ابتكار ظريف در محرمانه كردن مذاكرات و پايبندي اوباما به اين امر خشم نتانياهو را به دنبال داشت. آنچنان كه در اتاقي دربسته چنان برسر جان كري فرياد مي زند كه از پشت‌ديوارها قابل شنيدن بود.

دو سال و نيم از مذاكرات مهم و مبنايي ژنو كه درواقع پايه اصلي برجام در تابستان 94 بود مي‌گذرد. حالا مشخص شده است كه ابتكار ظريف در محرمانه اعلام كردن مذاكرات كار درستي بود. اقدامي كه خشم نتانياهو را در همان روزها به دنبال داشت اما تا امروز رسانه‌اي نشده بود. 

اخيرا كانال دوم بي‌بي‌سي مستندي را پخش مي‌كند كه به وقايع مهم دوران رياست‌جمهوري باراك اوباما مي پردازد. در بخش سوم اين گزارش كه مرتبط با بحث مذاكرات هسته‌اي ايران بود به نكات مهمي از جمله گفت‌وگوي تلفني اوباما و روحاني پرداخته شده بود. در بخشي از اين گزارش مشخص شده است كه «محرمانه» اعلام شدن مذاكرات تا چه اندازه موثر و در عين حال برخلاف آنچه در تهران گفته مي شد، حقيقي بود.

یکی از كليدي‌ترين اقدامات ظریف در این مذاکرات، محرمانه کردن آن بود. اوباما به خواست تهران تصميم گرفت اين مذاكره را محرمانه اعلام كند. ايران و آمريكا تصميم گرفته بودند مذاكرات به صورت محرمانه دنبال شود. سه روز بعد از آنكه حسن روحاني و باراك اوباما گفت‌وگوي تلفني صورت دادند، اوباما فرصت داشت تا در سفري كه نتانياهو به آمريكا صورت داده بود، موضوع را با او در ميان بگذارد اما او تصميم گرفت اين كار را نكند. 

مارتین ایندایک، فرستاده وقت آمریکا به خاورمیانه در اين باره توضيح داده بود: «اوباما باید تصمیم می‌گرفت، آیا او می‌تواند به نتانیاهو اعتماد کند که این موضوع را فاش نکند؛ آن هم در حالی که اوباما می‌دانست اسرائیل با هر توافقی که بخشی از برنامه هسته ای ایران را باقی بگذارد مخالفت خواهد کرد. اوباما به نتانیاهو نگفت که چنین مذاکراتی در جریان است؛ در واقع پیشرفت مذاکرات قابل توجه هم بود.»

چند روز بعد از اعلام محرمانه مذاكرات دبكافايل (وابسته به نهادهاي امنيتي اسرائيل) در گزارشي مدعي شد به محتواي اين گفت‌وگوها دست پيدا كرده است و هفت محور را براي آن تشريح كرد. اين گزارش مبنايي شد براي حمله به ظريف، خصوصا از سوي روزنامه كيهان كه در سرمقالات متعدد مي‌پرسيد، «چرا مذاكرات محرمانه است»  درحالي كه آمريكا محتواي مذكرات را در اختيار اسرائيل قرارداده است. 

كيهان در مهرماه 92 به قلم شريعتمداري نوشت: «خودداری از اعلام آنچه در مذاکرات گذشته است، به این تلقی - و شاید توهم- در افکار عمومی داخل کشور دامن می‌زند که اگر مذاکرات آنگونه که آقای ظریف در صفحه فیس‌بوک خود اعلام کرده است «با استحکام» صورت پذیرفته چرا باید محرمانه باشد؟! به بیان دیگر، تیم محترم هسته‌ای کشورمان با اعلام محرمانه بودن مذاکرات، این تردید را در افکار عمومی پدید می‌آورد که مبادا، امتیازات «نابه‌جایی» به حریف داده‌اند که از اعلام آن بیم دارند؟! (كيهان، 27/7/92)

اين روزنامه دو روز بعد ماجرا را رها نكرد و مدعي شد كه نمايندگان آمريكا مذاكره را در اختيار اسرائيل گذاشتند:«محرمانه بودن مذاکرات نشانه جدی بودن آن است»! بیشتر به یک شوخی شبیه است تا نظریه‌ای منطقی، آنهم در عرصه دیپلماتیک! همین دیروز روزنامه صهیونیستی هاآرتص فاش کرد که نمایندگان آمریکا و انگلیس، بعد از مذاکرات ژنو، متن مذاکرات و محتوای بسته پیشنهادی ایران را در اختیار اسرائیل گذاشته‌اند. بنابراین به مردم و دلسوزان نظام حق بدهید که بپرسند؛ آیا متن مذاکرات فقط برای مردم ایران محرمانه است و نه برای دشمنان تابلودار نظام؟! (كيهان، 29/7/92)

اين روند از سوي كيهان ادامه داشت و شريعتمداري بعدها در اين باره نوشت: «اکنون دیگر به سیاق 2 ماه پیش نمی‌توان گفت مذاکرات محرمانه است و بعد هم که کیهان مجبور شد به نقل از رسانه‌های آمریکایی و اروپایی و صهیونیستی مفاد مذاکرات را منتشر کند، به آن برچسب اعتماد به صهیونیست‌ها زد!» (كيهان، 24/9/92)

محرمانه ماندن مذاكرات همانطور كه ظريف گفته بود، براي به نتيجه رسيدن آن بود. به گفته ظريف مذاكراتي كه محرمانه نباشد اميدي به نتيجه بخشي آن نيست. اين ابتكار باعث شد تا مذاكره از كارشكني مخالفان آن در سراسر دنيا در امان باقي بماند. 

امروز افشا شده است كه بعد از اتمام مذاکرات محرمانه و تهیه يك سند پیش نویس، وندی شرمن مامور می‌شود متن این پيش نويس با رايزني به تاييد پنج كشور ديگر برساند که از این مذاکرات بی خبر بودند. هميجا هم بود كه فرانسه با آن به مخالفت برخاست.

از سوي ديگر جان کری نیز مامور می‌شود پیش از رفتن به ژنو، به سرزمین اشغالی پرواز كرده و در فرودگاه با نتانیاهو دیدار کند. مبناي اين ديدار گفت‌وگو با نتانياهو براي راضي كردن او در مورد توافق بود. 

«مارتین ایندایک» فرستاده آمريكا به منطقه که در جریان آن ملاقات حاضر بود در اين باره به بي‌بي سي گفته: "جان کری رسید و با نتانیاهو به اتاقی رفتند. نتانیاهو گفت همین جا منتظرم باش. نتانیاهو از اتاق خارج شد و به جمع خبرنگاران رفت؛ عبارت "توافق قرن" برای ایران و توافق "خیلی بد" برای جامعه جهانی را همان جا بر زبان آورد و بلافاصله نزد کری برگشت."

توجه به این موضوع اهمیت زیادی دارد. نتانیاهو وزيرخارجه بزرگترين حامی خود، یعنی آمریکا را در اتاق تنها میگذارد و در نزد خبرنگاران جمله ای را به زبان می آورد که در واقع تیر آخر و نقطه نهايي است. به این معنا که آنها با این توافق به شدت مخالفند. بعد از آن به اتاق بر میگردد و با جان كري گفت‌وگو مي‌كند. سئوال اين است كه آيا در اين شرايط اساسا گفت‌وگوي صورت خواهد گرفت؟

جان کری درباره آنچه در اتاق در بسته صورت گرفته بود، گفته است: "من برایش توضیح دادم که ما در مراحل ابتدایی هستیم که ببینیم اصلا چه چیزی امکان‌پذیر است و هر کاری که انجام بدهیم از اسرائیل و منطقه محافظت خواهیم کرد."

ایندایک نیز که در محل حاضر بود میگوید: "نتانیاهو چنان بلند فریاد می‌زد که ما می‌توانستیم صدایش را از پشت دیوار بشنویم، در واقع این وضع مدت زیادی ادامه پیدا کرد. بعد از ملاقات، در راه سوار شدن به هواپیما، جان کری به مارتین ایندایک نگاهی انداخته و میگوید: "[ملاقات] خیلی ناخوشایندی بود."

ورق های اکریلیک
پلی متیل متاکریلات یکی از پلیمرهای معروف و شناخته شده ای می باشد که در اوایل به عنوان جایگزین شیشه با کاربردهای متنوعی استفاده می شده است و امروزه نیز به طور وسیعی در صنایع پنجره سازی و شیشه اندازی کاربرد دارد. این ماده یکی از سخت ترین و محکم ترین پلیمرها با شفافیتی بالاتر از شیشه و سطحی براق و صیقلی و مقاوم در برابر عوامل جوی است. جالب است بدانید صفحات پلی متیل متاکریلات کاربرد وسیعی در تهیه و ساخت پنجره هواپیما نیز دارند. شرکت پلیمر طلایی یزد با بهره گیری از جدیدترین ماشین آلات و تکنولوژی های پیشرفته حال حاضر دنیا اقدام به تولید صفحات تخت پلی متیل متاکریلات بر اساس استانداردهای DIN EN ISO 7823-2 کرده است.

شناخت محصولات
صفحات پلی متیل متاکریلات مقاومت قابل توجهی در برابر عوامل جوی و پرتو نور خورشید دارند. از خواص اپتیکال و سطح شفاف فوق العاده ای برخوردارند و در عین حال از نظر استحکام در برابر ضربه از شیشه مقاوم تر هستند. علاوه بر آن درصد جذب رطوبت بسیار کم و مقاومت کششی و الکتریکی خوبی دارند.
حدود 40 تا 50 درصد تولیدات این پلیمر در صنایع اتومبیل سازی، 33 درصد در ساختمان سازی و صنایع روشنایی و بقیه در تولید و طراحی CD ، اسباب بازی، لوازم التحریر مثل خودکار، تزئینات و ساخت تندیس و صنایع الکتریکی به کار می روند.

کاربردها
صفحات تخت پلی متیل متاکریلات ساخت شرکت پلیمر طلایی یزد مصارف خانگی، تجاری، صنعتی و حرفه ای بسیار زیادی دارند و به همین دلیل جزو مواد همه کاره و تطبیق پذیر به شمار می روند. کاربردهای عمده آن شامل گروه های زیر می شود:

• ساختمان سازی:

گنبدهای نوری و نورگیر، پارتیشن بندی، شیشه اندازی در پنجره، مصالح سقف سازی، پنجره سقفی، شیشه های ایمنی و امنیتی، شیشه اندازی حمام و آشپزخانه، شیشه نشکن، تجهیزات اداری

• نورپردازی و روشنایی:

اجزای روشنایی داخل ساختمان، لنزهای کنترل روشنایی، عدسی، پوشش لامپ

• صنعت:
  اتاقک و پوشش های ایمنی کارگران و ماشین آلات، مخازن و لوله های شفاف

• صنایع تبلیغاتی:

تابلو فروشگاه ها، اجزا و قطعات تزیینی مراکز فروش، تابلوهای گرافیکی مصور، ساخت ویترین

• سایر کاربردها:

ظروف پلاستیکی، قالب و الگوهای حک کاری شده شفاف، اتاقک های شیشه ای که به عنوان حمام آفتاب استفاده می شوند، دیوارهای عایق صوتی، صنایع حمل و نقل، شیشه ساعت و محافظ کیلومتر شمار وسایل نقلیه

مزایا:

• شفافیت:

صفحات تخت پلی متیل متاکریلات بی رنگ، دارای شفافیت 92% هستند که در نوع خود منحصر به فرد است. شفافیت شیشه ای که برای ساخت پنجره به کار می رود حدود 90% است. ترکیب شفافیت و مقاومت در برابر عوامل جوی این صفحات، طول عمر بلند مدتی را برای این صفحات تضمین می کند و آن را به یک ماده ایده آل برای تمام پروژه های فضای باز تبدیل کرده است.

• مقاومت در برابر اشعه ماورای بنفش:

پرتو نور UV اثرات مخربی روی پلیمرها دارد. این اشعه به راحتی می تواند پیوندها و زنجیره های شیمیایی را شکسته و منجر به تجزیه، تغییر رنگ و خواص مکانیکی شود. پلی متیل متاکریلات به طور طبیعی مقاومت فوق العاده و بهتری نسبت به پلی کربنات در برابر اشعه ماورای بنفش دارد.

• عدم فرسایش در هوا:

صفحات تخت پلی متیل متاکریلات از خواص مکانیکی خوبی برخوردارند، به ویژه در برابر عوامل جوی (باد، باران، تگرگ و...)
شرکت پلیمر طلایی یزد این صفحات را به مدت 10 سال در برابر عوامل جوی بیمه می کند. به همین دلیل این صفحات کاربرد وسیعی در ساختمان مدارس، تجهیزات صنعتی و تابلوها و تندیس های فضای باز پیدا کرده اند.

• ایمنی:

صفحات تخت پلی متیل متاکریلات نسبت به شیشه در برابر ضربه از استحکام بیشتری برخوردارند. اگر مورد اصابت ضربه ای در محدوده مجاز قرار گیرند، خرد نمی شوند و به قطعات کوچک شکسته نشده و به تکه های نسبتا بزرگ شکسته می شوند.

• ثبات در ابعاد:

اگر چه صفحات تخت پلی متیل متاکریلات به واسطه تغییرات دمایی و رطوبت دچار انبساط و انقباض خواهند شد، ولی بر اثر گذشت زمان هرگز دچار چروک و جمع شدگی نخواهند شد. کمی جمع شدگی هنگام شکل دهی حرارتی وجود دارد، اما پس از آن ثبات بسیار خوبی خواهد داشت.

• سبک وزن:

وزن این صفحات تقریبا نصف وزن یک شیشه با همان ابعاد و ضخامت و 43 درصد وزن آلومینیم است.

• ضریب هدایت حرارتی مناسب:

صفحات تخت پلی متیل متاکریلات عایق بهتری نسبت به شیشه هستند. ضریب کلی انتقال حرارت آن (U-Factor) تقریبا 10 درصد کمتر از شیشه ای با همان ضخامت است. بنا بر این امروزه با رشد روز افزون قیمت انرژی و مطرح شدن بحث بهینه سازی مصرف انرژی به طور جدی در مواردی که به دنبال جایگزینی برای شیشه باشیم، صفحات تخت پلی متیل متاکریلات انتخاب مناسبی هستند.

• مقاومت در برابر شوک و تنش حرارتی:

صفحات تخت پلی متیل متاکریلات نسبت به شیشه در برابر شوک حرارتی و هم چنین تنش های حاصل از اختلاف دمایی قابل توجه دو سمت پنجره مقاوم تر هستند.

• ساخت و ساز آسان:

صفحات تخت پلی متیل متاکریلات را می توان با رعایت دستور العمل های فنی به راحتی تحت عملیات برش، مته کاری، سوراخ کردن، شکل دهی، نقاشی، چسباندن و... قرار داد.

صفحات تخت پلی متیل متاکریلات در ضخامتهای 3 تا 12 میلیمتر و در ابعاد 2050*1250 و 3050*2050 میلیمتر تولید می شوند. در رنگهای سفید، قرمز، آبی شفاف و مات موجود می باشند. بنا به سفارش مشتری، امکان تولید ابعاد و رنگ های دیگر نیز امکان پذیر است.

در دکوراسیون ، روحیه ظریف و رویایی آن‌ها را در نظر بگیرید...

اکثر دخترها صورتی را به سایر رنگ‌ها ترجیح می‌دهند. دکوراسیون اتاق‌خواب رویایی آن‌ها را با رنگ و وسایل صورتی انجام دهید.

همه آن‌ها نمی‌خواهند اطرافشان پر از عروسک‌های پرنسس و پری باشد ولی همه آن‌ها حس رفاه، شکوه و زرق و برق را دوست دارند.

استفاده از پارچه‌های نرم و مخملی، مبلمان راحت همراه با رنگ‌های شاد و سطوح براق، احساس پری‌گونه را ایجاد می‌کند که با طرح‌های رنگی متنوع امکان‌پذیر است و تنها به صورتی محدود نمی‌شود. می‌توانید ازبنفش پررنگ،نارنجی و ابی مایل به بنفش استفاده کنید.

یا دیوارها را سفید و ساده به صورت کلاسیک نگه دارید و با پارچه‌های رنگی و گل‌دار اتاق را تزیین کنید. وقتی از یک شومینه قدیمی، وسایل قدیمی و میز آرایش رنگ‌شده استفاده می‌کنید، سفید خود را بیشتر نشان می‌دهد.

نکات مهم:

- از جاطلقی‌های روشن و پلاستیکی مخصوص دیوار، برای نشان دادن کارت‌پستال‌ها، عکس‌ها، گل‌های خشک‌شده یا هر چیز دیگر قابل‌توجه استفاده کنید.

- با گل‌های مونتاژ شده چراغ‌هایی با طرح‌های بچه‌گانه درست کنید.

- آویزها برای آن‌ها جالبند. می‌توانید خود با استفاده از طلق نوع پروانه‌ای یا پرنده آن را درست کنید و با نخ نایلونی آن را به یک چارچوب وصل کنید.

- با خرید یک جاجواهری گردن‌بندها را آویزان و مانع گره‌خوردگی آن‌ها شوید.

- با قرار دادن یک گهواره در گوشه‌ای از اتاق عروسک‌های او جای مشخصی خواهند داشت.

تزیین دیوار:

راه‌های جالب و مختلفی برای تزیین دیوار وجود دارد. در اتاق‌خواب دخترها، تنوع بسیار زیادی دارید. دکور دیوارها بستگی به جزییات و وسایل داخل اتاق دارد. 

اگر از پارچه‌ای طرح‌دار به عنوان پرده، روتختی و روبالشی استفاده کرده‌اید، دیوارها را ساده نگه دارید یا از برچسب‌های تک‌رنگ دیواری استفاده کنید. مثلا تعدادی پروانه یا دسته‌ای پرنده که خیلی به چشم می‌آیند.

اگر بخواهید این دو طرح را در جاهای دیگر هم استفاده کنید، می‌توانید یک آینه خریده و آن را به صورت پروانه یا پرنده درآورید.

با استفاده از برچسب حروف و نوشتن اسم فرزندتان، یک بیت شعر یا آهنگ مورد علاقه‌اش، اتاق او را اختصاصی‌تر کنید.

حتی می‌توانید از چسب‌های سیاه آماده استفاده کنید تا مشکل کپی هم نداشته باشید. تنوع این‌ برچسب ها زیاد است اما مدل‌های مختلف را باهم قاطی نکنید.

استفاده از دیوار طرح‌دار با چند شاخه گل ساده یا خط‌های راه‌راه سبک جدیدتری در استفاده از یک الگو بدون شلوغ شدن اتاق به خصوص برای دخترهای بزرگ‌تر است.

تخت‌خواب:

استفاده از تخت قاب‌دار و قابل پوشش برای اکثر دخترها رویایی است، بزرگ هم که شوند، خاطره آن برایشان باقی می‌ماند. تخت را با پرده‌های ابریشم یا گل‌دار بپوشانید تا جایی برای خلوت‌ داشته باشند. 

اگر نمی‌توانید رنگ مناسبی برای پوشش آن انتخاب کنید، می‌توانید از پارچه‌های ململ که خیلی خوب رنگ می‌شوند، به عنوان سایه‌بان استفاده کنید. اگر جا برای این تخت‌ها ندارید، یا تخت استاندارد و مناسبی از قبل آماده کرده‌اید می‌توانید این کار را با قرار دادن یک پشه‌بند در بالا و وسط تخت انجام دهید تا به صورت پرده به پایین بیفتد.

تخت‌های لبه‌دار که زیر آن‌ها خالی است، جای زیادی برای گذاشتن وسایل ایجاد می‌کنند.

اگر جای کمی دارید، میز تحریر را به تخت وصل کنید. می‌توانید از تخت‌هایی که در قسمت بالا قرار می‌گیرند، استفاده کنید و فضای پایین را به مطالعه اختصاص دهید و با آویز از سایر جا‌ها جدا نمایید.

یک گوشه دنج:

جایی را به مطالعه اختصاص دهید و با استفاده از صندلی راحتی، چادر بازی و کوسن‌هایی به شکل‌ها و اندازه‌های مختلف فضایی را برای آرامش او در نظر بگیرید. بهتر است کوسن‌ها ترکیبی از الگوهای مختلف و رنگ‌های مکمل باشند تا متنوع و چهل‌تکه به نظر برسند.

فرش ضخیم، نرم و پرزدار برای بازی او با عروسک‌ها را فراموش نکنید.

فضای نشیمن

تعریف نشیمن و عملکردهای آن در طراحی دکوراسیون منزل : فضای نشیمن از جمله فضاهایی ست که در آن طیف وسیعی از عملکردهای متعدد صورت می پذیرد، بنابراین می توان برای فضای نشیمن سه طبقه بندی عملکردی را قائل شد:

الف) فعالیت اصلی در فضای نشیمن: فضای نشیمن در اصل محل جمع شدن افراد خانواده و گفتگو است. بنابراین یک فضای نشیمن حداقل باید جایگاهی برای نشیمن و گردهمایی افراد خانواده را فراهم کند.

ب) فعالیت فرعی فضای نشیمن: در مرحله ی بعدی، فضای نشیمن می تواند امکان گوش دادن به موسیقی، دیدن تلویزیون و امکان مطالعه را فراهم کند.

پ) فعالیت تفریحی فضای نشیمن: این فضا می تواند محدوده های سرگرمی و یا حتا بازی را نیز در بر داشته باشد. به عنوان مثال فعالیت هایی چون استفاده از وسایل موسیقی، تجهیزات رایانه ای و یا بازی های بدون تحرک در فضای نشیمن می تواند اتفاق بیفتد.

ملاحظات طراحی دکوراسیون منزل در فضای نشیمن: در یک فضای نشیمن با طرح مناسب، مسیرهای رفت و آمد بهتر است با مراکز فعالیت تداخل نداشته باشند؛ علاوه بر این باید از ایجاد حرکت هایی که مسیر یکدیگر را قطع می کنند پرهیز شود.

الف) همواره باید به منظور سهولت دسترسی به تجهیزات چیده شده، امکان رفت و آمد مناسب و آسان بین آنها و امکان برقراری ارتباط مناسب بصری و شنوایی بین افراد، این تجهیزات در فاصله ی مناسبی از یکدیگر قرار بگیرند. برای ایجاد ارتباط مناسب بین افرادی که گرد هم می آیند، تجهیزات باید در فاصله ای بین 350 – 240 سانتیمتر از یکدیگر قرار بگیرند. اگر این فاصله زیاد شود، فضای فرعی بین آنها پیش می آید که در آن، امکان فعالیت های ناخواسته ی دیگر ( چون عبور و بازی کودکان ) میسر خواهد شد.

ب) چیدمان و دکوراسیون داخلی فضا باید به نحوی باشد که امکان دسترسی مناسب به تجهیزات ثابت اتاق مانند درها، پنجره ها، پریزهای برق، سیستم های تهویه و... فراهم باشد.

پ) ورودی ها و بازشوها در فضای نشیمن باید به صورتی تعبیه شوند که اندازه ی طول دیوار برای ایجاد مبلمان های متفاوت کافی باشد.

چیدمان دکوراسیون داخلی در فضای نشیمن: مسیرهای رفت و آمد چیدمان های مختلف را به وجود می آورند. در یک آرایش مناسب، حداقل اندازه ی بین وسایل و تجهیزات برای دسترسی و استفاده ی مناسب از آنها به شرح زیر است:

150 سانتیمتر برای صندلی هایی که روبروی هم قرار می گیرند.

60 سانتیمتر برای عبور یک فرد از بین وسایل.

75 سانتیمتر برای استفاده از صندلی پشت یک میز.

90 سانتیمتر برای جریان اصلی رفت و آمد و 60 سانتیمتر برای جریان محدود.

150 سانتیمتر بین وسایل سرگرمی خانواده و محل نشیمن.

37 سال از پیروزی انقلاب اسلامی می گذرد؛ انقلابی که با شعار استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی به پیروزی رسید و با تاکید بر این مفاهیم از آن پاسداری شد. در این سال ها، گاهی تفسیرهای نادرستی از برخی از این مفهوم ها، شعارها و ارزش ها صورت گرفت. در این پیوند، شماری استقلال یا همان اداره ی کشور بدون مداخله دولت های بیگانه را خودانزوایی و کشیدن دیوار دور کشور تعریف کردند. نتیجه ی این تفکر پیگیری تولید «الف» تا «ی» کالاها و خدمات مورد نیاز کشور زیر عنوان خودکفایی در تولید گندم، برنج، بنزین، خودرو و... بود. در ارتباط با مفهوم خودکفایی، به طور کلی 2 نگاه وجود دارد؛ عده یی معتقدند هر آنچه نیاز است باید در داخل کشور تولید شود و در برابر، شماری بر این باورند باید کالاهای اساسی و راهبردی را در داخل تولید کرد و در دیگر زمینه ها باید بر بخش هایی متمرکز شد که در آن مزیت اقتصادی وجود دارد. در این ارتباط، چند نکته قابل تامل است: 1- تفسیرهای نادرست سال های اخیر از مفهوم استقلال و خودکفایی، به قول معروف ما را به اقیانوسی به عمق یک بند انگشت تبدیل کرده است. در این پیوند تلاش کرده ایم که صاحب همه ی فناوری های ممکن شویم اما با صرف هزینه هایی بسیار زیاد، هنوز نتوانسته ایم حتی در صنایعی که دارای مزیت اقتصادی هستیم جایگاهی برای خود بیابیم. به عنوان نمونه، در خودرو سازی ورود پیدا کرده ایم اما با توجه به گذشت سال ها از ورود به این صنعت و همچنین حمایت های گسترده یی نظیر اعمال تعرفه های سنگین وارداتی، صنعت خودروسازی حتی نتوانسته است رضایت مصرف کنندگان داخلی را برآورده کند. تولید خودروهای بی کیفیت و گران قیمت، نتیجه ی تاکید بر خودروسازی داخلی است که علاوه بر هزینه های مالی، تاکنون خسارت های جانی گسترده یی به دنبال داشته است. 2- سیاست گذاران اقتصادی باید قبول کنند که ما در همه ی حوزه ها مزیت اقتصادی نداریم و باید به تولید کالاهایی بپردازیم که در آن از مزیت اقتصادی برخوردار هستیم و کالاهای دیگر را از کشورهای دیگر تامین کنیم. بعنوان نمونه، با توجه به دسترسی به منابع غنی گاز و میعانات نفتی با قیمت رقابتی مناسب، دارا بودن ساحل های مناسب برای ساخت بندرهای صادراتی، قرار گرفتن منابع گازی خوراک پتروشیمی در کرانه ی خلیج فارس، موقعیت جغرافیایی مناسب به لحاظ نزدیکی به بازارهای آسیا از جمله چین و هند و همچنین اروپا، فراوانی جمعیت کشور به لحاظ ظرفیت های تقاضای داخل، رژیم مالیاتی مناسب و سازگار برای صادرات و همچنین نیروی انسانی تحصیل کرده، جوان و ارزان، ما می توانیم در صنعت پتروشیمی موفق باشیم. در برابر، سابقه ی نزدیک به نیم قرن فعالیت در حوزه ی خودروسازی نشان می دهد که این صنعت مزیت اقتصادی ما نیست و برای توجیه هایی از قبیل اشتغال زایی نیز می توان در صنایعی که مزیت نسبی داریم (از جمله پتروشیمی) برنامه ریزی کنیم. 3- آنچه مشخص است این که تولید برخی کالاها صرفه ی اقتصادی ندارد. این که قطعه یی در صنعت نفت را تنها 2 یا سه شرکت تولید می کنند، به این معنا نیست که دیگران قادر به تولید آن نیستند بلکه می تواند به این مفهوم باشد که تولید این قطعه ها برای بسیاری از کشورها صرفه ی اقتصادی ندارد. اگر در یکی از صنایع، تعدادی محدود از یک قطعه ی خاص مورد نیاز است، لازم نیست خط تولید آن قطعه را در کشور راه اندازی کنیم و به این ترتیب خرسند باشیم که در آن صنعت به خودکفایی دست یافته ایم. این به معنای نادیده گرفتن تقسیم کار بین المللی است که در تولید جهانی اصلی مهم به شمار می آید. 4- خودکفایی در برخی حوزه ها غیرممکن است. کشور ما در حوزه ی کشاورزی با کم آبی شدید و چالش های زیست محیطی زیادی رو به رو است و با توجه به میزان بهره وری پایین و کمبود آب، خودکفایی در کشاورزی از نظر عقلانی ناممکن شده است. همچنان که در سال زراعی 1384-1383 رخ داد، می توان در تولید یک محصول نظیر گندم خودکفا شد اما ناگزیر در ده ها محصول دیگر وابسته تر از قبل خواهیم شد. 5- مهمترین توجیه حامیان مفهوم تقلیل یافته ی خودکفایی، مقاوم کردن کشور در برابر تحریم ها یا فشارهای خارجی است. این در حالی است که هر چه روابط اقتصادی ما با دنیا محکم تر، ساختار اقتصاد ما قوی تر و به دنبال آن اثرگذاری ما بر اقتصاد بین الملل بیشتر باشد، هم انزوای کشور امکان ناپذیر و هم تحریم بسیار دشوارتر خواهد شد. اکنون بسیاری از اقتصادهای قدرتمند جهانی با پذیرش تقسیم کار بین المللی و توجه به اصول مزیتی در اقتصاد بین الملل، استقلال را در قدرتمندسازی اقتصاد خود دنبال می کنند و به رغم تامین بسیاری از نیازهایشان از جهان خارج، نوعی وابستگی متقابل اقتصادی، تجاری و فنی در روابط با جهان خارج تعریف کرده اند. سخن آخر اینکه تولید همه ی کالاها با توجه به ظرفیت ها و ویژگی های اقتصادی کشور و واقعیت های جهان خارج توجیه پذیر نیست و باید توجه داشته باشیم که دستیابی نیم بند به برخی فناوری ها و صنایع هیچ گاه ما را به یک کشور پیشرفته، صنعتی و مقاوم در برابر فشارهای خارجی تبدیل نخواهد کرد.

یکی از مهمترین خصوصیات پروفیل های یو پی وی سی که در ساخت در و پنجره ساختمان استفاده می شوند مقاومت آنها در برابر شرایط جوی و حفظ کیفیت آنها می باشد. لذا استفاده از ترکیبات مناسب جهت ایجاد مقاومت و همچنین انجام آزمون های مختلف جهت کنترل کیفیت در این شاخصه بسیار اهمیت دارد.

 معمولا برای ایجاد مقاومت در برابر اشعه های ساطع شده از خورشید از مواد جاذب استفاده می شود. یکی از اشعه های ساطع شده از خورشید که باعث رنگ پریدگی و خرابی قطعات ساخت انسان می شود، اشعه یو وی (UV) یا فرا بنفش (Ultra Violet) می باشد. میزان اشعه ای که در نقاط مختلف جهان جذب می شوند بستگی به موقعیت جغرافیایی نقاط دارد.

 لذا با توجه به این مورد استفاده از مصالح ساختمانی و خصوصا پروفیل های یو پی وی سی با ترکیب مناسب برای مناطق مختلف توصیه می شود. در ترکیبات استفاده شده برای ساخت پروفیل های یو پی وی سی، مواد جاذب یو وی و همچنین رنگ دانه های مقاوم در برابر شرایط جوی و نور خورشید وجود دارد. مواد جاذب یو وی بعلت بالا بودن قیمت و افزایش قیمت تمام شده بصورت جزئی استفاده می شوند و مقاومت اصلی پروفیل در برابر شرایط آب و هوایی و اشعه یو وی بر عهده رنگ دانه ها است.

 رنگ دانه ای که بمنظور بالا بردن مقاومت پروفیل در برابر اشعه یو وی استفاده می شود، دی اکسید تیتانیوم است که بصورت معدنی وجود دارد و استخراج می گردد. این ماده پس از انجام فرآیند و مش بندی های مختلف در اختیار صنایع مختلف قرار می گیرد. دی اکسید تیتانیوم در ایران وجود ندارد و کلیه مصارف آن از خارج از کشور تامین می گردد. میزان استفاده از این ماده است که باعث افزایش مقاومت و همچنین افزایش قیمت تمام شده می گردد.

 میزان اشعه یو وی که به قاره اروپا ساطع می گردد بسیار کمتر و در بیشتر مناطق نصف اشعه ای است که به مناطق نزدیک تر به خط استوا ساطع می شود، می باشد. لذا با توجه به اینکه مبدا صنعت  UPVCاروپا بوده است و تحقیقات گسترده ای در این زمینه در کشورهای آلمان و اطریش صورت گرفته است، آب و هوای مناطق مختلف جهان را به دو دسته تقسیم کرده اند. دسته اول آب و هوا معتدل (Moderate) و دسته دوم آب و هوای سخت (Sever).

 برای هر کدام از دسته بندی های فوق شرایط تست آزمایشگاهی جداگانه تهیه شده و انجام می شود. لذا هر شرکت تولید کننده پروفیل باید مشخص نماید که در کدام دسته بندی تولید انجام می دهد و محصول خود را برای چه آب و هوایی طراحی و تضمین می نماید.

 یکی از مهمترین خصوصیات پروفیل های یو پی وی سی که در ساخت در و پنجره ساختمان استفاده می شوند مقاومت آنها در برابر شرایط جوی و حفظ کیفیت آنها می باشد. لذا استفاده از ترکیبات مناسب جهت ایجاد مقاومت و همچنین انجام آزمون های مختلف جهت کنترل کیفیت در این شاخصه بسیار اهمیت دارد.

 معمولا برای ایجاد مقاومت در برابر اشعه های ساطع شده از خورشید از مواد جاذب استفاده می شود. یکی از اشعه های ساطع شده از خورشید که باعث رنگ پریدگی و خرابی قطعات ساخت انسان می شود، اشعه یو وی (UV) یا فرا بنفش (Ultra Violet) می باشد. میزان اشعه ای که در نقاط مختلف جهان جذب می شوند بستگی به موقعیت جغرافیایی نقاط دارد.

 لذا با توجه به این مورد استفاده از مصالح ساختمانی و خصوصا پروفیل های یو پی وی سی با ترکیب مناسب برای مناطق مختلف توصیه می شود. در ترکیبات استفاده شده برای ساخت پروفیل های یو پی وی سی، مواد جاذب یو وی و همچنین رنگ دانه های مقاوم در برابر شرایط جوی و نور خورشید وجود دارد. مواد جاذب یو وی بعلت بالا بودن قیمت و افزایش قیمت تمام شده بصورت جزئی استفاده می شوند و مقاومت اصلی پروفیل در برابر شرایط آب و هوایی و اشعه یو وی بر عهده رنگ دانه ها است.

 رنگ دانه ای که بمنظور بالا بردن مقاومت پروفیل در برابر اشعه یو وی استفاده می شود، دی اکسید تیتانیوم است که بصورت معدنی وجود دارد و استخراج می گردد. این ماده پس از انجام فرآیند و مش بندی های مختلف در اختیار صنایع مختلف قرار می گیرد. دی اکسید تیتانیوم در ایران وجود ندارد و کلیه مصارف آن از خارج از کشور تامین می گردد. میزان استفاده از این ماده است که باعث افزایش مقاومت و همچنین افزایش قیمت تمام شده می گردد.

 میزان اشعه یو وی که به قاره اروپا ساطع می گردد بسیار کمتر و در بیشتر مناطق نصف اشعه ای است که به مناطق نزدیک تر به خط استوا ساطع می شود، می باشد. لذا با توجه به اینکه مبدا صنعت  UPVCاروپا بوده است و تحقیقات گسترده ای در این زمینه در کشورهای آلمان و اطریش صورت گرفته است، آب و هوای مناطق مختلف جهان را به دو دسته تقسیم کرده اند. دسته اول آب و هوا معتدل (Moderate) و دسته دوم آب و هوای سخت (Sever).

 برای هر کدام از دسته بندی های فوق شرایط تست آزمایشگاهی جداگانه تهیه شده و انجام می شود. لذا هر شرکت تولید کننده پروفیل باید مشخص نماید که در کدام دسته بندی تولید انجام می دهد و محصول خود را برای چه آب و هوایی طراحی و تضمین می نماید.

بررسی عملکرد دولت یازدهم در زمینه های گوناگون سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و... تصویری از میزان کامیابی یا ناکامی مسوولان در تحقق وعده های انتخاباتی 2 سال پیش را به دست می دهد. در این میان، برخی ناظران مهمترین نقطه ی قوت کارنامه ی دولت را عرصه ی سیاست خارجی می دانند؛ حوزه یی که با شرایط کلان تجاری، اقتصادی، امنیتی، علمی و... کشور پیوندی آشکار و بر دیگر مسایل کشور نیز تاثیری غیرمستقیم اما مهم دارد. در ترسیم این کارنامه به طور خلاصه باید گفت سیاست خارجی کشور طی نزدیک به 2 سال اخیر از وضعیتی بحرانی خارج شده و گام در مسیری با افق های روشن گذاشته است به طوری که در شرایط کنونی، جمهوری اسلامی ایران را می توان از مهمترین کانون های دیپلماسی و مقصد مورد نظر بسیاری از واحدهای نظام بین الملل برای گسترش روابط در زمینه های گوناگون دانست. در این پیوند، بیان چند نکته می تواند تصویری گویاتر از وضعیت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران طی 2 سال گذشته به دست دهد: 1- حل و فصل اختلاف های هسته یی بین ایران و غرب مهمترین دستورکار سیاست خارجی ایران در سال های اخیر بوده است؛ اختلافاتی که به مدت یک دهه روز به روز متراکم تر شد و به شکل کلافی سردرگم، روابط خارجی ایران را به فضایی مبهم و غیرعقلایی کشاند. پس از روی کار آمدن دولت یازدهم، شفاف سازی در مورد فعالیت های صلح آمیز هسته یی جایگزین موضع گیری های حساسیت برانگیز شد و به همین شکل منطقی همه فهم و منطبق بر قواعد بین المللی جای ادبیات چالش پراکن قبلی را گرفت. طی 2 سال گذشته رفتار هوشمندانه ی ایران در جریان گفت وگوهای هسته یی، در عمل به خلع سلاح جبهه ی ضدایرانی و در نهایت سرفرودآوردن قدرت های جهانی در برابر حقوق مسلم ایران انجامید. به این ترتیب، پس از رایزنی های فشرده ی نمایندگان ایران و 6 قدرت جهانی در چارچوب گروه 1+5، دیوارهای متزلزل ساختار ظالمانه ی تحریم ها رو به فروپاشی نهاد تا پس از 12 سال از شروع یک «بحران غیرضروری» فضایی تازه در روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران پدیدار شود. 2- بازگشت دیپلماسی به جایگاه کانونی آن در دستگاه سیاست خارجی کشور دیگر رویداد برجسته ی 2 سال گذشته بود؛ دستگاهی که به جای کارکردهایی چون رصد فرصت ها و چالش های پیش روی کشور و نیز پیگیری اهداف و منافع ملی در سراسر جهان برای سال ها به ساختاری برای ارتباط گیری های بی هدف، پراکنده و دلبخواه و به عبارتی روابط عمومی جهانی تبدیل شده بود. پس از چنین وضعیت ناامید کننده یی، نخبگانی اداره ی دستگاه دیپلماسی کشور را در دست گرفتند که به باور بسیاری از کارشناسان شرح فعالیت آنان را باید در قالب منابع آموزش دیپلماسی در دانشگاه های معتبر جهان تدریس کرد. نتیجه ی این فعالیت ها، گشایش یک به یک گره های کور پرونده ی هسته یی بود که در نهایت به توافق تاریخی بیست و سوم تیرماه انجامید. فراگیری عرصه ی دیپلماسی ایرانی همزمان با پیشبرد پرونده ی اختلاف های هسته یی، موجب بهبود وضعیت عمومی روابط خارجی با کشورهای دوست و هم سو، ایجاد زمینه های همکاری با دیگر کشورها و کاهش حجم تنش به ویژه با دولت های غربی شد ضمن آنکه حضور موثر در نشست ها و مجامع بین المللی و سازمان های جهانی و منطقه یی به طور جدی در دستورکار سیاست خارجی دولت یازدهم قرار گرفت. 3- همچنان که گفته شد، سیاست خارجی دولت یازدهم تحولی عمده در روابط ایران و غرب پدید آورد. یکی از مهمترین مولفه های این دگرگونی گشایش باب گفت وگوی مستقیم با مقام ها آمریکایی بر سر پرونده ی فعالیت های صلح آمیز هسته یی بود. این تحول سبب شد پس از دهه ها، 2 کشور بتوانند با عبور از انبوهی از اختلاف ها به نقطه یی مشترک و منافعی همگون در مذاکرات هسته یی دست یابند و به عبارتی الگویی عقلانی در فرایند رقابت در عرصه های گوناگون ایجاد کنند. در این میان، فضا برای پایان یک دهه هماوردی بی نتیجه بین تهران و پایتخت های اروپایی نیز فراهم شده است. در حالی که کشورهای اروپایی در قالب اتحادیه ی اروپا بزرگترین شریک تجاری جمهوری اسلامی ایران تا سال های میانی دهه ی 80 به شمار می آمدند، همزمان با افزایش اختلاف های هسته یی از ایران فاصله گرفتند و شانه به شانه ی آمریکا در برابر تهران قرار گرفتند. اکنون در فضای پساتوافق می توان شاهد چرخشی 180 درجه یی در سیاست کشورهای اروپایی بود به طوری که دولت ها و شرکت های اروپایی وارد رقابتی تنگاتنگ برای بازیابی جایگاه پیشین خود در روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران شده اند. 4- برخی کارشناسان می گویند در فضای پساتوافق کاهش هزینه ی دوستی و همکاری با تهران موجب افزایش پیوندهای ایران با کشورهای دوست خواهد شد. از منظری دیگر، ارتقای منزلت ایران از وضعیت برگ برنده در روابط راهبردی قدرت هایی نظیر چین و روسیه با غرب به شرایط شریکی همتراز، بر مزیت های گسترش همکاری بین تهران و کشورهای دوست خواهد افزود. رویدادهای ماه اخیر تا حدی زیادی درستی این انگاره ها اثبات و از پیامدهای رویکرد متعادل و چندجانبه گرا در تنظیم روابط خارجی رونمایی کرد. به عنوان مثال می توان به گسترش مناسبات تهران- مسکو طی ماه های اخیر و اراده ی رهبران 2 کشور برای ورود به دوره یی تازه از روابط دوجانبه به عنوان نمودی از شرایط تازه ی سیاست خارجی ایران اشاره کرد. 5- به عقیده ی بسیاری از صاحبنظران، خروج سیاست خارجی از وضعیت نابسامان پیشین، افزون بر دگرگونی در نگاه جهانیان به ایران و جایگاه منطقه یی و بین المللی کشورمان، دشمنان ایران به ویژه صهیونیست ها را در موقعیت ضعف و انفعال قرار داده است. به بیانی دیگر، صهیونیست ها و دیگر کشورهایی که سال ها در نبود فضای تفاهم تهران با جهان با پیشبرد فرایند ایران هراسی اهداف و منافع خود را در سطح منطقه یی و بین المللی دنبال می کردند و در فرایند مذاکرات هسته یی از هیچ سنگ اندازی دریغ نکردند، پس از روی کار آمدن دولت یازدهم مقهور دیپلماسی ایرانی شدند و در جایگاه بازنده ی اصلی توافق هسته یی قرار گرفتند. 6- در فضای کنونی، زمینه های پیگیری اهداف و منافع ملی در فضایی کم تنش فراهم شده است. کنار رفتن ابرهای ایران هراسی و تهدیدانگاری ایران برای امنیت بین المللی سبب شده تا اکنون جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک قدرت ممتاز منطقه یی به تکیه گاهی برای همکاری ها در جهت رفع چالش های جهانی و منطقه یی تبدیل شود؛ چالش هایی نظیر گسترش افراط گرایی و دهشت افکنی (تروریسم) که می تواند گریبانگیر همه ی واحدهای نظام بین الملل شود. در نگاهی عمقی تر به تحولات 2 سال اخیر، در جهت درک رویدادهای سیاست خارجی ایران باید به این واقعیت اشاره کرد که دستگاه دیپلماسی کشور پس از سال ها در مسیر بایسته ی آن یعنی اعتلای نظام جمهوری اسلامی ایران در سلسله مراتب بین المللی قرار گرفته و می رود تا به جایگاه شایسته ی خود دست یابد. البته در این مسیر چالش های فراوانی نیز وجود دارد که آن جمله می توان به ایجاد مناسباتی مطلوب با برخی همسایگان اشاره کرد. به رغم دستاوردهای سیاست خارجیِ مبتنی بر «تعامل سازنده با جهان» در کاهش سطح تعارض با دولت های غربی و ایجاد زمینه های گسترش همکاری با دوستان شرقی و دیگر کشورها، همچنان روابط منطقه یی ایران درگیر اختلاف ها و چالش هایی است که به نظر می رسد حل و فصل آن پس از توافق هسته یی در دستورکار دستگاه دیپلماسی قرار خواهد گرفت. در جمع بندی، شرایط کنونی سیاست خارجی را می توان وضعیتی مطلوب برای کاهش چالش های پیش رو و گسترش همکاری های منطقه یی و بین المللی در زمینه های گوناگون دانست. در این شرایط بسیاری از کشورهایِ پیشتر متخاصم با گذار از دوره ی تقابل پا به عرصه ی تفاهم و پذیرش نسبی واقعیت های ایران نهاده و به دنبال گسترش مناسبات در زمینه های گوناگون هستند. از سویی دیگر مانع ها و دشواری های افزایش تعامل با ایران روز به روز کاهش می یابد. با توجه به آنچه گفته شد کارنامه ی مسوولان سیاست خارجی دولت یازدهم را باید کارنامه یی قابل قبول و حتی فراتر از انتظار توصیف کرد. 

به رغم روند همگرایی در برهه ی پس از جنگ دوم جهانی که در فرجام به تشکیل بزرگترین اتحادیه ی منطقه یی یعنی اتحادیه اروپا انجامید، قاره ی سبز همچنان با گرایش های واگرایانه ی قدرتمندی به شکل جدایی طلبی روبرو است و این مساله موجب نگرانی برخی از کشورهای اروپایی شده است. با توجه به گوناگونی کانون های جدایی طلبی در اروپا، طبق برخی برآوردها احتمال دارد که بیش از 10 دولت تازه در قرن بیست و یکم پا به عرصه ی وجود گذارد. حتی گرایش های جدایی طلبانه در برخی از کشورها در وضعیت عملیاتی شدن قرار گرفته که به طور ویژه می توان از منطقه ی «باسک» در اسپانیا نام برد. در برخی از کشورهای اروپایی، جدایی طلبی در مرحله ی طرح درخواست قرار دارد. در برخی دیگر اقدام هایی برای اجرایی سازی آن انجام شده که به طور معمول به صورت تصویب یا برگزاری همه پرسی است. در برخی کشورهای شرق اروپا نیز گروه های شورشی مسلح نیروی پیشران اقدام های جدایی طلبانه به شمار می روند. بررسی نمونه های مهم واگرایی و استقلال طلبی در اروپا از اوکراین گرفته تا اسپانیا می تواند دریچه یی بسوی درک ابعاد این مساله و پیش بینی فرایندهای آینده بگشاید. مهمترین کانون های جدایی طلبی در اروپای غربی در منطقه ی «اسکاتلند» بریتانیا، «کاتالونیا» و باسکِ اسپانیا و منطقه ی «فلامان» بلژیک قرار دارد. در همین فهرست نام 6 منطقه در ایتالیا از جمله 2 جزیره ی «سیسیل» و «ساردینی» و جزیره «کورسیکا» از فرانسه به چشم می خورد. هر چند می توان پیش بینی کرد بقیه ی منطقه های جدایی طلب نیز به تدریج خواسته هایشان را در این زمینه افزایش دهند، اما اکنون مساله ی استقلال طلبی های ایالت های اسپانیایی از اهمیتی ویژه برخوردار است. این در شرایطی است که اسکاتلندی ها شهریورماه سال گذشته، پای صندوق های رای رفتند تا درباره ی سرنوشت اتحاد 307 ساله ی اسکاتلند با انگلیس نظر دهند. با اعلام نتیجه ی نهایی همه پرسی اسکاتلند دولتمردان لندنی به طور موقت نفس راحتی کشیدند. در تازه ترین رخداد جدایی طلبی در قاره ی سبز در پنجم مهرماه، حزب های هوادار استقلال در منطقه ی کاتالونیا توانستند اکثریت مطلق آرا را در انتخابات منطقه یی این ایالت به دست آورند. به این ترتیب ائتلافی از احزاب جدایی طلب با داشتن بیشترین تعداد کرسی ها، کنترل پارلمان آینده ی منطقه ی خودمختار کاتالونیا را در دست خواهند داشت. برخی پیش بینی می کنند به زودی فرایند جدایی کاتالونیا از اسپانیا آغاز خواهد شد؛ فرایندی که در صورت متوقف نشدن برای رسیدن به نتیجه دست کم 18 به طول خواهد انجامید. میزان مشارکت ساکنان کاتالونیا در این انتخابات 63 درصد بوده است. این رقمی قابل توجه و 7 درصد بیشتر از میزان مشارکت آن ها در انتخابات سال 2012 میلادی است. اسپانیا از جمله اعضای اتحادیه ی اروپا است و همچنان که اشاره شد از مدت ها پیش با بحران جدایی طلبی در بخش هایی از خاک خود به ویژه در ایالات باسک و کاتالونیا رو به رو بوده است اما به نظر می رسد این انتخابات مسیر تازه یی را پیش روی حامیان جدایی کاتالونیا از اسپانیا گشوده است و باید منتظر اقدام های این ائتلاف پس از گشایش پارلمان تازه در این منطقه ماند. بررسی نمونه های جدایی طلبی در اروپا نشان می دهد که بحران اقتصادی و مسایل سیاسی- هویتی، 2 متغیر اصلی تاثیرگذار بر جدایی طلبی در قاره سبز است و اکنون موضوعی به نام بحران پناهجویان و آوارگان نیز بر آن افزوده شده و ظرفیت های بیشینه شدن گرایش های جدایی طلبانه افزایش یافته است. **بحران سیاسی – هویتی اکنون اتحادیه ی اروپایی با موجی از واگرایی روبرو شده است. در کنار اشتراک های زیادی که بین 28 کشور عضو اتحادیه ی اروپا و نیز برخی نامزدهای پیوستن به اتحادیه وجود دارد اختلاف های متعددی نیز در روابط و سیاست های آن ها به چشم می خورد. در این مجموعه ی سیاسیِ واحدهای ملی، فرایندهای جدایی طلبی از طرفی اجتناب ناپذیر است و از طرفی بازتاب واقعیت های سیاسی، اقتصادی و هویتی آن ها است. در یک دید کلی باید گفت که تضاد منافع سیاسی و تفاوت های هویتی یکی از عوامل اصلی واگرایی بین کشورهای اروپایی است. بر مبنای این اختلاف های هویتی در ایالت کاتالونیا، فلاندر(منطقه یی میان بلژیک و فرانسه)، اسکاتلند، تیرول جنوبی (ایالتی در اتریش) و... تجزیه طلبان قدرت گرفته اند. به این ترتیب یکی از موضوع های مهم و عمده در بخش هایی از اروپا وجود هویت های منطقه یی است. در این ارتباط، انگیزه های قدرتمند هویتی همراه با بحران یورو انگیزه و مشوقی برای قدرت گیری روزافزون جدایی طلبان در اروپا شده است. برای نمونه، طی سال های گذشته جدایی طلبان بلژیک همواره آشکارتر و بلندتر خواسته های خود را ابراز می کنند. «بارت دی ویور» رییس حزب جدایی طلب اتحاد نوین فلاماند پس از اینکه حزبش توانست در انتخابات شوراهای محلی سال 2014 میلادی در «آنورس» در شمال این کشور بیشتر کرسی های شورا را در اختیار بگیرد، تاکید کرد که سیاست های دولت بلژیک دیگر نزد اکثریت فلامان ها پشتیبانی نمی شود. در این میان به نظر می رسد بحران پناهجویان نیز نگرانی ها در مورد بحران هویتی در اروپا را افزایش داده است چرا که بسیاری از کشورهایی که درگیر در بحران پناهجویان هستند مانند کرواسی، نگرانی شدید خود را از برهم خوردن تعادل جمعیتی ظریفی که در کشورهایشان وجود دارد، اعلام کرده اند. چنین وضعیتی از یک سو می تواند به روی کار آمدن گروه های راست افراطی در کشورهای پذیرنده ی این پناهجویان بیانجامد و از سوی دیگر، گسترش جریان راست افراطی در گسترش جدایی طلبی به عنوان متغیری واسطه یی عمل خواهد کرد و به عبارتی پیامدهایی بیشتر غیرمستقیم و کمتر مستقیم در فرایندهای جدایی طلبانه خواهد داشت. **بحران اقتصادی همزمان با ادامه ی بحران اقتصادی در اروپا که به تضعیف پایه های سیاسی- اقتصادی این قاره منجر شده و گمانه هایی مبنی بر جدایی کشورهایی چون یونان از ائتلاف های سیاسی و مالی اروپا را در پی داشته است، جنبش های استقلال طلب در بلژیک، اسپانیا و انگلیس نیز به پویش در آمده اند. به عنوان مثال، از آذرماه سال گذشته و در کمتر از سه هفته، سه منطقه در اروپا آشکارا تمایل جدایی طلبانه خود را ابراز کردند. آنچه به نظر می رسد در اروپا رخ داده، سیاست تمرکززدایی است که دولت های اروپایی و اتحادیه ی اروپا از سال های 1970 میلادی در پیش گرفته اند. دولت های اروپایی به ویژه در میانه ی بحران های اقتصادی که از سال 2008 میلادی آغاز شد تلاش کردند تا با تمرکززدایی فضای رقابت های اقتصادی را جهت عبور از بحران فراهم کنند. این تمرکز زدایی، نخست با مقاومت ایالت های ثروتمند در ان کشورها رو به رو شد و در مرحله ی دوم، تلاش ها برای جدایی از کشور اصلی افزایش یافت. برای نمونه، از زمان آغاز سیاست های ریاضت اقتصادی، در برخی از مناطق ثروتمند همچون فلامان و کاتالونیا در برابر کمک مالی به بخش های فقیرتر کشور مخالف های گسترده یی شکل گرفت و این استدلال مطرح شد که بار فقیران را نباید دارایان بر دوش بکشند. هر چند که در کشوری چون آلمان گروه های جدایی طلب تهدیدی برای مهمترین قدرت اروپا محسوب نمی شوند، اما ثروتمندان منطقه ی «باواریا» با توزیع برابر مالیات بر درآمد در همه ی ایالت ها مخالفند. به این ترتیب می توان شاهد روندهایی بود که در سطح فروملی و بر مبنای شکاف های هویتی- سیاسی و اقتصادی اروپا در حال پیشرفت است. هر چند دولت های اروپایی تلاش دارند با ابزارهای دموکراتیک، اقناع یا تبلیغات سیاسی و گسترش گرایش های ملی گرایانه در منطقه های جدایی طلب و همچنین اعمال فشارهای فراملی از طریق نهادهایی چون اتحادیه ی اروپا با این روندها به مقابله برخیزند اما این چالش همچنان به طور جدی در برابر دولت های اروپایی خودنمایی خواهد کرد.  

پروفیل های یو پی وی سی که از دهه 60 در اروپا تولید شده اند و در صنعت در و پنجره ساختمان بکارگرفته شده اند، دارای دو استاندارد اصلی می باشند. استاندارد کشور انگلستان که بعنوان استاندارد اروپا نیز مورد استفاده قرار می گیرد با عنوان BS EN 12608 که آخرین ویرایش آن سال 2003 می باشد. استاندارد دیگر که استاندارد سختگیرانه تری می باشد، استاندارد کشور آلمان و با عنوان RAL GZ 716-1 و آخرین ویرایش آن سال 2008 می باشد.
استانداردهای BS و RAL از دیدگاه های مختلف پروفیل های یو پی وی سی را بررسی می کنند که یکی از نکات مهم در آنها استاندارد ضخامت دیواره های اصلی و دیواره های رابط بین آنها (دیواره فرعی) در پروفیل می باشد.
در هر دو این استانداردها ضخامت بالاتر از 2.8 میلیمتر در دیواره اصلی و همچنین ضخامت بالاتر از 2.5 میلیمتر در دیواره فرعی بعنوان پروفیل های نوع A ویا کلاس یک در نظر گرفته می شوند. ضخامت های بالاتر از 2.5 در دیواره اصلی و بالاتر از 2 میلیمتر در دیواره فرعی نیز بعنوان پروفیل های نوع B و یا کلاس دو مطرح می شوند. در استاندارد رال همین دو نوع پروفیل از نظر ضخامت دیواره معرفی و بررسی می شوند ولی در استاندارد BS نوع سومی نیز تعریف شده است که بر اساس توافق بین سازنده و خریدار پروفیل استانداردی تعریف شود که به آن C گفته می شود. در این کلاس هیچ محدوده ای برای ابعاد در نظر گرفته نشده است و ملاک ابعاد اعلامی توسط تولید کننده است.
مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن ایران هم بعنوان متولی تدوین استاندارد ملی تجهیزات و مصالح ساختمانی، تحقیقات و مطالعات گسترده ای در این زمینه صورت داده است و  استاندارد BS EN 12608 را بعنوان استاندارد مناسب انتخاب و ترجمه نموده است که در نهایت جهت انتشار کمیته ملی استاندارد در اختیار سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی قرار گرفته است.

مباحثی که در استانداردها مورد بررسی و آزمون قرار می گیرند به شرح زیر می باشند:
- ابعاد و اندازه های پروفیل
- وزن پروفیل
- ظاهر و شرایط ارسال
- شرایط آب و هوایی و آزمون های آن
- آزمون مواد اولیه
- آزمون های حرارتی پروفیل
- مقاومت پروفیل در برابر ضربه
موارد فوق بصورت جامع در استانداردهای RAL و BS ذکر شده و در استاندارد ملی ایران نیز درج شده اند.

تست های مربوط به پروفیل UPVC
1-  شکل ظاهری و شرایط تولید :
در زمان فرآیند تولید انواع سطح مقطع پروفیل، تعداد نمونه های مشخصی جهت انجام آزمایش ها از تولید اخذ می شود. این نمونه ها پس از بررسی شکل ظاهری به مدت 12 تا 24 ساعت در آزمایشگاه نگهداری شده و سپس مورد تست های مختلف طبق استاندارد RAL GZ 716/1 قرار می گیرد. سطوح خارجی پروفیل ها که در معرض دید قرار دارند لازم است دارای رنگ سفید یکنواخت بوده و عاری از هر گونه اجسام خارجی، حفره، ترک ، حباب و سایر معایب باشند.

2-  مقاومت در برابر ضربه ناشی از سقوط جرم در دماهای پایین
Impact resistance by falling mass at low temperature   :
در این آزمایش ابتدا 10 نمونه 30 سانتیمتری از پروفیل در دستگاه Freezer قرار داده و تا دمای 15 – درجه سانتیگراد به مدت حداقل یکساعت نگهداری می شوند، سپس توسط وزنه ای به جرم 1 kg از ارتفاع 1500mm ، مورد تست ضربه قرار می گیرند. طبق استاندارد RAL نباید بیش از 10 درصد از نمونه ها (بیش از یک پروفیل) شکسته شود.

3- رفتار پس از گرم شدن  Behavior after heating :
در این آزمایش، یک نمونه 22 سانتیمتری به مدت نیم ساعت در دمای 150 درجه سانتیگراد گرم شده، سپس در دمای محیط خنک می شود . پس از انجام آزمایش، نمونه باید فاقد هر گونه تغییر شکل ظاهری (اعم از چروک، ترک،...) باشد.

4- تست جرم در واحد طول :
نمونه 250 mm با دقت 1 mm اندازه گیری شده و جرم آن با دقت 1 گرم سنجیده می شود. جرم واحد محاسبه شده نباید کمتر از 95 درصد مقدار اسمی آن، طبق استانداردهای ارائه شده باشد.

5- برگشت حرارت  Heat reversion :
سه مقطع پروفیل 220 mm انتخاب و با دو خط به فاصله تقریبی 200 mm در دو سمت سطح، به صورت عمود بر محور پروفیل نشانه گذاری می شوند. این نمونه ها پس از نشانه گذاری در کوره، با دمای 100 درجه سانتی گراد به مدت یک ساعت قرار می گیرد و پس از خنک شدن در دمای محیط، مجددا فاصله نشانه ها اندازه گیری می شود. برای هر نمونه و هر جفت علامت، ضریب برگشت حرارت به درصد محاسبه می شود. طبق استاندارد RAL برای پروفیل های فرعی (زهوار، اتصال ، کاور ، رابط و...) نباید درصد اختلاف برگشت حرارت بیش از 3 درصد و برای پروفیل های اصلی بیش از 2 درصد باشد. ضمنا برای پروفیل های اصلی، اختلاف درصد برگشت حرارت، بین دو طرف سطح نیز نباید بیشتر از 0.4 درصد باشد.

6- تست ابعاد و هندسه پروفیل :
ضخامت سطح مقطع پروفیل ها، ضخامت جداره های داخلی و خارجی و همچنین هندسه پروفیل، با استفاده از ابزارهای با دقت زیاد، اندازه گیری و با ابعاد استاندارد مقایسه می شود.

7- تست کجی :
به منظور اندازه گیری انحراف محور طولی پروفیل، دو نمونه 1000mm به صورت آینه وار روی یک سطح صاف کنار یکدیگر قرار می گیرند و به وسیله اندازه گیری دقیق، فاصله ایجاد شده در تمام محور طولی دو پروفیل، اندازه گیری می شود. انحراف پروفیلها نباید از 1 mm در کل طول یک متر تجاوز کند. به عبارتی فقط تا نیم میلی متر کجی یا انحراف در هر متر پروفیل قابل قبول است.

8- تست جوش :
سطح مقطع های پروفیل پس از مرحله جوش به صورت نمونه در آزمایشگاه تحت تست جوش قرار می گیرند. بر اساس استاندارد RAL هر یک از این سطح مقطع ها باید با رسیدن به نیروی مشخصی به مرحله شکست برسند، و در صورتی که زودتر از میزان نیروی تعریف شده، پروفیل شکسته شود محموله تولیدی مردود شناخته خواهد شد.

وقتی که از فضاهای کوچیک صحبت میشه و جاهایی که کمی جمع و جور هستن، همیشه پیشنهاد میشه که از رنگ های روشن مایل به سفید و خود سفید برای رنگ آمیزی دیوار هاش استفاده بشه و یا از لوازم با رنگ روشن برای دکوراسیونش استفاده بشه. ولی طراحان داخلی این رو کاملا درست نمیدونن و در واقع باید گفت درسته که استفاده از رنگ های تیره در فضاهای کوچیک ممکنه فضا رو بسته کنه اما با استفاده درست و به جا و ترکیب های مناسب رنگی میشه اتاق کوچک تون جذاب تر از همیشه باشه. در این مطلب توضیحاتی درباره رنگ های تیره در اتاق های کوچک صحبت میکنیم.

رنگ های تیره بسیار جذاب هستن

خیلی از مردم هنوز از به کار بردن رنگ های تیره برای رنگ دیوار های منزلشون اکره دارن و این جسارت رو به خودشون نمیدن که از رنگ های متفاوت تری برای دکوراسیون خونه استفاده کنن. این مساله تنها در مورد رنگ دیوار ها صدق نمیکنه و میشه از رنگ ها در مبلمان، پرده و چراغ ها هم استفاده کرد.

رنگ های تیره در فضاهای کوچک گاهی میتونن بسیار جذاب باشن و شما رو شگفت زده کنن. رنگ هایی مثل قهوه ای، شکلاتی، آبی، قرمز تیره و بنفش میتونن در ترکیب های مناسبی بسیار چشم نواز و آرامش بخش باشن و در عین حال شیک و جذاب باشن.

حقیقت اینه که این رنگ ها اگر درست استفاده نشه میتونه فضا رو بسیار دلگیر و گرفته نشون بده و هیچ زیبایی بصری هم نداشته باشه ولی اگر به درستی استفاده بشه میتونه بسیار گرم و دلچسب باشه و تفاوت بسیاری هم در فضای اتاقتون ایجاد بشه. در واقع فضاهای کوچک در مقایسه با فضاهای بزرگتر پتانسیل بیشتری برای احساس گرمی و صمیمیت و آرامش دارن.

ایجاد سایه روشن در اتاق های کوچک

مهمترین مساله در استفاده از رنگ های تیره ایجاد نور و سایه است. وقتی میخواید در اتاق کوچکی از رنگ های تیره استفاده کنید باید در ایجاد سایه روشن دقت داشته باشید. بازی با رنگ ها مهمترین مساله اس. مثلا اگر برای یک دیوار از رنگ تیره ای مثل سرخ(قرمز تیره) استفاده کنید و اجازه بدید که نور طبیعی زیادی بهش بتابه، بسیار زیبا و خیره کننده خواهد بود. لازم نیست که تمام اتاق رو به همون رنگ در بیارید. میتونید بقیه دیوار ها رو سفید نگه دارید و تنها یک دیوار رو رنگ کنید.

رنگهای تیره نه تنها میتونن در اتاق های کوچکتون به کار برن، بلکه در راهرو ها و دالان ها و حتی حمام هم میتونید به زیبایی از این رنگ ها استفاه کنید. حتی اگر نور طبیعی زیادی نداشتید میتونید با استفاده از یک لامپ کوچک و یا چراغ سایه روشن مورد نظرتون رو ایجاد کنید. به خصوص اینکه از مبلمان با رنگ های روشن در ترکیب با این دیوار های تیره استفاده کنید که به آسونی میتونه جذابیت و زیبایی بسیار زیادی رو ایجاد کنه.

استفاده از رنگ های براق برای فضاهای کوچک

ایده های هوشمندانه میتونه در ایجاد یک تناسب رنگی تاثیر گذار باشه. وقتی که شما مبلمان روشنی دارید و یا میخواید از لوازم روشن برای دکوراسیون فضای کوچکتون کمک بگیرید میتونید از دیوار های تیره و گرم استفاده کنید تا تعادل رنگی خوبی برقرار بشه. به خاطر داشته باشید که برای فضاهای کوچک از رنگ های کمی براق استفاده کنید. چرا که باعث بهتر منعکس شدن نور میشه و زیبایی اتاق رو چند برابر میکنه.

به زعم بسیاری از صاحبنظران، بعد از دستیابی به توافق هسته یی اکنون نوبت به اقتصاد رسیده است. بعد از اعلام خبر توافق، شرکت های اقتصادی بین المللی برای انجام مذاکرات اولیه راهی ایران شدند. نوید برداشته شدن قریب الوقوع تحریم های اقتصادی به گوش می رسد و این رویدادها باعث شده که در میان مردم امیدی برای تغییر شرایط اقتصادی به وجود بیاید. همزمان با این روند، تعدادی از نمایندگان مجلس در مسیر متفاوتی قدم گذاشته اند؛ استیضاح مرد اول اقتصاد کشور. طرح استیضاح طیب نیا وزیر امور اقتصادی و دارایی، یک روز پس از سوال «مهرداد بذرپاش» نماینده اصولگرای تهران و قانع نشدن مجلسی ها از پاسخ وزیر و اخذ سومین کارت زرد، با 25 امضا به هیات رییسه ارایه شد. مجلس از ابتدای دولت یازدهم تاکنون رویکردی دوگانه با وزیر اقتصاد داشته است. در حالی 25 نماینده مجلس طرح استیضاح طیب نیا را امضا کرده اند که در پایان جلسات رای اعتماد به کابینه دولت یازدهم، وی با کسب 274 رای از مجموع 284 رای ماخوذه، عنوان کسب بالاترین رای اعتماد در تاریخ جمهوری اسلامی ایران را به خود اختصاص داد. وزیر اقتصاد که بیست و چهارم مرداد 1392 توانسته بود بالاترین رای اعتماد را در تاریخ جمهوری اسلامی کسب کند، در هفدهم آذر ماه همان سال یعنی حدود چهار ماه بعد، نخستین کارت زرد را از مجلس دریافت کرد. وی نخستین وزیر دولت یازدهم بود که از مجلس کارت زرد گرفت. در چهاردهم بهمن 1393 نیز طیب نیا برای پاسخگویی به سوال «حمید رسایی» نماینده تهران در مجلس حاضر شد که نمایندگان قانع نشدند و به این ترتیب وی دومین کارت زرد را نیز از مجلس دریافت کرد. طیب نیا چهارشنبه هفته گذشته هجدهم مردادماه و به دنبال سوال بذرپاش و قانع نشدن نمایندگان مجلس از پاسخ های وزیر، سومین کارت زرد را گرفت و پس از آن، موضوع استیضاح مطرح شد. نمایندگان مخالف وزیر اقتصاد، مواردی از جمله «اعمال فشارهای مالیاتی»، «آمارهای متناقض دولت در حوزه اقتصاد نظیر تورم» و به طور کل «بی برنامگی و بی حساب و کتابی در اقتصاد کشور» را دلایل مخالفت خود اعلام می کنند. بی برنامگی و بی حساب و کتابی در اقتصاد کشور، اتهام وزیری است که وضعیت اقتصادی آشفته از دولت گذشته را تحویل گرفت و در طول 2 سال، آرامش را در بازار حاکم کرد؛ تورم بیش از 42 درصد را به 14 درصد کاهش داد و رشد اقتصادی منفی 6.8 درصد را به مثبت 3 درصد رساند. طیب نیا در شرایطی مسوولیت وزارت اقتصاد را به عهده گرفت که بی سابقه ترین تحریم ها علیه ایران اعمال می شد و اقتصاد کشور با مسایلی همچون تورم، رکود اقتصادی، کاهش نرخ سرمایه گذاری داخلی و خارجی، حدود سه هزار طرح و پروژه نیمه تمام، حدود 100 هزار میلیارد تومان بدهی دولت به پیمانکاران، تعطیلی بنگاه های اقتصادی، کاهش حدود یک میلیون بشکه یی صادرات نفت خام، تامین ماهانه بیش از سه هزار میلیارد تومان برای پرداخت نقدی یارانه ها، فساد اقتصادی، بیراهه رفتن روند خصوصی سازی ها، گرایش به سمت واردات بی رویه و از همه مهمتر بیکاری روبرو بود. مردان اقتصادی دولت یازدهم تاکنون توانسته اند تورم را کاهش و رشد اقتصادی را افزایش دهند؛ در رفتار مالی خود ثبات داشته باشند و بازار متشنج ارز و سکه را کنترل کنند. بنابراین اگر چه هنوز شاخص هایی از جمله نرخ تورم، رکود اقتصادی، اشتغال و نقدینگی - همچنان که دولتی ها نیز بر آن تاکید می کنند - مطلوب نیست و تا مقصد، مسیری طولانی پیش رو است، اما همه می دانیم که اقتصاد کشور در سالهای گذشته از ریل خارج شده بود و پرواضح است که مردان اقتصادی دولت یازدهم توانستند دوباره آن را به مسیر درست هدایت کنند و با این دستاوردهای اقتصادی توانستند کشورهای طرف مقابل در پرونده هسته یی را به پای میز مذاکره بکشانند و در آستانه لغو تحریم ها، بستر را برای تحرک اقتصادی آماده کنند. در شرایط جدید، علاوه بر این که سیاست های اقتصادی دولت از آشفتگی سالهای گذشته خارج شده و انضباط مالی متناسبی در سطح تصمیم سازی و تصمیم گیری اقتصادی دولت شکل گرفته است، نوید آزاد شدن دارایی های بلوکه شده، بازگشت سهم ایران در بازار انرژی جهان و همچنین حضور شرکت های بین المللی به گوش می رسد. سخن آخر اینکه دستاورد وزارت امور اقتصادی و داریی بعنوان مرکز ثقل تنظیم سیاستهای اقتصادی و مالی، بازگشت کشور از بیراهه های اقتصادی است و روند در پیش گرفته شده در این وزارتخانه نباید بخاطر فشار تعدادی از فعالان اقتصادی که سالها از پرداخت مالیات شانه خالی کرده اند متوقف شود. این را قاطبه بهارستان نشینان می دانند. 

دیروز سه شنبه جلسه ی استیضاح عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی در مجلس برگزار شد؛ جلسه یی که در آن، روح الله حسینیان، مهدی کوچک زاده، حمید رسایی، حسینعلی حاجی دلیگانی، جواد کریمی قدوسی، زهره طیب زاده، فاطمه آلیا، موسی الرضا ثروتی، محمود نبویان، مجتبی رحماندوست، بهرام بیرانوند، حسن کامران و نیره اخوان - که اکثر آنها از اعضای جبهه پایداری هستند – در به اصطلاح، «انداختن» وزیر ناکام ماندند. استیضاح وزیر راه و شهرسازی چهار ماه پیش با طرح سوال نمایندگان از وی کلید خورد و آخوندی اردیبهشت ماه برای پاسخ به سوال های برخی از نمایندگان درباره ی وضعیت «مسکن مهر» در صحن علنی مجلس حاضر شد که اکثریت به پاسخ های او رای موافق دادند و اعلام کردند از پاسخ های او قانع شدند. با این حال، سه هفته بعد برخی از نمایندگان با اعلام 24 مورد برای استیضاح وزیر راه و شهرسازی، طرح استیضاح را تقدیم هیات رییسه کردند. آخوندی برای دفاع ازعملکرد خود و پاسخ به سوال های نمایندگان 2 بار در کمیسیون مربوط یعنی کمیسیون عمران حضور یافت. پس از شنیدن گفته های آخوندی عده یی از درخواست کنندگان برکناری وی، منصرف شدند و امضای خود را پس گرفتند اما در نهایت طرح استیضاح وزیر راه و شهرسازی یکشنبه ی گذشته تقدیم هیات رییسه ی مجلس شد. این استیضاح با بهانه ی مشکلات عمومی وزارت راه و شهرسازی، مشکلات زمین و مسکن شهری و روستایی، حوزه حمل و نقل و مشکلات حوزه مالی وزارتخانه و در واقع به دنبال مسایلی دیگر که از تغییر مدیران استانی باقی مانده از دولت گذشته و تعریف نکردن پروژه های جدید نشات می گرفت، کلید خورد. وزیر راه و شهرسازی در جلسه ی علنی مجلس شورای اسلامی در مورد طرح استیضاح امضا شده از سوی 13 تن از نمایندگان، گفت: تا امروز چهار بار از نمایندگان مجلس تاییدیه گرفته ام؛ یک بار در جریان رای اعتماد و سه بار در زمان سوال نمایندگان و هر سه بار پاسخ هایم برای صحن علنی مجلس قانع کننده بوده است. وی با اشاره به اینکه بحث استیضاح از ماه های گذشته در جریان است، اظهار کرد: تاکنون چهار بار در کمیسیون عمران مجلس حاضر شده و عرایضی داشته ام که برای نمایندگان قانع کننده بوده و برخی نمایندگان امضاهای خود را پس گرفته اند. استیضاح وقتی به جریان می افتد که پاسخ های دوره های پیشین قانع کننده نباشد، در حالی که هیچ گاه رأی قانع نشدن از مجلس دریافت نکرده ام و این استیضاح جای تامل دارد. نکته یی قابل تامل در ارتباط با استیضاح وزیر راه و شهرسازی، این است که استیضاح آخوندی در شرایطی در دستور کار مجلس قرار گرفت و سوالات و تذکرهای روزانه از سوی برخی نمایندگان مجلس در شرایطی مطرح می شود که انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی در هفتم اسفندماه سال جاری برگزار می شود و سه ماه بعد از آن، نمایندگان کنونی جای خود را به منتخبان مجلس دهم خواهند داد و فرصت چندانی برای بررسی 110 طرح و نزدیک به 75 لایحه در نوبت کار مجلس وجود ندارد. نمایندگان مجلس در خوشبینانه ترین حالت تنها حدود 90 جلسه علنی فرصت دارند که به 185 طرح و لایحه، از جمله لایحه ی بودجه سال 1395 بپردازند. البته طیف تندروی مجلس در پاسخ به این درخواست که بهتر است نمایندگان به جای استیضاح وزرا به لوایح و طرح های عقب افتاده برسند، حرفی تندتر می زنند و مثلا حمید رسایی در صفحه شخصی اش در اینستاگرام می نویسد: عملکرد دولت کار را از استیضاح وزرا گذرانده؛ مجلس فقط دو کار عقب افتاده دارد: یکی بررسی لایحه توافقنامه هسته ای برجام و یکی ارایه و رسیدگی به طرح عدم کفایت سیاسی آقای روحانی که رییس مجلس مانع آن است. به هر حال، پرونده استیضاح وزیر راه و شهرسازی دیروز با مخالفت 175 نماینده مجلس و با دو پیام کلی بسته شد؛ نخست، افزایش آرای موافق آخوندی نسبت به روز رای اعتماد و دوم، مخالفت قاطبه نمایندگان با تندروهای مجلس.

وزیر راه و شهرسازی سومین وزیری است که از ابتدای کار دولت یازدهم یعنی از تابستان 1392 تاکنون برای استیضاح و برطرف کردن نگرانی و دغدغه ی عده یی از نمایندگان در زمینه ی سوء مدیریت وزارتخانه زیر امرش راهی خانه ی ملت می شود. این در حالی است که کارشناسان بر این باورند که استیضاح آخوندی با توجه به محذورات، مقدورات و کارنامه ی عملکرد مثبت او نه تنها موضوعیت ندارد، بلکه عملی شدن طرح استیضاح، درست یک روز پس از پایان همایش «فرصت های سرمایه گذاری در حمل و نقل، مسکن و شهرسازی» که با هدف جذب سرمایه های خارجی و داخلی در طرح های عمرانی انجام شده است، موجب اخلال در عملکرد این وزارتخانه می شود. این استیضاح در حالی قرار است عملی شود که بسیاری از امضا کنندگان در نتیجه ی پاسخ های وزیر در کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی طی یک ماه اخیر امضاهای خود را پس گرفته اند اما این اصرار پرسش برانگیز تعداد معدودی نماینده ی قانع نشده (تنها 13 نفر) است که وزیر را پای میز استیضاح می کشاند. این نمایندگان بی توجه به کاهش درآمدهای نفتی، کوچک شدن بودجه های عمرانی، انبوه پروژه های ناتمام باقی مانده از دولت پیشین، ضعف زیرساخت ها و... از وزیر سوال می کنند و او مانند گذشته پاسخ داده و از عملکردش دفاع خواهد کرد. یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین عوامل در عملکرد وزارت راه و شهرسازی، کمبود منابع مالی است. وزارتِ میراث دار طرح های پرشمار نیمه کاره از ماه های نخست فعالیت با کاهش شدید منابع مالی مواجه شد. افت قیمت نفت از بیش از 100 دلار به زیر 50 دلار و کاهش شدید درآمدهای ارزی به طور مستقیم بر بودجه ی این وزارتخانه تاثیر گذاشت و پیش برد طرح های عمرانی بر زمین مانده را کُند کرد. نمایندگانِ خواهان استیضاح اما با اطلاع از این شرایط که بارها وزیر به آن اشاره کرده است، خواهان تسریع در انجام طرح های در دست اجرا و کلید زدن طرح های تازه هستند. این در حالی است که آخوندی و تیم همراه او تلاش می کنند با ایجاد زمینه های لازم برای جذب سرمایه های داخلی و خارجی به منابع مالی این وزارت خانه تنوع بخشیده و کمبود منابع مالی خود را جبران کنند. برگزاری همایش دوروزه ی فرصت های سرمایه گذاری در حمل و نقل، مسکن و شهرسازی که همین امروز به پایان رسید، یکی از تلاش های ارزشمند و تاثیرگذار این وزارتخانه با همکاری وزارت امور اقتصادی و دارایی است که به یقین به جذب منابع تازه در این حوزه خواهد انجامید. تیم راه و شهرسازی دولت یازدهم در این همایش که کارشناسان آن را فصلی تازه در رونق پروژه های عمرانی کشور می دانند، تلاش کرد با رونمایی از مشوق های هفت گانه، شرایط مطلوب و جذابی را برای سرمایه گذاران مهیا و راه را برای ورود سرمایه های داخلی و خارجی به طرح های عمرانی هموار کند. آخوندی پیش از این از واگذاری 121 پروژه ی عمرانی به ارزش 25 میلیارد یورو به سرمایه گذاران داخلی و خارجی خبر داده بود. حال اما استیضاح وزیر می تواند ذهنیت سرمایه گذاران را که وزارت راه و شهرسازی به طور جدی برای جلب اعتماد آن تلاش می کند، تخریب کند. نبود ثبات و ایجاد تزلزل در جایگاه و سیاست های کلان در حوزه های عمرانی و بی پشتوانه شدن مشوق های اعطا شده در این همایش، پیامی است که به لطف استیضاح این نمایندگان به سرمایه گذاران مخابره می شود. بررسی کارنامه ی آخوندی همچنین منطق و استدلال ضعیف استیضاح کنندگان را روشن می کند. آخوندی حدود 2 سال پیش در حالی وزارت راه و شهرسازی را تحویل گرفت که طرح های عمرانی بسیاری کلید خورده اما حتی به میانه ی راه هم نرسیده بود؛ طرح هایی که کلنگ بسیاری از آنها چون «مسکن مهر» بدون توجه به بسترها و زیرساخت های لازم بر زمین خورده بود و همچنان بدون وجود دورنمایی مثبت و امیدوار کننده بودجه های عمرانی را می بلعد. آخوندی در ابتدای راه، انجام تعهدهای دولت پیشین در قبال آماده سازی و تحویل مسکن مهر را تضمین کرد اما بر گسترش آن به دلیل ویژگی مولد نبودن تردیدهایی را وارد ساخت. تداوم طرح بر زمین مانده ی مسکن مهر مانع از این نشد که وزارت خانه ی یادشده، طرح های جایگزین دیگری را برای تامین نیاز مسکن 2 دهک نخست جامعه مطرح نکند. طرح «مسکن اجتماعی» حاصل مطالعه ی گسترده و کارشناسانه ی فن سالاران، کارشناسان و خبرگانی است که تلاش می کنند با توجه به تامین زیرساخت های لازم برای زندگی شهری، شهروندان را خانه دار کنند؛ برنامه هایی که اگر خرده گیران اجازه و فرصت دهند تا مراحل کارشناسی و مطالعاتی خود را طی کند و در بستر توانمندی ها به اجرا گذاشته شود، به حتم شاهد نتایج مثبت آن خواهند بود. حدود سه هزار پروژه ی نیمه تمام عمرانی در زمان تحویل گرفتن وزارت راه و شهرسازی کافی بود تا واهمه از ادامه ی راه را در دل هر وزیری بیاندازد اما آخوندی با اتخاذ راهبرد پایان بخشی به طرح های در دست اجرا و تعریف نکردن پروژه های عمرانی تازه گام در مسیری گذاشت که اگر چه به نفع مردم بود، اما به مذاق عده یی خوش نیامد. این عده چشم به انتخابات آینده ی مجلس شورای اسلامی و برای جلب رای مردم، نیاز به گرفتن پروژه های عمرانی تازه در استان ها و شهرستان ها دارند. این گروه با استفاده ی ابزاری از استیضاح و با اعمال فشار بر وزیر خواسته های جناحی و محلی خود را پیگیری می کنند. در برابر، پافشاری کنندگان بر استیضاح تلاش های آخوندی و تیم همراه او برای تنوع بخشی به منابع مالی و جذب سرمایه های خارجی را که به طور حتم در تسریع و به سرانجام رسیدن طرح های نیمه کاره و تصویب و تعریف طرح های تازه -که همان بهانه ی نمایندگان استیضاح کننده است- به طور عملی و درازمدت موثر خواهد بود، با استیضاح پاسخ می گویند. در نگاهی کلی تر نیز باید گفت کارشکنی های مخالفان دولت هر روز در ظاهر و قامتی تازه بروز می یابد. در این راستا این مخالفت های غیرمنصفانه گاهی در کف خیابان و زیر چادرهای مسافرتی متحصنان غیرقانونی و گاه در نقد عملکرد وزیرانی ظاهر می شود که کارنامه یی مثبت و قابل دفاع طی برهه ی دوساله ی اخیر بر جای گذاشته اند. از این رو است که اصلی ترین انگیزه استیضاحگران پیگیری اغراض سیاسی و نه نقد عملکرد مسوولان اجرایی به نظر می رسد. 

چیدن اتاق کودک، شاید یکی از لذت بخش ترین بخش ها در دکوراسیون یک خانه است. استفاده از رنگ ها و طرح های شاد، عروسک ها و شخصیت های کارتونی باعث می شود این کار برای والدین جذاب شود، اما نکته مهم این است که دکوراسیون، به خصوص دکوراسیون اتاق کودک، نکاتی بسیار کاربردی و ظریف دارد که باید به آن ها نیز توجه شود.

یکی از مهم ترین بخش های دکوراسیون اتاق کودک، توجه به جنس، رنگ و اندازه پرده در این اتاق است. علت اهمیت این موضوع نیز علاوه بر سلامت جسم و روان کودک، میزان نوری است که هر کودک لازم است برای سلامتی و رشد، در این سنین دریافت کند.
اولین و مهم ترین نکته در مورد دکوراسیون اتاق کودک این است که پرده اتاق کودک، به دلیل رعایت مسایل بهداشتی، باید قابل شست وشو، شاد و متنوع و تهیه شده از الیاف طبیعی باشد. اگر اتاق فرزندتان، پنجره های کوتاه یا نیمه دارد، پرده آن را بلند انتخاب نکنید؛ چون کنجکاوی کودکانه، او را به سوی پرده می کشاند و خطر سقوط چوب پرده وجود دارد.

نور مستقیم و درخشان، گرچه فایده های بسیاری دارد، اما استفاده مداوم و همیشگی آن به شکلی که غیرقابل تنظیم باشد نیز مناسب نیست. برای تلطیف نور خورشید در روز، از پرده های نازکی که نور را از خود عبور داده، اما از تندی آن می کاهند، استفاده کنید.

قرمز، آبی، زرد و هر رنگ شاد دیگری، رنگ کودکان است؛ البته در استفاده از این رنگ ها هم باید اصولی را رعایت کرد. از رنگ قرمز خالص، برای پرده اتاق کودک تان استفاده نکنید؛ چون رنگی تحریک کننده و حساسیت برانگیز است و ممکن است موجب پرخاشگری کودکان و فعالیت بیش از اندازه آن ها شود.

پرده اتاق کودک بهتر است از رنگ آبی با تلفیق زرد یا سبز باشد؛ چون بازتاب این رنگ ها، به خصوص موقع خواب، آرامش خوبی را به مغز کودک شما می رساند.
در تلفیق این رنگ ها، به این نکته توجه کنید که بهتر است از رنگ های روشن استفاده کنید.

یک سر سوزن خلاقیت
میهمانی عروسک ها، روی پرده
با داشتن کمی خلاقیت، می توانید یک پرده طرح دار مناسب اتاق کودک تان درست کنید. اگر بخشی از پارچه روتختی کودک، باقی مانده است، طرح های روی آن را ببُرید. بهتر است برای اتاق کودک یک تا شش ساله، این طرح ها، عروسکی باشند. سپس طرح ها را با استفاده از چسب پارچه (زانفیکس)، روی پرده بچسبانید و پرده را اتو کنید. به این ترتیب، پرده ای طرح دار و هماهنگ با طرح روتختی اتاق کودک خواهید داشت.

یک تجربه
پشت پرده؛ امپراتوری کودکانه
چه بخواهید و چه نخواهید، همین که کودک تان بتواند راه برود، در فاصله بین پرده تا پنجره، یک امپراتوری تاسیس می کند. حالا، دو راه بیش تر ندارید. اول این که ابتدا با منطق، بعد با کلافگی و در نهایت، با عصبانیت، به او بفهمانید که پشت پرده، جای بازی نیست و راه دوم که به نظر مسالمت آمیزتر می آید، این است که پرده ای مناسب، برای این قلمرو و امپراتوری، درست کنید. بهترین راه برای حل کردن این مساله، استفاده از پرده های نازک است تا هم راحت تر حرکت کنند و هم نور بیش تری به داخل اتاق کودک وارد شود.

استفاده از كاغذديواري‌ اين روزها به يك فن تبديل شده است؛ مهارتی كه با دانستن تكنيک های ساده‌ای می توان آن را به راحتی در خانه اجرا كرد.
سه بعدی
شايد ديگر دوران سر كردن در فضاي طراحي‌هاي دوبعدي واقعا به سر رسیده. اين مساله را مي‌شود با نسبت خريد كاغذديواري‌هاي سه‌بعدي در بازار هم فهميد. اين روزها اگر گشتي در راسته فروشندگان كاغذديواري بزنيد، حتما اين پديده‌هاي تازه‌وارد را مي‌بينيد. كاغذديواري‌هايي برجسته كه اگر از فاصله چندمتري به آنها نگاه كنيد، طرح‌هاي خاصي به صورت برجسته دیده می‌شود. كاربرد اين كاغذديواري‌ها هم متفاوت است؛ بيشتر براي طراحي فضاي اتاق‌هاي پذيرايي بزرگ و همچنین در لابي ساختمان‌ها استفاده می شوند.

کاغذ دیواری های سه‌بعدی های شلوغ برای خانه های بزرگ‌تر و سبکترها برای خانه‌های كوچکتر
اين وسط انتخاب طرح كاغذديواري‌های سه‌بعدي بسيار اهميت دارد؛ سه‌بعدي‌هاي شلوغ براي خانه‌هاي بزرگ‌تر و سبك‌ترها براي خانه‌هاي كوچك‌تر. خوب است بدانید كاغذدیواری‌‌هاي سه‌بعدي براي نمايش سه‌بعدي‌شان به ديوارهاي بزرگ نياز دارند پس بهتر است برای خانه‌هاي كوچك اصلا سراغ اين دسته كاغذديواري‌ها نروید.

كودک

كاغذديواری هايی كه برای اتاق بچه‌ها استفاده می شوند، هيچ قاعده و قانون خاصی ندارند
كاغذديواري‌هايي كه براي اتاق بچه‌ها استفاده مي‌شوند، هيچ قاعده و قانون خاصي ندارند. هر روز بسته به شخصيت‌هاي كارتوني جديدي كه وارد دنياي كودكانه مي‌شود تنوع اين كاغذها هم در سبك و طرح‌هاي مختلف بيشتر مي‌شود و فقط رنگ‌ها هستند كه ثابت مي‌مانند. آبي، سبز، قهوه‌اي، سورمه‌اي و سفيد براي پسرها و ياسي، بنفش، زرد، گلبهي، صورتي، قرمز و سفيد هم براي دخترها. در كاغذديواري اتاق بچه‌ها اگر طرح‌ها به صورت موتيف باشد؛ يعني المان‌هاي تك به صورت كوچك روي كاغذ ساده قرار گرفته باشد مي‌توان سرتاسر اتاق را با كاغذديواري پوشاند اما اگر كاغذديواري شلوغ بود، مي‌شود اصل يك ديوار كاغذ اصلي و بقيه كاغذ ساده را هم در اين فضا پياده كرد.

رنگ های كاغذديواری می تواند به اتاق‌ها معنا و مفهوم تازه‌ای ببخشد
رنگ ها در زمان انتخاب كاغذديواري همان‌قدر اهميت دارند كه طرح و نقشه آنها. با استفاده از رنگ‌هاي كاغذديواري مي‌توان به اتاق‌ها معنا و مفهوم تازه‌اي بخشید. رنگ كاغذديواري‌ها ارتباط مستقيمي با حجم و مساحت اتاق دارد. رنگ‌هاي تيره مثل مشكي، طوسي سير يا قهوه‌اي را به هيچ عنوان در فضاهاي كوچك يا تاريك نبايد استفاده كرد براي اينكه محيط را كوچك‌تر و تاريك‌تر از هميشه نشان مي‌دهند.

كاغذديواری های بژ و طلايی برای اینکه گرمی بيشتری به فضا می دهند محبوب‌تر هستند
براي اتاق‌ها و فضاهايي كه ديوارهاي بلندي دارند، كاغذديواري‌هاي بژ و طلايي‌رنگ بهتر از كاغذديواري‌هاي طوسي و نقره‌اي‌رنگ هستند. در فضاهاي پرنور هم رنگ‌هاي بژ، طلايي و قهوه‌اي بهتر هستند براي اينكه اين رنگ‌ها نور را مي‌شكنند و فضا را بزرگ‌تر نشان مي‌دهند. كاغذديواري‌هاي بژ و طلايي معمولا محبوب‌تر از كاغذديواري‌هاي طوسي و نقره‌اي هستند برای اینکه گرمي بيشتري به فضا مي‌دهند و به درد خانه‌هاي مجلل مي‌خورند. رنگ‌هاي تيره را بيشتر در خانه‌هاي ساده امروزي مي‌توان پيدا كرد. اگر يكي از ديوارهاي سالن را تيره كرديد، براي باقي ديوارها كاغذديواري با همان طرح ولي رنگ روشن انتخاب كنيد. همه آلبوم‌هاي كاغذديواري، رنگ‌هاي روشن كاغذديواري‌هاي تيره‌رنگ را هم دارند.

در رنگ كاغذديواري‌هاي اتاق‌ها دو خط قرمز وجود دارد؛ يكي رنگ آبي و ديگري نارنجي
در رنگ كاغذديواري‌هاي اتاق‌ها دو خط قرمز وجود دارد؛ يكي رنگ آبي و ديگري نارنجي. معمولا طراحان دكوراسيون داخلي نارنجي سير را به گلبهي يا نخودي و بژ تغيير مي‌دهند و آبي‌ها را به نيلي، فيلي و … نزديك مي‌كنند چون رنگ آبي اتاق را خیلی تاريك و سرد مي‌كند و نارنجي به اتاق انرژي زیادی مي‌دهد؛ آن‌قدر كه هيچ گوشه‌اي براي آرامش در آن پيدا نمی‌شود. براي همين طراحان اين دو رنگ را براي كاغذديواري انتخاب نمي‌كنند حتي اگر مبلمان خانه و … هم تم نارنجي يا آبي داشته باشد، آن‌وقت رنگ ديوارها را به نقره‌اي يا سفيد يا صورتي و بنفش نزديك مي‌كنند اما هيچ‌وقت سراغ نارنجي يا آبي سير نمي‌روند؛ مگر اينكه واقعا صاحبخانه بر اين كار اصرار داشته باشد!

در زمان نصب كاغذديواري‌ها بايد رنگ و طرح غالب روي دیوار اصلی نصب شود
در زمان نصب كاغذديواري‌ها بايد رنگ و طرح غالب روي دیوار اصلی نصب شود. براي تشخیص اين ديوار يك قانون كلي وجود دارد؛ اينكه در اتاق خواب اين ديوار درست هماني است كه سر تخت در آن جا مي‌گيرد و در اتاق نشيمن ديواري كه مبل اصلي خانه پشت به آن قرار داده مي‌شود يا ديواري كه پشت بيشترين تعداد وسايل خانه قرار گرفته است. يادتان باشد ديواري كه در آن در يا پنجره قرار گرفته باشد، ديوار اصلي خانه نیست.

به محض ورود به محيطی هر ديواري كه بيشتر از همه توجهتان را جلب كرد، همان ديوار اصلي است
براي انتخاب ديوار اصلي خانه يك راه ساده ديگر هم هست؛ اينكه به قدرت احساس و بينايي‌تان تكيه كنيد. به محض اينكه وارد محيطي شديد هر ديواري كه بيشتر از همه توجهتان را به خودش جلب كرد، همان ديوار اصلي به حساب مي‌آيد. ديوارهاي كوچك را هم در انتخاب‌هاي‌تان نگذاريد چون طرح زدن روي اين ديوارها باعث مي‌شود خانه كوچك‌تر از معمول نشان داده شود.

اگر ديوار در يک سمت ورودي خانه باشد و به عنوان ديوار اصلي خانه انتخاب شود، اتاق بزرگ‌تر به نظر مي‌رسد
استفاده از كاغذديواري با تركيب رنگ غالب براي ديوار مقابل در ورودي اتاق‌هاي بزرگ مناسب است چون اين انتخاب فضا را كوچك‌تر نشان مي‌دهد. اگر ديواري كه در يك سمت ورودي خانه است به عنوان ديوار اصلي خانه انتخاب شود، آن وقت اتاق بزرگ‌تر و كشيده‌تر به نظر مي‌رسد. اگر دو ديوار كناري در ورودي هم كاغذ شوند، فضا تنگ‌تر و بيشتر فشرده به نظر مي‌رسد.

مناسبات جمهوری اسلامی ایران با کشورهای اروپایی مناسباتی سنتی به شمار می رود و با توجه به نزدیکی ایران به مرزهای شرقی اروپا می توان از نوعی همسایگی دور سخن به میان آورد. روابط ایران با کشورهای اروپایی به طور ویژه در حوزه های اقتصادی دربردارنده ی فرصت ها و مزیت های فراوانی برای 2 طرف بوده است. در این زمینه با توجه به نیازها، ظرفیت ها و توانایی های ایران و اروپا در حوزه های گوناگون می توان به نوعی هم تکمیلی اقتصادی اشاره کرد. بنا بر این، رفت و آمدهای پرشمار هیات های دیپلماتیک و اقتصادی اروپایی به ایران به ویژه در فضای تازه ی سیاست خارجی کشورمان به هیچ وجه تعجب آور نیست. پس از نمایان شدن نخستین دستاورد سیاست تعامل سازنده یعنی شکل گیری توافق هسته یی، هیات های گوناگونی از کشورهای آلمان، فرانسه، ایتالیا، اتریش و چک برای بهره گیری از ظرفیت های سیاسی و اقتصادی ایران و مزایای تحول در روابط راهی تهران شدند. در ادامه ی این روند، «خوزه مانوئل گارسیا» وزیر امورخارجه، «آنا پاستور» وزیر انرژی و «خوزه مانوئل سوریا» وزیر صنعت و گردشگری اسپانیا به همراه هیاتی از بازرگانان این کشور به تهران سفر کرده اند. وزیر امورخارجه ی اسپانیا پیش از این در اسفندماه 1392 به تهران آمده بود و این دومین سفر وی به ایران است. در این پیوند، دیدار «حسن روحانی» رییس جمهوری اسلامی ایران با «ماریانو راخوی» نخست وزیر اسپانیا در حاشیه ی مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک در مهرماه 1392 را می توان نقطه ی عطف مهمی در روابط 2 کشور دانست. روابط ایران و اسپانیا در دهه های اخیر با وجود برخی فراز و فرودها از ویژگی ثبات برخوردار بوده است. پس از انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 نیز بسترهای گوناگون همکاری و مزیت های روابط دوجانبه سبب شد این مناسبات رشد قابل قبولی داشته باشد. با شکل گیری اتحادیه ی اروپا و پیوستن اسپانیا به آن، عضویت مادرید در این اتحادیه به متغیر مهمی در روابط ایران و اسپانیا تبدیل شد. در دوره ی ریاست اسپانیا بر اتحادیه ی اروپا (نیمه نخست سال 2002) شاهد یکی از دوره های درخشان روابط ایران و اتحادیه ی اروپا بوده ایم. گفت وگوهای فراگیر بین ایران و اتحادیه ی اروپا در همین دوره انجام گرفت و زمینه ی مناسبی نیز برای رایزنی های مربوط به موافقتنامه ی تجارت و همکاری فراهم شد. اسپانیا در نیمه ی نخست سال 2010 میلادی نیز برای دوره یی دیگر در جایگاه ریاست اتحادیه ی اروپا در پیشبرد گفت وگوهای هسته یی با این اتحادیه فعال ظاهر شد. با وجود این پیشینه ی مناسب، روابط تهران- مادرید برای یک دهه زیر تاثیر تنگناهای بحران هسته یی وارد دوره یی از رکود شد. اینک با حل و فصل اختلاف های هسته یی تهران و غرب، مقام های مادرید به دنبال ایجاد فضایی مساعد برای گسترش همکاری با جمهوری اسلامی ایران و افزایش تعامل در زمینه های گوناگون هستند. در ادامه، درباره ی مناسبات ایران و اسپانیا باید به چند نکته اشاره کرد: 1- در حوزه ی مناسبات سیاسی، روابط ایران و اسپانیا از پیشینه یی 600 ساله برخوردار است. در این دوره ی زمانی طولانی کمتر چالشی در روابط سیاسی رخ نموده و احترام متقابل یکی از مهمترین عنصرهای مناسبات دوجانبه بوده است. افزون بر مسیر معمول روابط دوجانبه و با توجه به عضویت غیردایم اسپانیا در شورای امنیت سازمان ملل، اکنون رایزنی های 2 کشور در رابطه با موضوع های گوناگون بین المللی در جریان است و طی ماه های گذشته بر میزان آن افزوده شده است. در فضای متحول بین المللی ناشی از توافق هسته یی وین و آغاز به کار دولت تازه ی اسپانیا، شاهد یکصدمین سالگرد برقراری روابط دیپلماتیک تهران و وین در فضایی مساعد خواهیم بود. در زمینه ی روابط سیاسی باید به این مساله اشاره کرد که بر خلاف برخی کشورهای غربی، اسپانیا کمتر به دنبال رفتارها و مواضع چالش برانگیز در حوزه ی مسایل بین المللی و نیز منطقه ی خاورمیانه بوده و از این رو می توان در عرصه هایی نظیر مبارزه با تروریسم، خشونت و دیگر چالش های بین المللی به نقاط مشترکی با این کشور دست یافت و مسیر همکاری های آتی را هموار ساخت. 2- در حوزه ی مناسبات تجاری، بیشترین حجم مبادله های تجاری میان ایران و اسپانیا مربوط به سال 2011 میلادی است که طی آن ارزش تجارت 2 کشور به رقم 4.7 میلیارد یورو رسید. در این سال عمده ی تجارت 2 کشور مربوط به صدور انرژی ایران به اسپانیا بوده است. در این زمینه، اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران آماری مربوط به مبادله های تجاری 2 کشور در دوره ی چهار ماهه نخست سال 1394 اعلام کرد که شامل صادرات ٨٩ میلیون دلاری ایران به اسپانیا و واردات ٥٣ میلیون دلاری از این کشور بوده است. این آمار نشان می دهد که زمینه های مناسبی برای بازگشت مبادله های تجاری به مرز پنج میلیارد دلار و فراتر از آن وجود دارد. از جمله این زمینه ها می توان به قراردادهای رسمی اقتصادی طی بازه ی زمانی سال های 2000 تا 2014 اشاره کرد که شامل موافقتنامه ی پرهیز از گرفتن مالیات مضاعف، تشویق و پشتیبانی متقابل از سرمایه گذاری، حمل و نقل جاده ی، یادداشت تفاهم همکاری گردشگری، استاندارد و تفاهم شیلاتی است. 3- در عرصه ی روابط و همکاری های اقتصادی، حوزه ی انرژی از اهمیت فراوانی برخوردار است. این حوزه در برخی دوره های زمانی، افزون بر ارایه ی ظرفیت گسترده در بخش صادرات نفت ایران به اسپانیا، موضوع هایی مانند سرمایه گذاری مشترک شرکت های 2 کشور در زمینه ی تولید انرژی ایران را نیز در بر گرفته است. با وجود این، روند همکاری ها در حوزه ی انرژی طی سال های گذشته زیر تاثیر تحریم ها شاهد عقبگرد بوده است. حوزه ی صنعت از دیگر عرصه های همکاری شرکت های ایرانی و اسپانیایی است. صدور انواع ماشین آلات صنعتی اسپانیا در بخش سرامیک، نساجی، اتوماسیون، تجهیزات بالابر، شیرآلات صنعتی، تجهیزات صنایع غذایی، صنایع شیمیایی مرتبط با کشاورزی، صنایع بهداشتی و... از جمله زمینه ها و ظرفیت های موجود در روابط اقتصادی بوده است. در بخش قطعه ی خودرو و صنعت دارویی نیز ظرفیت های خوبی برای همکاری شرکت های 2 کشور وجود دارد. 4- در ترکیب هیات اسپانیایی، وزیر مسوول در امور گردشگری و وزیر عمران به عنوان مسوول امور زیرساختی صنعت گردشگری نیز حضور دارند و در کنار آنان مدیران شرکت هایی راهی ایران شده اند که در امور هتل سازی و گردشگری فعالیت بین المللی دارند. اسپانیا سومین مقصد گردشگری جهان پس از کشورهای فرانسه و آمریکا محسوب می شود. توانمندی این کشور در حوزه های گوناگون جذب گردشگر که بر پایه ی سرمایه های تاریخی، آثار فرهنگی، اکوتوریسم، بهره گیری از فرهنگ های محلی مناطق مختلف است برای ایران به عنوان کشوری که در برخی از این جنبه ها دارای ظرفیت های مشابهی است، از اهمیت بالایی برخوردار است. در این باره باید گفت ظرفیت های قابل توجه ایران به لحاظ قدمت بناهای تاریخی و آثار باستانی، غنای فرهنگی بر مبنای مولفه هایی چون آداب و رسوم قومیت های گوناگون و در کنار آن جاذبه های اقلیمی مرتبط با اکوتوریسم در نقاط گوناگون کشور شرایط مناسبی را برای همکاری با کشورهای موفق و صاحب تجربه در صنعت گردشگری مانند اسپانیا ایجاد کرده است. با اعلام سازمان جهانی گردشگری، ایران دهمین کشور جذاب و با ظرفیت در صنعت گردشگری و پنجمین کشور برتر در اکوتوریسم به شمار می آید که این ظرفیت ها می تواند در همکاری با کشوری چون اسپانیا شکوفا شود. جمهوری اسلامی ایران و اسپانیا به عنوان کشورهایی با قدمتی تاریخی و دارای مناسباتی باثبات می توانند در حوزه های گوناگون سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در چارچوب روابط دوجانبه و در قالب مناسبات ایران و اتحادیه ی اروپا روابط خود را گسترش دهند. آنچه مقام های تهران و مادرید طی 2 سال گذشته به دنبال آن بوده اند، شناخت ظرفیت های سیاسی، اقتصادی و تجاری و ایجاد فضایی پویا برای آغاز دوره یی تازه از مناسبات بوده است. اکنون در ادامه ی این راه، سفر وزیران اسپانیایی افزون بر کمک به شناخت بهتر از نیازها و توانایی های متقابل، می تواند مسیر همکاری ها در زمینه های گوناگون را هموار کند. 

با پایان جنگ جهانی دوم و حضور پرشمار یهودیان از طیف هایی گوناگون در آمریکا، گروه های یهودی برای تاثیرگذاری بر سیاست و اقتصاد آمریکا شکل گرفت. در اوایل دهه ی 50 میلادی بود که نخستین فرایندهای لابی گری، به ویژه لابی گری یهودیان در آمریکا به راه افتاد. این گروه به هم پیوسته از یهودیان آمریکایی که در سیاست و اقتصاد نقش پررنگی ایفا می کردند، شکل تازه یی از تاثیرگذاری یک اقلیت قومی - مذهبی را درون ساختار تصمیم سازی آمریکا سازماندهی کردند و با ورود به حوزه های سیاسی و اقتصادی کلیدی این کشور درصدد سیاست سازی برآمدند. نتیجه ی این روند را می توان در نام گرفتن جامعه ی سیاسی آمریکا به مهد لابی ها دید. «کمیته ی روابط عمومی آمریکا - اسرائیل» مشهور به «آیپک» در سال 1951 میلادی (1330 خورشیدی) به رهبری «آی .ال.کنن» شکل گرفت. نخستین قدرت نمایی آشکار آیپک در سال 1984 بود. در آن سال، آیپک توانست با بسیج امکانات خود، «چارلز پرسی» سناتور پرقدرت آمریکایی که ریاست کمیته ی روابط خارجی سنا را بر عهده داشت و از مخالفان آیپک بود، از صحنه ی سیاسی خارج کند. نفوذ آیپک حاصل کمک مالی اعضای این سازمان به ستادهای انتخاباتی سیاستمداران آمریکایی از رییس جمهوری گرفته تا اعضای کنگره است. برای دهه ها، تلاش آیپک بر این بود که پشتیبانی هر 2 حزب دموکرات و جمهوریخواه برای حضور در عرصه ی سیاست آمریکا را به دست آورد. آیپک طی 8 دهه حضور در عرصه ی سیاست آمریکا توانسته است به مهمترین هدف خود یعنی بهره گیری از کمک و پشتیبانی آمریکا برای بقای رژیم صهیونیستی دست یابد. اکنون به نظر می رسد 2 تحول مهم باعث شده تا اتحاد و ائتلاف همیشگی دولت آمریکا و لابی یهودیان تا حدودی متزلزل شود و به صف آرایی این 2 بر سر موضوعی چون توافق هسته یی بیانجامد. نخست این که، دموکرات ها تا دهه ی 80 میلادی به دلیل پشتیبانی گسترده تر دولت های دموکرات از صهیونیست ها در جلب پشتیبانی و همکاری آیپک دست بالا را داشتند اما این وضعیت از زمان روی کار آمدن «باراک اوباما» رییس جمهوری آمریکا به آرامی به نفع جمهوریخواهان تغییر کرده است. این تغییر آن چنان بوده که آیپک به متحد جمهوریخواهان و پشتیبان منشور و بینش سیاسی آنان تبدیل شده است. طبیعی است که در چنین شرایطی، طیفی از دموکرات ها از آیپک فاصله گیرند و این گروه را صدای جناح تندرو و افراطی حزب جمهوریخواه بدانند. دگردیسی دوم، حضور بلندمدت «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر افراطی رژیم صهیونیستی در صدر دستگاه اجرایی این رژیم است. نتانیاهو از زمان روی کار آمدن، ورای موضوع هسته یی، در حوزه ی مهم دیگر سیاست خارجی آمریکا یعنی «روند سازش» در خاورمیانه، موضعی سختگیرانه و حتی در مقابل سیاست دولت اوباما اتخاذ کرده است. پیامد این وضعیت، برخورد آیپک با هسته یی پرقدرت در حزب دموکرات به رهبری اوباما و همگرایی کامل آیپک با حزب جمهوریخواه آمریکا است. به این ترتیب، روند «پشتیبانی دو حزبی» که برای سال ها الگوی موفقیت آیپک در صحنه ی داخلی و سیاست خارجی آمریکا بود، لرزان شد و در ادامه ی این روند، به دلیل وجود شکاف های عمیق بر سر پذیرش توافق هسته یی ایران و گروه کشورهای 1+5 این گروه و حامیان آن شکست کم سابقه یی را پذیرا شدند. از دیگر سو، دستیابی ایران و گروه 1+5 به راهکاری در زمینه ی حل و فصل اختلاف های هسته یی سبب شد تا چهره ی متفاوتی از آرایش و کنش لابی های یهودی و رویکرد این گروه ها در قبال دولت اوباما بروز یابد. در این زمینه، لابی یهودی «جی استریت» و آیپک 2 گروهی به شمار می روند که بر سر برجام در مقابل هم ایستاده اند. جی استریت لابی یهودی - آمریکایی است که در سال 2008 تاسیس شده است. مهمترین هدف و فعالیت جی استریت در زمینه ی به نتیجه رسیدن صلح خاورمیانه و جلوگیری از افزایش مناقشه میان فلسطینیان و رژیم صهیونیستی است. این گروه مدعی است دیدگاه اکثریت جامعه ی یهودیان آمریکا را نمایندگی می کند. در نظرسنجی سال 2013 میلادی موسسه «پیو»، جی استریت از جمله «لیبرال ترین» گروه های دموکرات در سیاست آمریکا معرفی شد. دوسوم یهودیان پرسش شونده در این نظرسنجی خود را دموکرات یا متمایل به دموکرات معرفی کردند. نظرسنجی های تازه ی لابی جی استریت نیز نشان می دهد که 60 درصد آمریکایی های یهودی از توافق با ایران پشتیبانی می کنند. به این ترتیب می توان گفت تاکتیک عملیاتی این 2 طرز تفکر حتی برای دستیابی به اهداف مشترک، با یکدیگر تفاوت دارد. بر مبنای این تفاوت در روزهای آینده، جریان های دست راستی لابی های یهودی به رهبری نتانیاهو و جریان های لیبرالی به رهبری اوباما رییس جمهوری آمریکا برای چندمین بار در برابر هم صف آرایی می کنند. در این میان، برجام به عنوان دستاورد گفت وگوهای ایران و گروه کشورهای 1+5 سبب شده است تا در میان خود لابی های یهودی در داخل آمریکا شکافی عمیق ایجاد شود. این در حالی است که پیش از این، یهودیان از انسجام و هماهنگی ویژه یی برای تاثیرگذاری بر سیاست خارجی امریکا برخوردار بودند. همچنان که گفتیم این شکاف به نوبه ی خود به شکافی بزرگتر میان دموکرات های یهودی و بزرگترین لابی یهودی در آمریکا یعنی آیپک نیز منجر شده است. به نظر می رسد که برجام توانسته در حوزه ی داخلی آمریکا کارکردی فراتر از یک تحول عادی را ایجاد کند. به رغم ائتلاف و اتحاد طولانی مدت دولت های دموکرات و لابی آیپک، در جریان رای گیری های سنای آمریکا مشخص شد دموکرات های یهودی سنا، راه خود را از لابی یهودی آیپک جدا کرده اند. با توجه به پیش رو بودن انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 میلادی آمریکا، بسیاری از ناظران در انتظار محک دوباره ی کنشگری آیپک و دیگر لابی های یهودی و تاثیر آن در کشاکش رقابت 2 حزب مهم سیاسی در جریان انتخابات هستند. اکنون، ورای پیامدهای مستقیم برجام و میزان تاثیرگذاری آن بر روندهای داخلی آمریکا، شکافی در حوزه ی لابی گری و ارتباط های این گروه ها با کانون های قدرت و احزاب سیاسی ایجاد شده که می تواند تا حد قابل توجهی بر تحولات آتی اثرگذار باشد.