«حسن روحانی» رییس جمهوری در نشست خبری شانزدهم اسفندماه به پرسش های گوناگون خبرنگاران رسانه های داخلی و خارجی پاسخ داد. بهره گیری از سازوکارهای برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) و الگوبرداری از آن در فرایندهای سیاست داخلی به منظور انسجام بیشتر در جامعه سیاسی در جهت دستیابی به اهداف و منافع کشور، از مهمترین توصیه های رییس جمهوری بود که در قالب پاسخ های وی در این نشست خبری بیان شد.
با توجه به اهمیت این نشست و موضوع های مطرح شده در آن بیان 2 نکته بایسته به نظر می رسد: 
1- برجام یک و 2 موضوع مهمی بود که رییس جمهوری در این نشست به تفسیر و تبیین آن پرداخت. برجام یک بر پایه عقلانیت سیاسی، خردورزی در عرصه سیاست خارجی و مهارت نمایندگان دیپلماتیک ایران، دستاوردهای بزرگی همچون حفظ حقوق هسته ای و لغو تحریم های بین المللی را به همراه داشت. در همین پیوند، روحانی با اشاره به دستاوردهای برجام گفت: با تصویب نهایی برجام همه تحریم های اقتصادی، مالی و بانکی مرتبط با برنامه هسته ای ایران، لغو شد. رییس جمهوری همچنین تصریح کرد: امروز فعالیت بانک های ایرانی با بانک های خارجی آغاز شده و مساله سوئیفت حل و بیمه تا اندازه زیادی اجرایی شده است. هزینه نقل و انتقال ارزی ما برای تولید و صادرات 10 درصد و در بخش حمل و نقل دریایی 25 درصد کاهش یافته، همچنین طی چند ماه گذشته 4.2 میلیارد دلار سرمایه گذاری به ثبت رسیده است. 
با وجود این دستاوردها، این واقعیتی روشن است که آشکارشدن همه پیامدهای برجام در کوتاه مدت امکان پذیر نیست و تحقق آنها به زمان نیاز دارد. برجام به دنبال یک روند پیچیده و فشرده دیپلماتیک به دست آمد. به همین شکل آثار واقعی آن نیز در میان مدت و بلندمدت قابل لمس و نمایان خواهد شد. بنابر سخنان روحانی، تفاهم با یک شرکت یا کشور به معنای آن نیست که در زمان کوتاهی خواسته ها و هدف ها، اجرایی و به نتیجه برسد. تبدیل تفاهم ها به قرارداد، امضای آنها، ورود سرمایه و شروع کار فرایندی بلندمدت است و تلاش ها بر این است که از فرصت ها به بهترین شیوه استفاده شود.
افزون بر آنچه گفته شد، کاهش قیمت نفت یکی از چالش هایی است که به رغم رفع بسیاری از تنگناهای تحریمی بر وضعیت اقتصادی کشور تاثیرگذار بوده و امکان ارزیابی واقع بینانه فضای پسابرجام را دشوار ساخته است. همین وضعیت دولت را در اجرای برنامه ها و سیاست هایش با دشواری هایی روبه رو می کند. در این زمینه رییس جمهوری یادآور شد که قیمت درآمد نفتی کشور در سال1390، 120 میلیارد دلار بود که در سال 1394 به حدود 20 میلیارد دلار یعنی به یک ششم درآمد پیشین کاهش یافته است.
2- برجام 2 بخش مهم دیگری از سخنان رییس جمهوری با خبرنگاران در این نشست بود. به گفته رییس جمهوری، برجام یک را کم و بیش به پایان رساندیم و اکنون زمان اجرای برنامه جامع اقدام مشترک ملی برای رونق اقتصادی، پیشرفت، افزایش قدرت ملی و ساختن ایران اسلامی در سایه وحدت، اتحاد و برادری است. با توجه به این سخنان می توان گفت، برخلاف برجام یک که بازیگرانش قدرت های جهانی بودند، بازیگران برجام2 کنشگران سیاسی داخلی هستند. از این رو همانگونه که برجام یک با نتیجه برد- برد به دست آمد، برجام 2 نیز می تواند چنین آورده ای را در عرصه داخلی تحقق بخشد. در واقع برجام 2 به نوعی بازتولید برجام یک است که به عنوان ثمره مذاکره های سخت و پیچیده به دست آمد. با توجه به این امر، می توان برجام 2 را الگویی بر مبنای گفت و گو، رواداری و پذیرش نگرش های متفاوت سیاسی دانست.
روحانی در نشست دیروز گفت: مردم در انتخاب ریاست جمهوری یک دستورالعملی برای دولت تعیین کردند که ما دعوا، قهر، نزاع و جنگ نمی خواهیم و از شما می خواهیم که در تعامل با دنیا و به فکر زندگی مردم باشید. به نمایندگان مجلس نیز گفتند که تعامل شما باید چگونه باشد. پیام های مردم مشابه بود و همان پیامی که در 92 دادند، در 94 هم تکرار کردند.
با توجه به این سخنان روحانی، مشارکت گسترده مردم در انتخابات هفتم اسفند را می توان به عنوان معیاری برای سنجش دیدگاه آنان درباره دستاوردهای نظام به ویژه توافق هسته ای دانست؛ مشارکتی که نتیجه آن نیز به نوعی بازتاب دهنده نگرش مردم نسبت به گفت وگوها و دستاوردهای برجام بود. این انتخابات همانند انتخابات ریاست جمهوری سال 1392 نشان داد مردم خواهان فضای تعاملی و بدون چالش در کشور هستند.
با وجود این، بزرگترین چالش در اجرایی شدن برجام 2، معدود گروه ها و چهره هایی هستند که خواهان گفت وگو نیستند و همچنان با نگاهی بدبینانه به برجام یک می نگرند؛ گروه هایی که نتیجه نگرش خود را در انتخابات هفتم اسفندماه دیدند و امید می رود که با این تجربه از دریچه ای نو به مساله تعامل در فضای سیاسی بنگرند.
فرجام سخن آن که برجام 2 به معنای قرار دادن جامعه سیاسی کشور روی ریل آشتی و تفاهم ملی است؛ رخدادی که برای رسیدن به توسعه ای پایدار و همه جانبه گریزی از آن نیست.