سبز فیروزه ای بیانگر شفافیت فکر و اندیشه است . آبی، چهره ای از واقعیت و پایداری و طبیعت ابدی را به نمایش می گذارد. هم چنین اندیشه ی بلند را القا می کند و فضا را آرام نگه می دارد. به طور کلی، دو رنگ آبی و فیروزه ای رنگ هایی معنوی هستند؛ اما قرمز متوسط در زمینه ی نارنجی، بیانگر محیطی است که دارای قدرت درونی است و زیر بنای دنیای مادی قرار می گیرد.

در اتاق نشیمن، طیفی از رنگ های خاکستری تیره، سیاه و سفید، در کنار هم فضایی مناسب برای تفکر و سکوت به وجود آورده اند. گل های قرمز در کانون توجه قرار رفته، نگاه را به سوی خود جلب می کنند.

انواع سایه روشن خاکستری، از تیره گرفته تا متوسط، رنگ هایی طبیعی اند و همانند سنگ، استقامت و استواری را بیان می کنند. به همین دلیل رنگ خاکستری تداعی کننده ی آرامش و اطمینان است. برای تأکید بر این حس می توان رنگ دومی را نیز در فضای یک اتاق وارد کرد. رنگ قرمز، معنای حرکت و قلب و زندگی را در خود نهفته دارد، یا صورتی متوسط که تداعی گر احساس پاکی و بی گناهی است. رنگ بنفش بیانگر دوستی و عشق است و طلایی علامت پایداری.

رنگ بنفش یاسی الهام بخش و باطنی است. ترکیب این رنگ با آبی و اندکی فیروزه ای در پوشش پارچه ای تخت خواب، منظره ای معنوی و ملیح به وجود آورده است.

رنگ هایی که پایه ی طبیعی دارند، در کنار هم منظره ای بسیار خوب و دلنشین ایجاد می کنند؛ مانند بژ و قهوه ای. این رنگ ها در واقع برگرفته از طبیعت پیرامون اند. رنگ قهوه ای احساس راحتی را منتقل می کند، به خصوص وقتی در کنار رنگ کرم  سایه روشن های آن قرار گیرد، آرامش بخشی آن بیش تر می شود. چنانچه به این ترکیب، رنگ سفید هم اضافه کنیم، خیلی جالب خواهد بود. سفید، ملکوت و عرش را تداعی می کند و استفاده از مشکی بیانگر سکوت است. اتاقی را تصور کنید که با دو رنگ سفید و مشکی تزیین شده باشد؛ در این صورت، افزودن قدری قرمز، مثلاً چند شاخه گل رز قرمز رنگ، لحظه هایی از تفکر و آرامش را به ارمغان می آورد. ضمن این که ترکیب دو رنگ مشکی و سفید در کنار هم، یک نیروی قوی معنوی را تداعی می کند.

چنانچه بخواهید در فضایی آرامش ایجاد کنید و در ضمن از رنگمایه ای متفاوت استفاده کنید، می توانید ارغوانی تیره یا روشن را همراه با طلایی به کار برید، تا حالت ابدیت و پایداری معنوی را بیش تر متجلی کنید. در این میان رنگ سومی را نیز می توانید به کار گیرید، مانند سبز که فضا را غنی تر می نماید. رنگ سبز با زمینه ی تیره همیشه آرامش بخش است. بنابراین افزودن چند گیاه سبزبرگ به چنین رنگ بندی ای، زیبایی محیط زندگی شما را به خوبی تکمیل می کند.

تقسیم بندی یک مکان مشخص یا یک اتاق در منزل، نکته ی مهمی است که باید به طور جدی و اصولی به آن توجه کرد. به طور کلی ، فضای یک آپارتمان با متراژ متوسط یا کم ، اعضای خانواده را با کمبود جا مواجه می کند و این مشکلی است که اغلب افراد با آن دست به گریبان اند.

 از این رو، قصد داریم در طی چند مقاله شما کاربران عزیز را با برخی روش ها و راهکارهای عملی آشنا سازیم که با صرف هزینه های اندک قابل اجرا هستند و نتایج خوبی نیز در بر خواهند داشت. بخوانید و ببینید که کدام پیشنهاد با سبک و شیوه ی چیدمان منزل شما سازگارتر است.

گوشه ای را برای رایانه بپوشانید:

 اگر شما فضایی برای محیط کار دائم دارید ولی مایل نیستید در موقع استراحت مقابل نظرتان باشد، مدلی از میز یا کمد را برگزینید که درهای تاشو و یا کشویی داشته باشد. با صرف کمی وقت و هزینه می توان میز تحریر متناسب و جاداری تهیه کرد تا رایانه و مدارک و اوراق مربوط به کار، به صورت مرتب  و مناسبی از نظر مخفی نگه داشته شود. حتی نصب یک پرده یا پارتیشن ساده نیز ممکن است بسیار مفیدتر از انتظار باشد. برای این کار می توانید رنگی را انتخاب کنید که با رنگ دیوار مشابه باشد تا این پرده یا درِ تاشو از نظرها مخفی بماند و دیده نشود.

صندلی های اضافی را روی هم بچینید: اگر میزی دارید که قابلیت بزرگ و کوچک شدن دارد ، صندلی های اضافه ای انتخاب کنید که بتوانید آن ها را روی هم قرار دهید و در یک طرف اتاق جمع کنید تا فضایی را اشغال نکنند و در زمان احتیاج به سهولت در دسترس باشند. بعضی صندلی ها با پایه های فلزی خیلی خوب روی هم سوار می شوند. برخی از صندلی های چوبی هم، به سادگی تا می شوند و می توان آن ها را در گوشه ای جا دارد.

وقتی که قصد به وجود آوردن هر گونه تغییر و دگرگونی را در خانه دارید، با در نظر گرفتن عوامل کلیدی که در مقاله قبل ذکر شد ،  می توانید یک وظیفه ی کلان یا چشم اندازی راهبردی را برای خود مشخص نمایید.

 بهترین کار این است که امکانات موجود و راه های مختلف رسیدن به نتیجه ی مطلوب را بررسی کنید؛ برای مثال یک اتاق خود را کاملاً از اثاثیه خالی کنید . چنانچه میسر باشد یک رنگ خنثی و طبیعی به دیوارهای آن بزنید. این تجربه ی بسیار خوبی است که به شما در انتخاب نوع چیدمان اسباب و اثاثیه کمک شایانی می کند. هنگامی که می خواهید لوازم اتاق را دوباره بچینید، خیلی زود می بینید که وسایل مورد نیاز و همخوان به آرامی به درون می خزند و مبلمان و لوازمی که سال ها دوروبرتان بوده اند ولی حقیقتاً به آن ها نیازی نداشتید، بیرون اتاق باقی می مانند. بدین ترتیب فضایی فراهم خواهید آورد که شاید کاملاً بر خلاف تصورتان باشد.

حال اگر امکان چنین تغییر و تحولی برایتان میسر نیست، راه های دیگر را امتحان کنید. به عنوان مثال، سعی کنید در هر اتاق حداقل نیم ساعت وقت بگذارید و به بررسی و تحلیل وضعیت موجود اتاق بپردازید. هنگامی که عمیقاً بر روی نحوه ی چیدمان تمرکز نمایید و فهرستی از لوازم ضروری و غیرضروری اتاق را برای اطلاع خودتان روی کاغذ بیاورید، خیلی راحت تر می توانید با موضوع فضا آشنایی پیدا کنید و براساس نیازتان، از فضای در دسترس به نحو احسن بهره بگیرید.

پس از ایجاد یا خلق فضاهای مفید، هارمونی و هماهنگی موضوع پراهمیت است. در این مرحله لازم است ارتباط منطقی بین مکان های مختلف خانه را مجدداً بررسی کرده، کارآیی هر بخش را مورد ارزیابی قرار دهید. برای مثال، ببینید آیا در منزل شما ناهارخوری در ارتباط مستقیم با آشپزخانه هست یا خیر؛ و آیا این دو مکان نسبت به یکدیگر دید دارند؟ یا این که، حمام منزل تان در جای مناسبی واقع شده و ارتباط خوبی با اتاق خواب تان دارد؟

پاسخ دادن به این گونه پرسش ها، گام اولی است که در بازسازی یا تغییر دکوراسیون منزل بر می دارید. هر چند که جا به جایی فضاها هزینه بر است، اما غیرممکن نیست. حتی گاهی اقدام به بازسازی یا حذف و اضافه کردن برخی مکان ها در خانه؛ از نظر اقتصادی نیز مقرون به صرفه است و ارزش مادی، بُعد معنوی و اثربخشی آن در تحکیم روابط خانوادگی است. به وجود آوردن تحولات اساسی در فضای خانه، تا حد زیادی آرامش و روحیه ی مثبت را برای تک تک اعضای خانواده به ارمغان می آورد و این، موضوع کم اهمیتی نیست. آسایش روانی خانواده، گوهری است که آن را با هیچ مقیاس مادی ای نمی توان سنجید.

مثال :

هال ورودی در این خانه فضایی تنگ و باریک دارد، اما با وجود دیوار شیشه ای با آجرهای ضخیم مربعی، این مکان مملو از نور و روشنایی شده است. در خانه ای که به سبک معاصر ساخته و پرداخته شده، عجیب نیست که چنین کتابخانه ی عظیم و غیرمتعارفی ببینیم. ستونی از قفسه های باریک، کتابخانه ای زیبا و جادار تشکیل داده اند که هم دید بصری و دید فکری را به اوج می رساند!

امروزه بیش تر از قبل با افرادی مواجه می شویم که پایگاه شغلی آنان در منزل شان استقرار یافته است، اما متأسفانه گاهی می بینیم این افراد، به گونه ای در محیط منزل با مشکلاتی مواجه اند که شاید با انتخاب مکان مناسب در خانه، بی ارتباط نباشد.

 مهم ترین نکته ای که لازم است در این مورد رعایت شود، جدا بودن فضای کار از بخش های درونی منزل است. چنانچه بخت یار شما باشد و بتوانید یکی از اتاق ها را جدا کرده، تمام ملزومات و اسباب کارتان را در آن قرار دهید، خود به خود بسیاری از مشکلات را از پیش روی برداشته اید.

تفاوت نمی کند که چه شغلی داشته باشید، اگر بخواهید در خانه اتاقی را به کار و حرفه ی خود اختصاص دهید، اول از همه باید حساب کنید که به چه مقدار فضا برای کارهایی مانند بایگانی یا جای دادن سایر اثاثیه نیاز دارید. پیش از خریداری وسایل کار، ابتدای طول و عرض و ارتفاع اتاق تان را به دقت اندازه گیری کرده و محاسبه کنید که میز، قفسه یا کمد باید در کجا قرار گیرد و چه اندازه ای داشته باشد. دقت کنید وسایلی که می خرید جوابگوی اکثر کارهایتان باشند. برای مثال یک میز چند منظوره، یا میزی که سطح رویی آن به دلخواه کوچک و بزرگ شود.

ممکن است شخصی در خانه به خیاطی مشغول باشد یا به کارهای دستی و هنری علاقه داشته باشد، مثلاً گل سازی، شمع سازی و...

 اما اگر با کاغذ و قلم و رایانه سر و کار دارید، خوب است این مسائل را مدنظر قرار دهید. مثلاً اگر قرار باشد کمدی تهیه کنید، توجه بفرمایید که علاوه بر قفسه های کتاب، جایی مختص قرارگیری رایانه و پوشه ها و برگه های کاری داشته باشد. همین طور بررسی کنید که آیا در خود کمد چراغ مطالعه نصب شده، و اگر نشده، جایی برای گذاشتن چراغ مطالعه دارد یا نه .

اگر عادت به مطالعه کردن داشته باشید، یا شغل تان ایجاب می کند که در اتاق کار کتابخانه ای مهیا کنید، بهتر است کتابخانه از نوعی باشد که قابلیت تغییر شکل در طبقات را فراهم سازد، تا بدین ترتیب کتاب های کوچک و بزرگ به سهولت در آن طبقه بندی شود و جای بیش تری مهیا گردد. در این صورت، می توانید قفسه ی کوچکی را نیز به وسایل تزیینی اختصاص دهید.

ممکن است شما مجبور باشید در گوشه ای از اتاق نشیمن یا پذیرایی یک میز مناسب قرار داده، در همان جا کارهای تان را انجام دهید. در این حالت بهترین انتخاب ، کمدهای درداری است که رایانه و سایر لوازم جانبی آن را به خوبی در خود جای می دهد. این گونه کمدها را با توجه به شغل و حرفه تان می توان سفارش داد تا توسط نجار، در ابعاد مورد نیازتان ساخته شود؛ برای نمونه ممکن است کمدی بسازیم که چرخ خیاطی در آن جای گیرد. خوبی چنین کمدی در این است که پس از پایان کار، می توان به راحتی درهای آن را بست و به اتاق ظاهری مرتب داد. در این گونه موارد،استفاده از پارتشین هم پیشنهاد خوبی است، چون علاوه بر این که لوازم کار را از دیدرس مخفی نگاه می دارد به اتاق نشیمن زیبایی و وقار نیز می بخشد.

شیوه ی زندگی لغتی است که در زمان حاضر زیاد با آن مواجه می شویم و آن را می شنویم، یا به قولی، کلمه ای است که زمزمه ی این دهه های اخیر است. در پی ورود اجتناب ناپذیر توده ی انبوهی از رسانه های دیداری و شنیداری در زمان حال، مانند روزنامه، مجله، تلویزیون، رادیو، اینترنت و... که همگی پر از تصاویر و جاذبه های زیاد در زمینه ی معرفی و تبلیغ وسایل و مبلمان منزل هستند، به نظر می رسد که دیگر شیوه ی زندگی به معنای راه و روش زندگی نیست، بلکه بیش تر در مورد شیوه های بازاریابی و تجارت صادق است. به طور مثال، ممکن است در رسانه ها با آگهی هایی رو به رو شویم درباره ی آخرین لوازم و مبلمان، یا جدیدترین ابزارها و دستگاه های صوتی و تصویری با کارآیی فوق مدرن؛ ولی باید دید آیا خانواده ی ما واقعاً به چنین لوازمی نیاز دارد؟ یا باز برخلاف مورد اخیر مثالی دیگری می زنیم: اگر خانه ی ما آن قدر بزرگ نیست که برای برگزاری میهمانی های رسمی جای کافی داشته باشد، آیا دلیل بر این می شود که در اندیشه ی تهیه ی میز و صندلی غذاخوری یا مکانی به عنوان ناهارخوری نباشیم؟

 در زندگی امروز فضای غذاخوری بیش تر در معرض دید و نمایش است و به نحوی تأثیر گذار به محل زندگی شما روح می دهد. ضمن این که، به عقیده ی پزشکان، غذا خوردن دور میز و نشستن روی صندلی به هنگام صرف غذا، از نظر تأمین سلامتی و پیشگیری از ابتلا به دردهای کمر و مفاصل مفیدتر است.

اما، مهم ترین بحث این است که روح، شیوه ای که برای آراستن و تزیین محیط زندگی بر می گزینید ، می بایستی متناسب با رسم و شیوه ی زندگی شما باشد، نه این که مثلاً خانه تان مانند نمایشگاهی چیده شده باشد که یک طراح بدون آشنایی با سبک و سیاق زندگی تان به شما تحمیل کرده است. همین طور تصمیم گیری در مورد تغییر دکور در خانه های قدیمی هم باید مشخص کننده ی شیوه ی زندگی شما باشد، نه برحسب عادت های کهنه و تاریخ مصرف گذشته.

ما هم سعی می کنیم در این تصمیم گیری و تغییر نگرش در کنار شما باشیم و تا جایی که امکان پذیر است در جهت نیل به مقصود، با شما هم پیمان گردیم.

مثال :

یک اتاق نشیمن با شکوه با نور عالی و فضایی دلباز که به سبب داشتن سقف بسیار بلند منظره ی آن از بالا هم چون یک گالری هنری عظیم به نظر می رسد، و کتابخانه ی سرتاسری در طبقه ی بالا از فرهیختگی صاحب این خانه حکایت دارد. در این جا شومینه ی بزرگ با دودکش بلندش کانون توجه قرار می گیرد و همانند یک نگین تابناک، نگاه را به سمت خود جلب می کند.

دوختن روکش تازه برای یک صندلی کهنه و قدیمی که حتی ممکن است رنگ چوب آن هم ریخته باشد، راه حل بسیار کم هزینه و خوبی است که سیمایی جدید به صندلی می دهد و ما را از خرید صندلی یا کاناپه ی نو بی نیاز می سازد. چنین طرحی برای اتاق نشیمن ، یا گوشه ای از اتاق خواب یک دختر نوجوان، ایده آل است.

چنانچه پیراهن را از جنس نایلون یا پارچه هایی که داخل آن ها پنبه ای و بیرون شان پلاستیکی است تهیه کنید، برای آراستن باغ یا تراس و فضای بیرونی منزل هم کاربردی عالی پیدا می کند. در صورتی که کفی صندلی مورد نظرتان سفت و سخت باشد، یا رویه ای نازک و بدون ابر داشته باشد، قرار دادن یک تکه ابر قالبی و سپس روکش کردن آن، نتیجه ی مطلوبی خواهد داشت.

وسایل مورد نیاز:

کاغذ الگو، پارچه ی نقش دار، پارچه ی متناسب با رنگ متضاد برای دوردوزی، نخ هم رنگ هر دو پارچه، وسایل دوخت و برش، چرخ خیاطی.

مراحل اندازه گیری و برش:

کاغذ الگو را باید با توجه به اندازه های صندلی از ابعاد متفاوت، تهیه نمایید. در تصویر، بخش های مختلف صندلی مشخص، و از A تا E نامگذاری شده که لازم است اندازه گیری شوند. به این مقادیر بایستی از هر طرف 3 تا 5/3 سانتی متر به منظور جای درز، بیفزایید.

در تصویر، نحوه ی چیدن قسمت های مختلف الگو بر روی پارچه را مشاهده می کنید. عرض پارچه ی نقش دار 140 سانتی متر و طول آن در حدود یک متر و ده سانتی متر است. 50 سانتی متر پارچه ی جداگانه با رنگ متضاد برای بخش های F و G لازم است. این مقدار پارچه برای روکش یک صندلی با پهنای تقریبی 50 سانتی متر و ارتفاع 90 سانتی متر، کافی و متناسب است.

توجه داشته باشید که بر روی هر بخش الگو همین حروف لاتین را بنویسید تا به هنگام برش و دوخت دچار سردرگمی نشوید. بر روی پارچه ی اصلی هم به وسیله ی صابون خیاطی حروف را قید کنید. بخش F مربوط به گره هاست . از پارچه ای به رنگ متفاوت بریده و تهیه می شود. شما باید 8 تکه پارچه ی باریک و بلند که ابعاد آن 10×45 سانتی متر است، ببرید. بخش G نیز مربوط به تهیه ی نوار اریب است؛ همان طور که در تصویر مشخص شده، از پارچه نوارهایی به عرض 5 سانتی متر به صورت مایل یا اریب می برید که به مصرف مغزی دوزی پیراهن صندلی می رسد.

مراحل دوخت:

قسمت بالایی دو تکه ی A و B را مطابق هلال بالای صندلی خود، با احتساب جای درز برش بزنید. بخش جلو یعنی A را به وسط تکه ی D وصل کنید. سپس تکه ی C را از طرف روی هر دو پارچه، دور تا دور تکه ی A بدوزید و بعد آن را به همین ترتیب به بخش B نیز متصل نمایید.

برای تمیز شدن کار، در بخش هلالی به وسیله ی قیچی برش های کوچکی روی پارچه ایجاد کنید تا به هنگام دوخت پارچه ی روکش چین نخورد.

اکنون تکه ی E را که مربوط به بخش آویزان شده ی پشت روکش صندلی است، به قسمت هلالی بالایی که قبلاً آماده کرده بودید وصل کنید. در انتها، روکش نیمه آماده را روی صندلی بکشید و خیلی ساده جای نوارهای تزیینی را مشخص کرده، علامت بزنید. حالا زمانی است که باید دوخت نهایی را انجام دهید. توجه داشته باشید که در مراحل اولیه توسط کوک زدن به دردسر نیفتید و به راحتی بتوانید مشکل را برطرف کنید. لبه های کار را با دقت تو بگذارید و روی درز لبه ها نوار اریب بدوزید.

با گرده زدن نوارهای باریک به شکل پاپیون، پیراهن صندلی شما شکل می گیرد و به همین سادگی آماده می شود.