اعلام حمایت سمیر جعجع رییس حزب «نیروهای لبنانی» از رقیب دیرین خود-ژنرال میشل عون- رییس فراکسیون «تغییر و اصلاح» در پارلمان و فرمانده پیشین ارتش لبنان، اتفاقی در نوع خود بی سابقه و بسیار مهم در صحنه سیاسی لبنان است. جعجع هم چنین از همه احزاب گروه 14 مارس و هم پیمانانش و حتی همه گروه های لبنانی خواست تا از نامزدی ژنرال عون حمایت کنند.
نظام سیاسی لبنان پارلمانی است و رییس جمهوری نیز به وسیله ی این نهاد انتخاب می شود. از این رو انتخاب هر فرد به عنوان رییس جمهوری تابع شکل گیری اکثریت پارلمانی و حمایت از آن فرد است. بر این اساس هر جریانی تلاش دارد تا با رایزنی با احزاب مختلف جبهه خود را تقویت و گزینه مورد نظر خود را در این جایگاه قرار دهد. از سوی دیگر طبق پیمان طایف که پس از جنگ های داخلی در لبنان میان گروه های این کشور به امضا رسید، رییس جمهوری باید از میان مسیحیان مارونی انتخاب شود.
سال هاست که در لبنان شکل بندی گروه های سیاسی بر مدار دو جریان 8 و 14 مارس حرکت می کند. جریان 8 مارس که به جریان حامی مقاومت هم معروف است شامل گروه هایی چون «حزب الله» و حزب مسیحی «جریان ملی آزاد» است. جریان 14 مارس هم که به جناح مخالف دولت سوریه و نزدیک به عربستان سعودی معروف است، شامل گروه هایی چون «المستقبل» به ریاست «سعد حریری»، حزب «الکتائب» و حزب نیروهای لبنانی است.
اقدام سمیر جعجع در حمایت از کاندیداتوری میشل عون در فضایی بود که پیش تر، سعد حریری رهبر جریان 14 مارس از «سلیمان فرنجیه» رییس حزب «المرده» حمایت کرده بود. تا قبل از حمایت حریری از فرنجیه، سمیر جعجع کاندیدای اصلی جریان 14 مارس محسوب می شد؛ بنابراین این تصمیم سعد حریری به معنای کنار گذاشتن جعجع در جناح 14 مارس بود. در این میان برخی از تحلیلگران معتقدند که حمایت جعجع از ژنرال عون نیز معلول تغییر موضع سعد حریری است.
پر واضح است که از همان ابتدای مطرح شدن نام سلیمان فرنجیه به عنوان کاندیدای جریان 14 مارس، سمیر جعجع به هیچ عنوان حاضر به کنار آمدن با این قضیه نبود؛ پس با اعلام حمایت از جدی ترین رقیب خود در جریان 8 مارس، در صدد خنثی کردن معادله حریری-فرنجیه برآمد و با این کار نشان داد می تواند به راحتی با اقدام به نوعی خودسرانه حریری که بدون مشورت با دیگر احزاب 14 مارس گرفته شد، مقابله به مثل کند.
البته شاید بتوان اقدام جعجع را اینگونه نیز تحلیل کرد که وی با این کار می تواند در صورت به قدرت رسیدن ژنرال عون برخی از وزارتخانه های مهم در لبنان را از آن خود کند و هم چنین در افکار عمومی لبنان خود را شخصیت سیاسی فداکاری معرفی کند که برای وحدت لبنان و باز شدن گره انتخاب رییس جمهوری از منافع شخصی و حزبی خود عبور کرده است. پس برای وی یک بازی دو سر برد است؛ هم جواب دندان شکنی به سعد حریری داده و هم به فکر آینده سیاسی خود بوده است.
نکته این جاست که میشل عون و سلیمان فرنجیه از احزاب وابسته به جریان 8 مارس هستند. به تعبیری دیگر این جریان 8 مارس است که در زمان حاضر به مرکز ثقل سیاسی لبنان تبدیل شده است و این به معنای به هم ریختن خطوط صحنه سیاسی لبنان است.
در چنین فضا و شرایط پیچیده و مبهمی، همه منتظر موضع گیری حزب الله در قبال این رخدادها بودند. با توجه به اختلاف های دیرین حزب الله با سمیر جعجع، این پرسش مطرح شد که آیا حمایت جعجع از عون که کاندیدای مورد حمایت حزب الله هم بود، در تصمیم حزب الله تاثیر می گذارد؟ «سیدحسن نصرالله» رهبر حزب الله شامگاه جمعه گذشته نهم بهمن ماه 1394 خورشیدی به این ابهام پایان داد. او به صراحت گفت: ما هم چنان خود را از نظر اخلاقی و سیاسی به نامزدی میشل عون پایبند می دانیم حتی اگر رقیب سیاسی ما او را نامزد کند. 
وی در ادامه درباره سلیمان فرنجیه گفت: وی هم پیمان و دوست قدیمی ما است. اعتماد مستحکم و دوستی قدیمی میان ما برقرار است و ما را در جریان فضای مذاکراتش با جریان المستقبل قرار داده است و ما هم درباره نیت های طرف مقابل به وی هشدار داده ایم. 
سخنان نصرالله فضای سیاسی لبنان را شفاف تر کرد. آنطور که روزنامه لبنانی «السفیر» هم نوشت، سخنرانی نصر الله راه را نه تنها بر روی نامزدهای 14 مارسی بست بلکه در بر دارنده این معنا بود که معادله ریاست جمهوری میانه هم تمام شد و امکان بازگشت ندارد.
سی و پنجمین جلسه پارلمان لبنان برای انتخاب رییس جمهوری این کشور قرار است در روز 19 بهمن ماه برابر با 8 فوریه برگزار شود. با این حال هنوز مشخص نیست که جلسه پارلمانی به حد نصاب برسد تا این رای گیری انجام شود یا خیر. اگر انتخابات انجام شود و از این طریق میشل عون به قدرت برسد، تحول مهمی در عرصه سیاسی لبنان محسوب می شود؛ هر چند خطوط و صف بندی جریان های سیاسی لبنان نیز دگرگون خواهد شد.
اما نکته این جاست که در هر صورت این جریان 14 مارس است که متوجه بیشترین ضرر خواهد شد. زیرا چه سلیمان فرنجیه به قدرت برسد و چه میشل عون، این نمایندگان 8 مارسی هستند که قدرت سیاسی در لبنان را در دست می گیرند.
البته هنوز هم نمی توان پیش بینی جدی و قطعی از وضعیت آینده ریاست جمهوری در لبنان ارایه داد؛ زیرا مسایل لبنان صرفا داخلی نیست و با تحولات منطقه و مناسبات بین قدرت های منطقه ای و بخصوص مسایل سوریه مرتبط است و همه چیز فعلا در هاله ای از ابهام قرار دارد و باید تا روز رای گیری منتظر ماند.