تاریخ -از روزشمار زندگی یک چهره تا شرح رویدادهای جهان از مبدا تا مقصدی مشخص- عرصه یی ژرف، پهناور و به هم پیوسته برای مرور رخدادهایی است که بر کتیبه های سنگی، نگاشته های پوستی یا پاپیروسی، برگه ی کتاب های بایگانی زمان یا خاطره های مشترک انسانی نقش بسته است. مطالعه ی تاریخ برای برخی در حکم آگاهی از تجربه های آزموده شده بدون پرداخت هزینه های آن و برای شماری دیگر تنها هم ارز با داستان هایی سرگرم کننده است. شکاف این 2 نگرش در برخورد با تاریخ زمانی بیشتر به چشم می آید که این تجربه ها، تجربه هایی مربوط به خود باشد. به عبارتی زمانی که تاریخِ خود، شهر خود یا کشور خود را می خوانیم دیگر موضوع از داستانی سرگرم کننده به شکل معناداری فاصله می گیرد و گاه دریافت آگاهی تاریخی از رخدادهای پیشین و احوال گذشتگان تا سرحد مرگ و زندگی ارزش می یابد. از این رو است که تاریخ کشورها، آیینه یی تمام نما در برابر آینده یا به عبارتی دیگر چراغ راه روزها و سالیان آتی آن ها است. در این میان بازندگان کسانی هستند که با چشم پوشی از تجربه های تلخ و نامطلوب گذشته مرکب خود را باز به همان سمت و سو برانند و در برابر، رستگاران و صاحبان خرد- همچنان که قرآن نیز تصریح کرده- عبرت گیرندگان هستند. طی سال های گذشته تاریخ ایران سرشار از خاطره هایی تلخ و شیرین است که بخش تلخ آن را بیشتر کنشگرانی بی اراده، خیانت پیشه، منفعت طلب، وابسته به بیگانه، ساده لوح، نالایق، ناکارآمد یا... رقم زده اند. هر چند تفاوت بسیاری بین این گونه های متفاوت از کنشگران و نیت های آنان وجود دارد اما نتیجه ی مشترک عمل آنان زیان و خسران برای یک کشور و مردم آن بوده و هست. البته برخی از کنشگران نیز با وجود کاردانی و حسن نیت به دلیل خطا در محاسبه و برنامه ریزی یا نداشتن شناخت درست از وضعیت داخلی و فضای بین المللی اهداف و منافع ملی را زیر تیغ قرار داده اند. با این حال، نتیجه یکسان و معطوف به تجربه هایی زیانبار بوده است. آنچه گفته شد مقدمه یی برای این انگاره ی عقلانی البته بر مبنای رهیافتی سیاسی- بین المللی است که «آزموده را آزمودن خطا است». به این ترتیب، بهره جویی از تجربه های پیشین و خودداری از خطاهای گذشته در رفتارهای خارجی مهمترین مولفه عقلگرایی در سیاستگذاری روابط بین المللی است. با این حال و متاسفانه هنوز هم شاهد تکرار برخی رفتارها و روندهایی هستیم که سال ها به جای منافع، پیامدی جز زیان برای کشور به بار نیاورده و مصداق واقعی «از قضا سرکنگبین صفرا فزود» بوده است. در این باره چند نکته لازم به یادآوری است: 1- آنچه طی یک دهه بر کشور ما گذشت نشان می دهد هرگز نمی توان بر مبنای سیاست های سخت، دستوری، غیرمنعطف، شتابزده، پراکنده، نسنجیده، دلبخواه، دشمن تراشانه و تنش زا منزلت کشور را ارتقا داد و اهداف و منافع ملی را در عرصه ی پرخطر و متلاطم بین المللی پیگیری کرد. مرده ریگ هشت سال چالشجویی و دستاورد نزدیک به 2 سال «تعامل سازنده با جهان» که البته بخش مهمی از آن صرف جبران گذشته شده، پیکربندی تجربه یی ده ساله به شمار می رود که گران به دست آمده است. از این رو هرگونه تلاش برای بازگشت به روندهای پیشین و بازآفرینی زمینه ی زیان های گذشته نوعی دهان کجی به درس های تاریخی و چشم پوشی بر بایسته های کسب منافع ملی – به معنای واقعی برآیند آنچه منفعت تک تک شهروندان را در پی دارد- است. 2- یکی دیگر از درس هایی که تاریخ به ما داده دوری از پراکنده کاری در سیاستگذاری و کنشگری خارجی است. هر چند بنا به فرموده یی از پیامبر اسلام (ص) اختلاف به معنای تفاوت سلیقه، ایده و دیدگاه افراد امت و به ویژه عالمان آن گشاینده ی درهای رحمت است اما ناهمسویی، موازی کاری و نبود انسجام از سوی یک امت یا ملت به عنوان یک کل واحد در برخورد با غیر، به همان میزان می تواند زاینده ی زحمت و مشکل آفرین باشد. طی سال های گذشته دیدیم نبود انسجام در تصمیم گیری و عمل بین اعضای قوه مجریه که در فرایندهایی چون فعالیت همزمان شخص رییس جمهوری، مشاوران ویژه ی منتخب وی در مناطق مختلف و نیز وزارت امور خارجه نمود یافت، چه پیامدهایی به همراه داشت. در این سال ها حتی هماهنگی لازم بین ارکان نظام و نیز میان دولت و رهبری شکل نگرفت و سیاست خارجی به عنوان مجموعه یی از رفتارهای نسنجیده و از هم گسیخته، کشور را در آستانه ی سقوط به پرتگاه منزلت بین المللی قرار داد. 3- همچنان که گفته شد، حوزه ی سیاست خارجی محل اعمال سلیقه های گوناگون نیست. البته این به معنای یکه تازی و خودرایی یک گروه یا جریان سیاسی در اداره سیاست خارجی کشور نیست زیرا پیش از هرگونه تصمیمی دیدگاه های گوناگون در نهادهایی چون شورای عالی امنیت ملی، کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی و... مطرح می شود و تضارب آرا تعیین کننده ی نهایی نوع رفتار کشور در عرصه های منطقه یی و بین المللی است؛ همچنانکه پیشبرد گفت وگوهای هسته یی و توافق اخیر را می توان برآیند نظر مجموعه ی نظام و مورد حمایت و وثوق ملت دانست. 4- اقدام هایی نسنجیده از سوی برخی نهادها و دستگاه ها که ناهمسو با سیاست خارجی و کارکردهای دستگاه دیپلماسی کشور صورت می گیرد نمود سلیقه ورزی در نوع رفتار ما با جهان است. نکته ی قابل تامل تر در این زمینه دست اندرکاری نهادهایی است که وظیفه ی اصلی آن ها در حوزه هایی جدا با سیاست خارجی تعریف شده است. چنین رفتارهایی افزون بر این که نهادها و دستگاه های یاد شده را از وظیفه های اصلی دور می کند و سبب بر زمین ماندن مسوولیت های آن ها می شود، در فرایند برنامه ریزی، اجرا و نظارت بر اجرای سیاست خارجی اختلال به وجود می آورد. این در حالی است که دستگاه های یاد شده با الزامی برای پاسخگویی به ناکارآمدی سیاست خارجی در دستیابی به اهداف و منافع ملی روبرو نیستند و این دستگاه دیپلماسی است که باید در برابر نظام و ملت پاسخگو باشد. به بیانی دیگر اقدام هایی سلیقه یی، برآمده از دیدگاه ها و منافع سیاسی خاص و ناهمسو با کارکردهای دستگاه دیپلماسی به معنای پایمال کردن انسجام ملی برای حضور در صحنه های جهانی و نادیده گرفتن تجربه هایی است که در این زمینه به بهایی گران به دست آمده است. بهره جویی از اموال عمومی برای خدشه دار ساختن سیمای میهمان نواز یک ملت و نفی سیاست عمومی نظام مبنی بر کاهش چالش ها و تهدیدهای بین المللی از راه تعامل سازنده با جهان و تنش زدایی، درز دادن اطلاعات محرمانه ی دستگاه دیپلماسی و به راه انداختن کارزاری تبلیغاتی از سوی برخی رسانه ها که نتیجه یی جز اختلال در سیاست خارجی در پی ندارد از جمله آسیب هایی است که در این زمینه رخ نموده و جا دارد که مورد بررسی های مسوولان و کارشناسان قرار گیرد. البته بخشی از این رخدادها را باید نتیجه ی ناهماهنگی راس و بدنه ی برخی دستگاه ها و نهادها دانست؛ بدنه یی که بی توجه یا ناآگاه از سیاست های کلی و دستورکارهای تعیین شده ی بالادستی نظام، سازی جداگانه، ناکوک و خارج از دستگاه می نوازند و البته در این باره نیز وظیفه ی مسوولان بلندپایه و ارشد، نظارت بر کارکرد بدنه و اصلاح رفتارهایی است که به اصل انسجام، همبستگی و اجماع آسیب می رساند. 

برقراری «تعامل سازنده» با کشورهای منطقه و جهان یکی از مهمترین شعارهای انتخاباتی و برنامه هایی بود که در انتخابات ریاست جمهوری پیشین با رای اکثریت مردم ایران برگزیده شد تا مبنای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران قرار گیرد؛ بایسته یی که طی هشت سال در دولت های نهم و دهم مورد غفلت و بی اعتنایی قرار گرفته بود. دولت تدبیر و امید پس از به دست گرفتن زمام امور اجرایی کشور با درک شرایط، ساز وکار حل و فصل بسیاری از مسایل منطقه یی و جهانی را در گرو سیاست خارجی همکاری جویانه دید. پایان اختلاف های هسته یی ایران و قدرت های جهانی و دستیابی 2 طرف به توافقی تاریخی در وین را می توان در زمره ی دستاوردهای این گونه از سیاست خارجی به شمار آورد. به دنبال حرکتی همکاری جویانه و جمعی، تعارض هسته یی که بیش از یک دهه بر روابط ایران و قدرت های جهانی سایه افکنده بود با موفقیت پایان یافت تا این رخداد در جایگاه نقطه ی آغازین تحولی تازه و زمینه ساز حل و فصل دیگر مسایل اختلافی به شمار آید. یکی از مسایلی که پیامدهای نامطلوب منطقه یی به دنبال داشته و دارد بحران افراطی گری و گسترش شبکه ها و گروه های دهشت افکن (تروریستی) است. با توجه به تجربه های پیشین و ناموثر و غیرعملی بودن بسیاری از راهکارهای ارایه شده، حل و فصل این موضوع نیز رویکردی همکاری جویانه و جمعی را می طلبد؛ رویکردی که کشورهای منطقه و جهان باید آن را به طور جدی و عملی دنبال کنند. تاکید «حسن روحانی» رییس جمهوری کشورمان بر ایجاد «جبهه ی متحد مبارزه با افراط گرایی و خشونت» در هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد گوشه یی از ضرورت های پیگیری رویکردهای همکاری جویانه در زمینه ی بحران افراطی گری و گسترش تروریسم را به تصویر می کشد. به واسطه ی اهمیت همین موضوع بود که وی در 2 نشست پیشین نیز ایده یی را زیر عنوان «جهان علیه خشونت و افراطی گری» ارایه داد که از تصویب اعضای مجمع عمومی گذشت. در این پیوند، ضرورت های پیگیری سیاست خارجی همکاری جویانه را می توان به 2 دسته ی داخلی و خارجی تقسیم بندی کرد؛ نخست الزام هایی که در کشور باید مورد توجه قرار گیرد و دوم بایسته هایی که طرف های مقابل یا به عبارتی مخاطبان سیاست خارجی باید به آن ترتیب اثر دهند. الزام های درونی به لزوم یکپارچگی، همگونی و همراستایی سیاست های سازمان ها و نهادهای درگیر و تاثیرگذار در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران اشاره دارد. به رغم ایده ها و سلیقه های گوناگون در داخل، دولتمردان و تصمیم سازان سیاست خارجی در نهایت باید رویکردی یکسان و مشخص داشته باشند چرا که در غیر این صورت سردرگمی در رفتار خارجی و ابهام برای مخاطبان این رفتار نمودار خواهد شد از اشاره به وجود ایده ها و سلیقه های گوناگون پیدا است که برخورداری از سیاست خارجی منظم، منسجم و هدفمند به منزله ی خاموش شدن صداهای ناهمسو و کم رنگ کردن فضای انتقاد در داخل نیست زیرا اعلام مواضع شورای عالی امنیت ملی، وزارت امور خارجه، صدا و سیما و حتی اظهارنظرهای امامان جمعه و... در تبیین سیاست خارجی جمهوری اسلامی تاثیر چشمگیری دارد. در کنار بایسته های درونی، الزام های بیرونی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است؛ الزام هایی که به مواضع و رویکردهای منطقه یی و جهانی برمی گردد. در این زمینه تغییر ملموس رویکرد خصومت آمیز آمریکا و ایجاد درصدی از همکاری جویی در قبال پرونده ی هسته یی جمهوری اسلامی ایران به عنوان ضرورتی غیرقابل انکار برای دستیابی به توافق هسته یی، اهمیت الزام های دسته ی دوم را مشخص می سازد. پس از یک دهه کاربرد تحریم های بی نتیجه علیه ایران، سرانجام کاخ سفید به همراه متحدان غربی آمریکا از مواضع زیاده خواهانه ی گذشته ی خود عقب نشستند و برای حل و فصل این اختلاف ها با ایران، دیپلماسی و گفت وگو را کارآمدتر و نتیجه بخش تر از دیگر ابزارها دانستند. چنین تغییر رویکردی سبب شد تیرماه امسال توافقی تاریخی در وین حاصل شود. بنا بر این و همان طور که اشاره شد الگوی حل و فصل موضوع هسته یی می تواند پس از این نیز به عنوان چارچوبی برای حل دیگر اختلاف ها مورد توجه قرار گیرد. در چارچوب سیاست همکاری جویانه و در راستای تسری آن در سطح منطقه، جلوگیری از ایجاد زمینه های دخالت بازیگران فرامنطقه یی ضروری است. جلوگیری از دخالت و نقش آفرینی بیگانگان در امور کشورهای منطقه -همچون سوریه و یمن- در کنار برقراری سیاست های همکاری جویانه در این کشورها از جمله پیش شرط های حل و فصل بحران های منطقه یی است؛ امنیتی که باید درونزا باشد و در داخل تولید شود نه از طریق خشونت ورزی نیروهای خارجی. بدون شک اقدام هایی نظیر کشتار و بمباران مناطق گوناگون با هدف از بین بردن افراط گرایی برکنار از عنصر همکاری جویی خود به افزایش خشونت و تندروی می انجامد. همان طور که رییس جمهوری در مجمع عمومی اشاره کرد، ساز وکارها و راهکارهایی مانند تدوین و نگارش برنامه ی جامع اقدام مشترک به عنوان عاملی در کاهش شکاف ها و اختلاف های منطقه یی می تواند الگوی نوعی همکاری جویی و زمینه ساز رفع افراطی گری شود. بنابراین، زمانی می توان انتظار حل وفصل مسالمت آمیز اختلاف ها را در منطقه داشت که دست کم بازیگران مهم و تعیین کننده به این نتیجه برسند مسایل اختلافی را نه در میدان کارزار بلکه در پای میز مذاکره حل کنند. 

درهم تنیدگی بیش از اندازه ی سیاست با حوزه های مختلف زندگی جمعی در کشور ما این بار دامان هنر را گرفته است؛ هنری که بالندگیش در دور بودن از سیاست معنا می یابد. فضای گفت وگوهای این روزها چه در دنیای واقعی و چه مجازی شاهد ایجاد دوگانه یی سیاسی در مورد یک رقابت تلویزیونی بین 2 هنرمند حوزه ی طنز بود؛ رقابتی بر سر طنازی در برنامه ی تلویزیونی «خندوانه» که در یک سوی آن طنز نویسی زبردست و در سوی دیگر بازیگری خوشچهره و پرطرفدار حاضر شدند. رقابت «امیرمهدی ژوله» طنزپرداز جوان و «امین حیایی» بازیگر نام آشنای کشورمان نمود رقابت دو ژانر (گونه) کمدی است که هر یک طرفداران خاص خود را دارد. در این رقابت ژوله کوشید تا با طنز کلامی خود نگاهی نقادانه به برخی مسایل اجتماعی و فرهنگی داشته باشد و در برابر حیایی نمایشی ترکیبی از ژانر کمدی حرکتی موسوم به «اسلپ استیک» (Slapstick) و کمدی تقلیدی اجرا کرد. هماوردی ژوله و حیایی که قرار شد پیروز آن با رای پیامکی بییندگان مشخص شود، رخدادی هنری بود که بنا به گفته ی این هنرمندان و نیز گردانندگان برنامه ی خندوانه قرار بود لحظه هایی خوش برای مردم بیافریند. با این حال بحث های به وجود آمده پس از این برنامه نشان داد که این رخداد هنری- فرهنگی ابعادی فراتر از انتظار یافته است به طوری که اکنون جنبه های سیاسی آن بر اصل داستان سایه افکنده است. تمایل یکی از این هنرمندان به یک جریان سیاسی و انتشارعکس های او با برخی چهره های سیاسی که موجب انتساب او به آن جریان شد از یک سو و بازی هنرمند دیگر در فیلمی با پیام خاص سیاسی که سبب شد وی در اردوگاه مقابل قرار گیرد از سوی دیگر، موجب شکل گیری یک دوگانه ی سیاسی شد؛ دوگانه یی که پس لرزه های آن هنوز هم ادامه دارد. در ارتباط با این مهم چند نکته لازم به یادآوری است: نخست آنکه هنرمند رسالتی مهم بر دوش دارد. مسوولیت سنگین پیام رسان هنر که فریاد خاموش اما بلند جامعه است، بر عهده ی هنرمندی است که به موجب انسان بودنش، فارغ از تمایل و گرایش های سیاسی نیست. اما پیامبر هنر در ایفای نقش خود باید به رغم تمایل ها و گرایش های سیاسی، مسوولیت های واقعی خود مانند احترام به مخاطب، اشاره به معضلات اجتماعی، نقد مشکلات فرهنگی و حتی سیاسی را بشناسد و آن را به جا آورد. از این رو بد نیست که هنرمند سوگیری و گرایش سیاسی داشته باشد، ولی در نقش و قامت یک هنرمند باید وظایف و مسوولیت های اجتماعی خود را در نظر داشته باشد. دوم آنکه در یک جامعه ی متعادل هر چند حوزه های گوناگون زندگی جمعی با هم پیوند دارند، اما مدیریت، تصمیم سازی و عملکرد هر حوزه مستقل و جدا است.اگرچه سیاست به دلیل ماهیت فراگیری که دارد، جنبه های مختلف زندگی مردم را زیر تاثیر قرار می دهد، اما پیوند زدن همه ی امور جامعه به سیاست که از آن با عنوان سیاست زدگی یاد می شود، می تواند تعادل جامعه را برهم زده و عملکرد سایر حوزه ها را مختل کند. «بی تفاوتی سیاسی» روی دیگر سکه ی سیاست زدگی است که سلامت جامعه را بیش از پیش تهدید می کند. در جامعه های سیاست زده که مردم همه چیز را با عینک سیاسی می بینند، گاهی چنان نسبت به مسایل اجتماعی-سیاسی مهم از خود بی تفاوتی نشان می دهند که موجب تعجب می شوند. در چنین جامعه هایی مردم در جایی که باید در زمینه ی مسایل اجتماعی- سیاسی حساس باشند، حساسیتشان کمتر از میزان انتظار است-مثلا در زمینه ی حقوق شهروندی و پرسشگری در زمینه ی وظایف مسوولان- اما بعضی وقت ها همه چیز را سیاسی می بیینند. حتی بعضی وقت ها تصمیم های مالی، اقتصادی و... که جنبه ی کارشناسانه و تخصصی دارد رنگ و بوی سیاسی می گیرد . سوم آنکه سیاست زدگی بیش از هرچیز محصول واکنش مردم به کنش های مسوولان جامعه است. وقتی سیاستمداران به بهانه های مختلف در ساحت های گوناگون زندگی شهروندان ورود پیدا می کنند، سیاست به صورت خودکار به همه حوزه ها وارد می شود. اگرچه مدیریت حوزه های مختلف زندگی جمعی از نظر ساختاری بر عهده ی نهادهای مسوول و متفاوت گذاشته شده است، اما سنگینی سایه ی نهادهای سیاسی و امنیتی بر سر آنها موجب غلبه ی نگاه سیاسی می شود. به عنوان نمونه وقتی نحوه ی پوشش یا مدل مو مبنای قضاوت سیاسی قرار می گیرد یا به کنسرت هایی که از نهادهای مسوول مجوز گرفته و انطباقشان با اصول فرهنگی تایید شده، با دید امنیتی و سیاسی نگاه می شود یا در یک رقابت ورزشی جنبه های سیاسی پررنگ تر از فلسفه ورزش می شود، نمی توان انتظار داشت که مردم سیاست زده نشوند. در آخر باید گفت که بسته بودن فضای سیاسی جامعه هم از سویی دیگر به سیاست زدگی دامن می زند. وقتی بستر فعالیت و اظهارنظر در مورد مسایل سیاسی به طور کامل باز نشود و کنش و موضع گیری سیاسی در بستر جوی لایروبی نشده به حرکت درآید، از مجراهای دیگر سر می زند و به حوزه های دیگر تسری می یابد. ایجاد بستر مناسب برای اظهار نظر و کنش فعالان سیاسی از هر جریان و جناح، مانند تعبیه ی سوپاپ اطمینانی آسیب های احتمالی را به حداقل خواهد رساند. 

از آغاز به کار گروه سینمایی هنر و تجربه یعنی روز دوازدهم مهر ماه 1393، یک سال می گذرد. این گروه سینمایی در سالی که گذشت تجربه ی خوبی را برای اهالی سینما رقم زد چرا که به واسطه ی آن بسیاری از آثار سینمایی که به اکران در سینمای تجاری نرسیده بود، امکان اکران یافت و چه بسا پرمخاطب شد. فیلم «ماهی و گربه» ساخته ی «شهرام مکری» و مستندهای «شش قرن و شش سال» به کارگردانی «مجتبی میرتهماسب» و «آتلان» به کارگردانی «معین کریم الدینی» از جمله فیلم های پر طرفدار در گروه سینمایی هنر و تجربه طی یک سال گذشته بود. گروه سینمایی هنر و تجربه با هدف حمایت از آثار سینمایی کوتاه، بلند و مستندِ ایرانی به ویژه آثار فیلمسازان جوان تشکیل شد. آن گونه که دست اندرکاران این گروه سینمایی می گویند، هنر و تجربه با هدف تقویت سطح کیفی سینما و ایجاد انگیزه برای فیلمسازان جوان، برای خلق آثار سینمایی ارزشمند فعالیت خود را آغاز کرده و همانطور که از نام آن بر می آید آثاری را به نمایش خواهد گذاشت که از معیارهای هنری لازم برخوردار باشد. در همین پیوند، سال گذشته و همزمان با شروع فعالیت گروه سینمایی هنر و تجربه، «امیرحسین علم الهدی» مدیر اجرایی و دبیر شورای سیاستگذاری این گروه سینمایی در گفت وگو با پژوهشگر ایرنا سینمای هنر و تجربه را دغدغه ی مهمی برای فعالان حوزه ی فرهنگ و هنر و سینماگرانی دانست که همواره نگرانی تولید آثار سینمایی ارزشمند را دارند. به گفته ی وی، سینمای هنر و تجربه دغدغه ی سینمای تجاری را ندارد که هدف نخست آن از اکران فیلم ها سود مالی است. از این رو هنر و تجربه می خواهد به عنوان یک سینمای پایه به بحث های جدیدی در حوزه ی سینما چه از منظر ساخت و چه از منظر محتوا ورود یابد. در آن زمان اما برخی منتقدان سینمایی نظر متفاوتی داشتند. منتقدان اینگونه استدلال می کردند که گروه سینمایی هنر و تجربه بر خلاف آنچه دست اندرکاران آن می گویند، با فراهم ساختن راهی برای نمایش فیلم های کم ارزش به سطح کیفی سینمای کشور لطمه خواهد زد. در برابر، در یک سالگی گروه سینمایی هنر و تجربه برآوردهای بدست آمده حاکی از عملکرد قابل دفاع آن است؛ عملکردی که تا این لحظه رضایتی نسبی هم در میان مخاطبان و هم در میان سینماگران ایجاد کرده است. عملکرد گروه سینمایی هنر و تجربه طی یک سال گذشته نشان داد که به نمایش در نیامدن یک فیلم در سینمای تجاری همیشه نمی تواند دلیلی برای بد بودن آن فیلم باشد. استقبال مردمی از سینمای هنر و تجربه در سالی که گذشت از این واقعیت پرده برداشت که فیلم های خوب فقط فیلم هایی نیست که در سینمای تجاری اکران می شود، کارگردان بنام و شناخته شده دارد یا برای ساخت آن هزینه های کلان صرف شده است چراکه گاهی ممکن است اثر ارزنده یی ساخته شود که به دلایل مختلف از جمله تازه کار بودن یا کم نفوذ بودن سازنده ی آن به اکران در سینمای تجاری دست نیابد. سینمای هنر و تجربه در طول یک سال فعالیت خود کوشید تا در حد توان به اکران آثار خوب سینماگران کمک برساند و اسباب دلگرمی اهالی سینما به ویژه سینماگران خوش ذوق و جوان را فراهم سازد. با این همه، سینمای هنر و تجربه در بلندمدت نمی تواند جایگزین کم و کاستی های سینمای تجاری و راهکاری برای پر کردن خلاهای سینمای اصلی یا بدنه باشد. بدون شک برای دست یابی به شرایط مناسب در سینمای بدنه باید راهکارهای بهتری اندیشید؛ راهکارهایی که از جمله ی آن ها برقراری عدالت در میان سینماگران و کم شدن سایه ی نگاه های سلیقه یی از سر سینما است. سینماگران از باسابقه تا تازه کار باید امکان نمایش آثار خود در سینمای تجاری و در شرایط برابر را داشته باشند و با آثار آن ها به شکلی سفارشی و گزینشی برخورد نشود. نهادها و مسوولان سینمایی کشور باید شرایط را به گونه یی فراهم آورند که فقط شاهد اکران آثار تعداد انگشت شماری از کارگردانان مطرح در سینمای تجاری نباشیم. همزمان با کنار گذاشته شدن برخورد گزینشی با آثار سینمایی، رفع نقطه های ضعف دیگر مانند کمبود سالن های سینمایی نیز می تواند به ارتقای سینمای کشور کمک برساند چرا که محدود بودن تعداد سالن های سینمایی نقشی پررنگ در به حاشیه رفتن آثار برخی فیلمسازان و در نتیجه دلسردی آنان دارد. در این مسیر، دست اندرکاران سینمایی کشور باید با کاستن از برخی هزینه های نابجا، از جمله هزینه هایی که برای برگزاری جشنواره های ریز و درشت سینمایی صرف می کنند، می توانند زیر ساخت های سینمایی را گسترش و ارتقا دهند. جلوگیری از به هدر رفتن بودجه ی سینمایی کشور در پروژه هایی که زیر عنوان فاخر ساخته می شود و گاه با استقبال مخاطبان نیز رو به رو نمی شود یکی دیگر از راهکارهای مصرف بهینه ی بودجه است؛ راهکاری که می تواند به سالن سازی در سینمای بدنه کمک برساند و امکان اکران عمومی را برای بسیاری از آثار سینمایی فراهم سازد. در مجموع باید گفت سازوکارهایی چون گروه سینمایی هنر و تجربه تا حدی توانسته ضعف های موجود در سینمای بدنه را بپوشاند و این امکان را برای اهالی سینما فراهم آورده است تا آثار خود را به نمایش عموم بگذارند اما این برای بهبود وضعیت سینمای ایران کافی نیست. ایجاد امکانات برای فیلمسازان و به وجود آوردن زیرساخت های لازم در سینمای کشور برای ارتقای سطح کمی و کیفی آن وظیفه یی مهم بر دوش ساختارهای اصلی در سینمای کشور است زیرا نمایش آثار سینمایی در سینمای تجاری به مراتب می تواند بیشتر به اقتصاد سینما کمک برساند و پویایی و خلاقیت فیلمسازان را به ارمغان بیاورد. 

کابینت قفسه یا کمدی است که گاهی در حمام و اغلب در آشپزخانه برای نگهداری مواد غذایی، لوازم پخت ‌و پز و ظروف استفاده می‌شود. کابینت‌ها در آشپزخانه‌های امروزی، اغلب بیشتر فضای بین یخچال ، اجاق گاز و سینک ظرفشویی را اشغال می‌کنند. ولی در حمام‌ها، کابینت(mdf کابینت) معمولاً به‌صورت تکی و فقط در بالای روشویی و یا توالت و به منظور نگهداری هوله ، دارو و یا وسایل بهداشتی استفاده می‌شود.

تاریخپه کابینت

کابینت به شکل امروزی، در اوایل قرن بیستم میلادی و ابتدا به صورت کمدهای تکی در آشپزخانه‌ها به کار گرفته شد. تا پیش از آن آشپزخانه‌ها دارای کابینت‌های ثابت و جاسازی شده و محل مشخصی برای اجاق گاز، یخچال و دیگر وسایل آشپزخانه نبودند و اغلب فعالیت‌های صورت گرفته شده در آشپزخانه (مانند آماده سازی مواد غذایی) بر روی میز وسط آشپزخانه انجام می‌شد.

نقش کابینت در آشپزخانه

برای مدیریت بهتر فضای آشپزخانه با توجه به مثلث کار و با توجه به شرایط خاص استفاده کننده، از کابینت(کابینت آشپزخانه) استفاده می‌شود. طراحی صحیح کابینت در آشپزخانه، موجب می‌شود تا فضای مفید و قابل استفاده آن آشپزخانه و سطح رفاه کاربر جهت پخت‌وپز و شست‌وشوی ظروف افزایش یابد.

انواع کابینت

کابینت‌ها بسته به نوع مواد سازنده به کابینت‌های فلزی، چوبی، ام‌دی‌اف (mdf)، های گلاس، پی‌وی‌سی، و یا ترکیبی تقسیم می‌شوند.

طراحی کابینت‌ها

طراح کابینت‌ها با توجه به تنوع آشپزخانه‌ها از نظر شکل طراحی(یو شکل، ال شکل، خطی، شبه‌جزیره‌ای و جزیره‌ای)، صورت می‌پذیرد.

رابرت فراست، شاعر امریکایی، معتقد است «خانه همان‌جایی است که وقتی قرار است به آن برگردیم، همه اجزایش آدم را به سمت خودش می‌کشد.» سویه‌های معنوی را اگر کنار بگذاریم، قطعا یکی از این اجزایی که آدم را به سمت خانه‌اش می‌کشد، سلیقه‌ای است که در چیدمان اجزای خانه به کار رفته است. این چند قدم را بردارید تا به یک دکوراسیون مطلوب و درعین‌حال شخصی دست پیدا کنید.
۱) از نصب تابلوهای کوچک روی دیوارهای بزرگ اجتناب کنید. با این کار هم از ارزش اثر هنری کم می‌شود و هم دیوار خانه کوچک به نظر می‌رسد. تابلوهای هنری باید دو‌سوم پهنای دیوار را پوشش دهند تا بشود آنها را یک عنصر دکوراتیو به حساب آورد.
۲) اگر می‌خواهید دیوارهای اتاق‌تان مرتفع به نظر بیاید، از چندین تابلوی عمودی در کنار هم استفاده کنید. اگر دوست دارید دیوارهای اتاق‌تان پهن و طولانی به نظر آید، چندین تابلوی افقی را در کنار هم قرار دهید.
۳) قبل از انجام رنگ‌آمیزی نهایی، از علاقه‌تان به رنگ مورد نظر مطمئن شوید. شاید بد نباشد که آن را در جای کوچکی امتحان کنید و زمانی که از شدت روشنی، تیرگی و یا درخشندگی رنگ اطمینان حاصل کردید آن را برای کل دیوارها به کار ببرید. بهتر است امتحان رنگ را در زیر همان نوری انجام دهید که بیشترین زمان را با آن سپری می‌کنید.
۴) نورها می‌توانند روی رنگ‌ها تاثیر بگذارند. برای مثال، نورهای زرد مقداری گرما و زردی به رنگ اضافه می‌کنند. در مقابل، نورهای سفید، باعث اضافه شدن کمی رنگ آبی به دیگر رنگ‌ها می‌شوند.
۵) استفاده از تابلوهای نقاشی به هماهنگی و زیبایی خانه بسیار کمک می‌کند، ولی به هنگام نصب این تابلوها باید در نظر داشته ‌باشید که در ارتفاعی بالاتر و یا پایین‌تر از حد تعریف‌شده قرار نگیرند. حد تعریف‌شده نصب تابلوها درحقیقت همان میانگین قد افراد بزرگسال خانواده است، یعنی در فاصله‌ای مابین ۱۵۸ تا ۱۷۰ سانتی‌متر از کف زمین.
اگر قصد دارید مجموعه‌ای از تابلوها را روی دیوار به نمایش گذارید، می‌توانید این دامنه را به ۱۳۰ تا ۱۸۵ سانتی‌متر گسترش‌دهید.
۶) اگر می‌خواهید اتاق‌ها بزرگ‌تر از حد واقعی به نظر برسند، از رنگ‌های روشن و درخشنده استفاده کنید. برعکس، اگر فضای وسیعی در اختیار دارید و می‌خواهید که کوچکتر به نظر برسد، رنگ‌های تیره به کار ببرید

مناسب ترین موقعیت برای انجام پروژه رنگ آمیزی دیوارهای ساختمان، هنگامی است که شرایط آب و هوایی موجود امکان باز گذاشتن در و پنجره ها را مهیا کرده و در نتیجه بتوان مرحله خشک شدن سریع لایه رنگی را به جریان هوا و گرمای آن سپرد. حال اگر شما نیز فرصت را غنیمت شمرده و مهم تر از همه قصد دارید این پروژه را خودتان انجام دهید، نقاشی ساختمان اگرچه به ظاهر ساده به نظر می آید ولی دارای چندین مرحله بوده و رعایت نکاتی در هر مرحله می تواند با سرعت بیشتر به نتیجه بهتری منجر شود. این مراحل و نکات آنها عبارتند از:
۱) جمع آوری لوازم کاربردی و دکوراسیونی و همچنین پوشش آنها: پس از جمع کردن لوازم در گوشه ای از فضا، آنها را با لایه ای پلاستیکی خوب پوشش دهید. برای این منظور شما می توانید این لایه های پلاستیکی را به صورت متری تهیه کنید.
۲) محدود کردن نواحی مورد نظر برای نقاشی و پوشش قسمت های هم جوار برای محافظت از آغشته شدن به رنگ هنگام نقاشی ماسکه کردن: به عنوان مثال پوشاندن کلیدها و پریزهای برق و تلفن، شیشه های پنجره ها، دستگیره های درها و غیره از جمله این اقدامات هستند. برای انجام این کار از نوارچسب های کاغذی به تنهایی و یا به همراه روزنامه می توانید استفاده کنید. حتی ممکن است شما بخواهید تنها قسمت هایی از یک دیوار را آن هم با رنگی متفاوت پوشش دهید که در چنین شرایطی نیز چسب های نواری کاغذی ابزار اصلی محسوب می شوند. نکته: در صورتی که چسب نواری کاغذی را برای ماسکه کردن انتخاب کرده اید، توجه داشته باشید تا خشک شدن کامل لایه رنگی، هرگز بر کندن آن اصرار نورزید زیرا امکان برداشته شدن لایه رنگ به همراه چسب وجود دارد. حال اگر با وجود خشک شدن رنگ کندن چسب به راحتی انجام نمی گیرد، کافی است پنبه ای را به تینر روغنی آغشته کرده و بر روی چسب بمالید سپس آن را به آرامی از روی سطح رنگ جدا سازید.
توجه: به هیچ وجه به جای تینر روغنی، تینر فوری را امتحان نکنید زیرا تینر فوری رنگ دیوار را در خود حل کرده و شما مجبور خواهید بود دوباره آن دیوار را رنگ کنید.
۳) مرحله زیرسازی:کلیه قسمت های فرورفته ای را که در اثر ضربه بر روی دیوار پدید آمده است با گچ و یا بتونه پر کرده و سپس هرگونه اختلاف سطح را با سمباده صاف و یکنواخت کنید. به این ترتیب بستری مناسب برای رنگ آمیزی حاصل می شود.
۴ )مرحله انتخاب و ساخت رنگ : ابتدا نوع رنگ مورد نظر را با توجه به دیوار، سقف و غیره و همچنین پوشش قبلی آن انتخاب کرده و سپس به مرحله دیگر یعنی ساخت رنگ دلخواه بپردازید. به عنوان مثال برای پوشش کلیه سقف ها به جز سقف آشپزخانه و سرویس های بهداشتی که شست وشوی سالیانه آن نیاز است از رنگ پلاستیک استفاده می شود.دیوارها را نیز اغلب با رنگ روغنی می پوشانند که تنها تفاوت موجود میان میزان نسبت ماتی و براقی رنگ روغن است که آن هم با توجه به مکان و کارکرد آن انتخاب می شود. به این معنا که برای سطوحی که شست وشوی بیشتر لازم دارند، میزان رنگ روغنی براق نسبت به مات می بایست بیشتر بوده و در مورد دیوارهای دیگر مکان ها این میزان تقریبا نصف نصف و یا حتی مقدار رنگ مات کمی بیشتر از رنگ براق است.
نکته ۱) اگر برای دستیابی به رنگ دلخواه چند رنگ را با هم مخلوط کرده اید، پیش از استفاده بر روی دیوار توجه داشته باشید که همواره رنگ خیس دوپرده روشن تر از خشک شده همان رنگ است. برای امتحان بیشتر نیز شما می توانید قسمتی از در قوطی رنگ و یا قطعه فلزی بدون استفاده ای را با لایه ای از رنگ پوشش داده و کمی صبر کنید. رنگ بر روی فلز با سرعت بیشتری خشک شده و نتیجه زودتر حاصل می شود.
نکته ۲) در صورتی که نمونه رنگی را ساخته و در انتخاب آن اطمینان دارید، برای درست کردن مقدار زیادی از آن لازم است همان فرمول ترکیب رنگی را استفاده کرده و جهت امتحان قطره ای از رنگ نمونه را در داخل قوطی رنگ ساخته شده بچکانید. با این کار به راحتی می توانید رنگ نمونه انتخابی و رنگ ساخته شده را با هم مقایسه کنید.
نکته ۳) این روزها کارخانجات ساخت رنگ دست به تولید طیف وسیعی از رنگ های گوناگون زده اند که به این ترتیب سلیقه همه افراد به راحتی قابل تامین است.
۵ )انتخاب ابزار رنگ آمیزی: برای رنگ آمیزی سطوح داخلی ساختمان و لوازم گوناگون سه نوع ابزار رایج وجود دارد:
الف) قلم مو
ب) غلتک
ج) پیستوله
که باتوجه به شرایط سطح مورد نظر برای رنگ آمیزی باید از یک و یا ترکیبی از چند تای آنها استفاده کرد.
۶) مرحله رنگ آمیزی: پس از انتخاب نوع رنگ و ابزار، برای رنگ آمیزی اقدام کنید ولی پیش از آن ابتدا رنگ ها را صاف کنید. به این ترتیب رنگی صاف و بدون ناخالصی حاصل می شود. این کار در مورد استفاده از رنگ های باقی مانده از پروژه های قبلی نقاشی ساختمان الزامی است زیرا رنگ به مرور زمان و در مجاورت با هوا رویه بسته و در نتیجه ناخالصی هایی در آن به وجود می آید.

در هر دکوراسیونی چه محل کار چه منزل آنچه که فضا را بیش از بیش زیبا و خاص می کند توجه کردن به تزیینات و جزییات زیر در فضاست . که به خوبی در کنار سایر المان های فضایی می نشیند. بنابر این آنچه که در یک فضا باید به آن توجه کرد درست استفاده کردن از این عناصر دکوری به روش های مختلف در دکوراسیون داخلی است.

با یک شلف در ارتفاع کم و آویزان کردن چند تابلو ساده می توانید فضای ورودیتان را منحصر به فرد کنید

ورودی هر خانه همان فضایی است که در نگاه اول مخاطب را جذب می کند و از هر نظر حائز اهمیت است، ورودی ها در علم فنگ شویی نیز جایگاه ویژه ای دارند، بنابراین باید توجه داشته باشیم که برای داشتن یک ورودی خاص و منحصر به فرد آنچه که نیاز داریم تزیینات خاص و ویژه است. با یک شلف ساده در ارتفاع کم و آویزان کردن چند تابلو ساده با تم یکسان می توانید فضای ورودیتان را منحصر به فرد کنید توجه داشته باشید که نیاز نیست فضای شما حتما شلوغ باشد، هر چه ساده تر بهتر و شکیل تر!

شلف ها فقط به عنوان یک طبقه کاربرد ندارند حتی برای یک نورپردازی جزئی از آن استفاده می شود

شلف، عنصری کاربردی برای خانه ای زیبا است، در واقع فضای نشیمن همان فضایی است که علاوه بر توجه ویژه به مبلمان آن باید به فراخور سبک و سیاق طراحی آن در جست و جوی عناصر دکوری برای آن باشیم، این عناصر را به خوبی می توانیم روی شلف ها جای دهیم و علاوه بر زیبایی، نظم بصری خاصی هم در فضا ایجاد کنید، به خوبی می بینید که شلف ها فقط به عنوان یک طبقه کاربرد ندارند حتی برای یک نور پردازی جزی نیز از آن استفاده شده است. پس کارایی شلف ها را در هیچ زمینه ای دست کم نگیرید و آن را در فضای دکوراسیون خود جای دهید.

شما می توانید با این شلف ها فضایی برای ظروف و کتاب های خود تهیه کنید

در بسیاری از منازل برای خانم ها ی ایرانی حضور یک ویترین در فضای نشیمن و غذاخوری حیاتی است اما با آپارتمان ها و فضاهای کوچک امروزی دیگر وجود همچین عنصری در خانه ها هر چند هم که دوست داشتنی و مورد نیاز و پسند باشند محکوم به حذف هستند، اما به سادگی می توانید در فضای غذاخوری خود یکی از این شلف ها را قرار دهیم و با ظروف و کتاب های خود آن را تزیین کنیم، این شلف ها می توانند فضای شما را دگرگون کنند. در این میان توجه به ترکیب رنگی مناسب در فضا همان چیزی است که بیش از بیش می تواند فضای شما را دگرگون کند.

شما می توانید از شلف ها به عنوان فضایی برای قاب ها استفاده کنید

فضای اتاق خواب باید همیشه ساده و آرامش بخش، اما این موضوع باعث نمی شود که از عناصر دکوری این فضا غافل شویم، برای جلوگیری از ازدحام و شلوغی لوازم دکوری در اتاق خواب، شلف ها می توانند بسیار مناسب باشند، می توانید جسارت بیشتری به خرج دهید و از شلف ها به عنوان فضایی برای قاب ها استفاده کنید، قاب هایی بزرگ و کوچک با پس زمینه های رنگی که با اتاق خواب شما هارمونی خوبی را داشته باشد و علاوه بر آرامش کمی سرزندگی به فضای خود ببخشید.

برای قرار دادن اسباب بازی در اتاق کودکان از شلف ها به جای کمد استفاده کنید

برای تزیین اتاق کودک چیزی که بیشتر کاربرد دارد و دم دست است همان اسباب بازی های دوست داشتنی آن هاست. که غالبا انتظار دارند دم دست شان هم باشد پس به جای استفاده از کمدها و محبوس کردن این اسباب بازی هایشان از این شلف ها استفاده کنید، این شلف ها و طبقات به خوبی برای دکوراسیون اتاق کودک مناسب اند، یکی از آن ها را تهیه کنید و بگذارید لذت ببرند.

با چند لوله فلزی معمولی و یک تخته چوب می توانید یک شلف زیبا و کاربردی برای حمام آماده کنید

تا به حال به فکر سر و سامان دادن به حمامتان افتاده اید؟ چرا حمام ها را از دایره ی دکوراسیون خود خارج می کنید؟! آنچه که بیشتر باید به دکوراسیونش اهمیت دهید فضاهای شخصی تر منزلتان هست. به سادگی می توانید برای حمامتان یک شلف خودتان بسازید! همیشه نیاز نیست یکی از آن ها را آماده تهیه کنید با چند لوله فلزی معمولی و یک تخته چوب به خوبی می توانید یکی از آن ها را بسازید، با هر آنچه که دوست دارید تزیینش کنید! حتی با یک قاب عکس خاطره انگیز که به همه ی این ها وابسته و به خلاقیت خود شماست.

با درست کردن یک شلف ساده و قرار دادن گلدان و شمع سرویس بهداشتی خود را زیبا کنید

اگر یک سرویس بهداشتی کوچک دارید، نگران نباشید کمی متفاوت فکر کنید به خوبی می توانید با یک شلف کوچک و یک گلدان یا حتی چند شمع به عنوان عناصر دکوری، فضای سویس بهداشتی خودتان را متفاوت و بی نظیر کنید، دقت کنید هیچ قاعده و قانونی برای شما وجود ندارد فقط خلاقیت شماست که می تواند دکوراسیون فضای شما را متحول کند.

در نشست مشترک هیات دولت و استانداران سراسر کشور که چهارشنبه ی هفته ی گذشته برگزار شد، «حسن روحانی» رییس جمهوری با اشاره به حساسیت برنامه ریزی و آینده نگری در شرایط پس از توافق هسته یی، سخنان مهمی را درباره ی مسایل مهم پیش روی کشور بیان کرد. انگشت نهادن بر ضرورت حضور پرشور و مشارکت بیشینه ی مردم و گروه های سیاسی در رخدادهای سیاسی مهم پیش رو یعنی انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان و تاکید بر جدا بودن نظارت و اجرا در فرایند انتخابات از برجسته ترین سخنان رییس جمهوری در این نشست بود. در ارتباط با این سخنان باید گفت، انتخابات نمودی از جامعه ی مدنی و حرکت یک کشور به سوی توسعه ی سیاسیِ پایدار است و همچنین در مسیر استیفای حق مردم در تعیین سرنوشت و شکل گیری یک حکمرانی خوب گامی مهم به شمار می رود. جدا از معیارهای عمومی و پذیرفته شده در زمینه ی برگزاری انتخابات های مردمسالارانه، هر کشور و جامعه یی قوانین و چارچوب های حقوقی خود را دارد و برگزاری انتخابات نیز در آن ممکن است دارای تفاوت هایی با دیگر نظام های مردمسالار باشد. در همین پیوند، یکی از ویژگی های نظام انتخاباتی ایران تعریف نقش برای شورای نگهبان به عنوان ناظر و وزارت کشور در قامت برگزار کننده ی انتخابات است. البته با وجود جدا بودن حوزه ی مسوولیت دست اندرکارانِ نظارت و اجرا، گاه در برگزاری انتخابات، این 2 حوزه در هم آمیخته و امر نظارت در اجرا نیز وارد می شود که همین موضوع می تواند چالش هایی در فرایند انتخابات به وجود آورد. با نظر به این موضوع و همچنین سخنان رییس جمهوری درباره ی جدایی 2 حوزه ی نظارت و اجرا در امر انتخابات، به بیان نکته هایی در این باره می پردازیم: 1- همچنان که اشاره شد، انتخابات شاخصی از جامعه پذیری نوین در هر کشور است و وجود آن در هر جامعه یی نشانه ی رعایت و احترام به حقِ مردم در تعیین سرنوشت خویش است. در جامعه ی مدنی، همه ی افراد از حقوق شهروندی برخوردار هستند و با داشتن حق رای می توانند در تعیین سرنوشتِ خود و مدیریت جامعه یی که در آن زندگی می کنند دخالت داشته باشند. در انتخابات ایران نیز همه قشرهای جامعه می توانند با هویت واقعی خود در انتخابات شرکت کنند و رای دهند و این امر نمودِ واقعی مشارکت شهروندان در اداره ی جامعه و سرنوشت کشور است. البته مشارکت به عنوان بُعدی از سرمایه ی اجتماعی یک کشور زمانی رنگ واقعی به خود می گیرد که اعتماد کامل نیز وجود داشته باشد یعنی مردم بتوانند به محفوظ ماندن رای خود اطمینان خاطر داشته باشند و به سلامت انتخابات در جامعه اعتماد کنند. همبستگی جامعه نیز در گروی وجود این 2 مولفه است و با تحقق آن می توان ادعا کرد که کشور دارای جامعه ی مدنی وسرمایه اجتماعی است. 2- رییس جمهوری در تشبیهی شورای نگهبان را «چشم» و دولت را در برگزاری انتخابات «دست» معرفی و تاکید کرده که چشم نمی تواند کار دست را بکند و از این رو نظارت و اجرا نباید مخلوط شود. با توجه به این دیدگاه و نیز روشن بودن امر نظارتِ شورای نگهبان در اصل 99 قانون اساسی و وظایف و شاخص های تعریف شده برای این نهاد، جدا سازی امر نظارت و اجرا در فرآیند انتخابات یک بایسته است. از آنجا که در نظام سیاسی هر نظام مردمسالار، انتخابات اهمیتی اساسی دارد، ضرورت های نظارت و اجرای درست و قانونمند در آن بر کسی پوشیده نیست. با توجه به مراحل گوناگون انتخابات از ثبت نام نامزدها، گزینش و تایید شایستگی آن ها، تبلیغات، رای گیری، رسیدگی به تخلفات و... نظارت امری مهم در همه ی این مرحله ها است و توانی مضاعف را می طلبد که رعایت امانت در حفظ رای شهروندان در فرایندی شفاف صورت گیرد. وظیفه ی شورای نگهبان در این زمینه چنان که در قانون اساسی نیز تعریف شده، نظارت در راستای دستیابی به این هدف ها در چارچوب های تعیین شده، بدون دخالت و وارد شدن در حوزه ی اجرایی است که خود ماموریتی جدا و توانبر به شمار می رود. 3- موفقیت در یک مجموعه و نظام زمانی به دست می آید که هر عضوی با توجه به اهداف و وظایف تعیین شده، کار خود را به درستی انجام داده و در حوزه ی فعالیت و عمل دیگر اعضا وارد نشود. در این صورت می توان انتظار داشت عملکرد هر نهاد برکنار از اختلال در دیگر بخش ها به پویایی و کارکرد درست نظام بیانجامد. با توجه به اینکه در انتخابات، فرایندهای نظارت و اجرا در راستای حفظ سلامت و صداقت به عنوان یک هدف مهم، کارویژه های خود را دارد، دخالت یکی در دیگری ممکن است مردم و گروه های گوناگون جامعه را در مورد سلامت و صداقت انتخابات به شک اندازد و این امر در بلند مدت زمینه های از بین رفتن اعتماد، پایین آمدن مشارکت، از میان رفتن همبستگی جامعه و به خطر افتادن موجودیت نظام سیاسی کشور را فراهم می کند. 4- با توجه به اینکه انتخابات مجلس شورای اسلامی و نیز خبرگان رهبری در اسفندماه امسال بر گزار می شود، همچنین افزایش امیدواری جامعه در پی لغو تحریم ها، در احزاب و جناح های سیاسی کشور نیز اعتماد و امیدواری بیش از پیش افزایش یافته و همین امر موجب شده که آنان برای شرکت و نامزدی در انتخابات پیش رو، اعلام آمادگی کنند. تاکید رییس جمهوری بر جدا بودن امر نظارت و اجرا و بیطرفی در انتخابات، برخی تردیدها و شبهه ها نسبت به سلامت انتخابات و سوگیری های سیاسی، حزبی و جناحی را که ممکن است در روند تداخل وظایف این 2 حوزه شکل گرفته باشد، تا اندازه زیادی از میان می برد و همین امر تضمینی در مشارکت سیاسی همه ی افراد جامعه و تاییدی در سلامت و شفافیت انتخاباتی خواهد بود.

فرآیند تولید شیشه های دوجداره

در ابتدا جام های شیشه به وسیله دستگاه حمل بر روی رکهای دستگاه حمل اتوماتیک قرار می گیرد به تعدادی که اپراتور مشخص می کند به میز برش اتوماتیک انتقال می یابد اندازه شیشه های مورد نظر توسط نرم افزار بهینه سازی جهت به حداقل رساندن ضایعات توسط دستگاه طراحی و سپس برش داده می شود. شیشه های پس از جداسازی به خط تولید شیشه دوجداره منتقل می شود ابتدا شیشه ها با آب سختی گیری شده، بطور کامل شسته و پس از کنترل کیفی به مرحله بعدی منتقل می گردد.

به موازات مراحل مذکور فریم های ما بین دوجدار (Spacer) توسط دستگاه خم کن (Bending) بر اساس اندازه شیشه خم و برش داده می شود و داخل فریم از مواد رطوبت گیر پر می شود. سپس دو لبه فریم توسط دستگاه بوتیل چسب زده می شود که به منظور درزگیری و قرارگرفتن اسپیسر ما بین دو شیشه و چسبیدن آنها به یکدیگر می باشد.

فریم ها جهت نصب روی شیشه انتقال می یابند شیشه ها پس از نصب فریم به دستگاه پرس منتقل شده و همزمان گاز آرگون به صورت اتوماتیک به داخل شیشه دوجداره تزریق می شود سپس توسط روبات میط شیشه دوجداره با چسب پلی سولفاید به منظور درزبندی ثانویه پر می شود.

شیشه دوجداره

عدم استفاده از شیشه های دوجداره در پنجره های UPVC می تواند بسیاری از خواص ذکر شده را مختل سازد. لذا به منظور دستیابی به تمامی مزایای مذکور استفاده از شیشه های چندجداره در این نوع از پنجره ها نه یک انتخاب بلکه یک الزام است. شرکت پنجره پویاسازه با برخورداری از خط تولید تمام اتوماتیک با تکنولوژی روز اروپا و سیستم تزریق گاز همزمان (Inline Gass Filling) اقدام به تولید شیشه های چندجداره منطبق با استانداردهای معتبر دنیا می نماید.

مواد اولیه شیشه دوجداره

مواد اولیه اصلی شیشه دوجداره شامل موارد زیر می باشد:

• شیشه شیشه جام در انواع مختلف، که از منابع معتبر داخلی و خارجی تهیه می گردد.

• اسپیسر ، مواد جاذب رطوبت، بوتیل، چسب دو جزئی پلی سولفاید که از منابع اروپایی تامین می گردد.

• گاز آرگون

می دانم شما یا دست کم بسیاری از شما مثل من تا به حال به درب های داخلی با رنگ سیاه در طراحی داخلی منزل تان فکر نکرده اید. من هم مثل شما اولین بار بود که به این موضوع پرداختم و تصور نمی کردم رنگ سیاه در درب های داخلی بتواند تا این حد دکوراسیون داخلی منزل را تحت تأثیر قرار داده و متحول کند.

رنگ سیاه درب ورودی منزل آغازی شیک برای دکوراسیون شیک تر منزل است

درب های داخلی سیاه شیک هستند!
درب ورودی سفید، جذاب و کلبه ای به نظر می رسد، اما بیایید اندکی متفاوت باشیم و با رنگ آمیزی درب ورودی منزل مان به رنگ سیاه، آغازی شیک برای دکوراسیون شیک تر منزل مان رقم بزنیم.

استفاده از رنگ سیاه و درب سیاه در فضاهای داخلی، می تواند دکوراسیون را تکمیل کند

درب داخلی سیاه در کنار برجستگی های سیاه!
اگر در فضاهای داخلی منزل تان از رنگ سیاه استفاده کرده اید، درب سیاه نیز می تواند به آن مجموعه اضافه شود و آن را تکمیل کند.با رنگ سیاه درب ها اتاق خواب تان را جذاب و متفاوت کنید

مثلا در این نمونه درب سیاه با رنگ قاب تخت خواب هماهنگ شده است و به فضا حسی سنگین و مردانه بخشیده است. پس با رنگ سیاه اتاق خواب تان را جذاب و متفاوت کنید. دقت کنید که در این نمونه ها چارچوب درب به رنگ سفید است.

رنگ سیاه برای پوشاندن نواقص درب بسیار مناسب است

نواقص در درب های سیاه به چشم نمی آیند!
آیا دربی در منزل تان دارید که می خواهید نواقص آن را از دید بپوشانید؟ رنگ سیاه برای پوشاندن نواقص بسیار مناسب است.

درب های فرانسوی سیاه باعث برجسته شدن منظره ی سبز بیرونی شده اند

درب های سیاه چشم انداز ها را قاب می کنند!
همان طور که یک اثر هنری وقتی قاب می شود، بهتر به نظر می رسد، منظره نیز با قاب شدن توجه بیشتری را جلب می کند. این درب های فرانسوی سیاه باعث برجسته شدن منظره ی سبز بیرونی شده اند. درب های فرانسوی از انواع درب های چوبی زیبا برای داخل خانه هستند.

چشم انداز درب های سیاه الزاما نباید به فضاهای بیرونی باشد

چشم انداز الزاما نباید به فضاهای بیرونی باشد. درب های سیاه برای قاب کردن فضاهای داخلی چشم گیر مانند این نمونه نیز بسیار مناسب اند.

با وجود درب سیاه دکوراسیون فضای داخلی متعادل شده و تلویزیون تنها نقطه ی تاریک فضا نیست

درب سیاه، نقاط سیاه منزل تان را متعادل می کند!
این اتاق اکنون زیبا و متعادل به نظر می رسد اما زمانی که تلویزیون خاموش است، یک سوراخ بزرگ سیاه در این فضای کوچک ایجاد می شود. با وجود درب سیاه این اتفاق متعادل شده و صفحه نمایش دیگر تنها نقطه ی تاریک فضا نیست.

لکه های تیره در اطراف دستگیره ی درب سیاه مشخص نمی باشد

اثر انگشت بر روی درب های سیاه مشخص نمی شود!
تمیز کردن لکه های تیره در اطراف دستگیره ی درب کاری خسته کننده است. درب های سیاه شما را از این دردسر همیشگی نجات می دهند.

درب سیاه مانند یک نقطه در ته خط است، این یکی از کاربردهای رنگ سیاه در طراحی داخلی است

درب های سیاه مقصد را مشخص می کنند!
این درب سیاه مانند یک نقطه در ته خط است – این درب پایان راهروی طویل را مشخص می کند. این یکی از کاربردهای رنگ سیاه در طراحی داخلی است.

برای داشتن دکوراسیون چشمگیر درب های سیاه را در کنار کف های تیره به کار ببرید

درب های سیاه در کنار کف های تیره عالی به نظر می رسند!
احتمالا درب سفید نیز در این فضا خوب به نظر می رسید، اما این درب سیاه حالت گرم و نمایشی که کف تیره ایجاد کرده را وسعت بخشیده است. شما می توانید از رنگ سیاه برای داشتن دکوراسیون چشمگیر مانند این نمونه استفاده کنید.

برای بازتاب و انعکاس به فضا یک روش افزودن آینه و روش دیگر استفاده از رنگ سیاه برای درب است

درب های سیاه به فضا درخشش می دهند!
هر فضا به اندکی بازتاب و انعکاس نیاز دارد، مخصوصا زمانی که عناصر دیگر بافت دار یا خنثی هستند. یک روش افزودن آینه به فضا و روش دیگر استفاده از رنگ سیاه برای درب است.

استفاده از درب های سیاه ، سقف کوتاه را بلندتر نشان می دهد

درب های سیاه سقف را بلندتر نشان می دهند!
کنتراست چشم را به خود جذب می کند، بنابراین یک درب سیاه باریک، چشم را به سمت بالا می کشد و یک سقف کوتاه را بلندتر نشان می دهد. این موضوع درب های سیاه را به خصوص برای زیر زمین ها یا فضاهای دیگری با سقف کوتاه بسیار کاربردی و مناسب می سازد.

جشن روز ملی سینما با حضور «علی جنتی» وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، «حجت الله ایوبی» رییس سازمان سینمایی و اهالی سینما و رسانه روز پنجشنبه نوزدهم شهریور ماه 1394، در کاخ سعدآباد تهران برگزار شد. این جشن حاشیه هایی را به دنبال داشت که مهمترین آن، سخنان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در حمایت از سینما و سینماگران بود. در این مراسم علی جنتی در سخنانی، آشکارا از فیلم «قصه ها» ساخته ی «رخشان بنی اعتماد» کارگردان بنام سینمای ایران حمایت کرد و برای گرفتن کارت زرد سوم از مجلس شورای اسلامی به خاطر حمایت از این فیلم اعلام آمادگی کرد. جنتی با تاکید بر اینکه در مورد انتقادها به هیچ وجه زیر تاثیر فشار رسانه ها و سخنان نمایندگان مجلس قرار نمی گیرد و فقط بر اساس ضوابط و قانون عمل خواهد کرد، گفت: من تاکنون 2 کارت زرد از مجلس گرفته ام و می دانم سومین کارت زرد هم برای فیلم «قصه ها» در راه است؛ در حالی که از نظر من این فیلم هیچ مورد خاصی ندارد و باید اجازه ی اکران می گرفت. حجت الله ایوبی نیز در این مراسم اظهار کرد: این جشن، جشن سینماگران است و خوشحالم که هستید. همچنان امیدوار باشید. اگر سال گذشته با تردید می گفتم که باید امیدوار بود، امروز با اطمینان می گویم روزهای بهتری در پیش روی ما با همدلی شما است. سخنان مسوولان فرهنگی دولت در حمایت از سینما می تواند برای اهالی سینما و دوستداران آن، امیدوارکننده و نشان از عزم جدی مسوولان فرهنگی دولت یازدهم برای حل مشکلات موجود بر سر راه سینما باشد؛ اما اینکه آنان تا چه اندازه بتوانند پای وعده های خود بایستند و در برابر فشارهای سلیقه یی و خارج از قاعده ی برخی جریان های فکری بر عرصه ی سینما ایستادگی کنند، سوالی است که پاسخ آن نیازمند گذر زمان است. مسوولان فرهنگی دولت یازدهم از زمان شروع به کار خود در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همواره بر حمایت از عرصه های گوناگون فرهنگی تاکید داشته و دارند، اما به نظر می رسد هنوز هم جریان هایی هستند که با دخالت در امور نهادهای فرهنگی، آن ها را در تنگنا قرارمی دهند؛ جریان هایی که نگاه آن ها به طور عمده ریشه در 2 دولت پیشین داشته و رفتارشان ادامه ی رفتارهای دولت های نهم و دهم در رویارویی با عرصه ی فرهنگ است. توقف اکران چند فیلم از جمله فیلم های «خانه پدری» و «رستاخیز» در چند ماه گذشته، شاید نمونه های کوچکی از دخالت افراد یا گروه هایی باشد که ذره بین بدبینی خود را بر روی عرصه ی فرهنگ گرفته اند و به جز رویکرد خود در این عرصه، هیچ نوع رویکرد دیگری را بر نمی تابند. البته این گونه رفتارها در 2 سال گذشته تنها محدود به عرصه ی سینما نبوده است و عرصه های دیگر فرهنگی مانند عرصه ی موسیقی نیز از آن متاثر شدند. توقیف کنسرت های خوانندگان، پرده ی دیگری از رفتارهای خودسرانه ی برخی نهادها و جریان های فکری است که در ماه های گذشته حوزه ی فرهنگ را با چالش روبه رو کرده است. در این پیوند، نکته ی تامل برانگیز آن است که هم فیلم ها و هم کنسرت های توقیف شده در 2 سال گذشته از مجوزهای لازمِ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برخوردار بودند. از این رو برخی بر این باورند که محدودیت های ایجاد شده در عرصه های گوناگون فرهنگی از زمان روی کار آمدن دولت یازدهم تاکنون با هدف بی اعتبار جلوه دادن مجوزهای وزارت ارشاد صورت گرفته است. دخالت و اعمال سلیقه در امور نهادهای فرهنگی بی تردید شرایطی را فراهم می آورد که هنرمندان و اهالی فرهنگ دیگر اعتمادی به مجوزهای وزارت ارشاد نداشته باشند و احساس امنیت کافی برای سرمایه گذاری در تولید آثار خود نداشته باشند. نبود امنیت در عرصه ی فرهنگ، آثار ناخوشایندی از خود برجای خواهد گذاشت. در این فرایند، عرصه ی سینما یکی از آسیب پذیرترین عرصه هاست؛ چراکه برای تولید یک اثر سینمایی، منابع مالی و نیروی انسانی بسیاری لازم است و اکران نشدن آن، خسارت های جبران ناپذیری را متوجه تولیدکنندگان یک فیلم سینمایی خواهد ساخت. اعمال نظرهای سلیقه یی و ایجاد محدودیت برای فیلم سازان، بی شک در دراز مدت از انگیزه ی هنرمندان برای تولید فیلم های خوب می کاهد، ضعف و رکود را مهمان سینمای ایران می کند و سینمای کشورمان را به سینمایی تبدیل خواهد کرد که هیچ کس علاقه یی برای سرمایه گذاری در آن ندارد. برخی اهالی سینما معتقدند این رکود اکنون تا اندازه یی بر سینمای ایران حاکم شده است. به باور آنان، این روزها سینمای ایران جولانگاه فیلم ها و فیلم سازانی شده است که فقط به فکر تامین خواسته های برخی جریان های فکری هستند. بهبود این شرایط اما، نیازمند بازنگری در رویکردهای موجود نسبت به حوزه ی فرهنگ است. در این مسیر جریان های سیاسی باید تا جای امکان، دست از سیاسی کردن عرصه های فرهنگی بردارند و به تصمیم گیری های وزارت ارشاد به عنوان متولی اصلی امور فرهنگی در کشور احترام بگذارند؛ نه اینکه هر وقت اراده کردند یکی از مجوزهای این نهاد فرهنگی را بی اعتبار کرده و با بهره گیری از تمام قوا و بازوهای اجرایی خود، گاه از اکران یک فیلم مجوزدار جلوگیری کنند و گاه کنسرت گروه های موسیقی را لغو کنند. در این مسیر باید به عرصه ی فرهنگ به عنوان عرصه یی مجزا از سیاست نگاه شود تا فرهنگ سیاسی نشود؛ چراکه در این گیرو دار اهالی فرهنگ و هنر هزینه های بسیاری را متحمل خواهند شد؛ هزینه هایی که در 2 دولت پیشین برای اهالی این عرصه بسیار سنگین تمام شد. برای جبران همین هزینه های بی مورد بود که مسوولان دولت یازدهم از زمان روی کار آمدن این دولت تا به امروز همواره بر حمایت از عرصه های فرهنگی تاکید می کنند. اگرچه عزم راسخ مسوولان فرهنگی دولت تدبیر و امید برای بهبود حوزه های فرهنگی تاکنون با موانع بسیاری رو به رو بوده، اما بارقه های امید را در دل اهالی فرهنگ روشن ساخته است و نشان از پایان بردباری مسوولان فرهنگی دولت یازدهم در برابر رفتارهای سلیقه ییِ برخی جریان ها دارد؛ جریان هایی که همواره از تک صدایی در عرصه های فرهنگی و هنری جانبداری می کنند. 

این روزها دیگر آپارتمان ها آن قدر کوچک شده که نمی شود در یک زمان هم کتابخانه بزرگی در خانه داشت، هم یک کنسول دکوری و هم کابینت های سرتاسری. مشکل شهرنشین های امروزی فضاست. اینکه در هر شرایطی بشود از در و دیوار خانه برای جا دادن لوازم استفاده کرد، شرط اول و آخر طراحی خانه های کوچک امروزی است.

این وسط، طاقچه های چوبی رنگارنگی که تازه در انواع شکل ها به بازار آمده کار را راحت کرده است؛ آن قدر راحت که می شود با صرف هزینه ای اندک چند تا از آنها را از بازار تهیه و بی نیاز به نظر کارشناس و خبره طراحی داخلی آنها را در هر گوشه ای از خانه نصب کرد. فقط مسئله اینجاست که باید طاقچه مناسب با محیط و محل صحیح نصب آن را بشناسید؛ باقی اش فقط کار میخ است و چکشی که داستان را تمام می کند. این چند راهنمایی کوچک و ساده را بخوانید و بعد دست به کار شوید. شما می توانید با چند تغییر ساده نتیجه فوق العاده ای بگیرید.

برای خانه هایی که دیوارهایی یک دست با رنگ های روشن و ساده دارند نصب کردن یک یا دو طاقچه می تواند فضا را کلا عوض کند. مهم این است که دیواری که باید به صورت خاص برای نصب طاقچه ها استفاده شود درست و بجا باشد. معمولا طاقچه ها را در خانه هایی با دیوارهای یک دست در بزرگ ترین فضای دیواری و در اندازه ها و شکل های مختلف نصب می کنند اما مساله اینجاست که در دیوارهایی با رنگ های روشن باید از طاقچه هایی با رنگ های تیره تر استفاده کرد. اگر دوست دارید در خانه تان یک دیوار خاص داشته باشید چند طاقچه حسابی تهیه کنید.

اگر در حمام خانه از سقف های کاذب استفاده نشده باشد، آن وقت سقف بیش از حد بلند است و حمام و دستشویی یک فضای عمودی طولانی. در این مواقع فقط با استفاده از طاقچه های متعدد امکان فضا بخشیدن به حمام وجود دارد. اما استفاده از طاقچه باید تابع قانون خاصی باشد. قابی که برای آینه استفاده شده و همین طور شکل کمد زیر سینک دستشویی تعیین کننده شکل خاص طاقچه هاست. در مواردی که لوازم چوبی دیگری در حمام وجود دارد شکل طاقچه ها باید تابعی از شکل خاص آنها باشد.

در زمان استفاده از طاقچه ها در اتاق نشیمن باید به نکته مهمی دقت کنید؛ اینکه اگر طاقچه ها را برای قرار دادن دکوری های خاص استفاده می کنید بهتر است رنگ شان با رنگ باقی لوازم چوبی محیط همخوانی داشته و حتی بهتر است از یک جنس و بافت هم باشند. به این ترتیب طاقچه ها نه تنها اشیایی اضافه در فضا به حساب نمی آیند بلکه هماهنگی شان با اجزای ساختمان هارمونی خوبی به کل فضای خانه می بخشد؛ انگار که در زمان طراحی خانه از ابتدا به این طاقچه ها فکر شده و آنها ملزومات اضافه شده ای نیستند.

شاید عجیب به نظر برسد اما تا جایی که می توانید از هر فضای خالی دستشویی برای نصب طاقچه های بزرگ و کوچک استفاده کنید. این طاقچه ها هرقدر به سینک دستشویی نزدیک تر باشند، بهتر است. معمولا در فضای دستشویی و حمام کنج های بی استفاده زیادی هست که فقط با نصب طاقچه های کوچک قابل استفاده می شوند. نصب طاقچه های زیاد در دستشویی زمانی به زیبایی کمک می کند که همراه با دکوری های لازم باشد وگرنه اگر همه فضا برای قرار دادن لوازم بهداشتی به کار رود، طاقچه ها فضا را بیشتر خفه و تنگ نشان می دهند تا باز و دلپذیر.

یکی از اصول طراحی، استفاده از نشانه های طبیعت در خانه است. به این تصویر دقت کنید. نصب طاقچه های چوبی در دوطرف شومینه سفیدرنگ به طور کلی دکوراسیون تمام فضای اطراف را تحت تاثیر قرار داده است. رنگ چوب طبیعی طاقچه ها روی دیوار کرم رنگ و شومینه ای با رنگ سفید یک طرف و گل های طبیعی روی آن هم خودش یک طرف. استفاده از فرش گلدار و صندلی چوبی هم نشانه های طبیعت را بیشتر جلوه داده است. می بینید اگر طاقچه ای در میان نبود و گلدانی روی آن، هیچ وقت نمی شد به این شکل طبیعت را در خانه به تصویر کشید. پس لازم است همیشه به استفاده بهینه از فضای طاقچه ها فکر کنید چون گاهی آنها فقط به درد تزئین می خورند.

زمانی که کاناپه ها به دیوارهای خانه چسبیده اند می شود با استفاده از طاقچه ها فضا را کمی تغییر داد. در خانه های کوچکی که گریزی از چسبیدن کاناپه ها به دیوارها نیست، مناسب ترین کار این است که با دو طاقچه در اندازه های متفاوت نمایی تازه به نشیمن داد. به این ترتیب فضای کافی برای به نمایش گذاشتن تزئینی های دوست داشتنی تان هم خواهید داشت و دیوار خانه دیگر خالی و بی روح باقی نمی ماند. نصب طاقچه و قرار دادن عکس یا شمع روی آن گاهی حتی به نصب یک تابلوی هنری ارجحیت دارد.

خیلی ها هنگام طراحی کابینت های آشپزخانه به طراح توصیه می کنند تا جایی که امکان دارد از این فضا استفاده کرده و دیوارها و زمین را بیخ تا بیخ از کمد ها و قفسه های کابینت پر کند. به این ترتیب آنها فقط به یک خواسته شان می رسند؛ جا و فضای کافی، اما در این صورت دیگر کسی نمی تواند تضمینی دهد که آشپزخانه شان مدرن و امروزی هم به نظر برسد. چیدن گوش تا گوش کابینت روشی قدیمی است. در طراحی های تازه اگر فضا اجازه دهد، از چند طاقچه بلند و باریک در آشپزخانه ها استفاده می کنند. طاقچه ها فضای آشپزخانه را قابل دسترس نشان می دهند.

لازم نیست اتاق نشیمن تان را حتما با اسباب گران قیمت تزئین کنید. اگر شومینه ساده خانه روی اعصاب تان رفته فقط کافی است روی آن را یک طاقچه بلند بدهید؛ طاقچه ای سرتاسری که فضای بین شومینه و دیوار بالای آن را از هم جدا کند. دیوارهای کناری را هم می توان با کمدی همرنگ و طاقچه هایی ردیف تزئین کرد. درواقع همین تکه چوب های ساده ای که می بینید با کمترین هزینه دکوری زیبا درست کرده اند به خصوص همان طاقچه بلندی که بالای شومینه مسطح آمده کار را تمام کرده است.

گاهی لازم است که طاقچه ها کامل کننده طراحی خاص دکوری باشند. بهتر است در بالای کتابخانه های کوتاه اتاق ها یا دکوری هایی که در کنج شومینه ها ساخته می شوند، طاقچه هایی با همان رنگ و بافت چوب به ترتیب و توالی خاصی نصب شوند؛ طوری که تا نیمه های دیوار بالا بروند؛ انگار که طاقچه ها در حال پیشروی به سوی بالا هستند. زیبایی کار وقتی دوچندان می شود که رنگ طاقچه ها و دکوری با دیوار پشت کار متضاد با هم باشند. نصب طاقچه هایی همرنگ با دیوار حس صعود به بالا را القا نمی کند.

اگر آشپزخانه تان کاشی های رنگی خاصی دارد یا اگر در فضای دستشویی و حمام از کاشی های قهوه ای استفاده شده کاشی هایی که دیگر کاری برای رنگ شان نمی شود کرد! بهتر است فضا را با نصب طاقچه هایی هم رنگ کمی به روزتر کنید. این مساله درباره هر رنگی صدق می کند فقط کافی است طاقچه هایی با ضخامت چوب بیشتر انتخاب کنید تا رنگ خاص شان بیشتر به چشم بیاید. یادتان باشد در این مورد باید تا جایی که می توانید لوازم تزئینی کمتری روی طاقچه قرار دهید. طاقچه ها در این شرایط رنگ غیردلخواه تان را کمی چشم نوازتر می کنند.

فرقی ندارد در قسمت دستشویی و حمام خانه چقدر فضا داشته باشید. به هر حال یک دیوار خالی که پیدا می شود تا چند تا از این طاقچه های باریک را روی آن بچسبانید و کمی حال و هوای این فضای ساده و فراموش شده خانه تان را تغییر دهید. فضای سرویس های بهداشتی با استفاده از این طاقچه ها از حالت سردی درمی آید به خصوص اینکه طاقچه باریک سفیدرنگ محیط را بزرگ تر از معمول نشان می دهد. استفاده از لوازم مخصوص حمام و دستشویی متناسب با رنگ دیوارها خودش داستان را کامل می کند. طاقچه در فضای دستشویی راحت ترین راه برای شاداب کردن فضاست به خصوص اگر امکان استفاده از گلدان های طبیعی را هم داشته باشید.

شاید مهم ترین کارکرد طاقچه ها در حمام و دستشویی برای قرار دادن حوله های اضافی و گذاشتن باقی لوازم بهداشتی باشد اما طاقچه ها زمانی زیبایی شان دوچندان می شود که در کنار وان حمام قرار بگیرند و صرفا برای گذاشتن شمع های رنگارنگ به کار روند. در این حالت که حمام را شبیه به محیط یک اسپا می کند باید طاقچه ها در ارتفاعی پایین و نزدیک به وان حمام قرار بگیرند. حتی اگر دسترسی خاصی به آنها وجود نداشته باشد باید طاقچه باز در ارتفاع پایین باشد تا شمع ها کاملا دیده شوند.

در معماری خانه های ایرانی همیشه فضای بین دو پنجره بی استفاده باقی می ماند. پیش از این فضای بین دو پنجره را هم با پرده های ضخیم می پوشاندند به این بهانه که فضای خانه را بزرگ تر نشان دهند اما حالا دیگر این روش ها قدیمی شده است. این روزها بهترین راهکار برای استفاده از فضای خالی بین دو پنجره قدی خانه به کار بردن طاقچه هاست. طاقچه ها با دکوری های روی شان حتی به استفاده از قفسه های باریک و کتابخانه های قدی هم ارجحیت دارند؛ ضمن اینکه اگر فضا برای کتاب ها انتخاب شده باشد باز هم استفاده از طاقچه ها برای چیدن کتاب ها بهتر است تا آوردن کتابخانه ای بزرگ در فضای اتاق نشیمن.

فرآیند رشد انسان ها، در کودکی، تأثیر بسزایی در شخصیت آنان دارد. عقیده بسیاری از متخصصان تعلیم و تربیت بر این است که شخصیت هر انسان در 7 سال اول زندگی او شکل می گیرد، فرآیند رشد کودک در سال های اولیه زندگی متاثر از عوامل بسیاری است. فعالیت، به عنوان عامل اصلی رشد و یادگیری کودک فرآیندی است که در ارتباط با فضا و محیط کودک، رشد همه جانبه او را موجب می گردد. فضاهای مرتبط با فعالیت کودکان باید دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی آنان باشد. تحقق این امر از طریق به کارگیری المان های طراحی معماری ای که منطبق با شرایط جسمی و روانی کودک باشد امکان پذیر است.

شکل کلی فضای معماری داخلی کودکان از عناصری منحصر بفرد، برجسته و آنچه بر انگیزنده احساسات وی است، سرچشمه می گیرد. اشکال خالص هندسی رفتار ادراکی کودک را مورد توجه قرار می دهند و اجازه نمی دهند تا مفاهیم گوناگون در جزئیات تصوری کودکانه مدفون بماند. نقاشی های کودکان نشان می دهد که کودکان در تصوراتشان، فضا را چگونه می بینند. آنها به طور دقیق و کامل، (به عنوان کاربر) فضا را قبول کرده و آن را با جزئیات در ترسیماتشان بیان می کنند، که خود مایه تعجب است.

کودکان معمولا دوست دارند در مورد اینکه که اتاقشان چگونه دیده می شود، بحث کنند. آنها اظهارات مهمی می نمایند و نظراتی در باره رنگ اتاق و دیوارها و مبلمان مناسب خود را بیان می کنند و می خواهند در مورد آنها تصمیم پذیری شود. بدینگونه کودکان فرضیه طراحان را قطعی خواهند کرد. این فرضیه اساس طراحی خواهد بود که تصور کودکانه، اشکال معماری و شاخص مخصوص به خود را بر می انگیزد، مثل آنچه که، اینگونه توسط کودک بیان می شود: شبیه به ماهی است، سر و چشم دارد، مثل قایق است اما بدون پارو.

اتاق کودک قلمروئی مخصوص به آنان است. آنجا برای آنان همچون جهان بزرگ تصور می شود آنان در آنجا به موسیقی گوش فرا می دهند، بازی می کنند، در رویاهای خود فرو می روند، کتاب می خوانند و از این رو کودک هواره در حال جنبش و جنبیدن است و دوست دارد کنجکاوی و کاوش را همراه با بازی در دنیای خود انجام دهد، بنابراین محیط اطرافش باید مطابق با فعل و انفعال درون کودک باشد و حواس و حس کنجکاوی او را بر انگیزد. از این رو بهترین فضا ها جهت کودکان می بایست، رنگارنگ، جاذب، پر مشغله و منظم، پر نشاط ولی با این حال آرامش بخش و در عین حال بی خطر باشد. نائل گشتن بدانها تنها به وسیله برنامه ریزی دقیق میسر خواهد بود. از این رو با مد نظر گرفتن المان های زیر خواهیم توانست در ایجاد محیطی مناسب و متناسب با حال و هوای آنان و هر آنچه در رشد و تعالی آنان تأثیر گذار است، فائق گردیم.

مشورت:با کودک خود صحبت کنید و فعالیت های مورد علاقه او را بیابید و توجه نمائید او از چه چیزهائی لذت می برد. از صفات منحصر بفرد او به دقت مطلع شوید و بیابید که دوست دارد محیطش چگونه آراسته شود. کودکان باید کمک کنند تا محیط خود را بیافرینند، بدین گونه آنها یاد می گیرند، مسئولیت پذیر بوده و برای به ثمر رساندن کیفیت استعداد و جودی خود کوشش نمایند.

مقیاس و مبلمان:طراحی داخلی فضای منطبق با شرایط کودکان به طور قطع بستگی به شناخت کافی از ویژگی های رشد آنان دارد. خصوصیات جسمی و روانی کودکان در مراحل مختلف رشد، اساس برنامه ریزی فضا و طراحی برای آنان است. اندازه میز و صندلی، کمد های اسباب بازی و نیز ارتفاع مناسب دستگیره درها، دستشوئی ها، شیر ها و… ضروری است. اگر فضا و عناصر آن متناسب با اندازه های کودکان باشد، آن ها به سادگی می توانند از فضاها و وسایل مربوط به خود استفاده کنند. قطعات متنوع مبلمان، نیمکت، میز و صندلی، تابلوها، قفسه ها و غیره ای که با مقیاس و در حد و اندازه آنان ساخته می شود، اغلب برای هر بازی شکل ویژه ای بخود می گیرند.

تقسیمات فضا:اتاق کودک باید به طریقی چند منظوره طراحی شود و از آنجائی که کودکان از اتاقشان برای بسیاری از فعالیت ها در کنار استراحت و خواب استفاده می کنند، تقسیمات و قلمرو های خاص و مشخص خود را طلب می کند. از قبیل فضائی برای مطالعه و بازی های مهیج و همچنین فضائی برای سرگرمی. فضای بازی باید در کنار فضای خواب و استراحت کودک و در ارتباط مناسب با آن طراحی شود. تجهیزات مورد نیاز در فضای بازی شامل: قفسه و صندلی، پارک کودک و…. است.

محدودیت ها:کودک در این مرحله کنجکاو و بی باک است، تا آنجائی که آنها هیچگونه اطلاعی از خطر ندارند. از این رو با ایجاد قفسه ها نه تنها اشیائی مانند بطری و دارو در ارتفاعی مناسب و به دور از دست کودک در امان است بلکه محیط نیز نظمی دوچندان می یابد.

رنگ:رنگ های روشن به چشم بچه ها با شکوه هستند. برای دیوارها از کاغذ دیواری رنگی و یا رنگ شاد استفاده کنید و رنگ و بافت را به آنها اضافه نمائید. می توانیم حریم ها و همچنین لبه های دیوار را مشخص و بر جسته نمائیم و ابرها و ستارگان را بر سقف اضافه نمائیم.

کودکان رنگ های تابناک و درخشنده را دوست دارند. اما شما می توانید با به کار بردن رنگ های شاد و تابناک در روی هر دیوار محدوهای رنگی را نیز معین کنید. رنگ های شاد و شفاف و آزاد، تصور کودکانه را بر می انگیزند و آنان را به آفرینش و خلاقیت را تشویق می کنند. همچنین پیدایش یا ظهور دیوارهای روشن از قبیل استفاده از کارکترهای کارتونی و مانند آن در دیوارهای اتاق های کوچک می تواند بسیار مفید باشد.

روشنائی:فضاهائی با نور طبیعی و شفاف اثر مثبت بر کودکان دارند.به عبارت دیگر اتاق های تاریک با نور مصنوعی و نامناسب اثر منفی در پی خواهند داشت. از این رو گزیدن نحوه و میزان روشنائی در اتاق کودک اهمیتی بس مهم را ایفا می نماید و تأثیر مهمی در خواندن و نوشتن و ایجاد آرامش و تمرکز آنان دارد. نور مناسب فضا را جهت محیطی آرام و مناسب جهت مطالعه محصور می نماید. بررسی تأثیر میزان نور در شب نیز در روحیه آنان حائز اهمیت است.

پنجره ها:پنجره و جهت آن در اتاق کودک اهمیتی ویژه دارد. از طریق آن نور شمالی به داخل می تابد و شادابی و سحرخیزی را به بار می آورد.

کودکان پنجره هایی را که در تقابل و مرتبه چشمانش است را بیشتر دوست می دارد، به طوری که ایشان مجبور نیستند برای نگاه کردن به خارج قد بکشند. از سوی دیگر کودکان از میان پنجره ها حرکت خورشید را دنبال می کنند تا زمانی که به محل مشخصی برسد و غروب کند، فعالیت های خود را خاتمه می دهند. در گرداگرد این عناصر کودکان بازی می کنند و از این طریق از تصوراتشان بهره می برند تا دنیای خودشان را بیافرینند. از این رو با ایجاد کنش و واکنش و ایجاد کنجکاوی خواهیم توانست کودک خود را به فکر فرو بریم. ایجاد کنش دنیای جدیدی را بر روی کودک خواهد گشود و او را در شناخت هر چه بیشتر پیرامون و دنیای پر رمز و راز خود تشویق خواهد نمود. آنچنان که که معماری و عناصرش برانگیزنده نیروی حرکتی و تشویقی خواهند بود و آن هنگام دیگر پایانی بر این باور نخواهد بود.

امروزه اهمیت طراحی مناسب فضای داخلی منزل و محیط کار و تاثیر آن در افزایش بهره وری و ایجاد حس آرامش امریست انکار ناپذیر. هرچند استفاده از میلگرد و رابیتس و متعاقب آن گچ یا سیمان سالهاست در کشور ما رواج دارد اما در طول این مدت نحوه طراحی داخلی بویژه طراحی دکوراسیون سقف دستخوش تغییرات زیادی شده است. سابق بر این طرحها همگی یک چهارچوب خاصی داشتند,استفاده از اشکال منظم,چند ضلعی منظم,دایره یا بیضی ویا تلفیقی از این اشکال بسیار متداول بود اما امروزه طراحان داخلی سعی دارند کمتر از قرینه سازی استفاده نمایند و یا به بیان بهتر سبکهای کلاسیک رفته رفته جای خود را به سبکهای مدرن داده اند.

دکوراسیون داخلی آپارتمان زیر که در بوداپست مجارستان قرار دارد، توسط گروه معماری Womorrow انجام گردیده است. یک فضای باز و بزرگ که از طراحی مدرن بهره می برد. اگر به پالت رنگی که برای دکوراسیون این آپارتمان استفاده شده است دقت نمایید، طیف وسیعی از رنگ را خواهید دید. همراه تزئین باشید تا طراحی داخلی این آپارتمان مجارستانی را بررسی نماییم. ایده ای از یک دکوراسیون داخلی مدرن که برای کسانی که به مدرنیسم علاقه دارند، قطعا جذاب است.

دکوراسیون داخلی این خانه ترکیبی از سبک ساده و مدرن است؛ که برای آرامش بیشتر اسباب و اثاثیه آن لوازم ساده و جذاب است.

استفاده از رنگ های مختلف در پس زمینه ای خنثی مانند سفید باعث می شود تا هیجان به وجود آمده ناشی از رنگ ها را کنترل کنید. این کار باعث می شود از یکنواختی و بی حوصلگی جلوگیری شود. این سبک دکوراسیون بسیار شایع است.

نکته ای که همیشه باید در نظر داشت، اتاق خواب محل استراحت و آرامش است. بنابراین هرگونه ایجاد هیجان در آن متناقض با تعریف اتاق خواب است. این نکته را به خوبی اتاق خواب دکوراسیون نمایش داده شده می بینید. اتاق خوابی با رنگ خنثی و بدون هیچ رنگ هیجان زایی.

استفاده از رنگ فیروزه ای در طراحی داخلی مدرن

ایده های طراحی داخلی مدرن با استفاده از رنگ آبی فیروزه ای

ترکیب رنگ آبی فیروزه ای و زرد طراحی مدرن داخلی و تزئینات:

 دیوار با توجه به موقعیت این اتاق , یکی از دیوارها نیازمند توجه ویژه ای است . به همبن خاطر من از طرح استنسیل (قالب) و رنگ طلا ئی واقعی برای جلب و جذب شدن چشم استفاده میکنم . من فکر میکنم این کار نسبت به کاغذ دیواری خیلی پر جنب و جوش تر و جذاب تر به نظر میرسد . هر شکاف را پر میکنیم و یا بخشی از استنسیل را رنگ میکنیم .

برای تزئین دیوار از طرحهای بزرگتر (قالب های بزرگتر ) بهتر است استفاده کنیم .

طراحی دیوار

مواد لازم :

1. قالب

2. رنگ سفید

3. غلتک و سینی رنگ

4. ورق طلا و رنگ اکرلیک طلایی

5.قلم مو کوچک برای چسب

6.پودر چسب ورق طلا

7. قلم موی کوچک برای برگها

قبلا در این دیوار یک شومینه بوده است که نقطه مورد توجه این است اما به سادگی تزئین شده بود و برای بیننده خسته کننده به نظر می رسید .

دستورالعمل :

1. قالب را بر روی قسمتی از دیوار که میخواهید طراحی کنید بگذارید .با استفاده از غلتک مقداری رنگ روشن تر از رنگ دیوار را بردارید .

من تصمیم گرفتم از رنگ سفید بر روی استفاده کنم .

2.با استفاده از قلم موی کوچک مقداری رنگ طلائی بردارید و آن قسمت را که میخواهید طلائی کنید را با استفاده از قلم مو رنگ طلائی بزنید . هنگامی که طرح قالب بر روی دیوار افتاد آن را بردارید و برگها را رنگ کنید .

3.از یک قلم موی کوچک و نازک برای رنگ کردن برگها استفاده کنید .یک تکه دستمال کاغذی را در پشت برگ و در برابر آن فشار دهید . این قضیه کمک میکند تا رنگرا به اندازه ی لازم روی برگ بزنید و یا دست شما آلوده نشود .

4.رنگهای اضافی از دور هر برگ را با دستمال پاک کنید .سپس کل طرح را برانداز کنید و هر نقطه ی برگها که ناقص بود را با رنگ کامل کنید .

از شب یلدا به عنوان طولانی‌ترین شب سال یاد می‌كنند. یلدا یك واژه سریانی به معنای ولادت است و در حقیقت مردم با دور هم جمع شدن زایش نور را جشن می‌گیرند. برگزاری مراسم یلدا، آیینی ملی و خانوادگی‌ست؛ آیین شب یلدا یا شب چله، خوردن آجیل مخصوص، انواع میوه به‌ویژه هندوانه و انار و شیرینی‌های محلی است که همه جنبه نمادین دارند و نشانه برکت، تندرستی، فراوانی و شادکامی هستند. سایر كارهایی كه در این شب انجام می‌شود تفالی به كتاب حافظ و شاهنامه‌خوانی است. دكوراسیون منزل در  شب یلدا باید به گونه‌ای باشد كه در فضا شادی و نشاط ایجاد كند.

اگر می‌خواهید شب یلدا را به صورت مدرن و در فضایی هماهنگ با خانه‌تان برگزار کنید، از انواع ترمه‌ها و رومیزی‌های حریر و ابریشمی به سلیقه‌ خودتان استفاده کنید.

رومیزی‌ها را در وسط میز ناهارخوری و یا میزهای کوچک‌تر بگسترانید و به آرامی با دست قسمت‌هایی از رومیزی را چروک دهید و برآمده کنید و وسایل مورد نیاز و تزیین شده را در ظرف‌های سیلور یا کریستال قرار دهید و در فاصله‌های برآمدگی‌های سفره بچینید.
می‌توانید مابین چروک‌های رومیزی، گل‌های تازه و یا گل‌های خشک معطر قراردهید. بهتر است دو سر میز را به شمعدان‌های سیلور چند شاخه مزین کنید، چرا که با این کار نور و روشنایی دو چندان را در این شب ایجاد خواهید کرد.

آیا در میهمانی شب یلدای شما بچه‌ها هم شركت می‌كنند یا فقط پذیرای بزرگسالان هستید؟ بزرگترها بدون آسیب رساندن به دكوراسیونی كه در نظر گرفته‌اید از دور میز بلند می‌شوند، اما اگر قرار باشد كودكان هم سر میز بنشینند، پس از اتمام برنامه هیچ اثری از زحمات شما باقی نخواهد ماند. پس اگر قرار است كه كودكان هم در جمع شما حضور داشته باشند، قید گلدان‌های كریستال گران‌قیمت و تاج گل‌های انبوه را بزنید.

اگر در خانه‌تان شمعدان‌های لاله‌ای قدیمی دارید که در گذشته به اصطلاح به جارو لاله معروف بودند، حتما به دکور شب یلدا اضافه کنید، این شمع‌دان‌ها معمولا پایه‌ای بلند از جنس سنگ ‌مرمر دارند و همچنین به جاشمعی‌های بلورین به رنگ‌های صورتی، یاسی و یا ارغوانی مزین هستند. در کنار قرآن و کتاب‌های حافظ و شاهنامه که حتما بر سر میز دکور شده جایگاه خاصی دارند، بهتر است گل‌های یاس و نرگس را در چند گلدان و در اطراف کتاب‌ها قرار دهید

چیدمان میز

هنگام چیدن میز باید پیش از هر چیز به شكل ظاهری آن توجه داشته باشید تا بتوانید بر اساس آن رومیزی مناسب انتخاب كنید. مشكلی كه بیشتر افراد حین خرید رومیزی با آن مواجه هستند عدم آگاهی از سایز میزشان است. پس قبل از آنكه برای خرید روانه بازار شوید، میز خود را اندازه‌ بگیرید تا انتخاب صحیحی داشته باشید. اگر ارتفاع میز شما معمولی نیست و خیلی كوتاه یا بلند است در موقع خرید به قد رومیزی نیز توجه كنید.

برای یلدا رنگ‌های قوی مانند قرمز گوجه‌ای و سبز جنگلی در كنار طلایی و نقره‌ای تیره مناسب هستند و چهره شیك و زیبایی به میز می‌دهند. پیشنهاد می‌كنیم برای شب یلدا پیش‌ زمینه سبز یا سفید را در نظر بگیرید تا آرامشی همراه با صمیمت در محیط منتشر شود. به همین دلیل برای میز یك رومیزی به رنگ سبز و سفید انتخاب كنید. دستمال سفره‌تان هم بهتر است قرمز رنگ باشد.

سپس نوبت به انتخاب و چیدن میوه‌ها می‌رسد. حتما باید به رنگ، اندازه و بافت آن‌ها دقت كنید و میوه‌هایی كه همخوانی بیشتری دارند كنار هم بچینید. یك طرف میز را با هندوانه، انار و سیب قرمز تزئین كنید. زیبایی این میوه‌های قرمز در كنار شاخه‌های كوچك اكالیپتوس و صنوبر دو چندان می‌شود. در سمت دیگر، یك آناناس بزرگ را در وسط قرار داده و اطراف آن را با پرتقال، لیمو، گریپ فروت، موز، كیوی و ازگیل تزئین كنید. برای زیبایی بیشتر می‌توانید چند شاخه گل سوسن، لابه‌لای میوه‌ها جای دهید. برای روی هم نگه داشتن میوه‌ها از خلال دندان استفاده كنید

آجیل

آجیل را نیز با میوه‌های خشك مخلوط كنید و در یك ظرف شیشه‌ای بریزید. برای این كار می‌توانید كف ظرف را با انجیر خشك پر كنید، روی آن را با یك ردیف برگه هلو و زردآلو بپوشانید، بعد بادام و گردو را بریزید، روی آن را با یك ردیف سیب و آناناس خشك شده بپوشانید و بعد فندق و پسته بریزید. با روبان دور ظرف شیشه‌ای را تزئین كنید و بین دو قسمت میوه قرار دهید. حسن ختام میز رویایی شما چند عدد شمع است.

ابتكار و نوآوری

یك ابتكار خلاقانه قرار دادن كارت‌های فردی برای مشخص كردن مكان نشستن هر یك از میهمان‌ها به دور میز است. به این منظور باید نام هر یك از میهمانان خود را روی كارت‌هایی كه از قبل تهیه و تزئین كرده‌اید بنویسید و افراد را به دلخواه دور میز بچینید. با این روش كنترل و سرویس‌دهی به میهمان‌ها ساده‌تر شده و مراسم‌تان با نظم بیشتری پیش می‌رود.

كرسی

از گذشته‌های دور ایرانیان عادت داشتند که شب یلدا یا شب چله را دور کرسی جشن می‌گرفتند، ولی امروزه‌ می‌توان ناظر این مراسم به سبک مدرن و روی میزها بود. اگر دوست دارید که این مراسم مانند گذشته و با همان حال و هوا برگزار شود، بهتر است کرسی کوچکی را آماده کنید (اگر فضا و یا وقت کافی برای به‌ پا کردن کرسی ندارید، می‌توانید روی میز کوچکی، سفره دلخواه‏تان را بچینید ) و پارچه‌ ترمه و یا هر نوع پارچه‌ گل‌دوزی شده به سبک و سیاق قدیم را روی آن بگسترانید.
برای تزئین روی كرسی نیز می‌توانید از یك رومیزی سنتی مثل رومیزی‌های دستباف اصفهان استفاده كنید. پخش یك موسیقی زنده كه با حال و هوای جمع هم‌خوانی داشته باشد، فراموش نشود.