از آنجا که عنصر رنگ و لزوم انتخاب آگاهانه ی آن در معماری و دکوراسیون داخلی از اهمیت بالایی برخوردار است تصمیم گرفتیم مقالات علمی و تخصصی موجود در این رابطه را برای آشنایی هر چه بیشتر خوانندگان عزیز در این سایت قرار دهیم.

رنگ به عنوان یک زبان جهانی احساسات را تحریک میکند، فرهنگها را شکل میدهد و پیش زمینه جهان ما را میسازد . رنگ تاثیر فیزیکی و روحی خاصی را بر روي افراد می گذارد و همچنین بر سیستم عصبی ، قدرت بینایی ، سیستم گوارش نیز تاثیر گذار است و افراد واکنشهاي متفاوتی نسبت به رنگهاي مختلف از خود نشان می دهند ، عکس العمل افراد به فاکتورهاي متعددي نظیر فرهنگ ، جنسیت ، سن ، موقعیت احساسی و ذهنی ، به تجربه هاي خاص فردي بستگی دارد . البته نوع و شدت این واکنش ها نیز منحصر بفرد است. رنگها داراي نیروي خاصی هستند و هر یک از طیفها یک احساس عمیق را در محیط القا می کنند . رنگ جزو جدایی ناپذیر و ضروري زندگی و محیط پیرامون انسانهاست زیرا با کمک آن میتوان احساسات خود را بیان کرد و حالاتی را با رنگ به وجود آورد که بتوان تأثیر لازم و مناسب خود را بگذارد.رنگ ها عمیقا بر حالات ، روحیه ، رفتار و روابط عمومی و اجتماعی تاثیر می گذارند و سبب می شوند فرد شدیدا احساس اعتماد به نفس ، امید و یا احساس نشاط و سرزندگی کند و همچنین این امکان وجود دارد که احساس کسلی و بی حوصلگی یا ناراحتی و اندوه را القا کند . بنابراین به نقش و تاثیر انواع رنگها در محیط بایستی توجه داشت تا انتخابی صحیح و مفید داشته تا بتوان از محیط پیرامون خود لذت برد. در این مقاله سعی شده است به بررسی تاثیر رنگ بر دکوراسیون داخلی ونحوه کنار هم قرارگیري رنگ ها (ترکیب رنگ) در فضاهاي مختلف پرداخته شود .

با ترکیب نورها میتوان رنگهای مختلف را ایجاد کرد . برای مثال، نور قرمز در ترکیب با نور زرد، رنگ نارنجی را به وجود میآورد . رنگی که بر اثر ترکیب دو رنگ دیگر به وجود آید را ترکیبی میگویند. (1) بعضی از رنگها، مثل زرد و ارغوانی، در صورت ترکیب شدن، همدیگر را خنثی میکنند و نور سفید میسازند . این رنگها را نیز رنگهای مکمل مینامند. (2) رنگ یکی از جالب ترین جنبه های دکوراسیون و طراحی داخلی است .

طراحان دکوراسیون امروزه بیش از هر چیز به سلیقه و روحیات ساکنین خانه توجه میکنند . هر یک از ما احتمالاً رنگهای مورد علاقه خود را میشناسیم و انتخاب و سلیقه ما اغلب بهترین راهنما برای انتخاب مجموعه رنگی مناسب برای محل زندگی و دکوراسیون منزل است . امروزه ثابت شده است رنگها براحتی روی سیستم عصبی، قدرت بینایی، سیستم گوارش، حالات روحی روانی افراد و اخلاق فردی آنها تاثیر میگذارند، بنابراین برای استفاده مفید از رنگ لازم است اثر روانشناختی آن را که میتواند در انتخاب دکوراسیون داخلی ، لباس، محیط و... وارد عمل شود، درك کنیم . گاه به کارگیری رنگهای نامناسب ، تاثیرات منفی بر مذاهب، فرهنگها، خلق و خوی افراد و راندمان کاری گذاشته که در دراز مدت تاثیرات مخرب آن آشکارا به چشم میخورد . طراحی داخلی و ساختمانی شامل کاربردی از بسیاری از عناصر بهم پیوسته از قبیل ، فضا ، شکل ، ساختار ، نور ، بافت می شود و یکی از تصمیمات مهم در مورد دکوراسیون داخلی رنگ و رنگ کاری میباشد (3) رنگ جزء مهمی در ایجاد سطح کیفی داخل ساختمان است، می بایست قبل از هرچیز طرح کلی رنگ را در روند طراحی مورد بررسی قرار داد . بهترین رویکرد نسبت به انتخاب رنگ این است که آن را جزء مهمی در طراحی در نظر بگیرم به جای آنکه آنرا به شکلی سطحی و پیش پا افتاده بعد از اتمام کار مورد توجه قرار دهیم . طراحی موثر رنگ ها هیچ هزینه اضافی در ساخت و بازسازی ساختمان و دکوراسیون تحمیل نمیکند . فقط کافی است که آن را از جلوتر در دستور کار قرار دهیم . بهترین کار اینست که رنگ های وسایل و دیوارها را به منظره جزئی در اهداف کلی طراحی در نظر بگیریم . آیا محیط باید آرام بخش یا شاد یا هیجان انگیز باشد ؟ آیا سطح داخلی باید یک پیش زمینه خنثی را برای اساس منزل داشته باشد و یا خود به تنهایی تند و چشمگیر به نظر برسد ؟

موفقترین طراحی های داخلی رنگها در مقابل اهداف کلی طراحی بسیار تاثیر پذیرند . اولین گام تعیین اهداف طراحی است . سپس مشخص کنید که آیا رنگ می تواند در پدید آوردن حالتی بکار رود یا به عنوان راه حلی برای مشکلات مربوط به طراحی داخلی عمل کند . رنگ، ابزار مناسبی برای جلب توجه به سوی جنبه های مطلوب و یا استتار جنبه های نامطلوب محیط است . 

گاهی فکر می کنیم توجه کردن به جزئیات در دکوراسیون داخلی کاری بیهوده است. جالب است بدانید طراحان موفق دکوراسیون داخلی نظر متفاوتی دارند. این طراحان به جزئیاتی مثل نصب یک تابلوی زیبا روی دیوار، انتخاب قاب آینه ای خاص یا گلدانی زیبا بسیار توجه می کنند. اگر دل تان یک فضای لاکچری می خواهد باید دنبال المان های خاص باشید؛ کوچک های بزرگی که بیش از آنکه فکرش را بکنید به چشم می آیند.

گالری رسپینا با مدیریت نادر یزدآبادی با پرداختن به جزئیاتی مثل سیستم آویز جدید، تابلوهایی دکوراتیو، گلدان و. . . به دنبال خلق فضایی خاص و توام با آرامش برای مخاطبانش است. این گالری که از سال ۸۴ فعالیتش را آغاز کرده، از همان زمان اقدام به وارد کردن پروفیل های چوبی، آثار چاپی نقاش های مطرح جهان از شرکت های معتبر اروپایی، گل های مصنوعی و گلدان هایی خاص و همچنین سیستم آویز تابلو کرده است. اغلب مشتری های این گالری بیمارستان ها، مجتمع ها و برج های مسکونی لوکس هستند. گالری رسپینا برای کسانی که دل شان دکوراسیونی متفاوت می خواهد، پیشنهاد های تازه ای دارد.

گلدان ها و باکس های گل

گلدان های وارداتی رسپینا از جنس چوب و دست ساز هستند. البته گلدان های دیگری هم با طراحی و اجرای تیم ایده پرداز این گالری ساخته می شود. جنس گلدان ها از چوب و MDF است. گلدان ها از آن دست المان هایی است که امکان حضورشان در اکثر فضاهای مسکونی، اداری، درمانی و. . . وجود دارد. جایگاه گل و گلدان فقط روی میز یا کنار دیوار نیست!

در راهروهای بیمارستان ها، هتل ها، کنار میز پذیرش و. . . جایگاه مطلوبی برای داشتن یک یا چند گلدان زیبا است. القای حس امید به زندگی در فضاهای درمانی بسیار تاثیرگذار است. حضور گلدان به خصوص با گل ها و شاخ و برگ هایی سبزرنگ در راهروهای فضاهای درمانی آرامش بخش است چرا که انسان با این رنگ رابطه حسی خوبی برقرار می کند. درست است که حضور گل طبیعی فضا را تلطیف می کند اما برای فضاهایی که نور طبیعی مناسبی ندارند یا امکان رسیدگی به گل وجود ندارد چه بهتر که گل مصنوعی با کیفیت و خوش رنگ و لعابی را جایگزین گل طبیعی کنید.

قاب آینه

یک ویژگی بسیار تاثیر گذار که باعث متمایز شدن آینه می شود، نوع قاب آن است؛ مساله ای که تا به حال کمتر به آن توجه شده است. نوع طراحی و انتخاب قاب آینه به دکوراسیون و نوع فضای شما بستگی دارد. قاب آینه هایی با سبک مدرن، کلاسیک، دکوراتیو و. . . وجود دارد. طراحی دکوراسیون فضای شما مدرن است؟

اگر پاسخ شما مثبت است، مسلما نمی توانید یک قاب آینه کلاسیک انتخاب کنید چون با فضا و دیگر اجزای دکوراسیون شما همخوانی نخواهد داشت. آینه ها کانون توجه هر فضایی هستند. آینه را می توانید روی شومینه، کنسول، دیوار و. . . نصب کنید. آینه بسته به اینکه کجای فضا قرار گرفته باشد می تواند انعکاس دهنده بسیار خوبی از فضای اطرافش و همچنین نور باشد.

سیستم آویز تابلو

آویزهای زنجیره ای که در گالری ها و موزه ها، آثار هنری را به دیوار نصب می کرد، یادتان هست؟ همان زنجیرهای فلزی که از آثار هنری هم بیشتر جلب توجه می کرد! حدود پنج سالی است که سیستم های آویز جدیدی وارد ایران شده است. شاید در موزه امام علی(ع)، ملک، گالری پردیس سینمایی ملت، برج میلاد و... سیستم جدید آویز تابلو را دیده باشید. این آویز، قلاب هایی دارد که هر کدام ۱۵ کیلوگرم وزن را تحمل می کنند.

آویزهای آن هم بسیار ظریف و بی رنگ است و در نگاه اول به چشم نمی آید. در نتیجه ارزش آثار هنری را زیر سوال نمی برد. مزیت این آویز های جدید که از هلند وارد می شود نسبت به نمونه های قبلی این است که نصب راحت تر و دقیق تری دارند و امتحان شان را هم پس داده اند.

تابلوی نقاشی و پوستر

پوستر ها با توجه به بافت کاغذ و نوع چاپ شان، کیفیتی متفاوت دارند. پوستر ها و نقاشی ها از کشورهای معتبر اروپایی یا آمریکایی وارد می شوند. این شرکت ها حق امتیاز نقاشان مطرح جهان را خریداری کرده و آنها را چاپ می کنند. در حال حاضر علاوه بر نقاشی هایی که وارد می شود از نقاشی های هنرمندان داخل کشور هم استفاده می شود. مشتری در رسپینا حق انتخاب دارد؛ یعنی می تواند قاب و فریم را همراه با نقاشی و پوستر به طور جداگانه انتخاب کند.

رسپینا اولین مجموعه ای در ایران است که این سبک کار را شروع کرده است. در گذشته اگر برای خرید تابلو به فروشگاهی مراجعه می کردید، امکان انتخاب پوستر یا نقاشی و قاب به صورت جداگانه وجود نداشت. کاری که بازاری نیست، متفاوت است و قدرت انتخاب مشتری را بالا می برد.

چیدن اتاق کودک، شاید یکی از لذت بخش ترین بخش ها در دکوراسیون یک خانه است. استفاده از رنگ ها و طرح های شاد، عروسک ها و شخصیت های کارتونی باعث می شود این کار برای والدین جذاب شود، اما نکته مهم این است که دکوراسیون، به خصوص دکوراسیون اتاق کودک، نکاتی بسیار کاربردی و ظریف دارد که باید به آن ها نیز توجه شود.

یکی از مهم ترین بخش های دکوراسیون اتاق کودک، توجه به جنس، رنگ و اندازه پرده در این اتاق است. علت اهمیت این موضوع نیز علاوه بر سلامت جسم و روان کودک، میزان نوری است که هر کودک لازم است برای سلامتی و رشد، در این سنین دریافت کند.
اولین و مهم ترین نکته در مورد دکوراسیون اتاق کودک این است که پرده اتاق کودک، به دلیل رعایت مسایل بهداشتی، باید قابل شست وشو، شاد و متنوع و تهیه شده از الیاف طبیعی باشد. اگر اتاق فرزندتان، پنجره های کوتاه یا نیمه دارد، پرده آن را بلند انتخاب نکنید؛ چون کنجکاوی کودکانه، او را به سوی پرده می کشاند و خطر سقوط چوب پرده وجود دارد.

نور مستقیم و درخشان، گرچه فایده های بسیاری دارد، اما استفاده مداوم و همیشگی آن به شکلی که غیرقابل تنظیم باشد نیز مناسب نیست. برای تلطیف نور خورشید در روز، از پرده های نازکی که نور را از خود عبور داده، اما از تندی آن می کاهند، استفاده کنید.

قرمز، آبی، زرد و هر رنگ شاد دیگری، رنگ کودکان است؛ البته در استفاده از این رنگ ها هم باید اصولی را رعایت کرد. از رنگ قرمز خالص، برای پرده اتاق کودک تان استفاده نکنید؛ چون رنگی تحریک کننده و حساسیت برانگیز است و ممکن است موجب پرخاشگری کودکان و فعالیت بیش از اندازه آن ها شود.

پرده اتاق کودک بهتر است از رنگ آبی با تلفیق زرد یا سبز باشد؛ چون بازتاب این رنگ ها، به خصوص موقع خواب، آرامش خوبی را به مغز کودک شما می رساند.
در تلفیق این رنگ ها، به این نکته توجه کنید که بهتر است از رنگ های روشن استفاده کنید.

یک سر سوزن خلاقیت
میهمانی عروسک ها، روی پرده
با داشتن کمی خلاقیت، می توانید یک پرده طرح دار مناسب اتاق کودک تان درست کنید. اگر بخشی از پارچه روتختی کودک، باقی مانده است، طرح های روی آن را ببُرید. بهتر است برای اتاق کودک یک تا شش ساله، این طرح ها، عروسکی باشند. سپس طرح ها را با استفاده از چسب پارچه (زانفیکس)، روی پرده بچسبانید و پرده را اتو کنید. به این ترتیب، پرده ای طرح دار و هماهنگ با طرح روتختی اتاق کودک خواهید داشت.

یک تجربه
پشت پرده؛ امپراتوری کودکانه
چه بخواهید و چه نخواهید، همین که کودک تان بتواند راه برود، در فاصله بین پرده تا پنجره، یک امپراتوری تاسیس می کند. حالا، دو راه بیش تر ندارید. اول این که ابتدا با منطق، بعد با کلافگی و در نهایت، با عصبانیت، به او بفهمانید که پشت پرده، جای بازی نیست و راه دوم که به نظر مسالمت آمیزتر می آید، این است که پرده ای مناسب، برای این قلمرو و امپراتوری، درست کنید. بهترین راه برای حل کردن این مساله، استفاده از پرده های نازک است تا هم راحت تر حرکت کنند و هم نور بیش تری به داخل اتاق کودک وارد شود.

با پایان جنگ جهانی دوم و حضور پرشمار یهودیان از طیف هایی گوناگون در آمریکا، گروه های یهودی برای تاثیرگذاری بر سیاست و اقتصاد آمریکا شکل گرفت. در اوایل دهه ی 50 میلادی بود که نخستین فرایندهای لابی گری، به ویژه لابی گری یهودیان در آمریکا به راه افتاد. این گروه به هم پیوسته از یهودیان آمریکایی که در سیاست و اقتصاد نقش پررنگی ایفا می کردند، شکل تازه یی از تاثیرگذاری یک اقلیت قومی - مذهبی را درون ساختار تصمیم سازی آمریکا سازماندهی کردند و با ورود به حوزه های سیاسی و اقتصادی کلیدی این کشور درصدد سیاست سازی برآمدند. نتیجه ی این روند را می توان در نام گرفتن جامعه ی سیاسی آمریکا به مهد لابی ها دید. «کمیته ی روابط عمومی آمریکا - اسرائیل» مشهور به «آیپک» در سال 1951 میلادی (1330 خورشیدی) به رهبری «آی .ال.کنن» شکل گرفت. نخستین قدرت نمایی آشکار آیپک در سال 1984 بود. در آن سال، آیپک توانست با بسیج امکانات خود، «چارلز پرسی» سناتور پرقدرت آمریکایی که ریاست کمیته ی روابط خارجی سنا را بر عهده داشت و از مخالفان آیپک بود، از صحنه ی سیاسی خارج کند. نفوذ آیپک حاصل کمک مالی اعضای این سازمان به ستادهای انتخاباتی سیاستمداران آمریکایی از رییس جمهوری گرفته تا اعضای کنگره است. برای دهه ها، تلاش آیپک بر این بود که پشتیبانی هر 2 حزب دموکرات و جمهوریخواه برای حضور در عرصه ی سیاست آمریکا را به دست آورد. آیپک طی 8 دهه حضور در عرصه ی سیاست آمریکا توانسته است به مهمترین هدف خود یعنی بهره گیری از کمک و پشتیبانی آمریکا برای بقای رژیم صهیونیستی دست یابد. اکنون به نظر می رسد 2 تحول مهم باعث شده تا اتحاد و ائتلاف همیشگی دولت آمریکا و لابی یهودیان تا حدودی متزلزل شود و به صف آرایی این 2 بر سر موضوعی چون توافق هسته یی بیانجامد. نخست این که، دموکرات ها تا دهه ی 80 میلادی به دلیل پشتیبانی گسترده تر دولت های دموکرات از صهیونیست ها در جلب پشتیبانی و همکاری آیپک دست بالا را داشتند اما این وضعیت از زمان روی کار آمدن «باراک اوباما» رییس جمهوری آمریکا به آرامی به نفع جمهوریخواهان تغییر کرده است. این تغییر آن چنان بوده که آیپک به متحد جمهوریخواهان و پشتیبان منشور و بینش سیاسی آنان تبدیل شده است. طبیعی است که در چنین شرایطی، طیفی از دموکرات ها از آیپک فاصله گیرند و این گروه را صدای جناح تندرو و افراطی حزب جمهوریخواه بدانند. دگردیسی دوم، حضور بلندمدت «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر افراطی رژیم صهیونیستی در صدر دستگاه اجرایی این رژیم است. نتانیاهو از زمان روی کار آمدن، ورای موضوع هسته یی، در حوزه ی مهم دیگر سیاست خارجی آمریکا یعنی «روند سازش» در خاورمیانه، موضعی سختگیرانه و حتی در مقابل سیاست دولت اوباما اتخاذ کرده است. پیامد این وضعیت، برخورد آیپک با هسته یی پرقدرت در حزب دموکرات به رهبری اوباما و همگرایی کامل آیپک با حزب جمهوریخواه آمریکا است. به این ترتیب، روند «پشتیبانی دو حزبی» که برای سال ها الگوی موفقیت آیپک در صحنه ی داخلی و سیاست خارجی آمریکا بود، لرزان شد و در ادامه ی این روند، به دلیل وجود شکاف های عمیق بر سر پذیرش توافق هسته یی ایران و گروه کشورهای 1+5 این گروه و حامیان آن شکست کم سابقه یی را پذیرا شدند. از دیگر سو، دستیابی ایران و گروه 1+5 به راهکاری در زمینه ی حل و فصل اختلاف های هسته یی سبب شد تا چهره ی متفاوتی از آرایش و کنش لابی های یهودی و رویکرد این گروه ها در قبال دولت اوباما بروز یابد. در این زمینه، لابی یهودی «جی استریت» و آیپک 2 گروهی به شمار می روند که بر سر برجام در مقابل هم ایستاده اند. جی استریت لابی یهودی - آمریکایی است که در سال 2008 تاسیس شده است. مهمترین هدف و فعالیت جی استریت در زمینه ی به نتیجه رسیدن صلح خاورمیانه و جلوگیری از افزایش مناقشه میان فلسطینیان و رژیم صهیونیستی است. این گروه مدعی است دیدگاه اکثریت جامعه ی یهودیان آمریکا را نمایندگی می کند. در نظرسنجی سال 2013 میلادی موسسه «پیو»، جی استریت از جمله «لیبرال ترین» گروه های دموکرات در سیاست آمریکا معرفی شد. دوسوم یهودیان پرسش شونده در این نظرسنجی خود را دموکرات یا متمایل به دموکرات معرفی کردند. نظرسنجی های تازه ی لابی جی استریت نیز نشان می دهد که 60 درصد آمریکایی های یهودی از توافق با ایران پشتیبانی می کنند. به این ترتیب می توان گفت تاکتیک عملیاتی این 2 طرز تفکر حتی برای دستیابی به اهداف مشترک، با یکدیگر تفاوت دارد. بر مبنای این تفاوت در روزهای آینده، جریان های دست راستی لابی های یهودی به رهبری نتانیاهو و جریان های لیبرالی به رهبری اوباما رییس جمهوری آمریکا برای چندمین بار در برابر هم صف آرایی می کنند. در این میان، برجام به عنوان دستاورد گفت وگوهای ایران و گروه کشورهای 1+5 سبب شده است تا در میان خود لابی های یهودی در داخل آمریکا شکافی عمیق ایجاد شود. این در حالی است که پیش از این، یهودیان از انسجام و هماهنگی ویژه یی برای تاثیرگذاری بر سیاست خارجی امریکا برخوردار بودند. همچنان که گفتیم این شکاف به نوبه ی خود به شکافی بزرگتر میان دموکرات های یهودی و بزرگترین لابی یهودی در آمریکا یعنی آیپک نیز منجر شده است. به نظر می رسد که برجام توانسته در حوزه ی داخلی آمریکا کارکردی فراتر از یک تحول عادی را ایجاد کند. به رغم ائتلاف و اتحاد طولانی مدت دولت های دموکرات و لابی آیپک، در جریان رای گیری های سنای آمریکا مشخص شد دموکرات های یهودی سنا، راه خود را از لابی یهودی آیپک جدا کرده اند. با توجه به پیش رو بودن انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 میلادی آمریکا، بسیاری از ناظران در انتظار محک دوباره ی کنشگری آیپک و دیگر لابی های یهودی و تاثیر آن در کشاکش رقابت 2 حزب مهم سیاسی در جریان انتخابات هستند. اکنون، ورای پیامدهای مستقیم برجام و میزان تاثیرگذاری آن بر روندهای داخلی آمریکا، شکافی در حوزه ی لابی گری و ارتباط های این گروه ها با کانون های قدرت و احزاب سیاسی ایجاد شده که می تواند تا حد قابل توجهی بر تحولات آتی اثرگذار باشد. 

پارلمان اروپا در یک اقدام قابل تامل پشتیبانی خود را از برچسب گذاری کالاهای تولید شده در شهرک های صهیونیست نشین اعلام کرد. این موضوع که در جلسه ی نوزدهم شهریورماه پارلمان اروپا به رای گذاشته شد، با 525 رای موافق، 70 رای مخالف و 31 رای ممتنع به تصویب رسید. بر اساس این قانون، کالاهایی که در شهرک های صهیونیست نشین کرانه ی باختری رود اردن، بلندی های جولان و شرق بیت المقدس (منطقه های اشغال شده در جنگ 1967) تولید می شود برچسب مخصوصی می خورد که نشان می دهد این کالاها در شهرک های یاد شده تولید شده است. هم زمان با این اقدام پارلمان اروپا، مجمع عمومی سازمان ملل با نظر موافق بیشتر اعضا به برافراشته شدن پرچم فلسطین در مقر اصلی این سازمان رای مثبت داد. این برای نخستین بار است که مجمع عمومی سازمان ملل موافقت می کند تا پرچم دولتی ناظر که عضویت کاملی در این سازمان ندارد در ورودی مقر برافراشته شود. این طرح با 119 رای مثبت، هشت رای منفی و 145 رای ممتنع تصویب شد. این اقدام می تواند گام مهمی در پذیرش عضویت فلسطین در سازمان ملل متحد به شمار آید. پیش از این در پاییز 2012 میلادی (1391 خورشیدی) با اکثریت آرای مجمع عمومی سازمان ملل وضعیت فلسطین از «نهاد ناظر» به «دولت ناظر غیر عضو» ارتقا یافت. این رویدادها با سفر «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی به لندن همراه شد. در سفر هفته ی پیش وی به انگلیس و در دیدار با «دیوید کامرون» نخست وزیر انگلیس، آغاز گفت وگوهای بدون پیش شرط با مقام های فلسطینی یکی از محورهای رایزنی بود. این در حالی است که نتانیاهو همواره در زمره ی مهمترین مخالفان و علت های شکست گفت وگوها قرار داشته و حتی در آخرین انتخابات پارلمانی، مخالفت با تشکیل دولت فلسطینی را به عنوان یکی از مهمترین محورهای تبلیغات سیاسی قرار داده بود. سفر نتانیاهو به انگلیس با حاشیه های بسیاری نیز همراه بود. چند روز پیش از این سفر شماری از مردم انگلیس یعنی نزدیک به یکصدهزار نفر با امضای توماری در تارنمای وزارت امور خارجه ی این کشور خواستار محاکمه ی نتانیاهو به دلیل جنایت های جنگی اش در غزه شدند. کنار هم قرار دادن این رویدادها نشان از تحولاتی قابل تامل در مساله ی فلسطین دارد که می تواند فشارهای بین المللی بر رژیم صهیونیستی را تشدید و به کاهش پیچیدگی های مساله ی فلسطین کمک کند. در این پیوند باید گفت، خاورمیانه اکنون بیش از هر زمانی درگیر بحران فعالیت گروه های تروریستی و بی ثباتی در قلب جهان عرب به ویژه در عراق، یمن، سوریه و لبنان است. ناتوانی این دولت ها در اعمال حاکمیت کامل بر کشور یا کنترل اوضاع منجر به ایجاد فضاهایی برای رشد گروه های تروریستی شده است. بسیاری از تحلیلگران، ریشه ی این چالش را تنها در ناکامی برخی دولت های عربی برای اعمال حاکمیت در قلمروی خود جست وجو می کنند، بنا بر این تلاش دارند با برجسته سازی تکسونگرانه ی این عامل، بحران های کنونی در خاورمیانه ی عربی را تجزیه و تحلیل کنند. بر همین پایه، راهکارهایی که ارایه شده تنها بر تقویت دولت ها، افزایش توان نظامی، گسترش اتحادها و ائتلاف های امنیتی یا حرکت به سوی مردمسالاری و ارتباط متقابل دولت و مردم تاکید دارد. چنین راهکارهایی بر این فرض استوار است که ریشه ی اصلی بحران ها در خاورمیانه ی عربی به ناقص ماندن فرایند دولت- ملت سازی، شکل گیری دولت های چندقومی و ملت های بدون دولت باز می گردد. چنین تحلیل هایی پشتوانه ی شماری از سیاست گذاری ها در خاورمیانه ی عربی -از جمله طرح خاورمیانه ی بزرگ- طی سال های اخیر بوده است. این نوع نگاه به ویژه پس از گسترش بی سابقه ی گروه های تروریستی در سطحی گسترده در خاورمیانه میزان قبول بالایی یافته است. مساله ی تروریسم و ناکامی دولت ها در دفع گروه های تروریستی هر چند به چالشی بنیادین در خاورمیانه ی عربی تبدیل شده است، اما باید توجه داشت در طول دهه های گذشته هیچگاه گروه های تروریستی از چنین فضای مساعدی برای گسترش فعالیت های تروریستی در این منطقه برخوردار نبوده اند. به همین دلیل رشد گروه های تروریستی را باید در عامل دیگری غیر از وجود دولت های ناکام جست وجو کرد و این عامل وجود رژیم صهیونیستی و نادیده گرفته شدن حقوق مردم فلسطین است که بر موضوع ضعف مردمسالاری در جهان عرب بار شده و به بحرانی با ابعاد گسترده تبدیل شده است. مساله ی فلسطین از همان آغازین روزهای شکل گیری رژیم صهیونیستی به مهم ترین چالش برای منطقه تبدیل شد و نخستین جنگ درون منطقه یی نیز به دلیل شکل گیری همین رژیم رخ داد. جبهه بندی های بعدی در منطقه و به ویژه در جهان عرب پیرامون محور مساله ی فلسطین چرخیده است. به این ترتیب مساله ی فلسطین و اشغالگری صهیونیست ها به چالشی بنیادین برای خاورمیانه تبدیل شده که پیامدهای آن همچنان دامنگیر خاورمیانه است. بر مبنای این استدلال باید گفت هرچند در شرایط کنونی مساله ی تروریسم و به ویژه نوع «داعشی» آن به مهم ترین بحران در خاورمیانه تبدیل شده است، اما ریشه های این بحران و ناکامی دولت های عرب برای مقابله با آن به حل نشدن مساله ی فلسطین و تداوم جنایت های رژیم صهیونیستی باز می گردد. جهان عرب هم اکنون بیش از هر زمان دیگری دچار چند دستگی است و همبستگی جای خود را به رقابت ها و تعارض های مذهبی، قومی، ایدئولوژیک و سیاسی داده است اما کیست که نداند نخستین عامل ایجاد شکاف در جبهه ی عربی وجود رژیم صهیونیستی است. به همین دلیل است که بسیاری از تحلیلگران مسایل جهان عرب از جمله «مالکوم کِر» از جنگ سرد عربی بر سر مساله ی فلسطین در اوج بحث های اتحاد جهان عرب سخن به میان می آورند که در یک طیف آن کشورهای محافظه کاری همچون عربستان سعودی قرار داشتند و در طیف دیگر مصر حضور داشت که زیر رهبری «جمال عبدالناصر» می رفت تا جهان عرب را به صورت یکپارچه پیرامون محور مساله ی فلسطین و ایده ی وحدت عربی گرد هم آورد. بنابراین در شرایط کنونی نیز ریشه ی بسیاری از چالش های سیاسی و امنیتی را باید در حل نشدن مساله ی فلسطین جست. کمتر از سه سه دهه پیش، فرایند صلح «اسلو» در دهه ی 1990 میلادی می رفت تا فصل تازه یی در روابط اعراب و رژیم صهیونیستی ایجاد کند و بنا بود دولت فلسطینی در مرزهای پیش از 1967 شکل بگیرد اما کارشکنی های رژیم صهیونیستی دستاوردهای اسلو را بر باد داد و مساله ی فلسطین به عنوان یک بحران در خاورمیانه باقی ماند. پس از سال ها، تحولات اخیر در جهان عرب با فضاسازی های گسترده رسانه یی و به دلیل عمق تاثیری که از خود بر جای گذاشت باعث شد برای مدتی مساله ی فلسطین از یادها فراموش شود. به همین دلیل در این فضای پرآشوب، بسیاری از تحلیلگران ریشه ی مشکلات خاورمیانه را در جای دیگری جست وجو می کنند. آن ها غافل از این هستند که ریشه و بنیاد بی ثباتی هایی که به وضعیت بحرانی کنونی در خاورمیانه انجامیده است به حل نشدن مساله فلسطین باز می گردد و تا زمانی که این مساله حل نشود بحران ها به شکل های گوناگون همچنان ادامه خواهد داشت. با وجود فضای ملتهب و پر ابهام خاورمیانه، نکته ی مثبت اینجا است که افکار عمومی بین المللی همچنان نسبت به مساله ی فلسطین حساس است و البته جنایتگری های مکرر صهیونیست ها از جمله حمله ی سال گذشته به غزه سبب پابرجایی این حساسیت شده است. این مساله به ویژه برای دولت های اروپایی که افکار عمومی در آن جا نسبت به مسایل حقوق بشری حساس است از اهمیت بالایی برخوردار شده است. به همین دلیل زیر فشار گروه های حقوق بشری، پارلمان اروپا به این خواسته ی مردمی برای برچسپ زدن کالاهایی که در سرزمین های اشغالی تولید می شود، تن داد. از سوی دیگر، بی ثباتی ها در خاورمیانه و افزایش فعالیت های تروریستی منجر به حساسیت دولت های اروپایی نسبت به پیامدهای بحران در خاورمیانه برای امنیت در اروپا شده است. رهبران اروپایی به خوبی می دانند که تا زمانی که مساله ی فلسطین حل نشود گره های ناگشوده در خاورمیانه کورتر خواهد شد و بحران از پی بحران این منطقه را در بر می گیرد و دیر یا زود اروپا باید با پیامدهای آن دست و پنجه نرم کند. نفوذ گروه های تروریستی در اروپا و مساله ی آوارگان به خوبی کشورهای اروپایی را با پیامدهای بحران در خاورمیانه آشنا ساخته است. به همین دلیل، فشارها از سوی گروه های مردم نهاد و دولت های اروپایی بر رژیم صهیونیستی برای به رسمیت شناختن دولت فلسطینی افزایش یافته است. با توجه به فضای ملتهب کنونی در خاورمیانه که ناشی از گسترش گروه های تروریستی است، تحولاتی از قبیل تصویب پارلمان اروپا برای برچسب زدن به کالاهای تولید شده در شهرک های یهودی نشین در منطقه های اشغالی پس از جنگ 1967 میلادی و موافقت مجمع عمومی سازمان ملل برای برافراشته شدن پرچم فلسطین در مقر ورودی این سازمان نشان از این دارد که مساله ی فلسطین در مجامع بین المللی همچنان به عنوان یکی از مهم ترین مسایل خاورمیانه به شمار می آید. زیر چنین فشارهایی، به نظر می رسد مسوولان رژیم صهیونیستی نیز از خطرهای پیش رو آگاه شده اند و تلاش دارند این مساله را در مسیر مورد نظر خود مدیریت کنند. تلاش نتانیاهو برای پذیرش از سرگیری گفت وگوها با طرف فلسطینی نشان از این واقعیت دارد.

شیشه دوجداره:

سیستم شیشه دو جداره شامل دو یا چند لایه شیشه که به طور موازی در فواصل مساوی از یکدیگر قرار گرفته اند و توسط اسپیسر در دور تادور آن ، از هم جدا شده اند . در فضای بین شیشه ها هوا یا گازهای خاص بدون رطوبت ( آرگون یا کریپتون ) با فشاری تقریباً مساوی با هوای بیرون وجود دارد . در شیشه های دو جداره غالباً از اسپیسرهای آلومینیمی استفاده می شود که درون اسپیسر را با ماده رطوبت گیر پر می کنند که این ماده سبب جذب رطوبت هوای مابین دو شیشه می گردد و توسط مواد درزگیر مناسب ، کاملاً آب بندی شده است . در صورت استفاده از شیشه دو جداره و پنجره های عایق می توان در ازای هر مترمربع شیشه دو جداره به میزان ۴۰ مترمکعب گاز در سال صرفه جویی کرد . علاوه بر کاهش مصرف انرژی و سر و صدا ، محیط زیست پاکیزه تری نیز خواهیم داشت .

خصوصیات شیشه ی دوجداره:

کاهش اتلاف انرژی
کاهش آلودگیهای صوتی
جلوگیری از نم زدگی شیشه
ایمنی بیشتر نسبت به پنجره های تک جداره

انواع شیشه های دو جداره:

- ساده : این نوع شیشه از دو جداره شیشه فلوت ساده تشکیل شده است .
- رنگی : این نوع شیشه از یک جداره رنگی و یک جداره ساده تشکیل شده است .
- رفلکس : این نوع شیشه دو جداره از یک جداره ساده و یک جداره شیشه رفلکس ساخته می شود که جداره شیشه رفلکس باید به طرف بیرون قرار گیرد . شیشه های رفلکس از عبور نور شدید خورشید به شدت جلوگیری می کنند ولی ایراد آنها این است که داخل ساختمان را تاریک کرده و در شب داخل ساختمان نمایان است .
سکوریت : شیشه های سکوریت برای محل های پرخطر و پر تردد در نظر گرفته می شود . شیشه سکوریت در هنگام شکستن کاملاً خرد شده و باعث ایجاد تیکه های بزرگ و خطرناک شیشه نمی گردد .شیشه های جانبی خودروها از نوع سکوریت است .
- لمینت : شیشه های لمینت معمولاً در کارخانه تولید شیشه از دو جداره شیشه ساده به ضخامت ۳ میلی متر و یک لایه رزین در وسط آنها تشکیل شده است . شیشه لمینت در موقع برخورد مانع سخت به آنها خرد نشده و تنها ترک بر می دارد . شیشه های جلو و عقب خودروها از نوع لمینت است .

دور دوم سفرهای منطقه یی «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران پس از توافق هسته یی ایران و گروه 1+5 با سفر وی به لبنان و سوریه آغاز شده است. این سفر که از عصر سه شنبه بیستم مردادماه آغاز شده، با سفر امروز ظریف به سوریه ادامه می یابد و قرار است پس از آن، وزیر امور خارجه ایران از پاکستان، هند و روسیه دیدن کند. پیش از این نیز وزیر امور خارجه ایران پس از توافق هسته یی (بیست و سوم تیرماه) در سفری دوره یی از کویت، قطر و عراق دیدن کرد. در آن سفر، ظریف بر پیامدهای مثبت توافق هسته یی بر امنیت منطقه یی و تلاش برای ایجاد یک سازوکار جمعی برای مقابله با معضل تروریسم تاکید کرد. دور تازه سفر منطقه یی ظریف را باید در ادامه تلاش های دیپلماتیک دستگاه سیاست خارجی ایران برای افزایش همکاری های منطقه یی و شکل دادن به یک دستور کار منطقه یی برای مقابله با معضل تروریسم تفسیر کرد. اگر توافق هسته یی ایران و گروه 1+5 را نقطه عطفی در تاریخ روابط بین الملل خاورمیانه بدانیم که می تواند تاثیرات بلند مدتی برای نظم و ثبات پایدار منطقه یی به دنبال داشته باشد، باید گفت تثبیت پیامدهای مثبت آن بر امنیت و ثبات منطقه در گروی افزایش تعاملات دیپلماتیک ایران و کشورهای همسایه است تا از این راه، به تثبیت جایگاه دیپلماسی در روابط بین کشورها کمک کند. به همین دلیل می توان گفت، چنین سفرهایی 2 پیامد مثبت به دنبال دارد. نخستین پیامدی که سفرهای دوره یی ظریف به کشورهای منطقه در پی دارد، تقویت فضای دیپلماسی منطقه یی برای حل بحران های پیش رو در منطقه خاورمیانه است. در توضیح این مطلب باید گفت که منطقه خاورمیانه از معدود مناطقی است که دیپلماسی و تعامل دو و چند جانبه در تاریخ سیاسی آن کمترین نقش را در تنظیم روابط بین کشورهای منطقه داشته است. به همین دلیل شاهدیم که رقابت و تعارض به الگوی اصلی روابط بین کشورها تبدیل شده است و کشورها برای پیشبرد اهداف خود یا وارد درگیری نظامی با یکدیگر می شوند (مثل حمله عراق به ایران و کویت) یا به تقویت گروه های شورشی و تروریستی به عنوان ابزار نیابتی پیشبرد اهدافشان می پردازند (مثل نقش عربستان در پشتیبانی از گروه های تکفیری-تروریستی). اما توافق هسته یی ایران و گروه 1+5 این فرصت را در اختیار ایران و کشورهای منطقه قرار داده است که نه تنها به یک بحران غیر لازم پایان دهند و منطقه را از حالت امنیتی شده مصنوعی که در یک دهه گذشته درگیر آن بوده است خلاص کنند، بلکه این فرصت ویژه را نیز در اختیار جمهوری اسلامی ایران قرار داده است تا از قابلیت های دیپلماتیک خود در راستای افزایش همکاری های منطقه یی استفاده کند. این امر می تواند فضای تعامل منطقه یی را بهبود بخشد و فصل تازه یی در تاریخ سیاسی منطقه خاورمیانه به وجود آورد. دومین پیامد چنین سفرهایی به بهبود نگاه ها به توافق هسته ای ایران و گروه 1+5 باز می گردد. باید به این نکته توجه داشت که توافق هسته یی هرچند دوران تازه یی را از ایجاد حس اعتماد به دیپلماسی در روابط بین الملل ایجاد کرده است، اما این را نیز باید در نظر داشت که برخی کشورها و رژیم های منطقه به دلیل منافع شخصی و حزبی خود تمام تلاش خود را برای ممانعت از چنین توافقی به کار بردند و اکنون نیز تلاش دارند چنین توافقی را بر خلاف منافع منطقه یی تعریف کنند و در این راستا دست به تبلیغات گسترده یی زده اند. مخالفان در پی القای این تصویر هستند که ایران در فضای پس از توافق هسته یی به دنبال افزایش نفوذ و قدرت منطقه یی خود است و برداشته شدن تحریم ها این فرصت را در اختیار ایران قرار می دهد که نفوذ خود را افزایش دهد. اما بر کسی پوشیده نیست که ایران در 2 قرن اخیر نه تنها به هیچ کشوری حمله نکرده است، بلکه بیش از هر کشور دیگری در منطقه مورد تجاوز خارجی قرار گرفته است ولی با این حال همواره سعی کرده است حسن همجواری را با همسایگانش حفظ کند. توافق هسته یی نیز نشان داد ایران در سیاست های منطقه یی خود به حقوق بین الملل و حفظ حاکمیت دیگر کشورها پایبند است و به دنبال برتری جویی منطقه یی نبوده و نیست. به همین دلیل، سفرهای دوره یی وزیر امور خارجه ایران می تواند به خوبی فضای منطقه یی پس از توافق را در راستای بهبود چنین تصویری مدیریت و به افزایش همکاری های منطقه یی کمک کند. نقطه عطف پیامدهای مثبت توافق هسته یی نیز در تلاش های ایران برای حل سیاسی مساله سوریه می توان مشاهده کرد. جمهوری اسلامی ایران از همان آغاز تلاش برخی کشورها برای دامن زدن به مساله سوریه و تبدیل آن به یک بحران منطقه یی بارها بر گفت و گوهای سوری-سوری و تلاش برای حل سیاسی این مساله تاکید داشته است. ایران همچنان بر لزوم پایبندی طرف ها بر راهکارهای سیاسی تاکید دارد و در این راستا وزارت امور خارجه ایران طرحی چهار ماده یی را پیشنهاد داده است که برای حل مساله سوریه بر اصول منطقی احترام به حق مشروع ملت سوریه برای اصلاح و تعیین سرنوشت خود٬ مخالفت با مداخله بیگانگان و مخالفت با استفاده از تروریسم جهت تحقق اهداف سیاسی تاکید دارد. به همین دلیل شاهدیم که در کنار تلاش ها برای بهبود فضای منطقه یی نسبت به توافق هسته یی، نخستین هدف جمهوری اسلامی ایران در فضای پس از توافق، بهره برداری از ظرفیت های این توافق برای حل مساله سوریه است. در این میان نقش کشورهایی مانند لبنان –به دلیل همسایگی با سوریه- می تواند بسیار کمک کننده باشد. لبنان از جمله کشورهایی است که از آغاز بحران سوریه تاثیر زیادی از این بحران پذیرفته و ترس سرایت افراط گری و تروریسم از سوریه به لبنان از آغاز بحران سوریه همواره بر سر این کشور سنگینی کرده است. نبود یک توافق ملی بر سر انتخاب رییس جمهوری در لبنان از مهم ترین پیامدهای بحران سوریه بر لبنان است. حل بحران سوریه می تواند به بحران رییس جمهوری در لبنان نیز خاتمه دهد و فضای جنگ داخلی را از این کشور دور کند. این امر در سایه افزایش همکاری های منطقه یی تحقق پذیر است. سفر وزیر امور خارجه ایران به لبنان هر چند نمی تواند بحران های داخلی لبنان و به ویژه بحران انتخاب رییس جمهوری را در کوتاه مدت حل کند، اما به دلیل تاثیراتی که تحولات سوریه بر امنیت لبنان دارد و به دلیل این که آرامش و ثبات در لبنان به آرامش و ثبات در کل خاورمیانه کمک می کند، این سفر می تواند مقدمه یی باشد بر حل مساله سوریه و مشارکت لبنان در این امر. به همین دلیل است که لبنان در صف نخست دور تازه سفر منطقه یی وزیر امور خارجه ایران قرار دارد. بنابراین باید گفت که دور تازه سفرهای منطقه یی وزیر امور خارجه ایران را باید در قالبی گسترده تر و در راستای یک توافق منطقه یی برای حل بحران سوریه دید که می تواند نقطه آغازی بر دور تازه یی از تاریخ سیاسی در خاورمیانه باشد. جمهوری اسلامی ایران در این میان طلایه داری چنین روندی است؛ روندی که گویای دور تازه ای از تاریخ سیاسی خاورمیانه خواهد بود.

لوکس گرایی، آنچه که امروزه بیشتر در غالب چشم و هم چشمی و تجمل گرایی در آمده است تا یک سبک و سیاق و سلیقه! اما به طور کلی علاقه به اجناس لوکس الزاما رابطه ای با تجمل گرایی ندارد گاهی یک عنصر به دلیل اصالت خاصی که در بتن خود دارد صفت لوکس بودن را جذب می کند. ترفندهایی برای لوکس شدن دکوراسیون منزل شما در نظر گرفته ایم، پس اگر به لوکس گرایی علاقه  دارید با ما همراه باشید.

استفاده از لوسترهای چلچراغ مانند به خوبی می توانند حالت تجملی را به فضای دکوراسیون داخلی خود ببخشید. اما در خرید آنها ارتفاع سقف را نیز در نظر داشته باشید.

ترکیب رنگ طلایی با هر رنگی به خصوص رنگ های خنثی جلوه ی بی نظیر و لوکسی به فضاهای داخلی شما می بخشند، این رنگ می تواند به عنوان یکی از لوازم و وسایل و یا در دکوراسیون شما بدرخشد .

انتخاب مناسب یک فرش با طرح اصیل در ترکیب با یک مبلمان خاص می تواند در لوکس شدن فضای شما تاثیر به سزایی داشته باشد.

چوب های کنده کاری شده به خوبی می توانند فضای شما را متفاوت جلوه دهند، می توانید به عنوان یک میز یا صندلی و یا آینه و کنسول استفاده کنید .

استفاده از سنگ های طبیعی به خوبی می توانند حال و هوای لوکسی به فضای شما ببخشند، به خصوص استفاده از سنگ های طبیعی با نقوش خاص در سرویس بهداشتی یا آشپزخانه برای این منظور بسیار مناسب اند.

استفاده از مجسمه ها در ابعاد بزرگ حال و هوای کاخ ها و عمارت های مجلل را به فضاهای داخلی شما می بخشند، این مجسمه ها می توانند در هر فضایی همانند راهروها، پاگرد پله ها و... قرار گیرند.

استفاده از کاغذ دیواری با طرح و بافت خاص به خوبی می تواند حالت فضایی شما را به حالت لوکس تغییر دهد، انتخاب نوع طرح و رنگ مناسب به خوبی در این زمینه کارساز خواهد بود.

رنگ ها برای ایجاد حسی لوکس و سنگین در فضا نقش مهمی بازی می کنند. بعضی رنگ ها مثل بنفش، آبی درباری، طلایی، نقره ای، مشکی، قرمز مایل به قهوه ای و... حسی از تجمل و اصالت را در خود دارند.

استفاده از خز و یا پارچه هایی با طرح و رنگ پوست حیواناتی مثل مار، ببر و پلنگ و... همیشه از جانب طراحان مد و دکوراتورهای داخلی برای ایجاد احساس تجمل و لوکس بودن در حین ظرافت و زیبایی به کار گرفته می شود.

جزئیات تزئینات طراحی داخلی مثل درب ها، قرنیز و دیوار کوب های چوبی، گچ بری های هنرمندانه، تزئینات شومینه یا حتی دستگیره های کمدها با وجود اینکه شاید به نظر برسد که کمتر به چشم می آیند تاثیرات بسیار بزرگی در برداشت شما از یک فضای دارند.

وقتی عید نوروز نزدیک میشه خیلی از خانوم ها مایلن به همراه خونه تکونی یه تغیراتی هم در دکوراسیون کلی خونه بدن. واقعا هم بعد از یک سال محیط خونه خیلی تکراریه و نیازه که تنوعی در مبلمان و چیدن لوازم منزل ایجاد بشه. البته برای ما خانوم ها خرید لوازم جدید خیلی میتونه خوشایند باشه ولی میشه با هزینه خیلی کم و حتی با همون لوازم قدیمی تغییرات موثری رو در فضای خونه داد که همه چیز تازگی پیدا کنه. دراین مطلب در مورد تغییرات کم هزینه برای تغییر دکوراسون خونه صحبت میکنیم.

قبل از هر چیز باید تصمیم نهاییتون رو در مورد تغییرات کلی بگیرید. یعنی اگر که لازمه خونه شما نقاشی بشه ابتدا دیوار ها رو رنگ کنید و یا لوازمی که احتیاج به خریداری شدن دارن تهیه کنید و بعد در مورد تغییر مبلمانتون تصمیم بگیرید. برای رنگ آمیزی خونه میتونید از مطلب رنگ کردن خانهاستفاده کنید.

قدم اول اینه که همه چیز تمیز و مرتب باشه. پس ابتدا لوازم اضافی رو از جلوی چشم خارج کنید به طوریکه هر چیز در جای اصلی خودش قرار بگیره. لوازم اضافی که در طی زمان جمع شده و یا بیش از سه ماهه مورد استفادتون قرار نگرفته در کمد بذارید و هر چیزی ک به نظرتون نیاز به جابجایی داره مرتب کنید. در این صورت بهتر میتونید در مورد تغییراتی که میخواید بدید تصمیم بگیرید.

تغییر جای مبل ها و تلویزیون

اولین و بزرگترین موردی که در دکوراسیون باهاش سر و کار دارید مبل ها هستن. مبل ها تون رو در مدل های مختلف چیدن تصور کنید. شجاع باشید و تصمیم مناسبی برای تغییر حالت مبلمانتون بگیرید. البته ممکنه منزل شما اینطور باشه که برای مبل ها جایگاه مناسب دیگه ای وجود نداشته باشه و یا اینکه حتی اونقدر کوچیک باشه که جای مبل ها غیر قابل تغییر به نظر برسه. جسور باشید و سعی کنید حالت جدیدی رو امتحان کنید. ممکنه فقط کمی خسته بشید ولی به امتحان کردنش می ارزه. میتونید حتی با تغییر جای تلوزیون شروع کنید. شاید این گزینه بهتری باشه. تلوزیون رو در جای دیگه ای از خونه قرار بدید و با توجه به اون مبل ها رو تغییر بدید.

جای مناسب برای لوازم تزیینی

حالا میتویند با توجه به تغییری که در جای مبل ها و تلوزیون دادید لوازم جانبی و تزیینی رو بچینید. شاید بهتره گلدانی که روی میز گذاشتید رو روی اوپن قرار بدید و یا اینکه گلدانش رو عوض کنید. میتونید در مورد تک تک لوازم تزیینی خونه تون فکر کنید و بهترین جای مناسب رو در این وضعیت براش انتخاب کنید. جای تابلو ها رو تغییر بدید و با توجه به چیدمان جیدتون جای مناسبی براشون روی دیوار در نظر بگیرید.

اضافه کردن تزیینات کوچک و زیبا

وقتی که همه تغییراتی که ممکن بود رو انجام دادید توصیه میکنم لوازم تزیینی کوچیک و جدیدی رو به دکوراسیون خونه تون اضافه کنید. این لوازم تزیینی میتونن از دست ساز های خودتون باشن. میتونید برای این موضوع از دست ساز های روی سایت مثل گلکاغذی و شمع های رنگی و تزیین کوسن ها استفاده کنید. شاید جالب باشه چند کوسن با رنگ های تضاد به مبل هاتون اضافه کنید.

نشیمن یا پذیرایی فضای خصوصی و خودمانی خونست که اعضا در کنار هم جمع میشن و به گپ و گفت میپردازن و اغلب از مهمونا هم در همین مکان پذیرایی میشه و باید فضایی آرام و راحت برای تمام افراد خانواده باشه .بد نیست گاهی با چندتا تغییر کوچیک و به صرفه محیطی تازه رو برای خودتون و خونوادتون فراهم کنین .برای داشتن یه فضای بهتر و زیباتر همیشه نیاز به تغییر دکوراسیون کلی و صرف هزینه ی زیاد نیست کافیه کمی خلاقیت چاشنی کارتون کنید.

ایجاد تغییراتی کوچک در مبلمان منزل

اولین ، سریعترین و بهترین راه برای ایجاد تغییر در دکوراسیون نشیمن که به ذهن همه ی افراد میرسه خرید مبلمانی جدید برای خونست که این کار برای همه ی افراد مقرون به صرفه و ایده ال نیست پس بهتره از تغییرات کوچیک تر شروع کنید .میتونین روکش مبل هاتون رو عوض کنید یا اینکار رو فقط روی یه مبل دو نفره یا تک نفره انجام بدین .دوختن چندتا کوسن رنگارنگ و طرح دار هم میتونه برای عوض کردن فضاتون مناسب باشه و رنگ این کوسن هارو میتونین با پرده های نشیمن یا گلهایی که روی میز عسلی قرار میدین هماهنگ کنید و یا میتونین جسور باشین و رنگ هایی خاص و کاملا متضاد با چیدمان خونتون انتخاب کنید.

رنگ یکی از دیوارها را تغییر دهید

به همراه همسرتون به نزدیکترین رنگ فروشی برید و چندتا قوطی رنگ برای ایجاد یه تغییر خیلی عالی بخرین .رنگ آمیزی دیوارها یکی از جالبترین کارها برای ایجاد تنوع در خونست و برای نشیمن بهتره دیواری رو انتخاب کنید که پنجره نداشته باشه و جایی باشه که تلویزیونتون قرار داره .اگه از بوی رنگ خوشتون نمیاد و به دنبال یه راه حل بی دردسر میگردین پیشنهادم برای شما استفاده ازبرچسب دیواری یا کاغذ دیواری متناسب با مبلمان و سلیقه ی خودتونه.

پنجره هارو دست کم نگیرین

نور طبیعی همیشه بهترین گزینه برای روشنایی خونست و بهتره که پرده هارو طوری انتخاب کنید که بتونین نور رو به داخل هدایت کنید و اگه برای پنجره هاتون از پرده های ضخیم و تیره استفاده کردین دیگه وقتشه که اونا رو عوض کنید یا به گوشه ی پنجره ها جمعشون کنید و معجزه ی تابش نور مستقیم رو توی خونتون ببینین .انتخاب پرده در دکوراسیون داخلی یکی از مهمترین جنبه های چیدمان منزل محسوب میشه .اگه پنجره هاتون پرده های حریر دارن میتونین از چند رنگ حریر دیگه در کنار پرده ی اصلی استفاده کنید تا محیطی زیباتر داشته باشین .

استفاده از گل های طبیعی و دکوری های کوچک و زیبا

با انتخاب یه گل زیبا و جمع و جور برای روی میز یا یه گلدون بزرگتر برای کنج نشیمن یه فضای دوست داشتنی رو برای خودتون بوجود بیارین و کم کم میبینین که خانه ای پر از گل خواهید داشت .برای روی میز میتونین از دکوری های کوچیک و شمع استفاده کنید و با ساخت ست جاشمعی ریسمانی دکوری یه دکور بی دردسر و به صرفه داشته باشین .البته تزئین شمع با دستمال کاغذی هم یه ایده ی خیلی خوبه.

همیشه زندگی توی یه آپارتمان یا یه خونه ی قدیمی که اتاقای کوچیک و فضای کمی داره یه چالش خیلی بزرگ محسوب میشه و چه بسا که برای بسیاری از افراد رهایی از این وضعیت هم وجود نداره پس باید به دنبال راه حل برای دکوراسیون داخلی خونشون باشن که هم مقرون به صرفه باشه و هم کارآمد .حرفمو کوتاه میکنم و دعوتتون میکنم که بامن همراه باشین تا ایده هایی بکر رو بهتون معرفی کنم.

استفاده از رنگ های روشن

با استفاده از رنگهای روشن میتونین فضای خونه رو بزرگتر نشون بدین .رنگهای تیره باعث میشه خونتون کوچیکتر از وضع موجود نشون بده و بهترین رنگ برای خونه های کوچیک رنگ سفیده .حتما دقت کنید که برای فضاهای محدود از چند تم رنگی مختلف استفاده نکنید چون فضا رو شلوغ میکنه و حس آرامش رو از انسان سلب میکنه .صورتی هم جزء رنگهای روشن محسوب میشه اما باید توی انتخابش شجاعت داشته باشین تا بتونین معجزه ی صورتی در دکوراسیون داخلی منزل رو تجربه کنید.

آینه و نگاهی تازه

مکان قرارگیری آینه در فضای منزل باید کاملا هوشمندانه انتخاب بشه .اگه ورودی باریک و کوچیکی دارین با نصب آینه در قسمت ورودی به عمق فضا اضافه کنید و توجه هارا به سمت آینه جلب کنید .قرار دادن آینه روی دیواری که در مقابل پنجره است یا روی دیواری که با پنجره زاویه بسازه بسیار پرکاربرد و کارآمده چون نور و روشنایی فضای خانه را چندین برابر میکنه و بسیار مقرون به صرفه هم هست .با انتخاب آینه در مدلای مختلف یا تزئیناتی که خودتون میتونین روی آینه ها ایجاد کنید مثل تزئین آینه با طناب یه انتخاب مناسب رو برای فضای خونتون تجربه کنید.

قفسه های قابل جابه جایی و نگهداری وسایل

همیشه وسایل کوچیک و پرکاربردی هست که میخوایم توی دید باشه و هروقت خواستیم به راحتی بهش دسترسی داشته باشیم .یا یادگارایی داریم که دوست داریم روزامونو باهاشون بگذرونیم .این قفسه های روی دیوار انتخاب بسیار مناسبی برای وسایل هستن و حتی یه کتابخونه ی کوچیک و قشنگ محسوب میشن و بخاطر اینکه طبقه هاش قابلیت جابه جایی دارن به هر ارتفاعی که دلتون بخواد میتونین تغییرش بدین.

استفاده از کنج ها

کنج خونه ها از جمله فضاهایی هستن که بیشتر اوقات نادیده گرفته میشن اما توی خونه های کوچیک میتونن یه جای مناسب برای قرار دادن دکور ، کتابخونه یا یه صندلی راحت برای مطالعه باشن .قبلا هم در مطلب مبلمان، رنگ و کنج دردکوراسیون داخلی خانه های کوچک مفصل به این موضوع پرداختیم.

یه روش ساده برای بزرگتر نشون دادن پنجره ها

همیشه سعی کنید توی فضاهای محدود پرده هارو طوری نصب کنید که طول و عرض پنجره رو بزرگتر نشون بده .برای اینکار میله پرده رو 10 الی 15 سانتیمتر پایین تر از سقف نصب کنید تا پنجره بلندتر به نظر برسه .برای عرض پنجره هم پرده هارو جمع کنید و به همون اندازه میله پرده رو بلندتر در نظر بگیرین تا جمع شده ی پرده روی دیوار قرار بگیره .به این روش از تمام طول و عرض پنجره برای نورگیری استفاده میشه.

مطابقت رنگ پرده و دیوارها

انتخاب پرده در دکوراسیون داخلی بسیار حائز اهمیته .همونطور که استفاده از یه تم رنگی برای دیوارها باعث بزرگتر نشون دادن فضا میشه استفاده از پرده های ساده ، تک رنگ و همرنگ با دیوار باعث وحدت فضایی میشه و فضا بزرگتر از وضع موجود به نظر میاد.

میزهای شیشه ای انتخابی مناسب برای فضاهای کوچک

بهتره گاهی توی انتخابامون ریسک کنیم و از چیزایی که رایجه دست بکشیم تا فضایی بهتر رو برای خودمون بسازیم .اگر چه میزهای شیشه ای و چوبی هردو یک کاربرد رو دارن اما میزهای چوبی باعث گسستگی فضا میشن و حجم فضا رو پر نشون میدن اما میزهای شیشه ای بخاطر عبور نور اینطور به نظر میاد که فضایی رو اشغال نکردن و این یعنی یه روش عالی برای بزرگتر نشون دادن فضای خونه.

شکل گیری توافق هسته یی در وین پایتخت اتریش نقطه ی عطفی مهم در روابط جمهوری اسلامی ایران و کشورهای اروپایی بود که سبب شد چشم اندازهای ثبات و همکاری پیش روی مناسبات پر فراز و نشیب تهران با اروپا پدیدار شود. در فضای تازه ی ایجاد شده در روابط ایران و دولت های اروپایی، سفر هیات های بلندپایه از کشورهای آلمان، فرانسه، ایتالیا، انگلیس و... به تهران، نمود تمایل و اراده ی جدی دولتمردان اروپایی برای گسترش تعامل و جبران عقبگردهای سال های گذشته در زمینه ی همکاری در حوزه های گوناگون است. در این پیوند، «هاینس فیشر» رییس جمهوری اتریش به عنوان نخستین رهبر یک کشور عضو اتحادیه ی اروپا، در صدر یک هیات بلندپایه و پرشمار صبح دوشنبه وارد تهران شد تا با مقام های سیاسی کشورمان دیدار و گفت وگو کند. رییس جمهوری اتریش نخستین مقام ارشد اروپایی بود که پارسال در حاشیه ی نشست مجمع عمومی سازمان ملل با رییس جمهوری ایران دیدار و گفت وگو کرد. فیشر در سفر به تهران، افزون بر دیدار با «حسن روحانی» رییس جمهوری، با «اکبر هاشمی رفسنجانی» رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام، «علی لاریجانی» رییس مجلس شورای اسلامی، «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه و برخی دیگر از مقام های بلندپایه ی کشور به رایزنی و گفت وگو خواهد نشست. در این سفر وزیر علوم، تحقیقات و اقتصاد که معاونت صدراعظم را برعهده دارد، وزیر امورخارجه، رییس اتاق بازرگانی، چهره های علمی و دانشگاهی به همراه شماری از نمایندگان شرکت ها و صاحبان صنایع اتریشی در جمعی 200 نفره فیشر را همراهی خواهند کرد. وی پیش از این (سال 1379) نیز در قامت رییس مجلس اتریش به کشورمان سفر کرده بود و این دومین حضور فیشر در ایران است. اتریش از دیرباز یکی از مهمترین مقصدها برای توسعه ی روابط کشورمان با دولت های اروپایی بوده است. 160 سال پیش «میرزا تقی خان امیرکبیر» صدراعظم ایران از شماری مدرسان اتریشی خواست برای آموزش علوم و صنایع مختلف نظیر پزشکی، معدن و... در نخستین دانشگاه ایران یعنی «دارالفنون» به تهران بیایند. در آن سال ها مراد از این دعوت، به کارگیری کارشناسان کشورهای اروپایی غیراستعماری بود تا برکنار از اهداف سیاسی دولت هایشان در آبادانی ایران فعال شوند. ایران و اتریش طی دهه های گذشته روابطی غیرچالشی و با ثبات داشته اند و این روابط پس از انقلاب اسلامی نیز از پایداری و پویایی نسبی برخوردار بوده است. پس رفع بخش مهمی از تنگناهای سال های اخیر در روابط خارجی تهران، مقام های 2 کشور می کوشند تعریفی دوباره از چارچوب های تعاملی صورت دهند و به سمت توسعه ی همکاری ها در زمینه های گوناگون حرکت کنند. در این زمینه باید به چند نکته اشاره کرد: 1- اتریش که عضو مهمی نیز در اتحادیه ی اروپا به شمار می رود، طی دهه ها مرکزی مهم برای دیپلماسی جهانی و میزبان سازمان های گوناگون بین المللی بوده و نقش سازنده یی را در ایجاد صلح در عرصه ی بین المللی برعهده داشته است. اتریش نقش سازنده یی نیز در گفت وگوهای هسته یی میان ایران و گروه کشورهای 1+5 ایفا کرد. با توجه به نقش مثبت اتریش در فرایند مذاکرات هسته یی و پیشینه ی مناسب روابط، 2 کشور در فضای تازه ی پس از توافق هسته یی و با توجه به ظرفیت های تعامل، می توانند گام های بزرگی را جهت تحکیم و توسعه ی روابط بردارند. 2- یکی از مهمترین عرصه های همکاری ایران و اتریش همکاری های اقتصادی و نیز گسترش روابط بازرگانی است. حجم مبادله های تجاری ایران و اتریش در 6 ماه نخست سال کنونی میلادی در همسنجی با مدت مشابه پارسال 44 درصد رشد داشته است. این در حالی است که طی سال های 1390 تا سال 1393، حجم این مبادله ها روندی کاهشی را پیموده است. در سال 1390 حجم روابط تجاری ایران و اتریش نزدیک به 818 میلیون دلار بود اما در سال 1393 با افت حدود 62 درصدی به 312 میلیون دلار رسید. از میزان مبادله های تجاری بازه ی زمانی ابتدای سال 1390 تا چهار ماه منتهی به تیرماه 1394 به ارزش 2 میلیارد و 258 میلیون دلار، نزدیک به 98 درصد مربوط به واردات ایران از اتریش و تنها 2 درصد سهم صادرات ایران بوده است. این در حالی است که بسیاری از کالاهای ایرانی ظرفیت ورود به سبد خرید اتریشی ها را دارد. ایران طی سال هایی طولانی دومین شریک اقتصادی اتریش در حوزه ی خارج از اتحادیه ی اروپا بود و این بدان معنا است که بستر و ظرفیت های مناسبی برای رونق روابط اقتصادی و تجاری بین 2 کشور وجود دارد. 3- اتریش به جهت نیاز به منابع انرژی نظیر نفت و گاز چشم به منابع غنی ایران دوخته و در برابر، اتریش به جهت برخورداری از فناوری های نو، امکانات مناسبی برای سرمایه گذاری مالی و فنی در بخش انرژی ایران دارد. در سال های گذشته که بحث احداث خط لوله ی گاز از خاورمیانه به اروپا مطرح بود، شرکت های اتریشی در جهت ایجاد خط لوله از ایران به اروپا تلاش هایی از جمله مطالعه در زمینه ی امکان سنجی طرح های انتقال انرژی را صورت دادند. در شرایطی که اروپا علاقمند به ایجاد چنین خط لوله یی بود، مخالفت آمریکا سبب شد اتریش برنامه ریزی خود را به طور موقت کنار بگذارد. در وضعیت کنونی و در فضای پس از توافق هسته یی به نظر می رسد تصمیم گیری و سرمایه گذاری در زمینه ی ایجاد خط لوله ی گاز از ایران به مقصد اروپا از بسترهای مساعدی برخوردار شود. 4- مناسبات فرهنگی ایران و اتریش یکی دیگر از حوزه های همکاری میان 2 کشور است. طی سال های گذشته با وجود کاهش سطح مناسبات اقتصادی، روابط فرهنگی روندی به نسبت مطلوب داشته است. پرپایی نمایشگاه آثار فرهنگی- هنری هفت هزار ساله ی ایران دراتریش در سال 1379 یک رویداد مهم و کم سابقه ی فرهنگی در اروپا بود که با همکاری رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و موزه ی تاریخ و هنر اتریش صورت گرفت. اکنون بیش از 2 هزار و500 نفر از دانشجویان ایرانی مشغول تحصیل در دانشگاه های اتریش هستند. در همین کشور بیش از 30 هزار ایرانی از سالیان گذشته زندگی می کنند که نوعی ظرفیت مثبت برای 2 طرف جهت پیشبرد روابط به شمار می رود. 5- اتریش از جمله کشورهایی است که در زمینه هایی نظیر مبارزه با خشونت، تروریسم و نیز سلاح های کشتار جمعی دیدگاه هایی نزدیک به جمهوری اسلامی ایران دارد و بارها خواهان استفاده از از راه حل های غیرنظامی برای رفع بحران های سوریه، عراق و یمن شده است. با توجه به این موضوع، ظرفیت های قابل توجهی برای همکاری های سیاسی و دیپلماتیک بین تهران و وین برای حل بحران های منطقه یی وجود دارد که باید مورد توجه جدی قرار گیرد. افزون بر آنچه گفته شد، توسعه ی روابط تهران- وین می تواند پدیدآورنده ی فرصت های همکاری در زمینه های حمل و نقل، گردشگری، محیط زیست باشد. آنچه بر اهمیت روابط جمهوری اسلامی ایران می افزاید توجه به این واقعیت است که اتریش از آخرین کشورهایی بود که به دلیل تنگناهای ناشی از تحریم از ایران فاصله گرفت و اکنون از نخستین پیشگامان دور تازه ی همکاری با ایران و به عبارتی دیگر یکی از نخستین حلقه های اتصال میان ایران و اروپا است. 

سفر «احمد داووداوغلو» نخست وزیر ترکیه به تهران را می توان از مهم ترین رویدادهای روزهای پایانی سال 1394 به شمار آورد. او بامداد شنبه پانزدهم اسفند در صدر هیاتی عالی رتبه متشکل از وزیران اقتصاد، گمرک و تجارت، انرژی، حمل و نقل و ارتباطات و توسعه، کارشناسان و مسوولان دولتی و شماری از نمایندگان اصحاب رسانه های مهم ترکیه به تهران سفر کرد و با مقام های کشورمان از جمله «حسن روحانی» رییس جمهوری و «اسحاق جهانگیری» معاون اول وی دیدار و گفت وگو کرد. 
این نخستین دیدار داووداوغلو از تهران در مدت حدود یک سال و نیم نخست وزیری او بود. پایه گذار نظریه «تنش صفر با همسایگان»، در حالی به تهران آمد که ترکیه در این روزها و هفته ها بیشترین حد تنش با همسایگانش را تجربه می کند و روابط آنکارا با دمشق، بغداد و تهران در وضعیت پرتنش قرار دارد.
حال باید به این پرسش پاسخ داد که نخست وزیر ترکیه در سفرش به تهران به دنبال چه بود و چه رهاوردی داشت؟ در این باره باید گفت، اگرچه هیات بلند پایه ای از مقام های اقتصادی ترکیه، نخست وزیر این کشور را در این سفر همراهی کردند، اما ساده انگارانه است که اهداف و دستاوردهای این دیدار را تنها اقتصادی تصور کنیم و از اهمیت دستورهای کار سیاسی و امنیتی این سفر چشم بپوشیم.
در این رابطه باید به 2 نکته کلی اشاره کرد:
1- با عبور ایران از پیچ تند تحریم های بین المللی در سایه اجرایی شدن برجام، پنجره های تازه ای از مزیت ها و ظرفیت ها به روی اقتصاد ایران گشوده شده است. با در نظر گرفتن رقابت های جاری بین ترکیه و اتحادیه اروپا، آنکارا نمی خواهد از روابط تجاری و رونق اقتصادی در دوره پسابرجام بی نصیب بماند و میدان را به نفع رقیبان اروپایی خالی کند. در همین حال ترکیه که همسایه ایران است و مزیت نزدیکی جغرافیایی را دارد، می تواند شریک خوبی برای همکاری های اقتصادی و تجاری باشد. چهار سال پیش، «عبدالله گل» رییس جمهوری وقت ترکیه در سفرش به ایران ابراز امیدواری کرده بود که مبادلات تجاری بین 2 کشور ظرف مدت پنج سال به سقف 30 میلیارد دلار برسد. این اتفاق رخ نداد و حجم مبادلات ایران و ترکیه پارسال به 15 میلیارد و امسال به 10 میلیارد دلار کاهش یافت. بسیاری معتقدند افزون بر شرایط تحریم علیه ایران، آنچه بیش از هر چیز مسبب دست نیافتن به این هدف شده، سیاست های منطقه ای ترکیه در 2 سال اخیر بوده است که به نحو محسوسی در تضاد با اهداف و سیاست های کلی جمهوری اسلامی ایران قرار دارد و تهران و آنکارا را تا حدودی از هم دور کرده است.
با اوج گیری بحران سوریه و در پی آن ناامنی و انفجارهایی در آنکارا و جنوب شرق ترکیه، این کشور حجم وسیعی از منابع مالی خود را - بالغ بر 20 میلیارد دلار- که از طریق گردشگری تامین می کرد، از دست داده است. پس طبیعی است که به دنبال افزایش حجم مبادلات تجاری خود با ایران، بخصوص در فضای پسابرجام باشد.
افزون بر این ها در فضای کنونی که اختلاف بین ترکیه و روسیه بر سر مسایل سوریه تبدیل به یک بحران شده است، آنکارا به شدت نیازمند تامین انرژی موردنیاز خود از ایران است. پس بهره مندی از منابع نفت و گاز ایران نیز از دیگر انگیزه های اقتصادی ترکیه در نزدیکی به ایران است. به عبارت بهتر ایران برای ترکیه دروازه ورود به شرق محسوب می شود که از ظرفیت های تجاری و اقتصادی بالایی برخوردار است و ترکیه نیز برای ایران دروازه ورود به غرب است.
از همین رو حرکت به سمت تحقق هدف تجارت 30 میلیارد دلاری یکی از برنامه های داووداوغلو در سفرش به تهران بود. قرار است بیست و پنجمین نشست کمیسیون مشترک همکاری های اقتصادی و تجاری 2 کشور نیز در آینده نزدیک در ترکیه برگزار شود.
2- شاید اغراق آمیز نباشد که بگوییم مهم ترین هدف سفر داووداوغلو به تهران، گفت وگو و رایزنی درباره مسایل منطقه و در راس آن بحران سوریه بود؛ بحران پیچیده ای که به گره کوری می ماند و برای تمام کشورهای همسایه و دیگر کشورهای مرتبط با آن ایجاد خسارت کرده است. ایران و ترکیه نیز درباره سوریه اختلاف نظر جدی دارند و همین باعث سردی و تنش در روابط 2 کشور شده است. آنکارا به شدت به دنبال برکناری «بشاراسد» رییس جمهوری سوریه و سقوط نظام آن است اما ایران حفظ اسد و دولتش را خط قرمز خود می داند. به علاوه گزارش ها و خبرهایی مبنی بر حمایت ترکیه از گروه های مسلح و تروریستی مخالف اسد وجود دارد که مورد اعتراض تهران واقع شده است.
سفر داووداوغلو به تهران نشان می دهد که ترک ها به دنبال تنش زدایی در روابطشان با ایران هستند. به نظر می رسد مقام های ترکیه متوجه این واقعیت شده اند که ایران پسابرجام به شکلی جدی تر و آشکارتر وارد معادلات منطقه ای شده است. از این رو رهبران آنکارا در پی مدیریت اختلافات خود در مورد پرونده سوریه با ایران هستند، به ویژه آنکه در سایه آتش بس کنونی در سوریه، امیدواری هایی برای یافتن راه حل، پای میز مذاکره و از طریق توافق سیاسی به وجود آورده است. البته در مورد همین آتش بس که با توافق روسیه و آمریکا در روز هشتم اسفند اجرایی شد، ترکیه احساس می کند به حاشیه رانده شده است و نقشی در تصمیم گیری ها ندارد. همچنین به نظر می رسد ترکیه از ایران انتظار دارد بین آنکارا و مسکو که روابطشان مدتی است تحت تاثیر بحران سوریه متشنج شده است، نقش میانجی را ایفا کند.
در این بین، با توجه به رابطه نزدیکی که این روزها ترکیه و عربستان با هم دارند، آنکارا نیز می تواند در کاهش تنش ها بین تهران و ریاض موثر باشد و به عنوان یک کانال ارتباطی عمل کند.
ایران و ترکیه اگرچه در موضوع سوریه اختلاف های جدی با هم دارند اما در برخی از موضوع های مربوط به بحران سوریه اشتراک نظر دارند؛ از جمله موضوع کردها. یکی از مهمترین اهداف و دستاوردهای سفر داووداوغلو به تهران، تنظیم مواضع 2 کشور درباره وضعیت کردها در سوریه است. به تازگی روسیه پیشنهاد ایجاد فدرالیسم در سوریه را مطرح کرد؛ پیشنهادی که هم ایران و هم ترکیه مخالف آن هستند. تهران و آنکارا می پندارند که پیشنهادهایی از این دست می تواند آسیب جدی به جغرافیای سیاسی در منطقه بزند.
در نهایت و به عنوان جمع بندی باید گفت، سفر داووداوغلو می تواند نقطه عطفی در تحکیم اشتراک های 2 کشور به ویژه در عرصه اقتصادی از یک سو و بهبود و کاهش تنش ها و مدیریت اختلاف های 2 طرف به حساب آید. ایران و ترکیه رقیبانی جدی برای هم بوده اند اما هنر دیپلماسی این است که مانع از تبدیل رقابت ها به تنش و خصومت میان دولت ها شود.

شمال آفریقا را می توان یکی از مهم ترین زیرمجموعه های منطقه یی در خاورمیانه به شمار آورد که نه تنها از معادلات سیاسی، امنیتی، اجتماعی و اقتصادی مجموعه ی بزرگ تر خاورمیانه تاثیر می پذیرد، بلکه تاثیرات تعیین کننده یی نیز بر این معادلات می گذارد. این منطقه در برگیرنده ی کشورهای مصر، سودان، تونس، الجزایر، لیبی مراکش است که پیوندهای جغرافیایی و سیاسی-امنیتی گسترده یی با یکدیگر و با باقی کشورهای واقع در خاورمیانه دارند و همین امر منجر به جداشدن این بخش از آفریقا از باقی قاره ی سیاه و پیوستگی آن با خاورمیانه شده است. منطقه ی شمال آفریقا هر چند از نظر جغرافیایی از منطقه ی خاورمیانه جدا افتاده و جزیی از قاره ی آفریقا به شمار می آید، اما وجود دین اسلام، مساله ی فلسطین و عربیت پیوندهای نزدیکی میان این منطقه و خاورمیانه ایجاد کرده و باعث شده است از کل این مجموعه با عنوان منطقه ی «خاورمیانه و شمال آفریقا» نام برده شود. به همین دلیل، وقتی صحبت از تحولات سیاسی-اجتماعی در خاورمیانه می شود یک پای این تحولات به منطقه ی شمال آفریقا می رسد. بر پایه ی وجود چنین پیوندهایی بود که شروع خیزش های مردمی در تونس در اواخر سال 2010 میلادی (1389 خورشیدی) به سرایت دومینوار آن به دیگر کشورهای عربی منجر شد و به دلیل وجود همین پیوندهاست که در شرایط کنونی، شمال آفریقا به یکی از کانون های اصلی جذب نیروهای تازه به داعش تبدیل شده است. از سوی دیگر، از نظر جغرافیایی نیز پیوندهای منطقه یی میان شمال آفریقا و خاورمیانه برقرار است و شمال آفریقا به عنوان یکی از مهم ترین دروازه های ورود به اروپا به شمار می آید. در این راستا باید گفت که ارتباط با دریای مدیترانه از دیرباز توجه امپراتوری های خاورمیانه را به سوی شمال آفریقا معطوف کرده است. گسترش دریای نوردی در حوزه ی مدیترانه نیز ارتباطات فرهنگی و تمدنی بین منطقه ی خاورمیانه و شمال آفریقا را باعث شده است. ایجاد کانال سوئز و اتصال دریای سرخ و دریای عرب بر اهمیت شمال آفریقا به عنوان نزدیک ترین راه ارتباطی خاورمیانه و اروپا افزوده و به نزدیکی بیش از پیش ارتباطات این 2 منطقه منجر شده است. در سال های پس از خیزش های عربی نیز هرچند به دلیل دخالت های خارجی و رشد گروه های جدایی طلب و گسترش گروه های تروریستی، کشورهایی مانند لیبی دچار نوعی بی ثباتی فراگیر شده اند، اما این منطقه همچنان اهمیت خود را در معادلات منطقه حفظ کرده و همچنان از این توان برخوردار است که نقش مهمی در تحولات خاورمیانه ایفا کند. تلاش های تونس برای حل سیاسی مساله ی سوریه بهترین مثال در این زمینه است. با چنین توضیحی از پیوندهای سیاسی، امنیتی، اقتصادی و اجتماعی که بین خاورمیانه و شمال آفریقا برقرار است، تقویت ارتباط با کشورهای واقع در این منطقه و بهره برداری از ظرفیت های آن ها می تواند به گسترش ثبات در خاورمیانه و تقویت همکاری های منطقه و غلبه بر بحران تروریسم کمک کند. در این راستا سفر این هفته ی «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه ی ایران به کشورهای تونس و الجزایر می تواند زمینه ی تازه یی برای گسترش همکاری های منطقه ای در فضای پسا توافق هسته یی ایجاد کند. در شرایط کنونی یکی از مهم ترین موضوعاتی که امنیت ایران و کشورهای واقع در شمال آفریقا را به یکدیگر پیوند داده، مساله ی داعش و تروریسم تکفیری است. بسیاری از نیروهای خارجی که برای پیوستن به داعش وارد عراق و سوریه می شوند از کشور تونس هستند و این کشور در صدر صادرکنندگان نیرو به داعش قرار دارد. در این میان، به دلیل نبود حکومت مرکزی و بی ثباتی های سیاسی و امنیتی، داعش کشور لیبی را به مهم ترین پایگاه آموزش و تمرین نیروهای خود تبدیل کرده است. این گروه کنترل شهر ساحلی «سرت» را در اختیار گرفته است و تلاش دارد شهرهای «مصراته» و «الحراوه» را نیز در کنترل خود بگیرد. در الجزایر نیز گروه موسوم به «جندالخلافه» که از گروه های وابسته به القاعده است، پشتیبانی خود از داعش را اعلام کرده است. تقویت همکاری های منطقه یی میان کشورهای 2 منطقه نقش بسیار مهمی در مهار تروریسم تکفیری دارد. در این راستا تلاش برای ایجاد هماهنگی میان دولت ها از اهمیت بالایی برخوردار است که جمهوری اسلامی ایران به دلیل پیشینه یی که در مبارزه با تروریسم دارد و به دلیل رویکرد تعاملی اش نسبت به کشورهای منطقه می تواند نقش مهمی در این زمینه بر عهده بگیرد. از سوی دیگر و به عنوان تکمیل کننده ی تلاش ها برای افزایش همکاری های منطقه یی و در تلاش برای بازگشت ثبات به منطقه، ایران و کشورهای شمال آفریقا و به ویژه تونس می توانند در امور صنعت گردشگری نیز ارتباطات خود را گسترش دهند و نه تنها با یکدیگر به تبادل نظر و تجربه بپردازند، بلکه می توانند به اعزام متقابل گردشگر به کشورهای یکدیگر بپردازند. این روند نه تنها به نزدیکی دیدگاه های کشورهای منطقه به یکدیگر کمک می کند، بلکه موجب هم پیوندی هر چه بیشتر اقتصادی میان آن ها می شود؛ امری که اراده ی این کشورها را برای حفظ ثبات و امنیت در منطقه ی خاورمیانه و شمال آفریقا تقویت می کند. در این زمینه پیشینه ی تاریخی-تمدنی میان ایران و شمال آفریقا می تواند بسیار کمک کننده باشد. ایران، شمال آفریقا و به ویژه تونس از پیشینه ی تاریخی-فرهنگی طولانی مدتی برخوردارند. این پیشینه ی تاریخی-تمدنی می تواند زمینه ی مناسبی برای تقویت گفت و گوهای فرهنگی ایجاد کند. ایران و تونس چه در مقطع پیش از اسلام و چه در سال های پس از اسلام ارتباطات فرهنگی و اقتصادی بسیاری با یکدیگر داشته اند. در این زمینه «عثمان الکعاک» مورخ و نویسنده ی تونسی، در کتاب «روابط تاریخی تونس و ایران» به اهمیت ویژه ی ایران در تاریخ و تمدن تونس اشاره می کند و معتقد است ایرانیان نقش برجسته یی در شکوفایی تمدنی در شمال آفریقا داشته اند. مساله ی دیگری که به عنوان نقاط اشتراک بین ایران و کشورهای شمال آفریقا و به ویژه کشور الجزایر به شمار می آید، مساله ی نفت، بازارهای جهانی، حفظ قیمت مناسب و سهمیه ی کشورها در اوپک است. در شرایطی که به دلیل سیاست های عربستان قیمت نفت به بشکه یی زیر 50 دلار رسیده است، همکاری ایران و الجزایر می تواند روند کاهش قیمت نفت را کنترل کند و سازمان کشورهای صادرکننده ی نفت (اوپک) را به جایگاه پیشین خود در تولید و فروش نفت برگرداند. بنابراین در یک جمع بندی کلی باید گفت، هم پیوندی های بسیاری میان خاورمیانه و شمال آفریقا وجود دارد که چه در طول تاریخ و چه در شرایط کنونی باعث شده است معادلات سیاسی، امنیتی، اقتصادی و اجتماعی میان این 2 منطقه به یکدیگر وابسته باشد؛ به گونه یی که ایجاد ثبات و امنیت و رشد اقتصادی در خاورمیانه و شمال آفریقا در گروی همکاری همه ی کشورهای واقع در این حوزه ی جغرافیایی است. تلاش های ایران در تقویت همکاری های منطقه یی می تواند گامی مهم در این زمینه باشد. 

سیاست خارجی به عنوان ابزار حفظ و پیگیری اهداف و منافع ملی همواره از اهمیت فراوانی برخوردار بوده است و در این میان دولت ها تلاش می کنند با ابزار دیپلماسی به بیشینه سازی منافع و امنیت ملی خود یاری رسانند. 
جمهوری اسلامی ایران در دوره ی تازه ی سیاست خارجی خود در چارچوب گفتمان اعتدال و سیاست «تعامل سازنده» تلاش کرده است مناسبات خارجی را به شکلی متوازن با همه ی کشورها افزایش دهد. در این میان، کشورهای اروپایی به دلیل پیشینه ی روابط خود از اهمیت قابل توجهی برای جمهوری اسلامی ایران برخوردارند. 
ویژگی های کشورهای اروپایی در نظام بین الملل و همچنین نقش و جایگاه منطقه یی و راهبردی جمهوری اسلامی ایران ضرورت های متقابلی را برای برقراری یک پیوند تقویت شده میان تهران و دولت های اروپایی به وجود می آورد. به بیانی تفصیلی تر، به دلیل نقش اروپا در نظام بین الملل و همچنین جایگاه ژئواستراتژیک منطقه یی و منابع گسترده ی انرژی ایران، ضرورت های مشترکی برای حفظ روابط در یک چارچوب مناسب میان 2 طرف وجود دارد. البته این روابط تا اندازه ی زیادی پرفراز و نشیب و همراه با چالش در عرصه هایی همچون حقوق بشر، دهشت افکنی (تروریسم) و از آن مهمتر اختلاف های هسته یی طی یک دهه ی اخیر بوده است. 
در این پیوند، فرانسه به عنوان یکی از پنج عضو دایم شورای امنیت و نیز یکی از قدرت های اروپایی، از جمله کشورهایی است که می کوشد در حوزه های منطقه یی و بین المللی نقشی عمده و تاثیرگذار ایفا کند. از این رو لوران فابیوس وزیر امورخارجه ی فرانسه چهارشنبه هفتم مرداد و بر اساس اعلامی که یک روز پس از توافق هسته یی وین صورت گرفت به ایران سفر می کند. پیش از وی، «زیگمار گابریل» معاون صدراعظم آلمان و وزیر اقتصاد و انرژی این کشور به عنوان نخستین مقام اروپایی پس از توافق هسته یی در صدر یک هیات 60 نفره از سران و مقام های اقتصادی و مدیران شرکت های آلمانی به ایران سفر کرده بود. دیروز سه شنبه نیز «فدریکا موگرینی» مسوول سیاست خارجی اتحادیه ی اروپا به ایران سفر کرد. 
وزیر امورخارجه ی فرانسه در این سفر افزون بر دیدار با «محمد جواد ظریف» وزیر امورخارجه، با «حسن روحانی» رییس جمهوری اسلامی ایران نیز دیدار و گفت وگو می کند. 
سفر فابیوس به تهران در حالی صورت می گیرد که از آخرین سفر وزیر امور خارجه ی فرانسه به ایران دست کم 10 سال می گذرد. در این سفر مسایل مربوط به احیای روابط دوجانبه ی تهران و پاریس مهم ترین دستور کار فابیوس خواهد بود. البته برخی منابع از وجود برنامه هایی برای بحث درباره ی شماری از مسایل منطقه یی در این سفر سخن به میان آورده اند. 
وزیران امور خارجه ی ایتالیا و اسپانیا نیز از دیگر مقام های سیاسی اروپایی هستند که برنامه ی سفر به تهران در روزهای آینده را برای خود تنظیم کرده اند اما پیش از آن «فدریکا موگرینی» مسوول سیاست خارجی اروپا سه شنبه ششم مردادماه میهمان مقام های ایرانی است. 
مهمترین نکته های مربوط به مناسبات ایران و فرانسه شامل محورهای زیر است: 
1- روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران و فرانسه از سال 1357 خورشیدی تاکنون فراز و نشیب‏ های زیادی را پشت سر گذاشته است. از یک سو فرانسه و رسانه های گروهی این کشور در واپسین ماه های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی با میزبانی از امام خمینی (ره) در منطقه ی «نوفل لوشاتو» خاطره یی مطلوب در ذهن ایرانیان به جا گذاشتند از دیگر سو، سیاست فرانسه در قبال ایران طی سال های پس از انقلاب در بردارنده ی نقطه های منفی و تردیدآمیز بوده است. 
روابط تهران- پاریس پس از انقلاب اسلامی تا حد زیادی متاثر از متغیرهای سیستمی، منطقه‏ یی و ملی به پیش رفته و این مناسبات در دوره های گوناگون ریاست جمهوری این کشور به ویژه از زمان «ژاک شیراک» به این سو، با تمرکز بر هر یک از این متغیرها در جریان بوده است. 
2- در میان عرصه های گوناگون روابط دوجانبه، مناسبات اقتصادی ایران و فرانسه برای سال ها از روندی رو به رشد برخوردار بوده است و شرکت های بزرگی فرانسوی مانند «پژو» و «رنو» از جمله شرکت هایی بودند که طرح های گسترده یی را با شرکت های خودروسازی ایران اجرا کردند. شرکت نفتی فرانسوی «توتال» نیز سرمایه گذاری های کلانی را در بخش صنعت نفت ایران انجام داد.
در این ارتباط، ایران دومین بازار بزرگ در دنیا برای شرکت های فرانسوی به ویژه خودروسازی محسوب می شد اما در سال 1391 زیر فشار تحریم ها همکاری های اقتصادی دوجانبه رو به توقف نهاد. به طور کلی و بر اساس آمار ارایه شده از سوی نهادهای فرانسوی، حجم مبادله های تجاری میان ایران و فرانسه در سال 2004 میلادی (1383 خورشیدی) بالغ بر 4 میلیارد و 300 میلیون یورو بود که این میزان در سال 2013 به 500 میلیون یورو کاهش یافت. 
پس از امضای توافق هسته یی در وین، فابیوس دومین مقام بلندپایه ی اروپایی است که برای گفت وگو در زمینه های گوناگون به ویژه از سرگیری مناسبات تجاری به ایران سفر می کند. 
افق مبادله های تجاری که 2 کشور برای دوره ی پس از تحریم در نظر گرفته اند به پنج میلیارد دلار می رسد. ایران و فرانسه این ظرفیت را دارا هستند تا حجم روابط را به بالاتر از این رقم برسانند و مناسبات خود را به یک شراکت راهبردی در حوزه ی اقتصادی تبدیل کنند. در این پیوند، در فضای پساتوافق هسته یی کارشناسان رشد پنج تا 10 درصدی ارزش همکاری های اقتصادی در صنعت خودروسازی را در 10 سال آینده پیش بینی می کنند. 
3- جمهوری اسلامی ایران و فرانسه در حوزه ی منطقه یی دارای اختلاف هایی هستند. نوع نگاه فرانسه در موضوع هایی مانند تحولات سوریه، لبنان، یمن و تلاش این کشور برای حضور گسترده در منطقه ی خلیج فارس موجب می شود تا فضای کمتری برای همکاری در این زمینه ها ایجاد شود. همچنین فرانسه دارای روابطی تنگاتنگ با رژیم صهیونیستی است. با این حال نظر می رسد بخشی از هدف سفر فابیوس به تهران گفت وگو بر سر مسایل منطقه یی است. 
4- با توجه به فضای کلی روابط 2 کشور و مولفه های سیاست خارجی فرانسه باید گفت هرچند پاریس در تلاش است که دیپلماسی اعلامی و اعمالی خود را هماهنگ نشان دهد اما عملکرد سیاست خارجی این کشور طی سال های گذشته این گونه نبوده است و به نظر می ‏رسد همچنان فرانسه زیر تاثیر شرایط محیطی فرصت ‏ها و محدودیت های گوناگونی در روابط دوجانبه با ایران می بیند. البته پیشینه و گذشته ی روابط جمهوری اسلامی ایران و فرانسه بیانگر آن است که این مناسبات همچنان از ظرفیت های فراوانی چه در حوزه ی سیاسی و چه حوزه ی اقتصادی برخورداراست. بنابراین، آینده ی مناسبات در صورت شکل گیری چارچوب های همکاری های بلندمدت و کاهش نقش عنصرهای اختلاف برانگیز سیاسی و پررنگ ساختن عنصر اقتصاد می تواند از ثبات و قوام بیشتری برخوردار شود. 

اگر بخواهیم وضعیت شهری ایران، و نابسامانی‌هایی را که هم در فرم، هم کالبد و هم رفتار وجود دارد، با یک شاقول استوار کنیم، نیازمند اندیشه‌ای هستیم که به تدریج راهنمایمان شود؛ که هم بر رفتار اثر بگذارد، هم بر کالبد.

مفهومی تحت عنوان «اندیشه ایران‌شهری» که ریشه در تاریخ ایران دارد، را به همین‌منظور می‌توان در روزگار معاصر بازآفرینی کرد، و به جنبه‌های فلسفی و فرهنگی‌ آن توام با جنبه‌های کارکردی‌اش توجه نمود؛ و این توجه شاید برای گذار از ناهنجاری‌های شهرمان چاره‌ساز باشد. این بحث باید به دور از تعجیل و کلیشه‌سازی از یک فکر، و در فرآیند گفت‌وگوهای متعدد و مکرر به‌تدریج صیقل بخورد تاراهی را به ما نشان دهد. باید گفتمان شود و با عبور از سطح گفتمان، خودش را در زندگی روزمره ما نشان دهد، اثراتش را بگذارد و ما را به سمت آینده روشن‌تری رهنمون شود.

 
اول- هدف از طرح «اندیشه ایران‌شهری» نه صرفا طراحی شهری است، نه طراحی کالبد، نه شهر خوب. بحث این است که چرا ما در بحث توسعه و بازتعریف توسعه، در بحث ایران و بازتعریف ایران مرتبا شکست می‌خوریم و نمی‌توانیم ایران را در شرایط جدید بازتعریف کنیم. علی‌‎رغم تحولات و تطوراتی که در کشور ما رخ داده، چه در دوران قبل از جمهوری اسلامی و چه بعد از آن، ما گسست‌های مختلفی داشته‌ایم که علاوه بر نمونه‌های فیزیکی و کالبدی‌اش، تخریب‌های عظیم‌تری را در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی موجب شده است. گویی اصل «تداوم» در ایران دچار مشکل است. اندیشه ایران‌شهری پیش از آنکه وارد عرصه کالبدی شود، به دنبال پاسخی به این پرسش است که چگونه می‌تواند اصل تداوم را در توسعه زندگی ایرانی تعریف کرد. در غیاب تداوم کارهای زیادی شده و می‌شود اما در آخر کار، هیچ‌کدام حتی ارتقاء کیفیت زندگی را نیز تضمین نمی‌کنند.

دغدغه اصلی ما هویتی است که بتوانیم به آن حس تعلق داشته باشیم و بتواند موجبات این تداوم را فراهم کند. حسی که گمگشته است و هنوز پیدایش نکرده‌ایم. اندیشه ایرانشهری البته در پایان کار، هم باید بتواند ترجمان کالبدی داشته باشد، هم ترجمان رفتاری، هم ترجمان حاکمیتی، و هم ترجمان صنعتی و مدرن.

 
دوم- اوضاع فعلی ما ناشی از موقعیت گریز از خودی است که سالهاست دچارش شده‌ایم؛ می‌گوییم آنچه داریم، همان چیزی نیست که می‌خواستیم؛ و بنابراین تخریبش را آغاز می‌کنیم. جنبه کالبدی این موضوع بسیار روشن است. چنانکه در اکثر شهرهای تاریخی‌مان، با یک رویکرد گریز از خود، مرکز را از بین برده‌ایم. نمونه آن مشهد است که فکر نمی‌کنم چیزی از مرکز تاریخی شهر باقی مانده باشد، همچنانکه در تهران هم همین‌طور است. از جنبه اجتماعی و فرهنگی شاید نتیجه کار از این هم مصیبت‌بار‌تر باشد. ما باید«خود» را بازتعریف کنیم، خود به مفهوم سازگاری درونی.  شهر به عنوان یک سازمان اجتماعی ایرانی باید تجلی‌گاه این «خود» باشد. مفهوم ایرانشهر شاید بتواند این حس را نسبت به «خود» در جامعه ایران ایجاد کند، چیزی که به نحوی بیانگر آن «خود» و «بازگشت به خود» است.

البته این بازگشت به خود، بازگشت به تاریخ منبعث از یک نگاه تاریخ‌گرایانه نیست. این مفهوم می‌تواند در جنبه‌های مختلفش کاملا امروزی شود و در حقیقت «خود»یست که ضمن پیوستگی با ریشه‌های گذشته، بازتعریف شده است. چرا به سراغ ریشه‌ها می‌رویم؟ چون خودِ منقطعی که پیوستگی ندارد، هیچ وقت دوامی نخواهد داشت. برای همین ما بعد از مشروطه این‌قدر لباس عوض کردیم. در نهایت، گفتمانی که تحت عنوان گفتمان ایرانشهری مطرح خواهد شد می‌تواند بر گفتمان جهانی‌سازی غلبه داشته باشد. بنابراین، نقطه آغازین حرکت ما، شهر خوب نیست، ایرانشهری است که می‌خواهد خودش را با روزگار معاصر بازتعریف کند.

 
سوم- مسئله ما «ایران» است. در هر صورت، در ایران پس از مشروطه اتفاقات متعددی رخ داده است؛ بحث مدرنیته در عصر پهلوی، بحث نفت و سوسیالیزم دولتی، انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی و رشد شدید شهرنشینی. هرچه‌ هست نهایت امر، وضعیتی است که همه از آن می‌خواهیم فراتر برویم. مردم حس می‌کنند  کهبه محیط‌های شهری مصنوع و جدید، احساس تعلقی ندارند. عدم احساس تعلق دردی است که همه با آن مواجهند. چه در جاهای بسیار بی‌کیفیت شهر مثل حاشیه‌ها، و چه اماکن باکیفیت بالای شهر. 

ما با فروریزی اکثر مراکز شهری‌ای مواجهیم که کانون میراث معنوی، فرهنگی، تاریخی، اقتصادی و اجتماعی ما هستند. میراث معنوی ما از جهت مکانی در همین مراکز شهرهاست که دارد فرومی‌ریزد. توجه کنیم که امروز، ادبیات غالب چیست؟ ادبیات غالب این است که چندتا خانه ساختی؟ شهر در دوران شما چقدر گسترش فیزیکی پیدا کرد؟ اما نمی‌گویند چقدر شهر هویت پیدا کرد؟ این یک روند است که ما باید از یک جایی رهایش کنیم و برگردیم؛ بگوییم اصلا معیار ارزشیابی گسترش کمّی نیست. این روند باید یک جایی بشکند. آن چیزی که در ذهنم به دنبال آن هستم، همین نقطه دوربرگردان است. دوربرگردانی که در سیاستگذاری توسعه شهری ایران ایجاد شود و از آنجا آرام‌آرام به سمت آن هویت، حس تعلق، کیفیت زندگی، لذت بردن از محیط، خوشایندبودن، سرزنده بودن و حل تعارضات برگردیم.

هدف ما باید منظومه‌ای باشد که این نقطه بازگشت را تعریف کند. هشدارهایی از این جنس که دچار عمل‌زدگی نشویم، دچار پروژه نشویم، دچار اقدامات فوری و مقطعی نشویم، دچار یک نوع تقلیل مفاهیم نشویم، همگی مهم‌اند و نباید از این هشدارهاغافل بود، اما راه‌حل در توجه درست به رویکرد سیاستگذاری عمومی است. برای سیاستگذاری عمومی، ما هم گفتمان را می‌خواهیم، هم سیستم ارتباطات را می‌خواهیم، هم فهم جامعه‌شناسانه را می‌خواهیم، هم فهم برنامه‌ریزی کالبدی را می‌خواهیم، هم فهم سازمان اجتماعی را می‌خواهیم، هم فهم رسانه‌ها و گروه‌های اجتماعی را می‌خواهیم. با یک سیاست‌گذاری عمومی درست و با ایده‌ای چون اندیشه ایران‌شهری، می‌توان به آن نقطه دوربرگردان مطلوب رسید.

تغییر دکوراسیون، خانه شما را تازه و مدرن کرده، امکان ابراز و اعمال سلیقه را به شما می‌دهد.

تغییر کلی با خرید وسایل جدید مانند مبل، دکور، پرده و رنگ امکان‌پذیر است. اما اگر بودجه شما محدود است، با کمی خلاقیت می‌توانید به ظاهر جدید و مورد نظر خود بدون تحمل هزینه زیاد برسید.

استفاده دوباره

جلوه تازه به خانه دادن به معنی تعویض همه چیز و از نو خریدن همه وسایل نیست. استفاده مجدد از آن‌چه قبلا داشته‌اید، باعث صرفه‌جویی در هزینه‌های شما می‌شود.

در سایر اتاق‌ها، زیرزمین و انباری به دنبال وسایلی باشید که می‌توانید از آن‌ها مجددا استفاده کنید. یک لایه رنگ و لکه‌گیری به شما امکان می‌دهد ظاهری جدید به اشیاء قدیمی بدهید. به عنوان مثال، دوباره رنگ کردن یک قاب‌عکس قدیمی و تغییر عکس یا پرینت داخل آن می‌تواند آن را تبدیل به یک اثر هنری زیبا برای یک دیوار خالی کند.

از نظر بعضی‌ها معاوضه برخی وسایل با یکدیگر نه تنها اشکال و هزینه‌ای ندارد، بلکه ایجاد تنوع می‌کند.

حتی در میان افراد بی‌‌بضاعت هم افراد باذوقی هستند که به دنبال تغییر جو خانه هستند و برای تکمیل و تغییر وسایل خود از بازارهای دست دوم، بازیافتی یا حراج در گاراژ که در بسیاری کشورها مرسوم است، استفاده می‌کنند تا آن‌ها را نونوارتر ‌کنند.

ایجاد مرکز توجه

به جای تغییر در همه جا، یک قسمت را که بیش‌تر مورد توجه است انتخاب و تغییر دکوراسیون دهید.

اختصاص بودجه به یک قسمت و پرداختن به آن، باعث می‌شود کیفیت مواد مورد استفاده بالاتر رفته، بیش‌تر به چشم ‌آید. مثلا تغییر شومینه با کاشی جدید، رنگ کردن مجدد طاقچه آن، نصب مشعل تزیینی و قرار دادن یک اثر هنری جدید در بالای آن تمام توجه‌ها را به خود جلب می‌کند.

 خود انجام دهیم

تلفیق وسایل دکوری و انجام دکوراسیون توسط خود شما، باعث صرفه‌جویی در هزینه‌ها می‌شود. هزینه بوم و رنگ معمولا ارزان‌تر از یک کار آماده به عنوان اثر هنری یا صنایع دستی است.

درست کردن یک شید ساده برای آباژور با وسایلی مانند مهره، وسایل تزیینی و چسب؛ جلوه تازه‌ای به آن می‌دهد.

اگر در کار چوب کمی مهارت داشته باشید، حتی می‌توانید خود تاج تخت‌خواب یا میز عسلی بسازید.

رنگ کنید

با رنگ، ظاهر و حس اتاق بدون هزینه زیاد تغییر می‌کند.

رنگ راه‌حل نسبتا ارزانی برای تغییر یک اتاق است. چه کل اتاق را رنگ کنید یا یک دیوار را یا میز و صندلی؛ در واقع توانسته‌اید با یک قوطی رنگ جلوه تازه‌ای به آن‌ها بدهید.

استفاده از پارچه، راه‌حل دیگری برای رنگ و آب دادن به یک اتاق با توجه به بودجه موجود است. این تفاوت می‌تواند در قالب پرده جدید یا کوسن‌های رنگی باشد.