اتفاقات چند روزه اخیر در روابط ایران با عربستان سعودی، پس از جنایت به شهادت رساندن روحانی مبارز شیخ نمر و اعلام قطع روابط دیپلماتیک توسط قبیله آل سعود به بهانه حمله به سفارت در تهران و کنسولگری سعودی در مشهد( که صد البته کاش...)  و پیروی دیگر قبایل مواجب بگیر و  مستعمره اشان در بحرین و سودان و جیبوتی، از تجربیات سیاسی است که سران بی تجربه قبیله آل سعود در کمال خامی به تکرار آن دست زده اند.

این اقدام  نشان از بی تجربگی  سران آل سعود در عرصه سیاسی است و  عرف دیپلماسی  این گونه تصمیمات احساسی و شتابزده رانشان از  ضعف در منطق دانسته  و کارشناسان  آن را با هدف انحراف افکار عمومی از نقض گسترده حقوق بشر در آن کشور می دانند که البته این گونه حرکت ها  نمی تواند مسولیت  سعودی ها در جریحه دار شدن  قلوب جهان اسلام  را بکاهد!  بدون تردید این اقدام عجولانه  ثمره ای جز ندامت و پشیمانی برای  آل سعود و قبایل هم پیمان آن ندارد، و البته در حافظه تاریخی ملت بزرگ ایران خواهد ماند.

این اقدام سابقه‌ای تکراری در تاریخ ایران اسلامی دارد. در سال 67 پس از حکم تاریخی امام خمینی(ره) مبنی بر مهدورالدم بودن سلمان‌ رشدی ملعون، کشورهای عضو اتحادیه اروپا سفرای خود را از ایران خارج کردند که با بی محلی تمام از سوی جمهوری اسلامی ایران مواجه شده و پس از مدتی با حقارت تمام به ایران بازگشتند.

دوم بار در جریان دادگاه میکونوس در سال 76 بود که کشورهای عضو اتحادیه اروپا ، سفرای خود را از ایران فراخواندند که در اینجا مقام معظم رهبری، مسئولین کشور را به رعایت مثلث سیاست خارجی جمهوری اسلامی مندرج در قانون اساسی که بر پایه سه عنصر «عزت»،«حکمت»و«مصلحت» استوار شده است، ملزم کردند و این‌گونه بود که باز هم سران کشورهای غربی با بی محلی از جانب جمهوری اسلامی مواجه شدند و پس از گذشت 6 ماه  خودشان با حقارت تمام طرح آشتی را برای برگشت به ایران مطرح کردند که با این واکنش رهبر انقلاب مواجه شدند: «کسانی که می‌خواهند به عنوان یک حرکت آشتی جویانه برگردند، مانعی ندارد، خودشان رفته‌اند، خودشان هم بر می‌گردند. دیدند که رفتنشان هیچ اهمیتی ندارد؛ اما در رفتن سفرای ایران به کشورهای آنان هیچ عجله‌ای نباید بشود.» و همچنین رهبر انقلاب به مسئولین وزارت خارجه تاکید کردند که سفیر آلمان را برای مدتی حتی اگر التماس هم کردند به کشور راه ندهند. 

دکترین سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران  روابط  با تمام کشورهای دنیا  به غیر از رژیم اشغالگر قدس بر اساس احترام متقابل و منافع مشترک ترسیم شده و درباره کشورهای اسلامی  از این هم فراتر رفته  و تقویت همدلی و اخوت اسلامی  در راس امور قراردارد. سران قبیله آل سعود بهتر است  دچار اشتباه محاسباتی نشوند ، اشتباهی استراتژیک است اگر حکام جوان  سعودی خود را با ملت قهرمان ایران مقایسه کنند. ایران اسلامی از ابتدای پیروزی انفلاب از این نوع قهرهای و اقدامات ایذایی  فراوان به خود دیده و خم به ابرو نیاورده و اصولا جمهوری اسلامی بیدی نیست که به این بادها بلرزد!

 جوانان ایران هنوز نهیب  روح خدا را به یاد دارند که فرمود: من به تمام دنیا با قاطعیت اعلام می‌کنم که اگر جهانخواران بخواهند در مقابلِ دین ما بایستند، ما در مقابل همه دنیای آنان خواهیم ایستاد!

اکنون نیز سعودی و هم پالگی های آنان سران قبایلی که به این نوع اقدامات امتحان شده دست زده و یا می زنند، باید بدانند که در آن سو، پرونده خیانت ها، خطاها، نابرادری ها، کارشکنی ها، زبان درازی ها ...و قدری( البته بیش از قدری) پا از گلیم خود فراتر رفته و  در این سو اخوت و برادری بر پایه  حکمت، عزت و مصلحت در روابط خارجی حکم فرما بوده  و همان سیدعلی رهبر است ، استوارتر، محبوب تر، مصمم تر و قدرتمندتر! و تازگی فرموده: تا حالا خویشتن‌داری کردیم. ما می‌توانیم عکس‌العمل نشان بدهیم. اگر بنا شد عکس‌العمل نشان بدهیم، عکس‌العمل‌های ما خشن هم خواهد بود، سخت هم خواهد بود.
 
فَتامّل جَید قبل ان تندم !  من جرّب المجرّب حَلّت به الندامة ..!