مبحث دكوراسیون و اهمیت پرداختن به آن، تنها به فضای داخل هر خانه محدود نمی شود. اگر در یك مجموعه آپارتمانی زندگی می كنید، همان طور كه برای داشتن مطلوب ترین فضا در داخل چهاردیواری محیط زندگی تان،  در انتخاب پوشش های سطوح، لوازم كاربردی و دكوراسیونی و  در نهایت ، چیدن آنها با دقت و بررسی می كنید، دكوراسیون فضاهای عمومی ساختمان را نیز كه همزمان به كلیه اهالی ساكن در آپارتمان تعلق دارد مورد اهمیت قرار دهید؛ زیرا اولین صحنه هایی كه نظر بیننده را در وهله اول ورودش به داخل یك ساختمان، حتی با هدف ورود به خانه شما، به خود جلب می كند، شرایط ظاهری و همچنین دكوراسیون آن است. در واقع این مشخصات ظاهری، هویت یك ساختمان و ساكنین آن را نشان می دهد.

 ما با توجه به میزان اهمیت موضوع، و با هدف كمك به هر چه زیباتر و راحت تر شدن محیط ساختمان محل زندگی تان، به ارائه پیشنهادهایی با موضوع معماری داخلی و دكوراسیون فضاهای عمومی می پردازیم.

همان طور كه می دانید، آپارتمان ها به جهت وسعت، تعدد طبقات و واحدهای هر طبقه، به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:

۱- آن دسته از آپارتمان هایی كه دارای طبقات و واحدهای بسیار بوده و به آنها برج و یا مجتمع مسكونی اطلاق می شود.

۲- دسته دیگر از آپارتمان ها كه تعداد طبقات كمتری داشته (معمولاً كمتر از ۷ طبقه) و در هر طبقه نیز حداقل یك واحد و حداكثر ۳ تا ۵ واحد وجود دارد. این قبیل آپارتمان ها در شهری مانند تهران و با این جمعیت كثیر، درهر كوچه و پس كوچه ای به وفور دیده می شود. در واقع امروزه درصد زیادی از خانواده ها در این گونه آپارتمان ها زندگی می كنند.

هنگامی كه به فضاهای عمومی یك ساختمان اشاره می شود، منظور محیط هایی شامل حیاط، پاركینگ، راهروها، راه پله ها و در برخی آپارتمان ها مكان هایی كه تسهیلات ویژه ای مانند استخر، سونا، جكوزی و غیره در آن واقع شده اند و همچنین در برج ها و مجتمع های بزرگ ، فضاهایی هال مانند به نام لابی است .

توجه: فضاهای عمومی مورد نظر در این مبحث، راه پله ها، راهروها و پاگردها در آپارتمان های معمولی هستند.

به طور كلی اولین گام در طراحی دكوراسیون هر مكانی، انتخاب پوشش ها است كه در فضاهای یاد شده در فوق، این مسئله به جهت جابه جایی و مشكلات ناشی از اسباب كشی ساكنین، از اهمیت بیشتری برخوردار است، زیرا در این قبیل آپارتمان ها، حتی با وجود سیستم آسانسور در ساختمان، آسانسورها به جابه جایی افراد تعلق دارند و با توجه به محدودیت هایی كه برای حمل بار در نظر گرفته شده، جابه جایی لوازم و اثاثیه باید از همین مكان های گذر (راه پله ها، پاگردها و راهروها) انجام گیرد؛ لذا مهم ترین مشخصه ای كه به لحاظ معماری، یك راه پله و پاگرد باید دارا باشد، وسعت كافی برای جابه جایی و حمل بار است.

 نكته

: براساس استانداردهای معماری ساختمان، در خانه هایی كه هر مجموعه از پلكان برای رسیدن به یك پاگرد به موازات دیگری در سطح كمی بالاتر و پایین  از آن واقع شده است، عرض پله  ها حداقل یك متر، عرض پاگرد حداقل یك متر تا یك متر و بیست سانتی متر و طول پاگرد حداقل دو متر و ده سانتی متر باید در نظر گرفته شود. ولی در شرایطی كه آسانسور در میان پلكان واقع شده و یا چنین فضایی خالی در نظر گرفته شده باشد، وجود پاگردی با طول حداقل سه متر و شصت سانتی متر و عرض حداقل یك متر نیاز است.

پوشش دیوارها

با توجه به موارد یاد شده در فوق، به جهت شرایط راه پله ها، بیشترین صدمات در هنگام جابه جایی لوازم مربوط به دیوارهای راه پله ها و پاگردها است؛ در نتیجه بهترین مواد برای پوشش دیوار چنین مكان هایی، استفاده از سنگ در سطح كلی و یا لااقل نیمه بیشتری از دیوار است. به این ترتیب، در اثر برخورد لوازم با دیوار دیگر ضایعه ای به آن وارد نمی شود.

خاصیت دیگری كه برای پوشش دیوارهای چنین فضاهایی ضروری است، قابل شست وشو بودن آنها است كه در این راستا سنگ علاوه بر مقاومت به راحتی قابل شست وشو نیز است.

حال اگر به جهت مصلحت مالی ، سازنده یك ساختمان برای پوشش دیوار این فضاها، از سنگ، تنها در قسمت پایین دیوار و یا نیمه آن استفاده كرده باشد، قسمت های باقی مانده باید با رنگ روغنی پوشیده شوند. اگرچه به این طریق مقاومت دیوار حفظ نمی شود ولی لااقل پوششی قابل شست وشو بر روی آن قرار می گیرد.

كفپوش

برای كفپوش فضاهای یاد شده نیز سنگ بهترین انتخاب محسوب می شود. زیرا همان طور كه در بالا اشاره شد، سنگ هم مقاومت بسیاری دارد و هم شست وشوی آن بسیار راحت است؛ در صورتی كه سرامیك با توجه به آن كه، به جهت وجود لعابی بر روی سطح آن نسبت به سنگ بهتر پاك و تمیز می شود ولی مقاومت پایین تری داشته و امكان شكستن، ترك خوردگی و لب پریدگی آن به خصوص در هنگام اسباب كشی و برخورد لوازم بسیار وجود دارد. لذا كفپوش مناسبی برای این منظور محسوب نمی شود.

كفپوش های چوبی نیز از آنجا كه نیازمند مراقبت های ویژه و بیشتر نسبت به سنگ هستند و در واقع دوام زیادی برای استفاده پی در پی و بدون توجه ندارند، توصیه نمی شود.

مناسب ترین رنگ ها

 با توجه به آن كه راهروها، پاگردها و راه پله ها فضای بسته و كوچكی هستند، بهترین رنگ ها ی انتخابی برای آنها رنگ های روشن است. همان طور كه می دانید رنگ های روشن فضا را بزرگتر و پر نورتر جلوه می دهند ولی در این مسئله وجود نور و میزان بهره مندی از آن ، به خصوص نور طبیعی نیز بی تأثیر نیست. در برخی از ساختمان ها ، راه پله ها دارای پنجره بوده و از میزان كافی نور طبیعی به هنگام روز بهره مند هستند ولی در بعضی دیگر فضای راه پله ها دارای هیچ گونه پنجره ای نبوده و تنها با نوری مصنوعی روشن می شوند. لذا در شرایطی كه میزان بهره مندی از نور طبیعی وجود دارد، شما می توانید در انتخاب پوشش ها از رنگ های كمی  تیره تر و با تنوع رنگی بیشتر استفاده كنید ولی در صورت وجود نداشتن این نعمت، تنها رنگ های روشن مناسب هستند.

نورپردازی

نورپردازی فضای راهروها وراه پله ها، علاوه بر جنبه كاربردی و دكوراسیونی، به لحاظ مسائل ایمنی نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است. بنابراین وجود نور كافی، از احتمال بروز خطر افتادن افراد بر روی زمین می كاهد.

این مسئله در ساختمان هایی كه از نور طبیعی در فضای راه پله ها برخوردار نیستند، به هنگام روز نیز به همان میزان شب حائز اهمیت است.

نكته:

به جهت صرفه جویی در مصرف برق، كلیدهای روشن و خاموش كردن منابع نورزای مورد استفاده در راهروها و راه پله ها باید تایمردار باشند ولی از آنجا كه فاصله زمانی میان روشن و خاموش شدن چراغ ها به صورت دستی قابل تنظیم است، این فاصله را با توجه به گروه سنی موجود در خانواده های ساكنین و همچنین تعداد پله ها و طبقات محاسبه ، و در نهایت تنظیم كنید.

لوازم كاربردی ـ دكوراسیونی

مهمترین وسیله كاربردی دكوراسیونی در این محیط  ها، جاكفشی است. در صورتی كه برای در ورودی داخل فضای هر واحد (خانه) تدبیری جهت قرار دادن جاكفشی و جالباسی اندیشیده نشده و یا محدودیت  مكانی موجود این اجازه را نمی دهد، اهالی یك خانه مجبور خواهند بود كفش های خود را بیرون از هر واحد درآورده و سپس وارد خانه شان شوند، لذا این مسئله باعث ایجاد شلوغی، بی نظمی و خلل در دكوراسیون فضای پاگردها می شود. برای جلوگیری از این وضع تهیه جاكفشی ، بهترین و رایج ترین راهكار است ولی هدف از طرح این موضوع و نقش آن در مسائل دكوراسیونی محیط این است كه:

۱- جاكفشی انتخابی باید دردار باشد تا نمای كفش های چیده شده در طبقات آن، فضای موجود را نازیبا نكند.

۲- برای كلیه واحدهای موجود در یك ساختمان یك مدل جاكفشی تهیه شود، زیرا مهمترین موضوعی كه در فرهنگ آپارتمان نشینی مطرح است، اتحاد، یكپارچگی و هماهنگی در همه زمینه ها است. از روابط میان افراد ساكن گرفته تا دكوراسیون محیط های عمومی ساختمان.

این مسئله در مورد انتخاب رنگ برای درهای هر واحد، پنجره ها، فرم و رنگ، حفاظ های در و پنجره و شكل و طرح پادری های مقابل هر واحد نیز صدق می كند.

با وجود چنین هماهنگی در میان پوشش ها و لوازم مربوط به این مكان ها، دكوراسیونی مطلوب تر و زیباتر پدید می آید.

عناصر دكوراسیونی

برای تزیین فضاهای یادشده عناصر گوناگونی وجود دارند كه مهمترین آنها گل ها و گیاهان طبیعی و یا مصنوعی و همچنین تابلوها و عناصر تزیینی از این قبیل هستند. در ساختمان هایی كه از نور طبیعی كافی برای پرورش گل و گیاه بهره مند هستند، می توان از گلدان های متعدد آپارتمانی با توجه به نوع و شرایط مورد نیاز آنها استفاده كرد ؛ در غیر این صورت كاربرد گل ها و گیاهان مصنوعی، جایگزین خوبی برای انواع طبیعی بوده و محیطی زیبا و باصفا را ایجاد می كند.

نصب تابلوها و عناصر دكوراسیونی مانند آنها برروی دیوارهای محیط نیز از جمله تزئینات مناسب فضاهای عمومی ساختمان ها محسوب می شود. البته تصمیم گیری و انتخاب این عناصر و كلیه لوازمی كه به یك شكل بودن آنها توصیه شده، به عهده مسئول ساختمان است.