بدون شک نگاهی به تیترها، نوشته ها و گفته های نمایندگان احزاب و جریانهای مختلف انتخاباتی در هر دو حوزه خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی، بیانگر بینش، نگرش، تفکر و درک آنها از جامعۀ خود و موکلانشان است. 

به گزارش انتخاب اجتماعی، در عین حال افق دید آنها را نیز  به رای دهندگان و مخاطب نشان میدهد. ضمن اینکه همزمان سلایق و گفتمان خود و نقد رقیب نیز محسوب می شود. البته محتوای کلام و نوشته ها، قبل از اینکه نقدی بر رقیب تلقی شود در مورد فرستنده پیام است، به عبارتی در این فرآیند «نشت اطلاعات» صورت می گیرد و قبل از اینکه در مورد رقیب پیام دهد، درباره گوینده اطلاعات ارائه می دهد و ما را به حدیث محبوب ترین و صادق ترین سیاستمدار تاریخ حضرت علی (ع) می اندازد که فرمود ؛ « سخن در بند توست، تا بر زبانش نرانى، و چون آن را گفتى، تو در بند آنى.»

هرچه افق دید فرستنده پیام وسیعتر، همه جانبه تر، ریزبین تر و بلندمدت تر باشد نشان از نوعی ترقی در این حوزه است و البته مایه مباهات موکلان آنها. اما این روزها متأسفانه مطالب و سخنان منتشر شده در رسانه های مکتوب و مجازی و حتی بیان شده در نشستها و نطقهای پیشین نمایندگان احزاب، گویای تحول در سطح توقعات و خواسته ها و در عرصۀ بینش آنها نیست. 

با اندکی دقت در گفته ها و نوشته های این بزرگواران – که بعد از 7 اسفند در کسوت نمایندگی مردم بر صندلی وکالت و زعامت مردم تکیه خواهند زد-  مشخص می شود که در افق دید و سطح توقعات ، خواسته ها و دغدغه های نمایندگان ما در این دو سه دوره تغییر قابل توجهی ایجاد نشده است؛ یعنی اگر با دید بدبینانه نگوییم رکود کرده با دید خوش بینانه باید بگوئیم ثابت مانده است.

خود نمایی انواع و اقسام صفات رنگارنگ در سخنرانی ها و محتوای کلام آنها که در ادبیات حرفه ای روزنامه نگاری و رسانه ای به سبب قداست قلم جایی ندارد و از نگارش آن معذوریم. 

روندی که باعث شده مردم مقاوم، صبور و رنج کشیده کشور عزیزم، فتیله سطح توقعات خود را تا آخرین درجه پائین کشیده و ملتمسانه رعایت اخلاق و ذبح نکردن آن پای امیال نفسانی را خواستار باشند. البته اگر دقیق شویم بر اصرار این خواسته هموطنان فرهیخته مان، برمناعت و بلند نظری آنها بر برخی نامزدهای محترم اعتراف و اذعان خواهیم کرد. چرا که رعایت آرامش و اخلاق در جامعه را بر مرتفع شدن بیکاری فرزندان، تورم و رکود و هزار آسیب اجتماعی دیگر ترجیح داده اند. 

این برش کوتاه در واقع بیانگر رفتار غلط و اشتباهی است که این روزها و در آستانه برگزاری انتخابات 7اسفند اکثریت جامعه ما را در بر گرفته است. فرهنگی مبتنی بر تخریب دیگران، و فرقی هم نمی کند در چه جایگاه، مقام و سطح تحصیلات وآگاهی هستیم،گویی پله های ترقی بر روی شانه های دیگران قرار گرفته و برای پیشرفت و صعود باید بر روی دیگران و مهمتر از آن بر اخلاق و آرامش جامعه پا بگذاریم. رفتار غالبی که نه تنها آموزه های اسلامی بلکه برخی مفاهیم  و ارزشهای انسانی را نیز مطرود و فراموش کرده است مفاهیمی مانند: اخلاق، همکاری، هم اندیشی، صبر،گذشت و واژه ای مانند نقد را نیز دست آویز هجمه و تخریب قرار داده است. 

و هزاران افسوس هر چه بیشتر به زمان آغاز تبلیغات انتخاباتی نزدیک می شویم این رفتار ناپسند جلوه های بیشتر و متنوع تری از خود بروز می دهد و افراد و گروه هایی به طور خواسته و یا ناخواسته به این رفتارتخریبی  و ذبح اخلاق دامن می زنند که در واقع فرسنگ ها از جایگاه و شخصیت آنان به دور است و باعث می شود سرمایه های اجتماعی قربانی شود .  سرمایه ای که جوهره ی اصلی آن اعتماد مردم به مدیران و منتخبان خویش است که با این روند تخریبی لطمه ی بسیاری خواهد دید. 

باید بگوئیم در دموکراسی- علیرغم تمام کاستی ها –  جایگاه، قدرت قانون و نمایندگان از رأی و اراده مردم نشأت می گیرد و شهروندان می توانند و حق دارند به تناسب شرایط به شیوه های مختلف اراده خویش را اعمال نمایند. به عبارتی دموکراسی پروسه ای مدت دار نیست که صرفاً به رأی دادن و صندوق رأی ختم شود، بلکه فرایندی است که با نظارت پیگیر و مداوم شهروندان در دوران پس از انتخابات و تصدی مسئولین  نیز تداوم می یابد. برای نزدیک شدن هر چه بیشتر به یکدیگر و رسیدن به همگرایی، قبل از هر چیز به بازاندیشی در رفتارهای انتخاباتی، گسترش دمکراسی، نهادینه ساختن فرهنگ مدارا، صبر و احترام به یکدیگر و به رسمیت شناختن قانون و حقوق همه نیاز دارند.

رعایت قواعد بازی، احترام متقابل و حرکت در چارچوب قانون و شرع حتمی و غیر قابل چشم پوشی است. نخبگان اجتماعی نباید اجازه دهند که تلخکامی های گذشته دوباره اتفاق بیافتد چرا که وحدت ملی شکسته می شود. از این رو اخلاق انتخاباتی و رعایت حقوق رقیب سیاسی باید تبدیل به امری نهادینه شود.

به عنوان یک شهروند امیدوارم ستادهای انتخاباتی کاندیداهای مختلف بیشتر بر روی برنامه های خود و نحوه ارائه آن تمرکز کنند ،  با گذر از فردگرائی به برنامه محوری بپردازند و در مورد سایر رقبا با احترام بیشتر برخورد شود، زیرا برای کاستن از آلام مردم سرزمینم همکاری، همگرایی و همفکری همه طیف ها نیاز است و این امر در سایه رعایت موازین اخلاقی میسر است.