2 سال پیش در نشست شصت و هشتم مجمع عمومی سازمان ملل و در نخستین حضور روحانی در مجمع عمومی بود که رییس جمهوری کشورمان طرحی را برای مقابله با خشونت و افراطی گری در عرصه ی جهان ارایه داد. رییس جمهوری در سخنرانی 2 سال پیش در مجمع عمومی سازمان ملل، مردم جهان را دلزده و ناامید از جنگ، خشونت و افراط توصیف کرد که نگاه به آینده، آن ها را امیدوار کرده است تا دولت ها با توجه به اراده ی عمومی مردم جهان، اقدامی مسوولانه را در این زمینه انجام دهند. همانطور که رییس جمهوری مهر ماه سال 1392 در نیویورک تاکید کرد، تحقق جهان عاری از خشونت و افراطی گری نیازمند حرکتی جهانی است به این شکل که کشورهای جهان باید به جای گزینه ی ناکارآمد «ائتلاف برای جنگ» در مناطق مختلف جهان، ائتلافی را برای صلح پایدار ایجاد کنند و با انسجام و هماهنگی جمعی خود، جهانی به دور از خشونت و افراط بیافرینند. روندهای کنونی در عرصه ی بین المللی این نکته را به اثبات رسانده است که تروریسم، افراط و خشونت، پدیده هایی سیال، غیرمتمرکز و غیرقابل پیش بینی به شمار می رود و کشورها نمی توانند در انزوا و به تنهایی حتی در قلمروی خود به طور کامل با آن مقابله کنند یا آن را محو سازند. به باور کارشناسان، تاکید بر فرهنگ جنگ سردی و تقسیم جهان به 2 اردوگاه «برتر» و «دون تر» بازیگران نوظهوری را در جامعه ی جهانی ایجاد کرده است که در ساختار بین الملل به خشونت های دولتی و غیردولتی، مذهبی، فرقه یی و حتی نژادی دامن می زنند و زمینه ساز بی ثباتی و ناامنی می شوند. در ساز وکارِ تولید خشونت، سرخوردگی های ناشی از فقر، ناآگاهی و ضعف، زمینه های لازم را برای بهره جویی های سیاسی فراهم می سازد و از دل این فرایند افراط و تروریسم سر بر می آورد. در این میان، رابطه یی مکانیکی، سرکوبگر و قدرتمدارانه چارچوب مناسبات بین المللی را از ارتباط های افقی عاری ساخته و ساختار سلسله مراتبی عمودی را بر روابط میان کشورها تحمیل کرده است. در این فضا، جای خالی همکاری بین المللی کشورها و نبود رابطه ی تعاملی، دوسویه و سازنده به شدت پررنگتر شده است. به همین خاطر طی 2 سالی که از تصویب طرح جهان علیه خشونت و افراطی گری گذشته شاهد اقدامی عملی برای نجات کانون های بحرانی به ویژه در خاورمیانه نبوده ایم و روز به روز بر ژرفا و گستره ی بحران های امنیتی منطقه افزوده شده است. در فرایند گسترش خشونت و افراطی گری گروه های تروریستی نظیر داعش، جبهه النصره و ... در مناطقی نظیر عراق و سوریه، بحران های تازه یی از دل بحران های پیشین زاده شده که سیل آوارگان سرزمین های جنگ زده به مقصد کشورهای همسایه و به ویژه اروپا یکی از این بحران ها است. به این ترتیب، خشونت و افراط پس از گذشت زمانی نه چندان دراز، پیامدهای ویرانگر خود را بر جهانیان و دولت ها نمایانده و دود آتشی که روحانی 2 سال پیش در مورد افروزش آن هشدار داده بود به تدریج چشم بازیگران تاثیرگذار بر نابسامانی های منطقه یی و جهانی را به سوزش درآورده است. همین مساله سبب شد تا در فضای کنونی شاهد دگرگونی هایی در مواضع و رفتار برخی کشورها به ویژه دولت های غربی برای کنترل بحران های کنونی خاورمیانه به عنوان بستر مساعد فعالیت گروه های تروریستی باشیم. در شرایطی که 2 سال پیش بسیاری از بازیگران غربی و منطقه یی عرصه ی بحران های خاورمیانه با چشم پوشی از راهکارهای سیاسی برای کنترل خشونت و دهشت افکنی، بر راه حل های نظامی و خشونتبار تاکید داشتند، اینک بازتولید خشونت و هراس از مهارناپذیری آن، این بازیگران را به نقطه یی رسانده که روحانی نسبت به آن هشدار داده بود. در چنین فضایی می توان شاهد تلاش هایی در جهت همکاری های سیاسی برای مبارزه با گروه های تروریستی و افراطی بود که نقطه ی آغازی بر اجرایی سازی ایده ی جهان علیه خشونت و افراطی گری به شمار می رود. به رغم گرایش کشورهای اروپایی و نیز آمریکا به سمت همکاری های سیاسی با دیگر بازیگران منطقه یی همچون روسیه و جمهوری اسلامی ایران، تلاش ها برای عاری سازی جهان از خشونت و افراطی گری از نقطه ی آغازین چندان فراتر نرفته است زیرا اجرایی سازی این ایده نیازمند اراده یی جدی تر برای ریشه کن سازی پدیده های یاد شده است و این در حالی است که هنوز بازیگرانی وجود دارند که خود بر آتش خونریزی، ترور و بی ثباتی در منطقه دامن می زنند. در چنین فضایی باید گفت تکرار فرصت هایی که طی 2 سال گذشته می توانست مانع از بروز چالش های امروز شود شاید برای آینده امکانپذیر نباشد و از این رو اهمیت بازخوانی ایده ی رییس جمهوری کشورمان بیش از هر زمان دیگری در امروزِ روابط منطقه یی و بین المللی اهمیت دارد و البته مهمتر از آن شکل گیری اراده یی جدی و مشترک برای اجرایی سازی طرح جهان علیه خشونت و افراطی گری است.

روحانی دوشنبه شب ششم مهرماه به وقت تهران، در نشست هفتادم مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کرد. ضرورت مسوولیت پذیری بانیان حادثه ی «منا»، لزوم ایجاد جبهه ی متحد مبارزه با افراط گرایی و خشونت، تحقق حقوق هسته یی به رغم بی عدالتی ها، ضرورت همکاری میان کشورهای منطقه پس از «برجام» و در نهایت توجه و تمرکز جهانی بر صلح و توسعه از مهمترین پیام ها و محورهای مورد تاکید وی در این سخنرانی بود. 1-ضرورت مسوولیت پذیری سبب سازان حادثه ی منا بی کفایتی و بی مسوولیتی اداره کنندگان مراسم حج بار دیگر فاجعه آفرید و امسال به شکلی اسفناکتر از هر سال، هزاران مسلمان از جمله صدها زایر ایرانی در عید قربان جان خود را از دست دادند. این در حالی است که مقام های عربستان سعودی طی روزهای اخیر با سرپوش گذاشتن بر بی کفایتی خود، در تلاش برای فرار از بار مسوولیت حادثه و حتی فرافکنی بوده اند و در رسیدگی به امور حادثه دیدگان و حتی شناسایی قربانیان بیشترین کارشکنی را صورت داده اند. در چنین فضایی، اهمیت غیرقابل انکار نشست مجمع عمومی سازمان ملل مانع از آن نشد تا رییس جمهوری کشورمان به آسانی از رخدادهای منا گذر کند و پیگیری این فاجعه را اندکی فروگذارد. در همین پیوند، روحانی نخستین محور سخنرانی خود را به این حادثه ی اختصاص داد. روحانی در سخنان خود از مقام های ریاض خواست تا به مسوولیت بین المللی خود در تامین دسترسی کنسولی فوری برای شناسایی سریع و بازگرداندن بدون تاخیر اجساد مطهر عمل کنند. وی همچنین بر اهمیت بررسی مستقل و دقیقِ علت های این فاجعه و روش های پیشگیری از تکرار آن تاکید کرد. پس از ایراد این سخنان بود که رییس جمهوری برنامه های از قبل پیش بینی شده ی خود را ناتمام گذاشت و برای حضور در مراسم استقبال از حاجیان جانباخته ی مکه به کشورمان بازگشت. هرچند دولت تدبیر و امید همزمان با تلاش برای بهبود روابط با کشورهای فرامنطقه، از هیچ کوششی در بهبود روابط با کشورهای همسایه فروگذار نکرده است اما شماری از اقدام های خصمانه ی برخی دولت ها به ویژه عربستان سعودی تاکنون مانع از بهبود روابط شده است. در حادثه ی منا نیز سعودی ها با نوع رفتار خود نشان دادند که به دنبال پاسخگویی به حسن نیت ایران با زبانی غرض ورزانه هستند. در این میان، سخنان روحانی خطاب به سران ریاض به نوعی بازروایی سیاست تعامل سازنده در پیوند با پیگیری حقوق شهروندان ایرانی و تذکر به حاکمان سعودی برای عمل به مسوولیت های انکارناپذیر در قبال مسلمانان و به ویژه زایران ایرانی بود. 2- لزوم ایجاد جبهه ی مبارزه با افراط گرایی مبارزه با خشونت و افراط گرایی در طول سه دوره ی حضور روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد همواره به عنوان نقطه ی محوری سخنان وی خود را نشان داده است. روحانی در حالی در هفتادمین نشست مجمع، کشورهای جهان را به ایجاد «جبهه ی متحد مبارزه با افراط گرایی و خشونت» دعوت کرد که با توجه به اهمیت موضوع در نشست های پیشین نیز بارها بر این ایده پای فشرده بود. طرح «جهان علیه خشونت و افراطی گری» در نشست شصت و هشتم از ابتکارهای رییس جمهوری کشورمان بود که مورد استقبال کشورهای جهان قرار گرفت و با همراهی 190 کشور عضو مجمع تصویب شد. در آن زمان گروه تروریستی داعش تازه سربرآورده بود و در بخش هایی از سوریه به دهشت افکنی و کشتار را گسترش می داد. متاسفانه با وجود استقبال کشورهای عضو مجمع از این طرح، گام های عملی برای اجرایی سازی این ایده برداشته نشد که مسوولیت اصلی این سهل انگاری متوجه قدرت های غربی بود. در شصت و نهمین نشست سالانه ی مجمع دیگر بار رییس جمهوری کشورمان بر طرح ابتکاری خود تاکید کرد. در آن زمان گروه تروریستی داعش از مرزهای سوریه گذشته و وارد عراق شده بود. امروز برای بار سوم زمانی روحانی شعار ایجاد جبهه ی مبارزه با افراط گرایی را سر می دهد که کشورهای خاورمیانه در گرداب ناامنی دست و پا می زنند و دولت های غربی بیش از پیش تهدیدهای گسترش تروریسم و خشونت را پیش روی خود می بینند. در همین پیوند، راهکارهایی نظیر تدوین و نگارش برنامه ی جامع اقدام مشترک به عنوان عاملی در کاهش شکاف ها و اختلاف های جهانی و نیز منطقه یی می تواند زمینه ساز رفع فقر، فساد، دیکتاتوری و در نهایت افراطی گری شود. در این زمینه با بهره گیری از الگوهای دیپلماتیک و سیاسی که سبب دستیابی به برجام شد می توان با ایجاد حرکتی جمعی و جهانی بحران و معضل جدی افراطی گری و خشونت را خشکاند. در این فضا، بمباران غیرنظامیان و ترویج خشونت پایان خواهد یافت و پس از آن می توان انتظار فرایندهایی را در منطقه داشت که در آن مردم بدون نزاع درونی و مداخله های خارجی بر خود حکومت کنند. البته در این میان نمی توان از نقش حامیان و بانیان گروه های دهشت افکن غافل ماند. گروه های تروریستی به شکل امروزی تا قبل از حمله ی آمریکا و متحدانش به افغانستان وجود نداشت. بنا براین، حمله ی نظامی آمریکا به افغانستان در سال 2001 و عراق در سال 2003 نه تنها کمکی به حل معضل تروریسم در منطقه نکرد بلکه بر گستره و پیچیدگی این بحران نیز افزود. به این ترتیب می توان گفت اینک برای رویارویی با بحران های کنونی، قدرت های منطقه یی و فرامنطقه یی به ویژه آمریکا مسوولیتی سنگین تر از دیگران دارند. 3-تحقق حقوق هسته یی به رغم بی عدالتی ها دیگر محور سخنان رییس جمهوری در مجمع عمومی سازمان ملل به پیشینه ی فعالیت های هسته یی ایران برمی گردد. به رغم تلاش ایران برای اثبات صلح آمیز بودن فعالیت های هسته یی خود طی یک دهه، تا زمان توافق تاریخی وین، غرب و مجامع بین المللی از پذیرش حقوق هسته یی کشورمان خودداری کردند. جمهوری اسلامی ایران ضمن اینکه عضوی از اعضای «پیمان منع گسترش سلاح های هسته یی» (ان. پی. تی) به شمار می رود و به صورت داوطلبانه نیز «پروتکل الحاقی» را اجرا می کند اما سالیان سال با بی عدالتی جهانی رو به رو بود. تحریم های تحمیلی زیر 6 قطعنامه ی سنگین شورای امنیت سازمان ملل تنها گوشه یی از این اقدام های ناعادلانه بود حال آن که ایران بر اساس فتوای رهبری و همچنین دکترین دفاعی خود هرگز در پی تولید و کاربرد سلاح های هسته یی نبوده است. به دنبال تلاش های دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران، امروز قدرت های جهانی و آژانس بین المللی انرژی اتمی از ادعاهای واهی گذشته ی خود عقب نشسته اند. در همین پیوند بود که رییس جمهوری کشورمان اقدام سازمان ملل در پذیرش حقوق هسته یی ایران و صدور قطعنامه ی 2231 را - که لغو همه ی قطعنامه های گذشته را به دنبال دارد- نخستین تصمیم درست این سازمان در برابر ایران دانست. تکیه بر ابزار دیپلماسی و گفت وگو نقش چشمگیری در اثبات حقانیت و پذیرش حقوق هسته یی ایران داشت؛ گفت وگوهایی که نزدیک به 2 سال میان ایران و 6 قدرت جهانی در قالب مذاکرات 1+5 ادامه یافت تا سرانجام در تیرماه امسال به توافق جامع و نهایی رسید. از طرفی پایداری ایران در مقابل موجی از تحریم های جهانی باعث شد تا غرب از کاربرد این ابزار فرسوده دست بکشد و دیپلماسی را برای حل این بحرانی 12 ساله برگزیند. 4-ضرورت همکاری میان کشورهای منطقه پس از برجام دستیابی ایران و 6 قدرت جهانی به «برنامه ی جامع اقدام مشترک» می تواند آغازی بر مناسبات تازه باشد. در همین راستا بود که روحانی در سخنان خود تاکید کرد:«امروز، فصل جدیدی در روابط ایران با جهان آغاز شده است.» مردم در خردادماه 1392 خورشیدی با بیش از 18 میلیون رای، رویکرد تعامل سازنده با جهان را به جای رویکردهای پیشین برگزیدند. به این ترتیب، مذاکرات هسته یی بر بستر تعامل سازنده به پیش رفت و اختلاف های هسته یی که بیش از یک دهه محل چالش و تنش بود با «تفاهم لوزان» و سپس «توافق وین» رو به پایان است. حل و فصل مسالمت آمیز اختلاف ها در پرونده ی هسته یی ایران پس از این نیز می تواند به عنوان الگویی پایدار برای حل و فصل دیگر تعارض ها مورد توجه قرار گیرد. افزون بر آن، این توافق همان طور که رییس جمهوری در سخنان خود به آن اشاره کرد می تواند سرآغاز دوره یی تازه باشد و پیامدهای مثبتی را برای صلح در منطقه به ارمغان آورد. بنا بر این، در نظر گرفتن توافق هسته یی به عنوان هدف، بسیار ساده انگارانه است و این دستاورد می تواند به عنوان تحولی در آغازِ راه تلقی شود. اهمیت این توافق برای هموار شدن مسیر آینده به حدی بود که روحانی و «باراک اوباما» همتای آمریکایی وی در سخنرانی اخیر خود، این دستاورد را از مجمع عمومی سازمان ملل به گوش مردم جهان رساندند؛ موضوعی که تنها با کاربرد ابزار دیپلماسی و رایزنی پس از 22 ماه سرانجام به نتیحه رسید. جالب تر آن که گفت و گوهای مهم هسته یی در مهرماه 1392 برای نخستین بار نیز در حاشیه ی همین نشست کلید خورد و بستر برای گفت وگوهای پیچیده و مستمر فراهم شد. در اهمیت راهکار دیپلماتیک رفع اختلاف های هسته یی بود که روحانی در سخنان خود از توافق وین به عنوان «سازه ی استوار» نام برد و تاکید کرد: «برای نخستین بار در تاریخ ملل، 2 طرف به جای مذاکره پس از جنگ برای دستیابی به صلح، پیش از مخاصمه به مصالحه دست یافتند.» 5-صلح و توسعه همجواری و همپیوندی صلح با توسعه از محورهای برجسته در سخنرانی رییس جمهوری بود. پس از تلاش در 2 سال گذشته با هدف بهبود روابط با کشورهای منطقه و فرامنطقه، کشور ما امروز در جایگاهی قرار گرفته است که از دیدگاه جهان دیگر خطر و تهدید تلقی نمی شود و در برابر به عنوان لنگرگاه ثبات به چشم می آید. توافق هسته یی به عنوان دستاوردی مهم و ماندگار، نگاه ها را به سوی ایران متمرکز کرده است تا پس از چند دهه، هیات های اقتصادی، سیاسی و ... از سراسر جهان بار دیگر با هدف برقراری و بهبود روابط در زمینه ها و سطح گوناگون راهی ایران شوند. در این فضا تکیه ی صرف بر بدعهدی ها و بی عدالتی های گذشته علیه ایران، شانس پیشرفت و توسعه را از کشور ما سلب خواهد کرد. در این زمینه رییس جمهوری تاکید کرد : «ما جنگ و تحریم را از یاد نمی بریم اما به صلح و توسعه فکر می کنیم.» وی همچنین تصریح کرد: « ما گذشته را فراموش نمی کنیم اما نمی خواهیم در گذشته بمانیم.» بی تردید، ماندن در گذشته موجب از بین رفتن فرصت های پیش رو خواهد شد؛ فرصت هایی که به آسانی حاصل نشده است و نتیجه ی سال ها تلاش و کوشش شبانه روزی مقام های عالی رتبه و همچنین تیم دیپلماسی کشورمان است. 

نور پردازی در خانه جدا از تاثیرات بصری که در زمینه برخورداری از روشنایی مورد نیاز در محیط زندگی ما دارد می تواند یکی از اصلیترین ابزار ها برای زیبا تر جلوه دادن محل سکونت ما باشد. بنابراین می توان گفت در دکوراسیون یک اتاق چه فضاهای خصوصی مانند اتاق خواب یا محیط عمومی مانند اتاق نشیمن یا پذیرایی این نکته باید مورد توجه قرار گیرد. اما باید به این نکته توجه داشت که چه نوع نور پردازی برای چنین فضاهایی در طول روز مناسب است.

اگر این اصول را به درستی بیاموزیم و از آن ها استفاده کنیم می توانیم انتظار داشته باشیم فضای خانه ما مکانی شاد، صمیمی و دوست داشتنی نه تنها برای خود ما بلکه برای مهمانان ما باشد.

چگونه ناهارخوری اشتهاآوری داشته باشیم؟

نور پردازی در هر فضایی خود نکته کلیدی دارد که باید به آن به صورت ویژه توجه کرد. ویژگی ای که باید منحصر به فرد باشد. به عنوان نمونه اگر می خواهید از این فن در اتاق ناهار خوری استفاده کنید توصیه می کنم که (نورافشان) لوستر زیبایی که میزان نور آن با سلیقه شما همخوان است بالای میز ناهار خوریتان نصب کنید.

البته بهتر است برای آن سبکی را تعریف کنید که با چهار گوشه اتاقتان همخوان باشد. به این معنا که اگر وسایل اتاقتان را به سبک کلاسیک خریداری یا چیدمان کرده اید بهتر است نوع لوستری که تهیه می کنید نیز از این سبک پیروی کند تا جلوه آرایه گری (دکوراسیون) اتاق شما را تحت تاثیر قرار دهد.

اندازه و شکل میز ناهارخوری شما هم در این انتخاب از اهمیت زیادی برخوردار است. به طور مثال اگر میزی کشیده و بزرگ دارید بهتر است به جای خرید یک نورافشان کلاسیک یا مدرن با شاخه های متعدد به سراغ یک جفت آویز سقفی بروید که بتواند میزان نور مورد نیاز شما را به خوبی تامین کند یا نورافشان هایی استفاده کنید که در قالب چند چراغ متصل روی ریلی ثابت طراحی و تزیین شده اند. این چراغ ها می توانند جلوه ای ساده اما زیبا به فضایی بدهند که در اختیار دارید. اگر هم سقف اتاقتان بلند است بهتر است از نورافشان هایی استفاده کنید که در آن ها از تزیینات جانبی کمک گرفته شده است.

نکته دیگری که باید به آن توجه داشته باشید این است که اگر چه استفاده از یک نورافشان یا چراغ با طرح و سبکی متفاوت می تواند در زیبا تر شدن و نور پردازی مناسب اتاق ناهار خوری نقش مهمی داشته باشد اما واقعیت این است که این منبع نور به تنهایی نیز کفایت نمی کند.

بنابراین اگر می خواهید نور پردازی عالی و تمام عیار داشته باشید توصیه دیگر ما را نیز اجرایی کنید، اینکه با کمک چند دیوارکوب یا نورتاب (آباژور) همچنین هالوژن هایی که در دورادور سقف کار می شود، نور مورد نیاز اتاق را تامین کنید تا زیبایی های بصری این فضا نیز افزایش یابد.

یادتان باشد کمک گرفتن از شیوه های نور پردازی قاب ها و آثار هنری که با سبک و سیاق سلیقه خودتان همخوان است هم نقش مهمی در زیبا تر شدن محیط ناهار خوری دارد. این منابع نوری با توجه به ظرافتی که دارند می توانند لایه های لطیف و زیبا به نور پردازی اصلی اتاق اضافه کنند.

نور پردازی پرده نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. تصور کنید اتاقی را که همه بخش های آن نور پردازی شده است اما درست در بخشی که می تواند بیشترین توجه را به خود جلب کند ما با پارچه ای که بخش تاریک را در شب می پوشاند مواجه هستیم، فضایی که دلگیر و محو است. پس به این ایده هم توجه داشته باشید. اگر هم در این محیط می زهای کوچکی دارید بهتر است روی آن ها از شمعدان هایی که متناسب با سطح و ارتفاع میزتان هستند استفاده کنید. می توانید در هنگام سرو شام با روشن کردن آن ها فضایی شاعرانه و رمانتیک برای خود و میهمانانتان داشته باشید.

زیبایی بصری در اتاق کودک

مثال دیگری که می خواهیم برای شما در رابطه با نور پردازی بزنیم مربوط به اتاق کودک می شود. این فضا از جمله مکان هایی در خانه به شمار می رود که همه اعضای خانواده از جمله پدر و مادر و سایر افراد توجه ویژه ای به آن دارند و تلاش می کنند از بهترین وسایل و آرایه (دکور) البته با توجه به توانایی های مالی خود در آن کمک بگیرند تا فرزند خانواده اتاقی زیبا و دلنشین داشته باشد.

فراموش نکنید مهم ترین اصلی که در نور پردازی این محیط باید مد نظر داشته باشید این است که این کار باید فضایی شفاف و انرژی بخش برای دختر یا پسر شما ایجاد کند.

یادتان باشد نور پردازی در این فضا علاوه بر اینکه در زیبایی بصری نقش دارد می تواند تاثیر زیادی نیز بر ایمنی فضا داشته باشد واحساس ایمنی در کودک شما را تقویت کرده و حس آرامش بخشی به وی بدهد. مهم ترین تفاوتی که نور پردازی این اتاق با سایر فضاهای خانه دارد این است که تنها در نظر گرفتن منبع نور سقفی کفایت نمی کند بلکه باید از منابع نوری متعدد کمک بگیرید که لایه های متفاوتی را ایجاد کند.

برای اینکه این نکته محقق شود باید بخشی از اتاق که به فضای مطالعه یا خواب کودک اختصاص دارد از نور پردازی ویژه این بخش استفاده کنید. برای میز تحریر یا فضای بازی میزان نور باید به نحوی باشد که کودک بتواند به راحتی کار کند و میزان نور آنقدر زیاد یا کم نباشد که به چشم وی آسیب برساند یا اینکه سایه وی موجب شود در فضای تاریک فعالیت کند.

تفاوت دیگر این است که باید برای قفسه ها نیز از منابع نوری رنگی کمک بگیرید. می توانید از نورهای رنگی نیز در این اتاق کمک بگیرید البته این روز ها که بیشتر والدین از وسایل رنگی برای اتاق فرزند خود استفاده می کنند منابع نوری رنگی دیگر چندان کاربرد ندارند. به این دلیل که کثرت رنگ ها دراین فضا می تواند دید فرزند شما را مختل کند.

پیشنهادی که برای نور پردازی این فضاداریم این است که از دیمر یا همان تنظیم کننده میزان نور کمک بگیرید. با کمک آن می توانید در ساعات مختلف شبانه روز میزان نور را در اتاق تنظیم کنید. موضوع دیگر اینکه اگر فرزند شما در سنی به سر می برد که استفاده از منابع نور روی میزی یا زمینی می تواند سلامت وی را تحت تاثیر قرار دهد، بهتر است از دیوار کوب استفاده کنید. بهتر است فاصله آن ها از سطح زمین حدود ۱۲۰ تا ۱۳۰ متر باشد تا بتوانند نور مناسبی برای فضای اتاق داشته باشند.

الهام صادقی

زیبایی و چیدمان مناسب در کنار استفاده از رنگ های شاد مهم ترین شاخصه ای است که بسیاری از والدین برای اتاق کودک خود در نظر می گیرند. اگر چه برخورداری از این ویژگی ها می تواند فضای شاد و دلنشین را برای فرزند ما به ارمغان بیاورد اما رعایت اصول ایمنی در این فضا نکته مهمی است که نباید به سادگی از کنار آن گذشت.

اگر با خود فکر می کنید که چگونه می توانید اتاق خواب کودکتان را به مکانی امن تبدیل کنید ادامه این مطلب را بخوانید.

مراقب کلید و پریز ها باشید

خروجی های برق را با پریزهایی ویژه ای که به نحوی طرحی شده است که کودک نمی تواند دسترسی به سیم برق و خروجی های ان داشته باشد تعویض کرده یا روی پریزهایی که دارید درپوش بگذارید تا فرزند شما به هیچ عنوان نتواند شیء فلزی نوک تیز یا انگشت خود را به این محفظه وارد کند.

پیشگیری از خطر

اگر در این اتاق طناب یا چادر یا حتی روسری دارید که کودک می تواند آن را به دور خود بپیچد بهتر است بسرعت آن را جمع آوری کنید، زیرا که ممکن است دختر یا پسر کوچک شما به قصد بازی آن را به دور خود بپیچد و دچار خفگی شود. این قاعده شامل ریسمان های بلند اسباب بازی ها و پرده ها یا سیم های برق وسایل روشنایی تزئینی هم می شود.

جلوگیری از زمین خوردن کودکان

تمامی وسایلی که ممکن است موجب زمین خوردن فرزند شما در اتاق شود را جابجا کنید. به عنوان نمونه وسایل بازی بزرگ و دست و پا گیر یا قالیچه ای که ممکن است زیر پای کودک لیز بخورد. بهتر است برای این اتاق از کفپوش سراسری و یک دست نرمی استفاده کنید. البته یادتان باشد این کفپوش ها نباید زیاد پُرزدار باشد چون ممکن است کودک ان ها کنده و به دهان بگذارد. علاوه براین لابه لای این پرز ها مکان مناسبی برای جمع شدن آشغال، خرده های غذا و... باشد که آن ها نیز سلامت وی را تهدید می کنند.

چراغ خواب مناسب

فراموش نکنید که در این اتاق چراغ خواب مناسبی نصب کنید تا فرزندتان از تاریکی شب نترسد، ضمن اینکه اگر در تاریکی قصد داشت از تختخواب به هر دلیلی بیرون بیایند زمین نخورد.

جمع آوری اسباب بازیها بعد از بازی

نگذارید اسباب بازی های فرزندتان بعد از بازی در کف اتاق باقی بماند چون ممکن است که موجب زمین خوردن وی شود. بنابراین بعد از اتمام بازی آن ها را درون سبد ریخته و در بخش از اتاق قرار دهید که کمترین رفت و امد را پسر یادختر شما به آن قسمت دارد. یادتان باشد این سبد باید منفذدار باشد، به عبارتی هوا به راحتی در آن جریان داشته باشد تا اگر وی در هنگام بازی وارد آن شد ودر این وسیله بسته شددچار حادثه نباشد. البته بهتر است این سبد در نداشته باشدتا آسیبی کودک را تهدید نکند.

اگر تصمیم دارید در اتاق کودک سطل زباله قرار دهید باید این وسیله بر خلاف سبد اسباب بازی دردار باشد، زیرا برخی از کودکان به ویژه کودکان نو پا عادت به دستکاری همه وسایل اتاق خود دارند و ممکن است که محتویات آن را درون دهان خود بگذارد. توصیه دیگری که در این زمینه داریم این است که از انداختن وسایل تیز و نوارهای لاستیکی به درون این سطل خودداری کنید.

دقت بیشتر در انتخاب تختخواب کودک

هنگام خرید تختخواب نیز باید به چند نکته توجه داشته باشید، به عنوان مثال سن و شرایط فیزیکی فرزند شما از جمله مواردی است توجه به آن ضرورت دارد. اگر دو کودک دارید و می خواهید تختخواب دوطبقه ای برای آن ها خریداری کنید یادتان باشد فرزند شما باید حداقل ۶سال داشته باشد تا بتواند ایمنی خود را در این تختخواب ها حفظ کند.

درصورتی که پسر یا دختر شما زیاد در خواب غلت می زند بهتر است تهیه این نوع تختخواب را فراموش کنید چون ممکن از برای کودک شما مشکل ساز باشد و سلامت وی را به مخاطره بیاندازد. اگر کودک زیر سه سال سن دارد، بهتر است به سراغ تختخواب هایی بروید که اطراف آن ها دارای حفاظ نرده ای است و مانع از افتادن وی در حالت غلت زدن خواهد شد. فاصله این نرده ها باید بین سه تا ۶ سانت باشد تا کودک گردنش را وارد این فضا نکند و در معرض خفگی قرار نگیرد. دیگر اینکه تشک تخت باید به طور کامل با گوشه های تخت هم اندازه باشد.

جایگاه مناسب برای تختخواب کودک نیز از نکاتی است که نباید آن را فراموش کنید. تختخواب کودک حداقل باید از پنجره ها، رادیاتور ها، چراغ های دیواری و پرده ها فاصله داشته باشد. در این صورت کودک نمی تواند خود را به پنجره برساند و از آن به بیرون پرتاب شود یا حرارت مستقیم رادیاتور ها باعث سوختگی دست و صورت کودک نمی شوند. روی تمام پنجره ها قفل وصل کنید تا کودکان نتوانند پنجره را به راحتی بگشایند.

گاهی کودکان از پنجره بالا می روند و آن را می گشایند و از آن به بیرون پرتاب می شوند ولی، به ویژه اگر منزل شما آپارتمانی است لازم است به این نکته توجه کافی داشته باشید. دقت کنید صندلی میز و سایر لوازم منزل یا اتاق کودک خواب را در مجاورت پنجره ها نچینید. کودکان از این وسایل بالا می روند خودشان را به پنجره می رسانند و آن را می گشایند.

حواستان به وسایل خطرناک باشد

تفنگ، تیرو کمان یا سایر اسباب بازی هایی که خود یا اجزای آن ها در فضا حرکت می کنند، برای کودکانی که در اتاق خواب خود بازی می کنند خطرناک هستند. بنابراین یا این اسباب بازی ها را جمع کنید یا با دقت و هوشیاری مراقب استفاده کودکان از این وسایل باشید.

اسباب بازی هایی که موهای زیاد دارند مانند توپ های مویی توپک می توانند در گلوی کودک گیر کنند پس این اسباب بازی ها را از جلوی دست کودک جمع کنید.

اسباب بازی های کودکان بزرگ تر را در اختیار کودکان زیر سه سال قرار ندهید. اسباب بازی های کوچک را برای بازی کودکان نوپا در اتاق خواب آن ها قرار ندهید چون آن ها را می بلعند و دچار خفگی و یا انسداد مری می شوند. اسباب بازی های نرم را برخی کودکان می بلعند بنابراین این اسباب بازی ها را نیز از دسترس کودکان نوپا دور نگه دارید. اسباب بازی های سنگین را در قفسه های بالای کمد ها در اتاق کودک نگذارید تا کودک مجبور شود برای دست یافتن به آن ها خود را بالا بکشد و این اشیای سنگین روی سر و صورتش بریزند.

حج امسال مراسمی متفاوت با سالیان دیگر بود. هر چند سابقه ی مرگ چند صد نفری زایران خانه ی خدا بارها در کارنامه ی اداره کنندگان حج به ثبت رسیده ولی این بار انبوه کشته شدگان به ویژه قربانیان ایرانی که ساعت به ساعت برشمارشان افزوده می شود، از فاجعه یی بی سابقه خبر می دهد. با توجه به شواهد موجود انتظار می رود شمار کشته شدگان حادثه ی منا به بیش از پنج هزار تن و قربانیان ایرانی به بالای 400 نفر برسد. پس از آشکار شدن نقش بی تدبیری سعودی ها در رخ دادن فاجعه ی منا، آن چه در ساعت های آغازین پس از این رخداد موجب افزایش تاثر و خشم مسلمانان شد و انتقادها نسبت به عربستان را تشدید کرد، ضعف سعودی ها در رسیدگی به وضعیت حادثه دیدگان و پاسخگو نبودن در این زمینه بود. همچنین فرافکنی مقام های سعودی به جای پذیرش مسوولیت فاجعه ی منا بر دامنه ی انتقادها از خادمان خودخوانده ی حرمین شریفین افزود. در این زمینه، «خالد الفلاح» وزیر بهداشت عربستان، پس از وقوع فاجعه مدعی شد شماری از حاجی ها از برنامه های مشخص شده برای حضور در «رمی جمرات» (سنگ زدن به نماد شیطان) پیروی نکرده اند و بدون هماهنگی با مسوولان حج حرکت کرده اند و همین موجب بی نظمی و وقوع چنین فاجعه ای شده است. این مقام سعودی با چنین ادعایی تلاش کرد مسوولیت این حادثه را از دوش آل سعود بردارد. تاکنون بحث های بسیاری در مورد فاجعه ی منا در رسانه ها و در میان ناظران صورت گرفته و تحلیل های بسیاری در این زمینه ارایه شده است. برخی در این میان تلاش کرده اند فاجعه ی منا را یک حادثه ی اجتناب ناپذیر در جریان مراسم حج جلوه دهند. در این میان، مفتی اعظم سعودی این فاجعه را تقدیری الهی خوانده که گریزی از وقوع آن نبوده و به همین دلیل مسوولیتی بر گردن آل سعود نیست. با وجود همه ی این تلاش ها برای تبرئه ی آل سعود از مسوولیت فاجعه ی منا، پرسش مهمی که باید به آن پاسخ گفت این است که وقتی جمعیتی میلیونی برای مراسمی آیینی در مکانی معین گرد هم می آیند و همگی باید یک سری مناسک مشخص را در روزی معین انجام دهند، گفتن این که چنین جمعیتی باید مواظب بی نظمی های احتمالی باشد و مانع از وقوع چنین بی نظمی هایی شود، سخنی ناروا است. همه ی تحلیلگران مسایل اجتماعی و سیاسی در این امر اتفاق نظر دارند که در جایی که جمعیتی انبوه برای منظور خاصی گرد هم آمده اند، مدیریت این جمعیت از عهده ی تک تک افراد حاضر در جمعیت خارج است و مسوولان امر باید رهبری و مدیریت این خیل بزرگ را برعهده داشته باشند. به همین دلیل است که در تحولات اجتماعی این رهبران هستند که تعیین کننده ی مسیر تحول و نیز دارای مسوولیت به شمار می آیند و در تحولاتی که از هدایت و اداره کننده ی مشخص بی نصیب است، هرج و مرج و آشوب گریزناپذیر خواهد بود. در انجام فریضه ی حج نیز این مساله صدق می کند و نمی توان از مردم انتظار داشت که مسوولیت نظم چنین مراسم بزرگی را خود بر عهده بگیرند تا همه ی جمعیت میلیونی بتوانند مناسک را با کمترین مشکلی به انجام برسانند. افزون بر پرشماری جمعیت، به دلیل این که مردم از کشورهای گوناگون به این مراسم می آیند و با زبان ها متفاوتی سخن می گویند خودکنترلی مراسم غیر ممکن خواهد بود. بنا بر این، برای مدیریت جمعیت میلیونی حاجیانی که هر ساله برای ادای فریضه ی حج به مکه و مدینه می روند باید یک ساختار مدیریتی خاص و پیچیده وجود داشته باشد که بتواند این حجم از جمعیت که در مدت زمانی محدود باید یک سری مناسک خاص را انجام دهد، با کمترین مشکلی هدایت کند. با وجود این، مروری بر تاریخ مراسم حج در دهه های اخیر نشان می دهد که آل سعود در این زمینه به هیچ وجه کارنامه ی قابل قبولی از خود به جای نگذاشته است و هزاران حاجی در حوادثی که تنها طی سه دهه ی گذشته در مکه و مدینه رخ داده است، کشته شده اند. اگر نگاهی کوتاه به حوادثی که در مراسم حج از دهه ی1990 میلادی به این سو رخ داده است داشته باشیم این مساله بهتر قابل تشخیص خواهد بود. در سال 1990 میلادی (1369) دست کم 426 حاجی در یکی از پر تلفات ترین حوادث در پی ازدحام در تونل منتهی به محل رمی جمرات کشته شدند. سه سال بعد در پی انباشت و فشار جمعیت برای رمی جمرات 270 نفر از بین رفتند. در سال 1997 به واسطه ی آتش سوزی در خیمه های نصب شده برای حجاج در سرزمین منا 343 حاجی کشته و 1500 نفر مجروح شدند. یک سال پس از این حادثه دست کم 118 زایر بر اثر ازدحام جمعیت کشته شدند. در سال 2001 باز ازدحام جمعیت مرگ 35 نفر از حجاج را به دنبال داشت. در سال 2004 دست کم 251 نفر به دلیل انباشت جمعیت کشته شدند و در سال 2006 نیز 345 نفر در مراسم رمی جمرات جان خود را از دست دادند. این در حالی است که پس از حادثه ی سال 2006، یک شرکت انگلیسی مسوولیت طراحی یک سیستم رایانه یی کنترل جمعیت برای جلوگیری از ازدحام بیش از اندازه ی جمعیت در طول مناسک حج را بر عهده گرفت تا مانع از وقوع رخدادهای اینچنینی شود. فاجعه ی منا در شرایطی رخ داد که عربستان از چنین سیستمی نیز بهره می برد و به راحتی می توانست حتی با وجود بی نظمی های قابل پیش بینی در میان برخی حاجیان، با مدیریت و دخالت به موقع مانع از وقوع این فاجعه شود. نکته ی دیگر به سهل انگاری و بی توجهی سعودی ها به ایجاد زیرساخت های مناسب در جهت تسهیل مناسک حج برای زایران باز می گردد. طی سال های گذشته توجه سعودی ها بیشتر به هتل سازی و ایجاد مرکزهای خرید لوکس پیرامون مکان های مذهبی مسلمانان به شکل برنامه های جذب توریست معطوف بوده و این در حالی است که صرف هزینه هایی به مراتب اندک تر برای گشایش معبر عبور حاجیان می توانست جلوی قربانی شدن هزاران زایر را بگیرد. از این رو است که انداختن مسوولیت فاجعه به گردن حاجیان و شانه خالی کردن از زیر بار آن عذری بدتر از گناه است که آل سعود به جای پذیرش بی کفایتی و مسوولیت این فاجعه در پی آن هستند. به همین دلیل است که شمار زیادی از رهبران مذهبی و سیاسی جهان اسلام تاکید دارند برای جلوگیری از وقوع دوباره ی فاجعه هایی از این دست در مراسم حج باید مسوولیت اجرا و اداره ی آن بر عهده ی یک کمیته ی متشکل از دولت های اسلامی گذاشته شود. نهادی مانند سازمان همکاری اسلامی بهترین گزینه در این زمینه به شمار می آید. باید بر این نکته نیز تاکید کرد که مکان های مذهبی که در شهرهای مکه و مدینه قرار دارد دارایی و سرمایه ی مشترک همه مسلمانان جهان است و هیچ کشور یا دولتی نمی تواند مدعی سلطه ی انحصاری بر آن باشد و این حق هر مسلمانی از هر گوشه ی جهان است که دسترسی آسان و امن به این مکان ها داشته باشد. بر همین پایه و برای جلوگیری از وقوع چنین فاجعه های دردناکی است که واگذاری مسوولیت اداره ی حج به یک سازمان اسلامی یا دست کم ایجاد هیات های اسلامی نظارت بر حج ضرورت بیشتری می یابد. 

اگر تاکنون برای خرید آپارتمان یا واحد مسکونی به بازار معاملات مسکن مراجعه کرده باشید حتما در کنار فایل های واحدهای مسکونی نوساز، به واحدهای قدیمی تر نیز برخورد کرده اید که در مقابل برخی از آنها عبارت «بازسازی شده» ذکر شده است.

اغلب افرادی که برای خرید آپارتمان به بنگاه های مسکن مراجعه می کنند ترجیح می دهند واحدی را خریداری کنند که سن و سال کمتری داشته باشد و چه بهتر که این واحد نوساز یا به اصطلاح «کلید نخورده» هم باشد.

اما، در این میان، درحالی که فاصله بین قدرت خرید بسیاری از خریداران، هم اکنون با قیمت واحدهای نوساز فاصله دارد و اغلب متقاضیان خرید، بودجه کافی برای خرید یک واحد نوساز دلخواه را ندارند، خرید واحدهای قدیمی تر و بازسازی آنها اولین ترجیح برای این دسته از خریداران محسوب می شود، البته به شرطی که گزینه خرید واحد با متراژ کوچک تر برای این دسته از متقاضیان، ارجحیت نداشته باشد.

انگیزه های اصلی برای بازسازی

بازسازی یک واحد مسکونی می تواند به چند منظور انجام شود. ممکن است شما واحد مسکونی جدیدی را خریده باشید که قدیمی ساز است و نیاز به بازسازی و اعمال تغییرات دارد. از طرف دیگر احتمال دارد شما پس از چند سال زندگی در یک آپارتمان یا واحد مسکونی، برای ایجاد تنوع و رفع نواقص و خرابی های احتمالی تصمیم به بازسازی منزل خود بگیرید. این بازسازی می تواند با تغییراتی در شکل ساختمان (جابه جایی دیوارها و...)، تغییراتی در نازک کاری یا تغییر دکوراسیون منزل شما انجام گیرد.

در هر صورت ممکن است شما هم تا کنون به این فکر افتاده باشید که در منزل خود تغییراتی ایجاد کنید. بازسازی یکی از مهم ترین بخش های مورد درخواست افرادی است که از فضای موجود خسته شده اند یا در زمانی که می خواهند به جای جدیدی نقل مکان کنند، به آن احتیاج پیدا می کنند و این درخواست باعث می شود که این افراد به دنبال یک مشاوره کارشناسی برای آماده سازی فضای خود بگردند. در بازسازی می توانیم به دو نتیجه ملموس برسیم:

محیط خود را که در آن زندگی می کنیم به صورتی درست می کنیم که لذت بیشتری در آن احساس می کنیم و خستگی روزمره را در آن مکان از بدن خود بیرون می کنیم و از لحاظ روانی زندگی شاد و راحت تری را تجربه می کنیم.

از لحاظ ارزش ملک، قیمت آن، ارزش افزوده پیدا خواهد کرد و در بازار مسکن می توانیم آن را با قیمت بالاتری به فروش برسانیم و سود بیشتری ببریم.

نقطه شروع بازسازی کجاست؟

قبل از هر کاری باید هدف و بودجه خود را برای بازسازی، مشخص کنیم یعنی اینکه در این امر ما چه کارهایی می خواهیم انجام دهیم و چه بودجه ای را برای این کار در نظر گرفته ایم و نیز باید شرایط منزل خود را در نظر بگیریم. مثلا تمامی لوله های آب، رادیاتورها، سیستم برقی و سیم کشی را چک کنیم چون ممکن است در قسمت هایی از آنها پوسیدگی وجود داشته باشد.

قسمت های عایق منزل خود را مانند سرویس های توالت، حمام و آشپزخانه چک کنیم که در آنها ایرادی وجود نداشته باشد. اینها مکان هایی هستند که نبض حیاتی یک منزل را در خود جای داده و از گزینه های اصلی محسوب می شوند. گزینه های بعدی عبارتند از پنجره ها و درها، کف آپارتمان و فضاسازی خوب که می تواند شامل جابه جایی سرویس ها و اتاق ها هم باشد. پس شما با آگاهی کامل می توانید خواسته های خود را با یک کارشناس در میان گذاشته و فضای مطلوب خود را به دست آورید. در بازسازی منازل مسکونی چند مورد وجود دارد که تغییر در آنها باعث می شود ما فضای بهتر و مفیدتری داشته باشیم. به عنوان مثال، بهتر است بازسازی در نقاطی صورت بگیرد که پس از اتمام کار احساسات زیر را برای ما ایجاد کند، اینکه منزلی داشته باشیم که نقشه خوبی داشته باشد و هیچ فضای پرتی وجود نداشته باشد و از همه فضا ها به خوبی استفاده کنیم و در عین حال فضای جدید ایجاد شده کاملا متناسب با سلیقه و استانداردهای معماری و دکوراسیون باشد. به این ترتیب، پس ازآنکه فضای کلی آپارتمان خود را به فضایی کاربردی و فاقد قسمت های زاید – پرت – تبدیل کردیم می توانیم آشپزخانه خوبی داشته باشیم که با عوض کردن یا ترمیم کردن کابینت ها و نمای ورودی، آن را کاربردی تر و زیبا کنیم.

همچنین می توانیم سرویس حمام و توالت واحد را با کاشی های زیبا تزئین کنیم.

سالن پذیرایی را زیباسازی کنیم مثلا کف آن را عوض کنیم و دیوار های آن را با کاغذ و رنگ جذاب تر کنیم که این شامل اتاق خواب ها هم می شود.

از در و پنجره های دو جداره استفاده کنیم، هم زیبایی بهتری خواهند داشت و هم از هدر رفتن گرما جلوگیری می کنند و در نهایت می توان کمد ها و دکور ها را تغییر دهیم که منزلی زیبا و دوست داشتنی داشته باشیم.

مزایای بازسازی

بازسازی واحدهای مسکونی علاوه بر آنچه در مورد خرید خانه های قدیمی تر یا ایجاد تنوع در منزل خود به آن اشاره شد می تواند در راستای برخی دیگر از خواسته ها و انتظارات افراد از واحد مسکونی شان صورت بگیرد.

به عنوان مثال ممکن است شما علاوه بر اینکه از ظاهر قدیمی خانه خود خسته شده اید یا در میهمانی ها از دکوراسیون خانه خود احساس رضایت نمی کنید، ناشی از نارضایتی شما از کمبود جا برای وسایل اضافی، لباس ها و ظروف آشپزخانه باشد. علاوه بر این ممکن است از کم نور بودن خانه خود گلایه داشته باشید و با این هدف دست به کار بازسازی شوید.

کمبود فضاهای تفکیک شده یا نارضایتی از نحوه تقسیم فضاها در منزل نیز می تواند از دیگر انگیزه های بازسازی باشد، به عنوان مثال ممکن است به فکر زیاد کردن اتاق خواب یا بزرگ کردن فضای پذیرایی یا آشپزخانه خود باشید و در مقابل احساس کنید نیازی وجود ندارد که برخی دیگر از فضاها تا آن اندازه بزرگ و جا گیر باشند.