دکتر طلعت قانع در این باره اظهارداشت: متاسفانه در بسیاری از موارد پس از مراجعه به پزشک و تجویز دارو، داروهای دریافت شده به صورت کامل مصرف نمی شوند. و با تاسف بیشتر، عده ای تصور می کنند که می توانند این قبیل داروها را برای روز مبادا در منزل نگهداری کنند که به دلایل زیادی، نگرشی خطرناک و نادرست تلقی می شود.

وی با اشاره به جمع آوری و انبار داروهای اضافی در قفسه و یا جعبه های دارویی، آشپزخانه و یا یخچال منازل، گفت: به علت اینکه به محض خروج دارو از داروخانه، شرایط نگهداری دارو از کنترل خارج می شود، داروخانه ها به هیچ عنوان مجاز به تحویل گرفتن داروی اضافی از بیماران نیستند.

قانع ادامه داد: صرفا در برخی مواقع و بنا به ضرورت، پایگاه های جمعیت هلال احمر جمع آوری این قبیل داروهای بلااستفاده را برعهده می گیرند.

وی گفت: گرچه داروها نقش موثری در درمان بسیاری از بیماری ها دارند ولی هنگامی که دیگر نیازی به آنها نباشد ضروری است که برای جلوگیری از ایجاد ضرر آنها به دیگران، داروها به شکل مناسبی معدوم شوند.

دبیر ستاد مرکزی اطلاع رسانی داروها و سموم سازمان غذا و دارو، به روش های صحیح انهدام داروهای تاریخ گذشته و یا مصرف نشده اشاره کرد و گفت: نظافت کلی عید، زمان مناسبی است تا در هر منزلی، به قفسه یا جعبه دارویی سری بزنیم و به آن سر و سامان دهیم.

وی با عنوان این مطلب که در برخی کشورها روند مشخصی برای بازگرداندن دارو وجود دارد، تاکید کرد: از آنجا که در کشور ما این سیستم وجود ندارد، ما می توانیم از روش های ساده برای دور ریختن دارو از طریق زباله منزل استفاده کنیم.

قانع در همین ارتباط افزود: داروها را بدون خرد کردن قرص ها و کپسول ها، از بسته بندی اصلی خارج نمایید و با مواد ناخوشایندی مانند تفاله چای مخلوط کنید. مخلوط را در کیسه پلاستیکی دربسته قرار دهید و سپس داخل سطل زباله بیندازید. مخلوط حاصل را می توانید همچنین در قوطی حلبی خالی یا دیگر ظروف مشابه بریزید تا از نشت دارو یا ریختن آن به بیرون از سطل زباله جلوگیری شود.

وی ادامه داد: شربت ها و سوسپانسیون ها را در فاضلاب ریخته و بطری آن را در زباله دان بیندازید. ضمن اینکه قبل از دور انداختن بطری خالی دارو، دستور مصرف روی آن را برای جلوگیری از مصرف نابجا مخدوش نمایید.

دبیر ستاد مرکزی اطلاع رسانی داروها و سموم سازمان غذا و دارو، گفت: تعداد کمی از داروها هستند که ممکن است ذاتاً خطرناک باشند یا با مصرف تنها یک دوز در فردی که دارو به او تعلق ندارد، کشنده باشند. برای جلوگیری از مصرف این مواد توسط کودکان، حیوانات خانگی یا دیگر افراد، به محض اینکه دیگر مورد نیاز نباشند باید سریعاً از طریق فاضلاب دور ریخته شوند. مانند چسب پوستی فنتانیل که برای تسکین درد مصرف می شود و باید به محض خاتمه مدت مصرف، آن را داخل فاضلاب توالت انداخت تا از مصرف اتفاقی آن جلوگیری شود.

قانع به مسکن های مخدر اشاره کرد و افزود: داروهایی مانند فنتانیل، مورفین، بوپره نورفین، متیل فنیدیت، مپریدین، دیازپام، متادون، هیدرومورفون، اکسی مورفون، اکسی کودون، باید به طور کامل نابود شوند.

وی توصیح کرد: چنانچه شرکت سازنده دارو، روشی را برای معدوم سازی دارو روی بسته بندی آن ذکر کرده است باید بر اساس آن عمل نمایید.

قانع تاکید کرد: داروها را به دوستان خود ندهید چرا که پزشک بر اساس سابقه بیماری شما دارو را برای خود شما تجویز کرده است و دارویی که برای شما موثر بوده است چه بسا برای دیگری خطرناک باشد.

وی با بیان این مطلب که اگر راه صحیح دور ریختن دارو را نمی دانید از یک داروساز سئوال نمایید، گفت: بر اساس ملاحظات زیست محیطی محققان، از آنجا که تاکنون عارضه ای ناشی از باقیمانده دارو در محیط زیست انسان و خصوصاً آب ملاحظه نشده است، ریختن داروها در فاضلاب بلامانع است.

قانع ادامه داد: در داخل اسپری داروهای استنشاقی که جهت درمان بیماری هایی مانند آسم و بیماری انسدادی ریوی موجودند، موادی به نام پروپلانت وجود دارد. این مواد گازهای بی اثری مانند کلرو فلوروکربن هستند که به عنوان حامل دارو محسوب می شوند و آزاد سازی آنها منجر به صدمه لایه ازون خواهد شد. از سال ۲۰۱۳ مقرر شده است که این ماده با ترکیبات دوستدار محیط جایگزین شود.
پوکه این اسپری ها در صورتی که سوراخ شوند و یا داخل آتش و یا کوره زباله سوز قرار گیرند می تواند خطرناک باشد. نحوه صحیح انهدام این پوکه ها را از سیستم بازیافت زباله می توان جویا شد.

نمی دانم حمام های خانه های قدیمی را دیده یا تجربه کرده باشید یا نه. حمام هایی که به قدری فضا داشتند که هر چیزی در آن ها پیدا میشد و گاها خود به چند فضای مستقل تقسیم می شدند، مثل رختکن و فضای حمام. اما این را خوب می دانم که حمام های امروزی را همه تجربه کرده اید، حمام هایی که گاها به قدری کوچک هستند که حتی وجود کوچک ترین عناصر اضافی نیز فضای آن ها را تنگ تر و غیر قابل تحمل تر می کند. پس باید در انتخاب تجهیزات حمام و سرویس بهداشتی مان و جای دادن آن ها هوشمندانه عمل کنیم. مثل همیشه یک طراحی خوب و مناسب، نجات بخش ما خواهد بود.

آیا وان در حمام واقعا لازم است؟
برای سالیان زیادی صاحبان خانه ها معتقد بودند که حمام اصلی باید وان داشته باشد. عدم استفاده از آن و هزینه اش اهمیتی نداشت. آن ها معتقد بودند که وجود وان برای ظاهر دکوراسیون حمام و فروش مجدد آن لازم است. حال شما از خود بپرسید آیا واقعا به وان نیاز دارید و چقدر از آن استفاده خواهید کرد؟ اگر پاسخ تان مثبت است، در کدام حمام آن را قرار می دهید؟ حمام اتاق خواب یا حمام اصلی؟ راستی نظرتان درباره ی جکوزی خانگی و یک آب تنی هیجان انگیز در منزل چیست؟

به ارتفاع کانتر روشویی در حمام و سرویس بهداشتی اهمیت بدهید.
کمد یا کانتر روشویی حمام های قدیمی معمولا ارتفاع کمی داشتند، اما امروزه ارتفاع استاندارد برای آن ها ۹۰ سانتی متر است که برای اکثر بزرگسالان مناسب است. اگر این ارتفاع برای تان زیاد است و نمی خواهید کمد روشویی تان سفارشی باشد، می توانید از نمونه های شناور استفاده کنید. این نمونه ها در هر ارتفاعی که بخواهید قابل نصب اند.

شیرآلات بهداشتی در طراحی داخلی حمام
حمام و دوش های امروزی امکانات نامحدودی دارند. سر دوشی های استاندارد تنها یک نقطه ی شروع هستند. اسپری کننده های آب به بدن، سر دوشی های دستی، سر دوشی های بارانی و انواع مختلف دیگری شیرآلات در بازار موجود هستند. البته باید به این نکته توجه داشته باشید که هر کدام از این تجهیزات، هزینه هایی را در بر دارند، چه از نظر هزینه ی خودشان و چه از نظر هزینه ی لوله کشی برای آن ها. پس فراموش نکنید شیرآلات حمام را هوشمندانه و مقرون به صرفه انتخاب کنید!

قبل از اجرای بازسازی یا ساخت حمام خود، برای مکان این تجهیزات تصمیم گیری کنید، مثلا اگر بلند قد هستید، سر دوشی را در ارتفاع بالاتری نصب کنید. یا اگر می خواهید در حمام تان نیمکت داشته باشید، سردوشی دستی را جایی نصب کنید که در هنگام نشستن به آن دسترسی داشته باشید.

امنیت را در حمام فراموش نکنید.
فکر نکنید نصب میله های نگهدارنده، از زیبایی حمام شما می کاهد. این عناصر بسیار امن و کاربردی اگر به درستی در طراحی داخلی حمام به کار گرفته شوند، علاوه بر جذاب بودن، برای برخاستن از وان یا روی نیمکت بسیار مفید خواهند بود. اگر می خواهید چنین میله هایی در حمام خود داشته باشید، به نصب صحیح آن ها بسیار توجه کنید.

نیمکت حمام، مکانی برای استراحت در حمام
نیمکت حمام تنها برای استراحت کردن نیست، شما می توانید بر روی آن بعضی از کارهای خود را انجام دهید. در حمام های کوچک که نمی خواهید فضای کف آن برای نیمکت گرفته شود، می توانید از نیمکت های تاشو استفاده کنید. درست مانند میله های نگهدارنده، نصب نیمکت به دیوار نیز باید صحیح و امن باشد.

در طراحی داخلی حمام طاقچه ها را فراموش نکنید.
یک راه حل فوق العاده جهت ایجاد فضا برای بطری های شامپو، صابون ها و حتی لوازم دکوری مانند شمع، تعبیه ی یک طاقچه یا مجموعه ای از طاقچه ها در دیوار حمام یا اتاق دوش می باشد. این طاقچه ها جایگزین های بسیار خوشایندتری به جای سبدها یا قفسه های پلاستیکی حمام هستند و ایجاد آن ها در دیوار اگر امکانش باشد هزینه ی چندانی در بر ندارد.

آیا در حمام ریش تان را می تراشید؟
اگر در حمام ریش تان را می تراشید، می توانید یکی از طاقچه ها را با نورپردازی و نصب آینه به این کار اختصاص دهید که جایی هم برای وسایل تان داشته باشد.

میز آرایش خود را به حمام بیاورید.
آیا دوست دارید در حمام تان آینه ای بزرگ و جایی برای لوازم آرایش تان داشته باشید؟ جزء کسانی هستید که برای آرایش پشت میز می نشینید یا می ایستید؟ پس به فکر یک میز آرایش در حمام خود باشید. اگر می خواهید میز آرایش و کانتر روشویی را یکی کنید، به تفاوت ارتفاع آن ها توجه داشته باشید. کانتر روشویی دارای ارتفاع استاندارد ۹۰ سانتی متر و میز آرایش معمولا ۷۵ سانتی متر است. اگر می خواهید یک کانتر یک دست داشته باشید، از صندلی های با ارتفاع بلند برای میز آرایش استفاده کنید.

در حمام و سرویس بهداشتی کتاب ها و مجلات را در دسترس نگه دارید.
شاید یکی از نقاط خوبی که می توانیم اندکی به مطالعه بپردازیم در سرویس بهداشتی باشد. می دانم این کار تا کنون در فرهنگ ما جایی نداشته، ولی شاید بد نباشد نگاهی دوباره به این موضوع داشته باشیم و جایی برای نوآوری در حمام و سرویس بهداشتی خود باز کنیم. پس اگر از طرفداران این روند هستید، پیشنهاد می کنم حتما جای کوچکی برای کتاب ها، روزنامه ها و مجلات خود در حمام و سرویس بهداشتی در نظر بگیرید تا حمام تان تمیز و مرتب بماند.

قلاب ها، میله های حوله و نگهدارنده دستمال توالت در حمام و سرویس بهداشتی
سعی کنید تعیین مکان این عناصر را به بعد از بازسازی موکول نکنید. آن ها می توانند به عنوان عناصری جذاب و زیبا در طراحی داخلی حمام شما به کار روند. پس مکان های مناسبی برای نصب آن ها در دیوار در نظر بگیرید.

ایرج حریرچی قائم مقام و معاون کل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، با اشاره به اینکه، وزارت بهداشت تنها ارائه کننده خدمت نیست بلکه تولیت نظام سلامت است، اظهار داشت: دانشگاه‌های علوم پزشکی با هیات امنایی شدن خود در تولید سلامت نقش دارند اما این تولیت اعمال و ابزار لازم خود را می‌خواهد.

*پیشرفت حاصله در طرح تحول را بالای 90 درصد

سخنگوی وزارت بهداشت، در خصوص طرح تحول سلامت این گونه توضیح داد: طرحی که در اردیبهشت سال 93 اجرایی شد فقط در حوزه درمان بود و بعد از گذشت مدتی اجرای طرح تحول بهداشت و سپس آموزش آغاز شد.

وی افزود: وزارت بهداشت و حوزه سلامت از نیمه دوم دهه 40 از نظام بهداشتی درمانی آمریکایی الگو می‌گرفت و بعد از انقلاب اکثر اقداماتی که در زمینه تغییر این روند انجام شد در حوزه بهداشت بود به همین علت تحول در حوزه درمان احساس می‌شد.

حریرچی میزان پیشرفت حاصله در طرح تحول را بالای 90 درصد اعلام کرد و گفت: در طرح تحول سلامت تعهد کرده بودیم بالای 90 درصد نتیجه مطلوب بدست آوردیم اما درصد قابل توجهی از مواردی که در ذهنمان برنامه‌ریزی کرده بودیم به دلیل تحریم‌های نابه‌جا و کاهش شدید قیمت نفت عملی نشد و امیدواریم در دوره پسا برجام به آن دست پیدا کنیم.

*میزان بودجه طرح تحول سلامت، کمتر از 1 درصد کل بودجه کشور

قائم مقام وزیر بهداشت در خصوص بودجه اختصاصی طرح تحول سلامت تصریح کرد: 4 هزار و 800 میلیارد تومان از طرح هدفمندی و 3 هزار میلیارد تومان از یک درصد ارزش افزوده به این طرح اختصاص پیدا کرد که 82 و نیم درصد آن محقق شد. این در حالیست که کل بودجه دولت در سال گذشته 840 هزار میلیارد تومان و امسال 960 هزار میلیارد تومان بوده است که میزان اختصاص یافته به طرح تحول سلامت کمتر از 1 درصد کل بودجه را تشکیل می‌دهد.

حریرچی عنوان کرد: در حوزه اقتصاد بهداشت و درمان دو هدف عمده برابری میزان هزینه با میانگین منطقه و تطابق سهم دولت با متوسط میانگین منطقه دنبال می‌شود که البته لازم به ذکر است که در هر دو مورد عقب هستیم اما به هر صورت ما به تکلیف قانونی، مبانی علمی و عدالت‌گرایانه خود عمل کرده‌ایم.

وی بهانه منتقدان را بی اساس دانست و گفت: دولت تدبیر و امید به تکلیف قانونی خود که اختصاص بودجه است عمل کرده و ما برنامه چهارم و پنجم توسعه، سیاست‌های ابلاغی حوزه سلامت و مدل پوشش همگانی سلامت را الگو قرار دادیم. کسانی که در حوزه بهداشت و درمان فعال هستند می‌بایست با هم یکی شوند و مطالعه مبانی علمی خود را افزایش دهند تا از این دست مسائل رخ ندهد.

به گفته سخنگوی وزارت بهداشت، نمی‌توانیم با توجه به وضعیت،‌ تحصیلات و امید به زندگی مردم رفتاری را با حوزه سلامت داشته باشیم که کشورهایی با اقتصاد و توسعه یافتگی پایین چنین برخوردی را در حوزه بهداشت و درمان داشته باشند مبذول می‌کند.

*توجه به سلامت مردم، یکی از عوامل توسعه یافتگی

حریرچی در بخش دیگری از سخنانش گفت: یکی از عوامل مهم در توسعه یافتگی و حفظ جوامع توجه به سلامت آن است که گزینه اصلی دولت‌های آینده است و یکی از کارهای توصیه‌‌ای سازمان بهداشت جهانی با توجه به استانداردهای بیشتر رسیدگی به مطالبات مردم است که روز افزون می‌شود و دولت‌های بعدی نیز باید با عقل و تدبیر و کارشناسی علمی و عملی به موضوع بهداشت و درمان بپردازند.

وی افزود: در حال حاضر مردم ما با حقوق خود بیشتر آشنا شدند و علاوه بر حمایت اقتصادی، تکریم و اخلاق حرفه‌ای را نیز می‌خواهند و همانگونه که ما در دولت خدمت می‌کنیم و می‌خواهیم شان ما حفظ شود مردم نیز علاوه بر حمایت اقتصادی خواهان حفظ شان و تکریم خود هستند.

معاون کل وزارت بهداشت گفت: دو موضوع داریم که با آن ارتباط دارند و به نوعی مستقل هم هستند اینکه عقب ماندگی پرداخت بیمه به ارائه کنندگان خدمت مطرح می‌شود و وزارت بهداشت بیمه‌ها را پاشنه آشیل معرفی می‌کند، این است که نقش اساسی در ارائه خدمات دارند اما با تاخیراتی که سازمان سلامت بیمه ایرانیان داشته و تامین اجتماعی که تاخیر خود را جبران کرده خواهان توجه بیشتر بیمه‌ها هستیم اما برخی از بیمه‌ها در مقابل تجمیع بیمه‌ها مقاومت می‌کنند که دلایل آن نیز مشخص است.

وی گفت: قسمت عمده‌ای از هزینه سلامت بر مبنای نیروی انسانی، پزشک، پرستار و ... است و بخشی به هزینه‌های اجتناب ناپذیری چون غذا، آب و ... می‌پردازد که باید تامین شود و انتظار داریم که بیمه‌ها با نقش اصلی حمایت از بیمه‌شدگان ایفای نقش کنند.

حریرچی افزود: برخی در مورد تجمیع بیمه‌ها شبهاتی را وارد می‌کنند اما باید بدانند وزارت بهداشت به دنبال منافع مردم در بحث بیمه‌ها است و بیمه گذاران هم باید با تجمیع به این موضوع بر مبنای حکم قانونی به ارائه خدمات بپردازند و برای بحث بیمه‌ها وزارت بهداشت بحث شرکت‌های تامین اجتماعی،‌ بازنشستگی، بیمارستان‌های تامین اجتماعی را مدنظر ندارد بلکه وقتی بیمه خریدار واحد است ما شاهد کاهش هزینه و سیاستگذاری‌های بهتری خواهیم بود.

*برخورداری از اراده سیاسی بالا، پیش نیاز تجمیع بیمه‌ها

حریرچی در ادامه گفت: مهم‌ترین بحث تجربه‌ کشورهای موفق در تجمیع بیمه‌ها اراده سیاسی بالا است که این پیش نیاز در سازمان‌های مختلف با تفکرات و اهداف مختلف حائز اهمیت است و نباید در این راستا مقاومت شود و متاسفانه بیمه‌های دولتی بیش از اندازه بیمه‌های پایه همت کردند که باید با همدلی و همزبانی همگی با یک نظر و هدف واحد به سرانجام مورد نظر برسند و بیمه‌ها باید قوی‌تر در نقش خود ظاهر شوند.

حریرچی در ادامه خاطر نشان کرد: کل بیمه‌ها بیمه‌های پایه‌ای هستند که خدمات تامین اجتماعی و درمانی 16 تا 18 درصد منابع حوزه سلامت را تامین می‌کنند که در کشورهای مشابه ما نزدیک به 70 تا 80 درصد با مشارکت دولت به سرانجام می‌رسد در صورتی که تا قبل از طرح تحول 16 تا 18 درصد را بیمار تامین می‌کرد و 18 تا 20 درصد را دولت ‌تامین می‌کرد و این باعث می‌شد که بیمه‌ها ضعیف باشند وقتی کمتر از یک پنجم بازار تامین کننده و اجراکننده راهنمای بالینی بیمه شوندگان باشند مسلم است که به هدف واحدی نمی‌رسیم بلکه باید بیمه‌ها مجموع نقش‌شان را افزایش دهند و در تجمیع بیمه‌ها اتفاق نظر داشته باشند که نقش دولت و بیمه‌ها حداقل 70 درصد است و مردم با این سیاست‌ گذاری باید کمتر از 30 درصد از جیب خود هزینه کنند.

*گام‌های ابتدایی مسیر اعتباربخشی را برداشته‌ایم

حریرچی در ادامه افزود: اعتباربخشی موضوع مستقلی است که ما در ابتدای راه هستیم و در مقایسه با برخی از کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی که 50 تا 60 سال در اعتباربخشی قدم برداشته‌اند و تکامل پیدا کرده‌اند و در انتخاب بیمارستان تمام اطلاعات نظیر میزان عفونت‌های بیمارستانی، اعمال جراحی قلب، احتمال مرگ و ... را درنظر دارند هنوز جای کار داریم که این گام گامی مهم و محترم است و پالایشی بر همین مبنا و شاخص‌ها را ارزیابی کردیم تا بتوانیم بهتر ارزیابی کنیم و ارائه خدمات بیشتری داشته باشیم. اصل پزشک خانواده بر مبنای نظام ارجاع و نظام یک پارچه خدمات است.

وی عنوان کرد: چیزی که از پزشک خانواده در سال 91 مطرح شد فقط به کارشناسی پزشک خانواده برای خدمات سرپایی انجامید و بهداشت و پیشگیری درمان را در پی نداشت و از آنجایی که وزارت بهداشت سیاست‌بازی نداشت راه آسان لغو دو استان مازندران و شیراز بود اما با حمایت وزارت بهداشت و تقویت این طرح در دو استان مذکور شاهد اضافه شدن 4 استان دیگر هستیم تا به مدل‌های طراحی‌شده نزدیک‌تر شویم.

*درصدد توسعه پزشک خانواده هستیم

سخنگوی وزارت بهداشت در ادامه گفت: اصل پزشک خانواده بر مبنای نظام ارجاع و نظام یک پارچه خدمات است و با 10 میلیون و 200 هزار نفر این طرح را شروع کردیم که قانونی و علمی است و با توجه به شرایط مالی کشور درصدد توسعه پزشک خانواده هستیم.

به گزارش وزارت بهداشت، حریرچی گفت: ما نقش دوگانه‌ای در وزارت بهداشت داریم که نقش اصلی ما تأمین سلامت مردم است و آموزش، پژوهش و تربیت پزشک و پرستار در راستای این هدف است و برخی مواقع فراموش می‌کنیم و وزیر بهداشت نه برای سلامت بلکه با سرویس ارائه خدمات سنجیده می‌شود. نقش دوم ما نیز تأمین منافع مردم و ارائه‌دهندگان خدمت است که باید با هم دنبال شود و وقتی منافع مردم را بررسی می‌کنیم سایر منافع هم‌راستا با آن را نیز در نظر می‌گیریم تا شاهد عدالت در سلامت باشیم.

* تبادل نظر و گفتمان، راهکاری برای حل مشکلات

حریرچی در ادامه و در پاسخ به سؤال خبرگار مبنی بر برخی اعتراضات صنفی نظیر اعتراضات صنف رادیولوژیست‌ها، پرستاران و... خاطرنشان کرد: مدت‌ها است که می‌شنویم هر امتحان جامعه دستیاری، علوم پایه، ورود فوق لیسانس و ... اعتراضاتی را در بر دارد که در برخی مواقع فردی که قبول شده خوب است و هر که نمره کم آورده سؤالاتی را مطرح می‌کند اما باید بدانیم راه حل قانونی و آیین‌نامه خاصی برای برخی از صنوف داریم و نباید با کوچک‌ترین موضوعی به فکر تجمع باشند بلکه با تبادل نظر و گفتمان می‌توان مشکلات را حل کرد که برخی از این تجمعات به ناآشنایی برخی از صنوف و برخی به زیادی‌خواهی‌ آنها برمی‌گردد که با تبادل نظر حل خواهد شد.

* شکستن غرور یک مرد یا پدر ایرانی قلب مرا به درد می‌آورد

حریرچی در بخش دیگری از سخنانش گفت: شکستن غرور یک مرد یا پدر ایرانی به دلیل عدم توانایی مالی برای درمان اعضای خانواده اش، قلب مرا به درد می‌آورد و حوزه سلامت را غمگین می‌کند امیدواریم این بغض زمینه بروز انقلاب دیگری از جنس طرح تحول سلامت باشد و مجلس جدید حمایت‌های همه جانبه را از مردم صورت دهد.

قائم مقام وزیر بهداشت افزود: مسئولان فعلی و آتی موظف هستند در بحث بهداشت و درمان امکانات را با استطاعت متوسط مردم فراهم کنند و سلسله مراتبی را که مردم عادی طی می‌کنند را پشت سر بگذارند.

*بسته خدمات دندانپزشکی در راه است

سخنگوی وزارت بهداشت از ارائه بسته خدمات دندانپزشکی از اوایل سال بعد خبر داد، تصریح کرد: در کشور ما دندان‌های پوسیده، کشیده شده و پر شده آمارهای بالایی را به خود اختصاص داده است به همین دلیل بسته ارائه خدمات دندانپزشکی برای بیماران را با دو ماهیت پیشگیرانه و خدمات ارزان در نظر گرفتیم برای این منظور ایجاد بیمه تکمیلی خاص برای دندانپزشکی و فراهم کردن مکان مناسب و نیرو در دستور کار است.

گفتگویی با دکتر شاه نظری پژوهشگری که مازوت را شکست داده است منتشر می شود:

آقای دکتر شاه‌نظری، لطفا کمی در مورد پروژه موفق تبدیل مشعل‌های سوخت مایع به گاز و تاثیر آن بر زندگی مردم توضیح بدهید.

بحث تغییر سوخت نیروگاه‌های کشور ما و کلا نیروگاه‌های احتراقی یک بحث 20-15 ساله است. با توجه به ذخایر عظیم موجود در کشور، استراتژی تغییر سوخت مصرفی این نوع نیروگاه‌ها از سوخت مایع به گاز می‌تواند یک پروژه استراتژیک و مهم باشد چرا که علاوه بر افزایش بهره‌وری، نسخه راهگشای حل بخش مهمی از پرونده آلودگی هوای کلانشهرهای کشور است. 

پس چرا تاکنون در کل کشور اجرایی نشده است؟

متاسفانه این موضوع علی‌رغم رویکرد مثبت دولت با مشکلاتی در مسیر اجرا مواجه شد. مهم‌ترین مشکل این است که احتراق با سوخت گاز به شدت راندمان نیروگاه را کاهش می‌دهد و علی‌رغم این که سوخت دوستدار محیط زیست است، ویژگی‌های سیستم‌های موجود این است که با تغییر سیستم سوخت ورودی ضمن کاهش راندمان با توجه به طراحی بویلرهای موجود مزیت‌های محیط زیستی را هم نشان نخواهد داد.

پس مسیر موفقیت چندان هم هموار نبوده است!

البته، به عنوان مثال پروژه‌ای که ما درگیر آن بودیم - نیروگاه شهید منتظر قائم- پس از فشار مردم منطقه و سازمان محیط زیست که به پلمب شیر ورودی مازوت این نیروگاه در اردیبهشت منجر شد، آغاز شد و به فرصت‌دهی به دانشگاه برای عملیاتی کردن یک پروژه پژوهشی انجامید. این نیروگاه پس از تاریخ پلمب دیگر سوخت مایع نداشت که بتواند مصرف کند و از سر ناچاری به سراغ ما آمدند. با این که در حدود 10 سال بود که می‌رفتیم و می‌آمدیم اما سرانجام مجبور شدند کار را به ما بسپارند و حتی اعلام کردند اساتید دانشگاه معمولا فقط حرف می‌زنند؛ لذا وقتی کار انجام شد و به نتیجه رسید ما می‌توانیم دستمزد شما را پرداخت کنیم!

با وجود این شرایط کار را قبول کردید؟!

با این که به این صورت نمی‌توان کار پژوهشی انجام داد ولی چون من می‌خواستم نشان بدهم که امکان اجرایی شدن این تئوری‌ها وجود دارد، پذیرفتم و این پروژه در عمل، آخر اردیبهشت کلید خورد. پژوهش‌هایی که در این 10 سال انجام شده بود، طی سه ماه به منصه ظهور رساندیم و با تغییر داده‌ها و بررسی مجدد فعالیت‌های نیروگاه منجر به پیشنهاد تغییرات و طراحی مشعل‌های جدید گازسوز شد. این مشعل‌ها را می‌توان یک پروژه ملی دانست و ما به دنبال این هستیم که به گوش دست‌اندرکاران این حوزه برسانیم که مشعل‌های گازسوز جدید می‌توانند در همه حوزه‌های صنعت استفاده بشوند. مزیت اصلی مشعل گازسوز مذکور این است که علاوه بر این که  توان واحد صنعتی را به وضعیت سوخت مایع می‌رساند، تمام استانداردهای محیط زیستی را نیز ارتقاء می‌بخشد و وضعیت را به شکل مطلوب می‌رساند. خوشبختانه در مهرماه 94، این واحد به بهره‌برداری رسید و در این نیروگاه قسمتی که با سوخت مایع 150 مگاواتی بود با سوخت گازی، به 100 مگاوات کاهش یافته بود با اجرای این طرح و بهینه‌سازی و اصلاح ساختاری، به 143 مگاوات رسید و تمامی‌ ملاحظات محیط زیستی نیز رعایت شد. ضمن این که اگر می‌خواستیم، بار بیشتر هم می‌توانستیم از نیروگاه بگیریم و محدودیت ویژه‌ای هم پیش روی ما نبود و ما به دلایلی آن را در وضعیت فعلی متوقف کردیم و الان واحد‌های بعدی هم در این فرآیند در حال تغییر هستند.

کل طرح فقط تاکنون در نیروگاه شهید منتظر قائم اجرایی شده است؟

قبل از این ما طرح مشابهی را در نیروگاه بعثت اجرایی کردیم ولی آنجا در مشعل، کاری انجام ندادیم و بهینه‌سازی را فقط در سیستم انجام دادیم و به این شکل نتیجه بخش نبود. البته آنجا هم بهینه‌سازی انجام شد ولی در نیروگاه شهید منتظرقائم نتیجه خیلی درخشان بود و نتیجه را به وزارت نیرو اعلام کردیم.

مهندس تهرانی، مدیر اجرایی نیروگاه و مهندس گودرزی نیز دوستانی بودند که در این طرح همکاری داشتند و قرار است طرح مشعل‌های گازسوز در صورت امکان در نیروگاه‌های دیگر کشور نیز با هدف حذف سوخت مازوت، بهینه‌سازی مصرف انرژی و اجرای استانداردهای زیست محیطی، عملیاتی شود.

استقبال وزارت نیرو از پروژه گازسوز کردن مشعل‌های مازوت را چطور ارزیابی می‌کنید؟

در این مورد چون ارتباط مستقیم نداشته‌ایم نمی‌توانم صراحتا ارزیابی داشته باشم، اما دوستانی که در این نیروگاه با ما کار می‌کردند و نتیجه کار را به وزارت نیرو منتقل کردند، ظاهرا استقبال خوبی از آنها به عمل آمده است و قرار شد به زودی سمیناری را توسط مالک نیروگاه برگزار کرده و اطلاع‌رسانی کاملی در خصوص این موفقیت صورت بگیرد و امیدواریم که با استقبال دست‌اندر‌کاران این حوزه روبرو شویم.

به نظرتان در حوزه اطلاع‌رسانی شاهد کم‌کاری بوده‌ایم؟

من از ابتدا این پیش‌بینی را می‌کردم و در قرارداد هم ذکر کرده‌ایم که وقتی کار تمام شد صدا و سیما را دعوت کنیم که بیایند و موفقیت کار را پوشش رسانه‌ای بدهیم. هنوز هم دیر نشده و انتظار می‌رود به زودی این اتفاق خوب در عرصه صنعت و پژوهش کشور رسانه‌ای شود.

یکی از اقدامات دولت و سازمان محیط زیست برای مدیریت آلودگی هوا تعطیلی نیروگاه‌هایی بود که با سوخت مازوت کار می‌کردند. فکر می‌کنید طرح شما چقدر در حل این مشکلات راهگشا باشد؟

هر آنچه که به لحاظ احتراق – غیر از وسایل نقلیه- برون‌سوز است مثل مشعل‌هایی که در صنایع به کار گرفته می‌شوند، به وسیله این طرح مشکل آلودگی‌شان برطرف می‌شود. به عبارت دیگر این پروژه اگر مورد اقبال قرار بگیرد می‌تواند بخش آلودگی زیست محیطی را حذف کند. البته پیش از این هم می‌شد این کار را انجام داد اما به لحاظ سرمایه‌گذاری مشکل داشتیم چون مشعل‌ها در اختیار چند کشور در دنیا است و خرید آنها گران تمام می‌شود. فرضا فقط 2 میلیون یورو باید هزینه مشعل می‌دادیم و بحث بهینه‌سازی نیز هزینه جدا می‌طلبید! به همین دلیل معمولا شرکت‌هایی که از احتراق برون‌سوز استفاده می‌کنند، اقبال چندانی به بحث محیط زیست نمی‌کنند. اما اگر با این روش کم هزینه داخلی، مدیران صنایع را مجاب کنیم که از سوخت گاز استفاده کنند بدون این که تولید آنها دچار مشکل شود فکر می‌کنم بخش عمده‌ای از مشکلات محیط زیستی صنایع برون‌سوز حل می‌شود.

ما دومین تولید‌کننده گاز در جهان هستیم، به نظر می‌رسد در تامین انرژی این پروژه مشکل نداشته باشیم. دولت چه اقدامی باید برای عملیاتی شدن این طرح انجام دهد؟

سوال خیلی خوبی است. با توجه به بحث‌های کنفرانس اخیر پاریس مسئله محیط زیست جدی‌تر از همیشه شده است. غربی‌ها مدت‌هاست به دنبال حذف اولویت مصرف نفت هستند. منتها به دلایل اقتصادی این کار صورت نگرفته است. بهترین بهانه برای صنعتی‌ها با توجه به محل تولید نفت -خاورمیانه-، بحث محیط زیست بود ضمن این که موضوع مخاطرات محیط زیستی یک چالش جهانی حقیقی هم هست. ایران جزو چند کشور اول اوپک گازی است و دومین تولیدکننده گاز جهان هم هست. پروژه تبدیل سوخت مایع به سوخت گاز اگر به یک پروژه ملی تبدیل شود، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد. این دقیقا همان کاری است که چند سال قبل در بحث خودرو آغاز شد هر چند به صورت اصولی اجرا نشد اما ایده کار کاملا درست بود. الان با توجه به فرصت زمانی که دنیا برای عبور از سوخت‌های فسیلی به سوخت‌های تجدیدپذیر تعیین کرده و حدود 25-20 سال هم به طول می‌انجامد، ما می‌توانیم گاز را کامل به عنوان یک سوخت فسیلی پاک جایگزین کنیم. اگر دانش این کار را بتوانیم بومی کنیم و تابع سیاست کشورهای دیگر نباشیم و مثل نفت، مصرف‌مان به ناچار تابعی از صادرات آن نباشد، آینده خوبی می‌توان پیش‌بینی کرد. کارهایی دولت در این حوزه در دست انجام دارد اما تمرکز را اگر به جای صادرات نفت روی بومی‌سازی صنعت گاز بگذاریم و بهره‌برداری بهینه داشته باشیم یک بخشی که رونق می‌گیرد همین پروژه ما خواهد بود که هم مشکل محیط زیست را تا حد زیادی حل می‌کند و هم ارزش افزوده عالی در کشور خودمان خلق می‌کنیم و کارآفرینی قابل توجهی می‌شود.

پیشنهاد عملیاتی شما چیست؟ دولت به کارخانه‌های هدف این پروژه وام بدهد؟ بازه زمانی برای تبدیل مشعل‌های گازی تعیین کند؟

پیشنهاد من تشکیل کارگروه ویژه متشکل از افراد باسابقه کار عملیاتی و درایت علمی است که با شناسایی کارخانه‌ها و سیستم‌هایی که امکان تبدیل مشعل گازی را دارند اما فقط مشکل مالی پیش‌رو دارند، نسخه‌های آماده‌ای در اختیار بخش خصوصی یا دولتی قرار دهند. مثلا همین نسخه‌ای که در نیروگاه اجرایی کردیم می‌تواند با کمی تغییر برای نیروگاه‌های بخاری مورد استفاده قرار گیرد. یا در بخش صنعت و معدن، گندله‌سازی سنگ معدن بخش مهمی است که می‌توان مشعل گازی برای آن در نظر گرفت. این بخشی است که در ابتدای کار حقیقتا ورود دولت را می‌طلبد هر چند می‌شود در آینده طوری برنامه‌ریزی کرد که سیستم به سمت بخش خصوصی برود.

حمایت از ادامه تحقیقات چقدر مهم است؟

قطعا بسیار مهم است که با ادامه تحقیق و توسعه راهکارهایی معین شود که پروژه‌ها به لحاظ اقتصادی بهینه شوند. البته در همین وضعیت هم پروژه هزینه چندانی ندارد اما چه بسا که می‌شد بهینه‌تر هم برنامه‌ریزی کرد و عمر مفید بالاتر رود. این اقدامات حمایت دولتی می‌طلبد ضمن این که هیچ نیازی به حمایت مستقیم نیست. آفت چنین پروژه‌هایی «حمایت مستقیم دولتی» است چرا که ممکن است افرادی که اعتقادی به پژوهش ندارند درگیر کار شوند و صرفا برای مصرف یارانه دولتی پیشقدم شده باشند. این معضل پیش از این هم در طرح‌های یارانه‌ای دولتی مشاهده شده است.

یکی از مزیت‌های مهم پروژه شما این بود که صفر تا صد کار در دانشگاه انجام شد و سپس توسط همان تیم پژوهشی به مرحله اجرا رسید. فکر می‌کنید علت چیست که در اتصال دانشگاه و  صنعت تا این اندازه مشکل داریم؟

همین موضوع که امروز با آن درگیر هستیم را شخصا در مجلات قدیمی 50 سال پیش هم رصد کرده‌ام! یعنی فاصله بین صنعت و دانشگاه در کشور ما بسیار قدیمی است. پس این مشکل نمی‌تواند به الگوی حمایتی دولت یا الگوی روند تحقیق فعلی برگردد. به نظر من این موضوع ناشی از فرهنگ تحقیق در ایران است. در فرهنگ پژوهش چند حفره اساسی داریم که علی‌رغم این که ملت سختکوشی هستیم و تاکید شده که «علم اگر در ثریا باشد مردانی از پارس به دنبال آن خواهند رفت» ولی به نظر می‌رسد وقتی به مرحله عمل می‌رسیم، دچار مشکل می‌شویم. یکی از این مشکلات «بی‌اعتقادی به پژوهش» است. یعنی حتی پژوهشگر ما در بخشی از موارد به کار خودش اعتقاد ندارد! دلایل متعددی می‌تواند داشته باشد یکی این که فرهنگ مدیریتی ما «نتیجه‌گرا» است اما کار پژوهش زمان‌بر است. برای همین پروژه تبدیل مشعل‌های گازی 15 پایان‌نامه تدوین شد. اگر من به عنوان پژوهشگر عقبه این کار را پیش از اجرا آماده نکرده بودم صنعت این مدت صبوری نداشت و باعث سرخوردگی صنعت از دانشگاه می‌شد.

اعتماد به نفس پژوهشگر را هم تضعیف می‌کرد.

بله، یعنی سال به سال این تجربیات تلخ روی هم انباشت شده و به نقض اعتماد پژوهشگر و مدیران صنایع منجر شده است. مثلا چند دوره قبل از اجرای همین پروژه وقتی به برخی از مدیران اسبق مراجعه می‌کردم به صراحت اذعان داشتند که اگر یک شرکت خارجی با شما همکاری کند، قرارداد خواهیم بست اما وقتی قرار باشد با دانشگاه یا شخص پژوهشگر کار کنم، نمی‌توانم اعتماد داشته باشم یا رقم خوبی برای قرارداد در نظر بگیرم.

مقصود این بود که «اعتماد» ندارند و اعتقادی به این موضوع ندارند که هیئت علمی دانشگاه باید مشکل‌شان را برطرف کند. لازمه حل این مشکل «سازمان تولید علم» است. سازمان تولید علم قطعا «دانشگاه» نیست و این موضوعی است که به نظر می‌رسد ما اشتباه متوجه شده‌ایم. دانشگاه تولیدکننده علم کاربردی نیست و این موضوع نیازمند «سازمان واسط» است. گاهی این سازمان در خود دانشگاه به عنوان «مرکز دانش‌بنیان» تشکیل می‌شود که البته این هم غلط است اما از منظر مفهومی‌ درست است. مشخصه اول سازمان‌های حد واسط چنین است که کسانی که بناست این مراکز را اداره کنند باید از میان محققینی انتخاب شوند که دغدغه پژوهش دارند. همین جا کار خراب می‌شود! اگر من به عنوان استاد دانشگاه با چهار نفر از دانشجویان شرکت دانش‌بنیان تاسیس کردم، حقیقتا نمی‌توانم حلقه واسط علم و صنعت را ایجاد کنم. اگر دنبال بخش مالی ماجرا بروم فردا باید درگیر مالیات و چک و بدهی و سفته بدوم. اگر هم صرفا پژوهشگر بمانم که برمی‌گردم به دانشگاه و گره‌ای را باز نکرده‌ام!

پس همین میزان که شما و تیم‌تان وارد حوزه صنعت شده‌اید خطرپذیری بالایی می‌طلبیده، درست است؟

یک علت این ریسک‌پذیری تیم ما این بود که در پژوهشگاه نیرو و صنایع دفاع از سال 72 کار می‌کردم و کار حرفه‌ای انجام داده‌ام. پس اگر این خصیصه نبود هرگز خودم را درگیر یک چنین کار پرخطری نمی‌کردم چرا که نقشی که برای «استاد دانشگاه» تعریف می‌شود متفاوت است. تولید علم در دانشگاه با دیدگاه پایه صورت می‌گیرد نه ثروت‌آفرینی. پس تولید علم با دیدگاه کارآفرینی و ثروت‌زایی اجتماعی، نیاز به «واسط» دارد. واسط «مشاور کارآفرینی» است و به تولید علم جهت می‌دهد. اگر من به عنوان استاد دانشگاه چنین شرکتی را تاسیس کنم نمی‌توانم کارآفرین باشم. در موسسه واسط، هویت پژوهشگر حفظ می‌شود و اقدامات اجرایی جانبی را مدیریت مجموعه عهده‌دار می‌شود.

پس ما فکر صنعتی شدن نداریم و مشکل اصلی سرمایه و غیره نیست!؟

اصل مطلب همین است و من دوست نداشتم به صراحت به آن بپردازم. به نظر می‌رسد ما اصلا دغدغه‌ای برای تولید علم ثروت‌آفرین و محصول‌زا نداریم. دوست نداریم صنعتی بشویم! به شخصه در اغلب سرمایه‌گذاری‌هایی که در همین رابطه صورت می‌گیرد دغدغه تولید محصول را نمی‌بینم. شعارسازی می‌کنیم اما اغلب به حیف و میل سرمایه می‌انجامد. یک بار «پروژه زودبازده» می‌خواهیم بعد وام می‌دهیم اما در انتها هیچ به دست نمی‌آوریم. یک زمان دیگر می‌گوییم صندوق دولت پروژه‌های 600 میلیون تومانی واگذار می‌کند اما باز هم خروجی محسوسی نداریم. اتفاقات جهشی و گذرا نمی‌تواند ملاک باشد چرا که روند کار قابل مشاهده است و تغییر اساسی ایجاد نشده است. در این شکی نیست که روند کار در وضعیت فعلی مثبت نیست. دغدغه اصلی تولید ثروت از علم نیست و به جز خواسته مکرر رهبر انقلاب و برخی از تئوریسین‌های هوشیار ایرانی، تلاشی در این زمینه دیده نمی‌شود.

همه می‌دانیم که ارزش تولید علم ثروت‌افزا است. ما نمی‌توانیم بگوییم در حوزه تجربی تولید علم می‌کنیم تا مثلا 40 سال بعد نتیجه‌اش را ببینیم! اگر متر ما فقط تولید مقاله در ISI باشد، روند منفی ادامه می‌یابد.

اگر شما به جای کار پژوهشی- عملیاتی، پشت میز دانشگاه می‌نشستید و در آرامش تولید مقاله می‌کردید، نسبت به الان در ساختار عملی کشور چه وضعیتی داشتید؟

صد در صد ارتقاء بیشتری یافته بودم! البته زمانی که پژوهشگاه نیرو کار می‌کردم و تدریس نداشتم تعداد مقالاتی که تولید کردم بسیار بیشتر از ایام دانشگاه بود. دلیلش این بود که با «نیاز عملی» روبرو بودم و دغدغه داشتم که این نیاز را مطرح کنم اما از زمانی که به دانشگاه آمدم، چون احساس حضور در چرخه بسته دارم، دغدغه‌ام کم شده است و مقاله کمتری هم تولید می‌کنم. اما با احترام به همه اساتید، می‌شود با آمیختن چند موضوع تئوریک با یکدیگر بدون تسلط بر دغدغه اولیه، به سادگی تولید مقاله کرد! مثلا گرمایش یک سیلندر چرخانی که قرار است در اقیانوس در فاصله صدمتری نصب می‌شود، دغدغه ماست؟! چرا روی این موضوعات باید تحقیق کنیم در حالی که اصل ماجرا را هم نمی‌دانیم!

منظور دنبال کردن علم در لبه تکنولوژی است؟

این اصلا لبه تکنولوژی نیست. علوم پایه معنی لبه تکنولوژی دارد نه مهندسی! علوم مهندسی پیرو علوم پایه است. من اگر به عنوان یک مهندس، بگویم لبه علم ایستاده‌ام، خودم را گول زده‌ام. مهندسی دغدغه‌اش متفاوت است. دغدغه‌اش تولید ثروت و اقتصاد و کارآفرینی است. کدام مهندس در کشور توسعه‌یافته را دیده‌اید که دغدغه‌اش تولید مقالات فانتزی باشد؟! دمای یک صفحه‌ای که در مریخ می‌چرخد ...به درد کی می‌خورد؟! در ایران، یک کشور در حال توسعه، تمرکز بر این موضوعات به چه دردی می‌خورد؟! غیر از این است که هدف ما «مقاله‌سازی» شده است؟ مقاله‌سازی «علم» نیست. در هیچ کجای عالم و در هیچ مقطع علمی ‌در تاریخ، به جز این 20 سال اخیر ایران، مقاله‌سازی علم تلقی نشده است. این که اسم ما به عنوان کشوری که در تولید علم نقش داریم مطرح شده و ابزار اندازه‌گیری‌اش هم تولید مقاله است، کاملا می‌پذیرم و احترام هم می‌گذارم. ولی اگر هدف ما فقط همین باشد، به تولید علم و منافع علمی به نحوی جسارت کرده‌ایم. اگر هدف من محقق برطرف کردن دغدغه یک شرکت آمریکایی باشد که حتی دقیقا نمی‌دانیم اصل موضوعش چیست، از مسیر منحرف شده‌ایم. خروجی چنین تحقیقی هم قطعا به درد همان آمریکایی خواهد خورد.

حداقل خواسته از مهندس پژوهشگر این مملکت باید این باشد که هر 15 سال یکبار بگوید من یک اپسیلون صنعت کشورم را بهبود بخشیدم و از خودم راضی هستم. بنده با همین شرایط موجود، ساخت مبدل‌های حرارتی را بومی ‌کردم اما نامی هم جایی از من ثبت نشده است. دنبال این موضوع نبودم، البته اگر بود خیلی بهتر بود چرا که بر دغدغه و هدف‌گذاری چند پژوهشگر دیگر هم که در حال حاضر تنها مقاله‌سازی می‌کنند، تاثیر می‌گذاشت.

به نقص در الگوسازی در حوزه پژوهش اشاره می‌کنید؟

بله، البته این موضوع دغدغه من نیست اما نگرانم در جوی که فقط تولید مقاله تبلیغ می‌شود کسی به این موضوع اهمیت ندهد و ارزش‌گذاری نشود. من سال 78 ساخت هیتر و مبدل حرارتی را در ایران بومی ‌کردم. ببخشید که این طور با اعتماد به نفس می‌گویم این کار را انجام دادم، هدف این است که بگویم چقدر مهم است که دغدغه‌ها و اهداف صنعت و نیازهای بومی ‌معین شود. نرم‌افزار تولید مبدل نوشتیم و خدا را شاکرم که الان هیچ شرکتی در ایران نمی‌بینم که مشکل طراحی مبدل داشته باشد. این لذت بخش است! سال 79، ساخت هوازُدا‌ها را بومی ‌کردم و اتفاقا برنده جشنواره خوارزمی شدم. الان پس از 15 سال، متاسفانه همین هوازداها از خارج وارد می‌شود! این موضوع صفر تا صدش در داخل حل شده است، پس هدف از واردات چیست؟! سال 82، همین طرح گازسوز کردن مشعل‌ها، برنده جایزه بین‌المللی نفت و گاز شد اما سال‌ها زمان برد تا طرح عملیاتی شود.

پس هم اکوسیستم پژوهشی کشور ما مشکل دارد و هم شیوه رصد پژوهش‌های به ثمر رسیده؟

بله، مستندسازی ضعیف و ارجاع به استندات. فکر کنم همه این اشکالات برآمده از همان هدف‌گذاری اصلی است. آیا واقعا می‌خواهیم صنعتی شویم؟ آیا واقعا «احساس نیاز» به پژوهش داریم؟ البته در حوزه صنعت حقیقتا نیاز بسیار است، اما نگاه مدیریتی متفاوت از این نیاز است. اگر پول باشد، خرید از خارج می‌کنیم و اگر پول نباشد باز هم خرید می‌کنیم! اگر پیش‌تر خرید مستقیم مثلا از شرکت مشهور آلمانی داشتیم در دوره بی‌پولی همان خرید را با سه واسطه، با سه برابر قیمت انجام می‌دهیم! یعنی در هر حال نگاه مدیریتی اصلاح نمی‌شود! پس بحث اصلی این نیست که سیستم خرید ما فاسد است؛ موضوع مهم این است که ما «نیاز به خرید» داریم! ما برنامه‌ریزی شده‌ایم که «بخریم»!

به نظر می‌رسد کسانی بخشی از مدیران ما را مدیریت می‌کنند که «مصرف‌کننده» باقی بمانند. آن گروه پشت پرده شاید اصلا دولتی، سیاسی یا حتی ایرانی نباشند و مثلا خارج از کشور ساکن باشند اما به نظر می‌رسد چنین هدف‌گذاری تحمیلی وجود دارد. مثلا در موضوع دکل نفتی گمشده دیدیم که اصل کاری در ترکیه نشسته است و زندگی‌اش بدون دغدغه جاری است در حالی که در داخل همه زیرسوال رفته‌اند. ما باید هوشیار شویم و مغز متفکر سیستم مدیریتی‌مان را ارتقاء دهیم.

حرف آخر...

امیدوارم با تبیین ساختار تولید علم بومی ‌و  استانداردهای پایش‌گرانه، معیارهای رشد و توسعه حقیقی هم چون میزان تولید ثروت، کارآفرینی و گره‌گشایی از نیازهای صنعتی کشور را جایگزین «تولید مقاله» کنیم و برای مدیران و پژوهشگران و آحاد جامعه دقیقا مشخص کنیم که اهداف ما چیست و بنا داریم از کجا به کجا برسیم. برنامه چشم‌انداز پیشرفت ایران را دانشمندان و متخصصین باید بنویسند تا اشکالات فاحش علمی در آنها مشاهده نشود و شعارزدگی در اسناد بالادستی احیانا به چشم نخورد. سند بالادستی ما باید عصاره فکر و اندیشه نخبگان علمی و مدیریتی کشور باشد تا در حوزه عمل قابل اجرا باشد و قابل تحقق ارزیابی شود.

ممنون از وقتی که در اختیار ما قرار دادید.

احمد دنیامالی در دویست و سی و نهمین جلسه علنی شورای اسلامی شهر تهران در جریان بررسی لایحه بودجه شهرداری تهران، اظهار داشت: انحراف از برنامه یکی از مشکلات بزرگ ما است که علت اصلی آن نیز وضعیت اقتصاد و درآمد کشور است.

وی در ادامه گفت: با کاهش هزار میلیاردی بودجه سال آینده شهرداری فشاری به بودجه بخش سرمایه‌ای شهرداری وارد شده و این موضوع را تحت تاثیر قرار داده است. 

دنیامالی افزود: وجوه سرمایه‌ای شهرداری تهران حدود 4 هزار میلیارد تومان کاهش یافته که این امر نگرانی‌هایی را به وجود آورده است و باید کسری بودجه نیز به تناسب در هزینه‌ها و بودجه سرمایه‌ای سرشکن شود. 

رئیس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای اسلامی شهر تهران تصریح کرد: براساس برنامه باید بودجه شهرداری در موضوع توسعه مدیریت و هوشمندسازی به 3 هزار میلیارد تومان ارتقا پیدا می‌کرد اما هم‌اکنون با اضافه شدن ردیف‌های بسیار در بودجه هوشمندسازی به رقم 6 هزار و 600 میلیارد تومان رسیده که خلاف برنامه است. 

دنیامالی افزود: در سال جاری باید طبق برنامه 8 هزار میلیارد تومان بودجه به حوزه حمل و نقل ترافیک اختصاص داده می‌شد اما این رقم به 5 هزار و 800 میلیارد تومان رسیده است. شهرداری در مهرماه بودجه پرداخت دیون را به مناطق ابلاغ نکرده بود و این در حالی است که مصوبه شورا به معنای ابلاغ اعتبارات است و باید محقق می‌شد. 

علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در مراسم رونمایی چهارده قلم داروی جدید که عصر امروز با حضور سیدتقی نوربخش مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی و جمعی از مدیران کارخانجات داروپخش برگزار شد، اظهار داشت: رویکرد اصلی دولت اقتصاد مقاومتی است و این اقتصاد شامل تولیدات داخلی، گسترش علم به سایر کشورها است.

وی تصریح کرد: کارخانجات داروپخش ازجمله کارخانجاتی هستند که توسط بخش خصوصی اداره می‌شوند که صاحبان اصلی آن، میلیون‌ها نفر در جامعه هستند.

ربیعی با تأکید بر اینکه توسعه اقتصادی در جهت بهبود شرایط توده‌های میلیونی کشور مؤثر خواهد بود، گفت: برخورداری از عدالت، بخش دیگری از اقتصاد مقاومتی است.

وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، خاطرنشان کرد: امروزه کاری را که در این مجموعه انجام شده است، منجر به اطمینان به داخل و امنیت روانی گردیده است و از جهات مختلف قابل تقدیر است.

ربیعی ادامه داد: نگاه دولت و اقدامات صورت‌گرفته علی‌رغم انتقادات تند و اتهاماتی که به دولت وارد شده، نشان می‌دهد که دولت مسیر را به‌درستی طی کرده است و این در حالی است که برخی از منتقدان اعلام داشتند که دولت اقتصاد را نمی‌بیند و فقط به برجام توجه دارد و امروزه نشان می‌دهد جهت‌گیری ما و رسیدن به اهداف در مسیر بوده است.

وی ادامه داد: علامت بازار نشان می‌دهد که مسیر صورت گرفته از سوی دولت کاملاً درست بوده و آرام‌آرام به سمتی می‌رویم که تولید بچرخد و نه اینکه افراد بدون تلاش و با سپردن پول از سود و بهره آن استفاده کنند.

وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، گفت: امروز نیز جلسه شورای پول و اعتبار برگزار خواهد شد و در تلاش هستیم که نرخ سود را با نرخ تورم، مطابقت بدهیم.

ربیعی در ادامه با اشاره به اینکه سال 94 بدترین سال اقتصادی در سال‌های اخیر بوده است،‌ گفت: علی‌رغم همه سختی‌ها دولت در این مسیر اقدامات مؤثری را انجام داده است.

وی همچنین به رونمایی 70 قلم دارو در سال آینده خبر داد و گفت: با رونمایی این تعداد دارو صرفه‌جویی زیادی در هزینه‌ها خواهد شد.

وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، همچنین به قیمت ارزان و در دسترس بودن داروهای جدید اشاره کرد و گفت: این داورها نسبت به داروهای خارجی، 50 الی 80 درصد زیر قیمت بوده و درواقع به نفع بیماران و سازمان‌های بیمه‌گر خواهد بود.