اگر تخت پایه بلندی دارید از خوشبخت ترین آدم های روی زمین هستید. این خوشبختی را وقتی درک می کنید که به یک خانه ۵۰ متری می روید و نمی دانید با کلی خرت و پرت اضافه ای که تمام شان هم به درد بخور هستند چه کنید.

این جور وقت ها زیر تخت مناسب ترین جا برای سر و سامان دادن به آنهاست؛ البته دقت کنید سر و سامان دادن! بی نظمی زیر تخت بدترین اشتباه طراحی داخلی است. می توانید برای نظم دادن به اشیای زیر تخت از سبد استفاده کنید. لباس های فصلی، کفش ها و. . . جای شان زیر تخت هاست.

سینک دستشویی فقط مستطیل نیست

اگر یک روز بخواهید سینک دستشویی خانه تان را عوض کنید چه طرحی انتخاب می کنید؟ تصور بیشتر ما از سینک دستشویی یک مستطیل سفید رنگ سرامیکی است که اگر بخواهیم خیلی مدرن باشیم به آن یک کابینت زیر سینک هم اضافه می کنیم و تمام در حالی که بهترین و راحت ترین نوع سینک دستشویی در خانه های کوچک امروزی یک سینک دستشویی گرد است.

سینک های دایره ای فضای بیشتری برای حرکت در فضای محدود ایجاد می کنند؛ ضمن اینکه از نظر زیبایی هم با نمونه های قبلی شان کلی فرق دارند.

کابینت حمام نگذارید

این روزها یکی از شاخصه های مدرن کردن فضای مشترک دستشویی و حمام خانه ها استفاده از کابینت هاست؛ کمدهای خاصی که برای جا دادن لوازم بهداشتی و آرایشی مورد استفاده قرار می گیرند و البته نقش زیباسازی محیط را هم بر عهده دارند.

مساله اینجاست که کابینت ها در فضاهای کوچک غیر از شلوغ کردن محیط کار دیگری نمی کنند. بهتر است به جای استفاده از کابینت ها از سبدها یا میله های خاص استفاده کنید. نگران لوازم بهداشتی هم نباشید. گیره ها می توانند آنها را راحت دم دست تان قرار دهند.

ناقصی های خانه را نپوشانید

خیلی از خانه های کوچک امروزی یک جور نقص هایی در معماری شان دارند. گاهی سقف اتاق ها به سبب شیروانی خانه کوتاه می شود یا دیوارها به خاطر پخی های گوشه و کنار کج و بی قواره از آب در می آیند. در این مواقع بهترین کار به جای پنهان کردن این نقص ها بزرگ جلوه دادن آنهاست؛ یعنی هرقدر نقص کار را بزرگ تر کنید کمتر دیده می شود.

دیواری که کج است را یک کاغذ دیواری خاص با رنگ و طرح متفاوت بزنید. آن وقت مطمئن باشید کسی جز زیبایی چیزی نمی بیند.

طراحی قربانی فضا نشود

چه اشکالی دارد که گاهی سبدهای حصیری جور زیبایی خانه را به دوش بکشند؟ خیلی ها ترجیح می دهند خانه شان شلوغ و در هم باشد اما از وسایل غیر متعارف در طراحی خانه استفاده نکنند.

این دسته آدم ها معمولا فقط دنبال ذخیره کردن اشیای دلخواه شان هستند و به قول معروف زیبایی خانه را قربانی داشتن فضای بیشتر می کنند. در حالی که می شود هر دوی این اهداف را با هم دنبال کرد. قرار دادن سبدهای حصیری در گوشه های خانه برای جا دادن وسایل اضافه یکی از همین کارهاست.

لطفا کنج ها فراموش نشوند

همه خانه ها کنج های بدون استفاده زیاد دارند؛ فضاهایی خالی که می توانند به راحتی و با کمی ایده کلی از نقص ها و کمبودهای هر خانه ای را رفع کنند. کنج ها بهترین مکان برای درست کردن یک کتابخانه طاقچه ای و یک میز کار ساده هستند.

این تصویر را ببینید. میزی که در کنج ساخته شده فقط یک پایه دارد؛ در نهایت سادگی و بدون گرفتن هیچ فضای اضافی؛ فقط کنجی در میان بوده و ایده ای ناب!

مدولار هم بد نیست

دیدن مبل های مجلل در پشت ویترین ها آن قدر آدم را سر حال می آورد که ممکن است هر کدام از ما بدون فکر کردن به فضا و مکان یکی از آنها را بخریم و به خانه بیاوریم. پیشنهاد می کنیم زمانی که دارید به وسوسه خریدن یک مبل تازه برای خانه تن می دهید به خریدن مبل هایی ال شکل یا همان مدولار هم فکر کنید.

خیلی ها بر این باورند که در خانه های کوچک مبل مدولار جواب نمی دهد اما واقعیت این است که این مبل ها خیلی کمتر از کاناپه ها و صندلی های اطراف شان جا می گیرند.

فضاهای خالی یادتان نرود

فکر می کنید این میز بزرگ غذاخوری که داخل آشپزخانه قرار گرفته در خانه ای با چه متراژی بوده است؟ اگر فکر می کنید در یک خانه بزرگ بوده باید بگوییم که سخت در اشتباهید. این میز در آشپزخانه ای شش مترمربعی قرار دارد.

نکته اینجاست که در این فضا به خوبی از کنج و نیمکت ها استفاده شده است؛ نکته ای که خیلی از ما حداقل در باره آشپزخانه مان از آن غافلیم. این مساله در آشپزخانه های کوچک اهمیت بیشتری پیدا می کند به خصوص وقتی که در خانه فضایی برای قرار دادن میز غذاخوری نباشد.

فرش کوچک نیندازید

پهن کردن یک فرش بزرگ در اتاق کوچک اصلا ترسناک نیست. پس اگر زمانی یک فرش شش متری دیدید و خوش تان آمد حتما برای اتاق شش متری تان بخرید و نگران حرف و حدیث دیگران نباشید.

پهن کردن فرش ها به صورت دیوار به دیوار یا قول خودمانی کیپ تا کیپ توهم بزرگ بودن اتاق به بیننده می دهد به خصوص اگر با رنگ های خاص و طرح های متفاوت همراه باشد.

آرک را فراموش نکنید

شاید به نظر کمی قدیمی بیاید اما مهم این است که در خانه چطور جواب دهد؛ منظورمان آرک و قاب های سقفی است. این روزها شاید کمتر کسی در خانه اش از قاب و آویز های سقفی استفاده کند.

در خانه های بزرگ که البته این قاب ها نمای خوبی دارند اما در خانه های کوچک کسی سراغ شان نمی رود در حالی که با قاب های خاص به شکل فرورفته و برآمده می توان سقف اتاق را بلندتر و عمیق تر نشان داد و در نتیجه فضا را کمی باز کرد. یک نکته هم این وسط یادتان باشد؛ داشتن یک میز گرد در زمان نصب قاب های سقفی حسابی خانه را مجلل می کند. امتحان کنید!

گاهی فکر می کنیم توجه کردن به جزئیات در دکوراسیون داخلی کاری بیهوده است. جالب است بدانید طراحان موفق دکوراسیون داخلی نظر متفاوتی دارند. این طراحان به جزئیاتی مثل نصب یک تابلوی زیبا روی دیوار، انتخاب قاب آینه ای خاص یا گلدانی زیبا بسیار توجه می کنند. اگر دل تان یک فضای لاکچری می خواهد باید دنبال المان های خاص باشید؛ کوچک های بزرگی که بیش از آنکه فکرش را بکنید به چشم می آیند.

گالری رسپینا با مدیریت نادر یزدآبادی با پرداختن به جزئیاتی مثل سیستم آویز جدید، تابلوهایی دکوراتیو، گلدان و. . . به دنبال خلق فضایی خاص و توام با آرامش برای مخاطبانش است. این گالری که از سال ۸۴ فعالیتش را آغاز کرده، از همان زمان اقدام به وارد کردن پروفیل های چوبی، آثار چاپی نقاش های مطرح جهان از شرکت های معتبر اروپایی، گل های مصنوعی و گلدان هایی خاص و همچنین سیستم آویز تابلو کرده است. اغلب مشتری های این گالری بیمارستان ها، مجتمع ها و برج های مسکونی لوکس هستند. گالری رسپینا برای کسانی که دل شان دکوراسیونی متفاوت می خواهد، پیشنهاد های تازه ای دارد.

گلدان ها و باکس های گل

گلدان های وارداتی رسپینا از جنس چوب و دست ساز هستند. البته گلدان های دیگری هم با طراحی و اجرای تیم ایده پرداز این گالری ساخته می شود. جنس گلدان ها از چوب و MDF است. گلدان ها از آن دست المان هایی است که امکان حضورشان در اکثر فضاهای مسکونی، اداری، درمانی و. . . وجود دارد. جایگاه گل و گلدان فقط روی میز یا کنار دیوار نیست!

در راهروهای بیمارستان ها، هتل ها، کنار میز پذیرش و. . . جایگاه مطلوبی برای داشتن یک یا چند گلدان زیبا است. القای حس امید به زندگی در فضاهای درمانی بسیار تاثیرگذار است. حضور گلدان به خصوص با گل ها و شاخ و برگ هایی سبزرنگ در راهروهای فضاهای درمانی آرامش بخش است چرا که انسان با این رنگ رابطه حسی خوبی برقرار می کند. درست است که حضور گل طبیعی فضا را تلطیف می کند اما برای فضاهایی که نور طبیعی مناسبی ندارند یا امکان رسیدگی به گل وجود ندارد چه بهتر که گل مصنوعی با کیفیت و خوش رنگ و لعابی را جایگزین گل طبیعی کنید.

قاب آینه

یک ویژگی بسیار تاثیر گذار که باعث متمایز شدن آینه می شود، نوع قاب آن است؛ مساله ای که تا به حال کمتر به آن توجه شده است. نوع طراحی و انتخاب قاب آینه به دکوراسیون و نوع فضای شما بستگی دارد. قاب آینه هایی با سبک مدرن، کلاسیک، دکوراتیو و. . . وجود دارد. طراحی دکوراسیون فضای شما مدرن است؟

اگر پاسخ شما مثبت است، مسلما نمی توانید یک قاب آینه کلاسیک انتخاب کنید چون با فضا و دیگر اجزای دکوراسیون شما همخوانی نخواهد داشت. آینه ها کانون توجه هر فضایی هستند. آینه را می توانید روی شومینه، کنسول، دیوار و. . . نصب کنید. آینه بسته به اینکه کجای فضا قرار گرفته باشد می تواند انعکاس دهنده بسیار خوبی از فضای اطرافش و همچنین نور باشد.

سیستم آویز تابلو

آویزهای زنجیره ای که در گالری ها و موزه ها، آثار هنری را به دیوار نصب می کرد، یادتان هست؟ همان زنجیرهای فلزی که از آثار هنری هم بیشتر جلب توجه می کرد! حدود پنج سالی است که سیستم های آویز جدیدی وارد ایران شده است. شاید در موزه امام علی(ع)، ملک، گالری پردیس سینمایی ملت، برج میلاد و... سیستم جدید آویز تابلو را دیده باشید. این آویز، قلاب هایی دارد که هر کدام ۱۵ کیلوگرم وزن را تحمل می کنند.

آویزهای آن هم بسیار ظریف و بی رنگ است و در نگاه اول به چشم نمی آید. در نتیجه ارزش آثار هنری را زیر سوال نمی برد. مزیت این آویز های جدید که از هلند وارد می شود نسبت به نمونه های قبلی این است که نصب راحت تر و دقیق تری دارند و امتحان شان را هم پس داده اند.

تابلوی نقاشی و پوستر

پوستر ها با توجه به بافت کاغذ و نوع چاپ شان، کیفیتی متفاوت دارند. پوستر ها و نقاشی ها از کشورهای معتبر اروپایی یا آمریکایی وارد می شوند. این شرکت ها حق امتیاز نقاشان مطرح جهان را خریداری کرده و آنها را چاپ می کنند. در حال حاضر علاوه بر نقاشی هایی که وارد می شود از نقاشی های هنرمندان داخل کشور هم استفاده می شود. مشتری در رسپینا حق انتخاب دارد؛ یعنی می تواند قاب و فریم را همراه با نقاشی و پوستر به طور جداگانه انتخاب کند.

رسپینا اولین مجموعه ای در ایران است که این سبک کار را شروع کرده است. در گذشته اگر برای خرید تابلو به فروشگاهی مراجعه می کردید، امکان انتخاب پوستر یا نقاشی و قاب به صورت جداگانه وجود نداشت. کاری که بازاری نیست، متفاوت است و قدرت انتخاب مشتری را بالا می برد.

می گویند هزاران سال پیش مصری ها راه استفاده از چوب را یاد گرفته بودند و خانه های شان را با نرده های چوبی محافظت می کردند. حتی تختخواب، تابوت های چوبی، عصای چوبی فراعنه، درها و چهارچوب های بزرگ کاخ ها را هم از چوب می ساختند. در امپراتوری روم هم چوب در طراحی فضای داخلی قصرها جای خاصی داشت. تا صدها سال پیش هم آن وقت که هنوز خبری از سیمان و بلوک نبود چوب وسیله غالب بیشتر ساختمان ها بود تا اینکه زمانه فرق کرد.

مصالح تازه به بازار آمدند و چوب ها کنار رفتند. اما این فقط از نگاه معمارها بود. چون هنوز طراحان داخلی از چوب ها همان استفاده ای را می برند که شاید هزاران سال پیش مصری ها و رومی ها می کردند؛ هویت دادن به خانه، مهم ترین کاری است که یک قطعه چوب ساده با هر فضایی می کند. طراحان داخلی معتقدند چوب ها شخصیت دارند و می توانند با ورودشان به خانه ها به آنها هویت دهند. با این حساب بد نیست نگاهی به کاربرد چوب در فضاهای امروزی و کارکردشان داشته باشیم.

سقف را بیشتر دریاب

طراحان داخلی اسمش را گذاشته اند دیوار پنجم. فقط برای اینکه نشان دهند غیر از چهار دیوار هر اتاقی سطح دیگری هم هست که باید برایش فکر کرد و به اندازه چهار تای بقیه برایش نقشه کشید. کمتر زمانی پیش آمده که ما برای بالای سرمان هم نقشه بکشیم. ما فقط برای طراحی قسمت هایی برنامه می ریزیم که به چشم می آیند. برای همین است که از سقف غافل می شویم در حالی که سقف خودش از مهم ترین قسمت های خانه برای طراحی های خاص است و این وسط چوب ها در رنگ های خاص می توانند سقف خانه ها را ظرافتی خاص بخشند. البته باید در نظر بگیرید که سقف چوبی هرقدر هم مدرن باشد و گرمابخش فقط باید در خانه هایی با سقف های بلند و بزرگ به کار گرفته شود. خانه های کوچک با سقف های چوبی هر چند صمیمی و گرم هستند اما کوچک تر از معمول به نظر می رسند.

گذر از کلاسیک به مدرنیته

استفاده از چوب در خانه های مدرن امروزی سمت و سوی خاصی پیدا کرده است. این روزها در خانه هایی که قالب های کلاسیک را کنار گذاشته اند به جای چوبی کردن در و دیوار خانه و استفاده از چوب هایی با جنس و ضخامت های متفاوت از آنها در جزئیات استفاده می کنند. چوب در این خانه ها برای نشان دادن لوازمی که شکل و طرح معمولی ندارند به کار برده می شود. یک صندلی چوبی با طرح خاص یک دفعه می تواند ساده و معمولی ترین خانه ها را از این رو به آن رو کند. البته استفاده از وسایل چوبی این روزها کمی گران است ولی در مقابل هیچ جنس دیگری نمی تواند به اندازه آنها فضای خانه را گرم و راحت کند.

وقتی چوب ها به داد می رسند

شاید زمانی وارد خانه ای شده باشید که هیچ وسیله چشمگیری نداشته باشد. کاناپه ها ساده با رنگی یک دست و پرده ها با راحت ترین روش ها دوخته و آویزان شده باشند. خانه کوچک است اما برای کسی که اولین بار وارد می شود، گرمای خاصی دارد. کافی است فقط با کمی دقت به جزئیات خانه نگاه کنید آن وقت متوجه می شوید که صاحبخانه از چه ترفندی برای گرمی خانه اش استفاده کرده است؟ دکوری های چوبی. وسایل کوچک و تزئینی چوبی در طرح های خاص هنری امروز فضای خانه ها را خاص تر از هر جایی می کند. جاشمعی های کوچک چوبی یا مجسمه ها و تراشه های خاص خانه ساده شما را به یک گالری هنری تبدیل می کنند.

چوب ها را باید فهمید

هر چوبی برای خودش معنای خاصی دارد. چوب های تیره تر رسمی تر هستند و چوب های روشن کمی راحت تر و ساده تر. برای همین در زمان استفاده از چوب ها در خانه نباید صرف زیبایی چوب آن را برای هر قسمتی انتخاب کرد. هر تکه چوب برای خودش ماجرایی دارد. حتی بافت و جنس چوب ها هم برای هر قسمتی از خانه با هم فرق می کند؛ مثلا چوب های تیره با بافت خشن تر به درد خانه هایی با چیدمان کلاسیک می خورد. هرقدر بافت چوب بیشتر باشد رسمیت آن هم بیشتر می شود. چوب ها برخلاف رنگ های دیوارند؛ شاید رنگ دیوار را بتوان با چیدمانی خاص ملایم کرد اما چوب این طور نیست.

سردی ها را گرم می کنند

مهم ترین کاربردی که چوب در طراحی داخلی دارد هویت بخشیدن به محیط است. چوب برخلاف سنگ و سرامیک که همیشه با خشونت خاصی وارد محیط می شوند می تواند در عین حال هم فضای خانه را از یکنواختی دربیاورد و هم اینکه به عنوان عنصری خشن محیط را کمی زاویه و رنگ ببخشد برای همین بیشتر طراحان داخلی برای چوبی کردن دیوارها زمانی آستین بالا می زنند که با رنگ های روشنی مانند سفید یا لیمویی مواجه هستند. چوب روی دیوار سفیدی بیش از اندازه محیط که روی دیوارها یا چیدمان خانه سایه انداخته را می گیرد و فضا را کمی از یکنواختی و کسلی درمی آورد.

تابوشکستن کار چوب هاست

این روزها استفاده از چوب فقط به در و دیوار خانه خلاصه نمی شود. طراحان داخلی به مدد چوب هایی که با مقاومت بالا به بازار آمده اند جسارت بیشتری به خرج می دهند و چوب را راحت تر وارد فضای حمام و دستشویی می کنند؛ تابوی بزرگی که تا پیش از این ورود چوب به این فضا را به خاطر استفاده از آب ممنوع می کرد. استفاده از چوب در فضای حمام و دستشویی یک پیام بزرگ به دیگران است؛ اینکه شما نه فقط آدم حداقل گرایی نیستید بلکه بلندپروازی زیادی هم دارید؛ آن هم به شکل سنتی و کلاسیک. استفاده از چوب در فضای حمام و دستشویی به این مکان شخصیت خاصی می دهد؛ هویتی شرقی؛ کاری که هیچ سنگ و سرامیکی نمی توانست انجام دهد.

دریچه ای رو به قدیم ترها

چوب یعنی حس دوستی و صمیمیت. با این حساب لازم نیست برای داشتن خانه ای صمیمی حتما در و دیوار خانه را از چوب بپوشانید. داشتن پنجره ای چوبی خودش یک ایده ناب است. حتی اگر فقط از روکش های چوبی هم استفاده کنید باز هم برنده میدان شما هستید. اگر رنگ تیره چوب، خانه را برای تان دلگیر می کند می توانید از قاب های چوبی روشن و سفید استفاده کنید حتی گاهی استفاده از یک پرده کرکره چوبی هم کار را تمام می کند. پنجره های چوبی با نوستالژی خاص شان حس آرامش محض را به خانه می آورند.

پا روی هر چوبی نگذارید

اولین و مناسب ترین راه آوردن چوب ها به خانه غیر از استفاده در مبلمان به کار بردن آنها در کفپوش خانه هاست. این روزها انواع و اقسام کفپوش های چوبی به بازار آمده اند که نه لغزنده هستند و نه سر و صدایی دارند. کفپوش چوبی خانه را شیک تر می کند ضمن اینکه انتخاب بهتری برای فرش کردن خانه جلوی روی تان می گذارد. اما این فقط یک طرف ماجراست. به چوبی کردن دیوارها هم فکر کنید. چوب در هر صورت مایه آرامش است به خصوص اگر در کنار رنگ های سرد استفاده شود و در کنار رنگ های گرم هم می شود مایه انرژی زایی و حرکت. پس بهتر است وقتی از چوب ها در فضای سالن استفاده می کنید در انتخاب رنگ آنها و باقی دکوراسیون خانه تان دقت داشته باشید.

دفتر مدرنِ «طرح باز» (این پلن)، فضایی با یک در یا میز کاری، شاید به نظر، فرزند اتاق تحریریه روزنامه ها یا سالن بازار بورس به نظر برسد اما میراث آن را در ضمن می توان تا آلمان دهه ۱۹۶۰ دنبال کرد. در آن جا بود که دو برادر که در شرکت پدرشان که مبلمان محل کار می فروخت، کار می کردند جنبش «بورولاندشافت» یا «چشم انداز دفتر کار» را آغاز کردند که هدفش بهبود ارتباط بین همکاران و بازدهی کار و کاهش اهمیت جایگاه افراد در سلسله مراتب بود.

در چند دهه بعد این فکر در آمریکای شمالی جا افتاد و کارفرمایان از دفاتر سنتی که در آن یک یا دو نفر در هر اتاق بودند به فضاهای بزرگ و بدون دیوار رو آوردند. به اول قرن حاضر که رسیدیم، حدود دوسوم کارگران آمریکایی روزی های شان را در دفاتر «این پلن» می گذارند.

اما این طراحی که رایج شد، مشکلاتی پدید آمدند. در سال ۲۰۰۲، مطالعه ای طولانی از کارمندان شرکت های نفت و گاز در کانادا که از دفاتر سنتی به دفاتر باز نقل مکان کرده بودند به این نتیجه رسید که در تمام جنبه های مورد نظر (از احساس راجع به محیط کار تا روابط با همکاران و عملکرد از نظر خود) کارمندان در دفاتر باز احساس رضایت بسیار کم تری داشتند.

یک توضیح برای این واقعیت می توان این باشد که دفاتر باز، اولویت را به ارتباطات و همکاری می دهند اما حریم خصوصی را قربانی می کنند. در سال ۱۹۸۰، گروهی از پژوهش گران روان شناسی مطالعه ای منتشر کردند که می گفت این قربانی کردن شاید عواقبی ناخواسته داشته باشد. آن ها یافتند که «حریم خصوصی در معماری» (مثلا این که بتوانی در اتاق را ببندی) همراه با «حریم خصوصی روانی» (احساس این که «بر دسترسی به خود یا گروه خود، سیطره داری») است و میزان سالمی از حریم خصوصی روانی هم گام با رضایت بیش تر شغلی و عملکرد بهتر است.

در فقدان حریم خصوصی، مشکل صدا هم وسط می آید؛ صدای حرف زدن، صدای تایپ کردن و حتی صدای جویدن همکاران. مطالعه ای در سال ۱۹۹۸ نشان داد که صدای پس زمینه (چه شامل حرف زدن باشد چه نه) هم بر حافظه تاثیر می گذارد و هم بر قابلیت انجام معادلات ذهنی.

مطالعه ای دیگر نشان می دهد که حتی موسیقی هم تاثیر سوء بر عملکرد دارد. بعد می رسیم به مساله نور؛ دفاتر باز معمولا شامل اتاقک هایی دور از پنجره ها می شوند و مطالعات نشان می دهد که در روزهای کاری، کارمندانی که پنجره ندارند به طور متوسط ۴۷دقیقه کم تر از آن هایی که پنجره دارند، می خوابند و روی هم رفته نیز کیفیت خواب شان بدتر است. نور مصنوعی هم معایب خودش را دارد.

دو پژوهش گر اخیرا به این نتیجه رسیدند که نور درخشان بالای سر فرد به تشدید عواطف می انجامد و احساس تهاجم و جذابیت جنسی را تقویت می کند؛ نتیجه می تواند تمرکز نداشتن در طول جلسات در صورت بالا گرفتن بحث و جدل یا عصبانیت همکاران باشد.

وقتی گروه دیگری در کار می آید که توجه کنیم انواع مختلف شخصیتی پاسخی متفاوت از یک دیگر به شرایط محل کار دارند. مثلا مطالعات در مورد موسیقی پس زمینه نشان می دهد که تاثیرات منفی آن باری درون گراها بسیار بیش تر از برون گراها است. اما ماشین قهوه خوری دفتر هم می تواند برای بعضی کارمندان مضر باشد.

تحقیقات اخیر نشان داد که میزان معتدلی از کافئین می تواند قابلیت حفظ اطلاعات در طولانی مدت را بهبود بخشد. اما پیش از این پژوهش هایی نشان داده اند که کافئین برای عملکرد ادراکی درون گراها در طول روز کاری مضر است.

آن چه کار را پیچیده تر می کند، این است که ساکنان اتاقک ها همیشه دنبال راه هایی برای بهبود تجربه خود در محل کار هستند. آخرین تبی که همه جا را گرفته، میزهای ایستاده است که از مخاطرات سلامتی تمام روز نشستن، که وسیعا گزارش می شوند، الهام گرفته.

مطالعه ای نشان می دهد که کسانی که حداقل روزی شش ساعت می نشینند نسبت به کسانی که سه ساعت یا کم تر می نشینند، خطر مرگ زودهنگام بیش تری دارند؛ جدا از این که میزان فعالیت فیزیکی هر یک چه قدر باشد. اما روی پا ایستادن هم مخاطرات سلامتی خاص خودش را دارد: اگر روزی بیش از هشت ساعت سر پا بایستی، خطر درد کمر و پا و زایمان زود هنگام وجود دارد.

پس آن صاحب کاری که حواسش به این پژوهش ها هست باید چه کند؟ کاری ساده: به کارمندان، دفاتر خصوصی خودشان را بدهید، با کلی نور خورشید و بدون نور چراغ سقفی. به درون گراها هدفون هایی ضد صدا و قهوه بدون کافئین (دیکاف) بدهید و در عوض، برون گراها را پر از کافئین کنید و حتی بگذارید گاهی به موسقی گوش کنند. و نگذارید هیچ کدام مان زیادی بنشینیم یا زیادی بایستیم. شاید بهتر باشد چمباتمه بزنیم.

چه رنگ هایی کنار هم خانه ام را زیباتر می کند؟ چطور پرده ها، مبل ها و کابینت هایم را با هم ست کنم؟ چه نوع مبلی مناسب چه نوع خانه ای است؟ با مبلمان کهنه ام چه کار کنم؟ این سوال ها ممکن است در یک بعداز ظهر وقتی که خانه تان را برانداز می کنید برای شما هم پیش آمده باشد. این بار هم به چند سوال از بین چندین سوالی که برایمان فرستاده بودید، جواب های کارشناسانه داده ایم.

فضای پذیرایی و نشیمن خانه ام روی هم ۳۶متر با رنگ دکوراسیون فیروزه ای و قهوه ای و کمی سفید است. چه رنگ دیگری را به فضای خانه وارد کنم تا کمی زنده تر و شیک تر شود؛ به خصوص برای میز خاطره؟

رنگ فیروزه ای از ترکیب دو رنگ سبز و آبی به وجود می آید که هر دو از رنگ های سرد هستند. برای داشتن یک خانه زنده و شاداب نباید در استفاده از رنگ فیروزه ای زیاده روی کرد. احتمالا حجم های کوچکی مثل دسته مبلمان شما قهوه ای است. این حجم های کم نمی تواند کمک زیادی به گرم تر شدن رنگ خانه کند. استفاده از رنگی مثل نارنجی آن هم در حجم کم مثل کوسن ها می تواند فضای شما را زنده تر کند. میز هم بهتر است برای هماهنگی با سایر مبلمان شما پایه های قهوه ای داشته باشد و برای روی آن از رومیزی سفید با طرح های کوچک آبی استفاده کنید. یک گلدان نارنجی یا تابلو های کوچک با قاب نارنجی روی میز خاطره شما فضای صمیمی تری ایجاد می کند.

پذیرایی منزلم ۱۰۰متر است؛ با کف پارکت و شش پنجره کوتاه و با فاصله. می خواهم مبل و پرده تهیه کنم. چند دست مبل بگیرم و آیا مدل ال مناسب است یا نه؟

برای پرده ها بهتر است هر دو یا سه پنجره را یکی در نظر بگیرید و برای آنها یک پرده بزرگ تهیه کنید تا با فضای بزرگ پذیرایی شما هماهنگ تر باشد. پذیرایی شما اگر با نشیمن خانه تان یکی است، بهتر است از دو نوع مبلمان استفاده کرده و با چیدمان متفاوت آنها دو فضای جداگانه ایجاد کنید. یادتان باشد به خاطر وسعت زیاد پذیرایی نباید مبل ها را دور از هم بچینید حتی اگر فضای شما فقط پذیرایی است با دو نوع مبلمان متفاوت دو فضای کوچک تر ایجاد کنید تا پذیرایی صمیمی تری داشته باشید و مهمان های تان راحت تر بتوانند با هم صحبت کنند. بسته به سلیقه شما، می تواند یکی از این انواع مبل ها ال شکل باشد.

مبلمان خانه ام قهوه ای صدفی است و تمام پارچه و ترک. کف خانه ام هم پارکت چوبی عسلی و دیوارهایش سفید است. فقط یک دیوار پشت کاناپه ام رنگ سبز پسته ای دارد. چطور می توانم این فضا را تغییر دهم.

شما می توانید از رنگ سبز پسته ای پشت کاناپه کمک بگیرید و از آن برای تغییر فضا استفاده کنید؛ مثلا چند کوسن با رنگ سبز پسته ای تهیه کنید و رنگ چیزهای کوچک دیگر مثل گلدان ها را هم به این رنگ تغییر دهید ولی اگر کلا از رنگ سبز خسته شده اید، می توانید با عوض کردن رنگ دیوار پشت کاناپه به رنگ دلخواه تان تغییر بزرگ تری ایجاد کنید. فقط یادتان باشد کوسن ها، قاب و چیزهای کوچک دیگر هم هماهنگ با رنگ دیوارتان باشد. رنگ مبلمان و پارکت شما با رنگ های زیاد دیگری می توانند ترکیب شوند. پس نترسید و دست به کار شوید.

به مبلمانی با رنگ چوب پتینه، ترکیب مسی، طلایی، نقره ای و سیاه چه رنگ پارچه ای می آید؟

هر کدام از رنگ هایی که در دسته مبل به کار رفته را می توانید استفاده کنید. پارچه مبل شما می تواند مسی، طلایی، نقره ای یا مشکی باشد.

خانه ام۹۰ متری است. مبلمان سلطنتی کرم طلایی دارم. برای یک تغییر خوب و عاقلانه نمی دانم رویه شان را عوض کنم یا اینکه مبلمان راحتی جدیدی جایگزین آنها کنم؟ لطفا راهنمایی ام کنید.

انتخاب نوع مبلمان به سلیقه شما بستگی دارد اما اگر فقط فضای چیدن یک دست مبل را دارید بهتر است از مبل های راحتی که طرح های متنوع و قیمت مناسب تری نسبت به مبل های سلطنتی دارند، استفاده کنید. از آنجا که خانه شما ۹۰ متری است بهتر است از مبل راحتی استفاده کنید تا هم فضای نشیمن راحت تری داشته باشید و هم تغییر بزرگ تری ایجاد کرده باشید.

خانه ام ۷۵ متر است. دو تا سوال دارم؛ اول اینکه کابینتم کرم با رگه های قهوه ای کم رنگ و صفحه روی آن طوسی نقره ای است ولی به هم نمی آیند. به نظرتان صفحه چه رنگی باشد بهتر است؟ و سوال دوم اینکه پذیرایی خانه ام مستطیلی شکل با عرض سه متر و ۲۰ سانتی متر و طول هشت متر است که یک شکستگی به داخل هم دارد. نمی دانم چطور وسایلم را بچینم. لطفا کمکم کنید.

برای آنکه صفحه روی کابینت با بدنه آن هماهنگ باشد می توانید از رنگ رگه های کابینت تان استفاده کنید؛ یعنی رنگ قهوه ای کم رنگ. شکستگی دیوار را هم می توانید یک مزیت در نظر بگیرید و فضای کوچک هال را با دو چیدمان به دو فضای نشیمن و پذیرایی تقسیم کنید ولی اگر این شکستگی کوچک است و شما می خواهید یک فضای یکدست داشته باشید، می توانید آن فضا را به چیزی شبیه طاقچه یا کتابخانه تبدیل کنید و مبل ها را بدون شکستگی جلوی آن بچینید.

چه یک پنت هاوس ۷۰۰ متری بالای یک برج ۲۰ طبقه و چه آپارتمانی ۶۰ متری در مجتمعی ۳۰ واحدی. فرقی ندارد. همه خانه ها مانند هم هستند. همه شان هرقدر هم که مهندس و معمار خوبی داشته باشند باز هم ممکن است دارای فضایی بدون استفاده باشند؛ یک فرورفتگی توی دیوار یا کنجی که بین پنجره و کمدها گیر کرده است. این جور وقت ها باید مانند یک طراح دکوراسیون دنبال ایده های ناب بود تا جاهای خالی را به بهترین شکل ممکن پر کرد.

رادیاتورها در خانه یکی از مشکلات بزرگ طراحی داخلی است. این اسباب گرمازا ناخواسته در خانه کنج هایی درست می کند که با هیچ وسیله ای نمی شود آن را سر و سامان داد. در این جور مواقع که رادیاتور دست و پای صاحبخانه را می بندد بهترین کار استفاده از تابلوهای بزرگ و کوچک است. البته اگر فضای دیوار بالای رادیاتورها زیاد باشد، می شود به یک کتابخانه دیواری هم فکر کرد. به طور کلی دیوار خالی بالای رادیاتورهای گوشه اتاق را فقط می شود به این شکل استفاده کرد وگرنه هر کار دیگری تلاشی بیهوده به نظر می رسد.

صندلی های آویزان و تابی شکل چند سالی است که در بازار مبلمان و دکوراسیون طرفداران زیادی پیدا کرده است. می گویند این صندلی های تازه که کار همان ننوهای دوران کودکی را می کنند، برای آرام کردن اعصاب و روان وسیله خیلی خوبی است فقط مشکل اینجاست که بعد از نشستن روی آنها بی حرکت نگه داشتن شان کار هر کسی نیست.

البته طراحان داخلی بیشتر به ظاهر این صندلی ها توجه دارند تا به کارکردشان. جنس های زیادی هم دارند؛ از مدل های چوبی و فلزی گرفته تا حصیری، پارچه ای و شیشه ای. این صندلی ها با یک طناب مقاوم و محکم به حلقه ای که از قبل در سقف پیچ شده است، وصل می شود. بهترین استفاده شان هم برای کنج های خانه است. حالا یا کسی دل و جراتش را دارد و از آن واقعا استفاده می کند یا نه فقط لذت بردن از همان ظاهر زیبایش کافی است.

زمانی چای فقط چای سیاه بود و در نهایت فقط با ریختن هل یا دارچین طعم و بویی می گرفت. دم کردن آن هم بساطی داشت؛ سماور، قوری و کتری های مختلف. اما حالا به مدد چای سازهای مدرنی که به بازار آمده اند کار دم کردن دمنوش ها راحت شده است.

کیسه ای شدن چای ها و طعم دار کردن شان هم جمعیت چای خورها را زیادتر از قبل کرده است؛ آن قدر که دیگر در مهمانی ها میزبان ها انواع چای ها را به خواست مهمانان شان دم می کنند. اگر شما هم از آن دست افرادی هستید که نفس تان به چای بسته است و البته مشکل گوشه خالی خانه را هم دارید، بهتر است به جای فکر کردن به یک دکور خاص به فکر یک چای ساز خوب و طاقچه ای کوتاه برای چایخانه کنار هال و پذیرایی باشید؛ یک ایده ناب که این روزها در طراحی خانه های مدرن هم به آن گوشه چشمی دارند!

این روزها کمد خانه ها یک جور غنیمت به حساب می آید. هر طبقه آن یک گنج بزرگ است که باید از هر سانتی مترش به درستی استفاده شود. حالا این وسط اگر افراد خانواده ای لوازم خرده ریز و خرت و پرت های زیادی داشته باشند، آن وقت باید حتما یکی از این گنج ها را برای جا دادن وسایل شان اختصاص دهند. شارژر موبایل، خودکار، ماژیک های رنگی، سررسیدهای حساب و تقویم و دفترچه تلفن؛ اینها وسایلی است که در هر خانه ای حداقل دو، سه نفری با هم به آن نیاز دارند. این جور مواقع بهتر است کنج خالی خانه ها را با یک طراحی دلپذیر به محلی برای جای دادن این خرده ریزها تبدیل کرد. یک میز سه گوش و بوم های رنگی و تخته های جادار دیواری فضای کنج را زیباتر از زمان خالی بودنش می کند. این طوری دیگر کسی دنبال شارژر و خودکار هم نمی گردد و لازم نیست کمدها را از این خرده ریزها پر کرد.

اصلا لازم نیست برای دکور کردن گوشه های خانه از گلدان های بزرگ استفاده کنید. در خانه ای که روی هم رفته ۷۰ مترمربع مساحت دارد، نمی شود روی گلدان های مجلل تزئینی حساب کرد. در این جور مواقع اگر خیلی دوستدار گل های آپارتمانی هستید و از طرفی با پخی از کار افتاده خانه تان هم مشکل دارید، بهتر است سراغ گلدان های کوچک بروید با این تفاوت که این بار به جای استفاده از یک گلدان تک می توانید دو یا سه گلدان کوچک در کنجی اتاق به کار ببرید. استفاده از گلدان های کوچک این امکان را به شما می دهد که برای آنها کلی ایده به خرج دهید؛ مثل ردیف چیدن کاکتوس ها در گلدان های رنگی متفاوت یا قرار دادن یک نیمکت چوبی و جادادن گل ها روی آن.

خیلی ها اهل دکور دادن به گوشه های خانه نیستند؛ نه از طاقچه ها خوششان می آید و نه دوست دارند کنار خانه مجللی که با زحمت درست کرده اند یک طاقچه لوازم تحریر یا سیم و دفترچه داشته باشند. اینجاست که باید به فکر گلدان ها بود. در خانه های مجلل و لوکس بیشتر اوقات برای پر کردن فضای کنج های خانه از گلدان های بزرگ استفاده می شود؛ گلدان هایی خاص با گونه هایی از برگ های خاص. درست مانند گلدان های بنجامین ابلق مادرها در چند سال گذشته که با وسواس خاصی گوشه خانه ها را پر می کرد. حالا به جای بنجامین ها گلدان های عجیب دیگری آمده اند. فقط کافی است به اولین گل فروشی محل سر زد.

شاید باورش کمی سخت باشد اما این روزها یکی از ترفندهای مدرن جلوه دادن خانه ها از نگاه طراحان داخلی قرار دادن رخت آویز لباس ها گوشه اتاق است. چندسالی هست که در طراحی اتاق های خواب امروزی سر و کله میله های فلزی بدون داشتن هیچ گونه کاور و پوششی پیدا شده است. درست برخلاف کمدهای مسافرتی گذشته که کاوری پوشیده داشتند و به هر ترفندی لباس ها را از دید دور می کردند. البته استفاده از رخت آویزهای ساده امروزی هم قانون خودش را دارد؛ اول اینکه باید در اتاق های بزرگ تعبیه شود و بعد اینکه فقط لباس هایی را روی آن آویزان کرد که بهترین رخت و لباس های طرف هستند. خرده ریزها باید برود داخل کمدهای اصلی!

معمولا بزرگ ترین مشکل افراد برای کار کردن در خانه نداشتن محل مناسبی برای قرار دادن لوازم کار است. این روزها که دورکاری اهمیت خودش را پیدا کرده خیلی ها هنوز به کار کردن در خانه عادت نکرده اند برای اینکه نمی دانند لوازم مورد نیاز برای کارهای روزمره شان را در کجای خانه کوچک شان جای دهند. بهترین شرایط در این مواقع زمانی است که یکی از اتاق های خانه فضای کنج دست نخورده ای داشته باشد. آن وقت می شود به راحتی و البته با کمی نظم و ترتیب هم پرونده های کاری را سر و سامان داد و هم بقیه لوازم را مرتب کرد. یادتان باشد مشغول بودن به معنی بی نظمی نیست؛ حتی اگر محل کار گوشه اتاق خانه آدم باشد.

با استفاده از وسایل خاص می شود به خانه شخصیت داد به خصوص این روزها که استفاده از وسایل خاک خورده قدیمی باب شده است. این روزها هر کسی یادگاری از مادربزرگ را از داخل انباری بیرون می کشد و کنار خانه اش می گذارد. این یادگاری ها بهترین وسایلی است که می شود آنها را در گوشه دنج خانه جای داد. مانند این میز چرخ خیاطی قدیمی که صاحبش آن را با وسواس تمام در پخی بی استفاده خانه قرار داده و باسلیقه روی آن وسایلی گذاشته که نشان دهنده حال و هوای همان فصل است. وسایل چیده شده روی دکوری خانه به تناسب فصل تغییر می کند اما اصل ماجرا همان میز یادگاری مادربزرگ است که در کنج خانه خودنمایی می کند.

یک راه حل ساده و البته بسیار مفید برای پر کردن جای خالی خانه. درست کردن یک اتاق مطالعه کوچک آن هم فقط با قرار دادن یک صندلی راحتی ساده و یک چراغ پایه بلند، بدون نیاز به میز و لوازم اضافی دیگر. شاید در نگاه اول قرار گرفتن صندلی تک در کنار خانه با آباژور کنارش کمی عجیب به نظر برسد اما سبد کتاب های کوچکی که در کنار صندلی قرار می گیرد می تواند این مشکل را هم حل کند. هر چند در طراحی مدرن امروزی هر چیدمان غیرمتعارفی به نوعی خاص بودن تلقی می شود؛ ضمن اینکه داشتن یک جای مطالعه خوب برای ساعت های خلوتی خانه به همه این حرف و حدیث ها می ارزد!