تاریخچه

قدمت آجر بنا به عقیده برخی از باستان شناسان به ده هزار سال پیش می رسد.در ایران بقایای کوره های سفال پزی و آجر پزی در شوش و سیلک کاشان که تاریخ آنها به هزاره چهارم پیش از میلاد می رسد پیدا شده است. همچنین نشانه هایی از تولید و مصرف آجر در هندوستان به دست آمده که حاکی از سابقه شش هزار ساله آجر در آن کشور است وازه آجر بابلی و نام خشت هایی بوده که بر روی آنها منشورها قوانین و نظایر آنها را می نوشتند گمان می رود نخستین بار از پخته شدن خاک دیواره ها و کف اجاق ها به پختن آجر پی برده اند .

دست کم ۵۰۰۰ سال است که آجر ساخته شده از خاک رس به کار می‌رود. گویا اول بار، آن را برای ساختن شهرهایی در بین‌النهرین و دره سند در پاکستان به کار بردند. در ابتدا، برای درست کردن آجر، مردم گل رس و کاه را، با لگد کردن آن‌ها، مخلوط می‌کردند. آنگاه، مخلوط آماده شده را در قالب‌های مستطیلی می‌ریختند و در آفتاب می‌پختند. آجری که در آفتاب پخته شده بود نمی‌توانست بدون کاه خودش را نگه دارد. سرانجام، مردم بابل، آشور و مصر باستان دریافتند که با گداختن رس تنها آجرهایی به دست می‌آید که محکم تر و در برابر هوا مقاوم‌تر است.
در ادوار باستان در کناره رودهای دجله و فرات و پس از طغیان آنها مقدار زیادی گل و لای بر سطح زمین رسوب می‌کرد. این رسوبات که دارای چسبندگی خاص بودند و پس از اینکه در اثر تابش خورشید آب گل و لای آنها تبخیر می‌شد ترک‌هایی به وجود می‌آمد که لای خشک به صورت مکعب‌های نامنظم در می‌آمد به صورت ملات جهت دیوارهای گل چینه‌ای در آن روزگار مصرف می‌شد. در قدیم درایران هر جا سنگ کم بوده و خاک خوب هم در دسترس بوده است آجر پزی و مصرف آجر معمول شده است

مراحل پخت آجر
مراحل ساخت آجر عبارتند از : کندن و استخراج مواد خام، آماده سازی مواد اولیه، قالب گیری، خشک کردن، تخلیه و انبار کردن محصول.
۱٫تهیه خاک رس: خاک رسی که برای آجر انتخاب می‌کنند لازم نیست که رس خالص بوده فقط کافی است که ناخالصی نظیز چوب، زغال، ریشه گیاهی نداشته باشد. زیرا این مواد هنگام پختن آجر در داخل کوره سوخته و جای آن خالی می‌ماند و مقاومت آجر را کم می‌کند.
۲٫عمل آوردن خاک: منظور از عمل آوردن خاک آنست که خاکی یکدست و عاری از کلوخه و مواد خارجی مخصوصا مواد آلی داشته باشیم. برای اینکار خاک را هوا می‌دهند، آن را آسیاب می‌کنند و اگر بخواهند آجر مرغوب تهیه کنند آن را می‌شویند. پس از خشک شدن از الک‌های مخصوص می‌گذرانند و دانه‌های درشت آن را جدا می‌نمایند. بعد از تهیه مصالح اگر بخواهند از آن بلافاصله استفاده نمایند آن را به سالن‌های ساخت گل می‌برند و در غیر این صورت آن را در سیلوهای مخصوص انبار می‌نمایند.
۳٫ساختن گل: در حدود ۲۰ گرم از وزن خاک به آن آب اضافه می‌نمایند. آب مورد نیاز باید فاقد مواد خارجی بوده و همچنین نباید آبی باشد که در مراحل مختلف تهیه آجر با خاک رس ترکیب شیمیایی بدهد. بعد از اضافه کردن آب به خاک آن را خوب مخلوط می‌کنند تا تمام ذرات آن در مجاورت آب قرار گیرد و تر بشود. سپس آن را مدتی به حال خود رها می‌کنند تا رفته رفته اب به تمام ذرات خاک نفوذ کرده و آن را تر نماید و گل به شکل خمیر یکنواختی در آید. آنگاه آن را با لگد زدن ورز می‌دهند و به یکنواخت شدن گل و باز شدن کلوخه‌هایی که هنوز در مجاورت آب قرار نگرفته‌اند کمک می‌کنند. مقدار آب موجود در گل باید به حداقل ممکن برسد و فقط شکل دادن گل را ممکن سازد. زیرا هرقدر آب گل زیادتر باشد خشک شدن خشت مشکل تر و پر هزینه تر می‌شود و بعد از آن که آب درون آن متصاعد گردید فضای خالی آن در خشت باقی می‌ماند و موجب پوکی آجر می‌گردد.
۴٫قالب گیری یا خشت زنی: در کارخانه‌های قدیمی خشت زنی با دست انجام می‌گردید. به این صورت قالب چوبی به شکل آجری که می‌خواستند تهیه نمایند می‌ساختند. سپس آن را با دست از گلی که قبلا تهیه شده و آماده بود پر می‌کردند. با فشار انگشتان کلیه فضای خالی که ممکن بود وجود داشته باشد پر می‌نمودند. سپس سطح خارجی را با دست صاف و صیقلی می‌کردند. بعد قالب را که ته نداشت و فقط یک چهار چوب بود را بلند می‌کردند در نتیجه خشت‌های قالب گیری شده در محل خود باقی می‌ماندند.
۵٫خشک کردن خشت: پس از چند ساعت که از زدن خشت می‌گذشت و تقریبا خشت می‌توانست قالب هندسی خود را حفظ کند آن را از محل خود بلند کرده و از سمت سطح باریک تر پهلوی یکدیگر می‌چیدند. و بدین ترتیب سطوح بیشتری از خشت را در معرض جریان باد قرار می‌دادند و به خشک شدن سریع تر خشت کمک می‌کردند. البته در این روش به علت غیر فنی بودن اولا در سطح خشت ناهمواری‌های شدیدی ایجاد می‌شد و در ثانی به علت آن که سطح روی آن در اثر کوران هوا زودتر خشک می‌شد ولی مغز آن هنوز رطوبت داشت و برای آن که رطوبت مغز به خارج هدایت شود ناچار در سطح آن ترک‌هایی ایجاد می‌شد .

انواع کوره‌های آجر پزی
پس از خشک شدن خشت ها را در کوره می چینند طرز چیدن آنها طوری است که بین آنها فاصله وجود دارد تا گازهای داغ و شعله بتواند از لای آنها عبور کند کوره های آجر پزی سه نوع هستند:
کوره تنوره ای هوفمان و تونلی
کوره ی هوفمان :
از نوع کوره هایی است که در آن حرارت متغیربوده و آجرها ثابت هستند. هر کوره هوفمان دارای تعدادی حجره و یا اتاق بهم پیوسته است که دور تا دور کوره قرار گرفته اند و به آنها هب(( قمیر )) گفته می شود.محصول این کوره از لحاظ کیفیت و هزینه تولید، مناسب می باشد.
کوره ی تونلی :
از نوع کوره های است با آتش ثابت،که خشت ها توسط واگن های متحرک، به داخل کوره رانده می شوند. محصول این کوره، آجرهای ممتازی هستند که بیشتر برای کارهای تزیینی و نمای ساختمان بکار می روند.
قابل ذکر است که کوره های تونلی مدرن ترین کوره های آجر پزی می باشند که در آنها سرامیک های ممتاز و صنعتی نیز می پزند.
ویژگی آجر خوب
آجر خوب باید در برخورد با آجر دیگر صدای زنگ بدهد صدای زنگ نشانه سلامت توپری و مقاومت و کمی میزان جذب آب آن است آجر خوب باید در آتش سوزی مقاومت کند و خمیری و آب نشود رنگ آجر خوب باید یکنواخت باشد و همچنین باید یکنواخت و سطح آن بدون حفره باشد سختی آجر باید به اندازه ای باشد که با ناخن خط نیفتد
آجرهای سبز مقاوم هستند و صدای زنگ می‌دهند و آجر نامقاوم و گل بهی صدای تاپ تاپ می‌دهد. آجرنباید کمتر از ۸ درصد وزنش آب به خود جذب کند؛ زیرا اگر بیشتر جذب کند پوک و شکننده خواهد شد و در صورتی که آب کمتری جذب کند ملات را خوب به خود نمی‌گیرد. وزن مخصوص آجر مقاوم بیشتر از نوع نا مقاوم آن است.
انواع اجر تزیینی
آجر واکوب و آبمال = (آجر صاف جهت نمای ساختمان مانند نمای گنبد قابوس) برای ساختن آجرهای صاف جهت کار در نما، خشت بیرون آمده از قالب چوبی مانند ماله واکوب می‌کردند وبا دست آغشته به آب رویه آن را صاف می‌کردند. نمونه قدیمی این شیوه را در آجرهای نمای گنبد قابوس شاهد هستیم.
آجر پیش بر = ( خشتی که هنوز خشک نشده به وسیله برنده برش میدادند ) با توجه به طرح و نقشه ی تهیه شده و در اندازه‌های مشخص، در محل نزدیک به کار، خشت نیمه خشک را با چاقو به شکل مورد نظر برش داده و بعد از خشک شدن کامل، به کوره می‌بردند. آجرهای پیش بر از نظر سطح در دو نوع ساده ونقش دار تهیه می‌شوند. این آجرها در دو دسته آجر وآجر سفال تهیه می‌شوند.
آجر مهری =(دارای نقوش برجسته یا فرورفته مانند مسجد جامع گناباد دوره سلجوقی –گنبد سلطانیه دوره ایلخانیان) نقش اندازی روی آجر چه به صورت برجسته و چه فرو رفته که در مواردی محدود، به گونه پیش بر و دست کار صورت می گرفته و در عمده آثار به کمک قالب انجام
می شده است. از قرن چهارم با آجرهای سفال نقش دار برخورد داریم. این آجرها از نظر شکل متنوع بوده و به صورت‌های لوزی – بادامی – ستاره‌ای شکل – چلیپا و… ساخته می‌شوند. ازمسجد جامع گناباد از دوران سلجوقی، آجرهای نقش برجسته و مشبک با نقش‌های هندسی و کار گره در شکل‌های مربع و مستطیل بدست آمده است.
آجر تراش =در ایران قطعه‌های گوناگون پاره آجر از کوچکترین اندازه تا بزرگترین اندازه که نزدیک به یک آجر کامل است؛ کاربرد فراوان داشته است. آجرتراشان در پای کار قطعه‌های گوناگون پاره آجر را با تیشه داری آماده می‌کردند ؛که قدمت آن از دوران سلجوقی بوده و در زمان صفویه به تکامل رسیده است.
آجرهای تزئینی قالبی و تراش = (مخصوص دوره قاجار می باشد .در شکل های هندسی وغیرهندسی )
این گونه آجرها که در اندازه‌ها و شکل‌های مختلف هندسی و غیر هندسی به کار رفته‌اند؛ خاص دوران قاجار هستند. این آجرها در در نما و بخش‌های مختلف چون پایه ستون‌ها، سر ستون‌ها، و… کاربرد داشته‌اند. این آجرها هم به صورت نقش دار و هم به صورت بدون نقش تهیه شده‌اند. در دوران قاجار این آجرها را با واکوب کردن در قالب، با شکل‌های مختلف می‌ساختند
ابساب = (گنبد سلطانیه )آجر آبساب آجری است که پس از تراش آن در آب می‌خیسانند و کناره آن را به وسیله ماسه بادی گاه با گل رس یا اخرا می‌سایند. این روش به نما جلوه می‌دهد ولی توان آجر را از بین می‌برد. رونق این شیوه بیشتر مربوط به دوران صفویه به بعد است.
قواره بری =
یکی ار شیوه های اجر تراش است که در ان به جای نقش از قطعه مستقیم اجر استفاده می کنند که رواج ان در دوره قاجار می باشد .
طبقه‌بندی از لحاظ رنگ
در صورت استفاده از آجر در نماچینی رنگ آجر اهمیت پیدا می‌کند. برای استفاده در نماچینی آجرهایی به رنگ‌های زرد کمرنگ که به آن آجر سفید می‌گویند و زرد پررنگ که به آن آجر بهی می‌گویند و همچنین آجرهایی به رنگ قرمز روشن یا قرمز سیر در بازار وجود دارند.
علت رنگی بودن این آجرها مربوط به طریقه چیدن آجر در کوره و نحوه آتش دادن به آن و کنترل سطوحی که با آتش در تماس مستقیم می‌باشد است و یا مربوط به اکسید فلزاتی است که در مواد اولیه آجر موجود می‌باشد.
معماری ایرانی در دوران بعد از اسلام

قرن۲ تا اوایل قرن ۵ (سامانی- غزنوی- آل زیار وآل بویه)
آغاز قرن ۵ تا نیمه ی قرن ۷ (سلجوقیان و خوارزمشاهیان)
از نیمه ی قرن ۷ تا قرن ۱۰( ایلخانیان – تیموریان – آل مظفر)
دوران صفویه 
دوران زند و قاجار
دوران پهلوی

قرن۲ تا اوایل قرن ۵ (سامانی- غزنوی- آل زیار وآل بویه):

ویژگی این دوران رابطه ی موجود میان شکل و فرم بنا وتزئینات آن است .تزئینات بنا با شکل کلی در ارتباط است که به نوعی وحدت میان مصالح و طرح بنا انجامیده است . در این دوران که ار آن با عنوان شکل گیری و تکوین یاد می شود؛ شاهد شکوفایی هنرآجر کاری در چهار ناحیه ی ایران شرقی (افغانستان)، خراسان بزرگ (بخارا)، شمال و مرکز ایران هستیم. در این دوران از نظر آجر کاری ظرافت وتناسبات چنان ارزشی دارد که می توان گفت هنر آجر کاری در این دوران به اوج شکوفایی خود رسیده است.

با آگاهی بیشتر که بر اثر انجام کاوشها و شناسایی آثار ناشناخته ی دوران آل بویه از آثار این دوران بدست آمدها است، اعتقاد بر این که هنر آجر کاری در این دوران از اهمیت والایی بر خوردار بوده قوت بیشتری یافته است.

مقبره امیر اسماعی سامانی
بخارا از شهرهای مهم خراسان بزرگ در دوره اسلامی است. در این شهر بناهای باشکوهی بنا گردیده که هر یک از نظر معماری و تزیینات از اهمیت خاصی برخوردارند. این بنا در مرکز شهر قرار دارد و آرامگاه امیر اسماعیل یکی از معروف­ترین شاهان سلسله سامانی است.
شکل مربع بوده اندازه هر ضلع آن ده متر است. مقبره دارای گنبد نیم کره ای است که در چهار گوشه آن چهار گنبد کوچک بنا کرده اند .مقبره دارای چهار در ورودی است که بر روی آن چهار طاق هلالی قرار گرفته است. مقبره اسماعیل سامانی گرچه بنای بسیار کوچکی است؛ ولی سادگی و موزون بودن اجزای آن و بالاخره تریین فوق العاده در سطوح داخلی و خارجی این بنا آن را در زمره شاهکارهای معماری صدر اسلام قرار داده است .
در معماری نخستین بنای اصیلی که به دست معماران ایرانی در اویل سده چهارم هجری ساخته شد بنای آرامگاه شاه اسماعیل سامانی در بخارا بود که سرمشق ساختن برای آرامگاه های باشکوه قرار گرفت در این بنا که چهارگوش ساخته شد و گنبدی بر روی آن قرار گرفت از اجر با استادی هرچه تمامتر برای ایجاد نگاره های گوناگون بر سطوح داخل و خارج آن و ساختن حواشی انواع قاب ها و قاب بندی ها و حتی ایجاد لچک ها یا لوزی های نامنظم و خمیده چهارگوشه قاعده گنبد استفاده شده است.

منابع:

۱- کیانی . یوسف (۱۳۷۴) – تزیینات وابسته به معماری دوره اسلامی
۲- زمرشیدی . حسین(۱۳۸۶) -پیوندونگاره در اجرکاری
۳- حامی . احمد (چاپ هفدهم ۱۳۸۴) – مصالح ساختمان
۴- کباری .سیاوش(۱۳۹۲) – مصالح شناسی-انتشارات دانش وفن
۵- کیانی . مصطفی(بهار۱۳۹۲) – نشریه هنر های زیبا
۶- رجبی .پرویز( ۲۵۳۵ ) – معماری ایران در عصر پهلوی – انتشارات دانشگاه ملی ایران .تهران.
۷- پوپ، آ (۱۳۷۳)، معماری ایران، ترجمه غلامحسین صدری افشار،انتشارات فرهنگان، چاپ سوم، تهران.
۸- هیلن براند، رابرت (۱۳۷۹) ، معماری اس المی،ترجمه ایرج اعتصام،نشرشرکت پردازش و برنامه ریزی شهری شهرداری تهران، تهران.

سرامیک های یک دست سفید و کاشی هایی که تا سقف بالا رفته اند؛ این نمایی است که در فضای حمام و دستشویی خانه های ما زیاد دیده می شود. این طراحی زیباست اما بدون هیچ هیجان و ایده ای. این وسط شاید استفاده از کفپوش های خاص با طرح چوب در دو رنگ مختلف بتواند فضای خسته و یکنواخت دستشویی ها را نجات دهد و از طرفی کوچکی و گرفتگی آنها را رفع کند به خصوص اگر کفپوش و دیوارپوش ها از دو طیف رنگ چوبی خاص باشند.

مساله فقط این است که جهت قرار گرفتن پنل ها باید از هم متفاوت باشد. قطعات دیوار به یک سمت و قطعات زمین به سمتی دیگر. به این ترتیب فضا بزرگ تر از چیزی که هست به نظر می رسد.

کمد را نبایدهمیشه خرید

موقع خرید خانه اصلا به فکر کمد نباشید. این روزها دیگر به سختی می توان خانه ای را پیدا کرد که کمدهای بزرگ دلخواه داشته باشد. در زمان بازدید از خانه فقط به این فکر کنید که روی کدام دیوار و چطور می توانید یک کمد دیواری شخصی برای خودتان ترتیب دهید. درست است.

می توان به سادگی با نصب چند قفسه فلزی بر دیوار خالی اتاق یک کمد شخصی خوب داشت. فکر در و پیکرش را هم نکنید. یک پرده ساده می تواند داستان را به خوبی حل و فصل کند. مهم این است که ایده داشته باشید و از امتحان کردن نترسید.

صندلی های یک دست مناسب نیست

اگر زیاد اهل مهمانی دادن هستید، لازم نیست در خانه به اندازه یک لشکر آدم صندلی داشته باشید. در خیلی مواقع داشتن یک میز غذاخوری با هشت صندلی یک دست در خانه ای کوچک فضای بسیار دلگیری درست می کند.

پس به جای ردیف کردن صندلی های یک شکل بهتر است یک نیمکت پشت میز بگذارید و آن طرف هم تعداد محدودی صندلی. خوبی اش این است که در زمان مهمانی ها می توانید میز را کنار بگذارید و از نیمکت به عنوان مبل پذیرایی استفاده کنید. یادتان باشد فقط نیمکت در جهت درازای خانه قرار داشته باشد نه عرض؛ این طوری خانه بزرگ تر به نظر می رسد.

مبل و صندلی را به دیوار نچسبانید

هیچ چیزی بدتر از چسباندن میز و صندلی و مبل های خانه به دیوارها نیست. در این حالت نه تنها خانه کوچک تر از معمول به نظر می رسد بلکه فضای میانی به وجود آمده کاملا غیر قابل استفاده خواهد بود.

هرقدر که می توانید وسایل خانه را از دیوارها دور کنید. این نکته را باید در محل کار هم رعایت کرد؛ میزی که در کنار پنجره قرار داشته باشد و در میانه اتاق حس و حال بهتری به صاحبش دهد. این مساله را دوستداران فنگ شویی خوب می دانند!

از معجزه سفید غافل نشوید

شاید کمی ایده عجیبی به نظر برسد اما اگر خانه کوچکی دارید و می خواهید آن را دلباز و بزرگ نشان دهید، بهتر است به سفید کردن در و دیوار و حتی وسایل خانه فکر کنید.

یک خانه تمام سفید به دلیل انعکاس نور بزرگ تر از آنچه که هست به نظر می رسد به خصوص اگر در خانه خبری از انبوه وسایل نباشد و به شیوه ای ساده تزیین شده باشد. یادتان باشد در خانه های کوچک سادگی حرف اول و آخر را می زند.

رنگ ها را فراموش نکنید

درست است که خانه با رنگ و لعاب یک دست سفید بزرگ تر به نظر می رسد اما این دلیل نمی شود که در خانه های کوچک دیگر دنبال رنگ ها نرفت. استفاده از رنگ های خاص پررنگ می تواند فضاهای کوچک را هم بزرگ نشان دهد.

فقط مهم این است که چطور با دکوراسیون خانه هماهنگی داشته باشد. در این روش بهترین کار این است که خانه و لوازم را به رنگی بسیار پررنگ درآورید و بعد یکی از عناصر مهم محیط مثل میز یا کوسن ها را به رنگی کاملا مخالف قرار دهید. این عدم تناسب به بزرگی فضا و خاص بودن آن کمک خواهد کرد.

گاهی وقت ها با انجام اشتباه هایی کوچک در طراحی داخلی آرامش را از فضای زندگی مان می گیریم! چرا هیچ چیز سرجایش نیست؟!

طراحی داخلی خانه بحثی تخصصی است؛ البته اگر شما تخصصش را ندارید، باز هم دلیل نمی شود هر سبک طراحی را تنها به دلیل اینکه باب سلیقه تان است، استفاده کرده و هر مبلمانی را خریداری کنید. برای خلق یک طراحی اصولی به کمی نوآوری و همچنین دانستن اصول اولیه طراحی و البته رعایت آن! احتیاج دارید. با آموختن تکنیک هایی ساده و کاربردی یاد می گیرید که چطور فضای اطراف تان را دکور کنید.

چه وسایلی را کجا بگذارید یا اینکه متوجه می شوید هر مبلمانی هرقدر هم که زیبا باشد، مناسب خانه شما نیست. برای آشنایی با این نکات سراغ مهندس گلپایگانی، مدیریت شرکت معماری و طراحی دکوراسیون دارکوب رفته ایم. او در ادامه به شما می گوید ناخواسته دچار چه اشتباه هایی در چیدمان فضای زندگی تان شده اید.

در میان انبوه مبلمان منزل، فضایی برای تردد تعریف کرده اید؟

در معماری داخلی برای چیدمان هر فضایی، سه اصل مهم را باید بدانید؛ بار زنده، بار مرده و فضای تردد. بار مرده مثل دیوار، ستون، تیر، شومینه و کانتر آشپزخانه است که قابل جابه جایی نیستند. بار زنده در ساختمان به بارهایی گفته می شود که قابل جابه جایی هستند؛ مثل میز، مبل، تخت و. . . درواقع تمام مبلمانی که قابلیت جابه جا شدن دارند بار زنده محسوب می شوند.

به فضاهای خالی از چیدمان در یک خانه هم فضاهای تردد گفته می شود. در طراحی هر فضایی در گام اول باید به این سه مورد توجهی ویژه داشت. در طراحی داخلی اولویت با بارهای مرده است چراکه نمی توانیم این بارها را جابه جا کنیم. بعد از بار مرده فضاهای قابل تردد بسیار مهم هستند. استاندارد این فضاها براساس تعداد نفرات و متراژ یک خانه متفاوت است.

هرقدر تعداد نفرات ساکن در یک خانه کمتر و متراژ خانه بیشتر باشد، عرض این فضا بزرگ تر در نظر گرفته می شود. استاندارد عرض این فضا بین ۶۰ تا ۱۸۰ سانتی متر است. فضای تردد همان فضای بدون چیدمان بین مبلمان و دیگر فضاهاست. بیش از این ۱۸۰ سانتی متر هم در خانه های با متراژ بالا در نظر گرفته می شود اما کمتر از ۶۰ سانتی متر فضای تردد به هیچ عنوان استاندارد نیست.

شما هم جزو کسانی هستید که بدون در نظر گرفتن متراژ منزل، مبل می خرید؟

فضای یک خانه را باید براساس مساحت، تعداد نفرات ساکن در آن خانه و سبک دکوراسیونی که اهالی خانه می پسندند طراحی کرد. متاسفانه در ایران به این موضوع توجهی نمی شود و مردم بدون در نظر گرفتن این موارد اقدام به خرید می کنند؛ مثلا یک دست مبل هفت نفره می پسندند، دو مجسمه هم از قبل دارند، یک کمد هم داشتند که دل شان نمی آید از آن استفاده نکنند. پس همه این وسایل را در کنار هم چیدمان می کنند.

این کار منجر به شلوغی می شود و اصطلاحا فضا را شلخته می کند. این نوع طراحی بزرگ ترین آسیبی است که هرکس می تواند به فضای زندگی اش بزند. هیجان زده خرید نکنید چون وقتی بدون هدف اقدام به خرید کنید، مجبور هستید این وسایل اضافه را بالاخره یک جایی در فضای سکونت قرار دهید و ممکن است استانداردی که باید برای فضای تردد رعایت شود را نادیده بگیرید. دومین نکته هنگام خرید مبلمان این است که اصطلاحا بازاری مبل نخرید.

یک دست مبل هفت نفره موجود در بازار به یک مبل سه نفره، یک مبل دو نفره و دو مبل تک نفره تقسیم می شود. این استاندارد تولید و فروش مبل است اما در اکثر موارد برای چیدمان چنین مبلمانی به مشکل برمی خورید. ممکن است فضای خانه شما جایی برای یک مبل سه نفره نداشته باشد. پس اول تصمیم بگیرید و در ذهن تان تصویرسازی کنید که می خواهید مبل تان را چطور چیدمان کنید و بعد اقدام به خرید کنید. شاید در این صورت از مدیر فروشگاه بخواهید که یک مبل دو نفر و پنج مبل تک نفره به شما بفروشد.

لطفا کمی هم به دیوارها توجه کنید!

زمانی که به چیدمان منزل فکر می کنید فقط به فکر گوشه ها و کف اتاق نباشید. گاهی فقط مبلمان باید در کف زمین چیده شود و وسایلی مثل گلدان، ساعت، مجسمه باید در ارتفاع و روی دیوار قرار بگیرند. در خانه های ایرانی ۹۰ درصد چیدمان در کف انجام می شود و از یک متر و نیم به بالای دیوار خبری از هیچ المانی غیر از تابلو یا ساعت نیست! تازه ساعت را هم برحسب عادت روی دیوار قرار می دهیم.

هر بافتی مناسب خانه کوچک شما نیست

بافت های با ابعاد بزرگ برای فضاهای بزرگ و بافت های ریز با ابعاد کوچک برای فضاهای کوچک قابل استفاده است. توجه داشته باشید استفاده از بافت به این شکل صحیح است اما می شود در خانه بزرگ هم از بافت های خیلی بزرگ استفاده نکرد اما برای خانه کوچک به هیچ وجه سراغ بافت های درشت نروید؛ مثلا برای یک خانه ۹۰ متری نباید گلدانی با گل های بسیار درشت خریداری کنید. ریز و درشت بودن بافت یک تکنیک است. به یاد داشته باشید گل یک کاغذدیواری با طرح و بافت یکسان ممکن است در اندازه های مختلفی مثل ۴۰۴۰ یا ۱۰۱۰ در بازار موجود باشد و شما بسته به متراژ و نوع طراحی خانه تان باید انتخاب متفاوتی داشته باشید.

سبک های مختلف طراحی داخلی وقتی به میان آمدند که دیگر سلیقه مردم برای داشتن فضاهای یکنواخت قدیمی به سر آمده بود. کلاسیک ها کم کم جای شان را به مدرن ها دادند و مدرن ها هم به تدریج به پست مدرن ها و همه با یک هدف واحد؛ ایجاد تغییر در محیط یکنواخت. درواقع حس متفاوت بودن آدمیزاد را به سمت تجربه سبک های جدیدتر می برد؛ به سمت شکستن قالب های مشخص گذشته و تعریف طرح هایی عجیب و غریب فقط برای احساس خاص بودن.

اگر شما هم از یکنواختی خسته شده اید و طرح تازه ای برای خانه تان نیاز دارید، بهتر است کمی دل و جرات به خرج دهید و به فکر شکستن تابوها باشید. بیایید این بار از میز غذاخوری خانه شروع کنیم. فکر می کنید اگر صندلی های غذاخوری تان هر کدام یک شکل و یک رنگ بودند، چه می شد؟

یک قانون مهم را در زمان چیدمان خاص صندلی های متفاوت فراموش نکنید؛ اینکه باید همیشه دنبال صندلی هایی باشید که حداقل در یک مورد با هم شباهت داشته باشند. درست است که صحبت از تفاوت در میان است اما گاهی انتخاب بدون قانون باعث به هم ریختگی یا شلوغی بیشتر می شود.

پس مهم ترین کار این است که دنبال صندلی هایی باشید که حداقل رنگ، شکل، اندازه و جنس مشابه هم دارند. زمانی که صندلی های متفاوت از هم انتخاب می کنید، زیاد از حد در شکل و تنوع رنگ ها اغراق نداشته باشید. این چیدمان فقط چند روزی دلپذیر است و بعد خیلی زود خسته کننده می شود.

اگر می خواهید کمی ساختارشکنی کنید، کسی جلوی تان را نمی گیرد اما شاید لازم باشد که قانون دوم را حداقل یک بار با هم مرور کنیم. قانون دوم چیدمان صندلی های خاص می گوید در صورتی که صندلی ها شکل و شمایل و رنگ یکسانی ندارند، بهترین کار این است که حداقل از نظر اندازه در مقیاسی مشابه باشند. این طوری شلوغی و به هم ریختگی خانه کمتر به چشم می آید.

برای متفاوت کردن فضای غذاخوری لازم نیست همیشه به فکر استفاده از صندلی های خاص در رنگ ها و طرح های متفاوت باشید. می توانید گاهی مبل ها را هم بازی بدهید و وسط میدان بیاورید. ترکیب کاناپه های راحتی و مبل های نشیمن با رویه های خاص با صندلی های غذاخوری هم خودش نمای متفاوتی ایجاد می کند.

فقط این وسط قانون دیگری را نباید فراموش کرد؛ صندلی هایی که پشتی بلندتری دارند، معمولا به صورت جفت در بالا و پایین میز قرار می گیرند و بقیه در طرفین. حتی در زمان قرار دادن کاناپه هایی با رویه های گلدار هم باید دقت داشت که صندلی های طرحدار در اطراف آن قرار نگرفته باشند؛ طرحدارها یک سمت باشند و ساده ها سمت دیگر.

یکی از روش های متفاوت جلوه دادن فضای غذاخوری استفاده از نیمکت ها سر میز است. اگر شما ترجیح می دهید در یک سمت میزتان از یک نیمکت با هر جنس و رنگی استفاده کنید، بهتر این است که در سمت دیگر آن صندلی هایی یک دست و یک شکل بچینید.

فرقی هم ندارد که از چه جنس و رنگی باشند. مهم این است که در سمت دیگر میز پراکندگی زیادی دیده نشود. همین طور در دو سمت دیگر میز که قانون می گوید باید صندلی هایی با پشتی بلند قرار بگیرد. این دیگر به شما بستگی دارد که چقدر قانون مدار باشید!

ساده ترین ایده برای داشتن فضایی با صندلی های متفاوت تغییر دادن رنگ هاست. در این حالت همه صندلی ها از یک جنس و حتی یک شکل انتخاب می شوند فقط با رنگ های مختلف؛ البته این مدل بیشتر به درد کسانی می خورد که زیاد اهل تنوع نیستند و دوست ندارند فضای زندگی شان زیاد از حد متفاوت با دیگران نشان داده شود. خانه هایی که طیف رنگ های شادتری دارند با دیوارهایی به رنگ روشن برای این چیدمان مناسب هستند.

طراحان داخلی بیشتر از این تم برای خانه جوان تر ها استفاده می کنند برای اینکه افراد مسن تر خیلی زود از رنگ زده می شوند و بیشتر با فضاهای رسمی کنار می آیند؛ البته برای آنها هم راه زیاد است؛ مثلا طیف رنگ ها را مشابه و خنثی انتخاب کنند یا تنوع کمتری به صندلی ها بدهند؛ مثلا صندلی ها دو به دو یک رنگ باشند.

آنهایی که دوست دارند کمی در فضای خانه تغییر ایجاد کنند اما با رنگ ها میانه چندانی ندارند باید سراغ کم خطرترین کار ممکن در زمینه صندلی های متفاوت بروند؛ یعنی چیدن صندلی هایی با یک شکل و جنس اما در رنگ های سیاه و سفید. به جرات می توان گفت دیگر از این راحت تر نمی توان ادعای متفاوت بودن در چیدمان اتاق غذاخوری را داشت.

این چیدمان متناسب با مسن ترهاست؛ آنهایی که دنبال فضاهایی رسمی هستند و در خانه های شان کمتر سراغ تنوع رنگ ها می روند. این وسط می توان برای دوستداران ترکیب سفید و سیاه ایده دیگری هم زد. صندلی هایی با شکل و فرم مختلف را انتخاب کرد اما رنگ ها را به صورت ترکیبی از دو رنگ متضاد درآورد.

این ایده بیشتر به درد خانه های مدرن امروزی می خورد؛ اینکه صندلی هایی با شکل های خاص دور یک میز چیده شوند اما همگی یک رنگ باشند و بدون هیچ تفاوتی. یک دست بودن رنگ صندلی ها آشوب و به هم ریختگی در محیط را به حداقل ممکن می رساند. این ایده بیشتر در خانه های با طراحی ساده گرا یا همان مینیمالیست به درد می خورد. در این حالت هرقدر صندلی ها خاص تر و متفاوت تر از هم باشند، طراحی بهتر خودش را نشان می دهد.

چیدمان صندلی های متفاوت فقط مخصوص خانه های مدرن و معاصر نیست. این ایده را می شود به راحتی در خانه های کلاسیک و سنتی هم پیاده کرد. با این تفاوت که به جای تغییر رنگ صندلی ها یا شکل ظاهری شان، آنها با شکلی مشابه هم قرار گیرند (حداقل دو به دو مشابه) و فقط روکش های شان متفاوت از هم آرایش شوند؛ البته با طیف رنگی مشابه هم.

ایده دیگری که باز هم در خانه هایی با طراحی کلاسیک به کار گرفته می شود، یکسان کردن پارچه های روی صندلی ها با هم است. با این تفاوت که صندلی ها در شکل های مختلف دور یک میز چیده می شوند ولی پارچه رویه آنها ذره ای با هم تفاوت ندارد. این روش در خانه های قدیمی که معمولا چندتا صندلی قدیمی تک افتاده از ست های قبلی به جا مانده کاربرد بیشتری دارد.

روش های متفاوت چیدن صندلی های غذاخوری زیاد است اما یکی از کاربردی ترین آنها که شاید در خانه های امروزی ما بیشتر از همه جوابگو باشد، روش دو صندلی متفاوت در دو سر میز است. کافی است برای طرفین میز انتخاب خودتان را داشته باشید و بعد یک جفت صندلی خاص حتی با رنگ و طرحی که هیچ شباهتی به صندلی های کناری ندارد، انتخاب کنید؛ البته این صندلی ها بیشتر به صورت مبل هایی با دسته انتخاب می شوند اما اگر دسته هم نداشتند مهم نیست؛ همین که با بقیه فرق کنند کفایت می کند.

اگر واقعا از تنوع و در هم رفتن رنگ ها در خانه خوش تان نمی آید و از طرفی می خواهید کمی فضای خانه را عوض کنید، یک راه ساده جلوی پای تان می گذاریم؛ اینکه فقط به فکر عوض کردن قسمت نشیمن صندلی های غذاخوری باشید و با پشتی ها کاری نداشته باشید. این ساده ترین کاری است که فضای خانه را دچار تغییر زیادی نمی کند اما در عین حال میز غذاخوری تان را خاص جلوه می دهد. برای این کار کافی است دو یا سه نوع پارچه با تم رنگی مشابه برای قسمت نشیمن صندلی ها انتخاب کنید.

برای داشتن چیدمان متفاوت اصلا لازم نیست کار سختی انجام دهید. شما می توانید به سادگی و با خریدن فقط دو نوع صندلی تفاوت را به خانه بیاورید. درواقع فقط کافی است صندلی های یک ردیف با هم یکسان و با ردیف روبه رویی متفاوت باشند؛ همین. حتی چیدمان یکی در میان صندلی های متفاوت هم می تواند نمای خاصی درست کند؛ فقط باید خودتان را پایبند قانون اول یعنی همخوانی جنس و رنگ ها و... بدانید.

شاید در زمان انتخاب صندلی های خاص برای میز غذاخوری تان به شکل و اندازه آنها توجهی نداشته باشید و بخواهید آنها را در طیف رنگ ها و جنس های مختلف به خانه بیاورید اما حداقل باید یک جا به نکته ای مهم توجه کنید؛ به قانون هم ترازی صندلی ها. صندلی ها می توانند از نظر اندازه، قد و قواره با هم متفاوت باشند اما به هیچ طریقی نباید از نظر ارتفاع با هم فرق داشته باشند. هیچ مهمانی دلش نمی خواهد پایین تر از کنار دستی اش روی صندلی بنشیند!

مساله متفاوت بودن فضای غذاخوری خانه فقط مخصوص صندلی ها نیست. می توان با کمی تغییر در میز هم تفاوت زیادی در محیط به وجود آورد. به عنوان مثال رنگ زدن پایه های میز می تواند یکی از کارهایی باشد که تا امروز کمتر کسی به آن توجه داشته به خصوص در باره میزهای گرد که رنگ زدن پایه میز با رنگی متفاوت از صندلی ها می تواند نمای خاصی به کل فضا بدهد یا اینکه اصلا کل جنس میز با صندلی ها متفاوت باشد. چه ایرادی دارد؟!

جوایز: رتبه اول بخش آپارتمان مسکونی، جایزه معمار ۹۴

در طی دو دهه گذشته معماری در شهر تهران تحول پوچی را تجربه کرده. عدم سودآوری صنعت وکشاورزی از یک سو و تحریم ها از سوی دیگر باعث هجوم سرمایه ها به بازار مسکن شد و زمینهای کوچک ( ۲۰۰-۳۰۰ متری) به محل سرمایه گذاری برای عموم مردم تبدیل گشت. عموم مردم خانه های کوچک خود را تخریب کرده و به آپارتمانهای ۴ -۵ طبقه تبدیل کردند و به همین دلیل شهر مواجه شد با یکسری آپارتمانهایی که تمام ارزش آن به نما می باشد. در این پروژه خاص، ساختمان در انتهای یک بن بست درمیان دیگر ساختمانها(تودلی) قرار گرفته و از داخل خیابان به پروژه دیدی وجود ندارد بنابراین همان اندک جذابیت هم برای معماران وجود نداشت. از اینرو راهبردهای ذیل جهت طراحی پروژه در نظر گرفته شد.

خلق منظر برای پروژه ای که هیچ منظری نداشت

پروژه در انتهای یک کو چه بن بست مابین دیگر ساختمانها قرار گرفتهکه دید اصلی آن به یک دیوار سیمانی به ارتفاع ۱۸ متر می باشد. با الهام گرفتن از یک داستان کودکانه ” آخرین برگ” (last Leaf)و با بهره گرفتن از هنر یک هنرمند نقاشی دیواری تصمیم گرفتیم تا بر روی دیوار سیمانی منظره ای را به تصویر بکشیم تا چشم انداز ساکنین را تغییر دهیم.

برای توضیحات بیشتر و مشاهده تصاویر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

اطلاعات عمومی پروژه

نام پروژه: ساختمان مسکونی ویلا

مکان: تهران، خیابان کریم خان زند، خیابان استاد نجات الهی، خیابان لباف، انتهای بن بست نارنگ، پلاک ۴۵

دفتر معماری: گروه طراحی ارش بعد چهارم فضا

معماران: علیرضا شرافتی، پانته آ اسلامی

همکاران طراحی: شبنم آزموده

سال اتمام پروژه: ۱۳۹۴

نوع: مسکونی

مساحت زمین: ۲۳۷ مترمربع

زیربنا: ۷۶۳ مترمربع

تاسیسات مکانیکی: علی غنی زاده

تاسیسات الکتریکی: علی پیل تن

پیمانکار: گروه طراحی ارش بعد چهارم فضا

کارفرما: شرکت آتین سازه، آقای مهندس آسویار

عکاس: علی دقیق

استفاده از مصالح بازیافتی حاصل از تخریب

با توجه به کمبود زمین در شهر تهران اکثریت پروژه های جدید از تخریب ساختمانهای ۲ تا ۳ طبقه و جایگزینی آنها با ساختمانهای ۵- ۶ طبقه بوجود می آید و مصالح حاصل از تخریب به اطراف تهران منتقل شده و عوارض زیست محیطی را بوجود آورده است. استفاده مجدد از مصالح یکی از راههای کاهش ضایعات ساختمانی است. در این پروژه تمامی آجرهای بازیافتی در طراحی نما و بخشهای داخلی ساختمان مورد استفاده قرار گرفته است و هزینه مصالح نما که بخش عمده ای از هزینه ساختمان است را به صفر کاهش داده است.

طراحی نما

با توجه به اینکه۳ متر از نمای ساختمان از داخل خیابان قابل مشاهده بود طراحی نما به نحوی صورت پذیرفت تا ساختمان حضور موثر خود در بافت اطراف را اعلام نماید.

خانه مسکونی ویلا، طرحی تحسین برانگیز از علیرضا شرافتی و پانته آ اسلامی است که رتبه اول جایزه معمار ۹۴ را در بخش مسکونی بدست آورده است. در طی دو دهه گذشته معماری در شهر تهران تحول پوچی را تجربه کرده. عدم سودآوری صنعت وکشاورزی از یک سو و تحریم ها از سوی دیگر باعث هجوم سرمایه ها به بازار مسکن شد و زمینهای کوچک ( ۲۰۰-۳۰۰ متری) به محل سرمایه گذاری برای عموم مردم تبدیل گشت.

عموم مردم خانه های کوچک خود را تخریب کرده و به آپارتمانهای ۴ -۵ طبقه تبدیل کردند و به همین دلیل شهر مواجه شد با یکسری آپارتمانهایی که تمام ارزش آن به نما می باشد. در این پروژه خاص، ساختمان در انتهای یک بن بست درمیان دیگر ساختمانها(تودلی) قرار گرفته و از داخل خیابان به پروژه دیدی وجود ندارد بنابراین همان اندک جذابیت هم برای معماران وجود نداشت. از اینرو راهبردهای ذیل جهت طراحی پروژه در نظر گرفته شد.

اگر از یک ایرانی باسلیقه و خوش ذوق بپرسید چه چیزی در چیدمان خانه های شرقی می تواند فضای خانه را از یکنواختی و سردی خارج کند، می گوید پل زدن به طبیعت و کمک گرفتن از زیبایی های آن بهترین راه برای تلطیف فضای خانه، آن هم در روزهای گرم تابستان است. طراحی فضایی کوچک از دنیای زیر دریا در کنار مجموعه ای از گیاهان آپارتمانی می تواند زیباترین جلوه ها از طبیعت را برای اهل خانه ماندگار کند.

در گذشته عناصر طبیعی مانند حوض های پر از ماهی به حیاط خانه های کوچک شهرها صفا و رونق می بخشیدند، اما با رواج شهر نشینی و آپارتمان نشینی، تکنولوژی، هنر و خلاقیت بیش از گذشته در هم آمیخت تا زندگی همگام با طبیعت را مهمان خانه های برج نشینان کند. نگهداری از ماهی و آبزیان تزیینی در آکواریوم های خانگی نه تنها جنبه زینتی دارد و به چیدمان خانه جلوه می بخشد، بلکه از جنبه روانی نیز در سلامت روان اعضای خانه تاثیرگذار بوده و آرام بخش است. اگرچه استفاده از آکواریوم تزیینی در چیدمان خانه از دیر باز رواج داشته اما درحال حاضر به کار بردن شیوه های مدرن در ساخت آکواریوم های خانگی به نوعی ابزار زینتی و سرگرمی اعضای خانه تبدیل شده است.

فوت و فن های ساده برای تازه کارها

آکواریوم های خانگی در اندازه های مختلف ساخته شده و به فروش می رسند. بعضی از آنها به اندازه تنگ های ماهی کوچک و برای نگهداری ماهی های کوچک مورد استفاده قرار می گیرند. اما به غیر از زیبایی در منزل از آکواریوم می توان به عنوان کف شیشه ای در قسمت هایی از خانه، روی میز پذیرایی و یا به عنوان روشویی در سرویس های بهداشتی هم استفاده کرد.

شیوه نورپردازی و استفاده از شن های تزیینی آکواریوم در زیبایی خانه نقش مهمی دارد. شن های آبی لاجوردی همراه با تزییناتی با رنگ متضاد برای کف آکواریوم و نصب آن در اتاق مطالعه که نیاز به آرامش بیشتری است، پیشنهاد می شود. انتخاب گیاهان تزیینی همگام با چیدمان اتاق هم نقش بسزایی در زیبایی بخشی به خانه دارد.

ارمغان زیبایی آپارتمان های امروزی

معمولا ماهی هایی که در آکواریوم های خانگی نگهداری می شوند را می توان به دو دسته ماهیان آب های سرد مانند ماهی قرمز و ماهی قنات و ماهیان استوایی مانند دم شمشیری، فرشته ماهی و گربه ماهی زرهی تقسیم کرد. همچنین ماهی های آکواریومی در دو نوع آب شور و آب شیرین هستند. اگر مهارت و اطلاعات چندانی در باره نگهداری ماهی در آکواریوم های خانگی نداشته یا زمان کافی برای رسیدگی به ماهی های آکواریومی را ندارید، نوع آب شیرین را انتخاب کنید.

پس از شناخت ماهی مورد علاقه که قصد نگهداری در خانه داریم باید سراغ تهیه آکواریوم با توجه به فضا و مشخصات خانه برویم. آکواریوم های خانگی از ابعاد کوچک با طول تقریبی یک متر و عرض و عمق ۶۰ و ۸۰ سانتی متر در بازار موجودند که بسته به مساحت خانه، چیدمان و سلیقه افراد می توان این وسیله دکوری را در ابعاد بزرگ تر نیز تهیه کرد.

برای ساخت آکواریوم خانگی و چیدمان آن بهتر است سری به بورس فروش تجهیزات آکواریوم خانگی بزنید و وسایلی مانند، تور مخصوص جا به جایی ماهی، صخره های تزیینی ویژه آکواریوم های خانگی، ماسه و کفی مخصوص و دیگر عناصر تزیینی برای زیبا جلوه دادن آکواریوم را هم بخرید. اگر هم قصد دارید خلاقیت به خرج داده و آکواریوم خانگی بسازید تنها نیاز به یک مکعب شیشه ای، دماسنج، تنظیم کننده دمای آب و سیستم اکسیژن رسانی دارید. البته باید کف آکواریوم را با ماسه بپوشانید تا باقیمانده مواد غذایی در آن جذب شود. همچنین کفی مخصوص را نیز فراموش نکنید تا اکسیژن به طور یکنواخت در تمام سطح آکواریوم پخش شود.

برای چیدمان آکواریوم می توانید از قطعات سنگ، صدف و چوب تا حدی که فضای کافی برای حرکت ماهی ها وجود داشته باشد کمک بگیرید. کمی خلاقیت به خرج دهید و با استفاده از قلمو و رنگ سنگ ها و صدف های آکواریوم را تزیین کنید. استفاده از سنگ های سیلیسی یا آهکی در طولانی مدت باعث ایجاد تغییرات شیمیایی در آب می شود و برای سلامت آبزیان مضر است.

بهترین مکان برای نگهداری ماهی ها

آکواریوم را جایی نصب کنید که در معرض تغییرات شدید دمایی یا نور نباشد و احتمال وارد آمدن ضربه به آن کمتر باشد. قرار دادن آکواریوم در محیط های آرام و کم تردد خانه مانند اتاق پذیرایی از وارد شدن ضربه های فیزیکی به آکواریوم که در اثر رفت و آمد به وجود می آید و برای ماهی ها استرس زاست، جلوگیری می کند.

این نکته را هم در نظر بگیرید که هنگام تعویض آب آکواریوم وارد شدن ضربه به کیسه ای که توسط آن ماهی ها را حمل می کنید باعث آسیب جدی به ماهی ها خواهد شد. برای تغذیه ماهی ها از وعده های غذایی زیاد اما در حجم کم استفاده کنید. چرا که ته نشین شدن غذای اضافه بیماری ماهی ها و آلودگی محیط زندگی آنها را به دنبال خواهد داشت.

تزیین دریای شیشه ای با ایده هایی ساده

اگر قصد دارید از سنگ ها و یا عناصر تزیینی که از سواحل مختلف جمع آوری کرده اید برای تزیین و چیدمان آکواریوم استفاده کنید قبل از استفاده آنها را در آب و نمک بجوشانید تا احتمال رشد انگل و میکروب های احتمالی را در آکواریوم که مرگ و میر و بیماری آبزیان را به دنبال دارد به حداقل برسانید.

محل قرار گرفتن آکواریوم در منزل نباید در معرض نور مستقیم خورشید باشد؛ زیرا علاوه بر بالا بردن درجه حرارت آب، باعث رشد زیاد جلبک ها روی دیواره آکواریوم می شود. رشد جلبک ها علاوه بر ایجاد منظره نامناسب و مشکلات خاص خود مانند نوسان میزان اکسیژن آب و مسمومیت های احتمالی ماهیان را در پی دارد. همچنین محل قرارگرفتن آکواریوم در خانه نباید در معرض جریان مستقیم هوا باشد، زیرا این مورد هم باعث کاهش دمای آب و وارد شدن صدمه به ماهیان می شود.

میزبانی گل های رویایی از آکواریوم خانگی

اگر می خواهید در کنار طراحی دنیایی کوچک از ماهی های زیر دریا، ایده ای جدید را هم خلق کنید و فضا را رومانتیک و دوستانه تر جلوه دهید، از تلفیق چیدمان گل های صورتی و زرد در کنار آکواریوم کمک بگیرید. برای آنهایی که می خواهند خودشان گل های تزیینی درست کنند، کنار هم قرار دادن گل های صورتی یا بنفش با زرد در کنار آکواریوم می تواند گزینه مناسبی باشد.

گل های قرمز، بنفش و صورتی چرک را هم فراموش نکنید. کنار هم قرار دادن گل هایی با این ترکیب رنگ ها در کنار آکواریوم در عین سادگی، منظره ای متفاوت را در خانه خلق می کند و برای میزبانان خوش سلیقه ای که می خواهند متفاوت باشند، پیشنهاد جالبی است. اگر هم می خواهید سبدی دیگر از گل های بهاری در آغاز پاییز درست کنید و نمی دانید چه رنگ هایی را در کنار هم قرار دهید، تلفیق رنگ های قرمز و سفید یا قرمز، آلویی و سفید است. کافی است آنها را در گلدانی از جنس کریستال قرار دهید و میز اتاق پذیرایی یا ناهار خوری را به وسیله این گلدان زیبا در کنار آکواریوم خانگی بیارایید.

«به موجب این قرارداد مستاجر ملزم می شود که به تمامی تعهداتی که در ذیل ذکر شده است مقید باشد. . .» در همه قراردادهای امروزی بین صاحبخانه ها و مستاجرها این جمله کذایی را می توان پیدا کرد؛ جمله ای خاص که شرح تعهدات و بایدها و نبایدهای اجاره نشین ها را در قبال مالک خانه می رساند؛ قراردادهایی که برای محکم کاری رابطه این دو گروه با هم بسته می شود.

اما مگر جایی از این قرارداد آمده که مستاجر حق شیک بودن ندارد؟ هیچ قراردادی هر قدر سخت و محکم نمی تواند حق سلیقه به خرج دادن مستاجر در خانه ای که مال او نیست را بگیرد. پس اگر در فصل نقل و انتقال خانه پای امضای یکی از این قراردادها نشستید از هیچی نترسید. ما راه های زیباتر کردن خانه ای را که فقط سندش به نام شما نیست، نشان تان می دهیم!

گل ها را یادتان بماند

تا جایی که می توانید سراغ گل و گیاه بروید. گل های آپارتمانی خیلی اوقات می توانند کم و کاستی هر خانه ای را رفع کنند. البته باید اهلش باشید چرا که یک گلدان پلاسیده خیلی حال و هوای خانه را افسرده تر از قبل می کند. بنابراین اگر زیاد اهل گل نیستید لازم نیست از گلدان های حرفه ای استفاده کنید. کاکتوس ها و گل های گوشتی یا بنفشه آفریقایی زحمت زیادی ندارند و در هر آپارتمانی جواب می دهند. جا دادن یکی، دو تا از این گلدان ها روی طاقچه ها یا میزهای کنار مبل ها خانه را از داشتن هر دکوراسیون خاصی بی نیاز می کند.

مغلوب رنگ سفید نشوید

خیلی از صاحبخانه ها قبل از اینکه خانه را تحویل مستاجرشان بدهند در و دیوار ش را به ساده ترین شکل ممکن و با دم دستی ترین رنگ و طرحی که توی بازار هست، رنگ می کنند. این وسط مستاجر بینوا حق دخالت در رنگ دیوار را نخواهد داشت. اگر زمانی یکی از این خانه های یکدست سفید رنگ شده حاضر و آماده را کرایه کردید هیچ نگران نباشید. همیشه لازم نیست برای داشتن خانه ای رنگی سراغ دیوارها بروید. شما می توانید این بار دنبال رنگ زدن یکی از اسباب خانه باشید. اینجا که دیگر صاحبخانه نمی تواند دخالت کند. رنگ زدن یک قطعه بزرگ در خانه مانند یک میز، عوض کردن پارچه مبل ها با رنگ های خاص و. . . می تواند خیلی راحت مشکل را برای همیشه حل کند.

با جرات میخ بکوبید

اصلا از اینکه دیوارهای خانه را سوراخ کنید نگران نباشید. دیگر دوره صاحبخانه هایی که قبل از تحویل خانه سوراخ و سنبه ها را برای پیدا کردن یک خرابی احتمالی می گشتند گذشته است. این روزها دیگر می توان به راحتی هر قدر که خواستید به دیوارها میخ بکوبید. اگر هم این دسته صاحبخانه های بهانه گیر هنوز هستند، باز هم جای نگرانی نیست. حساب کردن خسارت های احتمالی برای چسباندن تابلوهای هنری به داشتن دیواری خالی و بی روح در یک خانه اجاره ای می ارزد. نقاشی، پوستر، عکس، نقشه، آینه و. . . را به دیوارها آویزان کنید. این وسط اگر تابلویی دارید که با فضای خانه هماهنگی ندارد، می توانید به عوض کردن قاب آن فکر کنید. بهترین روش برای نصب کردن تابلو در خانه های اجاره ای چسباندن گروهی آنهاست. این طوری شاید نقص دیوارها از مستاجر قبلی هم کمتر به چشم بخورد.

با کاغذ دیواری غمی ندارید

این روزها دنیای کاغذ دیواری ها زیر و رو شده است. کافی است فقط یک نصف روز در راسته فروشندگان دیوار پوش ها قدم بزنید تا با دنیای تازه آنها آشنا شوید. به خصوص حضور تازه کاغذ دیواری های موقتی که چند وقتی است خیال خیلی از مستاجرها را از بابت هزینه و. . . راحت کرده. این کاغذ دیواری ها که چاپ دیجیتال دارند با هر طرح و رنگی که خودتان بخواهید چاپ می شوند و به راحتی هم قابل انتقال به خانه دیگری هستند. قیمت بالایی هم ندارند اما اگر باز هم دلتان زیاد با این کاغذدیواری های جدید صاف نمی شود می توانید سراغ ارزان ترین کاغذ دیواری های بازار بروید. غیر از اینکه جنس کاغذها در قیمت شان تاثیر دارد، خیلی وقت ها طرح و نقشه های جدیدتر هم در قیمت ها دست دارند. انتخاب مدلی قدیمی تر یا حتی ساده با جنسی ساده می تواند کارساز باشد. یکی، دو سال که دیگر این حرف ها را ندارد. ضمن اینکه می توانید کوچک ترین دیوار خانه را فقط با یک طرح خاص کاغذ دیواری کنید.

لوسترهای خودتان را ببرید

اصلا لازم نیست که لوسترهای اجباری صاحبخانه را تحمل کنید. چراغ ها بهترین وسیله هایی هستند که می شود آنها را در هر فضایی استفاده کرد. فقط کافی است که چراغ را متناسب با فضایی که هر سال اجاره می کنید در نظر بگیرید. یک لوستر خیلی بزرگ ممکن است در خانه ای که اتاق نشیمن کوچکی دارد مناسب به نظر نرسد؛ برای همین یک دست لوستر ساده و البته دلخواه را انتخاب و در خانه اجاره ای تان نصب کنید. فقط یادتان باشد لوسترهای صاحبخانه را کناری بگذارید که سر وقت بتوانید تحویلش دهید. اگر هم نور خانه کمتر از نیازتان است می توانید به منابع نوری دیگر به غیر از لوستر فکر کنید؛ مانند آباژورهای رومیزی یا زمینی.

فکر کنید خانه خودتان است

خیلی از مستاجرها یک جمله خاص دارند؛«انشاءالله خانه که خریدیم یک دست مبل خوب هم می خریم.» این یعنی آنهایی که اجاره نشین هستند هنوز به داشتن خانه ای برای خودشان عادت ندارند. اما واقعیت این است که تملک خانه نباید در انتخاب شما برای داشتن بهترین اسبابی که دوست دارید دخیل باشد. مستاجرها عادت دارند ساده ترین اشیایی را که به آن هیچ علاقه ای ندارند به خانه بیاورند؛ فقط به این بهانه که در اسباب کشی مداوم هستند و معلوم نیست خانه بعدی شان چه شکلی باشد. درست است؛ شاید داشتن یک کتابخانه بزرگ یا مبل های کامل و ناهارخوری برای یک خانه اجاره ای مناسب نباشد اما دلیلی ندارد که شما دست از خرید مبل با کیفیت بهتر و زیباتر بکشید. بدترین دشمن یک دکوراسیون خوب به کار بردن وسایل ارزان و دم دستی برای پر کردن فضاست. یادتان بماند برای نداشتن فضا می شود برنامه داشت!

فرش های کوچک انتخاب کنید

خانه ای پوشیده شده از فرش. خیلی از مردم امروزی با این قضیه مشکل دارند. اما داستان این است که یک خانه پوشیده از فرش خیلی بهتر از خانه ای با پارکت های خراب یا سرامیک های شکسته و با رگه های سیاه است. روی هم رفته قالی ها و فرش ها می توانند با رنگ و طرح های خاص شان به خانه های اجاره ای نمای خوبی بدهند. پس حتی اگر کفپوش های خانه هم درست و حسابی بودند باز هم از معجزه فرش ها غافل نشوید. فقط باید به فکر قالی های کوچک باشید و تقریبا فرش های بزرگ تر از ۳ مترمربع را بی خیال شوید. فرش های کوچک و قالی ها به راحتی در هر خانه ای جا می گیرند.

با آینه ها فضا را دوبرابر کنید

از معجزه آینه های قدی در خانه های اجاره ای غافل نشوید. هر قدر در خانه های اجاره ای از آینه بیشتر استفاده کنید آن وقت دیگر مشکل نور و بازتاب رنگ ها را نخواهید داشت. سعی کنید همیشه یک آینه بزرگ در قسمتی از خانه نصب کنید یا یک آینه قدی در محلی مناسب از خانه قرار بدهید. آینه ها بیشتر در خانه های باریک به درد می خورند. پس اگر می خواهید خانه تان را کمی بزرگ تر کنید نیازی نیست سراغ خرید وسیله خاصی بروید. آینه وسیله ای است که در هر خانه ای کاربرد دارد حتی اگر مجبور باشید آن را در اتاق خواب تان جا بدهید.

در انتخاب رنگ محتاط باشید

درست است که رنگ ها می توانند خانه را از نظر شادابی دکوراسیون زیر و رو کنند اما باید این محدودیت را هم در نظر داشته باشید که شما یک مستاجر هستید و ممکن است یک دفعه وارد فضای خاصی شوید که دیگر داشتن وسایل رنگی زیاد برای تان خوشایند نباشد. بیشتر خانه های اجاره ای دیوارهای سفید یا استخوانی دارند اما اگر روزی وارد خانه ای شدید که دیوارهای قرمز یا آبی داشت آن وقت تکلیف چیست؟ برای اینکه به این مشکل بر نخورید بهتر است صندلی ها و کاناپه ها را در طیف رنگ های خنثی مانند طوسی، سفید، بژ، شکلاتی و. . . انتخاب کنید. این رنگ مبل ها را می توان به راحتی با چند کوسن رنگی شاداب کرد اما برای غیر آن شاید کمی با مشکل مواجه شوید.

سبک خودتان را داشته باشید

نگذارید هیچ عاملی در سبک دکوراسیونی که انتخاب کرده و سال ها به دنبالش بوده اید تاثیر داشته باشد. اما هنوز معلوم نیست که شما به چه خانه ای در نهایت می رسید؛ خانه ای قدیمی یا نوساز و مدرن. مساله شرایط شماست. فقط نباید اجازه بدهید که این مساله روی سبک دلخواه تان تاثیر بگذارد. اگر ایده شما کلاسیک است یا روستیک باید در یک خانه نوساز هم این سبک را داشته باشید و برعکس اگر سبک مدرن را دوست دارید باید در یک خانه قدیمی کلنگی هم این ایده را پیاده کنید. خانه ها تغییر می کنند اما شما نه. مهم ترین کاری که باید در این میان انجام بدهید تهیه خرده ریزهای خاص، متناسب با سبک دکوراسیون تان است. این خرده ریزها می توانند هر خانه ای را زیر و رو کنند و البته به راحتی هم قابل حمل هستند.

پرده ها را مجلل انتخاب کنید

بزرگ ترین اشتباه مستاجرها بها ندادن به پرده هاست. بهانه شان هم این است که معلوم نیست سال بعد خانه مان چه جور پنجره ای داشته باشد. شکل و شمایل پنجره خانه تان معلوم نیست اما سبک و سلیقه شما که تغییر نمی کند. هیچ عنصری مانند پرده نمی تواند در زیبایی خانه تاثیر داشته باشد. بنابراین سعی نکنید فقط با یک پرده ساده عیب و ایرادهای پنجره ها یا منظره پشت شان را بپوشانید. شما هر پرده ای که متناسب با سلیقه تان است را انتخاب کنید و فکر سال بعد و خانه بعد نباشید. این کوچک ترین کاری است که یک مستاجر می تواند برای بهتر شدن حال و هوای اجاره نشینی اش بکند.

از طاقچه غافل نباشید

از وسایل دو منظوره بیشتر استفاده کنید. اگر در حال انتقال به خانه ای کوچک هستید و دست و بال تان هم در اضافه کردن کمدها یا کابینت ها بسته است می توانید به دنبال وسایلی باشید که هم مساله ذخیره سازی وسایل اضافه خانه را حل کند هم اینکه جنبه دکوری و تزیینی داشته باشد. مانند اضافه کردن طاقچه ها در آشپزخانه که با نمای باز ظرف های سرامیکی به زیبایی خانه کمک می کنند. انتخاب یک کنسول ساده برای ظرف ها در کنار اتاق نشیمن هم ساده ترین روش ممکن است؛ هم ظرف های اضافه سر و سامان می گیرند و هم دکوری های خانه رویش جا خوش می کنند. طاقچه ها همیشه در کنج اتاق ها بهترین یار مستاجرها هستند.