فضای نشیمن

تعریف نشیمن و عملکردهای آن در طراحی دکوراسیون منزل : فضای نشیمن از جمله فضاهایی ست که در آن طیف وسیعی از عملکردهای متعدد صورت می پذیرد، بنابراین می توان برای فضای نشیمن سه طبقه بندی عملکردی را قائل شد:

الف) فعالیت اصلی در فضای نشیمن: فضای نشیمن در اصل محل جمع شدن افراد خانواده و گفتگو است. بنابراین یک فضای نشیمن حداقل باید جایگاهی برای نشیمن و گردهمایی افراد خانواده را فراهم کند.

ب) فعالیت فرعی فضای نشیمن: در مرحله ی بعدی، فضای نشیمن می تواند امکان گوش دادن به موسیقی، دیدن تلویزیون و امکان مطالعه را فراهم کند.

پ) فعالیت تفریحی فضای نشیمن: این فضا می تواند محدوده های سرگرمی و یا حتا بازی را نیز در بر داشته باشد. به عنوان مثال فعالیت هایی چون استفاده از وسایل موسیقی، تجهیزات رایانه ای و یا بازی های بدون تحرک در فضای نشیمن می تواند اتفاق بیفتد.

ملاحظات طراحی دکوراسیون منزل در فضای نشیمن: در یک فضای نشیمن با طرح مناسب، مسیرهای رفت و آمد بهتر است با مراکز فعالیت تداخل نداشته باشند؛ علاوه بر این باید از ایجاد حرکت هایی که مسیر یکدیگر را قطع می کنند پرهیز شود.

الف) همواره باید به منظور سهولت دسترسی به تجهیزات چیده شده، امکان رفت و آمد مناسب و آسان بین آنها و امکان برقراری ارتباط مناسب بصری و شنوایی بین افراد، این تجهیزات در فاصله ی مناسبی از یکدیگر قرار بگیرند. برای ایجاد ارتباط مناسب بین افرادی که گرد هم می آیند، تجهیزات باید در فاصله ای بین 350 – 240 سانتیمتر از یکدیگر قرار بگیرند. اگر این فاصله زیاد شود، فضای فرعی بین آنها پیش می آید که در آن، امکان فعالیت های ناخواسته ی دیگر ( چون عبور و بازی کودکان ) میسر خواهد شد.

ب) چیدمان و دکوراسیون داخلی فضا باید به نحوی باشد که امکان دسترسی مناسب به تجهیزات ثابت اتاق مانند درها، پنجره ها، پریزهای برق، سیستم های تهویه و... فراهم باشد.

پ) ورودی ها و بازشوها در فضای نشیمن باید به صورتی تعبیه شوند که اندازه ی طول دیوار برای ایجاد مبلمان های متفاوت کافی باشد.

چیدمان دکوراسیون داخلی در فضای نشیمن: مسیرهای رفت و آمد چیدمان های مختلف را به وجود می آورند. در یک آرایش مناسب، حداقل اندازه ی بین وسایل و تجهیزات برای دسترسی و استفاده ی مناسب از آنها به شرح زیر است:

150 سانتیمتر برای صندلی هایی که روبروی هم قرار می گیرند.

60 سانتیمتر برای عبور یک فرد از بین وسایل.

75 سانتیمتر برای استفاده از صندلی پشت یک میز.

90 سانتیمتر برای جریان اصلی رفت و آمد و 60 سانتیمتر برای جریان محدود.

150 سانتیمتر بین وسایل سرگرمی خانواده و محل نشیمن.

37 سال از پیروزی انقلاب اسلامی می گذرد؛ انقلابی که با شعار استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی به پیروزی رسید و با تاکید بر این مفاهیم از آن پاسداری شد. در این سال ها، گاهی تفسیرهای نادرستی از برخی از این مفهوم ها، شعارها و ارزش ها صورت گرفت. در این پیوند، شماری استقلال یا همان اداره ی کشور بدون مداخله دولت های بیگانه را خودانزوایی و کشیدن دیوار دور کشور تعریف کردند. نتیجه ی این تفکر پیگیری تولید «الف» تا «ی» کالاها و خدمات مورد نیاز کشور زیر عنوان خودکفایی در تولید گندم، برنج، بنزین، خودرو و... بود. در ارتباط با مفهوم خودکفایی، به طور کلی 2 نگاه وجود دارد؛ عده یی معتقدند هر آنچه نیاز است باید در داخل کشور تولید شود و در برابر، شماری بر این باورند باید کالاهای اساسی و راهبردی را در داخل تولید کرد و در دیگر زمینه ها باید بر بخش هایی متمرکز شد که در آن مزیت اقتصادی وجود دارد. در این ارتباط، چند نکته قابل تامل است: 1- تفسیرهای نادرست سال های اخیر از مفهوم استقلال و خودکفایی، به قول معروف ما را به اقیانوسی به عمق یک بند انگشت تبدیل کرده است. در این پیوند تلاش کرده ایم که صاحب همه ی فناوری های ممکن شویم اما با صرف هزینه هایی بسیار زیاد، هنوز نتوانسته ایم حتی در صنایعی که دارای مزیت اقتصادی هستیم جایگاهی برای خود بیابیم. به عنوان نمونه، در خودرو سازی ورود پیدا کرده ایم اما با توجه به گذشت سال ها از ورود به این صنعت و همچنین حمایت های گسترده یی نظیر اعمال تعرفه های سنگین وارداتی، صنعت خودروسازی حتی نتوانسته است رضایت مصرف کنندگان داخلی را برآورده کند. تولید خودروهای بی کیفیت و گران قیمت، نتیجه ی تاکید بر خودروسازی داخلی است که علاوه بر هزینه های مالی، تاکنون خسارت های جانی گسترده یی به دنبال داشته است. 2- سیاست گذاران اقتصادی باید قبول کنند که ما در همه ی حوزه ها مزیت اقتصادی نداریم و باید به تولید کالاهایی بپردازیم که در آن از مزیت اقتصادی برخوردار هستیم و کالاهای دیگر را از کشورهای دیگر تامین کنیم. بعنوان نمونه، با توجه به دسترسی به منابع غنی گاز و میعانات نفتی با قیمت رقابتی مناسب، دارا بودن ساحل های مناسب برای ساخت بندرهای صادراتی، قرار گرفتن منابع گازی خوراک پتروشیمی در کرانه ی خلیج فارس، موقعیت جغرافیایی مناسب به لحاظ نزدیکی به بازارهای آسیا از جمله چین و هند و همچنین اروپا، فراوانی جمعیت کشور به لحاظ ظرفیت های تقاضای داخل، رژیم مالیاتی مناسب و سازگار برای صادرات و همچنین نیروی انسانی تحصیل کرده، جوان و ارزان، ما می توانیم در صنعت پتروشیمی موفق باشیم. در برابر، سابقه ی نزدیک به نیم قرن فعالیت در حوزه ی خودروسازی نشان می دهد که این صنعت مزیت اقتصادی ما نیست و برای توجیه هایی از قبیل اشتغال زایی نیز می توان در صنایعی که مزیت نسبی داریم (از جمله پتروشیمی) برنامه ریزی کنیم. 3- آنچه مشخص است این که تولید برخی کالاها صرفه ی اقتصادی ندارد. این که قطعه یی در صنعت نفت را تنها 2 یا سه شرکت تولید می کنند، به این معنا نیست که دیگران قادر به تولید آن نیستند بلکه می تواند به این مفهوم باشد که تولید این قطعه ها برای بسیاری از کشورها صرفه ی اقتصادی ندارد. اگر در یکی از صنایع، تعدادی محدود از یک قطعه ی خاص مورد نیاز است، لازم نیست خط تولید آن قطعه را در کشور راه اندازی کنیم و به این ترتیب خرسند باشیم که در آن صنعت به خودکفایی دست یافته ایم. این به معنای نادیده گرفتن تقسیم کار بین المللی است که در تولید جهانی اصلی مهم به شمار می آید. 4- خودکفایی در برخی حوزه ها غیرممکن است. کشور ما در حوزه ی کشاورزی با کم آبی شدید و چالش های زیست محیطی زیادی رو به رو است و با توجه به میزان بهره وری پایین و کمبود آب، خودکفایی در کشاورزی از نظر عقلانی ناممکن شده است. همچنان که در سال زراعی 1384-1383 رخ داد، می توان در تولید یک محصول نظیر گندم خودکفا شد اما ناگزیر در ده ها محصول دیگر وابسته تر از قبل خواهیم شد. 5- مهمترین توجیه حامیان مفهوم تقلیل یافته ی خودکفایی، مقاوم کردن کشور در برابر تحریم ها یا فشارهای خارجی است. این در حالی است که هر چه روابط اقتصادی ما با دنیا محکم تر، ساختار اقتصاد ما قوی تر و به دنبال آن اثرگذاری ما بر اقتصاد بین الملل بیشتر باشد، هم انزوای کشور امکان ناپذیر و هم تحریم بسیار دشوارتر خواهد شد. اکنون بسیاری از اقتصادهای قدرتمند جهانی با پذیرش تقسیم کار بین المللی و توجه به اصول مزیتی در اقتصاد بین الملل، استقلال را در قدرتمندسازی اقتصاد خود دنبال می کنند و به رغم تامین بسیاری از نیازهایشان از جهان خارج، نوعی وابستگی متقابل اقتصادی، تجاری و فنی در روابط با جهان خارج تعریف کرده اند. سخن آخر اینکه تولید همه ی کالاها با توجه به ظرفیت ها و ویژگی های اقتصادی کشور و واقعیت های جهان خارج توجیه پذیر نیست و باید توجه داشته باشیم که دستیابی نیم بند به برخی فناوری ها و صنایع هیچ گاه ما را به یک کشور پیشرفته، صنعتی و مقاوم در برابر فشارهای خارجی تبدیل نخواهد کرد.

یکی از مهمترین خصوصیات پروفیل های یو پی وی سی که در ساخت در و پنجره ساختمان استفاده می شوند مقاومت آنها در برابر شرایط جوی و حفظ کیفیت آنها می باشد. لذا استفاده از ترکیبات مناسب جهت ایجاد مقاومت و همچنین انجام آزمون های مختلف جهت کنترل کیفیت در این شاخصه بسیار اهمیت دارد.

 معمولا برای ایجاد مقاومت در برابر اشعه های ساطع شده از خورشید از مواد جاذب استفاده می شود. یکی از اشعه های ساطع شده از خورشید که باعث رنگ پریدگی و خرابی قطعات ساخت انسان می شود، اشعه یو وی (UV) یا فرا بنفش (Ultra Violet) می باشد. میزان اشعه ای که در نقاط مختلف جهان جذب می شوند بستگی به موقعیت جغرافیایی نقاط دارد.

 لذا با توجه به این مورد استفاده از مصالح ساختمانی و خصوصا پروفیل های یو پی وی سی با ترکیب مناسب برای مناطق مختلف توصیه می شود. در ترکیبات استفاده شده برای ساخت پروفیل های یو پی وی سی، مواد جاذب یو وی و همچنین رنگ دانه های مقاوم در برابر شرایط جوی و نور خورشید وجود دارد. مواد جاذب یو وی بعلت بالا بودن قیمت و افزایش قیمت تمام شده بصورت جزئی استفاده می شوند و مقاومت اصلی پروفیل در برابر شرایط آب و هوایی و اشعه یو وی بر عهده رنگ دانه ها است.

 رنگ دانه ای که بمنظور بالا بردن مقاومت پروفیل در برابر اشعه یو وی استفاده می شود، دی اکسید تیتانیوم است که بصورت معدنی وجود دارد و استخراج می گردد. این ماده پس از انجام فرآیند و مش بندی های مختلف در اختیار صنایع مختلف قرار می گیرد. دی اکسید تیتانیوم در ایران وجود ندارد و کلیه مصارف آن از خارج از کشور تامین می گردد. میزان استفاده از این ماده است که باعث افزایش مقاومت و همچنین افزایش قیمت تمام شده می گردد.

 میزان اشعه یو وی که به قاره اروپا ساطع می گردد بسیار کمتر و در بیشتر مناطق نصف اشعه ای است که به مناطق نزدیک تر به خط استوا ساطع می شود، می باشد. لذا با توجه به اینکه مبدا صنعت  UPVCاروپا بوده است و تحقیقات گسترده ای در این زمینه در کشورهای آلمان و اطریش صورت گرفته است، آب و هوای مناطق مختلف جهان را به دو دسته تقسیم کرده اند. دسته اول آب و هوا معتدل (Moderate) و دسته دوم آب و هوای سخت (Sever).

 برای هر کدام از دسته بندی های فوق شرایط تست آزمایشگاهی جداگانه تهیه شده و انجام می شود. لذا هر شرکت تولید کننده پروفیل باید مشخص نماید که در کدام دسته بندی تولید انجام می دهد و محصول خود را برای چه آب و هوایی طراحی و تضمین می نماید.

 یکی از مهمترین خصوصیات پروفیل های یو پی وی سی که در ساخت در و پنجره ساختمان استفاده می شوند مقاومت آنها در برابر شرایط جوی و حفظ کیفیت آنها می باشد. لذا استفاده از ترکیبات مناسب جهت ایجاد مقاومت و همچنین انجام آزمون های مختلف جهت کنترل کیفیت در این شاخصه بسیار اهمیت دارد.

 معمولا برای ایجاد مقاومت در برابر اشعه های ساطع شده از خورشید از مواد جاذب استفاده می شود. یکی از اشعه های ساطع شده از خورشید که باعث رنگ پریدگی و خرابی قطعات ساخت انسان می شود، اشعه یو وی (UV) یا فرا بنفش (Ultra Violet) می باشد. میزان اشعه ای که در نقاط مختلف جهان جذب می شوند بستگی به موقعیت جغرافیایی نقاط دارد.

 لذا با توجه به این مورد استفاده از مصالح ساختمانی و خصوصا پروفیل های یو پی وی سی با ترکیب مناسب برای مناطق مختلف توصیه می شود. در ترکیبات استفاده شده برای ساخت پروفیل های یو پی وی سی، مواد جاذب یو وی و همچنین رنگ دانه های مقاوم در برابر شرایط جوی و نور خورشید وجود دارد. مواد جاذب یو وی بعلت بالا بودن قیمت و افزایش قیمت تمام شده بصورت جزئی استفاده می شوند و مقاومت اصلی پروفیل در برابر شرایط آب و هوایی و اشعه یو وی بر عهده رنگ دانه ها است.

 رنگ دانه ای که بمنظور بالا بردن مقاومت پروفیل در برابر اشعه یو وی استفاده می شود، دی اکسید تیتانیوم است که بصورت معدنی وجود دارد و استخراج می گردد. این ماده پس از انجام فرآیند و مش بندی های مختلف در اختیار صنایع مختلف قرار می گیرد. دی اکسید تیتانیوم در ایران وجود ندارد و کلیه مصارف آن از خارج از کشور تامین می گردد. میزان استفاده از این ماده است که باعث افزایش مقاومت و همچنین افزایش قیمت تمام شده می گردد.

 میزان اشعه یو وی که به قاره اروپا ساطع می گردد بسیار کمتر و در بیشتر مناطق نصف اشعه ای است که به مناطق نزدیک تر به خط استوا ساطع می شود، می باشد. لذا با توجه به اینکه مبدا صنعت  UPVCاروپا بوده است و تحقیقات گسترده ای در این زمینه در کشورهای آلمان و اطریش صورت گرفته است، آب و هوای مناطق مختلف جهان را به دو دسته تقسیم کرده اند. دسته اول آب و هوا معتدل (Moderate) و دسته دوم آب و هوای سخت (Sever).

 برای هر کدام از دسته بندی های فوق شرایط تست آزمایشگاهی جداگانه تهیه شده و انجام می شود. لذا هر شرکت تولید کننده پروفیل باید مشخص نماید که در کدام دسته بندی تولید انجام می دهد و محصول خود را برای چه آب و هوایی طراحی و تضمین می نماید.

بررسی عملکرد دولت یازدهم در زمینه های گوناگون سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و... تصویری از میزان کامیابی یا ناکامی مسوولان در تحقق وعده های انتخاباتی 2 سال پیش را به دست می دهد. در این میان، برخی ناظران مهمترین نقطه ی قوت کارنامه ی دولت را عرصه ی سیاست خارجی می دانند؛ حوزه یی که با شرایط کلان تجاری، اقتصادی، امنیتی، علمی و... کشور پیوندی آشکار و بر دیگر مسایل کشور نیز تاثیری غیرمستقیم اما مهم دارد. در ترسیم این کارنامه به طور خلاصه باید گفت سیاست خارجی کشور طی نزدیک به 2 سال اخیر از وضعیتی بحرانی خارج شده و گام در مسیری با افق های روشن گذاشته است به طوری که در شرایط کنونی، جمهوری اسلامی ایران را می توان از مهمترین کانون های دیپلماسی و مقصد مورد نظر بسیاری از واحدهای نظام بین الملل برای گسترش روابط در زمینه های گوناگون دانست. در این پیوند، بیان چند نکته می تواند تصویری گویاتر از وضعیت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران طی 2 سال گذشته به دست دهد: 1- حل و فصل اختلاف های هسته یی بین ایران و غرب مهمترین دستورکار سیاست خارجی ایران در سال های اخیر بوده است؛ اختلافاتی که به مدت یک دهه روز به روز متراکم تر شد و به شکل کلافی سردرگم، روابط خارجی ایران را به فضایی مبهم و غیرعقلایی کشاند. پس از روی کار آمدن دولت یازدهم، شفاف سازی در مورد فعالیت های صلح آمیز هسته یی جایگزین موضع گیری های حساسیت برانگیز شد و به همین شکل منطقی همه فهم و منطبق بر قواعد بین المللی جای ادبیات چالش پراکن قبلی را گرفت. طی 2 سال گذشته رفتار هوشمندانه ی ایران در جریان گفت وگوهای هسته یی، در عمل به خلع سلاح جبهه ی ضدایرانی و در نهایت سرفرودآوردن قدرت های جهانی در برابر حقوق مسلم ایران انجامید. به این ترتیب، پس از رایزنی های فشرده ی نمایندگان ایران و 6 قدرت جهانی در چارچوب گروه 1+5، دیوارهای متزلزل ساختار ظالمانه ی تحریم ها رو به فروپاشی نهاد تا پس از 12 سال از شروع یک «بحران غیرضروری» فضایی تازه در روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران پدیدار شود. 2- بازگشت دیپلماسی به جایگاه کانونی آن در دستگاه سیاست خارجی کشور دیگر رویداد برجسته ی 2 سال گذشته بود؛ دستگاهی که به جای کارکردهایی چون رصد فرصت ها و چالش های پیش روی کشور و نیز پیگیری اهداف و منافع ملی در سراسر جهان برای سال ها به ساختاری برای ارتباط گیری های بی هدف، پراکنده و دلبخواه و به عبارتی روابط عمومی جهانی تبدیل شده بود. پس از چنین وضعیت ناامید کننده یی، نخبگانی اداره ی دستگاه دیپلماسی کشور را در دست گرفتند که به باور بسیاری از کارشناسان شرح فعالیت آنان را باید در قالب منابع آموزش دیپلماسی در دانشگاه های معتبر جهان تدریس کرد. نتیجه ی این فعالیت ها، گشایش یک به یک گره های کور پرونده ی هسته یی بود که در نهایت به توافق تاریخی بیست و سوم تیرماه انجامید. فراگیری عرصه ی دیپلماسی ایرانی همزمان با پیشبرد پرونده ی اختلاف های هسته یی، موجب بهبود وضعیت عمومی روابط خارجی با کشورهای دوست و هم سو، ایجاد زمینه های همکاری با دیگر کشورها و کاهش حجم تنش به ویژه با دولت های غربی شد ضمن آنکه حضور موثر در نشست ها و مجامع بین المللی و سازمان های جهانی و منطقه یی به طور جدی در دستورکار سیاست خارجی دولت یازدهم قرار گرفت. 3- همچنان که گفته شد، سیاست خارجی دولت یازدهم تحولی عمده در روابط ایران و غرب پدید آورد. یکی از مهمترین مولفه های این دگرگونی گشایش باب گفت وگوی مستقیم با مقام ها آمریکایی بر سر پرونده ی فعالیت های صلح آمیز هسته یی بود. این تحول سبب شد پس از دهه ها، 2 کشور بتوانند با عبور از انبوهی از اختلاف ها به نقطه یی مشترک و منافعی همگون در مذاکرات هسته یی دست یابند و به عبارتی الگویی عقلانی در فرایند رقابت در عرصه های گوناگون ایجاد کنند. در این میان، فضا برای پایان یک دهه هماوردی بی نتیجه بین تهران و پایتخت های اروپایی نیز فراهم شده است. در حالی که کشورهای اروپایی در قالب اتحادیه ی اروپا بزرگترین شریک تجاری جمهوری اسلامی ایران تا سال های میانی دهه ی 80 به شمار می آمدند، همزمان با افزایش اختلاف های هسته یی از ایران فاصله گرفتند و شانه به شانه ی آمریکا در برابر تهران قرار گرفتند. اکنون در فضای پساتوافق می توان شاهد چرخشی 180 درجه یی در سیاست کشورهای اروپایی بود به طوری که دولت ها و شرکت های اروپایی وارد رقابتی تنگاتنگ برای بازیابی جایگاه پیشین خود در روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران شده اند. 4- برخی کارشناسان می گویند در فضای پساتوافق کاهش هزینه ی دوستی و همکاری با تهران موجب افزایش پیوندهای ایران با کشورهای دوست خواهد شد. از منظری دیگر، ارتقای منزلت ایران از وضعیت برگ برنده در روابط راهبردی قدرت هایی نظیر چین و روسیه با غرب به شرایط شریکی همتراز، بر مزیت های گسترش همکاری بین تهران و کشورهای دوست خواهد افزود. رویدادهای ماه اخیر تا حدی زیادی درستی این انگاره ها اثبات و از پیامدهای رویکرد متعادل و چندجانبه گرا در تنظیم روابط خارجی رونمایی کرد. به عنوان مثال می توان به گسترش مناسبات تهران- مسکو طی ماه های اخیر و اراده ی رهبران 2 کشور برای ورود به دوره یی تازه از روابط دوجانبه به عنوان نمودی از شرایط تازه ی سیاست خارجی ایران اشاره کرد. 5- به عقیده ی بسیاری از صاحبنظران، خروج سیاست خارجی از وضعیت نابسامان پیشین، افزون بر دگرگونی در نگاه جهانیان به ایران و جایگاه منطقه یی و بین المللی کشورمان، دشمنان ایران به ویژه صهیونیست ها را در موقعیت ضعف و انفعال قرار داده است. به بیانی دیگر، صهیونیست ها و دیگر کشورهایی که سال ها در نبود فضای تفاهم تهران با جهان با پیشبرد فرایند ایران هراسی اهداف و منافع خود را در سطح منطقه یی و بین المللی دنبال می کردند و در فرایند مذاکرات هسته یی از هیچ سنگ اندازی دریغ نکردند، پس از روی کار آمدن دولت یازدهم مقهور دیپلماسی ایرانی شدند و در جایگاه بازنده ی اصلی توافق هسته یی قرار گرفتند. 6- در فضای کنونی، زمینه های پیگیری اهداف و منافع ملی در فضایی کم تنش فراهم شده است. کنار رفتن ابرهای ایران هراسی و تهدیدانگاری ایران برای امنیت بین المللی سبب شده تا اکنون جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک قدرت ممتاز منطقه یی به تکیه گاهی برای همکاری ها در جهت رفع چالش های جهانی و منطقه یی تبدیل شود؛ چالش هایی نظیر گسترش افراط گرایی و دهشت افکنی (تروریسم) که می تواند گریبانگیر همه ی واحدهای نظام بین الملل شود. در نگاهی عمقی تر به تحولات 2 سال اخیر، در جهت درک رویدادهای سیاست خارجی ایران باید به این واقعیت اشاره کرد که دستگاه دیپلماسی کشور پس از سال ها در مسیر بایسته ی آن یعنی اعتلای نظام جمهوری اسلامی ایران در سلسله مراتب بین المللی قرار گرفته و می رود تا به جایگاه شایسته ی خود دست یابد. البته در این مسیر چالش های فراوانی نیز وجود دارد که آن جمله می توان به ایجاد مناسباتی مطلوب با برخی همسایگان اشاره کرد. به رغم دستاوردهای سیاست خارجیِ مبتنی بر «تعامل سازنده با جهان» در کاهش سطح تعارض با دولت های غربی و ایجاد زمینه های گسترش همکاری با دوستان شرقی و دیگر کشورها، همچنان روابط منطقه یی ایران درگیر اختلاف ها و چالش هایی است که به نظر می رسد حل و فصل آن پس از توافق هسته یی در دستورکار دستگاه دیپلماسی قرار خواهد گرفت. در جمع بندی، شرایط کنونی سیاست خارجی را می توان وضعیتی مطلوب برای کاهش چالش های پیش رو و گسترش همکاری های منطقه یی و بین المللی در زمینه های گوناگون دانست. در این شرایط بسیاری از کشورهایِ پیشتر متخاصم با گذار از دوره ی تقابل پا به عرصه ی تفاهم و پذیرش نسبی واقعیت های ایران نهاده و به دنبال گسترش مناسبات در زمینه های گوناگون هستند. از سویی دیگر مانع ها و دشواری های افزایش تعامل با ایران روز به روز کاهش می یابد. با توجه به آنچه گفته شد کارنامه ی مسوولان سیاست خارجی دولت یازدهم را باید کارنامه یی قابل قبول و حتی فراتر از انتظار توصیف کرد. 

به رغم روند همگرایی در برهه ی پس از جنگ دوم جهانی که در فرجام به تشکیل بزرگترین اتحادیه ی منطقه یی یعنی اتحادیه اروپا انجامید، قاره ی سبز همچنان با گرایش های واگرایانه ی قدرتمندی به شکل جدایی طلبی روبرو است و این مساله موجب نگرانی برخی از کشورهای اروپایی شده است. با توجه به گوناگونی کانون های جدایی طلبی در اروپا، طبق برخی برآوردها احتمال دارد که بیش از 10 دولت تازه در قرن بیست و یکم پا به عرصه ی وجود گذارد. حتی گرایش های جدایی طلبانه در برخی از کشورها در وضعیت عملیاتی شدن قرار گرفته که به طور ویژه می توان از منطقه ی «باسک» در اسپانیا نام برد. در برخی از کشورهای اروپایی، جدایی طلبی در مرحله ی طرح درخواست قرار دارد. در برخی دیگر اقدام هایی برای اجرایی سازی آن انجام شده که به طور معمول به صورت تصویب یا برگزاری همه پرسی است. در برخی کشورهای شرق اروپا نیز گروه های شورشی مسلح نیروی پیشران اقدام های جدایی طلبانه به شمار می روند. بررسی نمونه های مهم واگرایی و استقلال طلبی در اروپا از اوکراین گرفته تا اسپانیا می تواند دریچه یی بسوی درک ابعاد این مساله و پیش بینی فرایندهای آینده بگشاید. مهمترین کانون های جدایی طلبی در اروپای غربی در منطقه ی «اسکاتلند» بریتانیا، «کاتالونیا» و باسکِ اسپانیا و منطقه ی «فلامان» بلژیک قرار دارد. در همین فهرست نام 6 منطقه در ایتالیا از جمله 2 جزیره ی «سیسیل» و «ساردینی» و جزیره «کورسیکا» از فرانسه به چشم می خورد. هر چند می توان پیش بینی کرد بقیه ی منطقه های جدایی طلب نیز به تدریج خواسته هایشان را در این زمینه افزایش دهند، اما اکنون مساله ی استقلال طلبی های ایالت های اسپانیایی از اهمیتی ویژه برخوردار است. این در شرایطی است که اسکاتلندی ها شهریورماه سال گذشته، پای صندوق های رای رفتند تا درباره ی سرنوشت اتحاد 307 ساله ی اسکاتلند با انگلیس نظر دهند. با اعلام نتیجه ی نهایی همه پرسی اسکاتلند دولتمردان لندنی به طور موقت نفس راحتی کشیدند. در تازه ترین رخداد جدایی طلبی در قاره ی سبز در پنجم مهرماه، حزب های هوادار استقلال در منطقه ی کاتالونیا توانستند اکثریت مطلق آرا را در انتخابات منطقه یی این ایالت به دست آورند. به این ترتیب ائتلافی از احزاب جدایی طلب با داشتن بیشترین تعداد کرسی ها، کنترل پارلمان آینده ی منطقه ی خودمختار کاتالونیا را در دست خواهند داشت. برخی پیش بینی می کنند به زودی فرایند جدایی کاتالونیا از اسپانیا آغاز خواهد شد؛ فرایندی که در صورت متوقف نشدن برای رسیدن به نتیجه دست کم 18 به طول خواهد انجامید. میزان مشارکت ساکنان کاتالونیا در این انتخابات 63 درصد بوده است. این رقمی قابل توجه و 7 درصد بیشتر از میزان مشارکت آن ها در انتخابات سال 2012 میلادی است. اسپانیا از جمله اعضای اتحادیه ی اروپا است و همچنان که اشاره شد از مدت ها پیش با بحران جدایی طلبی در بخش هایی از خاک خود به ویژه در ایالات باسک و کاتالونیا رو به رو بوده است اما به نظر می رسد این انتخابات مسیر تازه یی را پیش روی حامیان جدایی کاتالونیا از اسپانیا گشوده است و باید منتظر اقدام های این ائتلاف پس از گشایش پارلمان تازه در این منطقه ماند. بررسی نمونه های جدایی طلبی در اروپا نشان می دهد که بحران اقتصادی و مسایل سیاسی- هویتی، 2 متغیر اصلی تاثیرگذار بر جدایی طلبی در قاره سبز است و اکنون موضوعی به نام بحران پناهجویان و آوارگان نیز بر آن افزوده شده و ظرفیت های بیشینه شدن گرایش های جدایی طلبانه افزایش یافته است. **بحران سیاسی – هویتی اکنون اتحادیه ی اروپایی با موجی از واگرایی روبرو شده است. در کنار اشتراک های زیادی که بین 28 کشور عضو اتحادیه ی اروپا و نیز برخی نامزدهای پیوستن به اتحادیه وجود دارد اختلاف های متعددی نیز در روابط و سیاست های آن ها به چشم می خورد. در این مجموعه ی سیاسیِ واحدهای ملی، فرایندهای جدایی طلبی از طرفی اجتناب ناپذیر است و از طرفی بازتاب واقعیت های سیاسی، اقتصادی و هویتی آن ها است. در یک دید کلی باید گفت که تضاد منافع سیاسی و تفاوت های هویتی یکی از عوامل اصلی واگرایی بین کشورهای اروپایی است. بر مبنای این اختلاف های هویتی در ایالت کاتالونیا، فلاندر(منطقه یی میان بلژیک و فرانسه)، اسکاتلند، تیرول جنوبی (ایالتی در اتریش) و... تجزیه طلبان قدرت گرفته اند. به این ترتیب یکی از موضوع های مهم و عمده در بخش هایی از اروپا وجود هویت های منطقه یی است. در این ارتباط، انگیزه های قدرتمند هویتی همراه با بحران یورو انگیزه و مشوقی برای قدرت گیری روزافزون جدایی طلبان در اروپا شده است. برای نمونه، طی سال های گذشته جدایی طلبان بلژیک همواره آشکارتر و بلندتر خواسته های خود را ابراز می کنند. «بارت دی ویور» رییس حزب جدایی طلب اتحاد نوین فلاماند پس از اینکه حزبش توانست در انتخابات شوراهای محلی سال 2014 میلادی در «آنورس» در شمال این کشور بیشتر کرسی های شورا را در اختیار بگیرد، تاکید کرد که سیاست های دولت بلژیک دیگر نزد اکثریت فلامان ها پشتیبانی نمی شود. در این میان به نظر می رسد بحران پناهجویان نیز نگرانی ها در مورد بحران هویتی در اروپا را افزایش داده است چرا که بسیاری از کشورهایی که درگیر در بحران پناهجویان هستند مانند کرواسی، نگرانی شدید خود را از برهم خوردن تعادل جمعیتی ظریفی که در کشورهایشان وجود دارد، اعلام کرده اند. چنین وضعیتی از یک سو می تواند به روی کار آمدن گروه های راست افراطی در کشورهای پذیرنده ی این پناهجویان بیانجامد و از سوی دیگر، گسترش جریان راست افراطی در گسترش جدایی طلبی به عنوان متغیری واسطه یی عمل خواهد کرد و به عبارتی پیامدهایی بیشتر غیرمستقیم و کمتر مستقیم در فرایندهای جدایی طلبانه خواهد داشت. **بحران اقتصادی همزمان با ادامه ی بحران اقتصادی در اروپا که به تضعیف پایه های سیاسی- اقتصادی این قاره منجر شده و گمانه هایی مبنی بر جدایی کشورهایی چون یونان از ائتلاف های سیاسی و مالی اروپا را در پی داشته است، جنبش های استقلال طلب در بلژیک، اسپانیا و انگلیس نیز به پویش در آمده اند. به عنوان مثال، از آذرماه سال گذشته و در کمتر از سه هفته، سه منطقه در اروپا آشکارا تمایل جدایی طلبانه خود را ابراز کردند. آنچه به نظر می رسد در اروپا رخ داده، سیاست تمرکززدایی است که دولت های اروپایی و اتحادیه ی اروپا از سال های 1970 میلادی در پیش گرفته اند. دولت های اروپایی به ویژه در میانه ی بحران های اقتصادی که از سال 2008 میلادی آغاز شد تلاش کردند تا با تمرکززدایی فضای رقابت های اقتصادی را جهت عبور از بحران فراهم کنند. این تمرکز زدایی، نخست با مقاومت ایالت های ثروتمند در ان کشورها رو به رو شد و در مرحله ی دوم، تلاش ها برای جدایی از کشور اصلی افزایش یافت. برای نمونه، از زمان آغاز سیاست های ریاضت اقتصادی، در برخی از مناطق ثروتمند همچون فلامان و کاتالونیا در برابر کمک مالی به بخش های فقیرتر کشور مخالف های گسترده یی شکل گرفت و این استدلال مطرح شد که بار فقیران را نباید دارایان بر دوش بکشند. هر چند که در کشوری چون آلمان گروه های جدایی طلب تهدیدی برای مهمترین قدرت اروپا محسوب نمی شوند، اما ثروتمندان منطقه ی «باواریا» با توزیع برابر مالیات بر درآمد در همه ی ایالت ها مخالفند. به این ترتیب می توان شاهد روندهایی بود که در سطح فروملی و بر مبنای شکاف های هویتی- سیاسی و اقتصادی اروپا در حال پیشرفت است. هر چند دولت های اروپایی تلاش دارند با ابزارهای دموکراتیک، اقناع یا تبلیغات سیاسی و گسترش گرایش های ملی گرایانه در منطقه های جدایی طلب و همچنین اعمال فشارهای فراملی از طریق نهادهایی چون اتحادیه ی اروپا با این روندها به مقابله برخیزند اما این چالش همچنان به طور جدی در برابر دولت های اروپایی خودنمایی خواهد کرد.  

پروفیل های یو پی وی سی که از دهه 60 در اروپا تولید شده اند و در صنعت در و پنجره ساختمان بکارگرفته شده اند، دارای دو استاندارد اصلی می باشند. استاندارد کشور انگلستان که بعنوان استاندارد اروپا نیز مورد استفاده قرار می گیرد با عنوان BS EN 12608 که آخرین ویرایش آن سال 2003 می باشد. استاندارد دیگر که استاندارد سختگیرانه تری می باشد، استاندارد کشور آلمان و با عنوان RAL GZ 716-1 و آخرین ویرایش آن سال 2008 می باشد.
استانداردهای BS و RAL از دیدگاه های مختلف پروفیل های یو پی وی سی را بررسی می کنند که یکی از نکات مهم در آنها استاندارد ضخامت دیواره های اصلی و دیواره های رابط بین آنها (دیواره فرعی) در پروفیل می باشد.
در هر دو این استانداردها ضخامت بالاتر از 2.8 میلیمتر در دیواره اصلی و همچنین ضخامت بالاتر از 2.5 میلیمتر در دیواره فرعی بعنوان پروفیل های نوع A ویا کلاس یک در نظر گرفته می شوند. ضخامت های بالاتر از 2.5 در دیواره اصلی و بالاتر از 2 میلیمتر در دیواره فرعی نیز بعنوان پروفیل های نوع B و یا کلاس دو مطرح می شوند. در استاندارد رال همین دو نوع پروفیل از نظر ضخامت دیواره معرفی و بررسی می شوند ولی در استاندارد BS نوع سومی نیز تعریف شده است که بر اساس توافق بین سازنده و خریدار پروفیل استانداردی تعریف شود که به آن C گفته می شود. در این کلاس هیچ محدوده ای برای ابعاد در نظر گرفته نشده است و ملاک ابعاد اعلامی توسط تولید کننده است.
مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن ایران هم بعنوان متولی تدوین استاندارد ملی تجهیزات و مصالح ساختمانی، تحقیقات و مطالعات گسترده ای در این زمینه صورت داده است و  استاندارد BS EN 12608 را بعنوان استاندارد مناسب انتخاب و ترجمه نموده است که در نهایت جهت انتشار کمیته ملی استاندارد در اختیار سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی قرار گرفته است.

مباحثی که در استانداردها مورد بررسی و آزمون قرار می گیرند به شرح زیر می باشند:
- ابعاد و اندازه های پروفیل
- وزن پروفیل
- ظاهر و شرایط ارسال
- شرایط آب و هوایی و آزمون های آن
- آزمون مواد اولیه
- آزمون های حرارتی پروفیل
- مقاومت پروفیل در برابر ضربه
موارد فوق بصورت جامع در استانداردهای RAL و BS ذکر شده و در استاندارد ملی ایران نیز درج شده اند.

تست های مربوط به پروفیل UPVC
1-  شکل ظاهری و شرایط تولید :
در زمان فرآیند تولید انواع سطح مقطع پروفیل، تعداد نمونه های مشخصی جهت انجام آزمایش ها از تولید اخذ می شود. این نمونه ها پس از بررسی شکل ظاهری به مدت 12 تا 24 ساعت در آزمایشگاه نگهداری شده و سپس مورد تست های مختلف طبق استاندارد RAL GZ 716/1 قرار می گیرد. سطوح خارجی پروفیل ها که در معرض دید قرار دارند لازم است دارای رنگ سفید یکنواخت بوده و عاری از هر گونه اجسام خارجی، حفره، ترک ، حباب و سایر معایب باشند.

2-  مقاومت در برابر ضربه ناشی از سقوط جرم در دماهای پایین
Impact resistance by falling mass at low temperature   :
در این آزمایش ابتدا 10 نمونه 30 سانتیمتری از پروفیل در دستگاه Freezer قرار داده و تا دمای 15 – درجه سانتیگراد به مدت حداقل یکساعت نگهداری می شوند، سپس توسط وزنه ای به جرم 1 kg از ارتفاع 1500mm ، مورد تست ضربه قرار می گیرند. طبق استاندارد RAL نباید بیش از 10 درصد از نمونه ها (بیش از یک پروفیل) شکسته شود.

3- رفتار پس از گرم شدن  Behavior after heating :
در این آزمایش، یک نمونه 22 سانتیمتری به مدت نیم ساعت در دمای 150 درجه سانتیگراد گرم شده، سپس در دمای محیط خنک می شود . پس از انجام آزمایش، نمونه باید فاقد هر گونه تغییر شکل ظاهری (اعم از چروک، ترک،...) باشد.

4- تست جرم در واحد طول :
نمونه 250 mm با دقت 1 mm اندازه گیری شده و جرم آن با دقت 1 گرم سنجیده می شود. جرم واحد محاسبه شده نباید کمتر از 95 درصد مقدار اسمی آن، طبق استانداردهای ارائه شده باشد.

5- برگشت حرارت  Heat reversion :
سه مقطع پروفیل 220 mm انتخاب و با دو خط به فاصله تقریبی 200 mm در دو سمت سطح، به صورت عمود بر محور پروفیل نشانه گذاری می شوند. این نمونه ها پس از نشانه گذاری در کوره، با دمای 100 درجه سانتی گراد به مدت یک ساعت قرار می گیرد و پس از خنک شدن در دمای محیط، مجددا فاصله نشانه ها اندازه گیری می شود. برای هر نمونه و هر جفت علامت، ضریب برگشت حرارت به درصد محاسبه می شود. طبق استاندارد RAL برای پروفیل های فرعی (زهوار، اتصال ، کاور ، رابط و...) نباید درصد اختلاف برگشت حرارت بیش از 3 درصد و برای پروفیل های اصلی بیش از 2 درصد باشد. ضمنا برای پروفیل های اصلی، اختلاف درصد برگشت حرارت، بین دو طرف سطح نیز نباید بیشتر از 0.4 درصد باشد.

6- تست ابعاد و هندسه پروفیل :
ضخامت سطح مقطع پروفیل ها، ضخامت جداره های داخلی و خارجی و همچنین هندسه پروفیل، با استفاده از ابزارهای با دقت زیاد، اندازه گیری و با ابعاد استاندارد مقایسه می شود.

7- تست کجی :
به منظور اندازه گیری انحراف محور طولی پروفیل، دو نمونه 1000mm به صورت آینه وار روی یک سطح صاف کنار یکدیگر قرار می گیرند و به وسیله اندازه گیری دقیق، فاصله ایجاد شده در تمام محور طولی دو پروفیل، اندازه گیری می شود. انحراف پروفیلها نباید از 1 mm در کل طول یک متر تجاوز کند. به عبارتی فقط تا نیم میلی متر کجی یا انحراف در هر متر پروفیل قابل قبول است.

8- تست جوش :
سطح مقطع های پروفیل پس از مرحله جوش به صورت نمونه در آزمایشگاه تحت تست جوش قرار می گیرند. بر اساس استاندارد RAL هر یک از این سطح مقطع ها باید با رسیدن به نیروی مشخصی به مرحله شکست برسند، و در صورتی که زودتر از میزان نیروی تعریف شده، پروفیل شکسته شود محموله تولیدی مردود شناخته خواهد شد.

 -طراحی داخلی با استفاده از سبز - زرد

-رنگ خالص زمرد سبز در دکوراسیون داخلی

-یک اشاره از نعنا در طراحی داخلی

وقتی که از فضاهای کوچیک صحبت میشه و جاهایی که کمی جمع و جور هستن، همیشه پیشنهاد میشه که از رنگ های روشن مایل به سفید و خود سفید برای رنگ آمیزی دیوار هاش استفاده بشه و یا از لوازم با رنگ روشن برای دکوراسیونش استفاده بشه. ولی طراحان داخلی این رو کاملا درست نمیدونن و در واقع باید گفت درسته که استفاده از رنگ های تیره در فضاهای کوچیک ممکنه فضا رو بسته کنه اما با استفاده درست و به جا و ترکیب های مناسب رنگی میشه اتاق کوچک تون جذاب تر از همیشه باشه. در این مطلب توضیحاتی درباره رنگ های تیره در اتاق های کوچک صحبت میکنیم.

رنگ های تیره بسیار جذاب هستن

خیلی از مردم هنوز از به کار بردن رنگ های تیره برای رنگ دیوار های منزلشون اکره دارن و این جسارت رو به خودشون نمیدن که از رنگ های متفاوت تری برای دکوراسیون خونه استفاده کنن. این مساله تنها در مورد رنگ دیوار ها صدق نمیکنه و میشه از رنگ ها در مبلمان، پرده و چراغ ها هم استفاده کرد.

رنگ های تیره در فضاهای کوچک گاهی میتونن بسیار جذاب باشن و شما رو شگفت زده کنن. رنگ هایی مثل قهوه ای، شکلاتی، آبی، قرمز تیره و بنفش میتونن در ترکیب های مناسبی بسیار چشم نواز و آرامش بخش باشن و در عین حال شیک و جذاب باشن.

حقیقت اینه که این رنگ ها اگر درست استفاده نشه میتونه فضا رو بسیار دلگیر و گرفته نشون بده و هیچ زیبایی بصری هم نداشته باشه ولی اگر به درستی استفاده بشه میتونه بسیار گرم و دلچسب باشه و تفاوت بسیاری هم در فضای اتاقتون ایجاد بشه. در واقع فضاهای کوچک در مقایسه با فضاهای بزرگتر پتانسیل بیشتری برای احساس گرمی و صمیمیت و آرامش دارن.

ایجاد سایه روشن در اتاق های کوچک

مهمترین مساله در استفاده از رنگ های تیره ایجاد نور و سایه است. وقتی میخواید در اتاق کوچکی از رنگ های تیره استفاده کنید باید در ایجاد سایه روشن دقت داشته باشید. بازی با رنگ ها مهمترین مساله اس. مثلا اگر برای یک دیوار از رنگ تیره ای مثل سرخ(قرمز تیره) استفاده کنید و اجازه بدید که نور طبیعی زیادی بهش بتابه، بسیار زیبا و خیره کننده خواهد بود. لازم نیست که تمام اتاق رو به همون رنگ در بیارید. میتونید بقیه دیوار ها رو سفید نگه دارید و تنها یک دیوار رو رنگ کنید.

رنگهای تیره نه تنها میتونن در اتاق های کوچکتون به کار برن، بلکه در راهرو ها و دالان ها و حتی حمام هم میتونید به زیبایی از این رنگ ها استفاه کنید. حتی اگر نور طبیعی زیادی نداشتید میتونید با استفاده از یک لامپ کوچک و یا چراغ سایه روشن مورد نظرتون رو ایجاد کنید. به خصوص اینکه از مبلمان با رنگ های روشن در ترکیب با این دیوار های تیره استفاده کنید که به آسونی میتونه جذابیت و زیبایی بسیار زیادی رو ایجاد کنه.

استفاده از رنگ های براق برای فضاهای کوچک

ایده های هوشمندانه میتونه در ایجاد یک تناسب رنگی تاثیر گذار باشه. وقتی که شما مبلمان روشنی دارید و یا میخواید از لوازم روشن برای دکوراسیون فضای کوچکتون کمک بگیرید میتونید از دیوار های تیره و گرم استفاده کنید تا تعادل رنگی خوبی برقرار بشه. به خاطر داشته باشید که برای فضاهای کوچک از رنگ های کمی براق استفاده کنید. چرا که باعث بهتر منعکس شدن نور میشه و زیبایی اتاق رو چند برابر میکنه.

به زعم بسیاری از صاحبنظران، بعد از دستیابی به توافق هسته یی اکنون نوبت به اقتصاد رسیده است. بعد از اعلام خبر توافق، شرکت های اقتصادی بین المللی برای انجام مذاکرات اولیه راهی ایران شدند. نوید برداشته شدن قریب الوقوع تحریم های اقتصادی به گوش می رسد و این رویدادها باعث شده که در میان مردم امیدی برای تغییر شرایط اقتصادی به وجود بیاید. همزمان با این روند، تعدادی از نمایندگان مجلس در مسیر متفاوتی قدم گذاشته اند؛ استیضاح مرد اول اقتصاد کشور. طرح استیضاح طیب نیا وزیر امور اقتصادی و دارایی، یک روز پس از سوال «مهرداد بذرپاش» نماینده اصولگرای تهران و قانع نشدن مجلسی ها از پاسخ وزیر و اخذ سومین کارت زرد، با 25 امضا به هیات رییسه ارایه شد. مجلس از ابتدای دولت یازدهم تاکنون رویکردی دوگانه با وزیر اقتصاد داشته است. در حالی 25 نماینده مجلس طرح استیضاح طیب نیا را امضا کرده اند که در پایان جلسات رای اعتماد به کابینه دولت یازدهم، وی با کسب 274 رای از مجموع 284 رای ماخوذه، عنوان کسب بالاترین رای اعتماد در تاریخ جمهوری اسلامی ایران را به خود اختصاص داد. وزیر اقتصاد که بیست و چهارم مرداد 1392 توانسته بود بالاترین رای اعتماد را در تاریخ جمهوری اسلامی کسب کند، در هفدهم آذر ماه همان سال یعنی حدود چهار ماه بعد، نخستین کارت زرد را از مجلس دریافت کرد. وی نخستین وزیر دولت یازدهم بود که از مجلس کارت زرد گرفت. در چهاردهم بهمن 1393 نیز طیب نیا برای پاسخگویی به سوال «حمید رسایی» نماینده تهران در مجلس حاضر شد که نمایندگان قانع نشدند و به این ترتیب وی دومین کارت زرد را نیز از مجلس دریافت کرد. طیب نیا چهارشنبه هفته گذشته هجدهم مردادماه و به دنبال سوال بذرپاش و قانع نشدن نمایندگان مجلس از پاسخ های وزیر، سومین کارت زرد را گرفت و پس از آن، موضوع استیضاح مطرح شد. نمایندگان مخالف وزیر اقتصاد، مواردی از جمله «اعمال فشارهای مالیاتی»، «آمارهای متناقض دولت در حوزه اقتصاد نظیر تورم» و به طور کل «بی برنامگی و بی حساب و کتابی در اقتصاد کشور» را دلایل مخالفت خود اعلام می کنند. بی برنامگی و بی حساب و کتابی در اقتصاد کشور، اتهام وزیری است که وضعیت اقتصادی آشفته از دولت گذشته را تحویل گرفت و در طول 2 سال، آرامش را در بازار حاکم کرد؛ تورم بیش از 42 درصد را به 14 درصد کاهش داد و رشد اقتصادی منفی 6.8 درصد را به مثبت 3 درصد رساند. طیب نیا در شرایطی مسوولیت وزارت اقتصاد را به عهده گرفت که بی سابقه ترین تحریم ها علیه ایران اعمال می شد و اقتصاد کشور با مسایلی همچون تورم، رکود اقتصادی، کاهش نرخ سرمایه گذاری داخلی و خارجی، حدود سه هزار طرح و پروژه نیمه تمام، حدود 100 هزار میلیارد تومان بدهی دولت به پیمانکاران، تعطیلی بنگاه های اقتصادی، کاهش حدود یک میلیون بشکه یی صادرات نفت خام، تامین ماهانه بیش از سه هزار میلیارد تومان برای پرداخت نقدی یارانه ها، فساد اقتصادی، بیراهه رفتن روند خصوصی سازی ها، گرایش به سمت واردات بی رویه و از همه مهمتر بیکاری روبرو بود. مردان اقتصادی دولت یازدهم تاکنون توانسته اند تورم را کاهش و رشد اقتصادی را افزایش دهند؛ در رفتار مالی خود ثبات داشته باشند و بازار متشنج ارز و سکه را کنترل کنند. بنابراین اگر چه هنوز شاخص هایی از جمله نرخ تورم، رکود اقتصادی، اشتغال و نقدینگی - همچنان که دولتی ها نیز بر آن تاکید می کنند - مطلوب نیست و تا مقصد، مسیری طولانی پیش رو است، اما همه می دانیم که اقتصاد کشور در سالهای گذشته از ریل خارج شده بود و پرواضح است که مردان اقتصادی دولت یازدهم توانستند دوباره آن را به مسیر درست هدایت کنند و با این دستاوردهای اقتصادی توانستند کشورهای طرف مقابل در پرونده هسته یی را به پای میز مذاکره بکشانند و در آستانه لغو تحریم ها، بستر را برای تحرک اقتصادی آماده کنند. در شرایط جدید، علاوه بر این که سیاست های اقتصادی دولت از آشفتگی سالهای گذشته خارج شده و انضباط مالی متناسبی در سطح تصمیم سازی و تصمیم گیری اقتصادی دولت شکل گرفته است، نوید آزاد شدن دارایی های بلوکه شده، بازگشت سهم ایران در بازار انرژی جهان و همچنین حضور شرکت های بین المللی به گوش می رسد. سخن آخر اینکه دستاورد وزارت امور اقتصادی و داریی بعنوان مرکز ثقل تنظیم سیاستهای اقتصادی و مالی، بازگشت کشور از بیراهه های اقتصادی است و روند در پیش گرفته شده در این وزارتخانه نباید بخاطر فشار تعدادی از فعالان اقتصادی که سالها از پرداخت مالیات شانه خالی کرده اند متوقف شود. این را قاطبه بهارستان نشینان می دانند. 

دیروز سه شنبه جلسه ی استیضاح عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی در مجلس برگزار شد؛ جلسه یی که در آن، روح الله حسینیان، مهدی کوچک زاده، حمید رسایی، حسینعلی حاجی دلیگانی، جواد کریمی قدوسی، زهره طیب زاده، فاطمه آلیا، موسی الرضا ثروتی، محمود نبویان، مجتبی رحماندوست، بهرام بیرانوند، حسن کامران و نیره اخوان - که اکثر آنها از اعضای جبهه پایداری هستند – در به اصطلاح، «انداختن» وزیر ناکام ماندند. استیضاح وزیر راه و شهرسازی چهار ماه پیش با طرح سوال نمایندگان از وی کلید خورد و آخوندی اردیبهشت ماه برای پاسخ به سوال های برخی از نمایندگان درباره ی وضعیت «مسکن مهر» در صحن علنی مجلس حاضر شد که اکثریت به پاسخ های او رای موافق دادند و اعلام کردند از پاسخ های او قانع شدند. با این حال، سه هفته بعد برخی از نمایندگان با اعلام 24 مورد برای استیضاح وزیر راه و شهرسازی، طرح استیضاح را تقدیم هیات رییسه کردند. آخوندی برای دفاع ازعملکرد خود و پاسخ به سوال های نمایندگان 2 بار در کمیسیون مربوط یعنی کمیسیون عمران حضور یافت. پس از شنیدن گفته های آخوندی عده یی از درخواست کنندگان برکناری وی، منصرف شدند و امضای خود را پس گرفتند اما در نهایت طرح استیضاح وزیر راه و شهرسازی یکشنبه ی گذشته تقدیم هیات رییسه ی مجلس شد. این استیضاح با بهانه ی مشکلات عمومی وزارت راه و شهرسازی، مشکلات زمین و مسکن شهری و روستایی، حوزه حمل و نقل و مشکلات حوزه مالی وزارتخانه و در واقع به دنبال مسایلی دیگر که از تغییر مدیران استانی باقی مانده از دولت گذشته و تعریف نکردن پروژه های جدید نشات می گرفت، کلید خورد. وزیر راه و شهرسازی در جلسه ی علنی مجلس شورای اسلامی در مورد طرح استیضاح امضا شده از سوی 13 تن از نمایندگان، گفت: تا امروز چهار بار از نمایندگان مجلس تاییدیه گرفته ام؛ یک بار در جریان رای اعتماد و سه بار در زمان سوال نمایندگان و هر سه بار پاسخ هایم برای صحن علنی مجلس قانع کننده بوده است. وی با اشاره به اینکه بحث استیضاح از ماه های گذشته در جریان است، اظهار کرد: تاکنون چهار بار در کمیسیون عمران مجلس حاضر شده و عرایضی داشته ام که برای نمایندگان قانع کننده بوده و برخی نمایندگان امضاهای خود را پس گرفته اند. استیضاح وقتی به جریان می افتد که پاسخ های دوره های پیشین قانع کننده نباشد، در حالی که هیچ گاه رأی قانع نشدن از مجلس دریافت نکرده ام و این استیضاح جای تامل دارد. نکته یی قابل تامل در ارتباط با استیضاح وزیر راه و شهرسازی، این است که استیضاح آخوندی در شرایطی در دستور کار مجلس قرار گرفت و سوالات و تذکرهای روزانه از سوی برخی نمایندگان مجلس در شرایطی مطرح می شود که انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی در هفتم اسفندماه سال جاری برگزار می شود و سه ماه بعد از آن، نمایندگان کنونی جای خود را به منتخبان مجلس دهم خواهند داد و فرصت چندانی برای بررسی 110 طرح و نزدیک به 75 لایحه در نوبت کار مجلس وجود ندارد. نمایندگان مجلس در خوشبینانه ترین حالت تنها حدود 90 جلسه علنی فرصت دارند که به 185 طرح و لایحه، از جمله لایحه ی بودجه سال 1395 بپردازند. البته طیف تندروی مجلس در پاسخ به این درخواست که بهتر است نمایندگان به جای استیضاح وزرا به لوایح و طرح های عقب افتاده برسند، حرفی تندتر می زنند و مثلا حمید رسایی در صفحه شخصی اش در اینستاگرام می نویسد: عملکرد دولت کار را از استیضاح وزرا گذرانده؛ مجلس فقط دو کار عقب افتاده دارد: یکی بررسی لایحه توافقنامه هسته ای برجام و یکی ارایه و رسیدگی به طرح عدم کفایت سیاسی آقای روحانی که رییس مجلس مانع آن است. به هر حال، پرونده استیضاح وزیر راه و شهرسازی دیروز با مخالفت 175 نماینده مجلس و با دو پیام کلی بسته شد؛ نخست، افزایش آرای موافق آخوندی نسبت به روز رای اعتماد و دوم، مخالفت قاطبه نمایندگان با تندروهای مجلس.

وزیر راه و شهرسازی سومین وزیری است که از ابتدای کار دولت یازدهم یعنی از تابستان 1392 تاکنون برای استیضاح و برطرف کردن نگرانی و دغدغه ی عده یی از نمایندگان در زمینه ی سوء مدیریت وزارتخانه زیر امرش راهی خانه ی ملت می شود. این در حالی است که کارشناسان بر این باورند که استیضاح آخوندی با توجه به محذورات، مقدورات و کارنامه ی عملکرد مثبت او نه تنها موضوعیت ندارد، بلکه عملی شدن طرح استیضاح، درست یک روز پس از پایان همایش «فرصت های سرمایه گذاری در حمل و نقل، مسکن و شهرسازی» که با هدف جذب سرمایه های خارجی و داخلی در طرح های عمرانی انجام شده است، موجب اخلال در عملکرد این وزارتخانه می شود. این استیضاح در حالی قرار است عملی شود که بسیاری از امضا کنندگان در نتیجه ی پاسخ های وزیر در کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی طی یک ماه اخیر امضاهای خود را پس گرفته اند اما این اصرار پرسش برانگیز تعداد معدودی نماینده ی قانع نشده (تنها 13 نفر) است که وزیر را پای میز استیضاح می کشاند. این نمایندگان بی توجه به کاهش درآمدهای نفتی، کوچک شدن بودجه های عمرانی، انبوه پروژه های ناتمام باقی مانده از دولت پیشین، ضعف زیرساخت ها و... از وزیر سوال می کنند و او مانند گذشته پاسخ داده و از عملکردش دفاع خواهد کرد. یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین عوامل در عملکرد وزارت راه و شهرسازی، کمبود منابع مالی است. وزارتِ میراث دار طرح های پرشمار نیمه کاره از ماه های نخست فعالیت با کاهش شدید منابع مالی مواجه شد. افت قیمت نفت از بیش از 100 دلار به زیر 50 دلار و کاهش شدید درآمدهای ارزی به طور مستقیم بر بودجه ی این وزارتخانه تاثیر گذاشت و پیش برد طرح های عمرانی بر زمین مانده را کُند کرد. نمایندگانِ خواهان استیضاح اما با اطلاع از این شرایط که بارها وزیر به آن اشاره کرده است، خواهان تسریع در انجام طرح های در دست اجرا و کلید زدن طرح های تازه هستند. این در حالی است که آخوندی و تیم همراه او تلاش می کنند با ایجاد زمینه های لازم برای جذب سرمایه های داخلی و خارجی به منابع مالی این وزارت خانه تنوع بخشیده و کمبود منابع مالی خود را جبران کنند. برگزاری همایش دوروزه ی فرصت های سرمایه گذاری در حمل و نقل، مسکن و شهرسازی که همین امروز به پایان رسید، یکی از تلاش های ارزشمند و تاثیرگذار این وزارتخانه با همکاری وزارت امور اقتصادی و دارایی است که به یقین به جذب منابع تازه در این حوزه خواهد انجامید. تیم راه و شهرسازی دولت یازدهم در این همایش که کارشناسان آن را فصلی تازه در رونق پروژه های عمرانی کشور می دانند، تلاش کرد با رونمایی از مشوق های هفت گانه، شرایط مطلوب و جذابی را برای سرمایه گذاران مهیا و راه را برای ورود سرمایه های داخلی و خارجی به طرح های عمرانی هموار کند. آخوندی پیش از این از واگذاری 121 پروژه ی عمرانی به ارزش 25 میلیارد یورو به سرمایه گذاران داخلی و خارجی خبر داده بود. حال اما استیضاح وزیر می تواند ذهنیت سرمایه گذاران را که وزارت راه و شهرسازی به طور جدی برای جلب اعتماد آن تلاش می کند، تخریب کند. نبود ثبات و ایجاد تزلزل در جایگاه و سیاست های کلان در حوزه های عمرانی و بی پشتوانه شدن مشوق های اعطا شده در این همایش، پیامی است که به لطف استیضاح این نمایندگان به سرمایه گذاران مخابره می شود. بررسی کارنامه ی آخوندی همچنین منطق و استدلال ضعیف استیضاح کنندگان را روشن می کند. آخوندی حدود 2 سال پیش در حالی وزارت راه و شهرسازی را تحویل گرفت که طرح های عمرانی بسیاری کلید خورده اما حتی به میانه ی راه هم نرسیده بود؛ طرح هایی که کلنگ بسیاری از آنها چون «مسکن مهر» بدون توجه به بسترها و زیرساخت های لازم بر زمین خورده بود و همچنان بدون وجود دورنمایی مثبت و امیدوار کننده بودجه های عمرانی را می بلعد. آخوندی در ابتدای راه، انجام تعهدهای دولت پیشین در قبال آماده سازی و تحویل مسکن مهر را تضمین کرد اما بر گسترش آن به دلیل ویژگی مولد نبودن تردیدهایی را وارد ساخت. تداوم طرح بر زمین مانده ی مسکن مهر مانع از این نشد که وزارت خانه ی یادشده، طرح های جایگزین دیگری را برای تامین نیاز مسکن 2 دهک نخست جامعه مطرح نکند. طرح «مسکن اجتماعی» حاصل مطالعه ی گسترده و کارشناسانه ی فن سالاران، کارشناسان و خبرگانی است که تلاش می کنند با توجه به تامین زیرساخت های لازم برای زندگی شهری، شهروندان را خانه دار کنند؛ برنامه هایی که اگر خرده گیران اجازه و فرصت دهند تا مراحل کارشناسی و مطالعاتی خود را طی کند و در بستر توانمندی ها به اجرا گذاشته شود، به حتم شاهد نتایج مثبت آن خواهند بود. حدود سه هزار پروژه ی نیمه تمام عمرانی در زمان تحویل گرفتن وزارت راه و شهرسازی کافی بود تا واهمه از ادامه ی راه را در دل هر وزیری بیاندازد اما آخوندی با اتخاذ راهبرد پایان بخشی به طرح های در دست اجرا و تعریف نکردن پروژه های عمرانی تازه گام در مسیری گذاشت که اگر چه به نفع مردم بود، اما به مذاق عده یی خوش نیامد. این عده چشم به انتخابات آینده ی مجلس شورای اسلامی و برای جلب رای مردم، نیاز به گرفتن پروژه های عمرانی تازه در استان ها و شهرستان ها دارند. این گروه با استفاده ی ابزاری از استیضاح و با اعمال فشار بر وزیر خواسته های جناحی و محلی خود را پیگیری می کنند. در برابر، پافشاری کنندگان بر استیضاح تلاش های آخوندی و تیم همراه او برای تنوع بخشی به منابع مالی و جذب سرمایه های خارجی را که به طور حتم در تسریع و به سرانجام رسیدن طرح های نیمه کاره و تصویب و تعریف طرح های تازه -که همان بهانه ی نمایندگان استیضاح کننده است- به طور عملی و درازمدت موثر خواهد بود، با استیضاح پاسخ می گویند. در نگاهی کلی تر نیز باید گفت کارشکنی های مخالفان دولت هر روز در ظاهر و قامتی تازه بروز می یابد. در این راستا این مخالفت های غیرمنصفانه گاهی در کف خیابان و زیر چادرهای مسافرتی متحصنان غیرقانونی و گاه در نقد عملکرد وزیرانی ظاهر می شود که کارنامه یی مثبت و قابل دفاع طی برهه ی دوساله ی اخیر بر جای گذاشته اند. از این رو است که اصلی ترین انگیزه استیضاحگران پیگیری اغراض سیاسی و نه نقد عملکرد مسوولان اجرایی به نظر می رسد. 

اتاق خواب یک مکان خصوصی است که اولین و اصلی ترین رسالت آن مهیا کردن اوقاتی خوش برای استراحت و آرامش شماست ، اما چه می شود که بهترین مبلمان و لوازم و وسایل هم نمی تواند موجبات آرامش شما را فراهم کند و فضای اتاق خواب شما بیشتر خواب را از چشمان شما می پراند! نکته های یک اتاق خواب منحصر به فرد را با هم مرور کنیم.

انتخاب مناسب تخت خواب در دکوراسیون اتاق خواب
در انتخاب تخت خواب خود تناسبات و ابعاد اتاق را در نظر بگیرید، توجه به تناسبات بین تخت خواب و اندازه ی اتاق باعث می شود احساس صمیمیت وراحتی در فضا حاکم شود، توجه داشته باشید که تقریبا یک سوم از زمان خود را در اتاق خواب سپری می کنید، از این رو در تدارک دیدن فضایی آرامش بخش برای تامین سلامت جسمی و روحی خود تلاش کنید.

انتخاب محل مناسب تخت خواب در دکوراسیون اتاق خواب
یک نکته بسیار مهم که در چیدمان لوازم اتاق خواب باید رعایت شود قرارگیری مناسب تخت خواب است، تخت خواب شما به لحاظ ایمنی نباید زیر پنجره قرار بگیرد، این موضوع اشتباه رایجی است که اغلب همه مرتکب آن می شوند، تخت خواب با توجه به نوع پلان اتاق باید با فاصله در کنار پنجره قرار بگیرد قرار بگیرد. و تا حد امکان از درب ورودی اتاق دید نداشته باشد.

انتخاب محل مناسب میز آرایش در دکوراسیون اتاق خواب
برای میز تحریر یا میز آرایش می توانید زیر پنجره را انتخاب کنید این کار به شما این امکان را می دهد که برای کار و یا مطالعه از نور طبیعی استفاده کنید و محل مناسب میز آرایش نیز مقابل پنجره است با این کار انعکاس نور در آینه ی شما سبب روشن تر فضای شما می شود که در منحصر به فرد کردن فضایتان نقش مهمی دارد.

نورپردازی مناسب در دکوراسیون اتاق خواب
حتما توجه داشته باشید که نوع نورپردازی های اصلی و فرعی شما اختلالی در آرامشتان ایجاد نکند، از ترکیب نورهای آبی و زرد برای فضای اتاقتان بهره بگیرید، و نورهای آبی را برای آباژورها در نظر بگیرید این نور بستر مناسبی برای خواب شما فراهم می آورد.

محل مناسب تابلوها در دکوراسیون اتاق خواب
تنها نکته ی مهم این است که تابلوهای خود را بالای تختتان نصب نکنید این موضوع به لحاظ ایمنی صحیح نیست. در صورت نصب تختتان را با فاصله از دیوار قرار دهید. همچنین انتخاب نوع تابلوی مناسب در اتاق خواب اهمیت دارد، می توانید عکس های خصوصی خود را برای این فضا انتخاب کنید و یا بسته به سلیقه ی خود از یک اثر هنری استفاده کنید اما توجه داشته باشید که طرح های شلوغ و رنگ های تند در پس زمینه ی خود نداشته باشند که برای شما پرش فکری و اغتشاش عصبی را به همراه خواهد داشت.

رنگ مناسب در دکوراسیون داخلی اتاق خواب
انتخاب رنگ در دکوراسیون اتاق خواب همواره جزئی از انتخابات ویژه برای دکوراسیون محسوب می شود که این انتخاب تاثیر خیلی مهمی بر آرامش روانی فرد دارد، رنگ های تند و پر انرژی مانند نارنجی و قرمز به صورت متعادل برای فضای اتاق کودک مناسب اند اما برای اتاق خواب رنگ هایی مثل: رنگ سفید، رنگ آبی، رنگ صورتی، رنگ لیمویی بسیار مطلوب بی نظیر است.

حمام یكی از مهم‌ترین عناصر معماری داخلی هر خانه‌ای‌ است. در گذشته حمام‌ نه فقط محلی برای استحمام، بلكه جایی برای انبار كردن لوازم و وسایل كهنه بود. این‌روزها دیگر حمام محل آرایش و پیرایش جسم و روح تلقی می‌شود، حتی گاهی استراحت فردی از همین نقطه شروع می‌شود. بعضی از حمام‌های امروزی كاربری‌های تجملی و رفاهی زیادی نیز دارند: استخرهای كوچك، سونا و جكوزی برای تفریح و سلامت اعضای خانواده در این فضا قرار داده می‌شود. بعضی دیگر از حمام‌های امروزی كه در آپارتمان‌های كوچك وجود دارند، از ابعاد كوچك‌تری برخوردارند. كاربری این دسته از حمام‌ها برای رفع خستگی روزانه و سلامت و پاكیزگی جسم هستند. مهم نیست كه ابعاد حمام شما بزرگ یا كوچك است بلكه مهم این است كه از این فضا بهترین استفاده را برای آرامش جسم و روح به وجود آورید.

عناصر مهمی كه در خلق یك حمام زیبا و بی نقص وجود دارد، عبارت است از: كفپوش مناسب، پوشش دیواری، استفاده از هواكشی با قدرت مناسب برای تخلیه بخار، كابینت‌هایی برای قراردادن حوله‌ها و دیگر لوازم جانبی، انواع بافت‌ها و رنگ‌ها. با انتخابی صحیح، از تمامی این مجموعه به فضای دلخواه كه آرامش شما را برقرار كند، دست می‌یابید.

انتخاب دكوراسیون داخلی مناسب برای حمام

به هنگام انتخاب كفپوش مناسب برای حمام‌، نكاتی مانند كیفیت، سایز، رنگ، الگو، طرح و بافت را باید در نظر داشته‌باشید. بهترین انتخاب زمانی صورت می‌گیرد كه قسمتی از كف حمام را كه بسیار توی چشم است با آن كفپوش مورد علاقه دكوراسیون كنید( یعنی در ابتدا آن را نصب نكنید .) سپس اگر نوع، طرح و رنگ را پسندیدید، آن را برای نصب در كل حمام انتخاب كنید. تنها با یك امتحان كوچك این امكان برای شما به وجود می‌آید كه از انتخابی كه كردید، ناراضی و پشیمان نشوید.

از بهترین گزینه‌های انتخابی برای كفپوش حمام، سرامیك است چرا كه به راحتی تمیز می‌شود، در برابر آب مقاوم و از لحاظ طرح و رنگ هم بسیار متنوع است. استفاده از سرامیك‌های شیار‌دار در اطراف وان بسیار توصیه می‌شود چرا كه به هنگام خیس بودن كف‌حمام، این دسته ‌از سرامیك‌ها امنیت بالاتری را فراهم می‌كنند، یعنی میزان سرخوردگی را كمتر می‌كنند. بهتر است برای داشتن حمامی با ایمنی بالا، در اطراف وان و زیر سینك روشویی از كفپوش‌های دولایه حاوی لاتكس استفاده كنید.

این كفپوش‌ها توسط لاتكس زیرین به كف حمام نصب می‌شود و لایه بیرونی كه دارای بافت ناهموار است میزان سرخوردگی را كاهش می‌دهد. با رعایت این چند نكته می توانید شاهد آن باشید كه میزان آسیب‌دیدگی در حمام به صورت چشمگیری كاهش پیدا می كند. در حمام‌هایی‌كه كف آن شیب زیادی دارد بهتر است موزاییك‌هایی با سایز كوچك نصب كنید تا هم شیب كمتر به نظر رسد و هم شكستگی و آسیب دیدگی در بین موزاییك‌ها به وجود نیاید.

می‌توانید ردیف و یا ردیف‌هایی از این موزاییك‌ها را طرح دار انتخاب كنید تا دكوراسیون حمام شما دارای بافت و رنگ باشد. بهتر است این ردیف‌ها رنگی متضاد و متفاوت نسبت به رنگ زمینه داشته‌باشد. اگر كفپوش از سرامیك‌های سفید و روشن پوشیده شده است، بهتر است كه رنگ قرمز، زرد و آبی را برای ردیف‌ها انتخاب كنید. توجه داشته باشید كه رنگ زمینه اگر سفید باشد، حمام را به فضایی نورانی و وسیع مبدل می‌سازد.

در سبك ویكتورین، استفاده از سرامیك‌های طرح دار و گل‌دار بسیار رایج است. استفاده از سرامیك‌هایی با طرح گل می‌تواند فضایی آرامش‌بخش و شاعرانه‌ خلق كند. در این سبك معمولا از رنگ‌ها‌ی آبی روشن، سبز روشن و صورتی كمرنگ استفاده می‌‌شود.

در سبك مدرن، استفاده از سرامیك‌هایی به رنگ سفید و با ادغامی از رنگ‌های تند و گرم بسیار رایج است. رنگ سرامیك‌ برای آرامش بخشیدن به شما و برقراری محیطی سرشار از انرژی بسیار مهم است، پس بهتراست رنگی را انتخاب كنید كه هم روشن باشد و هم با روحیات شما و اعضای خانواده سازگاری داشته باشد. استفاده از رنگ‌های مورد علاقه در حمام باعث می‌شود كه علاوه بر آرامش بخشیدن به شما، روزی تازه و پر انرژی را شروع كنید.

اگر سبك‌های شلوغ را می پسندید، به شما پیشنهاد می‌كنم كه از رنگ‌های هلویی و زرد درخشان استفاده كنید. این رنگ ها فضا را شلوغ‌تر و پر اثاثیه‌تر نمایان می‌كنند. اگر می خواهید كه حمام شما بزرگ‌تر از آنچه هست نمایان شود، بهتر است از رنگ‌های طبیعی برای سرامیك‌ها استفاده كنید. بهترین توصیه دكوراتورها استفاده از سرامیك‌هایی به رنگ سفید و بژ و گاهی زرد و كرم بسیار روشن است كه به خوبی نور را منعكس می‌كند و فضا را بزرگ‌تر جلوه می‌دهد.

اگر حمامی بزرگ و عریض دارید، بهتراست از رنگ‌های تیره استفاده كنید تا كوچك‌تر و گرم‌تر به نظر رسد، استفاده از لوازم جانبی مانند تابلوهای تزئینی و دكورهای چوبی در این حمام‌ها باعث می‌شود كه فضا كوچك‌تر و گرم‌تر جلوه كند. استفاده از حوله‌های طرح‌دار و پوشش‌دیواری نقش‌دار، محیط حمام را به جایی دنج و گرم تبدیل می‌سازد.

استفاده از آینه در هر مكانی، باعث نورانی شدن و بزرگ جلوه داده شدن آن فضا می‌شود. بنابراین استفاده از آینه در حمام بسیار توصیه می‌شود و همچنین باعث تمیزتر جلوه دادن این فضا می‌شود.

بنابر سبك دكور حمام، می‌توانید انواع آینه‌ را هماهنگ با آن سبك انتخاب كنید. برای مثال، اگر كف حمام سرامیك است و سبك مدرن دارد بهتر است از آینه‌های مدرن كه دور آنها قاب‌های فلزی به رنگ استیل و برنز است، استفاده كنید. اگر كفپوش حمام به رنگ چوب است و كابینت‌های استفاده شده در آن از نوع چوبی هستند، بهتر است آینه‌ای را انتخاب كنید كه قاب چوبی داشته باشد تا سبكی هماهنگ را خلق كند. در نظر داشته ‌باشید كه استفاده از كابینت‌های چوبی آن هم به رنگ تیره، حس القای گرمای حمام را بیشتر می‌كند.

بسیاری از حوادث خطرناک در خانه اتفاق می‌افتد که بخش عظیمی از آن نیز مربوط به رعایت نکردن نکات ایمنی در حمام است. آب و وسایل برقی در کنار هم خطر آفرین‌اند. از سوی دیگر، وجود کف‌پوش نامناسب تا حد زیادی احتمال سر خوردن در حمام را افزایش می‌دهد.

امروزه حمام در خانه‌های شهری به مکانی برای رفع خستگی و پاکیزه کردن جسم تبدیل شده است. فرقی نمی‌کند که حمام شما کوچک باشد یا بزرگ. رعایت برخی موارد دکوراسیون داخلی مانند انتخاب کف‌پوش مناسب، رنگ زیبا، دستگاه تهویه و وسایل جانبی مناسب می‌تواند این مکان را به مکانی دلنشین، آرام و ایمن برای تمامی اعضای خانواده تبدیل کند.

حدود 2 سالی می شود که بسیاری از روزها بخشی از گزارش های رسانه ها به پوشش خبرهای مرتبط با اعتراض و تجمع شماری از غوغاسالاران اختصاص می یابد؛ جمعیتی اندک و پای ثابت تجمع های اینچنینی که با اشاره ی حلقه ها و محافل خاص مخالفت خود با عملکرد دولت را در بوق و کرنا می دمند و هر روز به دنبال بهانه یی هستند تا با پلاکاردهایی که قطع های مقوایی اش یکسان و محتوایش نیز املایی است به دولت یورش آورند؛ خودهمه پندارانی که خودشان را مساوی ملت ایران و خواست و منافع خود را مساوی خواست و منافع ملی معرفی می کنند، حال آنکه میان افکار عمومی جایگاهی ندارند. تیر اعتراض های پی در پی این معترضان غیرراستین به جای هدف بیشتر بر در و دیوار می نشیند چرا که اعتراض آن ها از مولفه های اثرگذاری چون محوریت داشتن منافع ملی، منطق قانع کننده، کنش در چارچوب قانون و عرف سیاسی و فراگیری و اهمیت موضوع اعتراض عاری است. این افراد و گروه های کم شمار با استفاده از همه ی اهرم های فشار و بدون در نظر گرفتن هیچ ملاحظه یی جز منافع خود، بر سر راه دولت سنگ اندازی می کنند؛ سنگ هایی که اگر چه مانع حرکت نمی شود اما پاکسازی مسیر از سرعت گیرهای مزاحم تا حدی توان دولت را می گیرد. در ارتباط با بازخوانی و بازشناسی رفتارهای خارج از عرف سیاسی این عده و پیامدهای لوث کردن کنش اعتراضی نکته هایی لازم به یادآوری است. 1- «اعتراض» به عنوان یکی از حقوق مسلم شهروندان، زمینه ساز رابطه ی سالم و غیر سلطه گرانه یی است که در نظام های سیاسی مردمسالار به رسمیت شناخته می شود و چون سوپاپ اطمینانی، بقا و تعادل حیات سیاسی - اجتماعی جامعه را تضمین می کند. حکومت های مردمسالار حق اعتراض را برای همه ی شهروندان خود به رسمیت می شناسند و برای ارتقای شاخص های حکومتداری خوب از نظرهای اعتراضی مخالفان به شکل بازخوردی منفی بهره می برند. درچنین نظام هایی، مخالفان اغلب نارضایتی خود از نحوه ی حکومتداری جناح حاکم را در قالب انتقادهای هدفمند و سازنده و رقابت های سالم انتخاباتی بروز می دهند. در نظام هایی که اصول مردمسالاری در ذهن شهروندان یا بخشی از آنان به خوبی نهادینه نشده است، برخی افراد از فرصت و حق اعتراض خود به شیوه یی ناآگاهانه، غیرمنصفانه و نمایشی بهره می برند. سرکردگان این افراد که برای رای مردم و انتخابات آزاد ارزش چندانی قایل نیستند، خود را بیش از هر کسی شایسته ی حکومتداری می دانند و نه تنها برای اعتراض های خود روش های نامتعارف و غیرقابل پذیرش (بر اساس معیارهای جامعه ی مدنی و مردمسالار) به کار می برند، بلکه در پسِ اعتراض های خود اهدافی غیرسازنده و منفعت جویانه را دنبال می کنند. 2- گستره ی اثرگذاری و اهمیت کنش اعتراض در عرصه ی سیاسی- اجتماعی، ضرورت تعیین مرزها، چارچوب ها و پیروی از الگوهای معین و قراردادی را بیشتر می نمایاند. پیامدهای مخالفت خارج از قاعده ی معترضان با عملکرد داخلی و خارجی کارگزاران و مسوولان نظام، افزون بر کارشکنی داخلی بر وجهه ی بین المللی یک کشور هم اثرگذار خواهد بود. در جوامع توسعه یافته مخالفان در قالب احزاب و جریان های شناسنامه دار اعتراض های خود را به شکل کنش های سیاسی سازماندهی شده و در چارچوب قانون انجام می دهند. این گروه ها هویت مشخص و شناخته شده یی دارند و وحدت رویه یکی از اصول اساسی کنش آن ها است. راه اندازی کمپین ها، اجتماع های درون حزبی، گردهمایی های مجوز دار، استفاده از ظرفیت های سندیکاها و تشکل های صنفی و حتی بهره جویی از حق اعتصاب از جمله روش هایی است که گروه های اپوزیسیون برای نشان دادن اعتراض خود به عملکرد مسوولان انتخاب می کنند. در برابر، در کشورهایی که هنوز در مسیر توسعه یافتگی قرار دارند، بسیاری از مخالفت ها و اعتراض ها خارج از چارچوب تشکل های سیاسی و به صورت فردی یا محفلی انجام می شود. این افراد در بسیاری از موارد فرصت طلبانی هستند که هویت سیاسی و کنش هایشان نه ایجابی که سلبی و به منظور دستیابی به منافع شخصی است. سیال بودن کنش ها و مواضع این گروه های فرصت طلب در نتیجه ی تغییر جناح های حاکم و معادله های قدرت، موجب می شود که نتوان عملکرد آن ها را مورد پیگرد سیاسی قرار داد. همچنین بستن خیابان، تجمع های اعتراضی سیزده بدری، اظهارنظرهای تند و خارج از چارچوب قانونی برخی شخصیت های سیاسی و... که همگی مخل آسایش عمومی و امنیت روانی جامعه است، از جمله شیوه های کنش اعتراضی این گروه ها است. 3- تمرکز صرف بر منافع شخصی موجب می شود مخالفت و رفتارهای اخلالگرایانه ی این افراد منفعت طلب هرگز پایانی نداشته باشد. اعتراض پی در پی اقلیت تندرو به عملکرد دولت یازدهم که از روزهای ابتدایی آغاز به کار دولت شروع شد و هر روز شکل تازه یی به خود می گیرد، نزد افکار عمومی از آنان شخصیتی همیشه معترض و به صورت دایم ناراضی ساخته که هویت خود را در رفتارهای سلبی جستجو می کنند؛ گروهی که برای منافع شخصی، حتی کنش ارزشمند «اعتراض سازنده» را از اعتبار انداخته اند. تاکید چندباره ی «حسن روحانی» رییس جمهوری بر لزوم شناسنامه دار بودن جریان های سیاسی و کنش در چارچوب تشکل های ثبت و شناخته شده نشان از پیامدهای نامطلوب رفتارهای خارج از عرف سیاسی این گروه های منفعت طلب و ماهی گیری آن ها از آب گل آلود دارد. 4- با این که اعتراض در ادبیات و عرف سیاسی کشورهای مردمسالار، کنشی معطوف به هدف و در راستای خیر عمومی است، اما استفاده ی ابزاری از این امکان سیاسی مهمترین آسیبی است که تاثیرگذاری آن را تهدید می کند. ایجاد ذهنیت منفی نزد افکارعمومی و موضع گیری در قبال هرگونه رفتارهای اعتراضی که نتیجه ی طبیعی لوث شدن آن است، کارکردهای مثبت اعتراض را از بین می برد. به این ترتیب، دست افزار ساختن مفهوم اعتراض یا قلب مفهوم و کارکرد آن تنها هوده ی گردهمایی های پی در پی، مکرر و برآمده از انگیزه های فردی و گروهی است که تنها با هدف به چالش کشیدن مسوولان اجرایی کشور صورت می گیرد. 

کودتاهای پی در پی، جنگ های خانمان سوز داخلی، روی کار آمدن گروه های افراطی و تجاوزگری ابرقدرت ها سال ها است که بر پیکر رنجور جامعه ی افغانستان چنگ انداخته و افزون بر ستاندن قربانیان بسیار، میلیون ها نفر از ایشان را آواره ساخته است. طی بیش از سه دهه ی گذشته، ایران یکی از مقاصد اصلی مهاجرت افغان های گریزان از جنگ و ناامنی بوده تا جایی که ایران به واسطه ی این مهاجرت به یکی از نخستین کشورهای مهاجرپذیر جهان تبدیل شده است. حضور گسترده ی افغان ها در ایران به عنوان یک پدیده ی سیاسی- اجتماعی پیامدها و مسایل خاص خود را به دنبال داشته که یکی از مهمترین آن ها موضوع تحصیل کودکان، نوجوانان و حتی بزرگسالان افغانستانی در نظام آموزشی کشورمان بوده است. طی این سال ها، افغانستانی هایی که موفق به گرفتن اجازه ی اقامت در کشورمان شده اند با وجود برخی دشواری ها امکان تحصیل در مدارس ایرانی را یافته اند تا جایی که بنا بر اعلانِ پارسال قایم مقام وزیر آموزش و پرورش در امور بین الملل اکنون بیش از 330 هزار نفر از آنان در مدرسه های ایرانی درس می خوانند. افزون بر این شمار، ده ها هزار طلبه و دانشجوی افغان در سراسر ایران تحصیل می کنند. مشکل اصلی افغان ها در تحصیل سرگردانی آنانی است که در شرایط بسیار بحرانی و بدون دریافت تذکره (همان گذرنامه) وارد ایران شده اند و در نتیجه نتوانسته اند مجوز اقامت قانونی در ایران را دریافت دارند. افزایش مشکل های پیش روی افغان ها برای تحصیل در ایران سبب شد تا این موضوع به یکی از دغدغه های مسوولان جمهوری اسلامی ایران تبدیل شود تا جایی که رهبر انقلاب در اواخر اردیبهشت ماه در سخنانی تصریح کرد: هیچ کودک افغانستانی، حتی مهاجرینی که به صورت غیرقانونی و بی مدرک در ایران حضور دارند، نباید از تحصیل بازبمانند و همه ی آن ها باید در مدارس ایرانی ثبت نام شوند. این گفته های رهبر انقلاب شوق و امید افغان های میهمان در ایران را برانگیخت تا با هموار شدن مسیر ثبت نام در مدارس ایرانی، رویای نشستن پشت میز و نیمکت های کلاس های درس را محقق ببینند. وزارت کشور در ماه جاری به دانش آموزان ۷ تا ۱۸ سال افغان که مدرک اقامت قانونی ندارند، فرصت داد تا برای دریافت «معرفی نامه تحصیلی» که به آنان امکان ثبت نام در مدارس ایران را می دهد، اقدام کنند. در زمینه ی این مساله و حل معضل ثبت نام نشدن افغان ها در مدارس ایران باید به چند نکته اشاره کرد: 1- تحصیل و دانش آموزی افغان ها در ایران موضوعی است که از زاویه یی متفاوت از دیدگاه قانونی و سیستمی نیز باید به آن نگریست و این زاویه ی انسانی و دینی است. در اختیار قرار دادن امکان سوادآموزی برای فرزندان مهاجران ستم کشیده یی که به ایران و ملت آن پناه آورده اند امری است که اخلاق انسانی و آموزه های مذهبی، ما را به آن فرامی خواند و به رغم دشواری های فراهم آوری زمینه های آن، مسوولیتی بشری و دینی را بر عهده ی مسوولان کشور و نیز شهروندان ایرانی قرار می دهد. کم نیست آیات و روایاتی که در باره ی ضرورت و ارزش سوادآموزی و نیز حمایت از مظلومان و رنجوران جامعه بر ذهن ما ایرانیان مسلمان نقش بسته است. همچنین، قانون اساسی جمهوری اسلامی در برخی اصول خود (مانند اصل 152 و 154) به نوعی مساله ی تحصیل افغانستانی ها در ایران را زیر لوای خود قرار می دهد. 2- تحصیل کودکان و جوانان افغان در ایران دربردارنده ی فرصت های مشترکی برای 2 ملت ایران و افغانستان است. با نگاهی به جامعه ی متخصصان کشور افغانستان در زمینه های گوناگون می بینیم که بسیاری از آنان دانش آموخته ی ایران هستند. در میان مسوولان سیاسی این کشور نیز شمار کسانی که در نظام آموزشی ایران تحصیل کرده اند فراوان است. این دانش آموختگان با توجه به تفاوت معنادار کیفیت آموزش در ایران و افغانستان می توانند نخبگانی تاثیرگذار در فرایند بازسازی این کشور جنگ زده در زمینه های گوناگون باشند. در دیگر سو، تعلیم و تربیت آینده سازان افغانستان سودمندی های فراوانی برای جمهوری اسلامی ایران دارد. طی سال های گذشته بسیاری از دولت ها با صرف هزینه ها بالا تلاش کرده اند با اقدام هایی نظیر اعطای بورس های تحصیلی، گسترش آموزش های فرهنگی در حوزه های زبانی، دینی و... در برخی کشورهای هدف زمینه های نفوذ خود را فراهم آورند و نوعی جذبه ی فکری، فرهنگی و حتی سیاسی در ورای مرزهای خود ایجاد کنند. ایجاد شرایط تحصیل برای کودکان و جوانان افغان علاوه بر گسترش گرایش سیاسی و فرهنگی به جمهوری اسلامی ایران می تواند به تقویت جایگاه زبان فارسی، فرهنگ ایرانی و مذهب تشیع در همسایه ی شرقی ایران منجر شود؛ ضمن اینکه می توان از منظر عمق بخشی به انقلاب اسلامی در منطقه، ایجاد عمق راهبردی مناسب برای تهران در امتداد خاوری قلمروی ایران زمین و پیگیری منافع اقتصادی و مشارکت در استحصال ثروت های ملی سرشار افغانستان به این مساله نگریست. 3- در زمینه ی تحصیل افغان ها در ایران برخی بر این باورند وجود این مهاجران در کشورمان طی سال های گذشته پیامدهای نامطلوب امنیتی و اجتماعی را به دنبال داشته و در شرایطی که نظام آموزشی ما در زمان حاضر با چالش های فراوانی رو به رو است نباید هزینه ها و فشار بیشتری را بر این نظام تحمیل کرد و بر پیامدهای نامطلوب یادشده نیز افزود. در برابر این انگاره باید گفت قاطبه ی مهاجران سخت کوش افغان طی سال های گذشته نقش مهمی در ساختن ایران داشته اند و مشکلات ناشی از حضور آنان در کشور در همسنجی با عموم جامعه نشان از غیرچالش زا بودن اکثریت چشمگیری از افغان های مقیم ایران دارد. همچنین، گسترش آموزش در میان افغان ها می تواند در ایران به کاهش چشمگیر معضلات ناشی از حضور آنان در جامعه ی ما منجر شود و حتی بر میزان چالش های آنسوی مرزهای شرقی ناشی از پدیده هایی چون قاچاق مواد مخدر، افراطی گری و حتی تروریسم در درازمدت تاثیرگذار باشد. 4- همچنان که مسوولان آموزش و پرورش بارها بیان کرده اند 2 موضوع نداشتن مدارک شناسایی و هزینه ی تحصیل عمده ترین مشکل افغان ها برای تحصیل در ایران است. در خصوص مشکل نخست می توان از طریق فرایندهایی چون ثبت نام افغان های بدون مجوز اقامت، نسبت به ساماندهی اطلاعات حضور آنان در ایران اقدام کرد و از ابهام های مربوط به وضعیت نامعلوم آن ها کاست. در مورد هزینه ها نیز یکی از مهمترین راهکارهای تامین منابع مالی کاربست دیپلماسی برای بهره جویی از کمک نهادهای بین المللی است. در طول سال های گذشته یکی از اصلی ترین چالش ها برای دریافت کمک از سازمان هایی نظیر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل وضعیت مبهم و اطلاعات ناکافی در مورد افغانستانی هایی بوده که بدون مجوز در ایران به سر برده اند. در فضای تازه ی سیاست خارجی جمهوری اسلامی، کاربرد ابزارهای دیپلماتیک از راهکارهایی است که می تواند منابع بیشتری را در اختیار نظام آموزشی ایران قرار دهد و سهم ناچیز کمک های خارجی را تا حدی جبران کند. به این ترتیب، افغان های مشتاق تحصیل در ایران می توانند امیدوارتر از قبل از مدارس کم کیفیت خودگردان راهی واحدهای آموزشی دولتی شوند و از مزایای درس خواندن در این واحدها استفاده کنند.