انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی و پنجمین دوره مجلس خبرگان رهبری، امروز، جمعه هفتم اسفندماه در حال برگزاری است و یک بار دیگر مردم منطقه و جهان شاهد بروز واقعیت ها و جلوه های مردمسالاری دینی ایران هستند؛ جلوه هایی که نه تنها موفقیت الگوی سیاسی جمهوری اسلامی ایران طی چهار دهه گذشته را به تصویر می کشد، بلکه گویای اراده مردم و نظام اسلامی برای حفظ و تداوم این الگو است. 
نمایش مظاهر مشارکت حداکثری ملت ایران در تعیین سرنوشتشان در حالی صورت می گیرد که قلمروهای آنسوی مرزهای کشور غرق در بی ثباتی، ناامنی و وحشت از کنشگری گروه های افراطی است. رخدادهای کنونی خاورمیانه از درگیری های سوریه، عراق و یمن گرفته تا ناامنی های اخیر ترکیه و برخی دیگر از کشورهای منطقه نشانگر تفاوت های آشکار تحولات درونی ایران با محیط پیرامون است. 
مردم ایران در حالی با امنیت کامل، امید به آینده و آزاد در تعیین سرنوشت خود پای صندوق های رای حاضر می شوند که خاورمیانه را اکنون می توان پرآشوب ترین منطقه در جهان به شمار آورد. نام این منطقه همواره با جنگ، آشوب و بی نظمی همراه بوده است به گونه ای که یک پای بی نظمی های روابط بین الملل را باید در این منطقه جست وجو کرد. سیر تحولات کنونی منطقه افزون بر تاثیرپذیری از متغیرهای دخالت بازیگران فرامنطقه ای، سربرآوردن اندیشه های واپسگرایانه و افراطی و... ناشی از ویژگی های ساختاری دولت ها است.
اگر این انگاره را بپذیریم که فلسفه وجودی دولت در کارآمدی آن برای جامعه و انجام مسوولیت های قانونی و حاکمیتی نهفته است، در مسیر دستیابی به پاسخ چرایی تحولات کنونی منطقه قرار گرفته ایم.
آن چه از ماهیت دولت-ملت بر می آید این است که در کنار تامین نظم و امنیت و همچنین رفاه اقتصادی و اجتماعی مردم، نظام سیاسی باید فراتر از همه جناح ها و طبقه های سیاسی، قومی، مذهبی و اجتماعی در جامعه عمل کند و به مردم این حس را القا کند که حکومت نماینده همه مردم است. در پاسخ به چنین نیازی بود که با پایان دوره نظام های سیاسی مطلقه، دولت های مردمسالار شکل گرفتند. این در حالی است که در برخی کشورهای منطقه، نظام های سیاسی به جای این که نماینده همه مردم باشد، بر خواسته از قوم و قبیله یا طبقه خاصی است که یا به صورت موروثی قدرت را در دست گرفته و یا از راه کودتا و پشتیبانی های خارجی در راس قدرت قرار گرفته است.
اگر بخواهیم نگاهی به روندهای تاریخی- سیاسی منطقه داشته باشیم و آن را با محیط ورای خاورمیانه همسنجی کنیم خواهیم دید که از میان راهکارهای موجود و تجربه شده حکومت داری، تنها راهکار، روی آوردن به مردمسالاری است. در این میان اما یک چالش بنیادین وجود دارد و آن این که، منطقه خاورمیانه و جهان اسلام از لحاظ ماهیتی و تمدنی با بن مایه های مردمسالاری در غرب در تضاد است و فرهنگ این منطقه نمی تواند پذیرای الگویی غربی برای حکومت شود. تاریخ این منطقه – از سده های معاصر گرفته تا تحولات بهار عربی- نیز به خوبی گواه بر این مدعا است. 
تلاش غرب برای اعمال الگوهای مردمسالاری عرفی گرا (سکولار) حتی در سال های اخیر هم نتوانست مورد اقبال ملت های منطقه قرار گیرد. تجریه تحولات اخیر کشورهایی که پس از دوره کوتاهی از تجربه دموکراسی با رخدادهایی چون کودتا مواجه شدند سبب شد تا الگوهای یادشده بیش از پیش ناکارآمدی خود را نشان دهد.
در این میان، تنها الگوی موفقی که توانسته است مولفه های مردمسالاری را با آموزه های اسلامی تلفیق کند و تجربه موفقی از مردمسالاری دینی را برای چهار دهه به نمایش گذارد، الگوی نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران است.
الگوی مردمسالاری دینی در جمهوری اسلامی ایران، هم توانسته است در چرخش نخبگان موفق باشد و مردم را در کانون فرایند تعیین سرنوشتشان قرار دهد و هم قدرت سیاسی را با معیارهای اسلامی در یک ساختار سیاسی منسجم یکپارچه کند که مجموع این مسایل باعث حفظ انسجام ملی و وحدت رویه در جمهوری اسلامی ایران شده است.
موفقیت این ساختار حکومتی در طول برگزاری همه پرسی های قانون اساسی، 11 دوره انتخابات ریاست جمهوری، چهار دوره انتخابات شوراها، چهار دوره انتخابات مجلس خبرگان رهبری، 9 دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی و نیز انتخابات امروز توانسته است طی چهار دهه گذشته کارنامه واقعی مردمسالاری دینی را به همگان بنمایاند.
اکنون نیز ویژگی های زمانی بسیاری وجود دارد که بر اهمیت انتخابات مجلس دهم و خبرگان رهبری پنجم برای سرنوشت مردم ایران و منطقه می افزاید. آنچه مشخص است اینکه حرکت رو به جلوی کشور به سمت توسعه و پیشرفت، اقدام موثر تهران به عنوان پایتخت ثبات خاورمیانه برای پایان یافتن درگیری ها و ناامنی ها در منطقه و ارتقای جایگاه بین المللی ایران در گروی حفظ و نهادینگی اقتداری است که از مسیر مشارکت گسترده مردم در انتخابات می گذرد.
از این رو هر برگه رای که به صندوق های انتخابات انداخته می شود نه تنها نقشی تعیین کننده در آینده مردم ایران خواهد داشت بلکه پیامدهای خود را در تامین ثبات و امنیت منطقه آشکارا خواهد نمایاند.

دیروز جمعه هفتم اسفندماه، حماسه آفرینی ایرانیان در مشارکت بیشینه آنان پای صندوق های رای تعبیر و آگاهی و بلوغ سیاسی آنان برای همگان تصویر شد.
به گفته رسانه ها، ناظران و کسانی که خود را برای تعیین سرنوشتشان به حوزه های رای گیری رسانده بودند، حضور مردم مانند همیشه پررنگ اما نسبت به دوره های پیشین متحیر کننده بود و این بار صف های طولانیِ مشارکت کنندگان در انتخابات از همان لحظه های نخست برگزاری شکل گرفت.
با پایان موعد رای گیری که در برخی حوزه ها تا ساعت 24 دیروز تمدید شد و پس از آغاز شمارش آرا، منابع غیررسمی نظیر شبکه های مجازی به گمانه زنی و انتشار خبر درباره پیشتازی جریان یا نامزدهایی پرداختند اما همین اخبار و گمانه های پرجاذبه و هیجان برانگیز هم زیر سایه مشارکت و حضور شگفت آور مردم در انتخابات قرار دارد. در این میان، بسیاری از افزایش چشمگیر و قابل توجه مشارکت مردم نسبت به دوره های پیشین انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری سخن می گویند.
در تحلیل آنچه دیروز در ایران رخ داد بیان چند نکته کلیدی اهمیت دارد:
1- خلق حماسه و شگفتی دیگر در عرصه مشارکت سیاسی ایرانیان، پاسخ به دعوت نظام و در راس آن رهبر انقلاب برای نشاندن مهر تایید و مشروعیت تام پای کارنامه جمهوری اسلامی بود. در انتخاباتی که رهبری بزرگترین دعوتگر برای بهره گیری مردم از حقوق سیاسیشان بود و با «حق الناس» خواندن رای تک تک آنان پشتوانه سلامت انتخابات و تحقق این حق قرار گرفت، پاسخ ملت خلق حماسه سیاسی دیگر بود. 
در انتخابات هفتم اسفند، همچنین شعار امسال یعنی «دولت و ملت؛ همدلی و همزبانی» نمودی نو یافت. از دید بسیاری از ناظران یکی از مهمترین دلایل مشارکت گسترده مردم در انتخابات مجلس دهم، برگزیدن افرادی بود که بتوانند در مقام نمایندگان اراده ملت، مسوولان اجرایی را در پیشبرد اهداف و وظایفشان یاری رسانند و مسیر پیش روی رفع مشکلات گوناگون کشور به ویژه در عرصه اقتصادی را هموار سازند. به این ترتیب، استقرار مجلسی همیار با دولت و در عین حال هوشیار و ناظر بر کارکردهای مسوولان اجرایی، متشکل از متخصصانی دلسوز، متعهد و آگاه به مشکلات مردم و بایسته های قانونگذاری کشور از مهمترین انگیزه هایی بود که به خلق حماسه هفتم اسفندماه 1394 انجامید.
2- در بحبوحه بحران هایی که منطقه را فراگرفته و یکی از بی ثبات ترین دوره های حیات خاورمیانه را رقم زده است، مردم ایران در امنیت کامل پای صندوق های رای حاضر شدند تا خطوط صفحه آینده شان را با دستان خود بنگارند؛ رخدادی که مردمسالاری دینی ایران را به رخ بسیاری از ملت های منطقه و کشورهای جهان کشید و نشان داد در ایران ملتی زیست می کنند که به عنوان پشتوانه های نظام جمهوری اسلامی زمام استقلال و آزادی خود را در مشت گرفته اند.
به یقین، این رخداد رشک برانگیز افزون بر برانگیختن تحسین، نوع نگاه جهانیان به ایران را بیش از پیش به سوی دگرگونی خواهد برد؛ همچنان که حماسه سیاسی انتخابات خردادماه 1392 نشان داد ملت پشتوانه دولتی هستند که در دفاع از حقوق مسلم ایران از هماوردی و در عین حال جست وجوی طریق تعامل با بزرگترین قدرت های جهان هراسی ندارد.
3- از زمان شروع رقابت های انتخاباتی تا موعد رای گیری شاهد زشت و زیباهای سیاسی بودیم. در کنار برگزاری همایش ها و نشست های سیاسی، انتشار آگهی ها و پوسترهای تبلیغاتی و دیگر فعالیت های انتخاباتی نامزدها و جریان های سیاسی در فضای حقیقی و مجازی که بسیاری در چارچوب های قانونی صورت گرفت، برخی بداخلاقی های انتخاباتی، تخریب ها، شایعه پراکنی ها و... به چشم آمد که به رغم محدود و معدود بودن بازتاب زیادی یافت و مورد توجه قرار گرفت. با این حال انتخابات دیروز همچون بارانی بهاری همه زشت و زیباهای تبلیغاتی را شست و تنها طراوت، تازگی و هوایی تازه را در فضای سیاسی کشور برجای گذاشت. 
یکی از شاخص ترین ویژگی های انتخابات دیروز نظم و قانونگرایی بود و بسیاری از نامزدها و جریان های سیاسی نیز نشان دادند به رغم هفته ها رقابت سیاسی فشرده و یک هفته تبلیغات خستگی ناپذیر به این درک و بلوغ سیاسی رسیده اند که در آخر این رای مردم است که معیار نهایی راهیابی به مجلس شورای اسلامی یا خبرگان رهبری است. از این رو، انتخابات هفتم اسفند در فضایی آرام و برکنار از تنش یا نگاه خصومت بار جریان ها به یکدیگر به انجام رسید تا نمایانگر رشد جامعه سیاسی ایران باشد.
4- در بسیاری از حوزه ها هنوز معلوم نیست کدام نامزدها، از کدام جریان سیاسی بر کرسی مجلس شورای اسلامی یا خبرگان رهبری تکیه خواهد زد اما در پی خلق حماسه دیروز اینک پیروزی انتخاباتی برای همه جریان های اصیل سیاسی به ویژه اصلاح طلبان، به ثبت رسیده است؛ جریان هایی که در چارچوب قانون از هیچ تلاشی برای جلب رای مردم فروگذار نکردند اما در نهایت، اختیار و سرنوشت انتخابات را به دست مردم سپردند. به این ترتیب انتخابات هفتم اسفند را می توان آزمونی سیاسی به حساب آورد که بیشتر نامزدها و جریان های سیاسی - جز اندکی تندرو و دلواپس - توانستند با نمره قبولی از آن خارج شوند.
فرجام سخن اینکه ملت ایران را باید پیروز نهایی انتخاباتی دانست که امید است از دل آن خبرگانی امین و آگاه و نمایندگانی متعهد، متخصص و دردآشنا برآیند و در جایگاه مسوولیت نمایندگی اراده مردم قرار گیرند؛ نمایندگانی که همدل با مسوولان دولتِ منتخبِ همین ملت، کشور را به سمت اعتلا و پیشرفت رهنمون خواهند شد.

آزادی عقیده و اندیشه در کنار حق رای دادن و انتخاب شدن تنها بخش کوچکی از این آزادی ها است.
انتخابات مجلس شورای اسلامی هفتم اسفند برگزار می شود و در آن همه مردم می توانند فارغ از دین و مذهبی که دارند مشارکت کنند. 
در این میان قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز حق ویژه ای برای اقلیت های دینی قائل شده است که یکی از این حقوق شرکت اقلیت ها در انتخابات و انتخاب نماینده ای برای خود است. 
توجه به حقوق اقلیت های دینی نشانگر مردمسالاری و محترم شمردن این مردم در محدوده قانون است. 
در واقع اقلیت های دینی در کنار انجام مراسم دینی خود، در احوال شخصیه خود نیز آزاد هستند. 
زرتشتیان، کلیمی ها و مسیحیان ( ارمنی و آشوری ) اقلیت های دینی شناخته شده به حساب می آیند که دارای نماینده در مجلس شورای اسلامی هستند. 
این اقلیت های دینی با توجه به جمعیت خود و بر اساس قانون اساسی دارای پنج نماینده هستند. 
در واقع نگاه به اقلیت های دینی در نظام جمهوری اسلامی عرصه های مختلفی را در بر می گیرد که از جمله این عرصه ها؛ آزادی انجام مراسم و آیین های دینی، آزادی عقیده و اندیشه، آزادی بیان و حق اظهار نظر، حق رای دادن و حق انتخاب شدن است. 
در زمینه نقش و کارکرد اقلیت های دینی در انتخابات به ذکر چند نکته می پردازیم: 
1- بی شک وجود اقلیت های دینی با گرایش های مختلف ناشی از فرهنگ و تمدن متفاوت، موجب تنوع فرهنگی و اجتماعی در هر کشوری است که باعث استحکام و تقویت کشور می شود. در این میان یکی از راه های رسیدن به توسعه پایدار توجه بیشتر به منابع انسانی و توسعه انسانی است؛ از این رو اقلیت های دینی می توانند نقشی ویژه در توسعه و آبادانی کشور داشته باشند. 
ایران در سال 1947میلادی با تسلیم سند الحاقی خود به دبیرکل وقت سازمان ملل متحد، به طور رسمی به کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض نژادی پیوست. جمهوری اسلامی ایران همواره حقوق اقلیت های دینی را رعایت کرده و اقلیت های یادشده همواره در کنار دیگر مردم ایران در تمام عرصه های گوناگون حضور گسترده و فعالی داشته اند . 
همچنین با توجه به این که کشور ما دارای تنوع دینی و مذهبی است، پس توجه بیشتر به حقوق آن ها امری ضروری و بایسته است. هر چند تجربه تاریخی بیش از سه دهه حیات جمهوری اسلامی ایران نشان می دهد که رویکرد فرصت محور جمهوری اسلامی به اقلیت های دینی با توجه به مشترکات تاریخی، زمینه های مشارکت اقلیت ها را در عرصه های مختلف فراهم آورده است. 
2- نباید از این نکته غافل شد که تمام پیروان ادیان و مذاهب مختلف در ایران، جزئی از یک پیکر واحد هستند و به یک معنا اقلیت و اکثریت خواندن آنها اعتباری است؛ چرا که قانون اساسی برای همه ملت ایران حقوق برابری پیش بینی و بر آن تاکید کرده است. برای نمونه اصل 13 قانون اساسی، اقلیت های دینی رسمی را سه دین یهودی، مسیحی و زرتشتی ذکرمی کند و دراصل 67 که مربوط به سوگند خوردن نمایندگان در بدو انتخاب ونخستین جلسه مجلس است می گوید: «نمایندگان اقلیت های دینی با ذکر کتاب آسمانی خود ادای سوگند می کنند.» 
در زمینه انتخابات نیز بر اساس اصل 64 قانون اساسی و اصلاحیه آن، هر یک از اقلیت های دینی رسمی می توانند نماینده ای در مجلس شورای اسلامی داشته باشند.
زرتشتیان و کلیمیان هر کدام یک نماینده و مسیحیان آشوری و کلدانی با هم یک نماینده و مسیحیان ارمنی جنوب و شمال هرکدام یک نماینده انتخاب می کنند.
بر اساس این اصل قانون اساسی محدوده حوزه های انتخابیه و تعداد نمایندگان را نیز قانون معین می کند. البته محدودیت تعداد نمایندگان اقلیت های دینی متناسب با تعداد جمعیت آن ها در کشور است زیرا با در نظر گرفتن نسبت جمعیت کشور به مجموع نمایندگان، آن ها نسبت به جمعیت محدود به طور عادلانه نماینده دارند. 
3- از طرفی امروزه یک از اصول حقوق سیاسی، مشارکت در حکومت و در قالب انجمن ها، احزاب و حق نقد حاکمان است که این برای اقلیت های مذهبی وجود دارد. همانگونه که در اصل 26 قانون اساسی آمده «احزاب ، جمعیت ها، انجمن های سیاسی و صنفی وانجمن های اسلامی یا اقلیت های دینی شناخته شده آزادند،مشروط به این که اصول استقلال ، آزادی ، وحدت ملی ، موازین اسلامی واساس جمهوری اسلامی را نقض نکنند. هیچ کس را نمی توان از شرکت در آنها منع کرد یا به شرکت در یکی از آنها مجبور ساخت.» با توجه به حق قانونی اقلیت های دینی شناخته شده، آن ها در صورت تمایل می توانند با مراجعه به وزارت کشور، تقاضای صدور پروانه حزب کنند تا طبق ضوابط و تشریفات مقرر به گروه آنان رسمیت داده شود. 
به نظر می رسد پیروان اقلیت های مذهبی همانند ادوارهای پیشین انتخابات که پرشور و فعالانه مشارکت کردند برای انتخاب پنج نماینده در مجلس دهم نیز حضور گسترده ای خواهند داشت. 

شرح و اعلان آگاهی از چالش ها و مشکلات کلان کشور و حوزه های انتخابیه، بیان سابقه و کارنامه فعالیت ها و مسوولیت های گوناگون، توصیه و دعوت به حضور گسترده مردم پای صندوق های رای، معرفی برنامه های فردی، حزبی یا جناحی برای نقش آفرینی در قوه قانونگذاری کشور و گاه حمله به رقیبان و انتقاد از مسوولان اجرایی یا نمایندگان کنونی، بخش عمده ای از فعالیت های تبلیغاتی نامزدهای انتخابات پیش رو را تشکیل می دهد.
در این میان، گاه شعارها و وعده های انتخاباتی نسبت به دیگر بخش های فعالیت تبلیغاتی نامزدها فربه تر و برجسته تر به نظر می رسد؛ شعارهایی که در بسیاری موارد با برنامه و دستورکارهای اعلانی نامزدهای نمایندگی مردم همسان پنداشته می شود و اغلب شعارپیشگی جای برنامه مندی را می گیرد.
با توجه به زمان اندک باقی مانده تا انتخابات و لزوم دستیابی رای دهندگان به گزینه اصلح از میان نامزدهای گوناگون چند نکته لازم به یادآوری است:
1- همچنان که اشاره شد، شعار و برنامه نامزدهای انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری 2 مقوله جداگانه با تعریف های مشخص هستند که اغلب با یکدیگر همسان شمرده می شوند. در این میان، شعار تنها تیتر یا عنوان مجموعه ای از راهکارها است که نامزدهای انتخاباتی برای دستیابی به اهدافی معین و پاسخگویی به اصلی ترین نیازهای حوزه انتخابیه و در سطح کلان تر کشور، آن را برمی گزینند و تبلیغ می کند. به عنوان مثال جریان اصولگرایان در انتخابات مجلس دهم شعار «معیشت، امنیت و پیشرفت» را برگزید و اعضای ائتلاف اصولگرایان به صورت فردی یا فهرستی این شعار را بر تارک آگهی ها و برنوشته های تبلیغاتی خود نشاندند.
به رغم اعلان شعارهایی از این دست و بیان بایسته های رسیدن به اهداف مطرح در شعارها، نامزدها کمتر از برنامه های خود یا به عبارتی نقشه راه اهداف یادشده سخن می گویند؛ نقشه راهی که همه اجزای آن باید پیوندهای منطقی را با هم و نیز واقعیت های کشور و مقدورات و محذورات نمایندگان برقرار سازند. در شرایط نبود یا ضعف برنامه است که وعده به عنوان پشتوانه تحقق شعارها مورد توجه برخی نامزدها قرار می گیرد و تا زمان رای گیری به شکلی گسترده پراکنش می یابد.
2- مساله شعارها و وعده های انتخاباتی و تحقق آن همواره از مهمترین دغدغه های مسوولان کشور به ویژه رهبر انقلاب بوده است. رهبری در سخنرانی واپسین روز دی ماه امسال در جمع دست اندرکاران برگزاری انتخابات تصریح کرد: بعضی از نامزدها وعده هایی به مردم می دهند که خودشان هم می دانند از دست آن ها ساخته نیست. شما که نمی توانی این وعده را عملی کنی، چرا به مردم وعده می دهی؟ چرا مردم را امیدوار می کنید به چیزی که می دانید نخواهد شد؟ گاهی وعده های غیر قانونی می دهند. [می گویند] فلان عمل را انجام می دهیم درحالی که می دانند آن عمل خلاف قانون است یا خلاف قانون اساسی است یا خلاف قانون عادی است.... شعارهای غیر قانونی ندهند. با مردم صادقانه باید برخورد کرد.
3- همچنان که از این رهنمودها بر می آید، گروهی از نامزدها بدون آگاهی یا توجه به واقعیت های کشور و حوزه انتخابیه خود، بی ارتباط یا در تعارض با اسناد بالادستی در کشور چون برنامه های توسعه، صرف نظر از اینکه قانون بودجه ای در کشور وجود دارد و برکنار از اینکه هر طرح کلان عمرانی در چارچوب های مشخص مدیریت و برنامه ریزی کلید می خورد و به اجرا در می آید وعده هایی می دهند که در مرحله گفتار نیز با اما و اگرهای بسیای رو برو است. از جمله می توان به وعده هایی چون ایجاد منطقه آزاد تجاری، تاسیس فرودگاه، احداث راه آهن، کلنگ زدن کارخانه ها و صنایع بزرگ و... در حوزه های انتخابیه اشاره کرد.
این چالش و آسیب انتخاباتی بیشتر در حوزه شهرهای کوچک به چشم می آید؛ حوزه هایی که به دلیل توزیع ناهمگن امکانات و زیرساخت های اقتصادی، فرهنگی، رفاهی و... با مشکلات و نیازهایی متفاوت با شهرهای بزرگ دست و پنجه نرم می کنند. در کلانشهرها به دلیل وجود گرایش بسیاری از شهروندان به رای دهی بر اساس الگوی فهرست گروه ها و جریان های مختلف، آسیب وعده ها و شعارهای غیرقابل تحقق کمتر رخ می نماید. با این حال، شمار بالایی از نامزدها در شهرهای کوچک به رقابت می پردازند و بیشتر نمایندگان از حوزه هایی به جز پایتخت و چند کلانشهر به مجلس راه می یابند.
4- در غیاب احزاب کارآمد به عنوان نهادهای منسجم و کارگزاران فرایندهای سیاسی، جریان های مختلف در ایران با فهرست های انتخاباتی گام به میدان رقابت نهاده اند و همچنان که گفته شد این مساله تا حدی آسیب های مربوط به اعلان وعده های فردی و دور از دسترس را کاهش داده است. با این حال ضعف برنامه مندی در فعالیت های انتخاباتی افراد و جریان های گوناگون برای ورود به مجلس به شکلی آشکار به چشم می خورد.
به باور برخی ناظران، انتقادی که برخی چهره های اصولگرا از فهرست 30 نفره اصلاح طلبان در تهران عنوان داشته اند و نبود کارشناسان اقتصادی و اقتصاددانان را در این فهرست برجسته ساخته اند، صرف نظر از چالش های اصلاح طلبان بابت ردصلاحیت بسیاری از چهره های شاخص این جریان، گویای بخشی از یک واقعیت است و آن اینکه در فهرست های اعلام شده- چه اصولگرا و چه اصلاح طلب- شعارهای اعلانی و از آن مهمتر برنامه های تحقق این شعارها زیر سایه رایزنی های پشت پرده برسر فهرست ها، فعالیت های تبلیغاتی و در مجموع تلاش برای کسب بیشترین کرسی ها در مجلس قرار گرفته است.
در این میان، این پرسش کمتر مورد توجه قرار گرفته است که نمایندگان پس از ورود به مجلس چه برنامه ای برای نقش آفرینی و هدایت قوه قانونگذاری کشور دارند تا اهداف کلان نظیر بایسته های سند چشم انداز بیست ساله و برنامه های توسعه را محقق سازند.
آنچه مشخص است اینکه مجلس آتی باید مجموعه ای از کارشناسان و صاحبنظران هدفمند و با برنامه برای بهترین قانونگذاری ها باشد و در کنار دولت و نیز در مقام ناظر بر فعالیت های اجرایی دولت بتواند کشور را به سمت برونرفت از چالش های پیش رو و توسعه پیش برد.

رهبر انقلاب صبحِ روز چهارشنبه پنجم اسفندماه و در آستانه برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری، در دیدار با جمعی از مردم نجف آباد طی سخنان مهمی مردم را به حضور پای صندوق های رای فراخواند و رهنمودهایی را در این زمینه بیان کرد. 
رهبری در این رهنمودها از منظری آسیب شناسانه به انتخابات پرداخت و شاخص های مجلسی شایسته را برشمرد. در این زمینه چند نکته را باید مورد توجه قرار داد. 
1- رهبر انقلاب، دوقطبیِ «مجلس دولتی» و «مجلس ضددولتی» را یکی از دوقطبی های ساختگی و دروغین در فضای انتخاباتی برشمرد و تصریح کرد: «طراحان این دوقطبی تلاش دارند تا اینگونه القا کنند که بخشی از مردم ایران طرفدار مجلس دولتی هستند و بخش دیگر، مخالف مجلس دولتی، در حالی که ملت ایران نه مجلس دولتی می خواهد و نه مجلس ضد دولتی.» با توجه به سخنان رهبری و همچنین نامگذاری سال جاری به عنوان سال «دولت و ملت، همدلی و همزبانی» باید این نکته را در نظر داشت که مجلس به عنوان صدای ملت و به عبارت بهتر چکیده خواست و اراده مردم باید در عمل همدل و همیار دولت باشد. البته این به معنای برکناری مجلس از مسوولیت های قانونی این رکن حکومتی نیست بلکه ضرورت های نظارت و نقد عملکرد دولت را نیز برجسته می سازد. به عبارت دیگر مصداق همدلی و همزبانی ملت و دولت را می توان در همیاری مجلس و دولت دید؛ مجلسی که در کنار این همیاری باید چشم بینای مردم و منتقد دولت برای بهبود اوضاع و بهینه سازی تصمیم های مربوط به اداره کشور باشد.
2- تشریح ترفند و برنامه تازه دشمنان از دیگر محورهای سخنان اخیر رهبری بود که فرمود: «بدخواهان ملت ایران برای این انتخابات، به ایجاد دو قطبی های دروغین روی آورده اند تا القای وجود دودستگی در مردم بکنند.... منشا اصلی دو قطبی سازی های دروغین، در خارج از کشور است اما متاسفانه برخی اوقات در داخل نیز تکرار می شود». این سخنان در حالی بیان شد که روزهای گذشته با نزدیک شدن به برگزاری انتخابات هفتم اسفند ماه، شاهد رفتارهای غیراخلاقی برخی افراد و جریان های حاضر در رقابت های سیاسی بودیم. این عده، سرخط رفتارهای خود را از رسانه های بیگانه مشق کردند و بر همین اساس، با کلیدواژه هایی چون «لیست انگلیسی»، «ارتباط با سرویس های بیگانه»، «غربگرایی» و... به تخریب رقیبان خود پرداختند. نکته قابل تامل این که حرکت در جهت اهداف رسانه های بیگانه و بی اخلاقی های انتخاباتی، علیه رقیبانی صورت می گرفت که صلاحیت آنان مورد تایید فقیهان شورای نگهبان قرار گرفته بود و به این ترتیب به جز نامزدهای رقیب، نهادهای نظام نیز هدف حمله و تخریب قرار گرفتند.
3- برشمردن ویژگی های بایسته مجلس از دیگر محورهای سخنان رهبری بود. رهبر انقلاب در این باره تصریح کرد: «ملت ایران مجلسی می خواهد که «متدین»، «متعهد»، «شجاع»، «فریب نخور»، «مقاوم در مقابل زیاده خواهی ها و طمع ورزی های استکبار»، «مدافع عزت و استقلال ملی»، «علاقمند واقعی به پیشرفت کشور»، «معتقد به حرکت علمی استعدادهای جوان»، «معتقد به اقتصاد درون زا»، «آشنا با درد مردم» و «مصمم به حل مشکلات مردم» باشد و مرعوب آمریکا نشود و به وظایف قانونی خود عمل کند.» 
با توجه به یکی از بزرگترین تحولات سیاسی کشور در ماه های گذشته یعنی کسب و اجرای «برنامه جامع اقدام مشترک» (برجام)، بسیاری از نمایندگان مردم در مقام پشتیبان دولت در مذاکرات هسته ای قرار گرفتند و نشان دادند که همچون دیپلمات های ورزیده کشورمان با اعتماد به نفسی بالا و خودباوری می توانند برای پافشاری بر حقوق مسلم خود در صفوف مقابله با قدرتمندترین دولت های جهان قرار گیرند. همچنین با توجه به ویژگی های مورد نظر رهبری در خصوص مجلس دردآشنای مردم وعلاقمند واقعی به پیشرفت کشور، انتظار می رود مجلس دهم با توجه به لغو تحریم ها و بازشدن مسیر رشد و توسعه اقتصادی ایران، در جهت دستیابی به این ویژگی ها بلندترین گام ها را بردارد.
4- رهبر انقلاب به تبیین دقیق 2 واژه «میانه رو» و «تندرو» پرداخت. بنا بر سخنان رهبری: «در اسلام، چنین تقسیم بندی وجود ندارد و میانه و وسط، به معنای راه مستقیم است، بنابراین در مقابلِ راه میانه، تندروی قرار ندارد بلکه منحرفین از صراط مستقیم قرار دارند». با نگاهی به این رهنمود، می توان به سادگی دریافت که فاصله گرفتن از مسیر مستقیم و انحراف از آن، انسان را به سمت بیراهه تندروی خواهند کشاند. در کشوری که مبنای حرکت و تصمیم گیری بر اساس قانون اساسی به روشنی تبیین شده است، افراد نیز در جهت حفظ آرمان های انقلاب، مصلحت نظام و منافع مردم باید از تندروی یا به عبارت بهتر بیراهه روی در هر جریان سیاسی و خروج از خط مستقیم فاصله گیرند. همانگونه که رهبر انقلاب نیز تاکید کرد می توان در این مسیرِ مستقیم گاهی تند و گاهی کند حرکت کرد اما نمی توان از آن فاصله گرفت.

مناسبات جمهوری اسلامی ایران با کشورهای اروپایی مناسباتی سنتی به شمار می رود و با توجه به نزدیکی ایران به مرزهای شرقی اروپا می توان از نوعی همسایگی دور سخن به میان آورد. روابط ایران با کشورهای اروپایی به طور ویژه در حوزه های اقتصادی دربردارنده ی فرصت ها و مزیت های فراوانی برای 2 طرف بوده است. در این زمینه با توجه به نیازها، ظرفیت ها و توانایی های ایران و اروپا در حوزه های گوناگون می توان به نوعی هم تکمیلی اقتصادی اشاره کرد. بنا بر این، رفت و آمدهای پرشمار هیات های دیپلماتیک و اقتصادی اروپایی به ایران به ویژه در فضای تازه ی سیاست خارجی کشورمان به هیچ وجه تعجب آور نیست. پس از نمایان شدن نخستین دستاورد سیاست تعامل سازنده یعنی شکل گیری توافق هسته یی، هیات های گوناگونی از کشورهای آلمان، فرانسه، ایتالیا، اتریش و چک برای بهره گیری از ظرفیت های سیاسی و اقتصادی ایران و مزایای تحول در روابط راهی تهران شدند. در ادامه ی این روند، «خوزه مانوئل گارسیا» وزیر امورخارجه، «آنا پاستور» وزیر انرژی و «خوزه مانوئل سوریا» وزیر صنعت و گردشگری اسپانیا به همراه هیاتی از بازرگانان این کشور به تهران سفر کرده اند. وزیر امورخارجه ی اسپانیا پیش از این در اسفندماه 1392 به تهران آمده بود و این دومین سفر وی به ایران است. در این پیوند، دیدار «حسن روحانی» رییس جمهوری اسلامی ایران با «ماریانو راخوی» نخست وزیر اسپانیا در حاشیه ی مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک در مهرماه 1392 را می توان نقطه ی عطف مهمی در روابط 2 کشور دانست. روابط ایران و اسپانیا در دهه های اخیر با وجود برخی فراز و فرودها از ویژگی ثبات برخوردار بوده است. پس از انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 نیز بسترهای گوناگون همکاری و مزیت های روابط دوجانبه سبب شد این مناسبات رشد قابل قبولی داشته باشد. با شکل گیری اتحادیه ی اروپا و پیوستن اسپانیا به آن، عضویت مادرید در این اتحادیه به متغیر مهمی در روابط ایران و اسپانیا تبدیل شد. در دوره ی ریاست اسپانیا بر اتحادیه ی اروپا (نیمه نخست سال 2002) شاهد یکی از دوره های درخشان روابط ایران و اتحادیه ی اروپا بوده ایم. گفت وگوهای فراگیر بین ایران و اتحادیه ی اروپا در همین دوره انجام گرفت و زمینه ی مناسبی نیز برای رایزنی های مربوط به موافقتنامه ی تجارت و همکاری فراهم شد. اسپانیا در نیمه ی نخست سال 2010 میلادی نیز برای دوره یی دیگر در جایگاه ریاست اتحادیه ی اروپا در پیشبرد گفت وگوهای هسته یی با این اتحادیه فعال ظاهر شد. با وجود این پیشینه ی مناسب، روابط تهران- مادرید برای یک دهه زیر تاثیر تنگناهای بحران هسته یی وارد دوره یی از رکود شد. اینک با حل و فصل اختلاف های هسته یی تهران و غرب، مقام های مادرید به دنبال ایجاد فضایی مساعد برای گسترش همکاری با جمهوری اسلامی ایران و افزایش تعامل در زمینه های گوناگون هستند. در ادامه، درباره ی مناسبات ایران و اسپانیا باید به چند نکته اشاره کرد: 1- در حوزه ی مناسبات سیاسی، روابط ایران و اسپانیا از پیشینه یی 600 ساله برخوردار است. در این دوره ی زمانی طولانی کمتر چالشی در روابط سیاسی رخ نموده و احترام متقابل یکی از مهمترین عنصرهای مناسبات دوجانبه بوده است. افزون بر مسیر معمول روابط دوجانبه و با توجه به عضویت غیردایم اسپانیا در شورای امنیت سازمان ملل، اکنون رایزنی های 2 کشور در رابطه با موضوع های گوناگون بین المللی در جریان است و طی ماه های گذشته بر میزان آن افزوده شده است. در فضای متحول بین المللی ناشی از توافق هسته یی وین و آغاز به کار دولت تازه ی اسپانیا، شاهد یکصدمین سالگرد برقراری روابط دیپلماتیک تهران و وین در فضایی مساعد خواهیم بود. در زمینه ی روابط سیاسی باید به این مساله اشاره کرد که بر خلاف برخی کشورهای غربی، اسپانیا کمتر به دنبال رفتارها و مواضع چالش برانگیز در حوزه ی مسایل بین المللی و نیز منطقه ی خاورمیانه بوده و از این رو می توان در عرصه هایی نظیر مبارزه با تروریسم، خشونت و دیگر چالش های بین المللی به نقاط مشترکی با این کشور دست یافت و مسیر همکاری های آتی را هموار ساخت. 2- در حوزه ی مناسبات تجاری، بیشترین حجم مبادله های تجاری میان ایران و اسپانیا مربوط به سال 2011 میلادی است که طی آن ارزش تجارت 2 کشور به رقم 4.7 میلیارد یورو رسید. در این سال عمده ی تجارت 2 کشور مربوط به صدور انرژی ایران به اسپانیا بوده است. در این زمینه، اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران آماری مربوط به مبادله های تجاری 2 کشور در دوره ی چهار ماهه نخست سال 1394 اعلام کرد که شامل صادرات ٨٩ میلیون دلاری ایران به اسپانیا و واردات ٥٣ میلیون دلاری از این کشور بوده است. این آمار نشان می دهد که زمینه های مناسبی برای بازگشت مبادله های تجاری به مرز پنج میلیارد دلار و فراتر از آن وجود دارد. از جمله این زمینه ها می توان به قراردادهای رسمی اقتصادی طی بازه ی زمانی سال های 2000 تا 2014 اشاره کرد که شامل موافقتنامه ی پرهیز از گرفتن مالیات مضاعف، تشویق و پشتیبانی متقابل از سرمایه گذاری، حمل و نقل جاده ی، یادداشت تفاهم همکاری گردشگری، استاندارد و تفاهم شیلاتی است. 3- در عرصه ی روابط و همکاری های اقتصادی، حوزه ی انرژی از اهمیت فراوانی برخوردار است. این حوزه در برخی دوره های زمانی، افزون بر ارایه ی ظرفیت گسترده در بخش صادرات نفت ایران به اسپانیا، موضوع هایی مانند سرمایه گذاری مشترک شرکت های 2 کشور در زمینه ی تولید انرژی ایران را نیز در بر گرفته است. با وجود این، روند همکاری ها در حوزه ی انرژی طی سال های گذشته زیر تاثیر تحریم ها شاهد عقبگرد بوده است. حوزه ی صنعت از دیگر عرصه های همکاری شرکت های ایرانی و اسپانیایی است. صدور انواع ماشین آلات صنعتی اسپانیا در بخش سرامیک، نساجی، اتوماسیون، تجهیزات بالابر، شیرآلات صنعتی، تجهیزات صنایع غذایی، صنایع شیمیایی مرتبط با کشاورزی، صنایع بهداشتی و... از جمله زمینه ها و ظرفیت های موجود در روابط اقتصادی بوده است. در بخش قطعه ی خودرو و صنعت دارویی نیز ظرفیت های خوبی برای همکاری شرکت های 2 کشور وجود دارد. 4- در ترکیب هیات اسپانیایی، وزیر مسوول در امور گردشگری و وزیر عمران به عنوان مسوول امور زیرساختی صنعت گردشگری نیز حضور دارند و در کنار آنان مدیران شرکت هایی راهی ایران شده اند که در امور هتل سازی و گردشگری فعالیت بین المللی دارند. اسپانیا سومین مقصد گردشگری جهان پس از کشورهای فرانسه و آمریکا محسوب می شود. توانمندی این کشور در حوزه های گوناگون جذب گردشگر که بر پایه ی سرمایه های تاریخی، آثار فرهنگی، اکوتوریسم، بهره گیری از فرهنگ های محلی مناطق مختلف است برای ایران به عنوان کشوری که در برخی از این جنبه ها دارای ظرفیت های مشابهی است، از اهمیت بالایی برخوردار است. در این باره باید گفت ظرفیت های قابل توجه ایران به لحاظ قدمت بناهای تاریخی و آثار باستانی، غنای فرهنگی بر مبنای مولفه هایی چون آداب و رسوم قومیت های گوناگون و در کنار آن جاذبه های اقلیمی مرتبط با اکوتوریسم در نقاط گوناگون کشور شرایط مناسبی را برای همکاری با کشورهای موفق و صاحب تجربه در صنعت گردشگری مانند اسپانیا ایجاد کرده است. با اعلام سازمان جهانی گردشگری، ایران دهمین کشور جذاب و با ظرفیت در صنعت گردشگری و پنجمین کشور برتر در اکوتوریسم به شمار می آید که این ظرفیت ها می تواند در همکاری با کشوری چون اسپانیا شکوفا شود. جمهوری اسلامی ایران و اسپانیا به عنوان کشورهایی با قدمتی تاریخی و دارای مناسباتی باثبات می توانند در حوزه های گوناگون سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در چارچوب روابط دوجانبه و در قالب مناسبات ایران و اتحادیه ی اروپا روابط خود را گسترش دهند. آنچه مقام های تهران و مادرید طی 2 سال گذشته به دنبال آن بوده اند، شناخت ظرفیت های سیاسی، اقتصادی و تجاری و ایجاد فضایی پویا برای آغاز دوره یی تازه از مناسبات بوده است. اکنون در ادامه ی این راه، سفر وزیران اسپانیایی افزون بر کمک به شناخت بهتر از نیازها و توانایی های متقابل، می تواند مسیر همکاری ها در زمینه های گوناگون را هموار کند. 

با پایان جنگ جهانی دوم و حضور پرشمار یهودیان از طیف هایی گوناگون در آمریکا، گروه های یهودی برای تاثیرگذاری بر سیاست و اقتصاد آمریکا شکل گرفت. در اوایل دهه ی 50 میلادی بود که نخستین فرایندهای لابی گری، به ویژه لابی گری یهودیان در آمریکا به راه افتاد. این گروه به هم پیوسته از یهودیان آمریکایی که در سیاست و اقتصاد نقش پررنگی ایفا می کردند، شکل تازه یی از تاثیرگذاری یک اقلیت قومی - مذهبی را درون ساختار تصمیم سازی آمریکا سازماندهی کردند و با ورود به حوزه های سیاسی و اقتصادی کلیدی این کشور درصدد سیاست سازی برآمدند. نتیجه ی این روند را می توان در نام گرفتن جامعه ی سیاسی آمریکا به مهد لابی ها دید. «کمیته ی روابط عمومی آمریکا - اسرائیل» مشهور به «آیپک» در سال 1951 میلادی (1330 خورشیدی) به رهبری «آی .ال.کنن» شکل گرفت. نخستین قدرت نمایی آشکار آیپک در سال 1984 بود. در آن سال، آیپک توانست با بسیج امکانات خود، «چارلز پرسی» سناتور پرقدرت آمریکایی که ریاست کمیته ی روابط خارجی سنا را بر عهده داشت و از مخالفان آیپک بود، از صحنه ی سیاسی خارج کند. نفوذ آیپک حاصل کمک مالی اعضای این سازمان به ستادهای انتخاباتی سیاستمداران آمریکایی از رییس جمهوری گرفته تا اعضای کنگره است. برای دهه ها، تلاش آیپک بر این بود که پشتیبانی هر 2 حزب دموکرات و جمهوریخواه برای حضور در عرصه ی سیاست آمریکا را به دست آورد. آیپک طی 8 دهه حضور در عرصه ی سیاست آمریکا توانسته است به مهمترین هدف خود یعنی بهره گیری از کمک و پشتیبانی آمریکا برای بقای رژیم صهیونیستی دست یابد. اکنون به نظر می رسد 2 تحول مهم باعث شده تا اتحاد و ائتلاف همیشگی دولت آمریکا و لابی یهودیان تا حدودی متزلزل شود و به صف آرایی این 2 بر سر موضوعی چون توافق هسته یی بیانجامد. نخست این که، دموکرات ها تا دهه ی 80 میلادی به دلیل پشتیبانی گسترده تر دولت های دموکرات از صهیونیست ها در جلب پشتیبانی و همکاری آیپک دست بالا را داشتند اما این وضعیت از زمان روی کار آمدن «باراک اوباما» رییس جمهوری آمریکا به آرامی به نفع جمهوریخواهان تغییر کرده است. این تغییر آن چنان بوده که آیپک به متحد جمهوریخواهان و پشتیبان منشور و بینش سیاسی آنان تبدیل شده است. طبیعی است که در چنین شرایطی، طیفی از دموکرات ها از آیپک فاصله گیرند و این گروه را صدای جناح تندرو و افراطی حزب جمهوریخواه بدانند. دگردیسی دوم، حضور بلندمدت «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر افراطی رژیم صهیونیستی در صدر دستگاه اجرایی این رژیم است. نتانیاهو از زمان روی کار آمدن، ورای موضوع هسته یی، در حوزه ی مهم دیگر سیاست خارجی آمریکا یعنی «روند سازش» در خاورمیانه، موضعی سختگیرانه و حتی در مقابل سیاست دولت اوباما اتخاذ کرده است. پیامد این وضعیت، برخورد آیپک با هسته یی پرقدرت در حزب دموکرات به رهبری اوباما و همگرایی کامل آیپک با حزب جمهوریخواه آمریکا است. به این ترتیب، روند «پشتیبانی دو حزبی» که برای سال ها الگوی موفقیت آیپک در صحنه ی داخلی و سیاست خارجی آمریکا بود، لرزان شد و در ادامه ی این روند، به دلیل وجود شکاف های عمیق بر سر پذیرش توافق هسته یی ایران و گروه کشورهای 1+5 این گروه و حامیان آن شکست کم سابقه یی را پذیرا شدند. از دیگر سو، دستیابی ایران و گروه 1+5 به راهکاری در زمینه ی حل و فصل اختلاف های هسته یی سبب شد تا چهره ی متفاوتی از آرایش و کنش لابی های یهودی و رویکرد این گروه ها در قبال دولت اوباما بروز یابد. در این زمینه، لابی یهودی «جی استریت» و آیپک 2 گروهی به شمار می روند که بر سر برجام در مقابل هم ایستاده اند. جی استریت لابی یهودی - آمریکایی است که در سال 2008 تاسیس شده است. مهمترین هدف و فعالیت جی استریت در زمینه ی به نتیجه رسیدن صلح خاورمیانه و جلوگیری از افزایش مناقشه میان فلسطینیان و رژیم صهیونیستی است. این گروه مدعی است دیدگاه اکثریت جامعه ی یهودیان آمریکا را نمایندگی می کند. در نظرسنجی سال 2013 میلادی موسسه «پیو»، جی استریت از جمله «لیبرال ترین» گروه های دموکرات در سیاست آمریکا معرفی شد. دوسوم یهودیان پرسش شونده در این نظرسنجی خود را دموکرات یا متمایل به دموکرات معرفی کردند. نظرسنجی های تازه ی لابی جی استریت نیز نشان می دهد که 60 درصد آمریکایی های یهودی از توافق با ایران پشتیبانی می کنند. به این ترتیب می توان گفت تاکتیک عملیاتی این 2 طرز تفکر حتی برای دستیابی به اهداف مشترک، با یکدیگر تفاوت دارد. بر مبنای این تفاوت در روزهای آینده، جریان های دست راستی لابی های یهودی به رهبری نتانیاهو و جریان های لیبرالی به رهبری اوباما رییس جمهوری آمریکا برای چندمین بار در برابر هم صف آرایی می کنند. در این میان، برجام به عنوان دستاورد گفت وگوهای ایران و گروه کشورهای 1+5 سبب شده است تا در میان خود لابی های یهودی در داخل آمریکا شکافی عمیق ایجاد شود. این در حالی است که پیش از این، یهودیان از انسجام و هماهنگی ویژه یی برای تاثیرگذاری بر سیاست خارجی امریکا برخوردار بودند. همچنان که گفتیم این شکاف به نوبه ی خود به شکافی بزرگتر میان دموکرات های یهودی و بزرگترین لابی یهودی در آمریکا یعنی آیپک نیز منجر شده است. به نظر می رسد که برجام توانسته در حوزه ی داخلی آمریکا کارکردی فراتر از یک تحول عادی را ایجاد کند. به رغم ائتلاف و اتحاد طولانی مدت دولت های دموکرات و لابی آیپک، در جریان رای گیری های سنای آمریکا مشخص شد دموکرات های یهودی سنا، راه خود را از لابی یهودی آیپک جدا کرده اند. با توجه به پیش رو بودن انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 میلادی آمریکا، بسیاری از ناظران در انتظار محک دوباره ی کنشگری آیپک و دیگر لابی های یهودی و تاثیر آن در کشاکش رقابت 2 حزب مهم سیاسی در جریان انتخابات هستند. اکنون، ورای پیامدهای مستقیم برجام و میزان تاثیرگذاری آن بر روندهای داخلی آمریکا، شکافی در حوزه ی لابی گری و ارتباط های این گروه ها با کانون های قدرت و احزاب سیاسی ایجاد شده که می تواند تا حد قابل توجهی بر تحولات آتی اثرگذار باشد. 

پارلمان اروپا در یک اقدام قابل تامل پشتیبانی خود را از برچسب گذاری کالاهای تولید شده در شهرک های صهیونیست نشین اعلام کرد. این موضوع که در جلسه ی نوزدهم شهریورماه پارلمان اروپا به رای گذاشته شد، با 525 رای موافق، 70 رای مخالف و 31 رای ممتنع به تصویب رسید. بر اساس این قانون، کالاهایی که در شهرک های صهیونیست نشین کرانه ی باختری رود اردن، بلندی های جولان و شرق بیت المقدس (منطقه های اشغال شده در جنگ 1967) تولید می شود برچسب مخصوصی می خورد که نشان می دهد این کالاها در شهرک های یاد شده تولید شده است. هم زمان با این اقدام پارلمان اروپا، مجمع عمومی سازمان ملل با نظر موافق بیشتر اعضا به برافراشته شدن پرچم فلسطین در مقر اصلی این سازمان رای مثبت داد. این برای نخستین بار است که مجمع عمومی سازمان ملل موافقت می کند تا پرچم دولتی ناظر که عضویت کاملی در این سازمان ندارد در ورودی مقر برافراشته شود. این طرح با 119 رای مثبت، هشت رای منفی و 145 رای ممتنع تصویب شد. این اقدام می تواند گام مهمی در پذیرش عضویت فلسطین در سازمان ملل متحد به شمار آید. پیش از این در پاییز 2012 میلادی (1391 خورشیدی) با اکثریت آرای مجمع عمومی سازمان ملل وضعیت فلسطین از «نهاد ناظر» به «دولت ناظر غیر عضو» ارتقا یافت. این رویدادها با سفر «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی به لندن همراه شد. در سفر هفته ی پیش وی به انگلیس و در دیدار با «دیوید کامرون» نخست وزیر انگلیس، آغاز گفت وگوهای بدون پیش شرط با مقام های فلسطینی یکی از محورهای رایزنی بود. این در حالی است که نتانیاهو همواره در زمره ی مهمترین مخالفان و علت های شکست گفت وگوها قرار داشته و حتی در آخرین انتخابات پارلمانی، مخالفت با تشکیل دولت فلسطینی را به عنوان یکی از مهمترین محورهای تبلیغات سیاسی قرار داده بود. سفر نتانیاهو به انگلیس با حاشیه های بسیاری نیز همراه بود. چند روز پیش از این سفر شماری از مردم انگلیس یعنی نزدیک به یکصدهزار نفر با امضای توماری در تارنمای وزارت امور خارجه ی این کشور خواستار محاکمه ی نتانیاهو به دلیل جنایت های جنگی اش در غزه شدند. کنار هم قرار دادن این رویدادها نشان از تحولاتی قابل تامل در مساله ی فلسطین دارد که می تواند فشارهای بین المللی بر رژیم صهیونیستی را تشدید و به کاهش پیچیدگی های مساله ی فلسطین کمک کند. در این پیوند باید گفت، خاورمیانه اکنون بیش از هر زمانی درگیر بحران فعالیت گروه های تروریستی و بی ثباتی در قلب جهان عرب به ویژه در عراق، یمن، سوریه و لبنان است. ناتوانی این دولت ها در اعمال حاکمیت کامل بر کشور یا کنترل اوضاع منجر به ایجاد فضاهایی برای رشد گروه های تروریستی شده است. بسیاری از تحلیلگران، ریشه ی این چالش را تنها در ناکامی برخی دولت های عربی برای اعمال حاکمیت در قلمروی خود جست وجو می کنند، بنا بر این تلاش دارند با برجسته سازی تکسونگرانه ی این عامل، بحران های کنونی در خاورمیانه ی عربی را تجزیه و تحلیل کنند. بر همین پایه، راهکارهایی که ارایه شده تنها بر تقویت دولت ها، افزایش توان نظامی، گسترش اتحادها و ائتلاف های امنیتی یا حرکت به سوی مردمسالاری و ارتباط متقابل دولت و مردم تاکید دارد. چنین راهکارهایی بر این فرض استوار است که ریشه ی اصلی بحران ها در خاورمیانه ی عربی به ناقص ماندن فرایند دولت- ملت سازی، شکل گیری دولت های چندقومی و ملت های بدون دولت باز می گردد. چنین تحلیل هایی پشتوانه ی شماری از سیاست گذاری ها در خاورمیانه ی عربی -از جمله طرح خاورمیانه ی بزرگ- طی سال های اخیر بوده است. این نوع نگاه به ویژه پس از گسترش بی سابقه ی گروه های تروریستی در سطحی گسترده در خاورمیانه میزان قبول بالایی یافته است. مساله ی تروریسم و ناکامی دولت ها در دفع گروه های تروریستی هر چند به چالشی بنیادین در خاورمیانه ی عربی تبدیل شده است، اما باید توجه داشت در طول دهه های گذشته هیچگاه گروه های تروریستی از چنین فضای مساعدی برای گسترش فعالیت های تروریستی در این منطقه برخوردار نبوده اند. به همین دلیل رشد گروه های تروریستی را باید در عامل دیگری غیر از وجود دولت های ناکام جست وجو کرد و این عامل وجود رژیم صهیونیستی و نادیده گرفته شدن حقوق مردم فلسطین است که بر موضوع ضعف مردمسالاری در جهان عرب بار شده و به بحرانی با ابعاد گسترده تبدیل شده است. مساله ی فلسطین از همان آغازین روزهای شکل گیری رژیم صهیونیستی به مهم ترین چالش برای منطقه تبدیل شد و نخستین جنگ درون منطقه یی نیز به دلیل شکل گیری همین رژیم رخ داد. جبهه بندی های بعدی در منطقه و به ویژه در جهان عرب پیرامون محور مساله ی فلسطین چرخیده است. به این ترتیب مساله ی فلسطین و اشغالگری صهیونیست ها به چالشی بنیادین برای خاورمیانه تبدیل شده که پیامدهای آن همچنان دامنگیر خاورمیانه است. بر مبنای این استدلال باید گفت هرچند در شرایط کنونی مساله ی تروریسم و به ویژه نوع «داعشی» آن به مهم ترین بحران در خاورمیانه تبدیل شده است، اما ریشه های این بحران و ناکامی دولت های عرب برای مقابله با آن به حل نشدن مساله ی فلسطین و تداوم جنایت های رژیم صهیونیستی باز می گردد. جهان عرب هم اکنون بیش از هر زمان دیگری دچار چند دستگی است و همبستگی جای خود را به رقابت ها و تعارض های مذهبی، قومی، ایدئولوژیک و سیاسی داده است اما کیست که نداند نخستین عامل ایجاد شکاف در جبهه ی عربی وجود رژیم صهیونیستی است. به همین دلیل است که بسیاری از تحلیلگران مسایل جهان عرب از جمله «مالکوم کِر» از جنگ سرد عربی بر سر مساله ی فلسطین در اوج بحث های اتحاد جهان عرب سخن به میان می آورند که در یک طیف آن کشورهای محافظه کاری همچون عربستان سعودی قرار داشتند و در طیف دیگر مصر حضور داشت که زیر رهبری «جمال عبدالناصر» می رفت تا جهان عرب را به صورت یکپارچه پیرامون محور مساله ی فلسطین و ایده ی وحدت عربی گرد هم آورد. بنابراین در شرایط کنونی نیز ریشه ی بسیاری از چالش های سیاسی و امنیتی را باید در حل نشدن مساله ی فلسطین جست. کمتر از سه سه دهه پیش، فرایند صلح «اسلو» در دهه ی 1990 میلادی می رفت تا فصل تازه یی در روابط اعراب و رژیم صهیونیستی ایجاد کند و بنا بود دولت فلسطینی در مرزهای پیش از 1967 شکل بگیرد اما کارشکنی های رژیم صهیونیستی دستاوردهای اسلو را بر باد داد و مساله ی فلسطین به عنوان یک بحران در خاورمیانه باقی ماند. پس از سال ها، تحولات اخیر در جهان عرب با فضاسازی های گسترده رسانه یی و به دلیل عمق تاثیری که از خود بر جای گذاشت باعث شد برای مدتی مساله ی فلسطین از یادها فراموش شود. به همین دلیل در این فضای پرآشوب، بسیاری از تحلیلگران ریشه ی مشکلات خاورمیانه را در جای دیگری جست وجو می کنند. آن ها غافل از این هستند که ریشه و بنیاد بی ثباتی هایی که به وضعیت بحرانی کنونی در خاورمیانه انجامیده است به حل نشدن مساله فلسطین باز می گردد و تا زمانی که این مساله حل نشود بحران ها به شکل های گوناگون همچنان ادامه خواهد داشت. با وجود فضای ملتهب و پر ابهام خاورمیانه، نکته ی مثبت اینجا است که افکار عمومی بین المللی همچنان نسبت به مساله ی فلسطین حساس است و البته جنایتگری های مکرر صهیونیست ها از جمله حمله ی سال گذشته به غزه سبب پابرجایی این حساسیت شده است. این مساله به ویژه برای دولت های اروپایی که افکار عمومی در آن جا نسبت به مسایل حقوق بشری حساس است از اهمیت بالایی برخوردار شده است. به همین دلیل زیر فشار گروه های حقوق بشری، پارلمان اروپا به این خواسته ی مردمی برای برچسپ زدن کالاهایی که در سرزمین های اشغالی تولید می شود، تن داد. از سوی دیگر، بی ثباتی ها در خاورمیانه و افزایش فعالیت های تروریستی منجر به حساسیت دولت های اروپایی نسبت به پیامدهای بحران در خاورمیانه برای امنیت در اروپا شده است. رهبران اروپایی به خوبی می دانند که تا زمانی که مساله ی فلسطین حل نشود گره های ناگشوده در خاورمیانه کورتر خواهد شد و بحران از پی بحران این منطقه را در بر می گیرد و دیر یا زود اروپا باید با پیامدهای آن دست و پنجه نرم کند. نفوذ گروه های تروریستی در اروپا و مساله ی آوارگان به خوبی کشورهای اروپایی را با پیامدهای بحران در خاورمیانه آشنا ساخته است. به همین دلیل، فشارها از سوی گروه های مردم نهاد و دولت های اروپایی بر رژیم صهیونیستی برای به رسمیت شناختن دولت فلسطینی افزایش یافته است. با توجه به فضای ملتهب کنونی در خاورمیانه که ناشی از گسترش گروه های تروریستی است، تحولاتی از قبیل تصویب پارلمان اروپا برای برچسب زدن به کالاهای تولید شده در شهرک های یهودی نشین در منطقه های اشغالی پس از جنگ 1967 میلادی و موافقت مجمع عمومی سازمان ملل برای برافراشته شدن پرچم فلسطین در مقر ورودی این سازمان نشان از این دارد که مساله ی فلسطین در مجامع بین المللی همچنان به عنوان یکی از مهم ترین مسایل خاورمیانه به شمار می آید. زیر چنین فشارهایی، به نظر می رسد مسوولان رژیم صهیونیستی نیز از خطرهای پیش رو آگاه شده اند و تلاش دارند این مساله را در مسیر مورد نظر خود مدیریت کنند. تلاش نتانیاهو برای پذیرش از سرگیری گفت وگوها با طرف فلسطینی نشان از این واقعیت دارد.

طی نزدیک به چهار دهه ای که از پیروزی انقلاب اسلامی می گذرد، علت ها و زمینه های بروز این رخداد عظیم از مهمترین کانون های توجه، بررسی و کاوشگری کارشناسان و صاحبنظران حوزه های گوناگون بوده است. در این زمینه، برخی ماهیت نهضت مردمی منتهی به انقلاب سال 1357 را ضداستبدادی قلمداد می کنند و شماری افزایش شکاف ها و نابرابری های اقتصادی- اجتماعی ناشی از سیاست های «محمدرضا شاه» را مهمترین عامل خیزش عمومی علیه رژیم پهلوی می دانند. در کنار تحلیل هایی که وابستگی شاه به غرب و استثمار خارجی ایران در دوره پهلوی را انگیزه قیام مردم می شمرد، قاطبه نظرها روی انگیزه ها و ماهیت اسلامی انقلاب متمرکز است.
در کنار چرایی وقوع انقلاب اسلامی در زمستان سال 1357، مساله چیستی این رویداد نیز دارای اهمیت بسیاری است؛ چیستی که باید آن را در پیکربندی مهمترین پیامد و دستاورد انقلاب یعنی نظام جمهوری اسلامی ایران جست وجو کرد.
نخستین مولفه ای که چیستی انقلاب اسلامی را می نمایاند و به شکل رکنی در نظام جمهوری اسلامی نهادینه شده اسلامیت است؛ اسلامیتی که اهداف و آرمان هایی چون ایجاد جامعه توحیدی، برقراری ساختار اقتصاد اسلامی و عدالت اجتماعی، نهادینه سازی هنجارها و وضع قوانین دینی، تضمین آزادی اندیشه، گفتار و نوشتار، حمایت از مظلومان عالم و مبارزه با مستکبران جهانی از آن برمی خیزد.
وجود فرامین و آموزه های دینی نظیر «وَ أَمْرُهُمْ شُوری بَیْنَهُمْ» (1)، « وَشَاوِرْهُمْ فِی الأَمْرِ» (2) و... موید این واقعیت است که رکن اسلامیت نظام نه تنها مکمل بلکه موید رکن جمهوریت آن است. از این رو انقلاب 37 سال پیش را می توان پدیده ای برای ایجاد ساختار سیاسی مبتنی بر اصول و آموزه های دینی و نیز تحقق خواست و اراده ملت توصیف کرد.
در بررسی چیستی و چرایی انقلاب اسلامی نکته بسیار مهم دیگری وجود دارد که به مقوله مشروعیت و قانون برمی گردد. به عبارت دیگر انقلاب اسلامی را باید حرکتی برای برانداختن ساختاری نامشروع و غیرقانونی به شمار آورد که در نهایت با پی افکندن نظامی مشروع و قانونی به نتیجه رسید.
در زمان رژیم پهلوی، وراثت و حکومت بر مبنای قانون اساسی مشروطه به عنوان منابع مشروعیت زا مورد تاکید قرار می گرفت حال آنکه پوسیدگی انگاره موروثی بودن حکومت و تیشه زدن شاه بر ریشه قانون اساسی، سبب شد مشروعیت وی مسیر زوال را بپیماید. از این رو قوانین طبیعی چون آزادی اندیشه و گفتار، حق تعیین سرنوشت و... جایگزین قوانین اساسی، اصول و هنجارهای موضوعه پیش از انقلاب شد.
نگاهی به سخنان امام خمینی بنیانگذار انقلاب اسلامی در زمینه عناصر قانون و مشروعیت رژیم پیشین، تا حد زیادی می تواند چرایی و چیستی انقلاب را از این منظر بنمایاند: «هر کسی سرنوشتش با خودش است. مگر پدرهای ما ولی ما هستند؟ مگر آن اشخاصی که در صد سال پیش از این، هشتاد سال پیش از این بودند، می ‏توانند سرنوشت ملتی را که بعدها وجود پیدا می‏ کنند آنها تعیین بکنند؟ این هم یک دلیل که سلطنت محمدرضا سلطنت قانونی نیست. علاوه بر این، این سلطنتی که در آن وقت درست کرده بودند و مجلس موسسان هم ما فرض کنیم که صحیح بوده است، این ملتی که سرنوشت خودش با خودش باید باشد در این زمان می ‏گوید که ما نمی‏خواهیم این سلطان را.» (3)
به این ترتیب می توان انقلاب اسلامی ایران را انتخابی ملی برای تحقق اهداف اسلامی، مردمسالاری و حکومت قانون دانست؛ انتخابی بزرگ که از پسِ آن ملت ایران سال ها است از حق انتخاب و تعیین سرنوشت خود برخوردار شده است. امسال سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی با فاصله اندکی از انتخابات مجلس شورای اسلامی فرارسیده است؛ مجلسی که خود ثمره همین انقلاب است و انتخابات آن نیز از الگوی گزینشگری و تحقق اراده مردم در بیست و دوم بهمن ماه 1357 پیروی می کند.
با توجه به آنچه گفته شد، نامزدهایی از صلاحیت و شایستگی لازم برای ورود به مجلس برخوردارند که ضمن همخوانی گفتار و رفتارشان با معیارهای اسلامی، با نمایندگی خواست و اراده ملت، پاسدار رکن جمهوریت و مردمسالاری در نظام جمهوری اسلامی ایران باشند. ضمن اینکه در فرایندهای انتخاباتی، از تایید صلاحیت ها تا برگزاری انتخابات و سپس انجام وظایف نمایندگی، این قانونگرایی است که باید مبنای عمل قرار گیرد و حرف اول و آخر را بزند.
فرجام سخن اینکه سالگرد پیروزی انقلاب بهترین فرصت برای نگاه دوباره و چندباره به فلسفه قیام مردم و چیستی و چرایی این رخداد بزرگ و تاریخی است؛ رخدادی که فرصت انتخاب های بعدی را نیز در اختیار ملت ایران قرار داد تا در چارچوب های قانونی و مشروع خواست خود را بر فرایند تعیین سرنوشتشان حاکم سازند.

● رنگ
رنگ در واقع مکمل گچ است و اجرای آن روی دیوار شاید ساده ترین راه باشد. قیمت مناسب، اجرای ساده، تنوع، مقاومت در برابر گرد وخاک و داشتن قابلیت شست و شو از ویژگی های اصلی رنگ است. از ویژگی های منفی این پوشش، می توان به مقاوم نبودن آن در برابر دما، ضربه و صدا اشاره کرد. هرکدام از رنگ های پلاستیکی و روغنی ویژگی های خاص خود را دارند.


رنگ های روغنی: به دلیل قابلیت ترکیب رنگ های روغنی با تینر ، تا حد زیادی در برابر گرد و غبار مقاومت نشان می دهند، که این ویژگی موجب بالا رفتن عمر رنگ نیز می شود.


رنگ های پلاستیکی: این رنگ ها نسبت به رنگ های روغنی ارزان تر بوده ، راحت تر اجرا شده و با سرعت بیشتری خشک می شوند . 2 نکته مهم که باعث می شود تا این دسته از رنگ ها با استقبال روبه رو نشوند، اول سختی نظافت آنها است و دوم اینکه در برابر رطوبت مقاومتی ندارند. حلال رنگ های پلاستیک آب است و بوی بد رنگ های روغنی را هم ندارد.


رنگ های اکریلیک:  دسته ای دیگر از رنگ های پلاستیک محسوب می شوند که طیف رنگی وسیعی را شامل می شوند  و نمای بسیار زیبا و متفاوتی روی دیوار نمایان می کنند.

●  کاغذ دیواری
کاغذها در واقع پوشش دوم محسوب شده و بعد از رنگ، برای پوشش خانه ها مورد استفاده قرار می گیرند. تنوع طرح و رنگ کاغذها که نظر گروه های سنی مختلف را تامین می کند و قابلیت شست و شو از اصلی ترین دلایل انتخاب کاغذها به عنوان دیوارپوش است.

● دیوارپوش چوبی
قدمت استفاده از چوب در نمای داخلی و بیرونی خانه ها برابر با قدمت ساخت کلبه ها و خانه های اولیه است ، با این تفاوت که آن زمان چوب جزء مصالح اصلی بنا بود و حالا چوب صرفا" برای زیباسازی و ایجاد حس طبیعت در خانه استفاده می شود. پوشش های چوبی عایق صوت و گرما بوده و در برابر ضربه مقاوم هستند و برای نصب نیاز به زیرسازی اساسی ندارند

دو دلیل اصلی در پیدایش انواع مختلف محصولات چوبی مصنوعی مانند  MDF و HDF، قیمت بالای چوب طبیعی و جلوگیری از آسیب رساندن به محیط زیست بوده است .از دیگر اعضای این گروه می توان  دیوارپوش های P.V.C با روکش های مصنوعی یا طبیعی را نام برد.

● دیوارپوش های سنگی
سنگ هم مانند چوب حس زیبای حضور در طبیعت را می تواند برای شما در خانه به ارمغان بیاورد. سنگ ها به خصوص سنگ آنتیک به دلیل تنوعی که در بافت و رنگ دارند، اینروزها به یکی از پرکاربردترین مصالح برای استفاده در نمای داخلی خانه های مدرن تبدیل شده است.

● دیوارپوش های سلولزی
این دیوارپوش ها که با نام تجاری بلکا مطرح هستند ، از سلولز، الیاف مصنوعی و رزین های ساختمانی تشکیل می شوند و تنوع رنگی بسیار بالایی دارند. ویژگی اصلی این پوشش های سلولزی عایق بودن آنها نسبت به حرارت و صدا و سرعت بالای اجرای آنهاست.

شیشه دوجداره:

سیستم شیشه دو جداره شامل دو یا چند لایه شیشه که به طور موازی در فواصل مساوی از یکدیگر قرار گرفته اند و توسط اسپیسر در دور تادور آن ، از هم جدا شده اند . در فضای بین شیشه ها هوا یا گازهای خاص بدون رطوبت ( آرگون یا کریپتون ) با فشاری تقریباً مساوی با هوای بیرون وجود دارد . در شیشه های دو جداره غالباً از اسپیسرهای آلومینیمی استفاده می شود که درون اسپیسر را با ماده رطوبت گیر پر می کنند که این ماده سبب جذب رطوبت هوای مابین دو شیشه می گردد و توسط مواد درزگیر مناسب ، کاملاً آب بندی شده است . در صورت استفاده از شیشه دو جداره و پنجره های عایق می توان در ازای هر مترمربع شیشه دو جداره به میزان ۴۰ مترمکعب گاز در سال صرفه جویی کرد . علاوه بر کاهش مصرف انرژی و سر و صدا ، محیط زیست پاکیزه تری نیز خواهیم داشت .

خصوصیات شیشه ی دوجداره:

کاهش اتلاف انرژی
کاهش آلودگیهای صوتی
جلوگیری از نم زدگی شیشه
ایمنی بیشتر نسبت به پنجره های تک جداره

انواع شیشه های دو جداره:

- ساده : این نوع شیشه از دو جداره شیشه فلوت ساده تشکیل شده است .
- رنگی : این نوع شیشه از یک جداره رنگی و یک جداره ساده تشکیل شده است .
- رفلکس : این نوع شیشه دو جداره از یک جداره ساده و یک جداره شیشه رفلکس ساخته می شود که جداره شیشه رفلکس باید به طرف بیرون قرار گیرد . شیشه های رفلکس از عبور نور شدید خورشید به شدت جلوگیری می کنند ولی ایراد آنها این است که داخل ساختمان را تاریک کرده و در شب داخل ساختمان نمایان است .
سکوریت : شیشه های سکوریت برای محل های پرخطر و پر تردد در نظر گرفته می شود . شیشه سکوریت در هنگام شکستن کاملاً خرد شده و باعث ایجاد تیکه های بزرگ و خطرناک شیشه نمی گردد .شیشه های جانبی خودروها از نوع سکوریت است .
- لمینت : شیشه های لمینت معمولاً در کارخانه تولید شیشه از دو جداره شیشه ساده به ضخامت ۳ میلی متر و یک لایه رزین در وسط آنها تشکیل شده است . شیشه لمینت در موقع برخورد مانع سخت به آنها خرد نشده و تنها ترک بر می دارد . شیشه های جلو و عقب خودروها از نوع لمینت است .

دور دوم سفرهای منطقه یی «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران پس از توافق هسته یی ایران و گروه 1+5 با سفر وی به لبنان و سوریه آغاز شده است. این سفر که از عصر سه شنبه بیستم مردادماه آغاز شده، با سفر امروز ظریف به سوریه ادامه می یابد و قرار است پس از آن، وزیر امور خارجه ایران از پاکستان، هند و روسیه دیدن کند. پیش از این نیز وزیر امور خارجه ایران پس از توافق هسته یی (بیست و سوم تیرماه) در سفری دوره یی از کویت، قطر و عراق دیدن کرد. در آن سفر، ظریف بر پیامدهای مثبت توافق هسته یی بر امنیت منطقه یی و تلاش برای ایجاد یک سازوکار جمعی برای مقابله با معضل تروریسم تاکید کرد. دور تازه سفر منطقه یی ظریف را باید در ادامه تلاش های دیپلماتیک دستگاه سیاست خارجی ایران برای افزایش همکاری های منطقه یی و شکل دادن به یک دستور کار منطقه یی برای مقابله با معضل تروریسم تفسیر کرد. اگر توافق هسته یی ایران و گروه 1+5 را نقطه عطفی در تاریخ روابط بین الملل خاورمیانه بدانیم که می تواند تاثیرات بلند مدتی برای نظم و ثبات پایدار منطقه یی به دنبال داشته باشد، باید گفت تثبیت پیامدهای مثبت آن بر امنیت و ثبات منطقه در گروی افزایش تعاملات دیپلماتیک ایران و کشورهای همسایه است تا از این راه، به تثبیت جایگاه دیپلماسی در روابط بین کشورها کمک کند. به همین دلیل می توان گفت، چنین سفرهایی 2 پیامد مثبت به دنبال دارد. نخستین پیامدی که سفرهای دوره یی ظریف به کشورهای منطقه در پی دارد، تقویت فضای دیپلماسی منطقه یی برای حل بحران های پیش رو در منطقه خاورمیانه است. در توضیح این مطلب باید گفت که منطقه خاورمیانه از معدود مناطقی است که دیپلماسی و تعامل دو و چند جانبه در تاریخ سیاسی آن کمترین نقش را در تنظیم روابط بین کشورهای منطقه داشته است. به همین دلیل شاهدیم که رقابت و تعارض به الگوی اصلی روابط بین کشورها تبدیل شده است و کشورها برای پیشبرد اهداف خود یا وارد درگیری نظامی با یکدیگر می شوند (مثل حمله عراق به ایران و کویت) یا به تقویت گروه های شورشی و تروریستی به عنوان ابزار نیابتی پیشبرد اهدافشان می پردازند (مثل نقش عربستان در پشتیبانی از گروه های تکفیری-تروریستی). اما توافق هسته یی ایران و گروه 1+5 این فرصت را در اختیار ایران و کشورهای منطقه قرار داده است که نه تنها به یک بحران غیر لازم پایان دهند و منطقه را از حالت امنیتی شده مصنوعی که در یک دهه گذشته درگیر آن بوده است خلاص کنند، بلکه این فرصت ویژه را نیز در اختیار جمهوری اسلامی ایران قرار داده است تا از قابلیت های دیپلماتیک خود در راستای افزایش همکاری های منطقه یی استفاده کند. این امر می تواند فضای تعامل منطقه یی را بهبود بخشد و فصل تازه یی در تاریخ سیاسی منطقه خاورمیانه به وجود آورد. دومین پیامد چنین سفرهایی به بهبود نگاه ها به توافق هسته ای ایران و گروه 1+5 باز می گردد. باید به این نکته توجه داشت که توافق هسته یی هرچند دوران تازه یی را از ایجاد حس اعتماد به دیپلماسی در روابط بین الملل ایجاد کرده است، اما این را نیز باید در نظر داشت که برخی کشورها و رژیم های منطقه به دلیل منافع شخصی و حزبی خود تمام تلاش خود را برای ممانعت از چنین توافقی به کار بردند و اکنون نیز تلاش دارند چنین توافقی را بر خلاف منافع منطقه یی تعریف کنند و در این راستا دست به تبلیغات گسترده یی زده اند. مخالفان در پی القای این تصویر هستند که ایران در فضای پس از توافق هسته یی به دنبال افزایش نفوذ و قدرت منطقه یی خود است و برداشته شدن تحریم ها این فرصت را در اختیار ایران قرار می دهد که نفوذ خود را افزایش دهد. اما بر کسی پوشیده نیست که ایران در 2 قرن اخیر نه تنها به هیچ کشوری حمله نکرده است، بلکه بیش از هر کشور دیگری در منطقه مورد تجاوز خارجی قرار گرفته است ولی با این حال همواره سعی کرده است حسن همجواری را با همسایگانش حفظ کند. توافق هسته یی نیز نشان داد ایران در سیاست های منطقه یی خود به حقوق بین الملل و حفظ حاکمیت دیگر کشورها پایبند است و به دنبال برتری جویی منطقه یی نبوده و نیست. به همین دلیل، سفرهای دوره یی وزیر امور خارجه ایران می تواند به خوبی فضای منطقه یی پس از توافق را در راستای بهبود چنین تصویری مدیریت و به افزایش همکاری های منطقه یی کمک کند. نقطه عطف پیامدهای مثبت توافق هسته یی نیز در تلاش های ایران برای حل سیاسی مساله سوریه می توان مشاهده کرد. جمهوری اسلامی ایران از همان آغاز تلاش برخی کشورها برای دامن زدن به مساله سوریه و تبدیل آن به یک بحران منطقه یی بارها بر گفت و گوهای سوری-سوری و تلاش برای حل سیاسی این مساله تاکید داشته است. ایران همچنان بر لزوم پایبندی طرف ها بر راهکارهای سیاسی تاکید دارد و در این راستا وزارت امور خارجه ایران طرحی چهار ماده یی را پیشنهاد داده است که برای حل مساله سوریه بر اصول منطقی احترام به حق مشروع ملت سوریه برای اصلاح و تعیین سرنوشت خود٬ مخالفت با مداخله بیگانگان و مخالفت با استفاده از تروریسم جهت تحقق اهداف سیاسی تاکید دارد. به همین دلیل شاهدیم که در کنار تلاش ها برای بهبود فضای منطقه یی نسبت به توافق هسته یی، نخستین هدف جمهوری اسلامی ایران در فضای پس از توافق، بهره برداری از ظرفیت های این توافق برای حل مساله سوریه است. در این میان نقش کشورهایی مانند لبنان –به دلیل همسایگی با سوریه- می تواند بسیار کمک کننده باشد. لبنان از جمله کشورهایی است که از آغاز بحران سوریه تاثیر زیادی از این بحران پذیرفته و ترس سرایت افراط گری و تروریسم از سوریه به لبنان از آغاز بحران سوریه همواره بر سر این کشور سنگینی کرده است. نبود یک توافق ملی بر سر انتخاب رییس جمهوری در لبنان از مهم ترین پیامدهای بحران سوریه بر لبنان است. حل بحران سوریه می تواند به بحران رییس جمهوری در لبنان نیز خاتمه دهد و فضای جنگ داخلی را از این کشور دور کند. این امر در سایه افزایش همکاری های منطقه یی تحقق پذیر است. سفر وزیر امور خارجه ایران به لبنان هر چند نمی تواند بحران های داخلی لبنان و به ویژه بحران انتخاب رییس جمهوری را در کوتاه مدت حل کند، اما به دلیل تاثیراتی که تحولات سوریه بر امنیت لبنان دارد و به دلیل این که آرامش و ثبات در لبنان به آرامش و ثبات در کل خاورمیانه کمک می کند، این سفر می تواند مقدمه یی باشد بر حل مساله سوریه و مشارکت لبنان در این امر. به همین دلیل است که لبنان در صف نخست دور تازه سفر منطقه یی وزیر امور خارجه ایران قرار دارد. بنابراین باید گفت که دور تازه سفرهای منطقه یی وزیر امور خارجه ایران را باید در قالبی گسترده تر و در راستای یک توافق منطقه یی برای حل بحران سوریه دید که می تواند نقطه آغازی بر دور تازه یی از تاریخ سیاسی در خاورمیانه باشد. جمهوری اسلامی ایران در این میان طلایه داری چنین روندی است؛ روندی که گویای دور تازه ای از تاریخ سیاسی خاورمیانه خواهد بود.

فضای آموزش
اتاق خواب شخصی شما یا گوشه ای از پذیرایی ، قطعا فضای مناسبی برای آموزش نیستند اما اگر چاره ای ندارید شاید بتوانید بخشی از فضا را به نحوی جدا کرده و برای آموزش در نظر بگیرید. نکته بسیار مهم در این بخش این است که این جداسازی باید به گونه ای باشد که  عوامل مزاحمی مانند صدا و بو ، مزاحم بحث آموزش نشوند . چرا که این عوامل مزاحم باعث پرت شدن حواس دانش آموزان می شود و تمرکز را از آنها می گیرد.
در عین حال ، در بسیاری از منازل فضای درس خواندن در بخش هایی مانند زیرزمین و یا اتاق های اضافه قرار می گیرد که از نور کافی برخوردار نیستند. باید بدانید یکی از اصول انتخاب فضای مناسب برای تدریس در نظر گرفتن نور کافی در این فضا است.اما اگر فضای شما به میزان کافی نور ندارد یا به برگزاری کلاس های خصوصی به عنوان شغل دوم نگاه می کنید و در ساعات عصر کلاس ها را تشکیل می دهید، هنگام انتخاب فضا حتما تامین نور مورد نیاز را در نظر بگیرید.اگر فضای شما نور ندارد بهتر است از منابع نور مصنوعی به طور مناسبی در فضا استفاده کنید.
بنا به نحوه تدریس شما نحوه نورپردازی فضا متفاوت است.اما در کل اگر قرار است روی تخته آموزش دهید باید نور به حدی باشد که فضا برای دیدن تخته کاملا روشن باشد و اگر قرار است سر میز مقابل فردی که به او آموزش می دهید بنشینید باید فرد دید کافی روی برگه ها داشته باشد .در این حالت اگر تنها به نوری که ازلامپ بالای سر می تابد اکتفا کنید مطمئن باشید بعد از مدتی هم خودتان و هم دانش آموزی که به او آموزش می دهید از دیدن سایه خودتان روی برگه های کتاب خسته می شوید. در نظر داشته باشید که در هر حال نور طبیعی باعث سلامت و سرزندگی می شود و اگر امکانات شما اجازه می دهد بهتر است کلاس را در نقطه ای نورگیر انتخاب کنید.
البته سن دانش آموزان و تعداد آنها و نوع آموزش نیز مسایلی هستند که طراحی اتاق را تحت تاثیر قرار می دهند . مثلا اگر کودکان را آموزش می دهید طبیعتا باید محیطی شاد تدارک ببینید تا انرژی مورد نیاز آنها تامین شود و اگر بزرگسالان را آموزش می دهید نسبت به سن آنها فضا را جا افتاده تر دکور کنید تا کارایی بیشتری از آن به دست آید.

مبلمان
اندازه مبلمان در فضای آموزشی به نوع استفاده از آن بستگی دارد. اما بهتر است از مبلمانی ارگونومیک که با فرم بدن انسان تناسب دارد، استفاده کنید  تا آسیب های ناشی از خستگی را در پایان کار با خود به خانه نبرید .فراموش نکنید که اگر چه  این محیط در منزل شما واقع شده اما محل کار شما است و باید برای آن و مهم تر از همه برای سلامت خودتان سرمایه گذاری کنید.
استفاده از کتابخانه، قفسه های کتاب و یا قفسه هایی برای قرار دادن مجموعه ای از کتاب ها و منابع کمک آموزشی در کنار کتاب های کلاسیک دیگری که مورد علاقه خودتان هستند فضا را حرفه ای تر می کند .در عین حال در کنار این کتابها می توانید به مقدار کمی از تصاویر کاری یا گواهی نامه ها و مدارکی که در این زمینه دارید یا احیانا جوایزی که در این زمینه دریافت کرده اید کمک بگیرید.
 در کلاسهای هنری می توان از قفسه ها و یا استندها و پایه ها برای نمایش کارهای هنری برجسته شما و یا همکاران و شاگردانتان بهره بگیرید. ضمن حفظ سادگی در نمایش آنها، از تنوع رنگی و تنوع در شکل و فرم استفاده کنید و اجازه دهید در چشم هنرجویان شما تصویری حرفه ای بجا بماند.
از بکارگیری آثار هنری روی دیوار نهراسید و اجازه دهید شاگردان شما سلیقه شما را ببینند.اما این کار باید نحوی صورت گیرد که باعث اختلال در امر آموزش نشود. مثلا روبروی در ورودی جایی است که اولین تاثیر را بر بیننده می گذارد و مناسب است.

رنگ
رنگ ها گاهی می توانند محرک و انرژی زا و گاهی کسالت آور بوده و باعث از دست رفتن انرژی شوند. رنگ های تند و تیز مانند سبز فسفری، زرد و قرمز تند باعث حواس پرتی افراد شده و تمرکز دانش آموزان را برهم می زنند. از طرف دیگر رنگ های خیلی سرد و کم انرژی مانند آبی روشن یا آبی خاکستری نیز باعث کسالت، خواب آلودگی و از بین رفتن توجه و تمرکز می شوند که در هر دو حالت  آموزش مختل می شود. بنابراین در محیط آموزشی بهتر است از رنگ های نسبتا گرم و ملایمی مانند لیمویی و خردلی یا گلبهی روشن استفاده شود ، زیرا این رنگ ها به اندازه ای گرما دارند که به افراد برای آموزش دیدن و آموزش دادن انرژی دهند و از طرف دیگر ملایمت آن ها به حدی است که باعث آشفته شدن ذهن فرد نمی شود.
اگر فضای بزرگی در اختیار دارید به راحتی می توانید از رنگ های مختلفی برای دیوارها استفاده کنید اما دقت داشته باشید که این امر باید باعث زیباتر شدن محیط شده و منجر به شلوغ شدن فضا نشود.
استفاده از نقش ها بر روی دیوارها، صندلی ها و پرده نیز از همین اصل کلی تبعیت می کند. به این معنا که طرح ها و نقش های خیلی درشت و تند باعث پرت شدن حواس دانش آموزان می شوند و سادگی بیش از حد فضا نیز، محیط را کسالت بار می کند. استفاده از نقش های مناسب با فضای کار و موضوع آموزش در بخشی از فضا مثلا بر روی دیواری که تخته آموزش روی آن قرار دارد و دانش آموزان بیش از هر نقطه دیگری آن را می بینند تاثیر خوبی دارد و مانع یکنواختی محیط می شود.
استفاده از یک لوح که بتوان یادداشت هایی را روی آن نصب کرد، کارایی زیادی در کلاس درس دارد.این لوح می تواند از چوب پنبه و یا موادی شبیه به آن باشد تا بتوان یادداشت ها را با سوزن روی آن نصب کرد.

لوکس گرایی، آنچه که امروزه بیشتر در غالب چشم و هم چشمی و تجمل گرایی در آمده است تا یک سبک و سیاق و سلیقه! اما به طور کلی علاقه به اجناس لوکس الزاما رابطه ای با تجمل گرایی ندارد گاهی یک عنصر به دلیل اصالت خاصی که در بتن خود دارد صفت لوکس بودن را جذب می کند. ترفندهایی برای لوکس شدن دکوراسیون منزل شما در نظر گرفته ایم، پس اگر به لوکس گرایی علاقه  دارید با ما همراه باشید.

استفاده از لوسترهای چلچراغ مانند به خوبی می توانند حالت تجملی را به فضای دکوراسیون داخلی خود ببخشید. اما در خرید آنها ارتفاع سقف را نیز در نظر داشته باشید.

ترکیب رنگ طلایی با هر رنگی به خصوص رنگ های خنثی جلوه ی بی نظیر و لوکسی به فضاهای داخلی شما می بخشند، این رنگ می تواند به عنوان یکی از لوازم و وسایل و یا در دکوراسیون شما بدرخشد .

انتخاب مناسب یک فرش با طرح اصیل در ترکیب با یک مبلمان خاص می تواند در لوکس شدن فضای شما تاثیر به سزایی داشته باشد.

چوب های کنده کاری شده به خوبی می توانند فضای شما را متفاوت جلوه دهند، می توانید به عنوان یک میز یا صندلی و یا آینه و کنسول استفاده کنید .

استفاده از سنگ های طبیعی به خوبی می توانند حال و هوای لوکسی به فضای شما ببخشند، به خصوص استفاده از سنگ های طبیعی با نقوش خاص در سرویس بهداشتی یا آشپزخانه برای این منظور بسیار مناسب اند.

استفاده از مجسمه ها در ابعاد بزرگ حال و هوای کاخ ها و عمارت های مجلل را به فضاهای داخلی شما می بخشند، این مجسمه ها می توانند در هر فضایی همانند راهروها، پاگرد پله ها و... قرار گیرند.

استفاده از کاغذ دیواری با طرح و بافت خاص به خوبی می تواند حالت فضایی شما را به حالت لوکس تغییر دهد، انتخاب نوع طرح و رنگ مناسب به خوبی در این زمینه کارساز خواهد بود.

رنگ ها برای ایجاد حسی لوکس و سنگین در فضا نقش مهمی بازی می کنند. بعضی رنگ ها مثل بنفش، آبی درباری، طلایی، نقره ای، مشکی، قرمز مایل به قهوه ای و... حسی از تجمل و اصالت را در خود دارند.

استفاده از خز و یا پارچه هایی با طرح و رنگ پوست حیواناتی مثل مار، ببر و پلنگ و... همیشه از جانب طراحان مد و دکوراتورهای داخلی برای ایجاد احساس تجمل و لوکس بودن در حین ظرافت و زیبایی به کار گرفته می شود.

جزئیات تزئینات طراحی داخلی مثل درب ها، قرنیز و دیوار کوب های چوبی، گچ بری های هنرمندانه، تزئینات شومینه یا حتی دستگیره های کمدها با وجود اینکه شاید به نظر برسد که کمتر به چشم می آیند تاثیرات بسیار بزرگی در برداشت شما از یک فضای دارند.

- پارچه  حریری را روی سوراخها بخوابانید و به مکان مورد نظر  سنجاق  کنید و بعد حریر را به اندازه ببرید .  پارچه حریر نور را از خود عبور می دهد .

- از لایی چسب برای چسباندن قسمت حریری روی پرده استفاده کنید.

3.  استفاده از دکمه های رنگارنگ

برای انجام این کار بسیار خلاقانه ، شما تنها به تعدادی دکمه نیاز دارید .

 نحوه دوخت این پرده به شرح زیر است :

- دکمه ها را مطابق طرح مورد نظرتان روی پرده قرار دهید .

- با استفاده از چسب دکمه ها روی پرده بچسبانید .

وقتی عید نوروز نزدیک میشه خیلی از خانوم ها مایلن به همراه خونه تکونی یه تغیراتی هم در دکوراسیون کلی خونه بدن. واقعا هم بعد از یک سال محیط خونه خیلی تکراریه و نیازه که تنوعی در مبلمان و چیدن لوازم منزل ایجاد بشه. البته برای ما خانوم ها خرید لوازم جدید خیلی میتونه خوشایند باشه ولی میشه با هزینه خیلی کم و حتی با همون لوازم قدیمی تغییرات موثری رو در فضای خونه داد که همه چیز تازگی پیدا کنه. دراین مطلب در مورد تغییرات کم هزینه برای تغییر دکوراسون خونه صحبت میکنیم.

قبل از هر چیز باید تصمیم نهاییتون رو در مورد تغییرات کلی بگیرید. یعنی اگر که لازمه خونه شما نقاشی بشه ابتدا دیوار ها رو رنگ کنید و یا لوازمی که احتیاج به خریداری شدن دارن تهیه کنید و بعد در مورد تغییر مبلمانتون تصمیم بگیرید. برای رنگ آمیزی خونه میتونید از مطلب رنگ کردن خانهاستفاده کنید.

قدم اول اینه که همه چیز تمیز و مرتب باشه. پس ابتدا لوازم اضافی رو از جلوی چشم خارج کنید به طوریکه هر چیز در جای اصلی خودش قرار بگیره. لوازم اضافی که در طی زمان جمع شده و یا بیش از سه ماهه مورد استفادتون قرار نگرفته در کمد بذارید و هر چیزی ک به نظرتون نیاز به جابجایی داره مرتب کنید. در این صورت بهتر میتونید در مورد تغییراتی که میخواید بدید تصمیم بگیرید.

تغییر جای مبل ها و تلویزیون

اولین و بزرگترین موردی که در دکوراسیون باهاش سر و کار دارید مبل ها هستن. مبل ها تون رو در مدل های مختلف چیدن تصور کنید. شجاع باشید و تصمیم مناسبی برای تغییر حالت مبلمانتون بگیرید. البته ممکنه منزل شما اینطور باشه که برای مبل ها جایگاه مناسب دیگه ای وجود نداشته باشه و یا اینکه حتی اونقدر کوچیک باشه که جای مبل ها غیر قابل تغییر به نظر برسه. جسور باشید و سعی کنید حالت جدیدی رو امتحان کنید. ممکنه فقط کمی خسته بشید ولی به امتحان کردنش می ارزه. میتونید حتی با تغییر جای تلوزیون شروع کنید. شاید این گزینه بهتری باشه. تلوزیون رو در جای دیگه ای از خونه قرار بدید و با توجه به اون مبل ها رو تغییر بدید.

جای مناسب برای لوازم تزیینی

حالا میتویند با توجه به تغییری که در جای مبل ها و تلوزیون دادید لوازم جانبی و تزیینی رو بچینید. شاید بهتره گلدانی که روی میز گذاشتید رو روی اوپن قرار بدید و یا اینکه گلدانش رو عوض کنید. میتونید در مورد تک تک لوازم تزیینی خونه تون فکر کنید و بهترین جای مناسب رو در این وضعیت براش انتخاب کنید. جای تابلو ها رو تغییر بدید و با توجه به چیدمان جیدتون جای مناسبی براشون روی دیوار در نظر بگیرید.

اضافه کردن تزیینات کوچک و زیبا

وقتی که همه تغییراتی که ممکن بود رو انجام دادید توصیه میکنم لوازم تزیینی کوچیک و جدیدی رو به دکوراسیون خونه تون اضافه کنید. این لوازم تزیینی میتونن از دست ساز های خودتون باشن. میتونید برای این موضوع از دست ساز های روی سایت مثل گلکاغذی و شمع های رنگی و تزیین کوسن ها استفاده کنید. شاید جالب باشه چند کوسن با رنگ های تضاد به مبل هاتون اضافه کنید.

هر قدر هم که شما آدم منضبط و خانه داری باشید و گوشه گوشه ی خانیتان را زیر نظر داشته باشید، اتاق کودک همان فضای که قطعا از حوزه ی استحفاظی شما به دور است. دنیای پر جنب و جوش کودکانتان را نمی توانید محدود کنید کودکان دوست دارند بازی کند و این بازی کردن یعنی پخش کردن تمام اسباب بازی ها در گوشه و کنار خودشان! شما هم نمی توانید هر روز به دنبالشان بروید و اتاقشان را مرتب کنید! پس بهترین گزینه برای شما استفاده از سبدها و باکس های اسباب بازی است با ما همراه باشید تا ایده های متنوع آن را با هم ببینیم.

یک باکس کوچک چوبی چرخ دار همان چیزی است که به خوبی به فضای اتاق کودک شما سر و سامان می دهد،برای داشتن این باکس می توانید به سادگی از جعبه های میوه استفاده کنید، جعبه ها را سمباده بزنید و رنگ کنید و خیالتان از بابت نظم و ترتیب اتاق کودکتان راحت باشد.

سبدهای پارچه ای گزینه ی مناسب دیگری برای اسباب بازی هاست، نکته ی مثبتی که این سبدهای پارچه ای دارند قابل شست و شو بودن آن هاست، اگر در خیاطی مهارت دارید به سادگی می توانید با پارچه های محکم بلااستفاده یکی از آن ها را خودتان بسازید.

سبدهای حصیری در طرح ها و رنگ ها و اندازه های مختلف وجود دارند که به خوبی برای نظم بخشیدن به فضای اتاق کودک شما طراحی شده اند، می توانید نوع رنگی یا ساده ی آن ها تهیه کنید و یک سبد طبیعی دوست داشتنی برای اسباب بازی کودکان خود داشته باشید.

یکی دیگر از اکسسوری های نظم دهنده برای فضای اتاق کودک شما سطل ها هستند، سطل های آهنی و یا حتی پلاستیکی با رنگ های شاد تهیه کنید و اسباب بازی های بچه ها را در آن جای دهید. حتی می توانید  چند سطل با رنگ های مختلف تهیه کنید و لوازم و سایل کودکانتان را تفکیک کنید.

یک ارابه ی قدیمی می تواند فضای اتاق کودک شما را دگرگون کند و از طرفی هیجان بیشتری به محیط اتاق کودک شما می دهد. نگاهی به انبارتان باندازید و از کودکتان بخواهید وسیله ای که بیشتر با آن ارتباط برقرار می کند را برای این منظور انتخاب کند، با این کار خلاقیت کودک شما دو چندان می شود، شاید او یک دیگ یا قابلمه را انتخاب کند! چه ایرادی دارد آن را بیرون بیاورید و با هم رنگ کنید و بگذارید کنج اتاقش بدرخشد! با این کار تا ابد خاطره ی خوشی از کودکی های خود به یادگار خواهد داشت.

ننوهای قدیمی گزینه ی مناسب دیگری برای جای دادن اسباب بازی های کودکان شماست! این ننو می تواند یادگاری از کودکی خودتان یا فرزند اولتان باشد که گوشه ی انباری خاک می خورد، آن را بیرون بیاورید و با خلاقیت خود تزیین کنید برای اتاق کودک دلبندتان استفاده کنید .

سطل های بزرگ پلاستیکی به دلیل دوام بالا برای کسانی که کودکان شیطون دارند بسیار مناسب اند. برای تهیه آن ها کودکان خود را همراه داشته باشید و از او بخواهید رنگ مورد علاقه اش را انتخاب کند و با این کار احترام به عقاید را از کودکی به او بیاموزید.

نشیمن یا پذیرایی فضای خصوصی و خودمانی خونست که اعضا در کنار هم جمع میشن و به گپ و گفت میپردازن و اغلب از مهمونا هم در همین مکان پذیرایی میشه و باید فضایی آرام و راحت برای تمام افراد خانواده باشه .بد نیست گاهی با چندتا تغییر کوچیک و به صرفه محیطی تازه رو برای خودتون و خونوادتون فراهم کنین .برای داشتن یه فضای بهتر و زیباتر همیشه نیاز به تغییر دکوراسیون کلی و صرف هزینه ی زیاد نیست کافیه کمی خلاقیت چاشنی کارتون کنید.

ایجاد تغییراتی کوچک در مبلمان منزل

اولین ، سریعترین و بهترین راه برای ایجاد تغییر در دکوراسیون نشیمن که به ذهن همه ی افراد میرسه خرید مبلمانی جدید برای خونست که این کار برای همه ی افراد مقرون به صرفه و ایده ال نیست پس بهتره از تغییرات کوچیک تر شروع کنید .میتونین روکش مبل هاتون رو عوض کنید یا اینکار رو فقط روی یه مبل دو نفره یا تک نفره انجام بدین .دوختن چندتا کوسن رنگارنگ و طرح دار هم میتونه برای عوض کردن فضاتون مناسب باشه و رنگ این کوسن هارو میتونین با پرده های نشیمن یا گلهایی که روی میز عسلی قرار میدین هماهنگ کنید و یا میتونین جسور باشین و رنگ هایی خاص و کاملا متضاد با چیدمان خونتون انتخاب کنید.

رنگ یکی از دیوارها را تغییر دهید

به همراه همسرتون به نزدیکترین رنگ فروشی برید و چندتا قوطی رنگ برای ایجاد یه تغییر خیلی عالی بخرین .رنگ آمیزی دیوارها یکی از جالبترین کارها برای ایجاد تنوع در خونست و برای نشیمن بهتره دیواری رو انتخاب کنید که پنجره نداشته باشه و جایی باشه که تلویزیونتون قرار داره .اگه از بوی رنگ خوشتون نمیاد و به دنبال یه راه حل بی دردسر میگردین پیشنهادم برای شما استفاده ازبرچسب دیواری یا کاغذ دیواری متناسب با مبلمان و سلیقه ی خودتونه.

پنجره هارو دست کم نگیرین

نور طبیعی همیشه بهترین گزینه برای روشنایی خونست و بهتره که پرده هارو طوری انتخاب کنید که بتونین نور رو به داخل هدایت کنید و اگه برای پنجره هاتون از پرده های ضخیم و تیره استفاده کردین دیگه وقتشه که اونا رو عوض کنید یا به گوشه ی پنجره ها جمعشون کنید و معجزه ی تابش نور مستقیم رو توی خونتون ببینین .انتخاب پرده در دکوراسیون داخلی یکی از مهمترین جنبه های چیدمان منزل محسوب میشه .اگه پنجره هاتون پرده های حریر دارن میتونین از چند رنگ حریر دیگه در کنار پرده ی اصلی استفاده کنید تا محیطی زیباتر داشته باشین .

استفاده از گل های طبیعی و دکوری های کوچک و زیبا

با انتخاب یه گل زیبا و جمع و جور برای روی میز یا یه گلدون بزرگتر برای کنج نشیمن یه فضای دوست داشتنی رو برای خودتون بوجود بیارین و کم کم میبینین که خانه ای پر از گل خواهید داشت .برای روی میز میتونین از دکوری های کوچیک و شمع استفاده کنید و با ساخت ست جاشمعی ریسمانی دکوری یه دکور بی دردسر و به صرفه داشته باشین .البته تزئین شمع با دستمال کاغذی هم یه ایده ی خیلی خوبه.

این که عادت به دیدن زیبای ها پیدا کنیم خیلی خوب است. خوب تر از آن این است که همیشه این زیبایی ها را در گوشه و کنار خانه مان داشته باشیم.  زیبایی هایی مانند گل ها و گیاهان خانگی، اما نگه داری از گل و گلدان های طبیعی دردسر ها و مراقبت های خاص خودش را دارد، گلدانی که زنده است و نفس می کشد نیاز به مراقبت دارد، رسیدگی می خواهد، اگر نه پژمرده می شود، از آن طراوت و شادابی می افتد،پس باید چه کار کرد؟ کسانی که کارمند هستند و وقت کمتری را درخانه هستند چگونه می توانند از زیبایی گل ها بهره مند شوند؟

گل های مصنوعی در سرویس بهداشتی
یکی از مکان هایی که می توان در آن از گل های مصنوعی بهره برد، سرویس های بهداشتی هستند. دکوراسیون داخلی این فضا به دلیل مسائل بهداشتی معمولا به رنگ سفید است و این گل و گلدان ها؛ هم می تواند بر زیبایی این فضا بیافزاید و هم یکنواختی دکوراسیون داخلی آن را از بین ببرد. گلدان ها و گل هایی که در این فضا مورد استفاده قرار می گیرند بسته به دکوراسیون داخلی سرویس بهداشتی خانه تان هستند. ولی بهتر است در چنین فضاهایی از گلدان هایی با ارتفاع کوتاه و شاخه گل هایی متناسب با ارتفاع گلدان تهیه شود.

گلدان های مصنوعی روی میز کنسول ها
اگر وقت آن را ندارید که هر روز گل روی کنسول ورودی خانه را عوض کنید، به جایش از یک گلدان و گل های مصنوعی استفاده کنید. این کار باعث می شود تا همیشه موقع ورود و خروج از خانه طراوت و نشاط و شادابی این گل ها همراه تان شود. برای کنسول ورودی های خانه اگر از گلدان های دایره ای و شاخه های بلند استفاده کنید جلوه گری آن ها بیشتر خواهد بود. سعی کنید شاخه های مصنوعی ای که انتخاب می کنید از نوع پر کار و پر جزییات باشد تا بیشتر به چشم بیاید.

گل های مصنوعی روی اپن آشپزخانه
اگر نمی دانید که روی کانتر آشپزخانه تان را با چه چیزی تزیین کنید ما به شما می گوییم که یک گلدان گل مصنوعی می تواند حسابی چهره آن را دگرگون کند و حتی شما را ترغیب کند تا از فضای کانتر آشپزخانه تان بیشتر استفاده کنید و همین این گلدان های روی کانتر انگیزه شما را هم برای انجام کارها در آشپز خانه بالا می برند. این گلدان ها می توانند از نوع گلدان های بلوری پایه بلندی باشند که شاخه های بلند تر از خودشان را درون خود نگه می دارند. برای این که گلدان های بلوری تان بیشتر با دکوراسیون داخلی آشپزخانه تان جور در بیاید به جای خاک مصنوعی از میوه هایی مانند سیب یا لیمو برای نگه داری شاخه ها درون گل دان استفاده کنید.

گل های مصنوعی روی میز غذاخوری
میز غذاخوری بهترین گزینه برای قرار گرفتن گلدانی از گل های مصنوعی است. این گل ها همیشه نشاط و شادابی میز غذاخوری شما را حفظ می کنند. برای این که دید افراد موقع غذاخوردن دچار مشکل نشود و این گلدان ها هم برای دسترسی پیدا کردن به انواع و اقسام ظرف و ظروف مشکل ایجاد نکنند از گلدان های پایه کوتاه با شاخه گل های کوتاه استفاده کنید. اصلا می توانید یکی از ظرف های زیبایتان را روی میز بگذارید یک اسفنج توپی که معمولا در گل فروشی ها پیدا می شود را درون آن گذاشته و شاخه گل ها را درون آن فرو کنید تا زیبایی همیشگی مهمان میز غذای تان شود.

گلدان های مصنوعی، چراغ های رومیزی برای دکوراسیون داخلی
اگر چرخی بین مغازه ها بزنید حتما می توانید گلدان های گل مصنوعی ای را پیدا کنید که حکم چراغ های روشنایی رومیزی دارند. این چراغ ها می توانند شکل های مختلفی داشته باشند. پایه بلند، پایه کوتاه، چاق، لاغر و یا هر آن چه که شما می پسندید. هم چنین این چراغ ها قابلیت این را دارند که در هر فضایی مورد استفاده قرار بگیرند. از آشپزخانه گرفته تا اتاق خواب ها و اتاق نشیمن.

گلدان گل های مصنوعی رو جاکفشی ها در دکوراسیون منزل
گلدان گل های مصنوعی را می توانید روی جاکفشی ها هم جانمایی کنید. برای جاکفشی های با ارتفاع کوتاه گلدان های پایه بلند و کمی کشیده و برای جاکفشی های بلند هم می توانید گلدان های کوتاه و کمی چاق و گرد در نظر بگیرید تا این تضاد باعث شود تا بیشتر به چشم بیاید.

میز غذاهای رسمی و گلدان های گل مصنوعی
چند پاراگراف بالاتر راجع به گلدان های مصنوعی روی میزهای غذا صحبت کردیم. حالا هم می خواهیم همین ایده را برای میزهای کمی رسمی تر هم بررسی کنیم. در این گونه میزها معمولا از گلدان های مصنوعی برای ایجاد هماهنگی بصری میان اجزای میز غذا استفاده می شود همچنین در برخی از مواردی که احتمال آلرژی داشتن  افراد هم وجود دارد از گل دان های گل مصنوعی استفاده می شود.