سبک های مختلف طراحی داخلی وقتی به میان آمدند که دیگر سلیقه مردم برای داشتن فضاهای یکنواخت قدیمی به سر آمده بود. کلاسیک ها کم کم جای شان را به مدرن ها دادند و مدرن ها هم به تدریج به پست مدرن ها و همه با یک هدف واحد؛ ایجاد تغییر در محیط یکنواخت. درواقع حس متفاوت بودن آدمیزاد را به سمت تجربه سبک های جدیدتر می برد؛ به سمت شکستن قالب های مشخص گذشته و تعریف طرح هایی عجیب و غریب فقط برای احساس خاص بودن.
اگر شما هم از یکنواختی خسته شده اید و طرح تازه ای برای خانه تان نیاز دارید، بهتر است کمی دل و جرات به خرج دهید و به فکر شکستن تابوها باشید. بیایید این بار از میز غذاخوری خانه شروع کنیم. فکر می کنید اگر صندلی های غذاخوری تان هر کدام یک شکل و یک رنگ بودند، چه می شد؟
یک قانون مهم را در زمان چیدمان خاص صندلی های متفاوت فراموش نکنید؛ اینکه باید همیشه دنبال صندلی هایی باشید که حداقل در یک مورد با هم شباهت داشته باشند. درست است که صحبت از تفاوت در میان است اما گاهی انتخاب بدون قانون باعث به هم ریختگی یا شلوغی بیشتر می شود.
پس مهم ترین کار این است که دنبال صندلی هایی باشید که حداقل رنگ، شکل، اندازه و جنس مشابه هم دارند. زمانی که صندلی های متفاوت از هم انتخاب می کنید، زیاد از حد در شکل و تنوع رنگ ها اغراق نداشته باشید. این چیدمان فقط چند روزی دلپذیر است و بعد خیلی زود خسته کننده می شود.
اگر می خواهید کمی ساختارشکنی کنید، کسی جلوی تان را نمی گیرد اما شاید لازم باشد که قانون دوم را حداقل یک بار با هم مرور کنیم. قانون دوم چیدمان صندلی های خاص می گوید در صورتی که صندلی ها شکل و شمایل و رنگ یکسانی ندارند، بهترین کار این است که حداقل از نظر اندازه در مقیاسی مشابه باشند. این طوری شلوغی و به هم ریختگی خانه کمتر به چشم می آید.
برای متفاوت کردن فضای غذاخوری لازم نیست همیشه به فکر استفاده از صندلی های خاص در رنگ ها و طرح های متفاوت باشید. می توانید گاهی مبل ها را هم بازی بدهید و وسط میدان بیاورید. ترکیب کاناپه های راحتی و مبل های نشیمن با رویه های خاص با صندلی های غذاخوری هم خودش نمای متفاوتی ایجاد می کند.
فقط این وسط قانون دیگری را نباید فراموش کرد؛ صندلی هایی که پشتی بلندتری دارند، معمولا به صورت جفت در بالا و پایین میز قرار می گیرند و بقیه در طرفین. حتی در زمان قرار دادن کاناپه هایی با رویه های گلدار هم باید دقت داشت که صندلی های طرحدار در اطراف آن قرار نگرفته باشند؛ طرحدارها یک سمت باشند و ساده ها سمت دیگر.
یکی از روش های متفاوت جلوه دادن فضای غذاخوری استفاده از نیمکت ها سر میز است. اگر شما ترجیح می دهید در یک سمت میزتان از یک نیمکت با هر جنس و رنگی استفاده کنید، بهتر این است که در سمت دیگر آن صندلی هایی یک دست و یک شکل بچینید.
فرقی هم ندارد که از چه جنس و رنگی باشند. مهم این است که در سمت دیگر میز پراکندگی زیادی دیده نشود. همین طور در دو سمت دیگر میز که قانون می گوید باید صندلی هایی با پشتی بلند قرار بگیرد. این دیگر به شما بستگی دارد که چقدر قانون مدار باشید!
ساده ترین ایده برای داشتن فضایی با صندلی های متفاوت تغییر دادن رنگ هاست. در این حالت همه صندلی ها از یک جنس و حتی یک شکل انتخاب می شوند فقط با رنگ های مختلف؛ البته این مدل بیشتر به درد کسانی می خورد که زیاد اهل تنوع نیستند و دوست ندارند فضای زندگی شان زیاد از حد متفاوت با دیگران نشان داده شود. خانه هایی که طیف رنگ های شادتری دارند با دیوارهایی به رنگ روشن برای این چیدمان مناسب هستند.
طراحان داخلی بیشتر از این تم برای خانه جوان تر ها استفاده می کنند برای اینکه افراد مسن تر خیلی زود از رنگ زده می شوند و بیشتر با فضاهای رسمی کنار می آیند؛ البته برای آنها هم راه زیاد است؛ مثلا طیف رنگ ها را مشابه و خنثی انتخاب کنند یا تنوع کمتری به صندلی ها بدهند؛ مثلا صندلی ها دو به دو یک رنگ باشند.
آنهایی که دوست دارند کمی در فضای خانه تغییر ایجاد کنند اما با رنگ ها میانه چندانی ندارند باید سراغ کم خطرترین کار ممکن در زمینه صندلی های متفاوت بروند؛ یعنی چیدن صندلی هایی با یک شکل و جنس اما در رنگ های سیاه و سفید. به جرات می توان گفت دیگر از این راحت تر نمی توان ادعای متفاوت بودن در چیدمان اتاق غذاخوری را داشت.
این چیدمان متناسب با مسن ترهاست؛ آنهایی که دنبال فضاهایی رسمی هستند و در خانه های شان کمتر سراغ تنوع رنگ ها می روند. این وسط می توان برای دوستداران ترکیب سفید و سیاه ایده دیگری هم زد. صندلی هایی با شکل و فرم مختلف را انتخاب کرد اما رنگ ها را به صورت ترکیبی از دو رنگ متضاد درآورد.
این ایده بیشتر به درد خانه های مدرن امروزی می خورد؛ اینکه صندلی هایی با شکل های خاص دور یک میز چیده شوند اما همگی یک رنگ باشند و بدون هیچ تفاوتی. یک دست بودن رنگ صندلی ها آشوب و به هم ریختگی در محیط را به حداقل ممکن می رساند. این ایده بیشتر در خانه های با طراحی ساده گرا یا همان مینیمالیست به درد می خورد. در این حالت هرقدر صندلی ها خاص تر و متفاوت تر از هم باشند، طراحی بهتر خودش را نشان می دهد.
چیدمان صندلی های متفاوت فقط مخصوص خانه های مدرن و معاصر نیست. این ایده را می شود به راحتی در خانه های کلاسیک و سنتی هم پیاده کرد. با این تفاوت که به جای تغییر رنگ صندلی ها یا شکل ظاهری شان، آنها با شکلی مشابه هم قرار گیرند (حداقل دو به دو مشابه) و فقط روکش های شان متفاوت از هم آرایش شوند؛ البته با طیف رنگی مشابه هم.
ایده دیگری که باز هم در خانه هایی با طراحی کلاسیک به کار گرفته می شود، یکسان کردن پارچه های روی صندلی ها با هم است. با این تفاوت که صندلی ها در شکل های مختلف دور یک میز چیده می شوند ولی پارچه رویه آنها ذره ای با هم تفاوت ندارد. این روش در خانه های قدیمی که معمولا چندتا صندلی قدیمی تک افتاده از ست های قبلی به جا مانده کاربرد بیشتری دارد.
روش های متفاوت چیدن صندلی های غذاخوری زیاد است اما یکی از کاربردی ترین آنها که شاید در خانه های امروزی ما بیشتر از همه جوابگو باشد، روش دو صندلی متفاوت در دو سر میز است. کافی است برای طرفین میز انتخاب خودتان را داشته باشید و بعد یک جفت صندلی خاص حتی با رنگ و طرحی که هیچ شباهتی به صندلی های کناری ندارد، انتخاب کنید؛ البته این صندلی ها بیشتر به صورت مبل هایی با دسته انتخاب می شوند اما اگر دسته هم نداشتند مهم نیست؛ همین که با بقیه فرق کنند کفایت می کند.
اگر واقعا از تنوع و در هم رفتن رنگ ها در خانه خوش تان نمی آید و از طرفی می خواهید کمی فضای خانه را عوض کنید، یک راه ساده جلوی پای تان می گذاریم؛ اینکه فقط به فکر عوض کردن قسمت نشیمن صندلی های غذاخوری باشید و با پشتی ها کاری نداشته باشید. این ساده ترین کاری است که فضای خانه را دچار تغییر زیادی نمی کند اما در عین حال میز غذاخوری تان را خاص جلوه می دهد. برای این کار کافی است دو یا سه نوع پارچه با تم رنگی مشابه برای قسمت نشیمن صندلی ها انتخاب کنید.
برای داشتن چیدمان متفاوت اصلا لازم نیست کار سختی انجام دهید. شما می توانید به سادگی و با خریدن فقط دو نوع صندلی تفاوت را به خانه بیاورید. درواقع فقط کافی است صندلی های یک ردیف با هم یکسان و با ردیف روبه رویی متفاوت باشند؛ همین. حتی چیدمان یکی در میان صندلی های متفاوت هم می تواند نمای خاصی درست کند؛ فقط باید خودتان را پایبند قانون اول یعنی همخوانی جنس و رنگ ها و... بدانید.
شاید در زمان انتخاب صندلی های خاص برای میز غذاخوری تان به شکل و اندازه آنها توجهی نداشته باشید و بخواهید آنها را در طیف رنگ ها و جنس های مختلف به خانه بیاورید اما حداقل باید یک جا به نکته ای مهم توجه کنید؛ به قانون هم ترازی صندلی ها. صندلی ها می توانند از نظر اندازه، قد و قواره با هم متفاوت باشند اما به هیچ طریقی نباید از نظر ارتفاع با هم فرق داشته باشند. هیچ مهمانی دلش نمی خواهد پایین تر از کنار دستی اش روی صندلی بنشیند!
مساله متفاوت بودن فضای غذاخوری خانه فقط مخصوص صندلی ها نیست. می توان با کمی تغییر در میز هم تفاوت زیادی در محیط به وجود آورد. به عنوان مثال رنگ زدن پایه های میز می تواند یکی از کارهایی باشد که تا امروز کمتر کسی به آن توجه داشته به خصوص در باره میزهای گرد که رنگ زدن پایه میز با رنگی متفاوت از صندلی ها می تواند نمای خاصی به کل فضا بدهد یا اینکه اصلا کل جنس میز با صندلی ها متفاوت باشد. چه ایرادی دارد؟!
