تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که هرکدام از لوازمی که مجموع دکوراسیون داخلی فضای  اطراف شما را تشکیل می دهند پیرو سبک ومدل خاصی هستند و حتی برخی از آن، مدل ها نامی دارند؟آیا نام مدل کاناپه ایی که روی آن مینشینید را می دانید؟همه تولید کننده هایی که در صنایع مختلف فعالیت دارند ،محصولات و فرآورده های خود را تحت عنوانها و مدل های مختلف به بازار ارائه می دهند.ما به عنوان یک طراح هم میبایست به سبک های مختلف معماری و دکوراسیون داخلی مسلط باشیم و هم مدل ها و طراحی های اشیاء و لوازم این سبک ها را به خوبی بشناسیم.چرا که ما را در خرید یا ساخت آنها هدفمند و هوشمند می سازد.
سبک های مختلف کاناپه:
ما سری به دنیای شلوغ  لوازم دکوراسیون زده و هر با از میان آنها مجمو عه ای را برگزینیم و مورد بررسی قرار دهیم.دنیای پارچه ها،فرش ها،مبلمان ها، ظروف و بسیاری دیگر از اقلامی که میبینید و میشناسید.
1-    کاناپه لاوسان-LAWSON
انتخاب مناسبی برای فضای نشینمن می باشد. بسیار راحت است و فضا را پر و گرم نشان میدهد.اگر آن را با کوسن های رنگی و گلدار ست کنیم نمای دلنشین تری  می یابد.این سبک  را می توان در خانه های اروپایی به ویژه فرانسوی  بیشتر دید.


2-    کاناپه تاکسیدو-TUXEDO 
این کاناپه نمای منظم و مکعبی شکلی دارد.بیشتر مناسب فضاهای رسمی میباشد.شاید در دکور ویژه برای اتاق مدیریت جالب به نظر برسد.این کاناپه بخاطر فرم خطی در  سبک های مینیمالیسم(حداقل گرایی) و اینداستریال(صنعتی) طرفدار دارد.


3-    کاناپه کوهان شتری -CAMELBACK
این مدل همانند اسمش در قسمت تکیه گاه پشتی برجستگی دارد.در مدل های مدرن تر این برجستگی در وسط به فرو رفتگی نیز تغییر شکل داده شده است.فرم خاص این کاناپه آن را مناسب ساخته تا در دکوراسیون های داخلی کلاسیک مورد استقبال قرار گیرد.انواع ساده و بیشتر پارچه گلدار آن را در دکوراسیون های انگلیسی میبینید.


4-    کاناپه دسته گرد -ARMROLLED
این کاناپه بسیار راحت است،نشینمن خوبی دارد و حتی در استراحت های روزانه میتوان از آن استفاده نمود.اما به دلیل اینکه دسته های آن کمی بیرون تر از بدنه قرار گرفته طول آن بیشتر دیده میشود .به همین دلیل آن را معمولا با صندلی های تک ظریف تری در کنارش چیدمان می کنند.

5-    کاناپه دسته انگلیسی -ENGLISH ARM
کاناپه ایی است با دسته های کم ارتفاع که دو سوم عرض نشینمن را پوشش میدهد.دارای پشتی محکی  است که با چند تشک یا کوسن پر میشود، ودر نشینمن آن تشک های نرم  قرار دارد.پایه های چوبی و معمولا خراطی شده دارند .سبک آن بسیار نزدیک به  کاناپه های بریج واتر است و در دکوراسیون داخلی های آمریکایی بسیار دیده میشود.


6-    کاناپه بریج واتر-BRIDGWATER
این مدل هم مانند سبک قبلی دسته های کوتاه و عقب دارد.قسمت پشتی و نشینمن آن از تشک های نرم چند قسمتی تشکیل شده و اصطلاحاً دامن دار است یعنی پایه های پوشیده میشود.این سبک بسیار مورد استقبال آسیایی هاست.که اغلب با پارچه های شلوغ تر ورنگ های گرم تر همراه است.


7-    کاناپه نول -KNOLE
این کاناپه پشتی بلند و یکنواخت دارد.دسته های آن نیز به بلندی تکیه گاه  است و با  زاویه به سمت یبرون رفته است.ظاهری رسمی داردو چندان راحت نیست. نمونهای آن را در طراحی های داخلی و دکوراسیون های سبک گوتیک میتوان دید.


8-    کاناپه چسترفیلد -CHESTERFIELD
این سبک به راحتی قابل تشخیص است چرا که دسته ها و پشتی آن یک تکه و دارای دوخت (لمسه دوزی) است.دسته های آن نیز  به بیرون گرد شده.این مدل با روکش چرمی فوق العاده است و در فضاهای رسمی کاربرد دارد.


9-    سبک های مدرن میانه قرن بیستم -MID-CENTURY MODERN
این سبک پیرو خطوط صاف و زوایای قائمه است.پایه های آنها بیشتر فلزی و به شکل استوانه یا مکعب است و دردکوراسیون داخلی های مدرن امروزی کاربرد فراوان دارد.




10-    کاناپه های گوشه -SECTIONAL
این مدل بسیار راحت و غیر رسمی است ، بعضی از آنها قابلیت این را دارند که تخت خواب شوند.آنها معمولا در گوشه ها و چسبیده به دیوار قرار می گیرند و در کنار آنها از انواع صندلی ها و نیمکت های تکی نیز استفاده می شود.

با نگهداری از گل هایی که برای ماندگاری نیازی به تابش مستقیم آفتاب ندارند می توان سبزی را به خانه های امروزی آورد.

نگهداری از گل های آپارتمانی دغدغه همه ماست اما با آپارتمان های کم نور امروزی دیگر کمتر کسی سراغ گیاهان آپارتمانی می رود. تجربه هر بار پژمردن گل ها در خانه هر کسی را دلزده از نگهداری شان می کند. اما با انتخاب صحیح گلی که به خانه های کم نور امروزی می روند می توان باغی کوچک گوشه ای از اتاق داشت. فقط کافی است سراغ گل هایی بروید که برای نفس کشیدن به خورشید و تابش مستقیم آن نیازی ندارند؛ گل هایی که حتی در کنج تاریک خانه هم هوای زندگی دارند!

اسپاتی فیلوم

از کلمبیا آمده؛ پس با این اوصاف گرمادوست است و از سرما بیزار؛ طوری که دمای زیر ۱۳ درجه دیگر برایش قابل تحمل نیست. به رطوبت بالای هوا نیاز دارد و باید حداقل روزی یک بار غبارپاشی شود. زیر گلدانش هم باید همیشه پر از آب باشد ولی به آبیاری دستی نیازی ندارد. پس اگر از آن دسته آدم ها هستید که همیشه آب دادن به گل ها را فراموش می کنید اسپاتی فیلوم می تواند انتخاب خوبی برای شما باشد.

کالاتیا

اسم های مختلفی دارد؛ راه راه صورتی، گیاه عابد و. . . . بومی آمریکای مرکزی و جنوبی است و یک جورهایی گل زینتی به شمار می رود. این گیاه به نور متوسط، گرمای زیاد، آبیاری معمولی، رطوبت هوای ۵۰ تا ۹۰ درصد و خاک کمی اسیدی احتیاج دارد. بهتر است هر چند روز یک بار سطح برگ ها را با اسپری آب مرطوب کنید. کالاتیا به سرما حساس است و حداقل دمای قابل تحمل آن در زمستان ۱۶ درجه سانتی گراد است ولی سایه دوست است و فراری از نور مستقیم آفتاب؛ طوری که با تابش مستقیم، برگ هایش دیگر راه راه های زیبا را از دست می دهند.

دیفن باخیا

در فارسی به آن سمبرگ می گویند چراکه برگ هایش سمی هستند و شیره ای ترشح می کنند که ممکن است باعث تحریک شدید اعضای حساس بدن شود. نور غیر مستقیم زمینه رشد و نموی آن را فراهم می کند اما در سایه هم ماندگاری بالایی دارد. با این تفاوت که در سایه رشد علفی می کند و بیش از اندازه دراز می شود. هر ماه باید برگ هایش با اسفنج تمیز شوند و هفته ای چند بار غبارپاشی شود. مهم ترین نیازش هر سال تعویض گلدان به اندازه دو برابر بزرگ تر است

بن سای دراگون

از ماداداسگار می آید با تنه ای بلند و برگ هایی باریک که بدون دمبرگ به ساقه وصل شده اند. برگ ها در لبه بیرونی دارای راه راه های سبز و قرمز هستند برای همین به آن گل اژدها هم می گویند. از خانواده بن سای است و می تواند در داخل و خارج خانه هم نگهداری شود. مهم ترین ماندگاری آن در نور پایین است به همین دلیل از آن در اداره ها زیاد استفاده می کنند. بین دو آبیاری هم باید حتما خاک گل خشک باشد. این گل عاشق رطوبت است به غبارپاشی و کود گیاهی نیاز دارد.

گل گندمی

گل پر برگ آفریقایی مدت هاست که با ظاهر ابلقش مهمان آپارتمان های کم نور است چراکه این گیاه عجیب می تواند میزان متفاوتی از نور محیط را تحمل کند. تابش مستقیم نور خورشید را دوست ندارد.چون با تابش خورشید نوک برگ هایش می سوزند. در تابستان هفته ای دو تا سه بار آب می خواهد و زمستان ها یک بار آبیاری کفایت می کند. در صورت گرم بودن محیط غبارپاشی هم لازم می شود. فقط نباید زیاد سرما ببیند که خیلی زود برگ هایش سفید و بی حال می شود. نهایت سرمایی که تحمل می کند دو درجه سانتی گراد است و بعد از آن دیگر گلی در کار نیست!

فیلودندرون برگ قلبی

لبه پنجره یا لبه میز معمولا بهترین مکان برای نگهداری این گل زیبای امروزی است. با هر شاخه اش هم می توان گلدان های زیادی از آن را در خانه تکثیر کرد. فقط کافی است ساقه ای را جدا کنید و چند وقتی در آب قرار دهید؛ بعد از مدتی سر و کله ریشه ها پیدا می شود. این گل زمستان ها هفته ای یک بار آب می خواهد و تابستان ها دو تا سه بار در هفته. حواس تان باشد نگذارید شاخه های گل زیاد بلند شود. هرازگاهی آنها را کوتاه کنید و قلمه بزنید تا گل تان پربرگ تر شود.

ستاره سرخ

برخلاف اینکه اصلا به آفتاب نیازی ندارد اما در زمینه های دیگر حساسیت زیادی دارد. ستاره سرخ که از خانواده بوملیاسه است به شدت نسبت به کلر و فلوراید موجود در آب شیر حساس است؛ بنابراین باید اول اجازه دهید آب به دمای اتاق برسد. آبی که از شب قبل کنار گذاشته اید برای آبیاری این گل مناسب است؛ ضمن اینکه از معدود گل هایی است که باید از وسط برگ ها آبیاری شود. اما از نظر مسائل دیگر خیال تان راحت باشد. ستاره سرخ آن قدر به نور کمی احتیاج دارد که خیلی از طراحان داخلی از آن برای زیبایی فضای سرویس های بهداشتی استفاده می کنند

آگلونما

آن قدر شرایط نگهداری راحتی دارد که باغبان ها به آن گل مبتدی ها می گویند. درواقع هر کسی که بخواهد برای اولین بار دست به نگهداری گل ها بزند بهتر است از یک گلدان آگلونما شروع کند. این گل احتیاج چندانی به نور و روشنایی ندارد. در بهار و تابستان هر دو هفته یک بار نیاز به کود محلول دارد و سطح خاک هم باید همیشه نسبتا مرطوب نگه داشته شود و فقط آب فراوانی نباید نثارش کرد. آب زیاد نقطه ضعف این گل است و اینکه از خشکی هوا بیزار است. برگ های آگلونما نسبت به خشکی هوا حساس هستند و بهتر است در آپارتمان های گرم و خشک هر روز سطح برگ ها با آب اسپری شود

گل مار

با سایه و تاریکی کنار می آید. فقط باید حواس تان به آب دادن آن باشد چراکه با آب زیاد خیلی زود ریشه هایش از بین می رود. دوره ای خاص برای آبیاری ندارد فقط باید بین فاصله دو آبیاری حتما خاک گل خشک شده باشد. نقطه ضعف گل مار سرماست. این گل به شدت به سرما حساس است و با اولین سوز زمستانی از بین می رود؛ پس بی خیال نگهداری آن در تراس و بالکن شوید.

برگ عبایی

این گل با برگ های پهن و بزرگش نه فقط در سایه ماندگاری خوبی دارد که در برابر سرما و گرما هم حسابی مقاوم است و تقریبا هیچ وقت نمی توانید خراب شدنش را ببینید برای همین به آن گل فولادی هم می گویند. فقط یک ایرادی دارد که رشد چندانی ندارد و باید هفته ها خیره به برگ هایش بمانید تا اندک تغییری را احساس کنید. زمستان ها هفته ای یک بار آب می خواهد و تابستان ها هم هفته ای دوبار. این گل به غبارپاشی هم نیازی ندارد و هر سه تا چهار سال یک بار باید گلدانش عوض شود؛ پس با خیال راحت برایش جایی در آپارتمان بی نورتان باز کنید.

سال های زیادی نمی گذرد از زمانی که رشد اقتصادی کشورمان رقمی منفی را تجربه کرد و تورم به بالای 40 درصد رسید. سال هایی که فکر سرمایه گذاری در ایران لرزه بر اندام سرمایه گذاران خارجی می انداخت. ذهنیت آنها از کشوری که ثبات سیاسی و اقتصادی چندانی نداشت، زیر فشار تحریم های بین المللی بود و از فساد مالی بالایی رنج می برد، بزرگترین مانع برای ورورد به بازار و صنعت ایران بود. سایه ی سنگین حمله ی نظامی و تنش با قدرت های بین المللی به خاطر برنامه ی صلح آمیز هسته یی هم مزید بر علت بود تا هر چه سرمایه گذار خارجی است، عطای ایران را به لقایش ببخشد. در دوره ی یاد شده از سویی اقتصاد ما از نبود سرمایه ی کافی رنج می برد و از سوی دیگر سرمایه گذاران خارجی فرصت عالی سرمایه گذاری در ایران را از دست می دادند؛ این در حالی است که منافع متقابل، همواره انگیزه ی زیادی را برای جذب و ورود سرمایه ی خارجی به کشورمان ایجاد می کند. روی کار آمدن جریان اعتدال در تابستان 1392 اما ورق را برگرداند. شیوه ی تعاملی و تنش زدای دولت یازدهم در رابطه با جامعه بین الملل-بویژه با کشورهای گروه 1+5 در موضوع گفت و گوهای هسته یی- کم کم وجهه ی تخریب شده ی ما در نظام بین الملل را ترمیم و اعتبار از دست رفته ی ما را احیا کرد. در همین حال تلاش برای ایجاد ثبات سیاسی و اقتصادی هم چهره ی بهتری را از ایران برای سرمایه گذاران خارجی تصویر کرد. به نتیجه رسیدن گفت و گوهای هسته یی در بیست و سوم تیرماه، مهمترین مهره ی دومینویی بود که به تصمیم سرمایه گذاران خارجی برای حضور در بازارهای ایران منتهی شد و در همراهی تیم های اقتصادی اروپایی با سران کشورهای قاره ی سبز در سفر به تهران در ماه های گذشته نمود یافت. این تصمیم و پیامدهای حتمی اقتصادی آن که شادی و امید را دل بسیاری از مردم ایران زنده کرد، اما به مذاق گروه های خاص در داخل کشور خوش نیامد؛ گروه هایی که نیت واقعی خود از مخالفت با ورود سرمایه های خارجی را در لفافه ی دلایل تقلیل گرایانه پنهان می کنند و هر روز به بهانه یی تازه بر کوس مخالفت خود می کوبند. در ارتباط با منطق این مخالفان طرح چند نکته دارای اهمیت است: 1-نوع شناسی (تیپولوژی) مخالفان حضور سرمایه گذاران خارجی در کشور نشان می دهد این عده همان کسانی هستند که حدود 2 سال است تلاش می کنند با انتقاد از عملکرد دولت در حوزه های مختلف، به نفع خود بهره برداری کنند. این گروه که همه ی کنش های خود را در چارچوب رویکرد جناحی تنظیم و اجرایی می کنند، در آستانه ی انتخابات دهمین دوره ی مجلس شورای اسلامی در اسفند ماه 1394 تلاش برای قدرت یابی را به اوج رسانده اند و از هر فرصتی برای منفعت طلبی استفاده می کنند، حتی اگر منافع ملی قربانی منافع جناحی آنها شود. جالب آنکه تکنیک و بازی یکسان و تکراری گروه های یاد شده در شرایط مختلف، چهره ی واقعی آنها را برای مردم نمایان کرده است و همه می دانند «مخالفت کردن» با جناح حاکم تنها هدف آنها است، گویی ماهیتشان سلبی است و نه ایجابی. نمود بارز رفتارهای جناحی این گروه در مورد گفت و گوهای هسته یی مشخص شد؛ جایی که رهبری بارها از عملکرد تیم مذاکره کننده دفاع کرد و فردای آن روز چهره ها و رسانه های این جریان به عملکرد دولت در حوزه ی مذاکرات تاختند. از این رو اگرچه در منافع حاصل از جذب سرمایه گذاری خارجی در رونق اقتصاد و رفاه و آسایش مردم شکی وجود ندارد، اما مخالفت ها با ورود سرمایه های خارجی به کشورمان دور از انتظار و تعجب برانگیز نیست. 2-سال ها تحریم و محدودیت های مالی و پولی بین المللی علیه کشورمان اگرچه فشار زیادی را به مردم وارد کرد، اما گروه های خاص و افراد وابسته به آنها از این آب گل آلود به بهترین وجه ماهی گرفتند. نبود شفافیت مالی بهترین فرصت برای سوء استفاده ی این عده بود که هم اکنون با دورنمای ورود سرمایه گذاران خارجی به خطر افتاده است. چرا که نخستین پیش شرط ورود سرمایه ی خارجی، ایجاد شفافیت مالی و کاهش بسترها و زمینه های فساد اقتصادی است. انزوای اقتصادی طی سال های گذشته همچنین به انحصار در بسیاری از حوزه های صنعتی دامن زد؛ انحصاری که برخی به بهترین شکل از آن سود بردند، اما مردم فشار اقتصادی و روانی حاصل از آن را تحمل کردند. ورود سرمایه ی خارجی به انحصارها پایان خواهد داد. از این رو است که منتفعان از انحصار فضای رقابتی حاصل از ورود سرمایه ی خارجی را برنمی تابند. 3-محکمترین دلیل گروه های منتقد برای مخالفت با سرمایه گذاری خارجی در کشورمان، این است که به دنبال ورود سرمایه ی خارجی، فرهنگ غربی هم وارد کشور شده و آسیب جبران ناپذیری به فرهنگ ایرانی خواهد زد. آنان با منطق مقابله با آسیب های احتمالی، خواهان کاهش ارتباطات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و... با کشورهای دیگر هستند. درست مانند این که برای اجتناب از انتقال احتمالی ویروس سرماخوردگی هر روز در خانه بمانیم و از بیرون رفتن اجتناب کنیم، غافل از اینکه همزمان بسیاری از فرصت ها برای رشد شخصیتی، اجتماعی، اقتصادی و... را از دست می دهیم. نه تنها این راهکار منطقی نیست، بلکه کارآمدی خود را هم در دنیای کنونی از دست داده است. دنیای ارتباطات دیگر چنین راهکارهایی را برنمی تابد، چرا که انسداد جریان آزاد اطلاعات، امکان پذیر نیست. راه مقابله با نفوذ فرهنگی دیگر کشورها، نه سد کردن جنبه های مختلف ارتباطی، بلکه تقویت عناصر ملی و مذهبی فرهنگ بومی است. باید از این عده پرسید شما برای تقویت فرهنگ بومی چه کرده اید؟ 

بطور کلی موارد عمده کاربرد سقف کاذب عبارتند از : عبور تاسیسات ، آکوستیک کردن ، موارد دکوراتیو ، سبک کردن ساختمان در برجها ، هدایت و جلوگیری از اتلاف حرارت و رطوبت ، نورپردازی مناسب با شرایط کار و زندگی و....
سقفهای کاذب می‌توانند ، به صورت صاف و یا به اشکال دیگر ساخته شوند . سقف کاذب باید با مصالح سبک ساخته شده و فریم آن به نحو مناسبی به اسکلت یا دیوارهای مجاور متصل گردد که به علت ضربه ها و تکانهای ناشی از زلزله ، موجب خرابی دیوارهای اطراف نشود .
جنس سقف کاذب می تواند از گچ ، چوب ، فلزات رنگین ، پی وی سی ،  شیشه ، آهن ، ورق های فلزی روکش دار ، آلومینیوم ، کامپوزیت و یا ترکیبی از اینها باشد .
سقف های کاذب اولیه با استفاده از قطعات پلاستیکی در سالهای 1365 به بعد در سقف های کامپوزیت کُرمیت ساخته می شدند . اما مشکلاتی از قبیل گران بودن مصالح ، نچسبیدن به گچ و خاک و خزش (Creep) باعث گردید که استفاده از آن ها محدود گردد. از سوی دیگر دسترسی به مواد اولیه ورق گالوانیزه در داخل کشور و تولید انواع  ورق گالوانیزه به صورت رابیتس در شکلها و فرمهای مختلف ، سازندگان را به سمت استفاده از این محصول سوق داد .
طراحان سقف کاذب با بهره گیری از تنوع و انعطاف پذیری مصالح موجود ، می توانند اشکال بسیار زیبایی را در سقف ساختمانها بوجود آورند . این رشته از صنعت ساختمان به تخصص ویژه ای نیاز دارد . طراح باید خصوصیات همه سازه ها را به خوبی بشناسد .  با انواع سقف کاذب آشنایی داشته باشد و کاربرد آنها را در موقعیت های مختلف درک کند تا در هر مورد بتواند بهترین سقف کاذب را طراحی و اجرا نماید . عوامل تعیین کننده در انتخاب شکل و مصالح سقف کاذب عبارتند از : میزان رطوبت و دمای محل ، آکوستیک ، نورپردازی ، زیبایی ، هزینه و....
نصب آسان سقف کاذب از جمله عوامل مهم در انتخاب نوع سقف کاذب  به عوامل زیر بستگی دارد : سبکی متریال ، انتخاب زوایایی که براحتی سقف مورد نظر اجرا شود ، انتخاب متریالی که زوایای پوشش را تامین کند و به راحتی در کنار هم جفت و جور شود، با سهولت آویزان کردن سقف و مهار آن از سقف اصلی ، تولید سازه هایی با اندازه های مختلف.
در انتخاب طرح و اجزاء سقف کاذب همفکری نزدیک بین مجری سقف کاذب و معمار طراح باید وجود داشته باشد.

حمام یکی از فضاهای مرطوب در هر خانه است و انتخاب مصالح آن باید با دقت زیادی صورت گیرد. سنگ یکی از مقاوم ترین مصالح موجود برای دکوراسیون داخلی است که علاوه بر دوام، زیبایی طبیعی آن نیز بر ارزشش می افزاید. هیچ متریالی مانند سنگ طبیعی وجود ندارد. هیچ دو قسمتی از آن شبیه به هم نیست و هیچ متریال دیگر مانند سنگ، گرما و بافت طبیعی به حمام نمی دهد. اگر از این مصالح به خوبی نگهداری شود، می تواند به اندازه ی کل عمر شما دوام داشته باشد.

محبوب ترین گزینه ی انتخاب سنگ برای فضاهای داخلی مجلل بوده است

سنگ مرمر قرن ها بر اساس زیبایی ذاتی اش محبوب ترین گزینه ی انتخاب سنگ برای فضاهای داخلی مجلل بوده است. اما سنگ های مرمر با وجودی که همچنان کلاسیک هستند، جنبه های منفی نیز دارند و تنها گزینه های شما برای انتخاب نیستند. در اینجا ۷ نوع سنگ طبیعی دیگر را به شما معرفی می کنیم که هرکدام از آنها با ویژگی ها و خاصیت هایی که دارند مناسب کف، دیوار و صفحه ی کانتر حمام های شما هستند.

از سنگ های طبیعی تنها برای یک دیوار یا طاقچه ی کوچک استفاده کنید تا هزینه هایتان کاهش یابد

قیمت سنگ های طبیعی بسیار متنوع است، پس قبل از خرید تحقیق کنید. اما اجازه ندهید قیمت بالا شما را از داشتن سنگی که دوست دارید محروم کند. تایل های بزرگتر معمولا ارزان تر از تایل های کوچکتر هستند. هم چنین سعی کنید از سنگ های طبیعی تنها برای یک دیوار یا طاقچه ی کوچک استفاده کنید تا هزینه هایتان کاهش یابد و یک طراحی مقرون به صرفه داشته باشید.

سنگ صابون گزینه ی بسیار عالی برای حمام است چون نیازمند نگهداری بسیار کمی است

سنگ صابون در دکوراسیون حمام
با وجودی که سنگ صابون در حمام ها کمتر استفاده شده، اما در واقع یک گزینه ی بسیار عالی است چون نیازمند نگهداری بسیار کمی است. به بتونه کاری نیاز ندارد؛ فقط به صورت دوره ای اندکی روغن معدنی روی سطح آن بمالید. با گذشت زمان این سنگ با اکسیژن ترکیب می شود و رنگ آن تیره تر و غنی تر می شود.

سنگ آهک هم برای دکوراسیون داخلی سنتی و هم دکوراسیون مدرن مناسب است

سنگ آهک در حمام
این سنگ در حالت طبیعی اش بسیار پر منفذ است و برای اجتناب از لکه دار شدن باید بتونه کاری شود. اما به خاطر ظاهر نرم و یکنواخت و رنگ خنثی و گرمش محبوبیت دارد. سنگ آهک هم برای دکوراسیون داخلی سنتی و هم دکوراسیون مدرن مناسب است.

تراورتن در واقع نوعی سنگ آهک در طیف وسیعی از رنگ های گرم است

سنگ تراورتن در دکوراسیون حمام
تراورتن در واقع نوعی سنگ آهک در طیف وسیعی از رنگ های گرم است. منفذهای عمیق در این سنگ اغلب با دوغاب یا اپوکسی با رنگ مشابه پر می شود تا سطح صاف تری ایجاد کند.

سنگ ساختمانی بلژیکی در کنار دوغابی به رنگ متضاد، عالی به نظر می رسد

سنگ ساختمانی بلژیکی با رنگ خاکستری یا مایل به آبی برای حمام
این سنگ نیز نوعی سنگ آهک است اما با زمینه ی خاکستری تیره یا سیاه و رگه های خاکستری، سفید و برنزی رنگ. این سنگ در کنار دوغابی به رنگ متضاد، عالی به نظر می رسد. این متریال با گذشت زمان به آرامی خراشیده می شود، اما این زنگار آن را زیباتر می کند و اندکی روغن زیتون درخشندگی آن را باز می گرداند.

سنگ عقیق با رگه های موجود در آن و در طیف وسیعی از رنگ ها ظاهری منحصر به فرد دارد

سنگ عقیق در حمام
این سنگ با رگه های موجود در آن و در طیف وسیعی از رنگ ها ظاهری منحصر به فرد دارد. به دلیل حالت نیمه شفاف سنگ عقیق، طراحان اغلب پشت سطوح و دیوارها را نورپردازی می کنند و به فضا درخشندگی چشم گیری می دهند. این سنگ حساس و ظریف است و نیاز به بتونه گیری دارد.

سنگ لوح معمولا در فضاهای داخلی روستیک استفاده می شود

سنگ لوح در دکوراسیون حمام
این سنگ معمولا در فضاهای داخلی روستیک استفاده می شود اما به فضاهای دیگر نیز می خورد. سنگ لوح به خصوص به عنوان کفپوش نیز مناسب است، زیرا به طور طبیعی در برابر لغزش مقاوم است. برای تمیز کردن این نوع سنگ فقط از یک پاک کننده ی ملایم استفاده کنید که باعث سایش سنگ نشود.

سنگ ماسه سنگ، بتونه کاری آن به طور متناوب (مثلا سالی دو بار) ضروری است

ماسه سنگ در حمام
این نوع مصالح با یک ظاهر شبیه به چشم انداز کویر، توسط لایه های متراکم شده ی ماسه ایجاد می شود و در انواع رنگ ها موجود است. بتونه کاری آن به طور متناوب (مثلا سالی دو بار) ضروری است، زیرا سطح پر منفذ آن آب و مایعات دیگر را می مکد و منجر به لکه دار شدن یا حتی تاب خوردگی آن می شود.

چه رنگ هایی کنار هم خانه ام را زیباتر می کند؟ چطور پرده ها، مبل ها و کابینت هایم را با هم ست کنم؟ چه نوع مبلی مناسب چه نوع خانه ای است؟ با مبلمان کهنه ام چه کار کنم؟ این سوال ها ممکن است در یک بعداز ظهر وقتی که خانه تان را برانداز می کنید برای شما هم پیش آمده باشد. این بار هم به چند سوال از بین چندین سوالی که برایمان فرستاده بودید، جواب های کارشناسانه داده ایم.

فضای پذیرایی و نشیمن خانه ام روی هم ۳۶متر با رنگ دکوراسیون فیروزه ای و قهوه ای و کمی سفید است. چه رنگ دیگری را به فضای خانه وارد کنم تا کمی زنده تر و شیک تر شود؛ به خصوص برای میز خاطره؟

رنگ فیروزه ای از ترکیب دو رنگ سبز و آبی به وجود می آید که هر دو از رنگ های سرد هستند. برای داشتن یک خانه زنده و شاداب نباید در استفاده از رنگ فیروزه ای زیاده روی کرد. احتمالا حجم های کوچکی مثل دسته مبلمان شما قهوه ای است. این حجم های کم نمی تواند کمک زیادی به گرم تر شدن رنگ خانه کند. استفاده از رنگی مثل نارنجی آن هم در حجم کم مثل کوسن ها می تواند فضای شما را زنده تر کند. میز هم بهتر است برای هماهنگی با سایر مبلمان شما پایه های قهوه ای داشته باشد و برای روی آن از رومیزی سفید با طرح های کوچک آبی استفاده کنید. یک گلدان نارنجی یا تابلو های کوچک با قاب نارنجی روی میز خاطره شما فضای صمیمی تری ایجاد می کند.

پذیرایی منزلم ۱۰۰متر است؛ با کف پارکت و شش پنجره کوتاه و با فاصله. می خواهم مبل و پرده تهیه کنم. چند دست مبل بگیرم و آیا مدل ال مناسب است یا نه؟

برای پرده ها بهتر است هر دو یا سه پنجره را یکی در نظر بگیرید و برای آنها یک پرده بزرگ تهیه کنید تا با فضای بزرگ پذیرایی شما هماهنگ تر باشد. پذیرایی شما اگر با نشیمن خانه تان یکی است، بهتر است از دو نوع مبلمان استفاده کرده و با چیدمان متفاوت آنها دو فضای جداگانه ایجاد کنید. یادتان باشد به خاطر وسعت زیاد پذیرایی نباید مبل ها را دور از هم بچینید حتی اگر فضای شما فقط پذیرایی است با دو نوع مبلمان متفاوت دو فضای کوچک تر ایجاد کنید تا پذیرایی صمیمی تری داشته باشید و مهمان های تان راحت تر بتوانند با هم صحبت کنند. بسته به سلیقه شما، می تواند یکی از این انواع مبل ها ال شکل باشد.

مبلمان خانه ام قهوه ای صدفی است و تمام پارچه و ترک. کف خانه ام هم پارکت چوبی عسلی و دیوارهایش سفید است. فقط یک دیوار پشت کاناپه ام رنگ سبز پسته ای دارد. چطور می توانم این فضا را تغییر دهم.

شما می توانید از رنگ سبز پسته ای پشت کاناپه کمک بگیرید و از آن برای تغییر فضا استفاده کنید؛ مثلا چند کوسن با رنگ سبز پسته ای تهیه کنید و رنگ چیزهای کوچک دیگر مثل گلدان ها را هم به این رنگ تغییر دهید ولی اگر کلا از رنگ سبز خسته شده اید، می توانید با عوض کردن رنگ دیوار پشت کاناپه به رنگ دلخواه تان تغییر بزرگ تری ایجاد کنید. فقط یادتان باشد کوسن ها، قاب و چیزهای کوچک دیگر هم هماهنگ با رنگ دیوارتان باشد. رنگ مبلمان و پارکت شما با رنگ های زیاد دیگری می توانند ترکیب شوند. پس نترسید و دست به کار شوید.

به مبلمانی با رنگ چوب پتینه، ترکیب مسی، طلایی، نقره ای و سیاه چه رنگ پارچه ای می آید؟

هر کدام از رنگ هایی که در دسته مبل به کار رفته را می توانید استفاده کنید. پارچه مبل شما می تواند مسی، طلایی، نقره ای یا مشکی باشد.

خانه ام۹۰ متری است. مبلمان سلطنتی کرم طلایی دارم. برای یک تغییر خوب و عاقلانه نمی دانم رویه شان را عوض کنم یا اینکه مبلمان راحتی جدیدی جایگزین آنها کنم؟ لطفا راهنمایی ام کنید.

انتخاب نوع مبلمان به سلیقه شما بستگی دارد اما اگر فقط فضای چیدن یک دست مبل را دارید بهتر است از مبل های راحتی که طرح های متنوع و قیمت مناسب تری نسبت به مبل های سلطنتی دارند، استفاده کنید. از آنجا که خانه شما ۹۰ متری است بهتر است از مبل راحتی استفاده کنید تا هم فضای نشیمن راحت تری داشته باشید و هم تغییر بزرگ تری ایجاد کرده باشید.

خانه ام ۷۵ متر است. دو تا سوال دارم؛ اول اینکه کابینتم کرم با رگه های قهوه ای کم رنگ و صفحه روی آن طوسی نقره ای است ولی به هم نمی آیند. به نظرتان صفحه چه رنگی باشد بهتر است؟ و سوال دوم اینکه پذیرایی خانه ام مستطیلی شکل با عرض سه متر و ۲۰ سانتی متر و طول هشت متر است که یک شکستگی به داخل هم دارد. نمی دانم چطور وسایلم را بچینم. لطفا کمکم کنید.

برای آنکه صفحه روی کابینت با بدنه آن هماهنگ باشد می توانید از رنگ رگه های کابینت تان استفاده کنید؛ یعنی رنگ قهوه ای کم رنگ. شکستگی دیوار را هم می توانید یک مزیت در نظر بگیرید و فضای کوچک هال را با دو چیدمان به دو فضای نشیمن و پذیرایی تقسیم کنید ولی اگر این شکستگی کوچک است و شما می خواهید یک فضای یکدست داشته باشید، می توانید آن فضا را به چیزی شبیه طاقچه یا کتابخانه تبدیل کنید و مبل ها را بدون شکستگی جلوی آن بچینید.

رییس جمهوری کشورمان پنجشنبه دوم مهرماه برای شرکت در هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد به نیویورک سفر کرد. این سومین دور از نشست های سالانه ی مجمع است که روحانی در آن حضور می یابد. رییس جمهوری در این سفر پیش از سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل، در نشست توسعه ی پایدار ملل متحد حضور یافت. ملاقات با دبیر کل سازمان ملل و همچنین گفت وگو و دیدارهای دوجانبه با شماری از سران شرکت کننده در این اجلاس از دیگر برنامه های اعلام شده ی رییس جمهوری در این سفر است. هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل همانند نشست های پیشین از آن جهت دارای اهمیت است که در کنار گفت وگوهای 2 و چندجانبه، سران کشورهای جهان با استفاده از این تریبون، مواضع و پیام های کشور خود را به گوش جهانیان می رسانند. از جمله دستاوردهای حضور پررنگ مقام های ارشد جمهوری اسلامی ایران در نشست های اخیر مجمع عمومی، افزایش وزن دیپلماسی جمهوری اسلامی و نیز پرستیژ جهانی کشورمان بوده است. در حالی که دیدارهای دوجانبه ی سال های گذشته به ویژه در کشاکش بحران هسته یی محدود به کشورهایی کوچک و کم اثر در مناسبات جهانی بود، رهبران و مقام های بزرگترین قدرت های جهانی در صف رایزنی با رییس جمهوری و وزیر امور خارجه ی کشورمان قرار گرفتند تا عناصر تحول در منزلت جهانی ایران پس از انتخابات خردادماه 1392 بیش از پیش نمایان و زمینه های گشایش در مهمترین پرونده ی سیاست خارجی کشور مهیاتر شود. «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه ی کشورمان نیز در صدر هیاتی دیپلماتیک سه شنبه ی گذشته رهسپار نیویورک شد تا در حاشیه ی همین اجلاس با همتایان خود در گروه 1+5 دیدار و گفت وگو کند. تیم هسته یی ایران و اعضای 1+5 قرار است با تشکیل کمیسیونی مشترک روند اجرایی شدن «برجام» (برنامه ی جامع اقدام مشترک) را پیگیری کنند. رییس جمهوری و تیم مذاکره کننده ی کشورمان در فضایی در نشست هفتادم مجمع عمومی حاضر شدند که ایران و 1+5 پس از نزدیک به 2 سال رایزنی هسته یی سرانجام تیرماه امسال در وین به توافقی تاریخی دست یافتند. به این ترتیب، خلاف سال های پیشین دیگر ایران متهم به تلاش برای تولید سلاح های هسته یی نیست و جامعه ی جهانی و همچنین آژانس بین المللی انرژی اتمی فعالیت های هسته یی صلح آمیز کشورمان را به رسمیت شناخته اند. گفت وگوهای پیچیده و مستمر هسته یی میان ایران و 6 قدرت جهانی اوایل مهرماه 1392 در حاشیه ی همین مجمع عمومی و نشست شصت و هشتم کلید خورد. همچنین، گفت وگوی تلفنی روحانی و «باراک اوباما» رییس جمهوری آمریکا و به دنبال آن ورود جدی تیم دیپلماسی آمریکایی به فرایند گفت وگوها از دیگر رویدادهایی بود که در این نشست رقم خورد. طرح «جهان علیه خشونت و افراطی گری» در نشست شصت و هشتم از ابتکارهای رییس جمهوری کشورمان بود که مورد استقبال کشورهای جهان قرار گرفت و با همراهی 190 کشور عضو مجمع تصویب شد. پس از آغاز جدی گفت وگوهای هسته یی در حاشیه ی این اجلاس، سه دور گفت وگوی رسمی میان ایران و اعضای 1+5 در ژنو پایتخت سوییس برگزار شد. در نشست ژنو سه ایران و قدرت های بزرگ به «طرح اقدام مشترک» دست یافتند. پس از آن نیز 6 دور از گفت وگوهای سخت و فشرده در وین پایتخت اتریش انجام گرفت. در نهایت چون در این مدت توافق نهایی حاصل نشد، مهلت 6 ماهه ی تعیین شده پایان یافت و 2 طرف بازه ی زمانی چهارماهه یی را برای رسیدن به توافق جامع در نظر گرفتند. در این فضا بود که روحانی در واپسین روز شهریور 1393 برای شرکت در شصت و نهمین اجلاس مجمع عمومی بار دیگر راهی نیویورک شد. وی در کنار تاکید دوباره بر طرح جهان علیه خشونت و افراطی گری، بار دیگر از این جایگاه بر فعالیت های صلح آمیز هسته یی ایران تاکید کرد. در حاشیه ی این نشست، روحانی و «دیوید کامرون» نخست وزیر انگلیس با یکدیگر دیدار و گفت وگو کردند. این نخستین باری بود که پس از پیروزی انقلاب اسلامی میان تهران و لندن دیداری در این سطح صورت می گرفت. افزون بر این رویدادها، هفتمین دور از رایزنی های هسته یی پس از طرح اقدام مشترک و نخستین دور از گفت وگوها در موعد تعیین شده ی چهارماهه ی، در حاشیه ی نشست شصت و نهم صورت گرفت تا راه برای رسیدن به توافق جامع هموار شود. از آن پس گفت وگوها به شکلی جدی تر پیگیری شد تا اینکه سیزدهم فروردین ماه امسال با انتشار متن «بیانیه ی سوییس» در نشست لوزان، ایران و اعضای 1+5 نشان دادند که پس از ماه ها گفت وگو به نقطه ی مشترک تازه یی دست یافته اند. جمعه چهاردهم فروردین ماه یک روز پس از اعلان بیانیه ی سوییس، روحانی در گفت وگویی تلویزیونی با مردم، مذاکره ی هسته یی را پله ی نخست برای تعامل سازنده با جهان دانست. وی با بیان اینکه ایران خواهان صمیمی و گرم تر شدن مناسبات خود با کشورهای دوست است، تصریح کرد: «ما می خواهیم روابط خود را با کشورهایی که رابطه سرد داریم بهتر کنیم و حتی با کشورهایی که احیانا دارای تنش هستیم به دنبال رسیدن به پایان تنش و خصومت هستیم چرا که این همکاری را به نفع همگان می دانیم.» همان طور که انتظار می رفت دولت تدبیر و امید در کنار تلاش برای رفع چالش های منطقه یی و بهبود روابط با غرب، همکاری نزدیک خود را با کشورهایی چون چین و روسیه حفظ کرد. بنابراین، بیانیه ی سوییس آغاز بهبود روابط ایران با جهان بود. از آن زمان تاکنون ایران بارها میزبان هیات های عالی رتبه ی سیاسی و اقتصادی بوده است. در ادامه، توافق تاریخی وین زمینه را برای سرعت بخشیدن به این رویکرد فراهم کرد. پس از این توافق بود که کشورهای عربی منطقه موضع گیری منعطف تری از خود نشان دادند و جریان سفرهای سیاسی- اقتصادی هیات های فرامنطقه یی به ویژه اروپایی به مقصد ایران شتابنده تر شد. در مجموع، گفت وگوهایی هسته یی میان ایران و 6 قدرت جهانی که از شصت و هشتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل در سال 1392 کلید خورد زمینه را برای گشایش گره هسته یی به عنوان بحرانی غیرضروری فراهم کرد و در شصت و نهمین نشست نیز گامی جدی تر برای رسیدن به توافق نهایی برداشته شد. امروز نیز در حاشیه ی هفتادمین نشست مجمع انتظار می رود 2 طرف از این فرصت به دست آمده استفاده کنند و از طریق سازوکارهای تعیین شده گامی رو به جلو در مسیر اجرای برجام بردارند. 

تاریخ -از روزشمار زندگی یک چهره تا شرح رویدادهای جهان از مبدا تا مقصدی مشخص- عرصه یی ژرف، پهناور و به هم پیوسته برای مرور رخدادهایی است که بر کتیبه های سنگی، نگاشته های پوستی یا پاپیروسی، برگه ی کتاب های بایگانی زمان یا خاطره های مشترک انسانی نقش بسته است. مطالعه ی تاریخ برای برخی در حکم آگاهی از تجربه های آزموده شده بدون پرداخت هزینه های آن و برای شماری دیگر تنها هم ارز با داستان هایی سرگرم کننده است. شکاف این 2 نگرش در برخورد با تاریخ زمانی بیشتر به چشم می آید که این تجربه ها، تجربه هایی مربوط به خود باشد. به عبارتی زمانی که تاریخِ خود، شهر خود یا کشور خود را می خوانیم دیگر موضوع از داستانی سرگرم کننده به شکل معناداری فاصله می گیرد و گاه دریافت آگاهی تاریخی از رخدادهای پیشین و احوال گذشتگان تا سرحد مرگ و زندگی ارزش می یابد. از این رو است که تاریخ کشورها، آیینه یی تمام نما در برابر آینده یا به عبارتی دیگر چراغ راه روزها و سالیان آتی آن ها است. در این میان بازندگان کسانی هستند که با چشم پوشی از تجربه های تلخ و نامطلوب گذشته مرکب خود را باز به همان سمت و سو برانند و در برابر، رستگاران و صاحبان خرد- همچنان که قرآن نیز تصریح کرده- عبرت گیرندگان هستند. طی سال های گذشته تاریخ ایران سرشار از خاطره هایی تلخ و شیرین است که بخش تلخ آن را بیشتر کنشگرانی بی اراده، خیانت پیشه، منفعت طلب، وابسته به بیگانه، ساده لوح، نالایق، ناکارآمد یا... رقم زده اند. هر چند تفاوت بسیاری بین این گونه های متفاوت از کنشگران و نیت های آنان وجود دارد اما نتیجه ی مشترک عمل آنان زیان و خسران برای یک کشور و مردم آن بوده و هست. البته برخی از کنشگران نیز با وجود کاردانی و حسن نیت به دلیل خطا در محاسبه و برنامه ریزی یا نداشتن شناخت درست از وضعیت داخلی و فضای بین المللی اهداف و منافع ملی را زیر تیغ قرار داده اند. با این حال، نتیجه یکسان و معطوف به تجربه هایی زیانبار بوده است. آنچه گفته شد مقدمه یی برای این انگاره ی عقلانی البته بر مبنای رهیافتی سیاسی- بین المللی است که «آزموده را آزمودن خطا است». به این ترتیب، بهره جویی از تجربه های پیشین و خودداری از خطاهای گذشته در رفتارهای خارجی مهمترین مولفه عقلگرایی در سیاستگذاری روابط بین المللی است. با این حال و متاسفانه هنوز هم شاهد تکرار برخی رفتارها و روندهایی هستیم که سال ها به جای منافع، پیامدی جز زیان برای کشور به بار نیاورده و مصداق واقعی «از قضا سرکنگبین صفرا فزود» بوده است. در این باره چند نکته لازم به یادآوری است: 1- آنچه طی یک دهه بر کشور ما گذشت نشان می دهد هرگز نمی توان بر مبنای سیاست های سخت، دستوری، غیرمنعطف، شتابزده، پراکنده، نسنجیده، دلبخواه، دشمن تراشانه و تنش زا منزلت کشور را ارتقا داد و اهداف و منافع ملی را در عرصه ی پرخطر و متلاطم بین المللی پیگیری کرد. مرده ریگ هشت سال چالشجویی و دستاورد نزدیک به 2 سال «تعامل سازنده با جهان» که البته بخش مهمی از آن صرف جبران گذشته شده، پیکربندی تجربه یی ده ساله به شمار می رود که گران به دست آمده است. از این رو هرگونه تلاش برای بازگشت به روندهای پیشین و بازآفرینی زمینه ی زیان های گذشته نوعی دهان کجی به درس های تاریخی و چشم پوشی بر بایسته های کسب منافع ملی – به معنای واقعی برآیند آنچه منفعت تک تک شهروندان را در پی دارد- است. 2- یکی دیگر از درس هایی که تاریخ به ما داده دوری از پراکنده کاری در سیاستگذاری و کنشگری خارجی است. هر چند بنا به فرموده یی از پیامبر اسلام (ص) اختلاف به معنای تفاوت سلیقه، ایده و دیدگاه افراد امت و به ویژه عالمان آن گشاینده ی درهای رحمت است اما ناهمسویی، موازی کاری و نبود انسجام از سوی یک امت یا ملت به عنوان یک کل واحد در برخورد با غیر، به همان میزان می تواند زاینده ی زحمت و مشکل آفرین باشد. طی سال های گذشته دیدیم نبود انسجام در تصمیم گیری و عمل بین اعضای قوه مجریه که در فرایندهایی چون فعالیت همزمان شخص رییس جمهوری، مشاوران ویژه ی منتخب وی در مناطق مختلف و نیز وزارت امور خارجه نمود یافت، چه پیامدهایی به همراه داشت. در این سال ها حتی هماهنگی لازم بین ارکان نظام و نیز میان دولت و رهبری شکل نگرفت و سیاست خارجی به عنوان مجموعه یی از رفتارهای نسنجیده و از هم گسیخته، کشور را در آستانه ی سقوط به پرتگاه منزلت بین المللی قرار داد. 3- همچنان که گفته شد، حوزه ی سیاست خارجی محل اعمال سلیقه های گوناگون نیست. البته این به معنای یکه تازی و خودرایی یک گروه یا جریان سیاسی در اداره سیاست خارجی کشور نیست زیرا پیش از هرگونه تصمیمی دیدگاه های گوناگون در نهادهایی چون شورای عالی امنیت ملی، کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی و... مطرح می شود و تضارب آرا تعیین کننده ی نهایی نوع رفتار کشور در عرصه های منطقه یی و بین المللی است؛ همچنانکه پیشبرد گفت وگوهای هسته یی و توافق اخیر را می توان برآیند نظر مجموعه ی نظام و مورد حمایت و وثوق ملت دانست. 4- اقدام هایی نسنجیده از سوی برخی نهادها و دستگاه ها که ناهمسو با سیاست خارجی و کارکردهای دستگاه دیپلماسی کشور صورت می گیرد نمود سلیقه ورزی در نوع رفتار ما با جهان است. نکته ی قابل تامل تر در این زمینه دست اندرکاری نهادهایی است که وظیفه ی اصلی آن ها در حوزه هایی جدا با سیاست خارجی تعریف شده است. چنین رفتارهایی افزون بر این که نهادها و دستگاه های یاد شده را از وظیفه های اصلی دور می کند و سبب بر زمین ماندن مسوولیت های آن ها می شود، در فرایند برنامه ریزی، اجرا و نظارت بر اجرای سیاست خارجی اختلال به وجود می آورد. این در حالی است که دستگاه های یاد شده با الزامی برای پاسخگویی به ناکارآمدی سیاست خارجی در دستیابی به اهداف و منافع ملی روبرو نیستند و این دستگاه دیپلماسی است که باید در برابر نظام و ملت پاسخگو باشد. به بیانی دیگر اقدام هایی سلیقه یی، برآمده از دیدگاه ها و منافع سیاسی خاص و ناهمسو با کارکردهای دستگاه دیپلماسی به معنای پایمال کردن انسجام ملی برای حضور در صحنه های جهانی و نادیده گرفتن تجربه هایی است که در این زمینه به بهایی گران به دست آمده است. بهره جویی از اموال عمومی برای خدشه دار ساختن سیمای میهمان نواز یک ملت و نفی سیاست عمومی نظام مبنی بر کاهش چالش ها و تهدیدهای بین المللی از راه تعامل سازنده با جهان و تنش زدایی، درز دادن اطلاعات محرمانه ی دستگاه دیپلماسی و به راه انداختن کارزاری تبلیغاتی از سوی برخی رسانه ها که نتیجه یی جز اختلال در سیاست خارجی در پی ندارد از جمله آسیب هایی است که در این زمینه رخ نموده و جا دارد که مورد بررسی های مسوولان و کارشناسان قرار گیرد. البته بخشی از این رخدادها را باید نتیجه ی ناهماهنگی راس و بدنه ی برخی دستگاه ها و نهادها دانست؛ بدنه یی که بی توجه یا ناآگاه از سیاست های کلی و دستورکارهای تعیین شده ی بالادستی نظام، سازی جداگانه، ناکوک و خارج از دستگاه می نوازند و البته در این باره نیز وظیفه ی مسوولان بلندپایه و ارشد، نظارت بر کارکرد بدنه و اصلاح رفتارهایی است که به اصل انسجام، همبستگی و اجماع آسیب می رساند. 

برقراری «تعامل سازنده» با کشورهای منطقه و جهان یکی از مهمترین شعارهای انتخاباتی و برنامه هایی بود که در انتخابات ریاست جمهوری پیشین با رای اکثریت مردم ایران برگزیده شد تا مبنای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران قرار گیرد؛ بایسته یی که طی هشت سال در دولت های نهم و دهم مورد غفلت و بی اعتنایی قرار گرفته بود. دولت تدبیر و امید پس از به دست گرفتن زمام امور اجرایی کشور با درک شرایط، ساز وکار حل و فصل بسیاری از مسایل منطقه یی و جهانی را در گرو سیاست خارجی همکاری جویانه دید. پایان اختلاف های هسته یی ایران و قدرت های جهانی و دستیابی 2 طرف به توافقی تاریخی در وین را می توان در زمره ی دستاوردهای این گونه از سیاست خارجی به شمار آورد. به دنبال حرکتی همکاری جویانه و جمعی، تعارض هسته یی که بیش از یک دهه بر روابط ایران و قدرت های جهانی سایه افکنده بود با موفقیت پایان یافت تا این رخداد در جایگاه نقطه ی آغازین تحولی تازه و زمینه ساز حل و فصل دیگر مسایل اختلافی به شمار آید. یکی از مسایلی که پیامدهای نامطلوب منطقه یی به دنبال داشته و دارد بحران افراطی گری و گسترش شبکه ها و گروه های دهشت افکن (تروریستی) است. با توجه به تجربه های پیشین و ناموثر و غیرعملی بودن بسیاری از راهکارهای ارایه شده، حل و فصل این موضوع نیز رویکردی همکاری جویانه و جمعی را می طلبد؛ رویکردی که کشورهای منطقه و جهان باید آن را به طور جدی و عملی دنبال کنند. تاکید «حسن روحانی» رییس جمهوری کشورمان بر ایجاد «جبهه ی متحد مبارزه با افراط گرایی و خشونت» در هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد گوشه یی از ضرورت های پیگیری رویکردهای همکاری جویانه در زمینه ی بحران افراطی گری و گسترش تروریسم را به تصویر می کشد. به واسطه ی اهمیت همین موضوع بود که وی در 2 نشست پیشین نیز ایده یی را زیر عنوان «جهان علیه خشونت و افراطی گری» ارایه داد که از تصویب اعضای مجمع عمومی گذشت. در این پیوند، ضرورت های پیگیری سیاست خارجی همکاری جویانه را می توان به 2 دسته ی داخلی و خارجی تقسیم بندی کرد؛ نخست الزام هایی که در کشور باید مورد توجه قرار گیرد و دوم بایسته هایی که طرف های مقابل یا به عبارتی مخاطبان سیاست خارجی باید به آن ترتیب اثر دهند. الزام های درونی به لزوم یکپارچگی، همگونی و همراستایی سیاست های سازمان ها و نهادهای درگیر و تاثیرگذار در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران اشاره دارد. به رغم ایده ها و سلیقه های گوناگون در داخل، دولتمردان و تصمیم سازان سیاست خارجی در نهایت باید رویکردی یکسان و مشخص داشته باشند چرا که در غیر این صورت سردرگمی در رفتار خارجی و ابهام برای مخاطبان این رفتار نمودار خواهد شد از اشاره به وجود ایده ها و سلیقه های گوناگون پیدا است که برخورداری از سیاست خارجی منظم، منسجم و هدفمند به منزله ی خاموش شدن صداهای ناهمسو و کم رنگ کردن فضای انتقاد در داخل نیست زیرا اعلام مواضع شورای عالی امنیت ملی، وزارت امور خارجه، صدا و سیما و حتی اظهارنظرهای امامان جمعه و... در تبیین سیاست خارجی جمهوری اسلامی تاثیر چشمگیری دارد. در کنار بایسته های درونی، الزام های بیرونی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است؛ الزام هایی که به مواضع و رویکردهای منطقه یی و جهانی برمی گردد. در این زمینه تغییر ملموس رویکرد خصومت آمیز آمریکا و ایجاد درصدی از همکاری جویی در قبال پرونده ی هسته یی جمهوری اسلامی ایران به عنوان ضرورتی غیرقابل انکار برای دستیابی به توافق هسته یی، اهمیت الزام های دسته ی دوم را مشخص می سازد. پس از یک دهه کاربرد تحریم های بی نتیجه علیه ایران، سرانجام کاخ سفید به همراه متحدان غربی آمریکا از مواضع زیاده خواهانه ی گذشته ی خود عقب نشستند و برای حل و فصل این اختلاف ها با ایران، دیپلماسی و گفت وگو را کارآمدتر و نتیجه بخش تر از دیگر ابزارها دانستند. چنین تغییر رویکردی سبب شد تیرماه امسال توافقی تاریخی در وین حاصل شود. بنا بر این و همان طور که اشاره شد الگوی حل و فصل موضوع هسته یی می تواند پس از این نیز به عنوان چارچوبی برای حل دیگر اختلاف ها مورد توجه قرار گیرد. در چارچوب سیاست همکاری جویانه و در راستای تسری آن در سطح منطقه، جلوگیری از ایجاد زمینه های دخالت بازیگران فرامنطقه یی ضروری است. جلوگیری از دخالت و نقش آفرینی بیگانگان در امور کشورهای منطقه -همچون سوریه و یمن- در کنار برقراری سیاست های همکاری جویانه در این کشورها از جمله پیش شرط های حل و فصل بحران های منطقه یی است؛ امنیتی که باید درونزا باشد و در داخل تولید شود نه از طریق خشونت ورزی نیروهای خارجی. بدون شک اقدام هایی نظیر کشتار و بمباران مناطق گوناگون با هدف از بین بردن افراط گرایی برکنار از عنصر همکاری جویی خود به افزایش خشونت و تندروی می انجامد. همان طور که رییس جمهوری در مجمع عمومی اشاره کرد، ساز وکارها و راهکارهایی مانند تدوین و نگارش برنامه ی جامع اقدام مشترک به عنوان عاملی در کاهش شکاف ها و اختلاف های منطقه یی می تواند الگوی نوعی همکاری جویی و زمینه ساز رفع افراطی گری شود. بنابراین، زمانی می توان انتظار حل وفصل مسالمت آمیز اختلاف ها را در منطقه داشت که دست کم بازیگران مهم و تعیین کننده به این نتیجه برسند مسایل اختلافی را نه در میدان کارزار بلکه در پای میز مذاکره حل کنند. 

درهم تنیدگی بیش از اندازه ی سیاست با حوزه های مختلف زندگی جمعی در کشور ما این بار دامان هنر را گرفته است؛ هنری که بالندگیش در دور بودن از سیاست معنا می یابد. فضای گفت وگوهای این روزها چه در دنیای واقعی و چه مجازی شاهد ایجاد دوگانه یی سیاسی در مورد یک رقابت تلویزیونی بین 2 هنرمند حوزه ی طنز بود؛ رقابتی بر سر طنازی در برنامه ی تلویزیونی «خندوانه» که در یک سوی آن طنز نویسی زبردست و در سوی دیگر بازیگری خوشچهره و پرطرفدار حاضر شدند. رقابت «امیرمهدی ژوله» طنزپرداز جوان و «امین حیایی» بازیگر نام آشنای کشورمان نمود رقابت دو ژانر (گونه) کمدی است که هر یک طرفداران خاص خود را دارد. در این رقابت ژوله کوشید تا با طنز کلامی خود نگاهی نقادانه به برخی مسایل اجتماعی و فرهنگی داشته باشد و در برابر حیایی نمایشی ترکیبی از ژانر کمدی حرکتی موسوم به «اسلپ استیک» (Slapstick) و کمدی تقلیدی اجرا کرد. هماوردی ژوله و حیایی که قرار شد پیروز آن با رای پیامکی بییندگان مشخص شود، رخدادی هنری بود که بنا به گفته ی این هنرمندان و نیز گردانندگان برنامه ی خندوانه قرار بود لحظه هایی خوش برای مردم بیافریند. با این حال بحث های به وجود آمده پس از این برنامه نشان داد که این رخداد هنری- فرهنگی ابعادی فراتر از انتظار یافته است به طوری که اکنون جنبه های سیاسی آن بر اصل داستان سایه افکنده است. تمایل یکی از این هنرمندان به یک جریان سیاسی و انتشارعکس های او با برخی چهره های سیاسی که موجب انتساب او به آن جریان شد از یک سو و بازی هنرمند دیگر در فیلمی با پیام خاص سیاسی که سبب شد وی در اردوگاه مقابل قرار گیرد از سوی دیگر، موجب شکل گیری یک دوگانه ی سیاسی شد؛ دوگانه یی که پس لرزه های آن هنوز هم ادامه دارد. در ارتباط با این مهم چند نکته لازم به یادآوری است: نخست آنکه هنرمند رسالتی مهم بر دوش دارد. مسوولیت سنگین پیام رسان هنر که فریاد خاموش اما بلند جامعه است، بر عهده ی هنرمندی است که به موجب انسان بودنش، فارغ از تمایل و گرایش های سیاسی نیست. اما پیامبر هنر در ایفای نقش خود باید به رغم تمایل ها و گرایش های سیاسی، مسوولیت های واقعی خود مانند احترام به مخاطب، اشاره به معضلات اجتماعی، نقد مشکلات فرهنگی و حتی سیاسی را بشناسد و آن را به جا آورد. از این رو بد نیست که هنرمند سوگیری و گرایش سیاسی داشته باشد، ولی در نقش و قامت یک هنرمند باید وظایف و مسوولیت های اجتماعی خود را در نظر داشته باشد. دوم آنکه در یک جامعه ی متعادل هر چند حوزه های گوناگون زندگی جمعی با هم پیوند دارند، اما مدیریت، تصمیم سازی و عملکرد هر حوزه مستقل و جدا است.اگرچه سیاست به دلیل ماهیت فراگیری که دارد، جنبه های مختلف زندگی مردم را زیر تاثیر قرار می دهد، اما پیوند زدن همه ی امور جامعه به سیاست که از آن با عنوان سیاست زدگی یاد می شود، می تواند تعادل جامعه را برهم زده و عملکرد سایر حوزه ها را مختل کند. «بی تفاوتی سیاسی» روی دیگر سکه ی سیاست زدگی است که سلامت جامعه را بیش از پیش تهدید می کند. در جامعه های سیاست زده که مردم همه چیز را با عینک سیاسی می بینند، گاهی چنان نسبت به مسایل اجتماعی-سیاسی مهم از خود بی تفاوتی نشان می دهند که موجب تعجب می شوند. در چنین جامعه هایی مردم در جایی که باید در زمینه ی مسایل اجتماعی- سیاسی حساس باشند، حساسیتشان کمتر از میزان انتظار است-مثلا در زمینه ی حقوق شهروندی و پرسشگری در زمینه ی وظایف مسوولان- اما بعضی وقت ها همه چیز را سیاسی می بیینند. حتی بعضی وقت ها تصمیم های مالی، اقتصادی و... که جنبه ی کارشناسانه و تخصصی دارد رنگ و بوی سیاسی می گیرد . سوم آنکه سیاست زدگی بیش از هرچیز محصول واکنش مردم به کنش های مسوولان جامعه است. وقتی سیاستمداران به بهانه های مختلف در ساحت های گوناگون زندگی شهروندان ورود پیدا می کنند، سیاست به صورت خودکار به همه حوزه ها وارد می شود. اگرچه مدیریت حوزه های مختلف زندگی جمعی از نظر ساختاری بر عهده ی نهادهای مسوول و متفاوت گذاشته شده است، اما سنگینی سایه ی نهادهای سیاسی و امنیتی بر سر آنها موجب غلبه ی نگاه سیاسی می شود. به عنوان نمونه وقتی نحوه ی پوشش یا مدل مو مبنای قضاوت سیاسی قرار می گیرد یا به کنسرت هایی که از نهادهای مسوول مجوز گرفته و انطباقشان با اصول فرهنگی تایید شده، با دید امنیتی و سیاسی نگاه می شود یا در یک رقابت ورزشی جنبه های سیاسی پررنگ تر از فلسفه ورزش می شود، نمی توان انتظار داشت که مردم سیاست زده نشوند. در آخر باید گفت که بسته بودن فضای سیاسی جامعه هم از سویی دیگر به سیاست زدگی دامن می زند. وقتی بستر فعالیت و اظهارنظر در مورد مسایل سیاسی به طور کامل باز نشود و کنش و موضع گیری سیاسی در بستر جوی لایروبی نشده به حرکت درآید، از مجراهای دیگر سر می زند و به حوزه های دیگر تسری می یابد. ایجاد بستر مناسب برای اظهار نظر و کنش فعالان سیاسی از هر جریان و جناح، مانند تعبیه ی سوپاپ اطمینانی آسیب های احتمالی را به حداقل خواهد رساند. 

از آغاز به کار گروه سینمایی هنر و تجربه یعنی روز دوازدهم مهر ماه 1393، یک سال می گذرد. این گروه سینمایی در سالی که گذشت تجربه ی خوبی را برای اهالی سینما رقم زد چرا که به واسطه ی آن بسیاری از آثار سینمایی که به اکران در سینمای تجاری نرسیده بود، امکان اکران یافت و چه بسا پرمخاطب شد. فیلم «ماهی و گربه» ساخته ی «شهرام مکری» و مستندهای «شش قرن و شش سال» به کارگردانی «مجتبی میرتهماسب» و «آتلان» به کارگردانی «معین کریم الدینی» از جمله فیلم های پر طرفدار در گروه سینمایی هنر و تجربه طی یک سال گذشته بود. گروه سینمایی هنر و تجربه با هدف حمایت از آثار سینمایی کوتاه، بلند و مستندِ ایرانی به ویژه آثار فیلمسازان جوان تشکیل شد. آن گونه که دست اندرکاران این گروه سینمایی می گویند، هنر و تجربه با هدف تقویت سطح کیفی سینما و ایجاد انگیزه برای فیلمسازان جوان، برای خلق آثار سینمایی ارزشمند فعالیت خود را آغاز کرده و همانطور که از نام آن بر می آید آثاری را به نمایش خواهد گذاشت که از معیارهای هنری لازم برخوردار باشد. در همین پیوند، سال گذشته و همزمان با شروع فعالیت گروه سینمایی هنر و تجربه، «امیرحسین علم الهدی» مدیر اجرایی و دبیر شورای سیاستگذاری این گروه سینمایی در گفت وگو با پژوهشگر ایرنا سینمای هنر و تجربه را دغدغه ی مهمی برای فعالان حوزه ی فرهنگ و هنر و سینماگرانی دانست که همواره نگرانی تولید آثار سینمایی ارزشمند را دارند. به گفته ی وی، سینمای هنر و تجربه دغدغه ی سینمای تجاری را ندارد که هدف نخست آن از اکران فیلم ها سود مالی است. از این رو هنر و تجربه می خواهد به عنوان یک سینمای پایه به بحث های جدیدی در حوزه ی سینما چه از منظر ساخت و چه از منظر محتوا ورود یابد. در آن زمان اما برخی منتقدان سینمایی نظر متفاوتی داشتند. منتقدان اینگونه استدلال می کردند که گروه سینمایی هنر و تجربه بر خلاف آنچه دست اندرکاران آن می گویند، با فراهم ساختن راهی برای نمایش فیلم های کم ارزش به سطح کیفی سینمای کشور لطمه خواهد زد. در برابر، در یک سالگی گروه سینمایی هنر و تجربه برآوردهای بدست آمده حاکی از عملکرد قابل دفاع آن است؛ عملکردی که تا این لحظه رضایتی نسبی هم در میان مخاطبان و هم در میان سینماگران ایجاد کرده است. عملکرد گروه سینمایی هنر و تجربه طی یک سال گذشته نشان داد که به نمایش در نیامدن یک فیلم در سینمای تجاری همیشه نمی تواند دلیلی برای بد بودن آن فیلم باشد. استقبال مردمی از سینمای هنر و تجربه در سالی که گذشت از این واقعیت پرده برداشت که فیلم های خوب فقط فیلم هایی نیست که در سینمای تجاری اکران می شود، کارگردان بنام و شناخته شده دارد یا برای ساخت آن هزینه های کلان صرف شده است چراکه گاهی ممکن است اثر ارزنده یی ساخته شود که به دلایل مختلف از جمله تازه کار بودن یا کم نفوذ بودن سازنده ی آن به اکران در سینمای تجاری دست نیابد. سینمای هنر و تجربه در طول یک سال فعالیت خود کوشید تا در حد توان به اکران آثار خوب سینماگران کمک برساند و اسباب دلگرمی اهالی سینما به ویژه سینماگران خوش ذوق و جوان را فراهم سازد. با این همه، سینمای هنر و تجربه در بلندمدت نمی تواند جایگزین کم و کاستی های سینمای تجاری و راهکاری برای پر کردن خلاهای سینمای اصلی یا بدنه باشد. بدون شک برای دست یابی به شرایط مناسب در سینمای بدنه باید راهکارهای بهتری اندیشید؛ راهکارهایی که از جمله ی آن ها برقراری عدالت در میان سینماگران و کم شدن سایه ی نگاه های سلیقه یی از سر سینما است. سینماگران از باسابقه تا تازه کار باید امکان نمایش آثار خود در سینمای تجاری و در شرایط برابر را داشته باشند و با آثار آن ها به شکلی سفارشی و گزینشی برخورد نشود. نهادها و مسوولان سینمایی کشور باید شرایط را به گونه یی فراهم آورند که فقط شاهد اکران آثار تعداد انگشت شماری از کارگردانان مطرح در سینمای تجاری نباشیم. همزمان با کنار گذاشته شدن برخورد گزینشی با آثار سینمایی، رفع نقطه های ضعف دیگر مانند کمبود سالن های سینمایی نیز می تواند به ارتقای سینمای کشور کمک برساند چرا که محدود بودن تعداد سالن های سینمایی نقشی پررنگ در به حاشیه رفتن آثار برخی فیلمسازان و در نتیجه دلسردی آنان دارد. در این مسیر، دست اندرکاران سینمایی کشور باید با کاستن از برخی هزینه های نابجا، از جمله هزینه هایی که برای برگزاری جشنواره های ریز و درشت سینمایی صرف می کنند، می توانند زیر ساخت های سینمایی را گسترش و ارتقا دهند. جلوگیری از به هدر رفتن بودجه ی سینمایی کشور در پروژه هایی که زیر عنوان فاخر ساخته می شود و گاه با استقبال مخاطبان نیز رو به رو نمی شود یکی دیگر از راهکارهای مصرف بهینه ی بودجه است؛ راهکاری که می تواند به سالن سازی در سینمای بدنه کمک برساند و امکان اکران عمومی را برای بسیاری از آثار سینمایی فراهم سازد. در مجموع باید گفت سازوکارهایی چون گروه سینمایی هنر و تجربه تا حدی توانسته ضعف های موجود در سینمای بدنه را بپوشاند و این امکان را برای اهالی سینما فراهم آورده است تا آثار خود را به نمایش عموم بگذارند اما این برای بهبود وضعیت سینمای ایران کافی نیست. ایجاد امکانات برای فیلمسازان و به وجود آوردن زیرساخت های لازم در سینمای کشور برای ارتقای سطح کمی و کیفی آن وظیفه یی مهم بر دوش ساختارهای اصلی در سینمای کشور است زیرا نمایش آثار سینمایی در سینمای تجاری به مراتب می تواند بیشتر به اقتصاد سینما کمک برساند و پویایی و خلاقیت فیلمسازان را به ارمغان بیاورد. 

کابینت قفسه یا کمدی است که گاهی در حمام و اغلب در آشپزخانه برای نگهداری مواد غذایی، لوازم پخت ‌و پز و ظروف استفاده می‌شود. کابینت‌ها در آشپزخانه‌های امروزی، اغلب بیشتر فضای بین یخچال ، اجاق گاز و سینک ظرفشویی را اشغال می‌کنند. ولی در حمام‌ها، کابینت(mdf کابینت) معمولاً به‌صورت تکی و فقط در بالای روشویی و یا توالت و به منظور نگهداری هوله ، دارو و یا وسایل بهداشتی استفاده می‌شود.

تاریخپه کابینت

کابینت به شکل امروزی، در اوایل قرن بیستم میلادی و ابتدا به صورت کمدهای تکی در آشپزخانه‌ها به کار گرفته شد. تا پیش از آن آشپزخانه‌ها دارای کابینت‌های ثابت و جاسازی شده و محل مشخصی برای اجاق گاز، یخچال و دیگر وسایل آشپزخانه نبودند و اغلب فعالیت‌های صورت گرفته شده در آشپزخانه (مانند آماده سازی مواد غذایی) بر روی میز وسط آشپزخانه انجام می‌شد.

نقش کابینت در آشپزخانه

برای مدیریت بهتر فضای آشپزخانه با توجه به مثلث کار و با توجه به شرایط خاص استفاده کننده، از کابینت(کابینت آشپزخانه) استفاده می‌شود. طراحی صحیح کابینت در آشپزخانه، موجب می‌شود تا فضای مفید و قابل استفاده آن آشپزخانه و سطح رفاه کاربر جهت پخت‌وپز و شست‌وشوی ظروف افزایش یابد.

انواع کابینت

کابینت‌ها بسته به نوع مواد سازنده به کابینت‌های فلزی، چوبی، ام‌دی‌اف (mdf)، های گلاس، پی‌وی‌سی، و یا ترکیبی تقسیم می‌شوند.

طراحی کابینت‌ها

طراح کابینت‌ها با توجه به تنوع آشپزخانه‌ها از نظر شکل طراحی(یو شکل، ال شکل، خطی، شبه‌جزیره‌ای و جزیره‌ای)، صورت می‌پذیرد.

رابرت فراست، شاعر امریکایی، معتقد است «خانه همان‌جایی است که وقتی قرار است به آن برگردیم، همه اجزایش آدم را به سمت خودش می‌کشد.» سویه‌های معنوی را اگر کنار بگذاریم، قطعا یکی از این اجزایی که آدم را به سمت خانه‌اش می‌کشد، سلیقه‌ای است که در چیدمان اجزای خانه به کار رفته است. این چند قدم را بردارید تا به یک دکوراسیون مطلوب و درعین‌حال شخصی دست پیدا کنید.
۱) از نصب تابلوهای کوچک روی دیوارهای بزرگ اجتناب کنید. با این کار هم از ارزش اثر هنری کم می‌شود و هم دیوار خانه کوچک به نظر می‌رسد. تابلوهای هنری باید دو‌سوم پهنای دیوار را پوشش دهند تا بشود آنها را یک عنصر دکوراتیو به حساب آورد.
۲) اگر می‌خواهید دیوارهای اتاق‌تان مرتفع به نظر بیاید، از چندین تابلوی عمودی در کنار هم استفاده کنید. اگر دوست دارید دیوارهای اتاق‌تان پهن و طولانی به نظر آید، چندین تابلوی افقی را در کنار هم قرار دهید.
۳) قبل از انجام رنگ‌آمیزی نهایی، از علاقه‌تان به رنگ مورد نظر مطمئن شوید. شاید بد نباشد که آن را در جای کوچکی امتحان کنید و زمانی که از شدت روشنی، تیرگی و یا درخشندگی رنگ اطمینان حاصل کردید آن را برای کل دیوارها به کار ببرید. بهتر است امتحان رنگ را در زیر همان نوری انجام دهید که بیشترین زمان را با آن سپری می‌کنید.
۴) نورها می‌توانند روی رنگ‌ها تاثیر بگذارند. برای مثال، نورهای زرد مقداری گرما و زردی به رنگ اضافه می‌کنند. در مقابل، نورهای سفید، باعث اضافه شدن کمی رنگ آبی به دیگر رنگ‌ها می‌شوند.
۵) استفاده از تابلوهای نقاشی به هماهنگی و زیبایی خانه بسیار کمک می‌کند، ولی به هنگام نصب این تابلوها باید در نظر داشته ‌باشید که در ارتفاعی بالاتر و یا پایین‌تر از حد تعریف‌شده قرار نگیرند. حد تعریف‌شده نصب تابلوها درحقیقت همان میانگین قد افراد بزرگسال خانواده است، یعنی در فاصله‌ای مابین ۱۵۸ تا ۱۷۰ سانتی‌متر از کف زمین.
اگر قصد دارید مجموعه‌ای از تابلوها را روی دیوار به نمایش گذارید، می‌توانید این دامنه را به ۱۳۰ تا ۱۸۵ سانتی‌متر گسترش‌دهید.
۶) اگر می‌خواهید اتاق‌ها بزرگ‌تر از حد واقعی به نظر برسند، از رنگ‌های روشن و درخشنده استفاده کنید. برعکس، اگر فضای وسیعی در اختیار دارید و می‌خواهید که کوچکتر به نظر برسد، رنگ‌های تیره به کار ببرید

مناسب ترین موقعیت برای انجام پروژه رنگ آمیزی دیوارهای ساختمان، هنگامی است که شرایط آب و هوایی موجود امکان باز گذاشتن در و پنجره ها را مهیا کرده و در نتیجه بتوان مرحله خشک شدن سریع لایه رنگی را به جریان هوا و گرمای آن سپرد. حال اگر شما نیز فرصت را غنیمت شمرده و مهم تر از همه قصد دارید این پروژه را خودتان انجام دهید، نقاشی ساختمان اگرچه به ظاهر ساده به نظر می آید ولی دارای چندین مرحله بوده و رعایت نکاتی در هر مرحله می تواند با سرعت بیشتر به نتیجه بهتری منجر شود. این مراحل و نکات آنها عبارتند از:
۱) جمع آوری لوازم کاربردی و دکوراسیونی و همچنین پوشش آنها: پس از جمع کردن لوازم در گوشه ای از فضا، آنها را با لایه ای پلاستیکی خوب پوشش دهید. برای این منظور شما می توانید این لایه های پلاستیکی را به صورت متری تهیه کنید.
۲) محدود کردن نواحی مورد نظر برای نقاشی و پوشش قسمت های هم جوار برای محافظت از آغشته شدن به رنگ هنگام نقاشی ماسکه کردن: به عنوان مثال پوشاندن کلیدها و پریزهای برق و تلفن، شیشه های پنجره ها، دستگیره های درها و غیره از جمله این اقدامات هستند. برای انجام این کار از نوارچسب های کاغذی به تنهایی و یا به همراه روزنامه می توانید استفاده کنید. حتی ممکن است شما بخواهید تنها قسمت هایی از یک دیوار را آن هم با رنگی متفاوت پوشش دهید که در چنین شرایطی نیز چسب های نواری کاغذی ابزار اصلی محسوب می شوند. نکته: در صورتی که چسب نواری کاغذی را برای ماسکه کردن انتخاب کرده اید، توجه داشته باشید تا خشک شدن کامل لایه رنگی، هرگز بر کندن آن اصرار نورزید زیرا امکان برداشته شدن لایه رنگ به همراه چسب وجود دارد. حال اگر با وجود خشک شدن رنگ کندن چسب به راحتی انجام نمی گیرد، کافی است پنبه ای را به تینر روغنی آغشته کرده و بر روی چسب بمالید سپس آن را به آرامی از روی سطح رنگ جدا سازید.
توجه: به هیچ وجه به جای تینر روغنی، تینر فوری را امتحان نکنید زیرا تینر فوری رنگ دیوار را در خود حل کرده و شما مجبور خواهید بود دوباره آن دیوار را رنگ کنید.
۳) مرحله زیرسازی:کلیه قسمت های فرورفته ای را که در اثر ضربه بر روی دیوار پدید آمده است با گچ و یا بتونه پر کرده و سپس هرگونه اختلاف سطح را با سمباده صاف و یکنواخت کنید. به این ترتیب بستری مناسب برای رنگ آمیزی حاصل می شود.
۴ )مرحله انتخاب و ساخت رنگ : ابتدا نوع رنگ مورد نظر را با توجه به دیوار، سقف و غیره و همچنین پوشش قبلی آن انتخاب کرده و سپس به مرحله دیگر یعنی ساخت رنگ دلخواه بپردازید. به عنوان مثال برای پوشش کلیه سقف ها به جز سقف آشپزخانه و سرویس های بهداشتی که شست وشوی سالیانه آن نیاز است از رنگ پلاستیک استفاده می شود.دیوارها را نیز اغلب با رنگ روغنی می پوشانند که تنها تفاوت موجود میان میزان نسبت ماتی و براقی رنگ روغن است که آن هم با توجه به مکان و کارکرد آن انتخاب می شود. به این معنا که برای سطوحی که شست وشوی بیشتر لازم دارند، میزان رنگ روغنی براق نسبت به مات می بایست بیشتر بوده و در مورد دیوارهای دیگر مکان ها این میزان تقریبا نصف نصف و یا حتی مقدار رنگ مات کمی بیشتر از رنگ براق است.
نکته ۱) اگر برای دستیابی به رنگ دلخواه چند رنگ را با هم مخلوط کرده اید، پیش از استفاده بر روی دیوار توجه داشته باشید که همواره رنگ خیس دوپرده روشن تر از خشک شده همان رنگ است. برای امتحان بیشتر نیز شما می توانید قسمتی از در قوطی رنگ و یا قطعه فلزی بدون استفاده ای را با لایه ای از رنگ پوشش داده و کمی صبر کنید. رنگ بر روی فلز با سرعت بیشتری خشک شده و نتیجه زودتر حاصل می شود.
نکته ۲) در صورتی که نمونه رنگی را ساخته و در انتخاب آن اطمینان دارید، برای درست کردن مقدار زیادی از آن لازم است همان فرمول ترکیب رنگی را استفاده کرده و جهت امتحان قطره ای از رنگ نمونه را در داخل قوطی رنگ ساخته شده بچکانید. با این کار به راحتی می توانید رنگ نمونه انتخابی و رنگ ساخته شده را با هم مقایسه کنید.
نکته ۳) این روزها کارخانجات ساخت رنگ دست به تولید طیف وسیعی از رنگ های گوناگون زده اند که به این ترتیب سلیقه همه افراد به راحتی قابل تامین است.
۵ )انتخاب ابزار رنگ آمیزی: برای رنگ آمیزی سطوح داخلی ساختمان و لوازم گوناگون سه نوع ابزار رایج وجود دارد:
الف) قلم مو
ب) غلتک
ج) پیستوله
که باتوجه به شرایط سطح مورد نظر برای رنگ آمیزی باید از یک و یا ترکیبی از چند تای آنها استفاده کرد.
۶) مرحله رنگ آمیزی: پس از انتخاب نوع رنگ و ابزار، برای رنگ آمیزی اقدام کنید ولی پیش از آن ابتدا رنگ ها را صاف کنید. به این ترتیب رنگی صاف و بدون ناخالصی حاصل می شود. این کار در مورد استفاده از رنگ های باقی مانده از پروژه های قبلی نقاشی ساختمان الزامی است زیرا رنگ به مرور زمان و در مجاورت با هوا رویه بسته و در نتیجه ناخالصی هایی در آن به وجود می آید.

در هر دکوراسیونی چه محل کار چه منزل آنچه که فضا را بیش از بیش زیبا و خاص می کند توجه کردن به تزیینات و جزییات زیر در فضاست . که به خوبی در کنار سایر المان های فضایی می نشیند. بنابر این آنچه که در یک فضا باید به آن توجه کرد درست استفاده کردن از این عناصر دکوری به روش های مختلف در دکوراسیون داخلی است.

با یک شلف در ارتفاع کم و آویزان کردن چند تابلو ساده می توانید فضای ورودیتان را منحصر به فرد کنید

ورودی هر خانه همان فضایی است که در نگاه اول مخاطب را جذب می کند و از هر نظر حائز اهمیت است، ورودی ها در علم فنگ شویی نیز جایگاه ویژه ای دارند، بنابراین باید توجه داشته باشیم که برای داشتن یک ورودی خاص و منحصر به فرد آنچه که نیاز داریم تزیینات خاص و ویژه است. با یک شلف ساده در ارتفاع کم و آویزان کردن چند تابلو ساده با تم یکسان می توانید فضای ورودیتان را منحصر به فرد کنید توجه داشته باشید که نیاز نیست فضای شما حتما شلوغ باشد، هر چه ساده تر بهتر و شکیل تر!

شلف ها فقط به عنوان یک طبقه کاربرد ندارند حتی برای یک نورپردازی جزئی از آن استفاده می شود

شلف، عنصری کاربردی برای خانه ای زیبا است، در واقع فضای نشیمن همان فضایی است که علاوه بر توجه ویژه به مبلمان آن باید به فراخور سبک و سیاق طراحی آن در جست و جوی عناصر دکوری برای آن باشیم، این عناصر را به خوبی می توانیم روی شلف ها جای دهیم و علاوه بر زیبایی، نظم بصری خاصی هم در فضا ایجاد کنید، به خوبی می بینید که شلف ها فقط به عنوان یک طبقه کاربرد ندارند حتی برای یک نور پردازی جزی نیز از آن استفاده شده است. پس کارایی شلف ها را در هیچ زمینه ای دست کم نگیرید و آن را در فضای دکوراسیون خود جای دهید.

شما می توانید با این شلف ها فضایی برای ظروف و کتاب های خود تهیه کنید

در بسیاری از منازل برای خانم ها ی ایرانی حضور یک ویترین در فضای نشیمن و غذاخوری حیاتی است اما با آپارتمان ها و فضاهای کوچک امروزی دیگر وجود همچین عنصری در خانه ها هر چند هم که دوست داشتنی و مورد نیاز و پسند باشند محکوم به حذف هستند، اما به سادگی می توانید در فضای غذاخوری خود یکی از این شلف ها را قرار دهیم و با ظروف و کتاب های خود آن را تزیین کنیم، این شلف ها می توانند فضای شما را دگرگون کنند. در این میان توجه به ترکیب رنگی مناسب در فضا همان چیزی است که بیش از بیش می تواند فضای شما را دگرگون کند.

شما می توانید از شلف ها به عنوان فضایی برای قاب ها استفاده کنید

فضای اتاق خواب باید همیشه ساده و آرامش بخش، اما این موضوع باعث نمی شود که از عناصر دکوری این فضا غافل شویم، برای جلوگیری از ازدحام و شلوغی لوازم دکوری در اتاق خواب، شلف ها می توانند بسیار مناسب باشند، می توانید جسارت بیشتری به خرج دهید و از شلف ها به عنوان فضایی برای قاب ها استفاده کنید، قاب هایی بزرگ و کوچک با پس زمینه های رنگی که با اتاق خواب شما هارمونی خوبی را داشته باشد و علاوه بر آرامش کمی سرزندگی به فضای خود ببخشید.

برای قرار دادن اسباب بازی در اتاق کودکان از شلف ها به جای کمد استفاده کنید

برای تزیین اتاق کودک چیزی که بیشتر کاربرد دارد و دم دست است همان اسباب بازی های دوست داشتنی آن هاست. که غالبا انتظار دارند دم دست شان هم باشد پس به جای استفاده از کمدها و محبوس کردن این اسباب بازی هایشان از این شلف ها استفاده کنید، این شلف ها و طبقات به خوبی برای دکوراسیون اتاق کودک مناسب اند، یکی از آن ها را تهیه کنید و بگذارید لذت ببرند.

با چند لوله فلزی معمولی و یک تخته چوب می توانید یک شلف زیبا و کاربردی برای حمام آماده کنید

تا به حال به فکر سر و سامان دادن به حمامتان افتاده اید؟ چرا حمام ها را از دایره ی دکوراسیون خود خارج می کنید؟! آنچه که بیشتر باید به دکوراسیونش اهمیت دهید فضاهای شخصی تر منزلتان هست. به سادگی می توانید برای حمامتان یک شلف خودتان بسازید! همیشه نیاز نیست یکی از آن ها را آماده تهیه کنید با چند لوله فلزی معمولی و یک تخته چوب به خوبی می توانید یکی از آن ها را بسازید، با هر آنچه که دوست دارید تزیینش کنید! حتی با یک قاب عکس خاطره انگیز که به همه ی این ها وابسته و به خلاقیت خود شماست.

با درست کردن یک شلف ساده و قرار دادن گلدان و شمع سرویس بهداشتی خود را زیبا کنید

اگر یک سرویس بهداشتی کوچک دارید، نگران نباشید کمی متفاوت فکر کنید به خوبی می توانید با یک شلف کوچک و یک گلدان یا حتی چند شمع به عنوان عناصر دکوری، فضای سویس بهداشتی خودتان را متفاوت و بی نظیر کنید، دقت کنید هیچ قاعده و قانونی برای شما وجود ندارد فقط خلاقیت شماست که می تواند دکوراسیون فضای شما را متحول کند.

در نشست مشترک هیات دولت و استانداران سراسر کشور که چهارشنبه ی هفته ی گذشته برگزار شد، «حسن روحانی» رییس جمهوری با اشاره به حساسیت برنامه ریزی و آینده نگری در شرایط پس از توافق هسته یی، سخنان مهمی را درباره ی مسایل مهم پیش روی کشور بیان کرد. انگشت نهادن بر ضرورت حضور پرشور و مشارکت بیشینه ی مردم و گروه های سیاسی در رخدادهای سیاسی مهم پیش رو یعنی انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان و تاکید بر جدا بودن نظارت و اجرا در فرایند انتخابات از برجسته ترین سخنان رییس جمهوری در این نشست بود. در ارتباط با این سخنان باید گفت، انتخابات نمودی از جامعه ی مدنی و حرکت یک کشور به سوی توسعه ی سیاسیِ پایدار است و همچنین در مسیر استیفای حق مردم در تعیین سرنوشت و شکل گیری یک حکمرانی خوب گامی مهم به شمار می رود. جدا از معیارهای عمومی و پذیرفته شده در زمینه ی برگزاری انتخابات های مردمسالارانه، هر کشور و جامعه یی قوانین و چارچوب های حقوقی خود را دارد و برگزاری انتخابات نیز در آن ممکن است دارای تفاوت هایی با دیگر نظام های مردمسالار باشد. در همین پیوند، یکی از ویژگی های نظام انتخاباتی ایران تعریف نقش برای شورای نگهبان به عنوان ناظر و وزارت کشور در قامت برگزار کننده ی انتخابات است. البته با وجود جدا بودن حوزه ی مسوولیت دست اندرکارانِ نظارت و اجرا، گاه در برگزاری انتخابات، این 2 حوزه در هم آمیخته و امر نظارت در اجرا نیز وارد می شود که همین موضوع می تواند چالش هایی در فرایند انتخابات به وجود آورد. با نظر به این موضوع و همچنین سخنان رییس جمهوری درباره ی جدایی 2 حوزه ی نظارت و اجرا در امر انتخابات، به بیان نکته هایی در این باره می پردازیم: 1- همچنان که اشاره شد، انتخابات شاخصی از جامعه پذیری نوین در هر کشور است و وجود آن در هر جامعه یی نشانه ی رعایت و احترام به حقِ مردم در تعیین سرنوشت خویش است. در جامعه ی مدنی، همه ی افراد از حقوق شهروندی برخوردار هستند و با داشتن حق رای می توانند در تعیین سرنوشتِ خود و مدیریت جامعه یی که در آن زندگی می کنند دخالت داشته باشند. در انتخابات ایران نیز همه قشرهای جامعه می توانند با هویت واقعی خود در انتخابات شرکت کنند و رای دهند و این امر نمودِ واقعی مشارکت شهروندان در اداره ی جامعه و سرنوشت کشور است. البته مشارکت به عنوان بُعدی از سرمایه ی اجتماعی یک کشور زمانی رنگ واقعی به خود می گیرد که اعتماد کامل نیز وجود داشته باشد یعنی مردم بتوانند به محفوظ ماندن رای خود اطمینان خاطر داشته باشند و به سلامت انتخابات در جامعه اعتماد کنند. همبستگی جامعه نیز در گروی وجود این 2 مولفه است و با تحقق آن می توان ادعا کرد که کشور دارای جامعه ی مدنی وسرمایه اجتماعی است. 2- رییس جمهوری در تشبیهی شورای نگهبان را «چشم» و دولت را در برگزاری انتخابات «دست» معرفی و تاکید کرده که چشم نمی تواند کار دست را بکند و از این رو نظارت و اجرا نباید مخلوط شود. با توجه به این دیدگاه و نیز روشن بودن امر نظارتِ شورای نگهبان در اصل 99 قانون اساسی و وظایف و شاخص های تعریف شده برای این نهاد، جدا سازی امر نظارت و اجرا در فرآیند انتخابات یک بایسته است. از آنجا که در نظام سیاسی هر نظام مردمسالار، انتخابات اهمیتی اساسی دارد، ضرورت های نظارت و اجرای درست و قانونمند در آن بر کسی پوشیده نیست. با توجه به مراحل گوناگون انتخابات از ثبت نام نامزدها، گزینش و تایید شایستگی آن ها، تبلیغات، رای گیری، رسیدگی به تخلفات و... نظارت امری مهم در همه ی این مرحله ها است و توانی مضاعف را می طلبد که رعایت امانت در حفظ رای شهروندان در فرایندی شفاف صورت گیرد. وظیفه ی شورای نگهبان در این زمینه چنان که در قانون اساسی نیز تعریف شده، نظارت در راستای دستیابی به این هدف ها در چارچوب های تعیین شده، بدون دخالت و وارد شدن در حوزه ی اجرایی است که خود ماموریتی جدا و توانبر به شمار می رود. 3- موفقیت در یک مجموعه و نظام زمانی به دست می آید که هر عضوی با توجه به اهداف و وظایف تعیین شده، کار خود را به درستی انجام داده و در حوزه ی فعالیت و عمل دیگر اعضا وارد نشود. در این صورت می توان انتظار داشت عملکرد هر نهاد برکنار از اختلال در دیگر بخش ها به پویایی و کارکرد درست نظام بیانجامد. با توجه به اینکه در انتخابات، فرایندهای نظارت و اجرا در راستای حفظ سلامت و صداقت به عنوان یک هدف مهم، کارویژه های خود را دارد، دخالت یکی در دیگری ممکن است مردم و گروه های گوناگون جامعه را در مورد سلامت و صداقت انتخابات به شک اندازد و این امر در بلند مدت زمینه های از بین رفتن اعتماد، پایین آمدن مشارکت، از میان رفتن همبستگی جامعه و به خطر افتادن موجودیت نظام سیاسی کشور را فراهم می کند. 4- با توجه به اینکه انتخابات مجلس شورای اسلامی و نیز خبرگان رهبری در اسفندماه امسال بر گزار می شود، همچنین افزایش امیدواری جامعه در پی لغو تحریم ها، در احزاب و جناح های سیاسی کشور نیز اعتماد و امیدواری بیش از پیش افزایش یافته و همین امر موجب شده که آنان برای شرکت و نامزدی در انتخابات پیش رو، اعلام آمادگی کنند. تاکید رییس جمهوری بر جدا بودن امر نظارت و اجرا و بیطرفی در انتخابات، برخی تردیدها و شبهه ها نسبت به سلامت انتخابات و سوگیری های سیاسی، حزبی و جناحی را که ممکن است در روند تداخل وظایف این 2 حوزه شکل گرفته باشد، تا اندازه زیادی از میان می برد و همین امر تضمینی در مشارکت سیاسی همه ی افراد جامعه و تاییدی در سلامت و شفافیت انتخاباتی خواهد بود.

فرآیند تولید شیشه های دوجداره

در ابتدا جام های شیشه به وسیله دستگاه حمل بر روی رکهای دستگاه حمل اتوماتیک قرار می گیرد به تعدادی که اپراتور مشخص می کند به میز برش اتوماتیک انتقال می یابد اندازه شیشه های مورد نظر توسط نرم افزار بهینه سازی جهت به حداقل رساندن ضایعات توسط دستگاه طراحی و سپس برش داده می شود. شیشه های پس از جداسازی به خط تولید شیشه دوجداره منتقل می شود ابتدا شیشه ها با آب سختی گیری شده، بطور کامل شسته و پس از کنترل کیفی به مرحله بعدی منتقل می گردد.

به موازات مراحل مذکور فریم های ما بین دوجدار (Spacer) توسط دستگاه خم کن (Bending) بر اساس اندازه شیشه خم و برش داده می شود و داخل فریم از مواد رطوبت گیر پر می شود. سپس دو لبه فریم توسط دستگاه بوتیل چسب زده می شود که به منظور درزگیری و قرارگرفتن اسپیسر ما بین دو شیشه و چسبیدن آنها به یکدیگر می باشد.

فریم ها جهت نصب روی شیشه انتقال می یابند شیشه ها پس از نصب فریم به دستگاه پرس منتقل شده و همزمان گاز آرگون به صورت اتوماتیک به داخل شیشه دوجداره تزریق می شود سپس توسط روبات میط شیشه دوجداره با چسب پلی سولفاید به منظور درزبندی ثانویه پر می شود.

شیشه دوجداره

عدم استفاده از شیشه های دوجداره در پنجره های UPVC می تواند بسیاری از خواص ذکر شده را مختل سازد. لذا به منظور دستیابی به تمامی مزایای مذکور استفاده از شیشه های چندجداره در این نوع از پنجره ها نه یک انتخاب بلکه یک الزام است. شرکت پنجره پویاسازه با برخورداری از خط تولید تمام اتوماتیک با تکنولوژی روز اروپا و سیستم تزریق گاز همزمان (Inline Gass Filling) اقدام به تولید شیشه های چندجداره منطبق با استانداردهای معتبر دنیا می نماید.

مواد اولیه شیشه دوجداره

مواد اولیه اصلی شیشه دوجداره شامل موارد زیر می باشد:

• شیشه شیشه جام در انواع مختلف، که از منابع معتبر داخلی و خارجی تهیه می گردد.

• اسپیسر ، مواد جاذب رطوبت، بوتیل، چسب دو جزئی پلی سولفاید که از منابع اروپایی تامین می گردد.

• گاز آرگون

می دانم شما یا دست کم بسیاری از شما مثل من تا به حال به درب های داخلی با رنگ سیاه در طراحی داخلی منزل تان فکر نکرده اید. من هم مثل شما اولین بار بود که به این موضوع پرداختم و تصور نمی کردم رنگ سیاه در درب های داخلی بتواند تا این حد دکوراسیون داخلی منزل را تحت تأثیر قرار داده و متحول کند.

رنگ سیاه درب ورودی منزل آغازی شیک برای دکوراسیون شیک تر منزل است

درب های داخلی سیاه شیک هستند!
درب ورودی سفید، جذاب و کلبه ای به نظر می رسد، اما بیایید اندکی متفاوت باشیم و با رنگ آمیزی درب ورودی منزل مان به رنگ سیاه، آغازی شیک برای دکوراسیون شیک تر منزل مان رقم بزنیم.

استفاده از رنگ سیاه و درب سیاه در فضاهای داخلی، می تواند دکوراسیون را تکمیل کند

درب داخلی سیاه در کنار برجستگی های سیاه!
اگر در فضاهای داخلی منزل تان از رنگ سیاه استفاده کرده اید، درب سیاه نیز می تواند به آن مجموعه اضافه شود و آن را تکمیل کند.با رنگ سیاه درب ها اتاق خواب تان را جذاب و متفاوت کنید

مثلا در این نمونه درب سیاه با رنگ قاب تخت خواب هماهنگ شده است و به فضا حسی سنگین و مردانه بخشیده است. پس با رنگ سیاه اتاق خواب تان را جذاب و متفاوت کنید. دقت کنید که در این نمونه ها چارچوب درب به رنگ سفید است.

رنگ سیاه برای پوشاندن نواقص درب بسیار مناسب است

نواقص در درب های سیاه به چشم نمی آیند!
آیا دربی در منزل تان دارید که می خواهید نواقص آن را از دید بپوشانید؟ رنگ سیاه برای پوشاندن نواقص بسیار مناسب است.

درب های فرانسوی سیاه باعث برجسته شدن منظره ی سبز بیرونی شده اند

درب های سیاه چشم انداز ها را قاب می کنند!
همان طور که یک اثر هنری وقتی قاب می شود، بهتر به نظر می رسد، منظره نیز با قاب شدن توجه بیشتری را جلب می کند. این درب های فرانسوی سیاه باعث برجسته شدن منظره ی سبز بیرونی شده اند. درب های فرانسوی از انواع درب های چوبی زیبا برای داخل خانه هستند.

چشم انداز درب های سیاه الزاما نباید به فضاهای بیرونی باشد

چشم انداز الزاما نباید به فضاهای بیرونی باشد. درب های سیاه برای قاب کردن فضاهای داخلی چشم گیر مانند این نمونه نیز بسیار مناسب اند.

با وجود درب سیاه دکوراسیون فضای داخلی متعادل شده و تلویزیون تنها نقطه ی تاریک فضا نیست

درب سیاه، نقاط سیاه منزل تان را متعادل می کند!
این اتاق اکنون زیبا و متعادل به نظر می رسد اما زمانی که تلویزیون خاموش است، یک سوراخ بزرگ سیاه در این فضای کوچک ایجاد می شود. با وجود درب سیاه این اتفاق متعادل شده و صفحه نمایش دیگر تنها نقطه ی تاریک فضا نیست.

لکه های تیره در اطراف دستگیره ی درب سیاه مشخص نمی باشد

اثر انگشت بر روی درب های سیاه مشخص نمی شود!
تمیز کردن لکه های تیره در اطراف دستگیره ی درب کاری خسته کننده است. درب های سیاه شما را از این دردسر همیشگی نجات می دهند.

درب سیاه مانند یک نقطه در ته خط است، این یکی از کاربردهای رنگ سیاه در طراحی داخلی است

درب های سیاه مقصد را مشخص می کنند!
این درب سیاه مانند یک نقطه در ته خط است – این درب پایان راهروی طویل را مشخص می کند. این یکی از کاربردهای رنگ سیاه در طراحی داخلی است.

برای داشتن دکوراسیون چشمگیر درب های سیاه را در کنار کف های تیره به کار ببرید

درب های سیاه در کنار کف های تیره عالی به نظر می رسند!
احتمالا درب سفید نیز در این فضا خوب به نظر می رسید، اما این درب سیاه حالت گرم و نمایشی که کف تیره ایجاد کرده را وسعت بخشیده است. شما می توانید از رنگ سیاه برای داشتن دکوراسیون چشمگیر مانند این نمونه استفاده کنید.

برای بازتاب و انعکاس به فضا یک روش افزودن آینه و روش دیگر استفاده از رنگ سیاه برای درب است

درب های سیاه به فضا درخشش می دهند!
هر فضا به اندکی بازتاب و انعکاس نیاز دارد، مخصوصا زمانی که عناصر دیگر بافت دار یا خنثی هستند. یک روش افزودن آینه به فضا و روش دیگر استفاده از رنگ سیاه برای درب است.

استفاده از درب های سیاه ، سقف کوتاه را بلندتر نشان می دهد

درب های سیاه سقف را بلندتر نشان می دهند!
کنتراست چشم را به خود جذب می کند، بنابراین یک درب سیاه باریک، چشم را به سمت بالا می کشد و یک سقف کوتاه را بلندتر نشان می دهد. این موضوع درب های سیاه را به خصوص برای زیر زمین ها یا فضاهای دیگری با سقف کوتاه بسیار کاربردی و مناسب می سازد.

جشن روز ملی سینما با حضور «علی جنتی» وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، «حجت الله ایوبی» رییس سازمان سینمایی و اهالی سینما و رسانه روز پنجشنبه نوزدهم شهریور ماه 1394، در کاخ سعدآباد تهران برگزار شد. این جشن حاشیه هایی را به دنبال داشت که مهمترین آن، سخنان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در حمایت از سینما و سینماگران بود. در این مراسم علی جنتی در سخنانی، آشکارا از فیلم «قصه ها» ساخته ی «رخشان بنی اعتماد» کارگردان بنام سینمای ایران حمایت کرد و برای گرفتن کارت زرد سوم از مجلس شورای اسلامی به خاطر حمایت از این فیلم اعلام آمادگی کرد. جنتی با تاکید بر اینکه در مورد انتقادها به هیچ وجه زیر تاثیر فشار رسانه ها و سخنان نمایندگان مجلس قرار نمی گیرد و فقط بر اساس ضوابط و قانون عمل خواهد کرد، گفت: من تاکنون 2 کارت زرد از مجلس گرفته ام و می دانم سومین کارت زرد هم برای فیلم «قصه ها» در راه است؛ در حالی که از نظر من این فیلم هیچ مورد خاصی ندارد و باید اجازه ی اکران می گرفت. حجت الله ایوبی نیز در این مراسم اظهار کرد: این جشن، جشن سینماگران است و خوشحالم که هستید. همچنان امیدوار باشید. اگر سال گذشته با تردید می گفتم که باید امیدوار بود، امروز با اطمینان می گویم روزهای بهتری در پیش روی ما با همدلی شما است. سخنان مسوولان فرهنگی دولت در حمایت از سینما می تواند برای اهالی سینما و دوستداران آن، امیدوارکننده و نشان از عزم جدی مسوولان فرهنگی دولت یازدهم برای حل مشکلات موجود بر سر راه سینما باشد؛ اما اینکه آنان تا چه اندازه بتوانند پای وعده های خود بایستند و در برابر فشارهای سلیقه یی و خارج از قاعده ی برخی جریان های فکری بر عرصه ی سینما ایستادگی کنند، سوالی است که پاسخ آن نیازمند گذر زمان است. مسوولان فرهنگی دولت یازدهم از زمان شروع به کار خود در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همواره بر حمایت از عرصه های گوناگون فرهنگی تاکید داشته و دارند، اما به نظر می رسد هنوز هم جریان هایی هستند که با دخالت در امور نهادهای فرهنگی، آن ها را در تنگنا قرارمی دهند؛ جریان هایی که نگاه آن ها به طور عمده ریشه در 2 دولت پیشین داشته و رفتارشان ادامه ی رفتارهای دولت های نهم و دهم در رویارویی با عرصه ی فرهنگ است. توقف اکران چند فیلم از جمله فیلم های «خانه پدری» و «رستاخیز» در چند ماه گذشته، شاید نمونه های کوچکی از دخالت افراد یا گروه هایی باشد که ذره بین بدبینی خود را بر روی عرصه ی فرهنگ گرفته اند و به جز رویکرد خود در این عرصه، هیچ نوع رویکرد دیگری را بر نمی تابند. البته این گونه رفتارها در 2 سال گذشته تنها محدود به عرصه ی سینما نبوده است و عرصه های دیگر فرهنگی مانند عرصه ی موسیقی نیز از آن متاثر شدند. توقیف کنسرت های خوانندگان، پرده ی دیگری از رفتارهای خودسرانه ی برخی نهادها و جریان های فکری است که در ماه های گذشته حوزه ی فرهنگ را با چالش روبه رو کرده است. در این پیوند، نکته ی تامل برانگیز آن است که هم فیلم ها و هم کنسرت های توقیف شده در 2 سال گذشته از مجوزهای لازمِ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برخوردار بودند. از این رو برخی بر این باورند که محدودیت های ایجاد شده در عرصه های گوناگون فرهنگی از زمان روی کار آمدن دولت یازدهم تاکنون با هدف بی اعتبار جلوه دادن مجوزهای وزارت ارشاد صورت گرفته است. دخالت و اعمال سلیقه در امور نهادهای فرهنگی بی تردید شرایطی را فراهم می آورد که هنرمندان و اهالی فرهنگ دیگر اعتمادی به مجوزهای وزارت ارشاد نداشته باشند و احساس امنیت کافی برای سرمایه گذاری در تولید آثار خود نداشته باشند. نبود امنیت در عرصه ی فرهنگ، آثار ناخوشایندی از خود برجای خواهد گذاشت. در این فرایند، عرصه ی سینما یکی از آسیب پذیرترین عرصه هاست؛ چراکه برای تولید یک اثر سینمایی، منابع مالی و نیروی انسانی بسیاری لازم است و اکران نشدن آن، خسارت های جبران ناپذیری را متوجه تولیدکنندگان یک فیلم سینمایی خواهد ساخت. اعمال نظرهای سلیقه یی و ایجاد محدودیت برای فیلم سازان، بی شک در دراز مدت از انگیزه ی هنرمندان برای تولید فیلم های خوب می کاهد، ضعف و رکود را مهمان سینمای ایران می کند و سینمای کشورمان را به سینمایی تبدیل خواهد کرد که هیچ کس علاقه یی برای سرمایه گذاری در آن ندارد. برخی اهالی سینما معتقدند این رکود اکنون تا اندازه یی بر سینمای ایران حاکم شده است. به باور آنان، این روزها سینمای ایران جولانگاه فیلم ها و فیلم سازانی شده است که فقط به فکر تامین خواسته های برخی جریان های فکری هستند. بهبود این شرایط اما، نیازمند بازنگری در رویکردهای موجود نسبت به حوزه ی فرهنگ است. در این مسیر جریان های سیاسی باید تا جای امکان، دست از سیاسی کردن عرصه های فرهنگی بردارند و به تصمیم گیری های وزارت ارشاد به عنوان متولی اصلی امور فرهنگی در کشور احترام بگذارند؛ نه اینکه هر وقت اراده کردند یکی از مجوزهای این نهاد فرهنگی را بی اعتبار کرده و با بهره گیری از تمام قوا و بازوهای اجرایی خود، گاه از اکران یک فیلم مجوزدار جلوگیری کنند و گاه کنسرت گروه های موسیقی را لغو کنند. در این مسیر باید به عرصه ی فرهنگ به عنوان عرصه یی مجزا از سیاست نگاه شود تا فرهنگ سیاسی نشود؛ چراکه در این گیرو دار اهالی فرهنگ و هنر هزینه های بسیاری را متحمل خواهند شد؛ هزینه هایی که در 2 دولت پیشین برای اهالی این عرصه بسیار سنگین تمام شد. برای جبران همین هزینه های بی مورد بود که مسوولان دولت یازدهم از زمان روی کار آمدن این دولت تا به امروز همواره بر حمایت از عرصه های فرهنگی تاکید می کنند. اگرچه عزم راسخ مسوولان فرهنگی دولت تدبیر و امید برای بهبود حوزه های فرهنگی تاکنون با موانع بسیاری رو به رو بوده، اما بارقه های امید را در دل اهالی فرهنگ روشن ساخته است و نشان از پایان بردباری مسوولان فرهنگی دولت یازدهم در برابر رفتارهای سلیقه ییِ برخی جریان ها دارد؛ جریان هایی که همواره از تک صدایی در عرصه های فرهنگی و هنری جانبداری می کنند.