تغییر دکوراسیون، خانه شما را تازه و مدرن کرده، امکان ابراز و اعمال سلیقه را به شما می‌دهد.

تغییر کلی با خرید وسایل جدید مانند مبل، دکور، پرده و رنگ امکان‌پذیر است. اما اگر بودجه شما محدود است، با کمی خلاقیت می‌توانید به ظاهر جدید و مورد نظر خود بدون تحمل هزینه زیاد برسید.

استفاده دوباره

جلوه تازه به خانه دادن به معنی تعویض همه چیز و از نو خریدن همه وسایل نیست. استفاده مجدد از آن‌چه قبلا داشته‌اید، باعث صرفه‌جویی در هزینه‌های شما می‌شود.

در سایر اتاق‌ها، زیرزمین و انباری به دنبال وسایلی باشید که می‌توانید از آن‌ها مجددا استفاده کنید. یک لایه رنگ و لکه‌گیری به شما امکان می‌دهد ظاهری جدید به اشیاء قدیمی بدهید. به عنوان مثال، دوباره رنگ کردن یک قاب‌عکس قدیمی و تغییر عکس یا پرینت داخل آن می‌تواند آن را تبدیل به یک اثر هنری زیبا برای یک دیوار خالی کند.

از نظر بعضی‌ها معاوضه برخی وسایل با یکدیگر نه تنها اشکال و هزینه‌ای ندارد، بلکه ایجاد تنوع می‌کند.

حتی در میان افراد بی‌‌بضاعت هم افراد باذوقی هستند که به دنبال تغییر جو خانه هستند و برای تکمیل و تغییر وسایل خود از بازارهای دست دوم، بازیافتی یا حراج در گاراژ که در بسیاری کشورها مرسوم است، استفاده می‌کنند تا آن‌ها را نونوارتر ‌کنند.

ایجاد مرکز توجه

به جای تغییر در همه جا، یک قسمت را که بیش‌تر مورد توجه است انتخاب و تغییر دکوراسیون دهید.

اختصاص بودجه به یک قسمت و پرداختن به آن، باعث می‌شود کیفیت مواد مورد استفاده بالاتر رفته، بیش‌تر به چشم ‌آید. مثلا تغییر شومینه با کاشی جدید، رنگ کردن مجدد طاقچه آن، نصب مشعل تزیینی و قرار دادن یک اثر هنری جدید در بالای آن تمام توجه‌ها را به خود جلب می‌کند.

 خود انجام دهیم

تلفیق وسایل دکوری و انجام دکوراسیون توسط خود شما، باعث صرفه‌جویی در هزینه‌ها می‌شود. هزینه بوم و رنگ معمولا ارزان‌تر از یک کار آماده به عنوان اثر هنری یا صنایع دستی است.

درست کردن یک شید ساده برای آباژور با وسایلی مانند مهره، وسایل تزیینی و چسب؛ جلوه تازه‌ای به آن می‌دهد.

اگر در کار چوب کمی مهارت داشته باشید، حتی می‌توانید خود تاج تخت‌خواب یا میز عسلی بسازید.

رنگ کنید

با رنگ، ظاهر و حس اتاق بدون هزینه زیاد تغییر می‌کند.

رنگ راه‌حل نسبتا ارزانی برای تغییر یک اتاق است. چه کل اتاق را رنگ کنید یا یک دیوار را یا میز و صندلی؛ در واقع توانسته‌اید با یک قوطی رنگ جلوه تازه‌ای به آن‌ها بدهید.

استفاده از پارچه، راه‌حل دیگری برای رنگ و آب دادن به یک اتاق با توجه به بودجه موجود است. این تفاوت می‌تواند در قالب پرده جدید یا کوسن‌های رنگی باشد.

ادامه مطلب...

سرویس بهداشتی فضای کوچکی است که هر روز مورد استفاده اعضاء خانواده قرار می‌گیرد. رعایت هماهنگی و نظافت آن دارای اهمیت است.

از ایده‌های جدید غافل نشوید. از مجلات، کتاب‌ها و اینترنت به عنوان بهترین راه کسب ایده‌های جدید برای رسیدن به ایده‌آل مورد نظر استفاده کنید.

به نوع لوله‌کشی، قفسه‌ها، دیوار، کف‌پوش‌ها، نور، رنگ، سبک و دکوراسیون نهایی مدل‌ها توجه کنید.

با محصولات، ایده‌ها و وسایل جدید این فضا آشنا شوید.

به جزئیات طرح‌ها دقت کنید.

استفاده از رنگ یا نوع پوشش مناسب دیوار یکی از موارد دکوراسیون سرویس‌های بهداشتی است. رنگ به محیط تم و حالت می‌دهد.

اغلب سرویس‌ها به دلیل وسایلشان که به رنگ سرد و روشن هستند، سرد و استریل به نظر می‌رسند.

به راحتی با اضافه کردن رنگ سفید و زرد می‌توانید فضا را روشن‌تر و بازتر نشان دهید.

استفاده از حاشیه به خصوص برای حمام کودکان یا خانه ساحلی بسیار جالب است.

می‌توانید از شکل‌های رنگی یا طرح‌های جالب دیگر برای حاشیه استفاده کنید. حباب و شکل‌های دریایی برای خانه‌های ویلایی مناسبند.

امروزه با اینترنت، دسترسی به  طرح و سبک آسان است و به مجلات داخلی محدود نمی‌شود.

در این که سرویس بهداشتی چگونه به نظر برسد، انتخاب‌ها نامحدود است.

تنوع شیرآلات و وسایل آن‌قدر گسترده است و هر روز به آن‌ اضافه می‌شود که محدودیتی در این زمینه نخواهید داشت. دوش‌های منور و موزیکال جزو موارد جدیدند.

برای سیستم نور می‌توانید از چراغ‌های پلاستیکی، فلزی، مدرن، سنتی به سلیقه خود و هماهنگ با محیط استفاده کنید.

استفاده از پرده حمام در رنگ‌ها و طرح‌های مختلف، ضمن گرم‌تر نگه‌داشتن محیط از پاشیده شدن آب به اطراف جلوگیری می‌کند.

ادامه مطلب...

"هرچه کمتر بهتر". این شعار دکوراسیون مدرن است. در دکوراسیون مدرن هر چه مبلمان کمتر باشد، جلوه بیشتری دارد.

در اتاق‌های مدرن امروزی بیش از هر چیز سادگی و یکدست بودن وسایل مد نظر است و اغلب از چوب‌های تیره یا سیاه استفاده می‌شود. رنگ‌های تیره به اتاق سبکی خاص داده و آن را کلاسیک و مدرن نشان می‌دهند. معمولا وسایل دکور در یک اتاق محدود به میز، کاناپه و اشیاء معدودی است.

اتاق‌خواب مدرن:

برای مدرن جلوه دادن اتاق‌خواب می‌توانید از موارد زیر ایده بگیرید. از یک تخت کوتاه با دو پاتختی و دو چراغ در روی آن‌ها استفاده کنید. می‌توانید مجسمه، نقاشی روی دیوار، لوستر، کاغذ دیواری و قالیچه نیز داشته باشید. یک میز آرایش همراه با صندلی مدرن، زیبایی بیشتری به اتاق‌خواب می‌دهد.

اتاق‌پذیرایی مدرن:

اتاق‌پذیرایی سلیقه و حس هنری صاحب‌خانه را می‌رساند.

می‌توانید در سبک مدرن برای مبلمان اتاق‌پذیرایی از کاناپه، مبل، میز قهوه، میز ناهارخوری صندلی، دیوارهای رنگی، ست تلویزیون، کتابخانه و سایر وسایل دکوری استفاده نمایید. از چند شمع به رنگ روشن داخل جاشمعی شیک برای مدرن جلوه دادن اتاق‌پذیرایی غافل نشوید.

آشپزخانه مدرن:

یک آشپزخانه مدرن به شما در انجام کارها انرژی می‌دهد. آشپزخانه مدرن دارای فضای مرتب و دور از وسایل اضافه است.

انتخاب رنگ سفید، کشوهای ریلی و صندلی‌های بدون دسته ظاهری مدرن به آشپزخانه می‌دهد.

اتاق‌ناهارخوری مدرن:

اگر می‌خواهید همواره از خوردن غذا با اعضاء خانواده یا دوستان خود لذت ببرید و حس خوبی در خانه داشته باشید، اتاق ‌ناهارخوری را به صورت مدرن تزیین کنید و از مبلمان مدرن مانند میز ناهارخوری بزرگ با سطح شیشه‌ای همراه با صندلی‌های شیک استفاده کنید. یک لوستر رنگی بزرگ بالای میز ناهارخوری یا چراغ‌های دکوری زیبایی خاصی به این اتاق می‌دهد. آویختن پرده‌های تزیینی در رنگ‌های جذاب مانند قرمز شاد، ارغوانی، قهوه‌ای یا سقید را فراموش نکنید.

سرویس‌بهداشتی مدرن:

معمولا رنگ‌های آبی روشن، بنفش، سبز، صورتی و نارنجی جسم و روح شما را آرامش‌ می‌دهند. نورپردازی ملایم، رنگ‌های لوکس و آینه‌های دیواری آرامش‌بخش بوده، این فضا را مدرن می‌کنند.

مدرن بودن سرویس بهداشتی صرفا به معنی استفاده از رنگ‌های سرد و سفید نیست. امروزه تنوع رنگ وسایل بهداشتی بسیار گسترده بوده و هر کس به سلیقه خود می‌تواند حق انتخاب داشته باشد.

ادامه مطلب...

از سال 2010 میلادی با تنگ تر شدن حلقه ی تحریم های غرب، 2 اتفاق بزرگ برای اقتصاد ایران رخ داد؛ نخست این که نقش ایران در بازار انرژی جهان کمرنگ شد و دوم این که شرکت های بین المللی فعال در حوزه های مختلف اقتصادی، پروژه ها را نیمه کاره رها و ایران را ترک کردند. در این میان، نخستین زیان دیده خود شرکت های غربی بودند اما نمی توان کتمان کرد که حوزه های مختلف اقتصادی ما از جمله صنعت نفت، حمل و نقل و صنعت خودرو نیز به خاطر قطع همکاری این شرکت ها با چالش هایی روبرو شد. 
با خروج غربی ها، طرح های توسعه ی برخی از میدان های نفت و گاز نیمه کاره رها و تامین تجهیزات مورد نیاز نوسازی هواپیماها و حمل و نقل ریلی با مشکل مواجه شد. همچنین، صنعت خودرو به دلیل مشکل های پیش روی تامین قطعه، ناگزیر روند کاهش کیفیت را در پیش گرفت. 
در ادامه ی آنچه گفته شد و در ارتباط با تهدیدها و فرصت های فعالیت دوباره ی شرکت های خارجی در ایران نکته هایی لازم به بیان است: 
1- خروج غربی ها از اقتصاد ایران، 2 پیامد کلی برای شرکت های داخلی به دنبال داشت. اولین پیامد این بود که شرکت های داخلی ضعیف در غیاب رقیبان قدرتمند خارجی امکان حضور در پروژه ها و طرح های بزرگ را پیدا کردند. این رخداد که در صورت آمادگی و توانمندی شرکت های داخلی می توانست فرصت ساز باشد موجب شد در برخی حوزه های اقتصادی از جمله تولید دکل های نفتی و اجرای پروژه های حمل و نقل ناکامی هایی به بار آید. به رغم ناآمادگی شرکت های داخلی برای پذیرش مسوولیت های جدید، به تدریج برخی از این شرکت ها پس از تحمل و تحمیل هزینه های ناکارآمدی به سمت توانمند شدن گام برداشتند که این پیامد دوم خروج غربی ها از اقتصاد ایران بود. 
در این سال ها، شرکت هایی قارچ گونه از زمین سر بر آوردند و بدون شرکت در مناقصه پروژه گرفتند و البته عاجز از اجرای آن، کار را نیمه کاره رها کردند. در برابر، شرکت هایی هم بودند که برای کمک به اقتصاد ایران، آستین ها را بالا زدند و آنچه را تا دیروز ناشدنی بود شدنی کردند. در این میان می توان به شرکت «مپنا» فعال در زمینه ی توسعه و ساخت نیروگاه های حرارتی، «شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران» در زمینه ی سدسازی و مهندسی و همچنین «شرکت مهندسی و ساخت تاسیسات دریایی» در حوزه ی ساخت تجهیزات فراساحل نفت اشاره کرد. 
2- امروز، پنج سال از زمان شکل گیری سازمان تحریم ها می گذرد و شرایط نیز تغییر کرده است. آن هایی که شبانه ایران را ترک کردند امروز برای بازگشت، از یکدیگر سبقت می گیرند. آنچنان که گفته و دیده می شود در این فرایند اروپایی ها تاکنون پیشرو بوده اند. در یک ماه گذشته نشستی با نمایندگان 40 شرکت اروپایی برای حضور در صنعت نفت ایران برگزار شده است. شرکت های بزرگ «لینده»، «مرسدس دایملر»، «باسف»، «جی آی زد»، زیمنس و فولکس واگن از آلمان، «زیگمار گابریل» معاون صدراعظم این کشور را در سفر اخیرش به ایران همراهی کردند و نمایندگان شرکت پژو نیز قبل از حضور «لوران فابیوس» وزیر امور خارجه ی فرانسه برای دیدار و مذاکره با خودروسازان وارد ایران شدند. 
بازگشت غربی ها به اقتصاد ایران می تواند آثار متفاوتی برای شرکت های داخلی داشته باشد. این بازگشت می تواند برای برخی فرصت و برای برخی نیز تهدید قلمداد شود. با نگاهی به قبل از اعمال تحریم ها می بینیم که حضور شرکت های بین المللی در گذشته علاوه بر افزایش حجم سرمایه گذاری در صنایع مختلف، انتقال دانش را نیز به همراه داشت. به عنوان نمونه شرکت نروژی «استت اویل» در توسعه ی میدان های نفتی با «پژوهشگاه صنعت نفت» وارد فرایند مشارکت و همکاری شد و زمینه ی انتقال دانش را فراهم کرد. به این ترتیب حضور شرکت های خارجی از این منظر فرصتی مناسب برای رشد شرکت های داخلی به حساب می آید. 
در این ارتباط، «عباس علی آبادی» مدیر عامل مپنا در پاسخ به این پرسش که آیا مپنا از ورود شرکت های بزرگ ساخت نیروگاه مثل زیمنس به ایران حمایت می کند، گفته است: زیمنس همکار مپنا است و سال ها با این شرکت همکاری داشته است و به نظر من ورود شرکت های بزرگ به ایران هیچ تهدیدی برای کشور محسوب نمی شود. 
3- افزون بر انتقال دانش، همکاری با شرکت های مطرح بین المللی راه را برای تامین برخی از تجهیزات و قطعات مورد نیاز صنایع مختلف هموار می کند؛ تجهیراتی که ساخت آن در داخل کشور از صرفه ی اقتصادی برخوردار نیست یا هنوز توانمندی تولید آن در کشور به وجود نیامده است. به عنوان نمونه، برخی پیمانکاران نفتی زمانی که بخش دریایی و خشکی یک فاز از میدان گازی «پارس جنوبی» را به پایان می بردند، دیگر به بخاطر نیامدن یک کمپرسور (دستگاه متراکم کننده) ماه ها در پایان پروژه با تاخیر روبرو نخواهند شد. 
4- از دیگر فرصت های پیش آمده برای شرکت های داخلی باید به امکان دسترسی بیش از گذشته به بازارهای خارجی اشاره کرد. تولیدکنندگان داخلی با برطرف شدن مانع های مالی و همچنین موانع دیگر بازرگانی از جمله حمل و نقل، می توانند به بازارهای جهانی دسترسی داشته باشند. بنابر این، برنامه ریزی در این زمینه یکی از اولویت هایی است که شرکت های داخلی باید به آن توجهی ویژه داشته باشند. 
5- حضور شرکت های خارجی فضای فعالیت در زمینه های مختلف اقتصادی را رقابتی می کند و به این ترتیب، آن دسته از شرکت هایی که تا پیش از این، کالا و خدمات خود را گران قیمت، بی کیفیت و آن هم خارج از برنامه ی زمان بندی شده به کارفرما ارایه می کردند، متوجه می شوند یا باید در فرایند تولید کالا و ارایه ی خدمات خود تغییر ایجاد کنند و یا با ادامه ی روند قبلی، منتظر کنار زده شدن باشند. 
سخن آخر اینکه، بازگشت شرکت های بین المللی به اقتصاد ایران رخدادی مطلوب خواهد بود اما نباید کتمان کرد که این بازگشت، فضایی را که در سال های اخیر و در غیاب شرکت های خارجی برای داخلی ها مهیا شده تغییر می دهد و می تواند برای برخی از آنها حکم تهدید داشته باشد. این شرکت ها باید بتوانند از آنچه امروز آنرا تهدید می دانند، یک فرصت بسازند چرا که همچون گذشته نمی توانند بالا بودن قیمت های تمام شده، دیرکردها و همینطور پایین بودن سطح کیفی کالا و خدمات خود را با بهانه ی «تحریم» توجیه کنند. 

ادامه مطلب...

جوایز: رتبه اول بخش آپارتمان مسکونی، جایزه معمار ۹۴

در طی دو دهه گذشته معماری در شهر تهران تحول پوچی را تجربه کرده. عدم سودآوری صنعت وکشاورزی از یک سو و تحریم ها از سوی دیگر باعث هجوم سرمایه ها به بازار مسکن شد و زمینهای کوچک ( ۲۰۰-۳۰۰ متری) به محل سرمایه گذاری برای عموم مردم تبدیل گشت. عموم مردم خانه های کوچک خود را تخریب کرده و به آپارتمانهای ۴ -۵ طبقه تبدیل کردند و به همین دلیل شهر مواجه شد با یکسری آپارتمانهایی که تمام ارزش آن به نما می باشد. در این پروژه خاص، ساختمان در انتهای یک بن بست درمیان دیگر ساختمانها(تودلی) قرار گرفته و از داخل خیابان به پروژه دیدی وجود ندارد بنابراین همان اندک جذابیت هم برای معماران وجود نداشت. از اینرو راهبردهای ذیل جهت طراحی پروژه در نظر گرفته شد.

خلق منظر برای پروژه ای که هیچ منظری نداشت

پروژه در انتهای یک کو چه بن بست مابین دیگر ساختمانها قرار گرفتهکه دید اصلی آن به یک دیوار سیمانی به ارتفاع ۱۸ متر می باشد. با الهام گرفتن از یک داستان کودکانه ” آخرین برگ” (last Leaf)و با بهره گرفتن از هنر یک هنرمند نقاشی دیواری تصمیم گرفتیم تا بر روی دیوار سیمانی منظره ای را به تصویر بکشیم تا چشم انداز ساکنین را تغییر دهیم.

برای توضیحات بیشتر و مشاهده تصاویر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

اطلاعات عمومی پروژه

نام پروژه: ساختمان مسکونی ویلا

مکان: تهران، خیابان کریم خان زند، خیابان استاد نجات الهی، خیابان لباف، انتهای بن بست نارنگ، پلاک ۴۵

دفتر معماری: گروه طراحی ارش بعد چهارم فضا

معماران: علیرضا شرافتی، پانته آ اسلامی

همکاران طراحی: شبنم آزموده

سال اتمام پروژه: ۱۳۹۴

نوع: مسکونی

مساحت زمین: ۲۳۷ مترمربع

زیربنا: ۷۶۳ مترمربع

تاسیسات مکانیکی: علی غنی زاده

تاسیسات الکتریکی: علی پیل تن

پیمانکار: گروه طراحی ارش بعد چهارم فضا

کارفرما: شرکت آتین سازه، آقای مهندس آسویار

عکاس: علی دقیق

استفاده از مصالح بازیافتی حاصل از تخریب

با توجه به کمبود زمین در شهر تهران اکثریت پروژه های جدید از تخریب ساختمانهای ۲ تا ۳ طبقه و جایگزینی آنها با ساختمانهای ۵- ۶ طبقه بوجود می آید و مصالح حاصل از تخریب به اطراف تهران منتقل شده و عوارض زیست محیطی را بوجود آورده است. استفاده مجدد از مصالح یکی از راههای کاهش ضایعات ساختمانی است. در این پروژه تمامی آجرهای بازیافتی در طراحی نما و بخشهای داخلی ساختمان مورد استفاده قرار گرفته است و هزینه مصالح نما که بخش عمده ای از هزینه ساختمان است را به صفر کاهش داده است.

طراحی نما

با توجه به اینکه۳ متر از نمای ساختمان از داخل خیابان قابل مشاهده بود طراحی نما به نحوی صورت پذیرفت تا ساختمان حضور موثر خود در بافت اطراف را اعلام نماید.

خانه مسکونی ویلا، طرحی تحسین برانگیز از علیرضا شرافتی و پانته آ اسلامی است که رتبه اول جایزه معمار ۹۴ را در بخش مسکونی بدست آورده است. در طی دو دهه گذشته معماری در شهر تهران تحول پوچی را تجربه کرده. عدم سودآوری صنعت وکشاورزی از یک سو و تحریم ها از سوی دیگر باعث هجوم سرمایه ها به بازار مسکن شد و زمینهای کوچک ( ۲۰۰-۳۰۰ متری) به محل سرمایه گذاری برای عموم مردم تبدیل گشت.

عموم مردم خانه های کوچک خود را تخریب کرده و به آپارتمانهای ۴ -۵ طبقه تبدیل کردند و به همین دلیل شهر مواجه شد با یکسری آپارتمانهایی که تمام ارزش آن به نما می باشد. در این پروژه خاص، ساختمان در انتهای یک بن بست درمیان دیگر ساختمانها(تودلی) قرار گرفته و از داخل خیابان به پروژه دیدی وجود ندارد بنابراین همان اندک جذابیت هم برای معماران وجود نداشت. از اینرو راهبردهای ذیل جهت طراحی پروژه در نظر گرفته شد.

ادامه مطلب...

بنگاه داری بانک ها یا همان فعال شدن نظام بانکی در حوزه های مختلف سرمایه گذاری، چالشی است که به دنبال نابرابر شدن بازدهی سود سرمایه گذاری به وجود آمده و در سالهای اخیر تشدید شده است؛ به این ترتیب، بانک ها از حوزه تامین منابع مالی فعالان اقتصادی خارج شده و در قالب یک بنگاه اقتصادی، منابع خود را به سمت بازارهای دیگر از جمله مسکن، تجارت و حتی لیزینگ خودرو سوق داده اند. 
البته بر اساس قانون بانکداری، هر بانک می تواند تا 40 درصد سرمایه پایه خود، سرمایه گذاری مستقیم داشته باشد اما بحث بنگاه داری بانک ها از روزی بیشتر مورد توجه قرار گرفت که این رقم با 11 درصد انحراف به 51 درصد رسید و به این ترتیب بخشی از منابع بانک ها در حوزه هایی خارج از چرخه تسهیلات دهی منتقل شد. 
در مورد چرایی ورود بانک ها به بنگاه داری و سرمایه گذاری و همچنین تبعاتی که این روند به دنبال خواهد داشت، چند نکته قابل توجه است: 
1- در سالهای اخیر، هر گاه موضوع بنگاه داری بانک ها مطرح شده است، انگشت اتهام تنها به سمت نظام بانکی به نشانه رفته و تنها آنان مورد عتاب، موعظه و نقد قرار گرفته اند؛ این در حالی است که در کنار شرکت هایی که از طریق سرمایه گذاری مستقیم بانک ها ایجاد شده اند، بخشی از بنگاه دار شدن نظام بانکی ناخواسته بوده و دولت بابت رد دیون، برخی بنگاه های خود را به بانک ها واگذار کرده است و املاکی نیز بابت تسویه مطالبات معوق تحت تملک بانک ها در آمده است. 
نکته اینجاست که تعدادی از شرکت هایی که دولت بابت رد دیون به بانک ها واگذار کرده، زیان ده است و بانک ها نیز از این نوع بنگاه داری رضایت ندارند. همچنین بخشی از املاکی که از این طریق تحت تملک بانک ها درآمده است نیز به دلیل مسایل حقوقی پیچیده، به سادگی قابل فروش نیستند؛ در حالی که ارزش این املاک همواره در لیست سرمایه گذاری های بانک ها محاسبه می شود. 
2- علاوه بر این، بازدهی متفاوت در سرمایه گذاری های مختلف، عامل دیگر بنگاه دار شدن نظام بانکی است؛ در شرایط اقتصادی نامتوازن که نرخ بازدهی سود در حوزه ای پنج درصد و در حوزه ای دیگر صد درصد است و آنجا که فاصله ی بین بازدهی سرمایه گذاری و نرخ سود تسهیلات زیاد می شود، بانک ها ترجیح می دهند که نقش واسطه گری مالی بعنوان وظیفه اصلی خود را رها کرده و قدم به عرصه سرمایه گذاری بگذارند.بنابر این در صورتی که بازدهی سرمایه گذاری حوزه های مختلف نظیر صنعت، تجارت و سود بانکی منطقی و متوازن باشد، بانک به بانکداری خود می پردازد و صنعت به صنعتگری خود. 
3- هدایت سرمایه ی بانک ها به شرکت های اقتصادی تحت تملک خود، موجب کاهش توان تسهیلات دهی بانک ها و به دنبال آن عدم تامین نقدینگی مورد نیاز واحدهای تولیدی می شود. این مساله، شرکت های خصوصی را با مشکل تامین سرمایه در گردش مواجه می کند و نتیجه تامین نشدن سرمایه در گردش واحدهای تولیدی چیزی جز رکود اقتصادی نیست. 
بنابراین، در شرایطی که بعد از دو سال رکود اقتصادی پیاپی، دولت توانسته است با اجرای برنامه ها و بسته های متفاوت، کشور را از رکود اقتصادی خارج کند و به رشد اقتصادی برساند، بنگاه داری بانک ها می تواند این برنامه دولت را با مشکل روبرو کند. 
4- تا پیش از ورود بانک ها به بنگاه داری، فعالان اقتصادی از حضور شبه دولتی ها و همینطور شرکت های وابسته به نهادهای خاص در حوزه های اقتصادی گلایه داشتند؛ چرا که آنها با پشتوانه منابع مالی و همینطور اتصال به قدرت از حاشیه سود بیشتری برخوردار بودند و حضور آنها منتج به حاکم شدن شرایط غیر رقابتی در فضای کسب و کار می شد. 
در شرایط کنونی، سرمایه گذاری بانک ها در حوزه های مختلف به معضل های قبلی اضافه شده است و با حضور این غول های سرمایه گذاری، دیگر جایی برای فعالان اقتصادی و شرکت های خصوصی باقی نمی ماند. آنها در پروژه هایی که حاشیه سود قابل توجهی دارد قطعا محلی از اعراب نخواهند داشت و تنها در پروژه هایی که شبه دولتی ها، شرکت های وابسته به نهادهای خاص و بنگاه های بانکی تمایل به حضور نداشته باشند، می توانند ورود پیدا کنند. 
سخن آخر اینکه هر کس باید در جای خود بیاستد؛ بانک باید واسطه مالی باشد و فعال اقتصادی بنگاه داری کند؛ اما فراموش نکنیم که بسترهای ناهموار، پای نظام بانکی را به عرصه سرمایه گذاری باز کرده است و تا زمانی که این شرایط تغییر نکند، بانک ها همچنان مهمان ناخوانده عرصه سرمایه گذاری خواهند بود. 

ادامه مطلب...

طی 2 سال گذشته نیویورک، ژنو، لوزان و وین بارها میزبان رایزنی های در هم فشرده ی نمایندگان دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران و قدرت های جهانی برای حل و فصل اختلاف ها بر سر پرونده ی فعالیت های هسته یی صلح آمیز کشورمان بود که در آخر به یک جمع بندی مشترک بر سر «برجام» یا همان برنامه ی جامع اقدام مشترک انجامید. 
اینک تهران خود میزبان نمایندگان کشورهایی است که در میان آن ها قدرت های جهانی پیشگامی می کنند. طی روزهای پس از توافق وین (در بیست و سوم تیرماه) شماری از مقام ها و هیات های سیاسی و اقتصادی خارجی برای سفر به ایران اعلام آمادگی کردند.
در روزهایی که گذشت معاون صدراعظم آلمان، مسوول سیاست خارجی اتحادیه ی اروپا و وزیر امور خارجه ی فرانسه به تهران آمدند و این هفته نیز وزیران اقتصاد و امور خارجه ی ایتالیا راهی کشورمان خواهند شد. قرار است هیات هایی از اسپانیا، ژاپن و... نیز به زودی به ایران سفر کنند. 
از فردای توافق وین، روزهایی هم که مسوولان سیاست خارجی از پذیرایی میهمان های خارجی فارغ بودند، دیپلماسی ایرانی را در پایتخت کشورهای منطقه دنبال کردند. در این پیوند، «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه در نخستین سفر خارجی پس از توافق وین به قطر، کویت و عراق رفت تا در مورد مسایل منطقه یی با رهبران این کشورها به گفت وگو بنشیند. 
در زمینه ی کارکردهای دیپلماسی ایرانی و زمینه ها و پیامدهای وضعیت کنونی آن بیان چند نکته ضروری است: 
1- آمد و شدهای پیاپی به مقصد تهران و از تهران، نشان دهنده ی پدیداری وضعیتی ویژه در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است گویی مسوولان دیپلماسی ایران و کشورهای دیگر افزون بر پیشبرد امور جاری در پی جبران عقب افتادگی های دوره ی رکود سال های پرتنش پیشین هستند و در این میان سهم کشورهای اروپایی در همسنجی با دیگر کشورها بیشتر است. 
از دید صاحبنظران، وضعیت کنونی پیامد مستقیم وضعیت برد- بردی است که در پی توافق وین تثبیت شد. در حالی که ایران به فضای تازه و متفاوت با سال های تحریم و تنگناهای شدید بین المللی گام نهاده، کشورهای اروپایی منافع اقتصادی و تجاری خود را در گسترش روابط و همکاری با ایران می جویند. به عبارتی دیگر، چشم انداز بازگشت به وضعیت پیش از تحریم ها و تجارت چندده میلیارد دلاری ایران و کشورهایی اروپایی و همچنین بهره جویی از مزیت های همکاری های متقابل به انگیزه یی مهم برای رایزنی های دیپلماتیک 2 طرف تبدیل شده است. 
شرایط کنونی نمایانگر گذار کشورهای اروپایی از مرحله ی تردید و اراده ی جدی برای گسترش مناسبات در زمینه های گوناگون است؛ شرایطی که باید آن را نتیجه ی تعامل سازنده ی ایران با کشورهای جهان و پیشبرد رویکرد تنش زدایانه ی کارگزاران سیاست خارجی دولت یازدهم دانست. 
2- مزیت های گسترش روابط اقتصادی و تجاری با ایران در موقعیت ژئواکونومیک (جغرافیای اقتصادی) و مولفه های آن چون وضعیت گلوگاهی ارتباط شرق و غرب، جایگاه برجسته در اقتصاد انرژی جهان، بازار پرکشش و ظرفیت های بارور نشده ی در بخش های صنعت، معدن، علوم و فناوری های نو، گردشگری و... نهفته است. اما این ها همه ی دلیل هایی نیست که قدرت های شرقی و غربی و دیگر کشورها را بر ایران متمرکز ساخته است. 
در حال حاضر ایران قدرت برتر منطقه یی در گستره ی حساس و همچنین پرآشوب خاورمیانه به شمار می رود. در شرایطی که تحریم های گسترده و همه جانبه نتوانست ایران را از موقعیت یک قدرت منطقه یی فروکاهد، اکنون در فضای پساتوافق توانمندی های تهران روندی خیره کننده را خواهد پیمود به ویژه اینکه رقیبان منطقه یی همچون آنکارا و ریاض خود را درگیر چالش هایی خود ساخته کرده اند. 
در نقشه ی جغرافیای منطقه، ایران به لنگرگاه ثبات در عرصه ی مواج و کف آلود تحولات خاورمیانه می ماند و از آن مهمتر موثرترین بازیگر برای خروج از وضعیت بغرنج این حوزه ی حساس و پرخطر به شمار می رود. با افزایش ضریب عقلانیت کشورهای غربی در برابر گسترش تهدید گروه های افراطی و دهشت افکن، آشکار شدن نقش و توان تهران در مدیریت بحران های منطقه بیش از پیش کشورهای جهان را متوجه همکاری با جمهوری اسلامی ایران ساخته است. 
به این ترتیب آمیزه یی از اهداف و منافع اقتصادی، سیاسی و امنیتی سبب شده تهران به مرکز توجه بسیاری از کشورهای جهان و منطقه تبدیل شود. 
3- در فضای کنونی، نوع کنشگری مسوولان سیاست خارجی نشان از تعادلگرایی آنان در عرصه ی دیپلماسی کشور دارد. در اوج مذاکره ی هسته یی با کشورهای گروه 1+5 و پس از آن که کارگزاران سیاست خارجی درگیر رایزنی های تنگاتنگ با مقام های غربی بودند، بایسته هایی دیگر چون دیپلماسی منطقه یی و تعامل با قدرت های شرقی نیز مورد توجه قرار گرفت. نمودهای این تعادلگرایی را می توان در حضور پررنگ رییس جمهوری در نشست اخیر سازمان همکاری شانگهای (در شهر اوفا روسیه) یا سفر منطقه یی هفته ی گذشته ی ظریف یافت. 
این رویکرد نشان می دهد مسوولان سیاست خارجی اهداف و منافع ملی را در گوشه گوشه ی جهان و به شکلی پیوسته و همه جانبه دنبال می کنند و در پی بهره وری بیشینه از کارکردهای گوناگون دیپلماسی هستند. 
4- همچنان که گفته شد دیپلماسی ابزار یا فرایندی با کارکردهایی گوناگون است. یکی از این کارکردها هموارسازی راه توسعه ی اقتصادی کشورها است. نگاهی به دستورهای کار هیات های دیپلماتیک نشان از اهمیت این کارکرد دارد. در حال حاضر افزایش توان اقتصادی به عنصری تعیین کننده در قدرت ملی کشورها تبدیل شده و در نتیجه سخن به میان آوردن از مفهوم قدرت بدون توجه به پشتوانه و توانایی های اقتصادی کشورها بی معنا به نظر می رسد. 
آنچه گفته شد واقعیتی است که بی توجهی به آن پیامدهای خود را در سال های گذشته به شکلی بارز نشان داده است. گسترش روابط و افزایش مناسبات با کشورهایی با منزلت ناچیز در نظام بین الملل هر چند بخشی از سیاست خارجی ما بوده و در عرصه هایی چون حمایت از فرودستان بین المللی، عمق بخشی به انقلاب اسلامی ایران و نیز فرایندی نظیر رای گیری های مجمع عمومی سازمان ملل کارکردهای خاص خود را داشته اما این همه ی سیاست خارجی ما نیست. 
متاسفانه طی سال های گذشته این کارکرد دیپلماسی بر دیگر کارکردهای آن از جمله تنش زدایی و توسعه ی اقتصادی سایه افکند و سبب دوری هر چه بیشتر ایران از قدرت های اقتصادی شد. این مساله سبب شد حتی در تعامل ایران با دوستان جهانی و قدرت های شرقی نیز مسایل سیاسی و امنیتی بر همکاری های اقتصادی ترجیح یابد؛ رخدادی که جز بر چالش های روابط خارجی کشور نیافزود. 
در شرایط کنونی این کارکرد مهم دیپلماسی بیش از پیش مورد توجه سیاستگذاران کشور قرار گرفته و به عنوان مولفه یی مهم بر داغی تنور دیپلماسی افزوده است. 

ادامه مطلب...

طبقه بندی و نظم دهی: با وجودی که زندگی در خانه ها و آپارتمان های کوچک ما را ناگزیر کرده از بعضی وسایل و تجهیزات برای دکوراسیون منزل خود چشم پوشی کنیم، اما به هر حال ابزارها و اشیایی وجود دارند که نمی توانیم از آن ها صرف نظر کنیم. برای مثال مجموعه ی لوازم تمیز کاری – سطل، زمین شوی و جاروب ها – از ضروریات هستند اما فضای زیادی را به خصوص در فضاهای کوچک اشغال می کنند. فکر می کنید راه حل چیست؟ این وسایل را در کجا جای دهیم که مزاحم رفت و آمد ما نباشند و از طرف دیگر جلوه ای زشت ایجاد نکنند؟ اگر با این مشکل دست به گریبان هستید، ما به شما چند پیشنهاد هوشمندانه برای شما داریم. با ما همراه باشید...

درباره فضاهای ذخیره سازی آشپزخانه خود از نو بیندیشید!

در یک آشپزخانه ی کوچک، نصب شلف های باز مزایای بسیاری دارد. این کار سبب می شود فضا بزرگ تر و البته جذاب تر به نظر برسد. هم چنین با نگهداری ظروف چینی و شیشه ای در شلف ها و آویزان کردن ماهی تابه ها روی دیوار، یونیت های کابینت شما برای وسایل تمیزکاری و شوینده ها جادار خواهند شد.

از فضاهای هدررفته کابینت برای نگهداری شوینده ها استفاده کنید!

در کابینت خود جستجو کنید و فضاهای هدررفته را بیابید. معمولا کابینت های باریک برای محل نگهداری ادویه جات و کابینت های گوشه برای قابلمه ها و ماهی تابه ها در نظر گرفته می شوند، اما شاید بهتر باشد این وسایل را در مکان های نمایان آشپزخانه ی خود بچینید و فضاهای مخفی را برای شوینده ها که ظاهر جذابی ندارند به کار ببرید.

ابزار نظافت را آویزان کنید!

وقتی نمی دانیم لوازم نظافتی و شوینده ها را در کجا نگهداری کنیم یکی از بهترین راه حل ها این است که ابزار تمیزکاری را با نگهدارنده های مخصوص به دیوار آویزان کنید تا فضای کف آزاد باشد. این راه حل می تواند در یک کابینت باریک یا پشت درب آشپزخانه به کار رود. اگر جایی مخفی برای آویزان کردن آن ها ندارید، حداقل سعی کنید ابزار تمیزکاری با ظاهر و رنگ جذاب تهیه کنید.

شوینده ها و ابزار نظافت را در بالا نگهداری کنید!

وقتی فضای کف کم است، از ترفند بالا بردن استفاده کنید. به سادگی شلف ها و طبقه ها را در بالا نصب نمایید – مثلا در حمام و سرویس بهداشتی یا انبار – و شوینده ها را در سبدهایی در آن جا نگهداری کنید. سبدها به وسایل شما نظم می دهند و از افتادن وسایل از بالا جلوگیری می کنند.

از فضاهای بسیار باریک برای نگهداری ابزار نظافت استفاده کنید!

فضای نگهداری زمین شوی ها، جاروب ها و گرد و چوب های گردگیری نیازی به عریض بودن ندارد: یک فضای باریک ۲۰ سانتی متری می تواند کافی باشد. از گوشه های فراموش شده بهره ببرید. یک فضای باریک درون یک کابینت بلند یا در کنار یخچال فریزر می تواند محلی کاربردی و قابل دسترس باشد که شما می توانید ابزار نظافت خود را در کابینتی کشویی مجهز به قلاب ها در آن نگهداری کنید.

کارایی و زیبایی را در ابزار نظافت ترکیب کنید!

همه ی ما به ابزارهای کاربردی مثل زمین شوی، اتو و چیزهای دیگر در خانه ی خود نیاز داریم اما اگر همین قطعات را با ظاهر زیبا انتخاب کنیم، می توانیم آن ها را در دکوراسیون داخلی خود به نمایش بگذاریم. مثلا می توانید آن ها را در میز چرخ دار بچینید یا در گوشه ی راهرو قرار دهید و سطل ها و وسایل غیرجذاب دیگر را در مکان های خارج از دید قرار دهید.

 

ابزار نظافت وینتیج و قدیمی انتخاب کنید!

اگر می خواهید ظرف و ظروف خود را به نمایش بگذارید پس بهتر است سراغ ظروف قدیمی و وینتیج بروید. کارایی سطل های روی مانند سطل های پلاستیکی است اما در عوض ظاهر جذابی دارند که نیاز به پنهان کردن ندارد. به علاوه، به دنبال جاروب ها و زمین شوی های رشته ای و ساده که از مواد طبیعی ساخته شده اند باشید و مجموعه ای از ابزار تمیزکاری وینتیج فراهم کنید که هم بسیار جذاب هستند و هم کاربردی.

ابزار نظافت و شوینده ها را با یک پرده بپوشانید!

ابزار تمیزکاری و سطل های بزرگ ممکن است در کابینت ها جای نگیرند، بنابراین به دنبال جاهایی مثل فضاهای زیر پله یا زیر سطوح دیگر برای آن ها باشید و از یک پرده ی پارچه ای برای پوشاندن آن ها استفاده کنید. این راه حل برای فضاهای کوچک بسیار کاربردی است و خودتان به راحتی با یک پارچه ی زیبا می توانید پرده ای ساده بدوزید و آویزان کنید.

ادامه مطلب...

نورپردازی باغ یا حیاط، آسان‌تر از داخل خانه است.

نورپردازی بیرونی، به خانه شما امنیت و زیبایی مضاعف داده و فضا را کاملا تغییر می‌دهد.

برای این منظور:

و صرفه‌جویی در مصرف برق، از لامپ‌های کم‌مصرف و تایمر اتوماتیک استفاده کنید.

برای دسترسی راحت‌تر، بهتر است کلید برق در داخل خانه باشد.

سیم‌ها را بین چراغ‌ها مخفی کنید و برای تمیزتر شدن کار، آن‌ها را چند سانتی‌متر زیر زمین قرار دهید. برای زیبایی بیشتر روی کار را با خرده‌های چوب یا سنگ‌های تزیینی بپوشانید.

انتخاب چراغ‌ها به سلیقه شما بستگی دارد.

از ایمن بودن مکان مطمئن شوید. برای نصب، قسمت‌های مورد توجه مانند ورودی‌ها یا درخت‌های بلند را انتخاب کنید.

قرار گرفتن چراغ در سردر خانه نزدیک پلاک از نظر میهمان‌ها ایده‌آل‌تر است.

از نورهای رنگی برای پاسیو استفاده کنید.

سعی کنید از جنس‌های بادوام و باکیفیت مثلا آلومینیوم استفاده نمایید.

ادامه مطلب...

به عکس ها که نگاه کنی فکر می کنی اینجا از ابتدا شوره زاری خشک و عاری از زندگی بوده است. ولی اینجا نه کویر است و نه بیابان. زمین، اینجا هنوز جاری بودن آب و زیبایی تلالو غروب بر سطح آن را به یاد دارد. در روزگاری نه چندان دور، این مکان سرشار از حیات و زیبایی بود؛ امروز اما تَرَک های زمین و تلی از نمک و نیمکت های غمگینی که روزی جایگاه افرادی بودند که برای تماشای منظره یی زیبا به اینجا می آمدند، همه ی آن چیزی است که از این مکان باقی مانده است. اینجا مهارلوست؛ دریاچه یی که روزی نور چشم استان فارس بود و امروز خاری است در چشم ایران زمین. 
خبر خشک شدن کامل دریاچه ی مهارلو، دیروز سه شنبه سی ام تیرماه به همراه عکس های این رخداد، در رسانه های کشور منتشر شد. این دریاچه در استان فارس و 10 کیلومتری جنوب شرقی شهر شیراز و در شهرستان سروستان واقع شده است. مهارلو که با نام های «مهلو»، «مهلویه» و «جنکال» نیز شناخته می شود، از دریاچه های نمکی کشور محسوب می شود که به دلیل عمق کم، جزو تالاب ها به شمار می آید. 
طی سال های اخیر و بویژه ماه های گذشته و در پی تشدید بحران محیط زیست ایران، اخباری از این دست بارها و بارها به گوش مردم رسیده و دوستداران طبیعت را داغدار از دست رفتن گنجینه های بی مثال محیط زیست ایران کرده است؛ ولی انتشار دوباره ی اخباری از این دست و تکرار این داغ، هر بار دردناک تر از گذشته است و نهیب و هشداری بزرگ به مردم ایران است برای تلاش در راستای حفظ آنچه از میراث طبیعی آن ها برای آیندگان این سرزمین باقی مانده است. به بهانه ی این اتفاق در ادامه به چند نکته اشاره خواهیم کرد: 
1. ارومیه، هامون، کافتر، پریشان، گمیشان، بختگان، طشک، خور، گاوخونی، هورالعظیم، شادگان؛ اینها تنها بخشی از تالاب ها و دریاچه های ایران است که حال ناخوش و خبر خشک شدن آن ها طی ماه های گذشته منتشر شده است. اکنون مهارلو نیز مانند همسایه ی خود بختگان به این لیست سیاه اضافه شد تا سندی دیگر بر بی توجهی و بی تدبیری همه ی افرادی باشد که محیط زیست و حفظ آن، کوچک ترین جایگاهی در سیاست گذاری و تصمیم گیری های آن ها نداشته است. 
باوجود اینکه بسیاری معتقد هستند در شرایط فوق بحرانی محیط زیست ایران، گشتن بدنبال مقصران بروز این شرایط فایده ی چندانی ندارد، ولی بدون شک بی توجهی به این امر، تکرار سیاست های نادرست گذشته را بدنبال خواهد داشت. کارشناسان محیط زیست مدت ها است که در خصوص شرایط وخیم مهارلو و فعالیت هایی نظیر دست اندازی به این دریاچه و بویژه ساخته شدن سد «تنگ سرخ» هشدار می دهند. فروردین ماه گذشته که آب این دریاچه به رنگ قرمز درآمد و خاطره ی تلخ ارومیه را در ذهن ها تداعی کرد، بسیاری از فعالان محیط زیست با هشدار در این خصوص خواستار رسیدگی دستگاه های مربوطه و حفظ این دریاچه شدند؛ هشداری که زمین ترک خورده ی امروزِ مهارلو نشان از نشنیده ماندن آن دارد. 
2. «بحران محیط زیست را جدی بگیرید»! به راستی چقدر جای این جمله، تحلیل های پیرامون چگونگی بروز این بحران و راهکارهای چگونگی خروج از آن در زندگی ما خالی است. این مساله بقدری جدی است که اگر همه ی بیلبوردهای شهر و ده ها برنامه ی تلویزیونی و رادیویی تخصصی و همه ی پیامک های تبلیغاتی نیز به آن اختصاص پیدا کند، شاید باز هم برای کاستن از عمق این بحران و افزایش آگاهی ها در این خصوص کافی نباشد. 
در شرایط کنونی به نظر می رسد نگرانی در خصوص بحران آب، تنها محدود به شبکه های اجتماعی و یادداشت های گاه و بیگاه برخی فعالان محیط زیست و گزارش هایی محدود در مطبوعات است. این در حالی است که شرایط محیط زیست ایران ایجاب می کند توجه رسانه یی به این موضوع بسیار گسترده تر و کارشناسی تر باشد. 
در این میان نباید از ظرفیت نهفته در حرکت های مردم نهاد نظیر تشکیل کمپین های مختلف چشم پوشی کرد. برای مثال کمپین «یک قطره آب» که مدتی است از سوی برخی از هنرمندان راه اندازی و حمایت شده می تواند با حمایت بیشتر رسانه ها و همراهی دولت، به حرکتی گسترده تبدیل شود. یا چرا نباید پدیده هایی نظیر امر به معروف و نهی از منکر را به بحران آب گره زد و از مردم در خواست کرد با حساس بودن به آینده ی خود و کشور، در صورت مشاهده ی رفتارهای نادرست با آب و محیط زیست، واکنش نشان دهند؟ نباید فراموش کرد تا زمانی که این حوزه ها تبدیل به مساله یی اجتماعی نشود و گفت و گو پیرامون آن صورت نگیرد، این بحران به پیشتازی خود ادامه خواهد داد. 
3. نکته یی که خشک شدن دریاچه هایی نظیر مهارلو و البته ارومیه را از سایر دریاچه های کشور مجزا می کند، نمکی بودن آن ها است. کارشناسان مدت ها است که در خصوص بروز بحران هایی اجتماعی نظیر مهاجرت و همچنین بروز بیماری های تنفسی ناشی از ریزگردهای نمکی هشدار می دهند. بنابراین لازم است دستگاه های مربوطه در کنار تلاش برای احیای دریاچه ها، سیاست های لازم برای جلوگیری از بروز چنین پدیده هایی را نیز پیش بینی کنند. 
4. امروز یک هفته از حصول توافق هسته یی ایران و گروه 1+5 می گذرد. دستاوردی بزرگ که پیامی بزرگ تر در خود داشت. پیام همدلی، حمایت، برنامه ریزی و استفاده از نیروهایی کاربلد برای رسیدن به هدفی بزرگ. امروز نیز کشور با بحرانی روبرو است که به گفته ی بسیاری، تبعات حاصل از آن بارها بزرگ تر و خطرناک تر از تهدیدهایی است که زیر تاثیر پرونده ی هسته یی، متوجه کشور بود. بحرانی که مستلزم سیاست هایی درست و توام با حقیقت(حتی گزنده و تلخ) است. 
به گفته ی کارشناسان محیط زیست، بحران کنونی بقدری بزرگ است که مدیریت آن از عهده ی دولت به تنهایی خارج است و استفاده از نیروی انسانی و بسیج ملی تنها راهی است که می توان از طریق آن، آینده ی ایران را از خشکسالی و تبعات آن حفظ کرد. در این شرایط، دولت باید برنامه یی درست و کارشناسی شده برای حفظ میراث طبیعی ایران تدوین کند و در راه اجرای آن از همه ی مردم درخواست کمک کند. کمکی که در صورت صداقت دولت و دستگاه های مسوول در خصوص ابعاد بحران محیط زیست و کنار گذاشتن سیاست های و سیاستگذارانی که بحران کنونی زیر سایه ی تصمیم های آن ها روز به روز بزرگ تر شده، راهگشای خروج ایران از بحران خواهد شد. 
5. در این میان نباید فراموش کرد که در شرایط کنونی، اصلاح سیاست های نادرست گذشته و پایه ریزی سیاست های مدیریتی درست برای حفظ منابع آبی و محیط زیستیِ آینده، نیازمند بودجه یی قابل توجه است که امید می رود اکنون و با حصول توافق هسته یی و آزاد شدن بخش مهمی از دارایی های ایران، بخش مهمی از آن صرف مدیریت این بحران شود. 

ادامه مطلب...

به منظور مقاوم سازی و تقویت درب و پنجره های تولیدی، از پروفیل های گالوانیزه با ضخامت مناسب در داخل پروفیل های UPVC استفاده می شود. به کارگیری پروفیل گالوانیزه در داخل پروفیل اصلیUPVC و پیچ شدن یراق آلات روی قطعات تقویت شده ، ضمن جلوگیری از خطر هرز شدن پیچ ها و افتادگی بازشوی پنجره ها ، مقاومت درب و پنجره های ساخته شده را نیز افزایش می دهد.
از دیگر خواص استفاده از پروفیل های گالوانیزه در داخل پروفیل هایUPVC بالابردن استقامت آن ها در برابر فشار باد و فشارهای وارده از طرف ساختمان به درب و پنجره است ، چرا که در ارتفاعات زیاد (در برج ها) نیروی باد بطور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد و در طبقات پایین در اثر نشست ساختمان پنجره ها در معرض فشار بیشتری قرار می گیرند.
هر چقدر فشارهای وارده به پنجره بیشتر بوده و سطح پنجره بزرگتر باشد ضخامت پروفیل های گالوانیزه باید بیشتر شود ؛ این ضخامت از ورق 1 میلیمتر شروع شده و برحسب مورد تا ضخامت2 میلیمتر نیز می رسد . نوع معمول آن ضخامت 1.25 میلی متر است .

ادامه مطلب...

گرمایش زمین، جدی ترین شکل تغییرات آب وهوایی است که دنیا تاکنون به خود دیده است. زمین، گرم ترین دوران خود را در دهه اخیر تجربه نموده و سال 2005 گرم ترین سال این دهه بوده است. بر اساس تحقیقات محققان مؤسسه تکنولوژی ماساچوست MIT، از دهه 1970 شدت و طول مدت تندبادها و گردبادها افزایش بی سابقه ای داشته است. و این موضوع به خاطر افزایش انتشار گازهای گلخانه ای است که منجر به افزایش میانگین درجه حرارت زمین شده و به همین دلیل است که میزان بارش برف کاهش یافته است. در کل می توان گفت که تمامی ساکنان کره زمین از تاثیرات منفی ناشی از گرمایش جهانی متضرر شده اند.

با روال کنونی تا سال 2050 بیش از یک میلیون گونه از موجودات زنده اعم از گیاهان و جانوران ناپدید شده و تقریبا از هر ده گونه، یکی از آنها منقرض خواهد شد. به عقیده محققان، در قرن آینده بخش هایی از کره زمین به دلیل گرمای بیش از حد غیر قابل سکونت و به کویر و بیابان تبدیل خواهد شد.

گرچه در طول حیات این سیاره، آب و هوا به دفعات تغییر پیدا کرده اما پیش بینی شده که سال های نیمه دوم قرن حاضر گرم ترین سال های پانصد سال اخیر خواهد بود و در سال 2100 به علت گرمایش فوق العادۀ کره زمین؛ خشکسالی شدید، گرمای سوزان، فوران های آتشفشانی، زمین لرزه ها و طوفان های سهمناکی را تجربه خواهیم نمود. با شدت یافتن این پدیده، جنگل ها و مراتع فراوانی بر اثر آتش سوزی از بین خواهند رفت. سطح آب دریا در قطبها به دلیل ذوب شدن سریع یخچال های قطبی بالا آمده و بسیاری از جزایر برای همیشه به زیر آب فرو خواهند رفت.

دلایل گرمایش کره زمین

بخشی از انرژی خورشید که پس از برخورد با سطح زمین به فضا پراکنده می شود، توسط مولکول های گازهای گلخانه ای (بخار آب، دی اکسید کربن، متان  و...) به سرعت جذب می شود و این حرارت تولید شده نمی تواند از جو زمین خارج شود و در نتیجه دمای کل نواحی زمین افزایش می یابد، گویی که دور تا دور زمین توسط پتویی احاطه شده است.

نقش پنجره های UPVC در کاهش گرمایش زمین

یکی از عوامل مهمی که در گرمایش زمین و به دنبال آن افزایش انتشار گازهای گلخانه ای موثر است، استفاده نادرست و گسترده از انرژی گرمایی است. در بیشتر کشورهای صنعتی حدود 35 درصد از کل انرژی مصرفی در بخش ساختمان های مسکونی و تجاری به کار می رود و بیش از نیمی از این مقدار صرف گرمایش و سرمایش ساختمان در فصول گوناگون می شود که می بایست این میزان مصرف انرژی به حداقل رسانیده شود. یکی از روش های موثر در این زمینه، استفاده از عایق دمایی در ساختمان هاست. بدون شک، پنجره های عایق ( پنجره های دوجداره UPVC ) به علت میزان مقاومتی که در برابر انتقال گرما و سرما دارند، در کاهش بار حرارتی و برودتی و در نتیجه عدم نیاز به استفاده بیشتر از سوخت و انرژی در ساختمان ها نقش عمده ای را ایفا می نمایند.

پنجره ها مهم ترین عوامل مصرف انرژی در ساختمان ها هستند، چرا که بین 30 تا 40 درصد از حرارت داخل ساختمان از طریق در و پنجره های نامناسب اتلاف می شود. پنجره سنتی به منزله حفره ای در دیوار است و انتقال دما توسط این نوع پنجره حدود 10 برابر یک دیوار بتنی معمولی است. علاوه بر این، فریم ها نیز که بخش عمده ای از پنجره را تشکیل داده اند سهم بسزایی در انتقال دما دارند.

پنجره های UPVC عایق بسیار مناسبی برای سرما و گرما هستند که با استفاده از آنها تا 40 درصد از اتلاف انرژی و در نتیجه از انتشار دی اکسید کربن جلوگیری خواهد شد.

در کشورهای جهان سوم که دارای مصرف سرانه انرژی بالا اما تولید پایین می باشند، ساختمان ها اغلب دارای پنجره های سنتی می باشند. این موضوع باعث هدر رفتن مقدار زیادی از انرژی گرمایی می شود. در اینحالت به جای اینکه خانه خود را گرم کنیم ؛ انرژی را پرت و دمای کره زمین را بالا می بریم .

با رعایت اصول اولیه استاندارد در ساختمان، از جمله نصب پنجره های دوجداره UPVC و یا با تعویض پنجره های قدیمی می توانیم انرژی را مدیریت نموده و از مصرف بی رویه انرژی جلوگیری و به نوبه خود در گرم شدن روز افزون کره زمین و خطرات ناشی از آن سهیم نباشیم .

ادامه مطلب...

بررسی آمارهای جهانی نشان می دهد که سالانه حدود 5/4 میلیون نفر بر اثر آلودگی هوا جان خود را از دست می دهند. آلودگی هوا همواره در شرایط بحرانی منجر به مرگ و میر انسانها شده است. محاسبات آماری نشان می دهد با توجه به جمعیت تهران ، در شرایط بحران آلودگی هوا احتمال مرگ و میر سالانه پنج هزار نفر وجود دارد . بیشترین آمار مرگ و میر در تهران و شهرهای بزرگ در ماههای آذر و دی صورت می گیرد که که در اثر  وارونگی هوا آلودگی هوا به حد هشدار می رسد .

آلودگی هوا

با توجه به اینکه بیش از 90% وقت مردم ، در محیط های بسته سپری می شود ، بیشترین مرگ و میر هایی که در پی آلودگی هوا رخ می دهد در فضاهای بسته  صورت می گیرد . این موضوع باعث می شود که در اکثر اوقات برای آسیبهای مغزی و عقب ماندگی های ذهنی ، سکته های قلبی و سرطان های ریه که در ارتباط مستقیم با آلودگی هوا می باشند به دنبال دلایلی غیر از آلودگی هوا باشیم و از جدی گرفتن این موضوع چشم پوشی کنیم .

معمولا در فصول سرد سال که پنجره ها را می بندیم غلظت آلودگی هوا به دلیل وارونگی هوا ( شاید اشتباه باشد) به بیشترین حد ممکن و در حد هشدار قرار می گیرد . در این زمان به خردسالان و کهنسالان و افراد دارای بیماریهای قلبی توصیه می شود که از منزل خارج نشوند یا در فضای باز قرار نگیرند و در برخی از این روزها مدارس و ادارات بدلیل آسیب ندیدن افراد جامعه و کاهش آلودگی هوا تعطیل می شوند . حال اگر در هنگام حضور در منزل یا اداره از پنجره های مناسبی که ما را از نفوذ این غبار و ذرات آلاینده و هوای نامطلوب در امان دارند برخوردار نباشیم در سرتاسر ایام سال در معرض این هوای آلوده قرار گرفته و در دراز مدت به ما و افرد خانواده مان آسیبهای جبران ناپذیری وارد خواهد آمد .

پنجره های دو جداره یو پی وی سی شما را پولدار و شاداب کرده و بر روابط کاری و خانوادگی شما تاثر مثبب می گذارد .

بیشترین آسیبی که آلاینده های هوا بر انسان می گذارند بر سیستم ریه و قلب انسان است . آسیبی که به ارگان های بدن میرسد به نوع و میزان آلاینده ها ارتباط دارد .

صداهای بلند محیط مثل صدای ترافیک یا کارخانجات بر کاهش شنوایی تاثیر می گذارد .بعضی از آلاینده ها می توانند سبب بروز سرطانهای حنجره ، بینی و عفونت سینوسها شوند . هنگامی که در اثر آلودگی صوتی خواب و استراحت راحت و کافی ندارید نمی توانید در روز بعد به کار و فعالیت اقتصادی موفقی بپردازید و تنفس هوای ناسالم و نداشتن خواب و استراحت کافی دو دلیل موثر در کسالت و عدم کارایی در طول روز است . چنین افرادی نمی توانند فعالیت خود را به بهترین نحو انجام داده و بهترین رفتار و تصمیمات را در زندگی و کار خود داشته باشند . عدم موفقیت در کار و کسالت و بی حوصلگی و عصبانیت در مرد خانواده و نیزخستگی زن خانواده از نظافت و گردگیری مداوم و همچنین کاهش ضریب هوشی بچه ها و پایین آمدن نمرات درسی آنها، وضعیت خانواده را به بحران کشیده و آن را در آستانه متلاشی شدن قرار می دهد . در چنین شرایطی قبضهای سنگین و بدون رایانۀ برق و گاز که در اثر اتلاف انرژی ارقام نجومی پیدا کرده اند ضربه آخر را بر پیکر خانواده وارد آورده و پیدا کردن مقصر برای زیادشدن قبض در خانواده و عدم وجود پول کافی برای پرداخت آن و در نتیجه قطع آب و برق که در اثر استفاده بیش از حد کولر در فصول گرم و  همچنین قطع گاز در فصول سرد که در اثر اتلاف انرژی بوجود آمده ضربۀ نهایی را برپیکر آن خانواده وارد می آورد .

آمارها نشان می دهد پس از تعویض پنجره های قدیمی به یو پی وی سیِ دو جداره در یک خانه ، روابط افراد خانواده محکم تر شده و شادابی و موفقیت در آن خانواده به طور چشمگیری افزایش می یابد . این آمار ها نشان می دهند پس از روی آوردن مردم به تعویض پنجره های قدیمی به پنجره های دوجداره درصد طلاق به طور مشخصی کاهش یافته است .

برای جلوگیری از ورود ذرات مضر و آلودگی صوتی به داخل محیطی بسته ، بهترین راه  استفاده از درب و پنجره UPVC  دو یا سه جداره می باشد چرا که این پنجره ها :

•    آلودگی صوتی را به میزان 45 الی 75 دسی بل کاهش می دهند .

•    آلودگی هوا را به میزان 80 درصد کاهش می دهند .

پس اگر به فکر سلامت خود و فرزندانتان و هچنین خواستار موفیت و تحکیم روابط خانوادگی هستید همین امروز اقدام به تعویض پنجره های خود کنید فردا دیر است .

ادامه مطلب...

پوشش های پایه حلالی تماماً از چهار جزء اصلی تشکیل شده اند: رزین، رنگدانه، حلال و مواد افزودنی. این اجزا خواص نهایی سامانه پوشش را معین می کنند و پوشش های بر پایه آب سامانه هایی هستند که آب حلال اصلی آنها به شمار می رود.پژوهش در باره پوشش های بر پایه آب از دهه 1950 آغاز شد و امروزه با گذشت بیش از 50 سال، کاربردهای متعددی پیدا کرده اند.در سال های اخیر با توجه به سخت تر شدن قوانین زیست محیطی ، سازندگان پوشش ها برای بهبود کیفیت پوشش های بر پایه آب اولویت زیادی قائل شده اند و نتیجه آن پیشرفت های فناورانه ای است که ضمن برخورداری از مزایای متعدد، با مشخصه های اصلی و کارآمد پوشش های بر پایه حلال برابری می کند.

 

مزایا و معایب
یکی از مهمترین مزایای پوشش های بر پایه آب ، کاهش شدید VOC در آن هاست. این امر موجب می شود تا این نوع پوشش ها جوابگوی سخت ترین مقررات زیست محیطی باشند . میزان آلاینده ها در پوشش های بر پایه آب دارای حد VOC زیر 25% است و از آن جا که این نوع پوشش ها به جای حلال ابتدا با آب رقیق می شوند، می توان آن ها را با آب و صابون پاک کرد، بنابر این برای کاربران موجب صرفه جویی زیادی در هزینه حلال می شود. کاهش بو در حین کار و حذف خطرات ناشی از آتشگیری نیز از دیگر عوامل کاهش هزینه است که نتیجه آن پایین آمدن حق بیمه و بالا رفتن ایمنی کار می گردد.
پوشش های بر پایه آب روی اغلب سطوح مانند :فلز، پلاستیک، چوب ، شیشه ، مصالح ساختمانی ، با انواع روش های رنگ کاری مانند افشاندن ، غوطه وری یا پوشش دهی از راه الکترواستاتیک قابل اعمال اند. برخی از پوشش های بر پایه آب هوا خشک و برخی از آنها به پخت نیاز دارند.
کابرد پوشش های بر پایه آب محدود است این پوشش ها فقط تا ضخامت فیلم خشک در حدود mils2/1 کارایی خوبی دارند و هنگامی که رطوبت زیاد باشد، خشک شدن پوشش های بر پایه آب بیشتر طول می کشد. بنابراین، سامانه های گردش هوا یا خروج بخارات بیشتری مورد نیاز است. در ضمن رنگدانه های آن نسبت به سایر سامانه های پوشش دهی گرانترند.
انواع پوشش های بر پایه آب
پوشش های بر پایه آب کاملاً فاقد حلال نبوده و دارای مقدار کمی حلال آلی نیز هستند. این پوشش ها اغلب به همان روش سامانه های بر پایه حلال از راه واکنش های اکسایش یا ایجاد پیوند عرضی گرماسخت، سخت می شوند.پوشش های بر پایه آب از نوع لاتکسی از راه به هم پیوستگی لاتکس سخت می شوند. این امر هنگامی رخ می دهد که حلال و آب هر دو تبخیر شده و در اثر فشار های حاصل، ذرات لاتکس در پوشش به هم می پیوندند.
امروزه بیشتر پوشش های بر پایه آب دارای یکی از 3 نوع بسپارهای سنتزی است که تا حد زیادی خواص نهایی پوشش ها را معین می کند:
1-بسپار های امولسیونی یا به حالت پراکندگی آبی
2-بسپارهای انحلال پذیر در آب یا به حالت پراکندگی کلوئیدی
3-رزین های کاهش پذیر در آب
این سه نوع بسپار دارای خواص مکانیکی و فیزیکی بسیار متفاوتی هستند. بنابر این، در توسعه سامانه های پوشش های بر پایه آب، فرمول نویس آزادی عمل کاملی دارد و با توجه به سامانه های متنوع رزین می توان به طیف کاملی از خواص کاربر شیمیایی و فیزیکی آن ترکیبات دست یافت ، که ضمن برخورداری از خواصی چون سختی، مقاومت در برابر لکه شدن، انعطاف پذیری و پایداری بالا در برابر خوردگی با براقیت بالا در برابر حلال و رطوبت نیز مقاوم باشد.
1-پوشش های امولسیونی آبی
پوشش های امولسیونی آبی حاوی بسپارهای امولسیونی اند که از ذرات کروی گسسته با وزن مولکولی زیاد تشکیل شده اند و در آب پراکنده اند. با جدا شدن ذرات بسپار از آب ، وزن مولکولی بسپار ها بالا می رود، بدون آنکه روی گرانروی اثر بگذارد و بدین ترتیب خواص کاربری بهبود می یابد. به دلیل این مزیت ، بسپارهای امولسیونی بیشترین مقدار چقرمگی و مقاومت در برابر آب و مواد شیمیایی را در بین انواع پوشش های بر پایه آب دارا هستند.
با روش خشک شدن از طریق الکترواستاتیک می توان به سختی های مدادی از H2 تا H3 دست یافت . همچنین، پوشش های امولسیونی آبی می توانند بیشترین درصد جامد را هنگام اعمال داشته باشند.
در سال های اخیر، توسعه رزین های امولسیونی با کارایی بالا پیشرفت های چشمگیری را در فن آوری پوشش های امولسیونی آبی به وجود آورده و انتخاب صحیح مونومر و اصلاح و بهسازی در کنترل وزن مولکولی به بهبود سامانه های پوشش های بر پایه آب کمک کرده است. اصلاح و بهسازی در سامانه امولسیونی آبی باعث بهبود چسبندگی آنها به پلاستیک های جدید نیز شده است.
پوشش های امولسیونی آبی می توانند هوا خشک باشند ولی برای بهبود مقاومت در برابر حلال و مقاومت شیمیایی در برخی از موارد افزایش چقرمگی در معرض فرایند گرماسخت شدن قرار می گیرند که در این صورت با افزایش وزن مولکولی همراه می شوند. این پوشش ها به طور روز افزون ، در صنایعی به کار می روند که مستلزم کارایی بیشتر و بهتر از آنهاست، به ویژه در پوش نهایی فلزات، پلاستیک های مورد استفاده در خودرو ها و ماشین های اداری.
2-پوشش های انحلال پذیر
پوشش های انحلال پذیر در آب شامل ذرات کروی پراکنده در آب اند. این ذرات از ذرات امولسیون آبی کوچکتر بوده و در آب متورم می شوند، بنابر این وزن مولکولی آن ها بین بسپارهای آب متورم امولسیونی و محلول های حقیقی است. این ذرات که به بسپارهای پراکنده کلوییدی موسوم اند ، دارای گروه های قطبی اسیدی یا بازی هستند که در تعیین درجه انحلال پذیری نقش اساسی دارند.
بسپارهای پراکنده کلوییدی به عنوان هیبریدهای بسپارهای محلول و امولسیونی در نظر گرفته می شوند، زیرا این بسپارها مشخصه های هر دونوع را دارند. پوشش های انحلال پذیر در آب براقیت، چقرمگی و مقاومت در برابر آب و مواد شیمیایی خوبی دارند و افزون بر آن از دوام بالا و آسانی کاربرد نیز بر خوردارند. این پوشش ها اغلب در بسیاری از پوشش های صنعتی به عنوان لایه نهایی کاربرد دارند.
3-پوشش های کاهش پذیر در آب
پوشش های کاهش پذیر در آب شامل هم بسپارهایی هستند که طی واکنش های بسپاری شدن در حلال های آبی قابل اختلاط با آب مانند الکل ها و استر ها تشکیل می شوند. گروه های قطبی روی بسپار باعث تشکیل محلول های حقیقی بسپار در آب و در نتیجه کاهش پذیری در آب می شوند.
بر خلاف بسپار های امولسیونی آبی، گرانروی و خواص این پوشش ها به وزن مولکولی شدیداً وابسته است. پوشش های کاهش پذیر در آب بسیار براق و شفاف بوده و از ترشدگی رنگدانه و پراکندگی خوب و خواص کاربردی مناسبی برخوردارند. این پوشش ها اغلب به عنوان پوشش های صنعتی جهت فلزات استفاده می شوند. با استفاده از رزین های جدید در این پوشش ها مقاومت آنها در برابر عوامل خوردگی نیز افزایش یافته است.
انواع رزین
در ترکیب پوشش های بر پایه آب، رزین های آلکید، لاتکس، آکریلیکی، اپوکسی، هیبرید اپوکسی/آکریلیک، پلی یورتان، پلی استر و سایر رزین ها به کار می روند و در پوشش های صنعتی جهت فلزات معمولاً از پوشش های بر پایه آب همراه با رزین های آلکیدی استفاده می شود.آکریلیک ها نیز به مقدار زیادی در پوشش لایه نهایی فلزات به کار می روند. آلکید ها و اپوکسی استر های انحلال پذیر در آب به طور وسیعی جهت پوشش انواع قطعات خودرو به کار می روند.
اپوکسی های کاهش پذیر در آب اغلب به عنوان پرایمر استفاده می شوند که با غالب پوشش های دیگر قابل پوشش دهی است. هنگامی که مقاومت در برابر عوامل خوردگی بالا و خواص کارکردی عالی مورد نیاز است، روی این نوع پرایمر ها بیشتر با پلی یورتان ها پوشش داده می شود.
انتظار می رود در آینده با روند پیشرفت در فناوری پوشش های محلول در آب سامانه های پوشش همیشه برتر به وجود آید و بهبود مشخصات محصولات محلول در آب تا نیل به بهترین مشخصه های کاربردی ادامه یافته و کاربران پوشش ها نیز کارهای موثری در زمینه چالش VOC مورد قبول ارائه نمایند.
مجله صنعت رنگ و رزین- شماره چهاردهم

ادامه مطلب...

امروزه متفکران در عرصه فعالیت های زیست محیطی، عصر آینده را عصر تکنولوژی های متعادل کننده و سازگار با محیط زیست می دانند و در آن بشر به جای آن که خود را در تضاد با طبیعت احساس کند، حرمت به سوی بینشی تازه مبتنی بر همزیستی و هماهنگی با طبیعت را پیشه نموده و تولید بهینه به نحوی که منابع طبیعی به بهترین وجه استفاده شوند را شعار خود قرار داده است.

 

پوشش های تزئینی سازگار با محیط زیست

امروزه متفکران در عرصه فعالیت های زیست محیطی، عصر آینده را عصر تکنولوژی های متعادل کننده و سازگار با محیط زیست می دانند و در آن بشر به جای آن که خود را در تضاد با طبیعت احساس کند، حرمت به سوی بینشی تازه مبتنی بر همزیستی و هماهنگی با طبیعت را پیشه نموده و تولید بهینه به نحوی که منابع طبیعی به بهترین وجه استفاده شوند را شعار خود قرار داده است.

اندیشه پوشش مناسب و زیبا برای محیط زندگی، همواره تولید کنندگان این مواد را بر آن داشته است تا محصولات جدید و همسو با طبیعت را به بازار عرضه کنند.
استفادن از رنگ های پایه آبی در رنگ آمیزی ساختمان ، از سال 1950 میلادی در جهان متداول شد و از سال 1970 به بعد، میزان مصرف این رنگ ها، به دلیل کاهش مواد فرار آلی، افزایش یافت.
رنگ های پایه آبی به دلیل ناچیز بودن مواد فرار ، خطرات کم آتش سوزی و به طور خلاصه، ایمنی و سلامت بیشتر در حین تولید و مصرف آن، به مرور بخشی از بازار رنگ های حلالی را به خود اختصاص داده و در آینده نیز، بیشتر گسترش خواهد یافت.
پوشش تشکیل شده از مواد سلولزی تواماً نقش پر کن را ایفا می کند. در صورتیکه بخواهیم آن را به عنوان یک فیبر تلقی کنیم، جزو دسته رنگ های پراکنده آبی یا امولسیونی قرار خواهد گرفت که از متداول ترین گروه رنگ های پایه آبی محسوب می شود.
پوشش سلولزی پس از اجرا ، امتیازهای ویژه ای را از لحاظ کششی ، برودتی-حرارتی، جذب صوت و رطوبت و بازتاب نور به محصول داده و رنگدانه های ترکیب شده با سلولز ، جلب رضایت همه سلیقه ها را امکان پذیر می کند.
آنالیز مواد تشکیل دهنده پوشش
رزین های خود امولسیون، حاوی گروه های قطبی مانند: گروه های کربوکسیلیک است که می تواند با آمونیاک یا آمین مناسب دیگری ، خنثی شود. ابتدا یک رزین آلکید با وزن مولکولی کم ، ارزش ئیدروکسیل بالا و عدد اسیدی کمتر از 5، تهیه شده و در مخزن دیگری، کوپلیمری از اسید چرب و اکریلیک، با استفاده از اسید اکریلیک یا یکی از مشتقات استری آن ، تولید می گردد.
سپس، هر دو جزء آلکید و کوپلیمر موجود، استری می شود. رزین ایجاد شده در این مرحله، به صورت هسته ای است که در میان پوسته ای از کوپلیمر اسید چرب- متا آکریلات، قرار گرفته است. در مرحله بعد، رزین تولیدی با پلی اتیلن گلیکول، رقیق می شود. این رزین، قابلیت امولسیونی شدن داشته و برای تیدبل به حالت امولوسیونی، نیاز به ماده خارجی ندارد.
ویژگی های پوشش سلولزی
-عایق حرارت و برودت.
-عایق رطوبت.
-کاهش بازتاب صوت.
-عدم نیاز به زیر سازی.
-نداشتن بو و مواد فرار هنگام اجرا.
-قابلیت شستشو.
-خاصیت آنتی استاتیک.
-مقاومت در برابر آتش و شعله ور نشدن.
-مقاومت در برابر ضربه.
-کاهش بازتاب مستقیم نور.
-قابلیت ترمیم.
-قابلیت بازیافت مواد.
بهداشت
این نوع پوشش، فاقد فرمالدئید بوده و همچنین میزان فلزات سنگین نظیر کادمیم، مس ، کبالت ، آرسنیک ، سرب و روی که بعضاً می توانند مشکلات بهداشتی و زیست محیطی ایجاد کنند، تقریباً در حد صفر می باشد. این پوشش فاقد مواد فرار بوده و PH آن برابر 7 می باشد.
جاذب رطوبت
الیاف سلولزی، همگی دارای گروه هایی در مولکول طویل خود هستند که قادر به جذب می باشند. به عنوان مثال ، سلولز دارای سه هیدروکسیل برای هر واحد می باشد. پوشش های فیبری ، رطوبت محیط را جذب کرده و باعث تعدیل رطوبت محیط می گردند. همچنین، این رطوبت جذب شده، در شرایط معکوس، به محیط بازگردانده می شود.
جذب صوت
معمولاً مواد فیبری متخلخل ، بهترین مواد جاذب صوت می باشند. مکانیزم جذب از طریق تبدیل انرژی صوت به انرژی حرارتی ، توسط ارتعاش فیبرها صورت گرفت و در این حالت، انرژی قابل انتقال صوتی ، حتی برای صداهای بالا جزئی بوده و بنابر این انتقال حرارت هم ، اندک خواهد بود. هرچه ضخامت مواد بیشتر باشد، قدرت عایق سازی نیز به ویژه در فرکانس های پایین تر بهتر است. اکثر مواد عایق صوت به صورت صفحات نازکی ساخته می شوند که لایه رویی متخلخل دارند.
مقاومت در برابر آتش
طول زمان حفاظت در مقابل آتش یا تحمل در برابر آن، برای ساختمان ها می تواند متفاوت باشد و بستگی به فاصله آن ها از مراکز آتش نشانی، وجود تجهیزات اطفاء حریق مستقر در ساختمان و یا وجود مواد قابل اشتعال در آن ها دارد.
زمان تحمل آتش برای ساختمان های مسکونی و اداری باید 45 دقیقه تا یک ساعت باشد و این زمانی است که معمولاً برای تخلیه ساختمان لازم است. ساختمان های بلند، بیمارستان ها سینما، دو ساعت و اماکن تجاری و صنعتی حداقل باید سه ساعت تحمل آتش را را داشته باشند. انتخاب نوع پوشش مقاوم به آتش و ضخامت آن برای ساختمان ها ، بستگی به جنس آن ها و همچنین زمانی دارد که برای تحمل آتش ، برای آن ها در نظر گرفته شده است. در شرایط ثابت، ضخامت لایه پوشش مقاوم به آتش، نسبت مستقیم با زمان تحمل حریق دارد و با افزایش ضخامت، زمان تحمل طولانی تر می شود. پوشش های سلولزی مطابق استاندارد نظیر DIN 4120 دارای مقاومت مطلوب به آتش بوده و به سختی قابل اشتعال می باشند.
مجله پوشش های سطحی-شماره 4
تهیه تنظیم: شرکت سازه گستر

ادامه مطلب...

کویت، قطر و عراق سه مقصد برای دور تازه ی سفرهای «محمدجواد ظریف» وزیر امورخارجه ی جمهوری اسلامی ایران، هستند. 
ظریف که همراه با گروه مذاکره کننده هسته یی تا چند هفته ی پیش، توان زیادی برای دستیابی به گام پایانی «برنامه ی جامع اقدام مشترک» (برجام) صرف کرد، اینک پس از به نتیجه رسیدن تلاش های خود به ویژه تصویب قطعنامه ی 2231 در شورای امنیت سازمان ملل متحد در تایید فعالیت های صلح آمیز هسته یی جمهوری اسلامی ایران، نخستین دور از رایزنی های منطقه یی را آغاز کرده است. 
تهران بارها اعلام کرده است توافق هسته یی به افزایش صلح و ثبات در منطقه می انجامد و به سود همه کشورها خواهد بود. 
ظریف در نخستین گام سه کشور همسایه یعنی کویت، قطر و عراق را برگزید؛ کشورهایی که به سبب پیوندهای دیپلماتیک، تجاری- اقتصادی و سیاسی- راهبردی جایگاه ویژه یی در عرصه ی سیاست خارجی و روابط منطقه یی تهران دارند. 
از سوی دیگر، سیاست های متعادل تر این کشورهای عرب زبان منطقه در موضوع های کلیدی همچون پیگیری آرمان فلسطین، فعالیت گروه های تروریستی مانند داعش، دسیسه های تفرقه افکنانه برای افزایش شکاف میان برخی گروه های قومی- مذهبی، نقشه های صهیونیستی برای تنش آفرینی و تجزیه ی خاورمیانه، ناآرامی های داخلی در کشورهای منطقه و... اشتراک مواضع بیشتری با جمهوری اسلامی ایران پدید می آورد. 
در کنار همگرایی منطقه یی و کشش بیشتر منافع مشترک میان تهران، کویت، دوحه و بغداد، هر چهار کشور بر تامین امنیت درونزای منطقه تاکید می کنند و بر این باورند که باید در مباحث امنیتی و راهبردی به همکاری میان همسایگان توجه بیشتری شود. 
در همین پیوند «حسین امیرعبداللهیان» معاون عربی آفریقای وزیر امورخارجه جمهوری اسلامی ایران، چهارم مردادماه در گفت و گو با خبرگزاری صداوسیما سفر منطقه یی ظریف را دربرگیرنده ی «پیام تعمیق دوستی ها و تقویت همه جانبه ی همکاری ها» دانست. 
امیرعبداللهیان با بیان اینکه تهران امنیت کشورهای منطقه را امنیت خود می داند، افزود: مبارزه با افراط گرایی و خشونت و نیز تحکیم روابط منطقه یی ضرورتی بنیادین برای دستیابی به توسعه و امنیت پایدار منطقه یی است. 
معاون وزیر امورخارجه گفت: نباید اجازه داد افراط گرایان و تروریست ها امنیت منطقه را به بازی بگیرند. 
بنابراین روشن است بخش مهمی از سفر ظریف با موضوع های منطقه یی گره خورده که این روزها فکر و نیروی بسیاری از دولت های همسایه را درگیر خود کرده است. 
در نگاهی کلان تر، موضوع فعالیت های هسته یی جمهوری اسلامی ایران که طی 13 سال گذشته به ابزار غرب برای ایران هراسی تبدیل شده بود، اینک در پی توافق هسته یی، برای اشتراک دانش و ژرف بخشی به فضای همکاری به دور از تنش آفرینی های دروغین جنبه تازه یی یافته است. 
توافق هسته یی از یک سو برای همه ی کشورهای جهان حق بهره گیری از انرژی صلح آمیز هسته ای و دستیابی به این فناوری را تثبیت می کند و از این منظر موضوعی با ابعاد جهانی است و از سوی دیگر، در سطح منطقه جدا از تاثیر بر همکاری های آتی در حوزه ی زیست فناوری، پزشکی هسته یی، یافته های نوین کشاورزی- غذایی و... بر بایسته های خلع سلاح اتمی در منطقه تاکید دوباره یی می کند. 
زرادخانه های رژیم صهیونیستی زیر ذره بین کشورهای جهان قرار گرفته و دستیابی به هدف «خاورمیانه عاری از سلاح اتمی» که مصوب نشست مجمع عمومی بازنگری معاهده ی منع گسترش سلاح های هسته ای (ان. پی. تی) در سال 1389 بود، دوباره بر سر زبان ها افتاده است. 
از این رو، کشورهای منطقه مانند کویت، قطر و عراق هم در جنبه ی منطقه یی و هم در عرصه ی جهانی با پیامدهای ناشی از توافق هسته یی روبرو خواهند بود. در زمینه ی پیوندهای دوجانبه نیز لغو تحریم های بین المللی، یکجانبه و چندجانبه برای تهران فضای همکاری بیشتری با همسایگان پدید می آورد که به افزایش قدرت منطقه برای نقش آفرینی تجاری- بازرگانی در عرصه ی بین المللی می انجامد. 
مبارزه با خشونت و افراطی گری یکی دیگر از مباحث دارای ابعاد جهانی است که در دستور کار سفر ظریف به کشورهای همسایه نیز قرار دارد. زمانی که رییس جمهوری اسلامی ایران در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1392 شعار «جهان علیه خشونت و افراطی گری» را مطرح کرد با نگاهی به اوضاع منطقه و دامنه ی رو به گسترش گروه های تروریستی فعال در خاورمیانه، درباره ی خطرها و آسیب های آتی این نوع نگرش ها و رفتارها برای همه کشورهای جهان هشدار داد. 
شوربختانه به دلیل کوتاهی کشورهای غربی و برخی همپیمانان منطقه یی برای ریشه کنی گروه های تندرو در خاورمیانه برای تامین منافع کوتاه مدت و بلندمدتی مانند مشغول نگه داشتن کشورهای عرب و غیرعرب منطقه با تنش های داخلی، براندازی برخی از دولت ها، تضعیف محور مقاومت و افزایش امنیت رژیم صهیونیستی، اینک دامنه ی فعالیت های تروریستی این گروه ها به اروپا، آفریقا و اقیانوسیه رسیده است. قاره ی آمریکا نیز با رخدادهای همانندی مانند بمبگذاری سال 1392 در حاشیه ی مسابقه مارتن شهر «بوستون» روبرو بوده و بارها طعم تلخ چنین اقدام هایی را چشیده است. 
در چنین شرایطی، شاید مهمترین گام برای خشکاندن ریشه ی این گروه ها در خاورمیانه، هماهنگی و همدستی کشورهای منطقه برای بستن راه های تغذیه مالی و تسلیحاتی و تامین نیروی انسانی تروریست ها باشد. 
در گام بعدی، همکاری های نظامی، اطلاعاتی و امنیتی برای مبارزه با آنها و همچنین تقویت توان اقتصادی کشورهای درگیر در ناآرامی های برآمده از فعالیت های خرابکارانه قرار دارد چرا که بخشی از ناامنی به سبب نارضایتی های عمومی ناشی از شکاف های اجتماعی (قومی، مذهبی و نژادی) و نابرابری های اقتصادی پدید می آید و باید برای رسیدن به صلح پایدار، همگرایی هایی از این دست میان کشورهای منطقه صورت گیرد. 
سفر وزیر امورخارجه ی جمهوری اسلامی ایران به سه کشور کویت، قطر و عراق که بازیگران مهمی در منطقه به شمار می روند، با سه محور روابط دوجانبه، مسائل منطقه یی و موضوع های بین المللی گام دیگری در راستای ژرف بخشی به همگرایی با همسایگان و توان افزایی منطقه ای است. 

ادامه مطلب...

رقابت کم سابقه و هماوردی نفس گیر میان 2 حزب اصلی آمریکا بر سر «برنامه ی جامع اقدام مشترک» (برجام) بعد از 2 ماه در نهایت روز پنج شنبه گذشته بیست و ششم شهریور ماه (هفدهم سپتامبر) پایان یافت. دموکرات ها در آخرین روز مهلت تعیین شده توانستند با ناکام گذاشتن سومین تلاش سناتورهای جمهوری خواه نتیجه را به نفع خود ثبت کنند. با شکست جمهوری خواهان، فرایند اجرای برجام از همان روز کلید خورد و «جان کری» وزیر امور خارجه ی آمریکا طی بیانیه یی «استیون مال» سفیر پیشین این کشور در لهستان را به عنوان هماهنگ کننده ی ارشد اجرای توافق هسته یی با ایران منصوب کرد. عبور برجام از سد کنگره اما به آسانی صورت نگرفت و جمهوری خواهان تا دقیقه ی 90 با هدف رد برجام به هر بوته یی دست انداختند و طی این 2 ماه دست کم سه بار به صورت جدی به رد برجام اقدام کردند. پس از توافق تاریخی وین در بیست و سوم تیرماه (چهاردهم ژوییه)، متن این توافق در اختیار کنگره ی آمریکا قرار گرفت تا این نهاد قانونگذار ظرف 2 ماه (تا هفدهم سپتامبر/بیست و ششم شهریورماه امسال) نظر نهایی خود را در ارتباط با آن اعلام کند. این تصمیم در ماه می - حدود 2 ماه پیش از توافق- پس از آن گرفته شد که «باراک اوباما» رییس جمهوری آمریکا به خاطر فشار نمایندگان جمهوری خواه کنگره به امضای مصوبه یی زیر عنوان «بازنگری توافق هسته یی با ایران» مبادرت کرد؛ مصوبه یی که در سنا با 99 رای موافق در برابر یک رای مخالف و همچنین در مجلس نمایندگان با 400 رای موافق در برابر 25 رای مخالف به تصویب رسیده بود. در نتیجه ی این مصوبه، برجام برای اجرایی شدن باید از تصویب کنگره می گذشت. با آغاز این مهلت 2 ماهه شماری از اعضای تیم مذاکره کننده ی آمریکایی از جمله «ارنست مونیز» و «جیکوب لو» وزیران انرژی و دارایی به همراه کری یکم مردادماه (بیست و سوم ژوییه) در نشست کمیته ی روابط خارجی سنا حضور یافتند و به پرسش های سناتورها در ارتباط با توافق هسته یی با ایران پاسخ گفتند. پس از آن نوبت حضور در مجلس نمایندگان فرارسید و تیم هسته یی این کشور در این مجلس نیز -همانند آن چه در سنا گذشت- در برابر سیلی از اتهام ها و اعتراض های نمایندگان جمهوری خواه قرار گرفتند. تعطیلات چهار هفته یی کنگره در ماه آگوست باعث شد این تیم نفس راحتی بکشد اما کوشش با هدف یارگیری از نمایندگان در هر 2 سو شدت گرفت. در یک طرف رییس جمهوری و حزبش قرار گرفته بود تا با تلاش رسانه یی و اقناع سازی، بی طرف ها و حتی مخالفان برجام را با خود همراه کند. در سوی دیگر حزب قدرتمند و مخالفی چون حزب جمهوری خواه قرار داشت؛ این حزب که پس از انتخابات میان دوره یی کنگره از اقلیت به اکثریت تغییر جایگاه داده است با بهره گیری از تعطیلات رسمی به دنبال بسیج مخالفان توافق و فشار بر دولت و نمایندگان دموکرات برآمد. پس از پایان تعطیلات اعضای کنگره هفتم سپتامبر (هفدهم شهریور) بار دیگر بررسی برجام را آغاز کردند. عصر روز دهم سپتامبر (نوزدهم شهریور) سناتورها برجام را به رای گذاشتند و طرح رد توافق هسته یی که بیش از 60 رای نیاز داشت تنها توانست 58 رای مثبت جمهوری خواهان را به دست آورد و در عمل با 42 رای منفی دموکرات ها به شکست انجامید. بنابراین، مشاهده ی نتیجه و شمار موافقان و مخالفان برجام در سنا تعجب جمهوری خواهان را برانگیخت؛ نمایندگان این حزب که پیشتر شعار رد توافق را سر می دادند پس از آن حتی در صورت اعمال «فیلی باستر» دموکرات ها از رای گیری در این زمینه نیز ناتوان بودند. سناتورهای جمهوری خواه پس از ناامیدی در این مجلس یک روز بعد از اعضای حزب خود در مجلس نمایندگان یاری جستند تا هرچند به صورت نمادین و نمایشی اقدامی علیه این توافق انجام دهند. در چنین فضایی مجلس نمایندگان 2 قطعنامه علیه توافق هسته یی تصویب کرد. در یکی از این قطعنامه ها نمایندگان جمهوری خواه با 269 رای مخالف در برابر 162 رای موافق به رد برجام رای دادند. قطعنامه ی نمادین دیگر با هدف منع رییس جمهوری از تعلیق یا لغو تحریم ها با 247 رای مثبت در مقابل 186 رای منفی صورت گرفت. همان طور که اشاره شد طرح ها و قطعنامه هایی از این دست تنها جنبه ی نمادین دارند و هرگز عملی نخواهد شد زیرا برای اجرایی شدن هم باید به تصویب سنا برسد و هم از سد وتوی اوباما بگذرد. سه شنبه پانزدهم سپتامبر (بیست و چهارم شهریور) تنها 2 روز مانده به پایان مهلت بررسی برجام در کنگره، سناتورهای جمهوری خواه برای دومین بار تلاش کردند با تصویب قطعنامه یی علیه توافق، راه گذر برجام از سد کنگره را مسدود کنند که این اقدام آن ها نیز با ناکامی رو به رو شد و نتوانستند 60 رای لازم را به دست آورند. تا این که پنج شنبه گذشته (هفدهم سپتامبر) و همزمان با آخرین روز مهلت بررسی برجام در کنگره، جمهوری خواهان با نادیده گرفتن طرح رد برجام تصمیم گرفتند سومین و آخرین سناریوی خود را پیاده کنند. از این رو، متممی با چند پیش شرط را - آن طور که از قبل پیش بینی شده بود - به رای گذاشتند. بر اساس این متمم، جمهوری خواهان در قبال لغو تحریم ها نخست خواستار آن شدند تا ایران، رژیم صهیونیستی را به رسمیت بشناسد و سپس اینکه اتباع آمریکایی زندانی شده را آزاد کند؛ پیش شرط هایی که با رای مثبت 56 سناتور جمهوری خواه همانند تلاش های گذشته ی آن ها ناکام ماند زیرا برای اجرایی شدن از 100 رای موجود در سنا دست کم به 60 رای در سنا نیاز داشت. در مجموع، ناکامی جمهوری خواهان در هماوردی با دموکرات ها در رد برجام اما پیامدهای نامطلوبی برای این حزب و طرفداران آن به همراه دارد. به رغم هماهنگی و یکپارچگی در جبهه ی جمهوری خواهان، ناکامی آن ها در این جدال سخت با دموکرات ها ممکن است از محبوبیت شان بکاهد و این حزب را در انزوا قرار دهد. همچنان که پیروزی آن ها در این هماوردی بر افزایش توان رقابت حزبی در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده بی تاثیر نبود. افزون بر آن، ناکامی جمهوری خواهان در این جدال نشانگر شکست رویکردهای ستیزه جویانه و جنگ طلبانه ی این حزب در ایالات متحده و به طور ویژه در زمینه ی فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران است. هر چند به نظر می رسد پس از پیروزی دموکرات ها، جمهوری خواهان کارشکنی در ارتباط با اعمال تحریم های غیرهسته یی را در اولویت برنامه های خود قرار دهند. دیگر بازیگر شکست خورده و به انزوا رانده شده در این میان، رژیم صهیونیستی و لابی پرنفوذ صهیونیستی (ایپک) در آمریکا است. دشمنی آن ها با توافق هسته یی ایران و 1+5 که جهان آن را به رسمیت شناخته است بر کسی پوشیده نیست. کارشکنی های آن ها که از روز آغاز گفت و گوهای هسته یی شروع شده بود تا به امروز نیز با شدتی افزون تر ادامه دارد. تعطیلات رسمی کنگره فرصتی را برای آن ها ایجاد کرده بود تا با صرف هزینه های سرسام آور و تبلیغات هدفدار رسانه یی خود موجی از مخالفت علیه برجام به راه اندازند که این امر نه تنها تحقق نیافت بلکه باعث شد با نافرجام ماندن سومین و آخرین کارشکنی سناتورهای جمهوری خواه و ورود برجام به مرحله ی اجرایی شدن، رژیم صهیونیستی و لابی ضدایرانی ایپک در انزوایی خودساخته فرو روند. 

 

ادامه مطلب...

در چند سال گذشته بانوان ایرانی در رشته های گوناگون ورزشی در میدان رقابت های آسیایی، جهانی و المپیک افتخار آفرینی های قابل توجهی داشته اند که این امر بیش از هر چیزی از توانمندی های بالای زنان ایرانی حکایت دارد و لزوم توجه بیشتر به این ظرفیت ها را آشکار می سازد. در نگاهی ژرفتر به موضوع تربیت بدنی بانوان باید گفت، ورزش در تامین سلامت و بهداشت جامعه نقشی بنیادین دارد و توجه به آن بایسته یی است که نمی توان نادیده انگاشت. در این میان، ورزش بانوان با توجه به جایگاهِ زنان و نقشی که در عرصه های گوناگون اجتماعی ایفا می کنند، چه در سطح پایه و چه قهرمانی از اهمیتی دوچندان برخوردار است. با توجه به اهمیت قهرمانی تیم فوتسال بانوان ایران و تاثیری که این رویداد در ورزش بانوان کشور می تواند داشته باشد بیان چند نکته ضروری است: قهرمانی تیم فوتسال زنان ایران، نخستین قهرمانی تیمی در تاریخ ورزش بانوان کشور و موفقیتی بزرگ به شمار می رود که باید الگویی برای زمینه سازی کسب قهرمانیِ دیگر رشته های ورزشیِ تیمی در آینده باشد. در عرصه ی ورزش های انفرادی، پیش از این بانوان ایرانی توانسته بودند افتخار آفرینی کنند چنانکه «کیمیا علیزاده» تکواندوکار جوان کشورمان توانست نخستین مدال تاریخ تکواندوی زنان ایران را در رقابت های جهانی سال جاری روسیه به دست آورد و مدال طلای خود را بر تارک افتخارهای ورزش بانوان کشور بنشاند. در کنار کامیابی های ورزشکاران رشته های انفرادی، افتخارآفرینی های ورزش های تیمی می تواند در سطح رقابت های قاره یی، منطقه یی، جهانی و المپیک ها، وضعیت ورزش قهرمانی کشور در این میدان های بزرگ را بهبود بخشد و جایگاه آن را تثبیت کند. تجربه نشان داده که ورزش بانوان در ایران از توانمندی ها و ظرفیت های مناسب و بسیاری برخوردار است که با سرمایه گذاری و برنامه ریزی بلندمدت، در اختیار گذاشتن امکانات، بهره گیری از مربیان کارآزموده و در مجموع توجه بیشتر می توان شاهد شکوفایی آن بود. بر کسی پوشیده نیست که ورزش بانوان چه در سطح پایه و همگانی از منظر تاثیر آن بر سلامت و بهداشت جسمانی و روانی و چه قالب قهرمانی مزیت های بسیاری برای زنان و در سطحی گسترده تر عموم جامعه در بردارند اما نهادینه نشدن فرهنگ ورزش بانوان در هر 2 سطح یاد شده، موجب شده است که ورزش بانوان کشور نتواند آن چنان که باید توسعه یابد و به شکلی بایسته در جامعه مورد توجه قرار گیرد. در این زمینه، برخی سوگیری های جنسیتی و باورهای پیشینی رسوب یافته به شکل مردسالاری بر لایه هایی از جامعه، طی سال ها به عنوان مهمترین چالش پیش روی توسعه ورزش بانوان خودنمایی کرده است؛ باورهایی که حتی در تخصیص بودجه و امکانات و توجه به رشته های ورزشی بانوان در برخی سطح های تصمیم گیری نیز می توان شاهد تاثیرگذاری آگاهانه یا ناخودآگاه آن بود. ورزش زنان پس از پیروزی انقلاب با وجود سوگیری های یادشده پیشرفت های زیادی داشته است و بر شمار رشته های ورزشی و همچنین بانوان ورزشکار افزوده شده است اما با وجود این، ورزش بانوان کشور هنوز با محدودیت ها و محرومیت هایی جدی دست و پنجه نرم می کند. در این شرایط، نبود امکانات ورزشی، تداوم نگاه مردسالارانه به ورزش، نبود توازن در اختصاص انواع منابع و امکانات ورزشی به محدودیت های ورزش های همگانی و قهرمانی زنان دامن می زند. با وجود این نابرابری ها، افتخار آفرینی های اخیر بانوان در رشته هایی همچون تکواندو، تیراندازی، دو و میدانی و اکنون فوتسال که در همسنجی با رقیبان خارجی با دشواری های بیشتری رو به رو هستند تاییدی بر مدعای توانمندی های چشمگیر بانوان ورزشکار ایرانی است. در بازی های آسیایی 2002 بوسان کره جنوبی «نسیم حسن پور» توانست مدال نقره ی رشته تیراندازی از فاصله 10 متر را به دست آورد و نخستین بانوی مدال آور ایرانی در این رقابت ها لقب گیرد. در بازی های آسیایی 2006 قطر حضور زنان در رشته های گوناگون جلوه یی پررنگتر یافت به گونه یی که «آتوسا پورکاشیان» با کسب مدال برنز شطرنج و«مهروز ساعی» و «افسانه شیخی» با کسب مدال برنز در رشته ی تکواندو، افتخار آفرینی بانوان ورزشکار ایرانی در میدان های ورزشی را شتاب بخشیدند. با شروع رقابت های انتخابی المپیک 2008 چین، «نجمه آبتین» در تیراندازی با کمان، «هما حسینی» در قایقرانی و «سارا خوش جمال فکری» در تکواندو توانستند نخستین سهمیه ی بانوان در رقابت های المپیک را به دست آورند. آویخته شدن نخستین مدال طلای تاریخ تکواندو بانوان ایران بر گردن « فاطمه نعمتی» در بازی های آسیایی 2010 چین در کنار افتخار آفرینی دیگر بانوان ورزشکار چهره یی دیگر از ورزش ایران را در آسیا نمایان ساخت. در رقابت های پارالمپیک لندن نیز «زهرا نعمتی» عضو تیم ملی تیراندازی با کمان ایران توانست مدال طلای این رقابت را از آنِ خود سازد. در ادامه ی این کامیابی ها، در رقابت های المپیک لندن هشت زن ایرانی در کنار 45 مرد پا به عرصه ی بزرگترین میدان ورزشی جهان گذاشتند. بازی های آسیایی 2014 اینچئون کره ی جنوبی یکی از درخشان ترین برهه های ورزش بانوان کشور بود. در حالی که بانوان ایرانی در بازی های آسیایی گوانژو چین در سال 2010 موفق به کسب 14 مدال رنگارنگ در رشته های مختلف شده بودند، زنان ورزشکار ایرانی در اینچئون توانستند با افزایش مدال های خود این شمار را به 16 برسانند. در این میان مدال های طلای «نجمه خدمتی» در ماده ی تیراندازی و«حمیده عباسعلی» در کاراته خوشرنگ ترین مدال های ایران در این دوره بود. در همین دوره، نخستین بارقه های درخشش زنان در رشته های تیمی آشکار شد و تیم ملی کبدی بانوان ایران توانست به دیدار نهایی بازی های آسیایی راه یابد. این افتخارآفرینی ها نشان می دهد که چنانچه بسترها، امکانات و فرصت های لازم برای زنان ورزشکار فراهم شود شاهد درخشش بیشتری در ورزش بانوان خواهیم بود. هوده ی سخن اینکه تغییر نگرش عمومی جامعه به ورزش بانوان، ایجاد برابری در امکانات و فرصت های ورزشیِ بانوان در همسنجی با مردان و زدوده شدن نگاه مردسالارانه در این زمینه بایسته هایی است که برای ایجاد امید در بانوان ورزشکار و فراهم آوردن زمینه های تکرار افتخارآفرینی های ورزش بانوان به آن نیازمندیم. ضمن اینکه توانایی های زنان ایرانی در عرصه ی ورزش قهرمانی بسیار فراتر از موقعیت کنونی است و می طلبد تا با توجه بیشتر به ظرفیت های بانوان توانمند کشور مسیر دستیابی ایران به جایگاهی شایسته در ورزش بانوان جهان هموار شود.

 

ادامه مطلب...

مشاهده رنگ هاى زیبا و چشم نواز، از عالى ترین تجربیاتى است که انسان در طول شبانه روز آن را تجربه مى کند.

به گزارش ایسنا ، رنگ سبز حس شادابى و طراوت را به انسان منتقل مى کند.

به اطراف خود نگاه کنید، رنگ ها همه جا هستند و ما را احاطه کرده اند. ما زندگى را از دریچه رنگ ها، شکل ها و صداها مى بینیم.

رنگ هاى مختلف در زندگى ما از بسیارى جهات تاثیر گذارند، به عنوان مثال رنگ قرمز عموما به هنگام رانندگى یا استفاده از دستگاه هاى صنعتى و... ، توجه ما را به خطرها جلب مى کند.

هنگام مشاهده مراتع سرسبز احساس شادابى می کنیم و هنگامى که دریاى آبى را مى بینیم احساس آرامش مى کنیم.

یک اتاق تاریک در ما احساس وجود رمز و راز و یا ترس را ایجاد مى کند.

اتاقى با رنگ آمیزى سفید، احساس تازگى و تمیزى را در ما القا مى کند.

اگر رنگ ها در زندگى ما تاثیر دارند، این سؤال پیش مى آید که تاثیر درمانى آنها بر بیماری ها چیست؟
رنگ درمانى یک شیوه درمانى پیوسته و بى وقفه است که شامل به کارگیرى رنگ ها در درمان بیماری هاى مختلف جسمى و اختلالات روانى است.

در رنگ درمانى از اصول هارمونى رنگ ها و ترکیب آنها براى بهبودى بیماران استفاده مى شود. متخصصین رنگ درمانى معتقد هستند که هر عضو از بدن، انرژى خاص خود را دارد و اختلالات هر عضو را مى توان با به کارگیرى رنگى هم تراز با انرژى آن عضو در محدوده مشخص و یا کل بدن به سمت بهبودى پیش برد. رنگ ها در واقع امواج الکترومغناطیس پر انرژى با طول موج هاى قابل رویت هستند. سلول هایى مخروطى شکل که در شبکیه چشم قرار دارند، این امواج را به رنگ قابل تشخیص در ذهن تبدیل مى کنند.

این سلول های مخروطی به سه دسته تقسیم مى شوند، گروهى براى تحریک شدن توسط رنگ آبى، گروهى براى رنگ سبز و گروه دیگرى براى رنگ قرمز.

میزان یا شدت تحریک هر یک از آنها در آن واحد مى تواند رنگ هاى مختلفى را در ذهن ما تداعى کند. رنگ آبى حس آرامش و سفید حس پاکیزگی را به انسان منتقل مى کند.

ما با دریایى از رنگ ها احاطه شده ایم که بر احساسات و سلامتى ما تاثیر مى گذارند؛ براى مثال رنگ آبى آرامش دهنده بوده و مى تواند براى پایین آوردن فشار خون مورد استفاده قرار گیرند. این رنگ مى تواند توانایى خوابیدن را در انسان افزایش داده و یا احساس درد را کاهش دهند.

در مقابل رنگ قرمز، تاثیر تقریبا متضادى دارد. این رنگ مى تواند باعث بالا رفتن فشار خون و افزایش تولید آدرنالین در خون شود. به دنبال آن شما یقینا احساس ترس یا استرس خواهید کرد.

استفاده صحیح از رنگ ها مى تواند یک فضاى مناسب یا نامناسب در زندگى ایجاد کند. در اینجا کاربردهاى بعضى از رنگ ها اشاره می کنیم:

* رنگ زرد ذهن انسان را تحریک مى کند، بنابراین معمولا مناسب ترین رنگ براى اتاق مطالعه یا درس است.

* رنگ آبى تسکین دهنده بوده و موجب آرامش شما مى شود، بنابراین براى اتاق خواب مناسب تر است.

* رنگ سفید نشانگر تهى بودن، فضاى باز و پاکیزگى است، لذا براى حمام یا سرویس هاى بهداشتى بسیار مناسب است. باید دقت کنید که حتى المقدور از این رنگ براى اطاق درس یا مطالعه استفاده نکنید.

گفتنى است رنگ درمانى بر افکار، رفتار و سلامتى فرد به طور قطع تاثیر مى گذارد. فراموش نکنید که استفاده درست از رنگ ها مى تواند آرامش را به زندگى شما هدیه دهد

ادامه مطلب...