وقتی که از فضاهای کوچیک صحبت میشه و جاهایی که کمی جمع و جور هستن، همیشه پیشنهاد میشه که از رنگ های روشن مایل به سفید و خود سفید برای رنگ آمیزی دیوار هاش استفاده بشه و یا از لوازم با رنگ روشن برای دکوراسیونش استفاده بشه. ولی طراحان داخلی این رو کاملا درست نمیدونن و در واقع باید گفت درسته که استفاده از رنگ های تیره در فضاهای کوچیک ممکنه فضا رو بسته کنه اما با استفاده درست و به جا و ترکیب های مناسب رنگی میشه اتاق کوچک تون جذاب تر از همیشه باشه. در این مطلب توضیحاتی درباره رنگ های تیره در اتاق های کوچک صحبت میکنیم.

رنگ های تیره بسیار جذاب هستن

خیلی از مردم هنوز از به کار بردن رنگ های تیره برای رنگ دیوار های منزلشون اکره دارن و این جسارت رو به خودشون نمیدن که از رنگ های متفاوت تری برای دکوراسیون خونه استفاده کنن. این مساله تنها در مورد رنگ دیوار ها صدق نمیکنه و میشه از رنگ ها در مبلمان، پرده و چراغ ها هم استفاده کرد.

رنگ های تیره در فضاهای کوچک گاهی میتونن بسیار جذاب باشن و شما رو شگفت زده کنن. رنگ هایی مثل قهوه ای، شکلاتی، آبی، قرمز تیره و بنفش میتونن در ترکیب های مناسبی بسیار چشم نواز و آرامش بخش باشن و در عین حال شیک و جذاب باشن.

حقیقت اینه که این رنگ ها اگر درست استفاده نشه میتونه فضا رو بسیار دلگیر و گرفته نشون بده و هیچ زیبایی بصری هم نداشته باشه ولی اگر به درستی استفاده بشه میتونه بسیار گرم و دلچسب باشه و تفاوت بسیاری هم در فضای اتاقتون ایجاد بشه. در واقع فضاهای کوچک در مقایسه با فضاهای بزرگتر پتانسیل بیشتری برای احساس گرمی و صمیمیت و آرامش دارن.

ایجاد سایه روشن در اتاق های کوچک

مهمترین مساله در استفاده از رنگ های تیره ایجاد نور و سایه است. وقتی میخواید در اتاق کوچکی از رنگ های تیره استفاده کنید باید در ایجاد سایه روشن دقت داشته باشید. بازی با رنگ ها مهمترین مساله اس. مثلا اگر برای یک دیوار از رنگ تیره ای مثل سرخ(قرمز تیره) استفاده کنید و اجازه بدید که نور طبیعی زیادی بهش بتابه، بسیار زیبا و خیره کننده خواهد بود. لازم نیست که تمام اتاق رو به همون رنگ در بیارید. میتونید بقیه دیوار ها رو سفید نگه دارید و تنها یک دیوار رو رنگ کنید.

رنگهای تیره نه تنها میتونن در اتاق های کوچکتون به کار برن، بلکه در راهرو ها و دالان ها و حتی حمام هم میتونید به زیبایی از این رنگ ها استفاه کنید. حتی اگر نور طبیعی زیادی نداشتید میتونید با استفاده از یک لامپ کوچک و یا چراغ سایه روشن مورد نظرتون رو ایجاد کنید. به خصوص اینکه از مبلمان با رنگ های روشن در ترکیب با این دیوار های تیره استفاده کنید که به آسونی میتونه جذابیت و زیبایی بسیار زیادی رو ایجاد کنه.

استفاده از رنگ های براق برای فضاهای کوچک

ایده های هوشمندانه میتونه در ایجاد یک تناسب رنگی تاثیر گذار باشه. وقتی که شما مبلمان روشنی دارید و یا میخواید از لوازم روشن برای دکوراسیون فضای کوچکتون کمک بگیرید میتونید از دیوار های تیره و گرم استفاده کنید تا تعادل رنگی خوبی برقرار بشه. به خاطر داشته باشید که برای فضاهای کوچک از رنگ های کمی براق استفاده کنید. چرا که باعث بهتر منعکس شدن نور میشه و زیبایی اتاق رو چند برابر میکنه.

به زعم بسیاری از صاحبنظران، بعد از دستیابی به توافق هسته یی اکنون نوبت به اقتصاد رسیده است. بعد از اعلام خبر توافق، شرکت های اقتصادی بین المللی برای انجام مذاکرات اولیه راهی ایران شدند. نوید برداشته شدن قریب الوقوع تحریم های اقتصادی به گوش می رسد و این رویدادها باعث شده که در میان مردم امیدی برای تغییر شرایط اقتصادی به وجود بیاید. همزمان با این روند، تعدادی از نمایندگان مجلس در مسیر متفاوتی قدم گذاشته اند؛ استیضاح مرد اول اقتصاد کشور. طرح استیضاح طیب نیا وزیر امور اقتصادی و دارایی، یک روز پس از سوال «مهرداد بذرپاش» نماینده اصولگرای تهران و قانع نشدن مجلسی ها از پاسخ وزیر و اخذ سومین کارت زرد، با 25 امضا به هیات رییسه ارایه شد. مجلس از ابتدای دولت یازدهم تاکنون رویکردی دوگانه با وزیر اقتصاد داشته است. در حالی 25 نماینده مجلس طرح استیضاح طیب نیا را امضا کرده اند که در پایان جلسات رای اعتماد به کابینه دولت یازدهم، وی با کسب 274 رای از مجموع 284 رای ماخوذه، عنوان کسب بالاترین رای اعتماد در تاریخ جمهوری اسلامی ایران را به خود اختصاص داد. وزیر اقتصاد که بیست و چهارم مرداد 1392 توانسته بود بالاترین رای اعتماد را در تاریخ جمهوری اسلامی کسب کند، در هفدهم آذر ماه همان سال یعنی حدود چهار ماه بعد، نخستین کارت زرد را از مجلس دریافت کرد. وی نخستین وزیر دولت یازدهم بود که از مجلس کارت زرد گرفت. در چهاردهم بهمن 1393 نیز طیب نیا برای پاسخگویی به سوال «حمید رسایی» نماینده تهران در مجلس حاضر شد که نمایندگان قانع نشدند و به این ترتیب وی دومین کارت زرد را نیز از مجلس دریافت کرد. طیب نیا چهارشنبه هفته گذشته هجدهم مردادماه و به دنبال سوال بذرپاش و قانع نشدن نمایندگان مجلس از پاسخ های وزیر، سومین کارت زرد را گرفت و پس از آن، موضوع استیضاح مطرح شد. نمایندگان مخالف وزیر اقتصاد، مواردی از جمله «اعمال فشارهای مالیاتی»، «آمارهای متناقض دولت در حوزه اقتصاد نظیر تورم» و به طور کل «بی برنامگی و بی حساب و کتابی در اقتصاد کشور» را دلایل مخالفت خود اعلام می کنند. بی برنامگی و بی حساب و کتابی در اقتصاد کشور، اتهام وزیری است که وضعیت اقتصادی آشفته از دولت گذشته را تحویل گرفت و در طول 2 سال، آرامش را در بازار حاکم کرد؛ تورم بیش از 42 درصد را به 14 درصد کاهش داد و رشد اقتصادی منفی 6.8 درصد را به مثبت 3 درصد رساند. طیب نیا در شرایطی مسوولیت وزارت اقتصاد را به عهده گرفت که بی سابقه ترین تحریم ها علیه ایران اعمال می شد و اقتصاد کشور با مسایلی همچون تورم، رکود اقتصادی، کاهش نرخ سرمایه گذاری داخلی و خارجی، حدود سه هزار طرح و پروژه نیمه تمام، حدود 100 هزار میلیارد تومان بدهی دولت به پیمانکاران، تعطیلی بنگاه های اقتصادی، کاهش حدود یک میلیون بشکه یی صادرات نفت خام، تامین ماهانه بیش از سه هزار میلیارد تومان برای پرداخت نقدی یارانه ها، فساد اقتصادی، بیراهه رفتن روند خصوصی سازی ها، گرایش به سمت واردات بی رویه و از همه مهمتر بیکاری روبرو بود. مردان اقتصادی دولت یازدهم تاکنون توانسته اند تورم را کاهش و رشد اقتصادی را افزایش دهند؛ در رفتار مالی خود ثبات داشته باشند و بازار متشنج ارز و سکه را کنترل کنند. بنابراین اگر چه هنوز شاخص هایی از جمله نرخ تورم، رکود اقتصادی، اشتغال و نقدینگی - همچنان که دولتی ها نیز بر آن تاکید می کنند - مطلوب نیست و تا مقصد، مسیری طولانی پیش رو است، اما همه می دانیم که اقتصاد کشور در سالهای گذشته از ریل خارج شده بود و پرواضح است که مردان اقتصادی دولت یازدهم توانستند دوباره آن را به مسیر درست هدایت کنند و با این دستاوردهای اقتصادی توانستند کشورهای طرف مقابل در پرونده هسته یی را به پای میز مذاکره بکشانند و در آستانه لغو تحریم ها، بستر را برای تحرک اقتصادی آماده کنند. در شرایط جدید، علاوه بر این که سیاست های اقتصادی دولت از آشفتگی سالهای گذشته خارج شده و انضباط مالی متناسبی در سطح تصمیم سازی و تصمیم گیری اقتصادی دولت شکل گرفته است، نوید آزاد شدن دارایی های بلوکه شده، بازگشت سهم ایران در بازار انرژی جهان و همچنین حضور شرکت های بین المللی به گوش می رسد. سخن آخر اینکه دستاورد وزارت امور اقتصادی و داریی بعنوان مرکز ثقل تنظیم سیاستهای اقتصادی و مالی، بازگشت کشور از بیراهه های اقتصادی است و روند در پیش گرفته شده در این وزارتخانه نباید بخاطر فشار تعدادی از فعالان اقتصادی که سالها از پرداخت مالیات شانه خالی کرده اند متوقف شود. این را قاطبه بهارستان نشینان می دانند. 

دیروز سه شنبه جلسه ی استیضاح عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی در مجلس برگزار شد؛ جلسه یی که در آن، روح الله حسینیان، مهدی کوچک زاده، حمید رسایی، حسینعلی حاجی دلیگانی، جواد کریمی قدوسی، زهره طیب زاده، فاطمه آلیا، موسی الرضا ثروتی، محمود نبویان، مجتبی رحماندوست، بهرام بیرانوند، حسن کامران و نیره اخوان - که اکثر آنها از اعضای جبهه پایداری هستند – در به اصطلاح، «انداختن» وزیر ناکام ماندند. استیضاح وزیر راه و شهرسازی چهار ماه پیش با طرح سوال نمایندگان از وی کلید خورد و آخوندی اردیبهشت ماه برای پاسخ به سوال های برخی از نمایندگان درباره ی وضعیت «مسکن مهر» در صحن علنی مجلس حاضر شد که اکثریت به پاسخ های او رای موافق دادند و اعلام کردند از پاسخ های او قانع شدند. با این حال، سه هفته بعد برخی از نمایندگان با اعلام 24 مورد برای استیضاح وزیر راه و شهرسازی، طرح استیضاح را تقدیم هیات رییسه کردند. آخوندی برای دفاع ازعملکرد خود و پاسخ به سوال های نمایندگان 2 بار در کمیسیون مربوط یعنی کمیسیون عمران حضور یافت. پس از شنیدن گفته های آخوندی عده یی از درخواست کنندگان برکناری وی، منصرف شدند و امضای خود را پس گرفتند اما در نهایت طرح استیضاح وزیر راه و شهرسازی یکشنبه ی گذشته تقدیم هیات رییسه ی مجلس شد. این استیضاح با بهانه ی مشکلات عمومی وزارت راه و شهرسازی، مشکلات زمین و مسکن شهری و روستایی، حوزه حمل و نقل و مشکلات حوزه مالی وزارتخانه و در واقع به دنبال مسایلی دیگر که از تغییر مدیران استانی باقی مانده از دولت گذشته و تعریف نکردن پروژه های جدید نشات می گرفت، کلید خورد. وزیر راه و شهرسازی در جلسه ی علنی مجلس شورای اسلامی در مورد طرح استیضاح امضا شده از سوی 13 تن از نمایندگان، گفت: تا امروز چهار بار از نمایندگان مجلس تاییدیه گرفته ام؛ یک بار در جریان رای اعتماد و سه بار در زمان سوال نمایندگان و هر سه بار پاسخ هایم برای صحن علنی مجلس قانع کننده بوده است. وی با اشاره به اینکه بحث استیضاح از ماه های گذشته در جریان است، اظهار کرد: تاکنون چهار بار در کمیسیون عمران مجلس حاضر شده و عرایضی داشته ام که برای نمایندگان قانع کننده بوده و برخی نمایندگان امضاهای خود را پس گرفته اند. استیضاح وقتی به جریان می افتد که پاسخ های دوره های پیشین قانع کننده نباشد، در حالی که هیچ گاه رأی قانع نشدن از مجلس دریافت نکرده ام و این استیضاح جای تامل دارد. نکته یی قابل تامل در ارتباط با استیضاح وزیر راه و شهرسازی، این است که استیضاح آخوندی در شرایطی در دستور کار مجلس قرار گرفت و سوالات و تذکرهای روزانه از سوی برخی نمایندگان مجلس در شرایطی مطرح می شود که انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی در هفتم اسفندماه سال جاری برگزار می شود و سه ماه بعد از آن، نمایندگان کنونی جای خود را به منتخبان مجلس دهم خواهند داد و فرصت چندانی برای بررسی 110 طرح و نزدیک به 75 لایحه در نوبت کار مجلس وجود ندارد. نمایندگان مجلس در خوشبینانه ترین حالت تنها حدود 90 جلسه علنی فرصت دارند که به 185 طرح و لایحه، از جمله لایحه ی بودجه سال 1395 بپردازند. البته طیف تندروی مجلس در پاسخ به این درخواست که بهتر است نمایندگان به جای استیضاح وزرا به لوایح و طرح های عقب افتاده برسند، حرفی تندتر می زنند و مثلا حمید رسایی در صفحه شخصی اش در اینستاگرام می نویسد: عملکرد دولت کار را از استیضاح وزرا گذرانده؛ مجلس فقط دو کار عقب افتاده دارد: یکی بررسی لایحه توافقنامه هسته ای برجام و یکی ارایه و رسیدگی به طرح عدم کفایت سیاسی آقای روحانی که رییس مجلس مانع آن است. به هر حال، پرونده استیضاح وزیر راه و شهرسازی دیروز با مخالفت 175 نماینده مجلس و با دو پیام کلی بسته شد؛ نخست، افزایش آرای موافق آخوندی نسبت به روز رای اعتماد و دوم، مخالفت قاطبه نمایندگان با تندروهای مجلس.

وزیر راه و شهرسازی سومین وزیری است که از ابتدای کار دولت یازدهم یعنی از تابستان 1392 تاکنون برای استیضاح و برطرف کردن نگرانی و دغدغه ی عده یی از نمایندگان در زمینه ی سوء مدیریت وزارتخانه زیر امرش راهی خانه ی ملت می شود. این در حالی است که کارشناسان بر این باورند که استیضاح آخوندی با توجه به محذورات، مقدورات و کارنامه ی عملکرد مثبت او نه تنها موضوعیت ندارد، بلکه عملی شدن طرح استیضاح، درست یک روز پس از پایان همایش «فرصت های سرمایه گذاری در حمل و نقل، مسکن و شهرسازی» که با هدف جذب سرمایه های خارجی و داخلی در طرح های عمرانی انجام شده است، موجب اخلال در عملکرد این وزارتخانه می شود. این استیضاح در حالی قرار است عملی شود که بسیاری از امضا کنندگان در نتیجه ی پاسخ های وزیر در کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی طی یک ماه اخیر امضاهای خود را پس گرفته اند اما این اصرار پرسش برانگیز تعداد معدودی نماینده ی قانع نشده (تنها 13 نفر) است که وزیر را پای میز استیضاح می کشاند. این نمایندگان بی توجه به کاهش درآمدهای نفتی، کوچک شدن بودجه های عمرانی، انبوه پروژه های ناتمام باقی مانده از دولت پیشین، ضعف زیرساخت ها و... از وزیر سوال می کنند و او مانند گذشته پاسخ داده و از عملکردش دفاع خواهد کرد. یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین عوامل در عملکرد وزارت راه و شهرسازی، کمبود منابع مالی است. وزارتِ میراث دار طرح های پرشمار نیمه کاره از ماه های نخست فعالیت با کاهش شدید منابع مالی مواجه شد. افت قیمت نفت از بیش از 100 دلار به زیر 50 دلار و کاهش شدید درآمدهای ارزی به طور مستقیم بر بودجه ی این وزارتخانه تاثیر گذاشت و پیش برد طرح های عمرانی بر زمین مانده را کُند کرد. نمایندگانِ خواهان استیضاح اما با اطلاع از این شرایط که بارها وزیر به آن اشاره کرده است، خواهان تسریع در انجام طرح های در دست اجرا و کلید زدن طرح های تازه هستند. این در حالی است که آخوندی و تیم همراه او تلاش می کنند با ایجاد زمینه های لازم برای جذب سرمایه های داخلی و خارجی به منابع مالی این وزارت خانه تنوع بخشیده و کمبود منابع مالی خود را جبران کنند. برگزاری همایش دوروزه ی فرصت های سرمایه گذاری در حمل و نقل، مسکن و شهرسازی که همین امروز به پایان رسید، یکی از تلاش های ارزشمند و تاثیرگذار این وزارتخانه با همکاری وزارت امور اقتصادی و دارایی است که به یقین به جذب منابع تازه در این حوزه خواهد انجامید. تیم راه و شهرسازی دولت یازدهم در این همایش که کارشناسان آن را فصلی تازه در رونق پروژه های عمرانی کشور می دانند، تلاش کرد با رونمایی از مشوق های هفت گانه، شرایط مطلوب و جذابی را برای سرمایه گذاران مهیا و راه را برای ورود سرمایه های داخلی و خارجی به طرح های عمرانی هموار کند. آخوندی پیش از این از واگذاری 121 پروژه ی عمرانی به ارزش 25 میلیارد یورو به سرمایه گذاران داخلی و خارجی خبر داده بود. حال اما استیضاح وزیر می تواند ذهنیت سرمایه گذاران را که وزارت راه و شهرسازی به طور جدی برای جلب اعتماد آن تلاش می کند، تخریب کند. نبود ثبات و ایجاد تزلزل در جایگاه و سیاست های کلان در حوزه های عمرانی و بی پشتوانه شدن مشوق های اعطا شده در این همایش، پیامی است که به لطف استیضاح این نمایندگان به سرمایه گذاران مخابره می شود. بررسی کارنامه ی آخوندی همچنین منطق و استدلال ضعیف استیضاح کنندگان را روشن می کند. آخوندی حدود 2 سال پیش در حالی وزارت راه و شهرسازی را تحویل گرفت که طرح های عمرانی بسیاری کلید خورده اما حتی به میانه ی راه هم نرسیده بود؛ طرح هایی که کلنگ بسیاری از آنها چون «مسکن مهر» بدون توجه به بسترها و زیرساخت های لازم بر زمین خورده بود و همچنان بدون وجود دورنمایی مثبت و امیدوار کننده بودجه های عمرانی را می بلعد. آخوندی در ابتدای راه، انجام تعهدهای دولت پیشین در قبال آماده سازی و تحویل مسکن مهر را تضمین کرد اما بر گسترش آن به دلیل ویژگی مولد نبودن تردیدهایی را وارد ساخت. تداوم طرح بر زمین مانده ی مسکن مهر مانع از این نشد که وزارت خانه ی یادشده، طرح های جایگزین دیگری را برای تامین نیاز مسکن 2 دهک نخست جامعه مطرح نکند. طرح «مسکن اجتماعی» حاصل مطالعه ی گسترده و کارشناسانه ی فن سالاران، کارشناسان و خبرگانی است که تلاش می کنند با توجه به تامین زیرساخت های لازم برای زندگی شهری، شهروندان را خانه دار کنند؛ برنامه هایی که اگر خرده گیران اجازه و فرصت دهند تا مراحل کارشناسی و مطالعاتی خود را طی کند و در بستر توانمندی ها به اجرا گذاشته شود، به حتم شاهد نتایج مثبت آن خواهند بود. حدود سه هزار پروژه ی نیمه تمام عمرانی در زمان تحویل گرفتن وزارت راه و شهرسازی کافی بود تا واهمه از ادامه ی راه را در دل هر وزیری بیاندازد اما آخوندی با اتخاذ راهبرد پایان بخشی به طرح های در دست اجرا و تعریف نکردن پروژه های عمرانی تازه گام در مسیری گذاشت که اگر چه به نفع مردم بود، اما به مذاق عده یی خوش نیامد. این عده چشم به انتخابات آینده ی مجلس شورای اسلامی و برای جلب رای مردم، نیاز به گرفتن پروژه های عمرانی تازه در استان ها و شهرستان ها دارند. این گروه با استفاده ی ابزاری از استیضاح و با اعمال فشار بر وزیر خواسته های جناحی و محلی خود را پیگیری می کنند. در برابر، پافشاری کنندگان بر استیضاح تلاش های آخوندی و تیم همراه او برای تنوع بخشی به منابع مالی و جذب سرمایه های خارجی را که به طور حتم در تسریع و به سرانجام رسیدن طرح های نیمه کاره و تصویب و تعریف طرح های تازه -که همان بهانه ی نمایندگان استیضاح کننده است- به طور عملی و درازمدت موثر خواهد بود، با استیضاح پاسخ می گویند. در نگاهی کلی تر نیز باید گفت کارشکنی های مخالفان دولت هر روز در ظاهر و قامتی تازه بروز می یابد. در این راستا این مخالفت های غیرمنصفانه گاهی در کف خیابان و زیر چادرهای مسافرتی متحصنان غیرقانونی و گاه در نقد عملکرد وزیرانی ظاهر می شود که کارنامه یی مثبت و قابل دفاع طی برهه ی دوساله ی اخیر بر جای گذاشته اند. از این رو است که اصلی ترین انگیزه استیضاحگران پیگیری اغراض سیاسی و نه نقد عملکرد مسوولان اجرایی به نظر می رسد. 

چیدن اتاق کودک، شاید یکی از لذت بخش ترین بخش ها در دکوراسیون یک خانه است. استفاده از رنگ ها و طرح های شاد، عروسک ها و شخصیت های کارتونی باعث می شود این کار برای والدین جذاب شود، اما نکته مهم این است که دکوراسیون، به خصوص دکوراسیون اتاق کودک، نکاتی بسیار کاربردی و ظریف دارد که باید به آن ها نیز توجه شود.

یکی از مهم ترین بخش های دکوراسیون اتاق کودک، توجه به جنس، رنگ و اندازه پرده در این اتاق است. علت اهمیت این موضوع نیز علاوه بر سلامت جسم و روان کودک، میزان نوری است که هر کودک لازم است برای سلامتی و رشد، در این سنین دریافت کند.
اولین و مهم ترین نکته در مورد دکوراسیون اتاق کودک این است که پرده اتاق کودک، به دلیل رعایت مسایل بهداشتی، باید قابل شست وشو، شاد و متنوع و تهیه شده از الیاف طبیعی باشد. اگر اتاق فرزندتان، پنجره های کوتاه یا نیمه دارد، پرده آن را بلند انتخاب نکنید؛ چون کنجکاوی کودکانه، او را به سوی پرده می کشاند و خطر سقوط چوب پرده وجود دارد.

نور مستقیم و درخشان، گرچه فایده های بسیاری دارد، اما استفاده مداوم و همیشگی آن به شکلی که غیرقابل تنظیم باشد نیز مناسب نیست. برای تلطیف نور خورشید در روز، از پرده های نازکی که نور را از خود عبور داده، اما از تندی آن می کاهند، استفاده کنید.

قرمز، آبی، زرد و هر رنگ شاد دیگری، رنگ کودکان است؛ البته در استفاده از این رنگ ها هم باید اصولی را رعایت کرد. از رنگ قرمز خالص، برای پرده اتاق کودک تان استفاده نکنید؛ چون رنگی تحریک کننده و حساسیت برانگیز است و ممکن است موجب پرخاشگری کودکان و فعالیت بیش از اندازه آن ها شود.

پرده اتاق کودک بهتر است از رنگ آبی با تلفیق زرد یا سبز باشد؛ چون بازتاب این رنگ ها، به خصوص موقع خواب، آرامش خوبی را به مغز کودک شما می رساند.
در تلفیق این رنگ ها، به این نکته توجه کنید که بهتر است از رنگ های روشن استفاده کنید.

یک سر سوزن خلاقیت
میهمانی عروسک ها، روی پرده
با داشتن کمی خلاقیت، می توانید یک پرده طرح دار مناسب اتاق کودک تان درست کنید. اگر بخشی از پارچه روتختی کودک، باقی مانده است، طرح های روی آن را ببُرید. بهتر است برای اتاق کودک یک تا شش ساله، این طرح ها، عروسکی باشند. سپس طرح ها را با استفاده از چسب پارچه (زانفیکس)، روی پرده بچسبانید و پرده را اتو کنید. به این ترتیب، پرده ای طرح دار و هماهنگ با طرح روتختی اتاق کودک خواهید داشت.

یک تجربه
پشت پرده؛ امپراتوری کودکانه
چه بخواهید و چه نخواهید، همین که کودک تان بتواند راه برود، در فاصله بین پرده تا پنجره، یک امپراتوری تاسیس می کند. حالا، دو راه بیش تر ندارید. اول این که ابتدا با منطق، بعد با کلافگی و در نهایت، با عصبانیت، به او بفهمانید که پشت پرده، جای بازی نیست و راه دوم که به نظر مسالمت آمیزتر می آید، این است که پرده ای مناسب، برای این قلمرو و امپراتوری، درست کنید. بهترین راه برای حل کردن این مساله، استفاده از پرده های نازک است تا هم راحت تر حرکت کنند و هم نور بیش تری به داخل اتاق کودک وارد شود.

استفاده از كاغذديواري‌ اين روزها به يك فن تبديل شده است؛ مهارتی كه با دانستن تكنيک های ساده‌ای می توان آن را به راحتی در خانه اجرا كرد.
سه بعدی
شايد ديگر دوران سر كردن در فضاي طراحي‌هاي دوبعدي واقعا به سر رسیده. اين مساله را مي‌شود با نسبت خريد كاغذديواري‌هاي سه‌بعدي در بازار هم فهميد. اين روزها اگر گشتي در راسته فروشندگان كاغذديواري بزنيد، حتما اين پديده‌هاي تازه‌وارد را مي‌بينيد. كاغذديواري‌هايي برجسته كه اگر از فاصله چندمتري به آنها نگاه كنيد، طرح‌هاي خاصي به صورت برجسته دیده می‌شود. كاربرد اين كاغذديواري‌ها هم متفاوت است؛ بيشتر براي طراحي فضاي اتاق‌هاي پذيرايي بزرگ و همچنین در لابي ساختمان‌ها استفاده می شوند.

کاغذ دیواری های سه‌بعدی های شلوغ برای خانه های بزرگ‌تر و سبکترها برای خانه‌های كوچکتر
اين وسط انتخاب طرح كاغذديواري‌های سه‌بعدي بسيار اهميت دارد؛ سه‌بعدي‌هاي شلوغ براي خانه‌هاي بزرگ‌تر و سبك‌ترها براي خانه‌هاي كوچك‌تر. خوب است بدانید كاغذدیواری‌‌هاي سه‌بعدي براي نمايش سه‌بعدي‌شان به ديوارهاي بزرگ نياز دارند پس بهتر است برای خانه‌هاي كوچك اصلا سراغ اين دسته كاغذديواري‌ها نروید.

كودک

كاغذديواری هايی كه برای اتاق بچه‌ها استفاده می شوند، هيچ قاعده و قانون خاصی ندارند
كاغذديواري‌هايي كه براي اتاق بچه‌ها استفاده مي‌شوند، هيچ قاعده و قانون خاصي ندارند. هر روز بسته به شخصيت‌هاي كارتوني جديدي كه وارد دنياي كودكانه مي‌شود تنوع اين كاغذها هم در سبك و طرح‌هاي مختلف بيشتر مي‌شود و فقط رنگ‌ها هستند كه ثابت مي‌مانند. آبي، سبز، قهوه‌اي، سورمه‌اي و سفيد براي پسرها و ياسي، بنفش، زرد، گلبهي، صورتي، قرمز و سفيد هم براي دخترها. در كاغذديواري اتاق بچه‌ها اگر طرح‌ها به صورت موتيف باشد؛ يعني المان‌هاي تك به صورت كوچك روي كاغذ ساده قرار گرفته باشد مي‌توان سرتاسر اتاق را با كاغذديواري پوشاند اما اگر كاغذديواري شلوغ بود، مي‌شود اصل يك ديوار كاغذ اصلي و بقيه كاغذ ساده را هم در اين فضا پياده كرد.

رنگ های كاغذديواری می تواند به اتاق‌ها معنا و مفهوم تازه‌ای ببخشد
رنگ ها در زمان انتخاب كاغذديواري همان‌قدر اهميت دارند كه طرح و نقشه آنها. با استفاده از رنگ‌هاي كاغذديواري مي‌توان به اتاق‌ها معنا و مفهوم تازه‌اي بخشید. رنگ كاغذديواري‌ها ارتباط مستقيمي با حجم و مساحت اتاق دارد. رنگ‌هاي تيره مثل مشكي، طوسي سير يا قهوه‌اي را به هيچ عنوان در فضاهاي كوچك يا تاريك نبايد استفاده كرد براي اينكه محيط را كوچك‌تر و تاريك‌تر از هميشه نشان مي‌دهند.

كاغذديواری های بژ و طلايی برای اینکه گرمی بيشتری به فضا می دهند محبوب‌تر هستند
براي اتاق‌ها و فضاهايي كه ديوارهاي بلندي دارند، كاغذديواري‌هاي بژ و طلايي‌رنگ بهتر از كاغذديواري‌هاي طوسي و نقره‌اي‌رنگ هستند. در فضاهاي پرنور هم رنگ‌هاي بژ، طلايي و قهوه‌اي بهتر هستند براي اينكه اين رنگ‌ها نور را مي‌شكنند و فضا را بزرگ‌تر نشان مي‌دهند. كاغذديواري‌هاي بژ و طلايي معمولا محبوب‌تر از كاغذديواري‌هاي طوسي و نقره‌اي هستند برای اینکه گرمي بيشتري به فضا مي‌دهند و به درد خانه‌هاي مجلل مي‌خورند. رنگ‌هاي تيره را بيشتر در خانه‌هاي ساده امروزي مي‌توان پيدا كرد. اگر يكي از ديوارهاي سالن را تيره كرديد، براي باقي ديوارها كاغذديواري با همان طرح ولي رنگ روشن انتخاب كنيد. همه آلبوم‌هاي كاغذديواري، رنگ‌هاي روشن كاغذديواري‌هاي تيره‌رنگ را هم دارند.

در رنگ كاغذديواري‌هاي اتاق‌ها دو خط قرمز وجود دارد؛ يكي رنگ آبي و ديگري نارنجي
در رنگ كاغذديواري‌هاي اتاق‌ها دو خط قرمز وجود دارد؛ يكي رنگ آبي و ديگري نارنجي. معمولا طراحان دكوراسيون داخلي نارنجي سير را به گلبهي يا نخودي و بژ تغيير مي‌دهند و آبي‌ها را به نيلي، فيلي و … نزديك مي‌كنند چون رنگ آبي اتاق را خیلی تاريك و سرد مي‌كند و نارنجي به اتاق انرژي زیادی مي‌دهد؛ آن‌قدر كه هيچ گوشه‌اي براي آرامش در آن پيدا نمی‌شود. براي همين طراحان اين دو رنگ را براي كاغذديواري انتخاب نمي‌كنند حتي اگر مبلمان خانه و … هم تم نارنجي يا آبي داشته باشد، آن‌وقت رنگ ديوارها را به نقره‌اي يا سفيد يا صورتي و بنفش نزديك مي‌كنند اما هيچ‌وقت سراغ نارنجي يا آبي سير نمي‌روند؛ مگر اينكه واقعا صاحبخانه بر اين كار اصرار داشته باشد!

در زمان نصب كاغذديواري‌ها بايد رنگ و طرح غالب روي دیوار اصلی نصب شود
در زمان نصب كاغذديواري‌ها بايد رنگ و طرح غالب روي دیوار اصلی نصب شود. براي تشخیص اين ديوار يك قانون كلي وجود دارد؛ اينكه در اتاق خواب اين ديوار درست هماني است كه سر تخت در آن جا مي‌گيرد و در اتاق نشيمن ديواري كه مبل اصلي خانه پشت به آن قرار داده مي‌شود يا ديواري كه پشت بيشترين تعداد وسايل خانه قرار گرفته است. يادتان باشد ديواري كه در آن در يا پنجره قرار گرفته باشد، ديوار اصلي خانه نیست.

به محض ورود به محيطی هر ديواري كه بيشتر از همه توجهتان را جلب كرد، همان ديوار اصلي است
براي انتخاب ديوار اصلي خانه يك راه ساده ديگر هم هست؛ اينكه به قدرت احساس و بينايي‌تان تكيه كنيد. به محض اينكه وارد محيطي شديد هر ديواري كه بيشتر از همه توجهتان را به خودش جلب كرد، همان ديوار اصلي به حساب مي‌آيد. ديوارهاي كوچك را هم در انتخاب‌هاي‌تان نگذاريد چون طرح زدن روي اين ديوارها باعث مي‌شود خانه كوچك‌تر از معمول نشان داده شود.

اگر ديوار در يک سمت ورودي خانه باشد و به عنوان ديوار اصلي خانه انتخاب شود، اتاق بزرگ‌تر به نظر مي‌رسد
استفاده از كاغذديواري با تركيب رنگ غالب براي ديوار مقابل در ورودي اتاق‌هاي بزرگ مناسب است چون اين انتخاب فضا را كوچك‌تر نشان مي‌دهد. اگر ديواري كه در يك سمت ورودي خانه است به عنوان ديوار اصلي خانه انتخاب شود، آن وقت اتاق بزرگ‌تر و كشيده‌تر به نظر مي‌رسد. اگر دو ديوار كناري در ورودي هم كاغذ شوند، فضا تنگ‌تر و بيشتر فشرده به نظر مي‌رسد.

مناسبات جمهوری اسلامی ایران با کشورهای اروپایی مناسباتی سنتی به شمار می رود و با توجه به نزدیکی ایران به مرزهای شرقی اروپا می توان از نوعی همسایگی دور سخن به میان آورد. روابط ایران با کشورهای اروپایی به طور ویژه در حوزه های اقتصادی دربردارنده ی فرصت ها و مزیت های فراوانی برای 2 طرف بوده است. در این زمینه با توجه به نیازها، ظرفیت ها و توانایی های ایران و اروپا در حوزه های گوناگون می توان به نوعی هم تکمیلی اقتصادی اشاره کرد. بنا بر این، رفت و آمدهای پرشمار هیات های دیپلماتیک و اقتصادی اروپایی به ایران به ویژه در فضای تازه ی سیاست خارجی کشورمان به هیچ وجه تعجب آور نیست. پس از نمایان شدن نخستین دستاورد سیاست تعامل سازنده یعنی شکل گیری توافق هسته یی، هیات های گوناگونی از کشورهای آلمان، فرانسه، ایتالیا، اتریش و چک برای بهره گیری از ظرفیت های سیاسی و اقتصادی ایران و مزایای تحول در روابط راهی تهران شدند. در ادامه ی این روند، «خوزه مانوئل گارسیا» وزیر امورخارجه، «آنا پاستور» وزیر انرژی و «خوزه مانوئل سوریا» وزیر صنعت و گردشگری اسپانیا به همراه هیاتی از بازرگانان این کشور به تهران سفر کرده اند. وزیر امورخارجه ی اسپانیا پیش از این در اسفندماه 1392 به تهران آمده بود و این دومین سفر وی به ایران است. در این پیوند، دیدار «حسن روحانی» رییس جمهوری اسلامی ایران با «ماریانو راخوی» نخست وزیر اسپانیا در حاشیه ی مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک در مهرماه 1392 را می توان نقطه ی عطف مهمی در روابط 2 کشور دانست. روابط ایران و اسپانیا در دهه های اخیر با وجود برخی فراز و فرودها از ویژگی ثبات برخوردار بوده است. پس از انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 نیز بسترهای گوناگون همکاری و مزیت های روابط دوجانبه سبب شد این مناسبات رشد قابل قبولی داشته باشد. با شکل گیری اتحادیه ی اروپا و پیوستن اسپانیا به آن، عضویت مادرید در این اتحادیه به متغیر مهمی در روابط ایران و اسپانیا تبدیل شد. در دوره ی ریاست اسپانیا بر اتحادیه ی اروپا (نیمه نخست سال 2002) شاهد یکی از دوره های درخشان روابط ایران و اتحادیه ی اروپا بوده ایم. گفت وگوهای فراگیر بین ایران و اتحادیه ی اروپا در همین دوره انجام گرفت و زمینه ی مناسبی نیز برای رایزنی های مربوط به موافقتنامه ی تجارت و همکاری فراهم شد. اسپانیا در نیمه ی نخست سال 2010 میلادی نیز برای دوره یی دیگر در جایگاه ریاست اتحادیه ی اروپا در پیشبرد گفت وگوهای هسته یی با این اتحادیه فعال ظاهر شد. با وجود این پیشینه ی مناسب، روابط تهران- مادرید برای یک دهه زیر تاثیر تنگناهای بحران هسته یی وارد دوره یی از رکود شد. اینک با حل و فصل اختلاف های هسته یی تهران و غرب، مقام های مادرید به دنبال ایجاد فضایی مساعد برای گسترش همکاری با جمهوری اسلامی ایران و افزایش تعامل در زمینه های گوناگون هستند. در ادامه، درباره ی مناسبات ایران و اسپانیا باید به چند نکته اشاره کرد: 1- در حوزه ی مناسبات سیاسی، روابط ایران و اسپانیا از پیشینه یی 600 ساله برخوردار است. در این دوره ی زمانی طولانی کمتر چالشی در روابط سیاسی رخ نموده و احترام متقابل یکی از مهمترین عنصرهای مناسبات دوجانبه بوده است. افزون بر مسیر معمول روابط دوجانبه و با توجه به عضویت غیردایم اسپانیا در شورای امنیت سازمان ملل، اکنون رایزنی های 2 کشور در رابطه با موضوع های گوناگون بین المللی در جریان است و طی ماه های گذشته بر میزان آن افزوده شده است. در فضای متحول بین المللی ناشی از توافق هسته یی وین و آغاز به کار دولت تازه ی اسپانیا، شاهد یکصدمین سالگرد برقراری روابط دیپلماتیک تهران و وین در فضایی مساعد خواهیم بود. در زمینه ی روابط سیاسی باید به این مساله اشاره کرد که بر خلاف برخی کشورهای غربی، اسپانیا کمتر به دنبال رفتارها و مواضع چالش برانگیز در حوزه ی مسایل بین المللی و نیز منطقه ی خاورمیانه بوده و از این رو می توان در عرصه هایی نظیر مبارزه با تروریسم، خشونت و دیگر چالش های بین المللی به نقاط مشترکی با این کشور دست یافت و مسیر همکاری های آتی را هموار ساخت. 2- در حوزه ی مناسبات تجاری، بیشترین حجم مبادله های تجاری میان ایران و اسپانیا مربوط به سال 2011 میلادی است که طی آن ارزش تجارت 2 کشور به رقم 4.7 میلیارد یورو رسید. در این سال عمده ی تجارت 2 کشور مربوط به صدور انرژی ایران به اسپانیا بوده است. در این زمینه، اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران آماری مربوط به مبادله های تجاری 2 کشور در دوره ی چهار ماهه نخست سال 1394 اعلام کرد که شامل صادرات ٨٩ میلیون دلاری ایران به اسپانیا و واردات ٥٣ میلیون دلاری از این کشور بوده است. این آمار نشان می دهد که زمینه های مناسبی برای بازگشت مبادله های تجاری به مرز پنج میلیارد دلار و فراتر از آن وجود دارد. از جمله این زمینه ها می توان به قراردادهای رسمی اقتصادی طی بازه ی زمانی سال های 2000 تا 2014 اشاره کرد که شامل موافقتنامه ی پرهیز از گرفتن مالیات مضاعف، تشویق و پشتیبانی متقابل از سرمایه گذاری، حمل و نقل جاده ی، یادداشت تفاهم همکاری گردشگری، استاندارد و تفاهم شیلاتی است. 3- در عرصه ی روابط و همکاری های اقتصادی، حوزه ی انرژی از اهمیت فراوانی برخوردار است. این حوزه در برخی دوره های زمانی، افزون بر ارایه ی ظرفیت گسترده در بخش صادرات نفت ایران به اسپانیا، موضوع هایی مانند سرمایه گذاری مشترک شرکت های 2 کشور در زمینه ی تولید انرژی ایران را نیز در بر گرفته است. با وجود این، روند همکاری ها در حوزه ی انرژی طی سال های گذشته زیر تاثیر تحریم ها شاهد عقبگرد بوده است. حوزه ی صنعت از دیگر عرصه های همکاری شرکت های ایرانی و اسپانیایی است. صدور انواع ماشین آلات صنعتی اسپانیا در بخش سرامیک، نساجی، اتوماسیون، تجهیزات بالابر، شیرآلات صنعتی، تجهیزات صنایع غذایی، صنایع شیمیایی مرتبط با کشاورزی، صنایع بهداشتی و... از جمله زمینه ها و ظرفیت های موجود در روابط اقتصادی بوده است. در بخش قطعه ی خودرو و صنعت دارویی نیز ظرفیت های خوبی برای همکاری شرکت های 2 کشور وجود دارد. 4- در ترکیب هیات اسپانیایی، وزیر مسوول در امور گردشگری و وزیر عمران به عنوان مسوول امور زیرساختی صنعت گردشگری نیز حضور دارند و در کنار آنان مدیران شرکت هایی راهی ایران شده اند که در امور هتل سازی و گردشگری فعالیت بین المللی دارند. اسپانیا سومین مقصد گردشگری جهان پس از کشورهای فرانسه و آمریکا محسوب می شود. توانمندی این کشور در حوزه های گوناگون جذب گردشگر که بر پایه ی سرمایه های تاریخی، آثار فرهنگی، اکوتوریسم، بهره گیری از فرهنگ های محلی مناطق مختلف است برای ایران به عنوان کشوری که در برخی از این جنبه ها دارای ظرفیت های مشابهی است، از اهمیت بالایی برخوردار است. در این باره باید گفت ظرفیت های قابل توجه ایران به لحاظ قدمت بناهای تاریخی و آثار باستانی، غنای فرهنگی بر مبنای مولفه هایی چون آداب و رسوم قومیت های گوناگون و در کنار آن جاذبه های اقلیمی مرتبط با اکوتوریسم در نقاط گوناگون کشور شرایط مناسبی را برای همکاری با کشورهای موفق و صاحب تجربه در صنعت گردشگری مانند اسپانیا ایجاد کرده است. با اعلام سازمان جهانی گردشگری، ایران دهمین کشور جذاب و با ظرفیت در صنعت گردشگری و پنجمین کشور برتر در اکوتوریسم به شمار می آید که این ظرفیت ها می تواند در همکاری با کشوری چون اسپانیا شکوفا شود. جمهوری اسلامی ایران و اسپانیا به عنوان کشورهایی با قدمتی تاریخی و دارای مناسباتی باثبات می توانند در حوزه های گوناگون سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در چارچوب روابط دوجانبه و در قالب مناسبات ایران و اتحادیه ی اروپا روابط خود را گسترش دهند. آنچه مقام های تهران و مادرید طی 2 سال گذشته به دنبال آن بوده اند، شناخت ظرفیت های سیاسی، اقتصادی و تجاری و ایجاد فضایی پویا برای آغاز دوره یی تازه از مناسبات بوده است. اکنون در ادامه ی این راه، سفر وزیران اسپانیایی افزون بر کمک به شناخت بهتر از نیازها و توانایی های متقابل، می تواند مسیر همکاری ها در زمینه های گوناگون را هموار کند. 

با پایان جنگ جهانی دوم و حضور پرشمار یهودیان از طیف هایی گوناگون در آمریکا، گروه های یهودی برای تاثیرگذاری بر سیاست و اقتصاد آمریکا شکل گرفت. در اوایل دهه ی 50 میلادی بود که نخستین فرایندهای لابی گری، به ویژه لابی گری یهودیان در آمریکا به راه افتاد. این گروه به هم پیوسته از یهودیان آمریکایی که در سیاست و اقتصاد نقش پررنگی ایفا می کردند، شکل تازه یی از تاثیرگذاری یک اقلیت قومی - مذهبی را درون ساختار تصمیم سازی آمریکا سازماندهی کردند و با ورود به حوزه های سیاسی و اقتصادی کلیدی این کشور درصدد سیاست سازی برآمدند. نتیجه ی این روند را می توان در نام گرفتن جامعه ی سیاسی آمریکا به مهد لابی ها دید. «کمیته ی روابط عمومی آمریکا - اسرائیل» مشهور به «آیپک» در سال 1951 میلادی (1330 خورشیدی) به رهبری «آی .ال.کنن» شکل گرفت. نخستین قدرت نمایی آشکار آیپک در سال 1984 بود. در آن سال، آیپک توانست با بسیج امکانات خود، «چارلز پرسی» سناتور پرقدرت آمریکایی که ریاست کمیته ی روابط خارجی سنا را بر عهده داشت و از مخالفان آیپک بود، از صحنه ی سیاسی خارج کند. نفوذ آیپک حاصل کمک مالی اعضای این سازمان به ستادهای انتخاباتی سیاستمداران آمریکایی از رییس جمهوری گرفته تا اعضای کنگره است. برای دهه ها، تلاش آیپک بر این بود که پشتیبانی هر 2 حزب دموکرات و جمهوریخواه برای حضور در عرصه ی سیاست آمریکا را به دست آورد. آیپک طی 8 دهه حضور در عرصه ی سیاست آمریکا توانسته است به مهمترین هدف خود یعنی بهره گیری از کمک و پشتیبانی آمریکا برای بقای رژیم صهیونیستی دست یابد. اکنون به نظر می رسد 2 تحول مهم باعث شده تا اتحاد و ائتلاف همیشگی دولت آمریکا و لابی یهودیان تا حدودی متزلزل شود و به صف آرایی این 2 بر سر موضوعی چون توافق هسته یی بیانجامد. نخست این که، دموکرات ها تا دهه ی 80 میلادی به دلیل پشتیبانی گسترده تر دولت های دموکرات از صهیونیست ها در جلب پشتیبانی و همکاری آیپک دست بالا را داشتند اما این وضعیت از زمان روی کار آمدن «باراک اوباما» رییس جمهوری آمریکا به آرامی به نفع جمهوریخواهان تغییر کرده است. این تغییر آن چنان بوده که آیپک به متحد جمهوریخواهان و پشتیبان منشور و بینش سیاسی آنان تبدیل شده است. طبیعی است که در چنین شرایطی، طیفی از دموکرات ها از آیپک فاصله گیرند و این گروه را صدای جناح تندرو و افراطی حزب جمهوریخواه بدانند. دگردیسی دوم، حضور بلندمدت «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر افراطی رژیم صهیونیستی در صدر دستگاه اجرایی این رژیم است. نتانیاهو از زمان روی کار آمدن، ورای موضوع هسته یی، در حوزه ی مهم دیگر سیاست خارجی آمریکا یعنی «روند سازش» در خاورمیانه، موضعی سختگیرانه و حتی در مقابل سیاست دولت اوباما اتخاذ کرده است. پیامد این وضعیت، برخورد آیپک با هسته یی پرقدرت در حزب دموکرات به رهبری اوباما و همگرایی کامل آیپک با حزب جمهوریخواه آمریکا است. به این ترتیب، روند «پشتیبانی دو حزبی» که برای سال ها الگوی موفقیت آیپک در صحنه ی داخلی و سیاست خارجی آمریکا بود، لرزان شد و در ادامه ی این روند، به دلیل وجود شکاف های عمیق بر سر پذیرش توافق هسته یی ایران و گروه کشورهای 1+5 این گروه و حامیان آن شکست کم سابقه یی را پذیرا شدند. از دیگر سو، دستیابی ایران و گروه 1+5 به راهکاری در زمینه ی حل و فصل اختلاف های هسته یی سبب شد تا چهره ی متفاوتی از آرایش و کنش لابی های یهودی و رویکرد این گروه ها در قبال دولت اوباما بروز یابد. در این زمینه، لابی یهودی «جی استریت» و آیپک 2 گروهی به شمار می روند که بر سر برجام در مقابل هم ایستاده اند. جی استریت لابی یهودی - آمریکایی است که در سال 2008 تاسیس شده است. مهمترین هدف و فعالیت جی استریت در زمینه ی به نتیجه رسیدن صلح خاورمیانه و جلوگیری از افزایش مناقشه میان فلسطینیان و رژیم صهیونیستی است. این گروه مدعی است دیدگاه اکثریت جامعه ی یهودیان آمریکا را نمایندگی می کند. در نظرسنجی سال 2013 میلادی موسسه «پیو»، جی استریت از جمله «لیبرال ترین» گروه های دموکرات در سیاست آمریکا معرفی شد. دوسوم یهودیان پرسش شونده در این نظرسنجی خود را دموکرات یا متمایل به دموکرات معرفی کردند. نظرسنجی های تازه ی لابی جی استریت نیز نشان می دهد که 60 درصد آمریکایی های یهودی از توافق با ایران پشتیبانی می کنند. به این ترتیب می توان گفت تاکتیک عملیاتی این 2 طرز تفکر حتی برای دستیابی به اهداف مشترک، با یکدیگر تفاوت دارد. بر مبنای این تفاوت در روزهای آینده، جریان های دست راستی لابی های یهودی به رهبری نتانیاهو و جریان های لیبرالی به رهبری اوباما رییس جمهوری آمریکا برای چندمین بار در برابر هم صف آرایی می کنند. در این میان، برجام به عنوان دستاورد گفت وگوهای ایران و گروه کشورهای 1+5 سبب شده است تا در میان خود لابی های یهودی در داخل آمریکا شکافی عمیق ایجاد شود. این در حالی است که پیش از این، یهودیان از انسجام و هماهنگی ویژه یی برای تاثیرگذاری بر سیاست خارجی امریکا برخوردار بودند. همچنان که گفتیم این شکاف به نوبه ی خود به شکافی بزرگتر میان دموکرات های یهودی و بزرگترین لابی یهودی در آمریکا یعنی آیپک نیز منجر شده است. به نظر می رسد که برجام توانسته در حوزه ی داخلی آمریکا کارکردی فراتر از یک تحول عادی را ایجاد کند. به رغم ائتلاف و اتحاد طولانی مدت دولت های دموکرات و لابی آیپک، در جریان رای گیری های سنای آمریکا مشخص شد دموکرات های یهودی سنا، راه خود را از لابی یهودی آیپک جدا کرده اند. با توجه به پیش رو بودن انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 میلادی آمریکا، بسیاری از ناظران در انتظار محک دوباره ی کنشگری آیپک و دیگر لابی های یهودی و تاثیر آن در کشاکش رقابت 2 حزب مهم سیاسی در جریان انتخابات هستند. اکنون، ورای پیامدهای مستقیم برجام و میزان تاثیرگذاری آن بر روندهای داخلی آمریکا، شکافی در حوزه ی لابی گری و ارتباط های این گروه ها با کانون های قدرت و احزاب سیاسی ایجاد شده که می تواند تا حد قابل توجهی بر تحولات آتی اثرگذار باشد. 

پارلمان اروپا در یک اقدام قابل تامل پشتیبانی خود را از برچسب گذاری کالاهای تولید شده در شهرک های صهیونیست نشین اعلام کرد. این موضوع که در جلسه ی نوزدهم شهریورماه پارلمان اروپا به رای گذاشته شد، با 525 رای موافق، 70 رای مخالف و 31 رای ممتنع به تصویب رسید. بر اساس این قانون، کالاهایی که در شهرک های صهیونیست نشین کرانه ی باختری رود اردن، بلندی های جولان و شرق بیت المقدس (منطقه های اشغال شده در جنگ 1967) تولید می شود برچسب مخصوصی می خورد که نشان می دهد این کالاها در شهرک های یاد شده تولید شده است. هم زمان با این اقدام پارلمان اروپا، مجمع عمومی سازمان ملل با نظر موافق بیشتر اعضا به برافراشته شدن پرچم فلسطین در مقر اصلی این سازمان رای مثبت داد. این برای نخستین بار است که مجمع عمومی سازمان ملل موافقت می کند تا پرچم دولتی ناظر که عضویت کاملی در این سازمان ندارد در ورودی مقر برافراشته شود. این طرح با 119 رای مثبت، هشت رای منفی و 145 رای ممتنع تصویب شد. این اقدام می تواند گام مهمی در پذیرش عضویت فلسطین در سازمان ملل متحد به شمار آید. پیش از این در پاییز 2012 میلادی (1391 خورشیدی) با اکثریت آرای مجمع عمومی سازمان ملل وضعیت فلسطین از «نهاد ناظر» به «دولت ناظر غیر عضو» ارتقا یافت. این رویدادها با سفر «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی به لندن همراه شد. در سفر هفته ی پیش وی به انگلیس و در دیدار با «دیوید کامرون» نخست وزیر انگلیس، آغاز گفت وگوهای بدون پیش شرط با مقام های فلسطینی یکی از محورهای رایزنی بود. این در حالی است که نتانیاهو همواره در زمره ی مهمترین مخالفان و علت های شکست گفت وگوها قرار داشته و حتی در آخرین انتخابات پارلمانی، مخالفت با تشکیل دولت فلسطینی را به عنوان یکی از مهمترین محورهای تبلیغات سیاسی قرار داده بود. سفر نتانیاهو به انگلیس با حاشیه های بسیاری نیز همراه بود. چند روز پیش از این سفر شماری از مردم انگلیس یعنی نزدیک به یکصدهزار نفر با امضای توماری در تارنمای وزارت امور خارجه ی این کشور خواستار محاکمه ی نتانیاهو به دلیل جنایت های جنگی اش در غزه شدند. کنار هم قرار دادن این رویدادها نشان از تحولاتی قابل تامل در مساله ی فلسطین دارد که می تواند فشارهای بین المللی بر رژیم صهیونیستی را تشدید و به کاهش پیچیدگی های مساله ی فلسطین کمک کند. در این پیوند باید گفت، خاورمیانه اکنون بیش از هر زمانی درگیر بحران فعالیت گروه های تروریستی و بی ثباتی در قلب جهان عرب به ویژه در عراق، یمن، سوریه و لبنان است. ناتوانی این دولت ها در اعمال حاکمیت کامل بر کشور یا کنترل اوضاع منجر به ایجاد فضاهایی برای رشد گروه های تروریستی شده است. بسیاری از تحلیلگران، ریشه ی این چالش را تنها در ناکامی برخی دولت های عربی برای اعمال حاکمیت در قلمروی خود جست وجو می کنند، بنا بر این تلاش دارند با برجسته سازی تکسونگرانه ی این عامل، بحران های کنونی در خاورمیانه ی عربی را تجزیه و تحلیل کنند. بر همین پایه، راهکارهایی که ارایه شده تنها بر تقویت دولت ها، افزایش توان نظامی، گسترش اتحادها و ائتلاف های امنیتی یا حرکت به سوی مردمسالاری و ارتباط متقابل دولت و مردم تاکید دارد. چنین راهکارهایی بر این فرض استوار است که ریشه ی اصلی بحران ها در خاورمیانه ی عربی به ناقص ماندن فرایند دولت- ملت سازی، شکل گیری دولت های چندقومی و ملت های بدون دولت باز می گردد. چنین تحلیل هایی پشتوانه ی شماری از سیاست گذاری ها در خاورمیانه ی عربی -از جمله طرح خاورمیانه ی بزرگ- طی سال های اخیر بوده است. این نوع نگاه به ویژه پس از گسترش بی سابقه ی گروه های تروریستی در سطحی گسترده در خاورمیانه میزان قبول بالایی یافته است. مساله ی تروریسم و ناکامی دولت ها در دفع گروه های تروریستی هر چند به چالشی بنیادین در خاورمیانه ی عربی تبدیل شده است، اما باید توجه داشت در طول دهه های گذشته هیچگاه گروه های تروریستی از چنین فضای مساعدی برای گسترش فعالیت های تروریستی در این منطقه برخوردار نبوده اند. به همین دلیل رشد گروه های تروریستی را باید در عامل دیگری غیر از وجود دولت های ناکام جست وجو کرد و این عامل وجود رژیم صهیونیستی و نادیده گرفته شدن حقوق مردم فلسطین است که بر موضوع ضعف مردمسالاری در جهان عرب بار شده و به بحرانی با ابعاد گسترده تبدیل شده است. مساله ی فلسطین از همان آغازین روزهای شکل گیری رژیم صهیونیستی به مهم ترین چالش برای منطقه تبدیل شد و نخستین جنگ درون منطقه یی نیز به دلیل شکل گیری همین رژیم رخ داد. جبهه بندی های بعدی در منطقه و به ویژه در جهان عرب پیرامون محور مساله ی فلسطین چرخیده است. به این ترتیب مساله ی فلسطین و اشغالگری صهیونیست ها به چالشی بنیادین برای خاورمیانه تبدیل شده که پیامدهای آن همچنان دامنگیر خاورمیانه است. بر مبنای این استدلال باید گفت هرچند در شرایط کنونی مساله ی تروریسم و به ویژه نوع «داعشی» آن به مهم ترین بحران در خاورمیانه تبدیل شده است، اما ریشه های این بحران و ناکامی دولت های عرب برای مقابله با آن به حل نشدن مساله ی فلسطین و تداوم جنایت های رژیم صهیونیستی باز می گردد. جهان عرب هم اکنون بیش از هر زمان دیگری دچار چند دستگی است و همبستگی جای خود را به رقابت ها و تعارض های مذهبی، قومی، ایدئولوژیک و سیاسی داده است اما کیست که نداند نخستین عامل ایجاد شکاف در جبهه ی عربی وجود رژیم صهیونیستی است. به همین دلیل است که بسیاری از تحلیلگران مسایل جهان عرب از جمله «مالکوم کِر» از جنگ سرد عربی بر سر مساله ی فلسطین در اوج بحث های اتحاد جهان عرب سخن به میان می آورند که در یک طیف آن کشورهای محافظه کاری همچون عربستان سعودی قرار داشتند و در طیف دیگر مصر حضور داشت که زیر رهبری «جمال عبدالناصر» می رفت تا جهان عرب را به صورت یکپارچه پیرامون محور مساله ی فلسطین و ایده ی وحدت عربی گرد هم آورد. بنابراین در شرایط کنونی نیز ریشه ی بسیاری از چالش های سیاسی و امنیتی را باید در حل نشدن مساله ی فلسطین جست. کمتر از سه سه دهه پیش، فرایند صلح «اسلو» در دهه ی 1990 میلادی می رفت تا فصل تازه یی در روابط اعراب و رژیم صهیونیستی ایجاد کند و بنا بود دولت فلسطینی در مرزهای پیش از 1967 شکل بگیرد اما کارشکنی های رژیم صهیونیستی دستاوردهای اسلو را بر باد داد و مساله ی فلسطین به عنوان یک بحران در خاورمیانه باقی ماند. پس از سال ها، تحولات اخیر در جهان عرب با فضاسازی های گسترده رسانه یی و به دلیل عمق تاثیری که از خود بر جای گذاشت باعث شد برای مدتی مساله ی فلسطین از یادها فراموش شود. به همین دلیل در این فضای پرآشوب، بسیاری از تحلیلگران ریشه ی مشکلات خاورمیانه را در جای دیگری جست وجو می کنند. آن ها غافل از این هستند که ریشه و بنیاد بی ثباتی هایی که به وضعیت بحرانی کنونی در خاورمیانه انجامیده است به حل نشدن مساله فلسطین باز می گردد و تا زمانی که این مساله حل نشود بحران ها به شکل های گوناگون همچنان ادامه خواهد داشت. با وجود فضای ملتهب و پر ابهام خاورمیانه، نکته ی مثبت اینجا است که افکار عمومی بین المللی همچنان نسبت به مساله ی فلسطین حساس است و البته جنایتگری های مکرر صهیونیست ها از جمله حمله ی سال گذشته به غزه سبب پابرجایی این حساسیت شده است. این مساله به ویژه برای دولت های اروپایی که افکار عمومی در آن جا نسبت به مسایل حقوق بشری حساس است از اهمیت بالایی برخوردار شده است. به همین دلیل زیر فشار گروه های حقوق بشری، پارلمان اروپا به این خواسته ی مردمی برای برچسپ زدن کالاهایی که در سرزمین های اشغالی تولید می شود، تن داد. از سوی دیگر، بی ثباتی ها در خاورمیانه و افزایش فعالیت های تروریستی منجر به حساسیت دولت های اروپایی نسبت به پیامدهای بحران در خاورمیانه برای امنیت در اروپا شده است. رهبران اروپایی به خوبی می دانند که تا زمانی که مساله ی فلسطین حل نشود گره های ناگشوده در خاورمیانه کورتر خواهد شد و بحران از پی بحران این منطقه را در بر می گیرد و دیر یا زود اروپا باید با پیامدهای آن دست و پنجه نرم کند. نفوذ گروه های تروریستی در اروپا و مساله ی آوارگان به خوبی کشورهای اروپایی را با پیامدهای بحران در خاورمیانه آشنا ساخته است. به همین دلیل، فشارها از سوی گروه های مردم نهاد و دولت های اروپایی بر رژیم صهیونیستی برای به رسمیت شناختن دولت فلسطینی افزایش یافته است. با توجه به فضای ملتهب کنونی در خاورمیانه که ناشی از گسترش گروه های تروریستی است، تحولاتی از قبیل تصویب پارلمان اروپا برای برچسب زدن به کالاهای تولید شده در شهرک های یهودی نشین در منطقه های اشغالی پس از جنگ 1967 میلادی و موافقت مجمع عمومی سازمان ملل برای برافراشته شدن پرچم فلسطین در مقر ورودی این سازمان نشان از این دارد که مساله ی فلسطین در مجامع بین المللی همچنان به عنوان یکی از مهم ترین مسایل خاورمیانه به شمار می آید. زیر چنین فشارهایی، به نظر می رسد مسوولان رژیم صهیونیستی نیز از خطرهای پیش رو آگاه شده اند و تلاش دارند این مساله را در مسیر مورد نظر خود مدیریت کنند. تلاش نتانیاهو برای پذیرش از سرگیری گفت وگوها با طرف فلسطینی نشان از این واقعیت دارد.

شیشه دوجداره:

سیستم شیشه دو جداره شامل دو یا چند لایه شیشه که به طور موازی در فواصل مساوی از یکدیگر قرار گرفته اند و توسط اسپیسر در دور تادور آن ، از هم جدا شده اند . در فضای بین شیشه ها هوا یا گازهای خاص بدون رطوبت ( آرگون یا کریپتون ) با فشاری تقریباً مساوی با هوای بیرون وجود دارد . در شیشه های دو جداره غالباً از اسپیسرهای آلومینیمی استفاده می شود که درون اسپیسر را با ماده رطوبت گیر پر می کنند که این ماده سبب جذب رطوبت هوای مابین دو شیشه می گردد و توسط مواد درزگیر مناسب ، کاملاً آب بندی شده است . در صورت استفاده از شیشه دو جداره و پنجره های عایق می توان در ازای هر مترمربع شیشه دو جداره به میزان ۴۰ مترمکعب گاز در سال صرفه جویی کرد . علاوه بر کاهش مصرف انرژی و سر و صدا ، محیط زیست پاکیزه تری نیز خواهیم داشت .

خصوصیات شیشه ی دوجداره:

کاهش اتلاف انرژی
کاهش آلودگیهای صوتی
جلوگیری از نم زدگی شیشه
ایمنی بیشتر نسبت به پنجره های تک جداره

انواع شیشه های دو جداره:

- ساده : این نوع شیشه از دو جداره شیشه فلوت ساده تشکیل شده است .
- رنگی : این نوع شیشه از یک جداره رنگی و یک جداره ساده تشکیل شده است .
- رفلکس : این نوع شیشه دو جداره از یک جداره ساده و یک جداره شیشه رفلکس ساخته می شود که جداره شیشه رفلکس باید به طرف بیرون قرار گیرد . شیشه های رفلکس از عبور نور شدید خورشید به شدت جلوگیری می کنند ولی ایراد آنها این است که داخل ساختمان را تاریک کرده و در شب داخل ساختمان نمایان است .
سکوریت : شیشه های سکوریت برای محل های پرخطر و پر تردد در نظر گرفته می شود . شیشه سکوریت در هنگام شکستن کاملاً خرد شده و باعث ایجاد تیکه های بزرگ و خطرناک شیشه نمی گردد .شیشه های جانبی خودروها از نوع سکوریت است .
- لمینت : شیشه های لمینت معمولاً در کارخانه تولید شیشه از دو جداره شیشه ساده به ضخامت ۳ میلی متر و یک لایه رزین در وسط آنها تشکیل شده است . شیشه لمینت در موقع برخورد مانع سخت به آنها خرد نشده و تنها ترک بر می دارد . شیشه های جلو و عقب خودروها از نوع لمینت است .

دور دوم سفرهای منطقه یی «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران پس از توافق هسته یی ایران و گروه 1+5 با سفر وی به لبنان و سوریه آغاز شده است. این سفر که از عصر سه شنبه بیستم مردادماه آغاز شده، با سفر امروز ظریف به سوریه ادامه می یابد و قرار است پس از آن، وزیر امور خارجه ایران از پاکستان، هند و روسیه دیدن کند. پیش از این نیز وزیر امور خارجه ایران پس از توافق هسته یی (بیست و سوم تیرماه) در سفری دوره یی از کویت، قطر و عراق دیدن کرد. در آن سفر، ظریف بر پیامدهای مثبت توافق هسته یی بر امنیت منطقه یی و تلاش برای ایجاد یک سازوکار جمعی برای مقابله با معضل تروریسم تاکید کرد. دور تازه سفر منطقه یی ظریف را باید در ادامه تلاش های دیپلماتیک دستگاه سیاست خارجی ایران برای افزایش همکاری های منطقه یی و شکل دادن به یک دستور کار منطقه یی برای مقابله با معضل تروریسم تفسیر کرد. اگر توافق هسته یی ایران و گروه 1+5 را نقطه عطفی در تاریخ روابط بین الملل خاورمیانه بدانیم که می تواند تاثیرات بلند مدتی برای نظم و ثبات پایدار منطقه یی به دنبال داشته باشد، باید گفت تثبیت پیامدهای مثبت آن بر امنیت و ثبات منطقه در گروی افزایش تعاملات دیپلماتیک ایران و کشورهای همسایه است تا از این راه، به تثبیت جایگاه دیپلماسی در روابط بین کشورها کمک کند. به همین دلیل می توان گفت، چنین سفرهایی 2 پیامد مثبت به دنبال دارد. نخستین پیامدی که سفرهای دوره یی ظریف به کشورهای منطقه در پی دارد، تقویت فضای دیپلماسی منطقه یی برای حل بحران های پیش رو در منطقه خاورمیانه است. در توضیح این مطلب باید گفت که منطقه خاورمیانه از معدود مناطقی است که دیپلماسی و تعامل دو و چند جانبه در تاریخ سیاسی آن کمترین نقش را در تنظیم روابط بین کشورهای منطقه داشته است. به همین دلیل شاهدیم که رقابت و تعارض به الگوی اصلی روابط بین کشورها تبدیل شده است و کشورها برای پیشبرد اهداف خود یا وارد درگیری نظامی با یکدیگر می شوند (مثل حمله عراق به ایران و کویت) یا به تقویت گروه های شورشی و تروریستی به عنوان ابزار نیابتی پیشبرد اهدافشان می پردازند (مثل نقش عربستان در پشتیبانی از گروه های تکفیری-تروریستی). اما توافق هسته یی ایران و گروه 1+5 این فرصت را در اختیار ایران و کشورهای منطقه قرار داده است که نه تنها به یک بحران غیر لازم پایان دهند و منطقه را از حالت امنیتی شده مصنوعی که در یک دهه گذشته درگیر آن بوده است خلاص کنند، بلکه این فرصت ویژه را نیز در اختیار جمهوری اسلامی ایران قرار داده است تا از قابلیت های دیپلماتیک خود در راستای افزایش همکاری های منطقه یی استفاده کند. این امر می تواند فضای تعامل منطقه یی را بهبود بخشد و فصل تازه یی در تاریخ سیاسی منطقه خاورمیانه به وجود آورد. دومین پیامد چنین سفرهایی به بهبود نگاه ها به توافق هسته ای ایران و گروه 1+5 باز می گردد. باید به این نکته توجه داشت که توافق هسته یی هرچند دوران تازه یی را از ایجاد حس اعتماد به دیپلماسی در روابط بین الملل ایجاد کرده است، اما این را نیز باید در نظر داشت که برخی کشورها و رژیم های منطقه به دلیل منافع شخصی و حزبی خود تمام تلاش خود را برای ممانعت از چنین توافقی به کار بردند و اکنون نیز تلاش دارند چنین توافقی را بر خلاف منافع منطقه یی تعریف کنند و در این راستا دست به تبلیغات گسترده یی زده اند. مخالفان در پی القای این تصویر هستند که ایران در فضای پس از توافق هسته یی به دنبال افزایش نفوذ و قدرت منطقه یی خود است و برداشته شدن تحریم ها این فرصت را در اختیار ایران قرار می دهد که نفوذ خود را افزایش دهد. اما بر کسی پوشیده نیست که ایران در 2 قرن اخیر نه تنها به هیچ کشوری حمله نکرده است، بلکه بیش از هر کشور دیگری در منطقه مورد تجاوز خارجی قرار گرفته است ولی با این حال همواره سعی کرده است حسن همجواری را با همسایگانش حفظ کند. توافق هسته یی نیز نشان داد ایران در سیاست های منطقه یی خود به حقوق بین الملل و حفظ حاکمیت دیگر کشورها پایبند است و به دنبال برتری جویی منطقه یی نبوده و نیست. به همین دلیل، سفرهای دوره یی وزیر امور خارجه ایران می تواند به خوبی فضای منطقه یی پس از توافق را در راستای بهبود چنین تصویری مدیریت و به افزایش همکاری های منطقه یی کمک کند. نقطه عطف پیامدهای مثبت توافق هسته یی نیز در تلاش های ایران برای حل سیاسی مساله سوریه می توان مشاهده کرد. جمهوری اسلامی ایران از همان آغاز تلاش برخی کشورها برای دامن زدن به مساله سوریه و تبدیل آن به یک بحران منطقه یی بارها بر گفت و گوهای سوری-سوری و تلاش برای حل سیاسی این مساله تاکید داشته است. ایران همچنان بر لزوم پایبندی طرف ها بر راهکارهای سیاسی تاکید دارد و در این راستا وزارت امور خارجه ایران طرحی چهار ماده یی را پیشنهاد داده است که برای حل مساله سوریه بر اصول منطقی احترام به حق مشروع ملت سوریه برای اصلاح و تعیین سرنوشت خود٬ مخالفت با مداخله بیگانگان و مخالفت با استفاده از تروریسم جهت تحقق اهداف سیاسی تاکید دارد. به همین دلیل شاهدیم که در کنار تلاش ها برای بهبود فضای منطقه یی نسبت به توافق هسته یی، نخستین هدف جمهوری اسلامی ایران در فضای پس از توافق، بهره برداری از ظرفیت های این توافق برای حل مساله سوریه است. در این میان نقش کشورهایی مانند لبنان –به دلیل همسایگی با سوریه- می تواند بسیار کمک کننده باشد. لبنان از جمله کشورهایی است که از آغاز بحران سوریه تاثیر زیادی از این بحران پذیرفته و ترس سرایت افراط گری و تروریسم از سوریه به لبنان از آغاز بحران سوریه همواره بر سر این کشور سنگینی کرده است. نبود یک توافق ملی بر سر انتخاب رییس جمهوری در لبنان از مهم ترین پیامدهای بحران سوریه بر لبنان است. حل بحران سوریه می تواند به بحران رییس جمهوری در لبنان نیز خاتمه دهد و فضای جنگ داخلی را از این کشور دور کند. این امر در سایه افزایش همکاری های منطقه یی تحقق پذیر است. سفر وزیر امور خارجه ایران به لبنان هر چند نمی تواند بحران های داخلی لبنان و به ویژه بحران انتخاب رییس جمهوری را در کوتاه مدت حل کند، اما به دلیل تاثیراتی که تحولات سوریه بر امنیت لبنان دارد و به دلیل این که آرامش و ثبات در لبنان به آرامش و ثبات در کل خاورمیانه کمک می کند، این سفر می تواند مقدمه یی باشد بر حل مساله سوریه و مشارکت لبنان در این امر. به همین دلیل است که لبنان در صف نخست دور تازه سفر منطقه یی وزیر امور خارجه ایران قرار دارد. بنابراین باید گفت که دور تازه سفرهای منطقه یی وزیر امور خارجه ایران را باید در قالبی گسترده تر و در راستای یک توافق منطقه یی برای حل بحران سوریه دید که می تواند نقطه آغازی بر دور تازه یی از تاریخ سیاسی در خاورمیانه باشد. جمهوری اسلامی ایران در این میان طلایه داری چنین روندی است؛ روندی که گویای دور تازه ای از تاریخ سیاسی خاورمیانه خواهد بود.

لوکس گرایی، آنچه که امروزه بیشتر در غالب چشم و هم چشمی و تجمل گرایی در آمده است تا یک سبک و سیاق و سلیقه! اما به طور کلی علاقه به اجناس لوکس الزاما رابطه ای با تجمل گرایی ندارد گاهی یک عنصر به دلیل اصالت خاصی که در بتن خود دارد صفت لوکس بودن را جذب می کند. ترفندهایی برای لوکس شدن دکوراسیون منزل شما در نظر گرفته ایم، پس اگر به لوکس گرایی علاقه  دارید با ما همراه باشید.

استفاده از لوسترهای چلچراغ مانند به خوبی می توانند حالت تجملی را به فضای دکوراسیون داخلی خود ببخشید. اما در خرید آنها ارتفاع سقف را نیز در نظر داشته باشید.

ترکیب رنگ طلایی با هر رنگی به خصوص رنگ های خنثی جلوه ی بی نظیر و لوکسی به فضاهای داخلی شما می بخشند، این رنگ می تواند به عنوان یکی از لوازم و وسایل و یا در دکوراسیون شما بدرخشد .

انتخاب مناسب یک فرش با طرح اصیل در ترکیب با یک مبلمان خاص می تواند در لوکس شدن فضای شما تاثیر به سزایی داشته باشد.

چوب های کنده کاری شده به خوبی می توانند فضای شما را متفاوت جلوه دهند، می توانید به عنوان یک میز یا صندلی و یا آینه و کنسول استفاده کنید .

استفاده از سنگ های طبیعی به خوبی می توانند حال و هوای لوکسی به فضای شما ببخشند، به خصوص استفاده از سنگ های طبیعی با نقوش خاص در سرویس بهداشتی یا آشپزخانه برای این منظور بسیار مناسب اند.

استفاده از مجسمه ها در ابعاد بزرگ حال و هوای کاخ ها و عمارت های مجلل را به فضاهای داخلی شما می بخشند، این مجسمه ها می توانند در هر فضایی همانند راهروها، پاگرد پله ها و... قرار گیرند.

استفاده از کاغذ دیواری با طرح و بافت خاص به خوبی می تواند حالت فضایی شما را به حالت لوکس تغییر دهد، انتخاب نوع طرح و رنگ مناسب به خوبی در این زمینه کارساز خواهد بود.

رنگ ها برای ایجاد حسی لوکس و سنگین در فضا نقش مهمی بازی می کنند. بعضی رنگ ها مثل بنفش، آبی درباری، طلایی، نقره ای، مشکی، قرمز مایل به قهوه ای و... حسی از تجمل و اصالت را در خود دارند.

استفاده از خز و یا پارچه هایی با طرح و رنگ پوست حیواناتی مثل مار، ببر و پلنگ و... همیشه از جانب طراحان مد و دکوراتورهای داخلی برای ایجاد احساس تجمل و لوکس بودن در حین ظرافت و زیبایی به کار گرفته می شود.

جزئیات تزئینات طراحی داخلی مثل درب ها، قرنیز و دیوار کوب های چوبی، گچ بری های هنرمندانه، تزئینات شومینه یا حتی دستگیره های کمدها با وجود اینکه شاید به نظر برسد که کمتر به چشم می آیند تاثیرات بسیار بزرگی در برداشت شما از یک فضای دارند.

وقتی عید نوروز نزدیک میشه خیلی از خانوم ها مایلن به همراه خونه تکونی یه تغیراتی هم در دکوراسیون کلی خونه بدن. واقعا هم بعد از یک سال محیط خونه خیلی تکراریه و نیازه که تنوعی در مبلمان و چیدن لوازم منزل ایجاد بشه. البته برای ما خانوم ها خرید لوازم جدید خیلی میتونه خوشایند باشه ولی میشه با هزینه خیلی کم و حتی با همون لوازم قدیمی تغییرات موثری رو در فضای خونه داد که همه چیز تازگی پیدا کنه. دراین مطلب در مورد تغییرات کم هزینه برای تغییر دکوراسون خونه صحبت میکنیم.

قبل از هر چیز باید تصمیم نهاییتون رو در مورد تغییرات کلی بگیرید. یعنی اگر که لازمه خونه شما نقاشی بشه ابتدا دیوار ها رو رنگ کنید و یا لوازمی که احتیاج به خریداری شدن دارن تهیه کنید و بعد در مورد تغییر مبلمانتون تصمیم بگیرید. برای رنگ آمیزی خونه میتونید از مطلب رنگ کردن خانهاستفاده کنید.

قدم اول اینه که همه چیز تمیز و مرتب باشه. پس ابتدا لوازم اضافی رو از جلوی چشم خارج کنید به طوریکه هر چیز در جای اصلی خودش قرار بگیره. لوازم اضافی که در طی زمان جمع شده و یا بیش از سه ماهه مورد استفادتون قرار نگرفته در کمد بذارید و هر چیزی ک به نظرتون نیاز به جابجایی داره مرتب کنید. در این صورت بهتر میتونید در مورد تغییراتی که میخواید بدید تصمیم بگیرید.

تغییر جای مبل ها و تلویزیون

اولین و بزرگترین موردی که در دکوراسیون باهاش سر و کار دارید مبل ها هستن. مبل ها تون رو در مدل های مختلف چیدن تصور کنید. شجاع باشید و تصمیم مناسبی برای تغییر حالت مبلمانتون بگیرید. البته ممکنه منزل شما اینطور باشه که برای مبل ها جایگاه مناسب دیگه ای وجود نداشته باشه و یا اینکه حتی اونقدر کوچیک باشه که جای مبل ها غیر قابل تغییر به نظر برسه. جسور باشید و سعی کنید حالت جدیدی رو امتحان کنید. ممکنه فقط کمی خسته بشید ولی به امتحان کردنش می ارزه. میتونید حتی با تغییر جای تلوزیون شروع کنید. شاید این گزینه بهتری باشه. تلوزیون رو در جای دیگه ای از خونه قرار بدید و با توجه به اون مبل ها رو تغییر بدید.

جای مناسب برای لوازم تزیینی

حالا میتویند با توجه به تغییری که در جای مبل ها و تلوزیون دادید لوازم جانبی و تزیینی رو بچینید. شاید بهتره گلدانی که روی میز گذاشتید رو روی اوپن قرار بدید و یا اینکه گلدانش رو عوض کنید. میتونید در مورد تک تک لوازم تزیینی خونه تون فکر کنید و بهترین جای مناسب رو در این وضعیت براش انتخاب کنید. جای تابلو ها رو تغییر بدید و با توجه به چیدمان جیدتون جای مناسبی براشون روی دیوار در نظر بگیرید.

اضافه کردن تزیینات کوچک و زیبا

وقتی که همه تغییراتی که ممکن بود رو انجام دادید توصیه میکنم لوازم تزیینی کوچیک و جدیدی رو به دکوراسیون خونه تون اضافه کنید. این لوازم تزیینی میتونن از دست ساز های خودتون باشن. میتونید برای این موضوع از دست ساز های روی سایت مثل گلکاغذی و شمع های رنگی و تزیین کوسن ها استفاده کنید. شاید جالب باشه چند کوسن با رنگ های تضاد به مبل هاتون اضافه کنید.

هر قدر هم که شما آدم منضبط و خانه داری باشید و گوشه گوشه ی خانیتان را زیر نظر داشته باشید، اتاق کودک همان فضای که قطعا از حوزه ی استحفاظی شما به دور است. دنیای پر جنب و جوش کودکانتان را نمی توانید محدود کنید کودکان دوست دارند بازی کند و این بازی کردن یعنی پخش کردن تمام اسباب بازی ها در گوشه و کنار خودشان! شما هم نمی توانید هر روز به دنبالشان بروید و اتاقشان را مرتب کنید! پس بهترین گزینه برای شما استفاده از سبدها و باکس های اسباب بازی است با ما همراه باشید تا ایده های متنوع آن را با هم ببینیم.

یک باکس کوچک چوبی چرخ دار همان چیزی است که به خوبی به فضای اتاق کودک شما سر و سامان می دهد،برای داشتن این باکس می توانید به سادگی از جعبه های میوه استفاده کنید، جعبه ها را سمباده بزنید و رنگ کنید و خیالتان از بابت نظم و ترتیب اتاق کودکتان راحت باشد.

سبدهای پارچه ای گزینه ی مناسب دیگری برای اسباب بازی هاست، نکته ی مثبتی که این سبدهای پارچه ای دارند قابل شست و شو بودن آن هاست، اگر در خیاطی مهارت دارید به سادگی می توانید با پارچه های محکم بلااستفاده یکی از آن ها را خودتان بسازید.

سبدهای حصیری در طرح ها و رنگ ها و اندازه های مختلف وجود دارند که به خوبی برای نظم بخشیدن به فضای اتاق کودک شما طراحی شده اند، می توانید نوع رنگی یا ساده ی آن ها تهیه کنید و یک سبد طبیعی دوست داشتنی برای اسباب بازی کودکان خود داشته باشید.

یکی دیگر از اکسسوری های نظم دهنده برای فضای اتاق کودک شما سطل ها هستند، سطل های آهنی و یا حتی پلاستیکی با رنگ های شاد تهیه کنید و اسباب بازی های بچه ها را در آن جای دهید. حتی می توانید  چند سطل با رنگ های مختلف تهیه کنید و لوازم و سایل کودکانتان را تفکیک کنید.

یک ارابه ی قدیمی می تواند فضای اتاق کودک شما را دگرگون کند و از طرفی هیجان بیشتری به محیط اتاق کودک شما می دهد. نگاهی به انبارتان باندازید و از کودکتان بخواهید وسیله ای که بیشتر با آن ارتباط برقرار می کند را برای این منظور انتخاب کند، با این کار خلاقیت کودک شما دو چندان می شود، شاید او یک دیگ یا قابلمه را انتخاب کند! چه ایرادی دارد آن را بیرون بیاورید و با هم رنگ کنید و بگذارید کنج اتاقش بدرخشد! با این کار تا ابد خاطره ی خوشی از کودکی های خود به یادگار خواهد داشت.

ننوهای قدیمی گزینه ی مناسب دیگری برای جای دادن اسباب بازی های کودکان شماست! این ننو می تواند یادگاری از کودکی خودتان یا فرزند اولتان باشد که گوشه ی انباری خاک می خورد، آن را بیرون بیاورید و با خلاقیت خود تزیین کنید برای اتاق کودک دلبندتان استفاده کنید .

سطل های بزرگ پلاستیکی به دلیل دوام بالا برای کسانی که کودکان شیطون دارند بسیار مناسب اند. برای تهیه آن ها کودکان خود را همراه داشته باشید و از او بخواهید رنگ مورد علاقه اش را انتخاب کند و با این کار احترام به عقاید را از کودکی به او بیاموزید.

نشیمن یا پذیرایی فضای خصوصی و خودمانی خونست که اعضا در کنار هم جمع میشن و به گپ و گفت میپردازن و اغلب از مهمونا هم در همین مکان پذیرایی میشه و باید فضایی آرام و راحت برای تمام افراد خانواده باشه .بد نیست گاهی با چندتا تغییر کوچیک و به صرفه محیطی تازه رو برای خودتون و خونوادتون فراهم کنین .برای داشتن یه فضای بهتر و زیباتر همیشه نیاز به تغییر دکوراسیون کلی و صرف هزینه ی زیاد نیست کافیه کمی خلاقیت چاشنی کارتون کنید.

ایجاد تغییراتی کوچک در مبلمان منزل

اولین ، سریعترین و بهترین راه برای ایجاد تغییر در دکوراسیون نشیمن که به ذهن همه ی افراد میرسه خرید مبلمانی جدید برای خونست که این کار برای همه ی افراد مقرون به صرفه و ایده ال نیست پس بهتره از تغییرات کوچیک تر شروع کنید .میتونین روکش مبل هاتون رو عوض کنید یا اینکار رو فقط روی یه مبل دو نفره یا تک نفره انجام بدین .دوختن چندتا کوسن رنگارنگ و طرح دار هم میتونه برای عوض کردن فضاتون مناسب باشه و رنگ این کوسن هارو میتونین با پرده های نشیمن یا گلهایی که روی میز عسلی قرار میدین هماهنگ کنید و یا میتونین جسور باشین و رنگ هایی خاص و کاملا متضاد با چیدمان خونتون انتخاب کنید.

رنگ یکی از دیوارها را تغییر دهید

به همراه همسرتون به نزدیکترین رنگ فروشی برید و چندتا قوطی رنگ برای ایجاد یه تغییر خیلی عالی بخرین .رنگ آمیزی دیوارها یکی از جالبترین کارها برای ایجاد تنوع در خونست و برای نشیمن بهتره دیواری رو انتخاب کنید که پنجره نداشته باشه و جایی باشه که تلویزیونتون قرار داره .اگه از بوی رنگ خوشتون نمیاد و به دنبال یه راه حل بی دردسر میگردین پیشنهادم برای شما استفاده ازبرچسب دیواری یا کاغذ دیواری متناسب با مبلمان و سلیقه ی خودتونه.

پنجره هارو دست کم نگیرین

نور طبیعی همیشه بهترین گزینه برای روشنایی خونست و بهتره که پرده هارو طوری انتخاب کنید که بتونین نور رو به داخل هدایت کنید و اگه برای پنجره هاتون از پرده های ضخیم و تیره استفاده کردین دیگه وقتشه که اونا رو عوض کنید یا به گوشه ی پنجره ها جمعشون کنید و معجزه ی تابش نور مستقیم رو توی خونتون ببینین .انتخاب پرده در دکوراسیون داخلی یکی از مهمترین جنبه های چیدمان منزل محسوب میشه .اگه پنجره هاتون پرده های حریر دارن میتونین از چند رنگ حریر دیگه در کنار پرده ی اصلی استفاده کنید تا محیطی زیباتر داشته باشین .

استفاده از گل های طبیعی و دکوری های کوچک و زیبا

با انتخاب یه گل زیبا و جمع و جور برای روی میز یا یه گلدون بزرگتر برای کنج نشیمن یه فضای دوست داشتنی رو برای خودتون بوجود بیارین و کم کم میبینین که خانه ای پر از گل خواهید داشت .برای روی میز میتونین از دکوری های کوچیک و شمع استفاده کنید و با ساخت ست جاشمعی ریسمانی دکوری یه دکور بی دردسر و به صرفه داشته باشین .البته تزئین شمع با دستمال کاغذی هم یه ایده ی خیلی خوبه.

همیشه زندگی توی یه آپارتمان یا یه خونه ی قدیمی که اتاقای کوچیک و فضای کمی داره یه چالش خیلی بزرگ محسوب میشه و چه بسا که برای بسیاری از افراد رهایی از این وضعیت هم وجود نداره پس باید به دنبال راه حل برای دکوراسیون داخلی خونشون باشن که هم مقرون به صرفه باشه و هم کارآمد .حرفمو کوتاه میکنم و دعوتتون میکنم که بامن همراه باشین تا ایده هایی بکر رو بهتون معرفی کنم.

استفاده از رنگ های روشن

با استفاده از رنگهای روشن میتونین فضای خونه رو بزرگتر نشون بدین .رنگهای تیره باعث میشه خونتون کوچیکتر از وضع موجود نشون بده و بهترین رنگ برای خونه های کوچیک رنگ سفیده .حتما دقت کنید که برای فضاهای محدود از چند تم رنگی مختلف استفاده نکنید چون فضا رو شلوغ میکنه و حس آرامش رو از انسان سلب میکنه .صورتی هم جزء رنگهای روشن محسوب میشه اما باید توی انتخابش شجاعت داشته باشین تا بتونین معجزه ی صورتی در دکوراسیون داخلی منزل رو تجربه کنید.

آینه و نگاهی تازه

مکان قرارگیری آینه در فضای منزل باید کاملا هوشمندانه انتخاب بشه .اگه ورودی باریک و کوچیکی دارین با نصب آینه در قسمت ورودی به عمق فضا اضافه کنید و توجه هارا به سمت آینه جلب کنید .قرار دادن آینه روی دیواری که در مقابل پنجره است یا روی دیواری که با پنجره زاویه بسازه بسیار پرکاربرد و کارآمده چون نور و روشنایی فضای خانه را چندین برابر میکنه و بسیار مقرون به صرفه هم هست .با انتخاب آینه در مدلای مختلف یا تزئیناتی که خودتون میتونین روی آینه ها ایجاد کنید مثل تزئین آینه با طناب یه انتخاب مناسب رو برای فضای خونتون تجربه کنید.

قفسه های قابل جابه جایی و نگهداری وسایل

همیشه وسایل کوچیک و پرکاربردی هست که میخوایم توی دید باشه و هروقت خواستیم به راحتی بهش دسترسی داشته باشیم .یا یادگارایی داریم که دوست داریم روزامونو باهاشون بگذرونیم .این قفسه های روی دیوار انتخاب بسیار مناسبی برای وسایل هستن و حتی یه کتابخونه ی کوچیک و قشنگ محسوب میشن و بخاطر اینکه طبقه هاش قابلیت جابه جایی دارن به هر ارتفاعی که دلتون بخواد میتونین تغییرش بدین.

استفاده از کنج ها

کنج خونه ها از جمله فضاهایی هستن که بیشتر اوقات نادیده گرفته میشن اما توی خونه های کوچیک میتونن یه جای مناسب برای قرار دادن دکور ، کتابخونه یا یه صندلی راحت برای مطالعه باشن .قبلا هم در مطلب مبلمان، رنگ و کنج دردکوراسیون داخلی خانه های کوچک مفصل به این موضوع پرداختیم.

یه روش ساده برای بزرگتر نشون دادن پنجره ها

همیشه سعی کنید توی فضاهای محدود پرده هارو طوری نصب کنید که طول و عرض پنجره رو بزرگتر نشون بده .برای اینکار میله پرده رو 10 الی 15 سانتیمتر پایین تر از سقف نصب کنید تا پنجره بلندتر به نظر برسه .برای عرض پنجره هم پرده هارو جمع کنید و به همون اندازه میله پرده رو بلندتر در نظر بگیرین تا جمع شده ی پرده روی دیوار قرار بگیره .به این روش از تمام طول و عرض پنجره برای نورگیری استفاده میشه.

مطابقت رنگ پرده و دیوارها

انتخاب پرده در دکوراسیون داخلی بسیار حائز اهمیته .همونطور که استفاده از یه تم رنگی برای دیوارها باعث بزرگتر نشون دادن فضا میشه استفاده از پرده های ساده ، تک رنگ و همرنگ با دیوار باعث وحدت فضایی میشه و فضا بزرگتر از وضع موجود به نظر میاد.

میزهای شیشه ای انتخابی مناسب برای فضاهای کوچک

بهتره گاهی توی انتخابامون ریسک کنیم و از چیزایی که رایجه دست بکشیم تا فضایی بهتر رو برای خودمون بسازیم .اگر چه میزهای شیشه ای و چوبی هردو یک کاربرد رو دارن اما میزهای چوبی باعث گسستگی فضا میشن و حجم فضا رو پر نشون میدن اما میزهای شیشه ای بخاطر عبور نور اینطور به نظر میاد که فضایی رو اشغال نکردن و این یعنی یه روش عالی برای بزرگتر نشون دادن فضای خونه.

شکل گیری توافق هسته یی در وین پایتخت اتریش نقطه ی عطفی مهم در روابط جمهوری اسلامی ایران و کشورهای اروپایی بود که سبب شد چشم اندازهای ثبات و همکاری پیش روی مناسبات پر فراز و نشیب تهران با اروپا پدیدار شود. در فضای تازه ی ایجاد شده در روابط ایران و دولت های اروپایی، سفر هیات های بلندپایه از کشورهای آلمان، فرانسه، ایتالیا، انگلیس و... به تهران، نمود تمایل و اراده ی جدی دولتمردان اروپایی برای گسترش تعامل و جبران عقبگردهای سال های گذشته در زمینه ی همکاری در حوزه های گوناگون است. در این پیوند، «هاینس فیشر» رییس جمهوری اتریش به عنوان نخستین رهبر یک کشور عضو اتحادیه ی اروپا، در صدر یک هیات بلندپایه و پرشمار صبح دوشنبه وارد تهران شد تا با مقام های سیاسی کشورمان دیدار و گفت وگو کند. رییس جمهوری اتریش نخستین مقام ارشد اروپایی بود که پارسال در حاشیه ی نشست مجمع عمومی سازمان ملل با رییس جمهوری ایران دیدار و گفت وگو کرد. فیشر در سفر به تهران، افزون بر دیدار با «حسن روحانی» رییس جمهوری، با «اکبر هاشمی رفسنجانی» رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام، «علی لاریجانی» رییس مجلس شورای اسلامی، «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه و برخی دیگر از مقام های بلندپایه ی کشور به رایزنی و گفت وگو خواهد نشست. در این سفر وزیر علوم، تحقیقات و اقتصاد که معاونت صدراعظم را برعهده دارد، وزیر امورخارجه، رییس اتاق بازرگانی، چهره های علمی و دانشگاهی به همراه شماری از نمایندگان شرکت ها و صاحبان صنایع اتریشی در جمعی 200 نفره فیشر را همراهی خواهند کرد. وی پیش از این (سال 1379) نیز در قامت رییس مجلس اتریش به کشورمان سفر کرده بود و این دومین حضور فیشر در ایران است. اتریش از دیرباز یکی از مهمترین مقصدها برای توسعه ی روابط کشورمان با دولت های اروپایی بوده است. 160 سال پیش «میرزا تقی خان امیرکبیر» صدراعظم ایران از شماری مدرسان اتریشی خواست برای آموزش علوم و صنایع مختلف نظیر پزشکی، معدن و... در نخستین دانشگاه ایران یعنی «دارالفنون» به تهران بیایند. در آن سال ها مراد از این دعوت، به کارگیری کارشناسان کشورهای اروپایی غیراستعماری بود تا برکنار از اهداف سیاسی دولت هایشان در آبادانی ایران فعال شوند. ایران و اتریش طی دهه های گذشته روابطی غیرچالشی و با ثبات داشته اند و این روابط پس از انقلاب اسلامی نیز از پایداری و پویایی نسبی برخوردار بوده است. پس رفع بخش مهمی از تنگناهای سال های اخیر در روابط خارجی تهران، مقام های 2 کشور می کوشند تعریفی دوباره از چارچوب های تعاملی صورت دهند و به سمت توسعه ی همکاری ها در زمینه های گوناگون حرکت کنند. در این زمینه باید به چند نکته اشاره کرد: 1- اتریش که عضو مهمی نیز در اتحادیه ی اروپا به شمار می رود، طی دهه ها مرکزی مهم برای دیپلماسی جهانی و میزبان سازمان های گوناگون بین المللی بوده و نقش سازنده یی را در ایجاد صلح در عرصه ی بین المللی برعهده داشته است. اتریش نقش سازنده یی نیز در گفت وگوهای هسته یی میان ایران و گروه کشورهای 1+5 ایفا کرد. با توجه به نقش مثبت اتریش در فرایند مذاکرات هسته یی و پیشینه ی مناسب روابط، 2 کشور در فضای تازه ی پس از توافق هسته یی و با توجه به ظرفیت های تعامل، می توانند گام های بزرگی را جهت تحکیم و توسعه ی روابط بردارند. 2- یکی از مهمترین عرصه های همکاری ایران و اتریش همکاری های اقتصادی و نیز گسترش روابط بازرگانی است. حجم مبادله های تجاری ایران و اتریش در 6 ماه نخست سال کنونی میلادی در همسنجی با مدت مشابه پارسال 44 درصد رشد داشته است. این در حالی است که طی سال های 1390 تا سال 1393، حجم این مبادله ها روندی کاهشی را پیموده است. در سال 1390 حجم روابط تجاری ایران و اتریش نزدیک به 818 میلیون دلار بود اما در سال 1393 با افت حدود 62 درصدی به 312 میلیون دلار رسید. از میزان مبادله های تجاری بازه ی زمانی ابتدای سال 1390 تا چهار ماه منتهی به تیرماه 1394 به ارزش 2 میلیارد و 258 میلیون دلار، نزدیک به 98 درصد مربوط به واردات ایران از اتریش و تنها 2 درصد سهم صادرات ایران بوده است. این در حالی است که بسیاری از کالاهای ایرانی ظرفیت ورود به سبد خرید اتریشی ها را دارد. ایران طی سال هایی طولانی دومین شریک اقتصادی اتریش در حوزه ی خارج از اتحادیه ی اروپا بود و این بدان معنا است که بستر و ظرفیت های مناسبی برای رونق روابط اقتصادی و تجاری بین 2 کشور وجود دارد. 3- اتریش به جهت نیاز به منابع انرژی نظیر نفت و گاز چشم به منابع غنی ایران دوخته و در برابر، اتریش به جهت برخورداری از فناوری های نو، امکانات مناسبی برای سرمایه گذاری مالی و فنی در بخش انرژی ایران دارد. در سال های گذشته که بحث احداث خط لوله ی گاز از خاورمیانه به اروپا مطرح بود، شرکت های اتریشی در جهت ایجاد خط لوله از ایران به اروپا تلاش هایی از جمله مطالعه در زمینه ی امکان سنجی طرح های انتقال انرژی را صورت دادند. در شرایطی که اروپا علاقمند به ایجاد چنین خط لوله یی بود، مخالفت آمریکا سبب شد اتریش برنامه ریزی خود را به طور موقت کنار بگذارد. در وضعیت کنونی و در فضای پس از توافق هسته یی به نظر می رسد تصمیم گیری و سرمایه گذاری در زمینه ی ایجاد خط لوله ی گاز از ایران به مقصد اروپا از بسترهای مساعدی برخوردار شود. 4- مناسبات فرهنگی ایران و اتریش یکی دیگر از حوزه های همکاری میان 2 کشور است. طی سال های گذشته با وجود کاهش سطح مناسبات اقتصادی، روابط فرهنگی روندی به نسبت مطلوب داشته است. پرپایی نمایشگاه آثار فرهنگی- هنری هفت هزار ساله ی ایران دراتریش در سال 1379 یک رویداد مهم و کم سابقه ی فرهنگی در اروپا بود که با همکاری رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و موزه ی تاریخ و هنر اتریش صورت گرفت. اکنون بیش از 2 هزار و500 نفر از دانشجویان ایرانی مشغول تحصیل در دانشگاه های اتریش هستند. در همین کشور بیش از 30 هزار ایرانی از سالیان گذشته زندگی می کنند که نوعی ظرفیت مثبت برای 2 طرف جهت پیشبرد روابط به شمار می رود. 5- اتریش از جمله کشورهایی است که در زمینه هایی نظیر مبارزه با خشونت، تروریسم و نیز سلاح های کشتار جمعی دیدگاه هایی نزدیک به جمهوری اسلامی ایران دارد و بارها خواهان استفاده از از راه حل های غیرنظامی برای رفع بحران های سوریه، عراق و یمن شده است. با توجه به این موضوع، ظرفیت های قابل توجهی برای همکاری های سیاسی و دیپلماتیک بین تهران و وین برای حل بحران های منطقه یی وجود دارد که باید مورد توجه جدی قرار گیرد. افزون بر آنچه گفته شد، توسعه ی روابط تهران- وین می تواند پدیدآورنده ی فرصت های همکاری در زمینه های حمل و نقل، گردشگری، محیط زیست باشد. آنچه بر اهمیت روابط جمهوری اسلامی ایران می افزاید توجه به این واقعیت است که اتریش از آخرین کشورهایی بود که به دلیل تنگناهای ناشی از تحریم از ایران فاصله گرفت و اکنون از نخستین پیشگامان دور تازه ی همکاری با ایران و به عبارتی دیگر یکی از نخستین حلقه های اتصال میان ایران و اروپا است. 

سفر «احمد داووداوغلو» نخست وزیر ترکیه به تهران را می توان از مهم ترین رویدادهای روزهای پایانی سال 1394 به شمار آورد. او بامداد شنبه پانزدهم اسفند در صدر هیاتی عالی رتبه متشکل از وزیران اقتصاد، گمرک و تجارت، انرژی، حمل و نقل و ارتباطات و توسعه، کارشناسان و مسوولان دولتی و شماری از نمایندگان اصحاب رسانه های مهم ترکیه به تهران سفر کرد و با مقام های کشورمان از جمله «حسن روحانی» رییس جمهوری و «اسحاق جهانگیری» معاون اول وی دیدار و گفت وگو کرد. 
این نخستین دیدار داووداوغلو از تهران در مدت حدود یک سال و نیم نخست وزیری او بود. پایه گذار نظریه «تنش صفر با همسایگان»، در حالی به تهران آمد که ترکیه در این روزها و هفته ها بیشترین حد تنش با همسایگانش را تجربه می کند و روابط آنکارا با دمشق، بغداد و تهران در وضعیت پرتنش قرار دارد.
حال باید به این پرسش پاسخ داد که نخست وزیر ترکیه در سفرش به تهران به دنبال چه بود و چه رهاوردی داشت؟ در این باره باید گفت، اگرچه هیات بلند پایه ای از مقام های اقتصادی ترکیه، نخست وزیر این کشور را در این سفر همراهی کردند، اما ساده انگارانه است که اهداف و دستاوردهای این دیدار را تنها اقتصادی تصور کنیم و از اهمیت دستورهای کار سیاسی و امنیتی این سفر چشم بپوشیم.
در این رابطه باید به 2 نکته کلی اشاره کرد:
1- با عبور ایران از پیچ تند تحریم های بین المللی در سایه اجرایی شدن برجام، پنجره های تازه ای از مزیت ها و ظرفیت ها به روی اقتصاد ایران گشوده شده است. با در نظر گرفتن رقابت های جاری بین ترکیه و اتحادیه اروپا، آنکارا نمی خواهد از روابط تجاری و رونق اقتصادی در دوره پسابرجام بی نصیب بماند و میدان را به نفع رقیبان اروپایی خالی کند. در همین حال ترکیه که همسایه ایران است و مزیت نزدیکی جغرافیایی را دارد، می تواند شریک خوبی برای همکاری های اقتصادی و تجاری باشد. چهار سال پیش، «عبدالله گل» رییس جمهوری وقت ترکیه در سفرش به ایران ابراز امیدواری کرده بود که مبادلات تجاری بین 2 کشور ظرف مدت پنج سال به سقف 30 میلیارد دلار برسد. این اتفاق رخ نداد و حجم مبادلات ایران و ترکیه پارسال به 15 میلیارد و امسال به 10 میلیارد دلار کاهش یافت. بسیاری معتقدند افزون بر شرایط تحریم علیه ایران، آنچه بیش از هر چیز مسبب دست نیافتن به این هدف شده، سیاست های منطقه ای ترکیه در 2 سال اخیر بوده است که به نحو محسوسی در تضاد با اهداف و سیاست های کلی جمهوری اسلامی ایران قرار دارد و تهران و آنکارا را تا حدودی از هم دور کرده است.
با اوج گیری بحران سوریه و در پی آن ناامنی و انفجارهایی در آنکارا و جنوب شرق ترکیه، این کشور حجم وسیعی از منابع مالی خود را - بالغ بر 20 میلیارد دلار- که از طریق گردشگری تامین می کرد، از دست داده است. پس طبیعی است که به دنبال افزایش حجم مبادلات تجاری خود با ایران، بخصوص در فضای پسابرجام باشد.
افزون بر این ها در فضای کنونی که اختلاف بین ترکیه و روسیه بر سر مسایل سوریه تبدیل به یک بحران شده است، آنکارا به شدت نیازمند تامین انرژی موردنیاز خود از ایران است. پس بهره مندی از منابع نفت و گاز ایران نیز از دیگر انگیزه های اقتصادی ترکیه در نزدیکی به ایران است. به عبارت بهتر ایران برای ترکیه دروازه ورود به شرق محسوب می شود که از ظرفیت های تجاری و اقتصادی بالایی برخوردار است و ترکیه نیز برای ایران دروازه ورود به غرب است.
از همین رو حرکت به سمت تحقق هدف تجارت 30 میلیارد دلاری یکی از برنامه های داووداوغلو در سفرش به تهران بود. قرار است بیست و پنجمین نشست کمیسیون مشترک همکاری های اقتصادی و تجاری 2 کشور نیز در آینده نزدیک در ترکیه برگزار شود.
2- شاید اغراق آمیز نباشد که بگوییم مهم ترین هدف سفر داووداوغلو به تهران، گفت وگو و رایزنی درباره مسایل منطقه و در راس آن بحران سوریه بود؛ بحران پیچیده ای که به گره کوری می ماند و برای تمام کشورهای همسایه و دیگر کشورهای مرتبط با آن ایجاد خسارت کرده است. ایران و ترکیه نیز درباره سوریه اختلاف نظر جدی دارند و همین باعث سردی و تنش در روابط 2 کشور شده است. آنکارا به شدت به دنبال برکناری «بشاراسد» رییس جمهوری سوریه و سقوط نظام آن است اما ایران حفظ اسد و دولتش را خط قرمز خود می داند. به علاوه گزارش ها و خبرهایی مبنی بر حمایت ترکیه از گروه های مسلح و تروریستی مخالف اسد وجود دارد که مورد اعتراض تهران واقع شده است.
سفر داووداوغلو به تهران نشان می دهد که ترک ها به دنبال تنش زدایی در روابطشان با ایران هستند. به نظر می رسد مقام های ترکیه متوجه این واقعیت شده اند که ایران پسابرجام به شکلی جدی تر و آشکارتر وارد معادلات منطقه ای شده است. از این رو رهبران آنکارا در پی مدیریت اختلافات خود در مورد پرونده سوریه با ایران هستند، به ویژه آنکه در سایه آتش بس کنونی در سوریه، امیدواری هایی برای یافتن راه حل، پای میز مذاکره و از طریق توافق سیاسی به وجود آورده است. البته در مورد همین آتش بس که با توافق روسیه و آمریکا در روز هشتم اسفند اجرایی شد، ترکیه احساس می کند به حاشیه رانده شده است و نقشی در تصمیم گیری ها ندارد. همچنین به نظر می رسد ترکیه از ایران انتظار دارد بین آنکارا و مسکو که روابطشان مدتی است تحت تاثیر بحران سوریه متشنج شده است، نقش میانجی را ایفا کند.
در این بین، با توجه به رابطه نزدیکی که این روزها ترکیه و عربستان با هم دارند، آنکارا نیز می تواند در کاهش تنش ها بین تهران و ریاض موثر باشد و به عنوان یک کانال ارتباطی عمل کند.
ایران و ترکیه اگرچه در موضوع سوریه اختلاف های جدی با هم دارند اما در برخی از موضوع های مربوط به بحران سوریه اشتراک نظر دارند؛ از جمله موضوع کردها. یکی از مهمترین اهداف و دستاوردهای سفر داووداوغلو به تهران، تنظیم مواضع 2 کشور درباره وضعیت کردها در سوریه است. به تازگی روسیه پیشنهاد ایجاد فدرالیسم در سوریه را مطرح کرد؛ پیشنهادی که هم ایران و هم ترکیه مخالف آن هستند. تهران و آنکارا می پندارند که پیشنهادهایی از این دست می تواند آسیب جدی به جغرافیای سیاسی در منطقه بزند.
در نهایت و به عنوان جمع بندی باید گفت، سفر داووداوغلو می تواند نقطه عطفی در تحکیم اشتراک های 2 کشور به ویژه در عرصه اقتصادی از یک سو و بهبود و کاهش تنش ها و مدیریت اختلاف های 2 طرف به حساب آید. ایران و ترکیه رقیبانی جدی برای هم بوده اند اما هنر دیپلماسی این است که مانع از تبدیل رقابت ها به تنش و خصومت میان دولت ها شود.