افزایش دائم جمعیت شهرنشین و تراكم بافت شهری، همراه با تغییر الگوی سكونت از چند خانواری به تك خانواری ، ناگزیر انبوه سازی و كوچك شدن الگوی مسكن را به دنبال داشته است؛ به نحوی كه در حال حاضر الگوی مسكن در شهرهای بزرگ نظیر اصفهان و تهران 75 متر مربع و در سایر شهرها 100 متر مربع است. اگرچه طی سالیان اخیر با رواج آپارتمان نشینی بسیاری از رفتارهای اجتماعی و فرهنگی نیز تغییر كرده ، ولی بسیاری از نیازهای روزمره زندگی همچنان در خانه برطرف می‌شود. به این ترتیب استفاده بهینه از فضاهای خانه ضروری است و هنگامی میسر می گردد كه سطح و ارتفاع فضا تواماً به كار گرفته شود و گوشه ها و كنج های خالی برحسب نیاز مورد استفاده قرار گیرد.
كمدها در بهره مندی هرچه بهتر و بیشتر از فضای خانه نقش مهم و مؤثری دارند. در حال حاضر كمدها با تقسیم بندی مشخص در ارتفاع و طول در اتاق ها جانمایی می شوند و همواره بخشی از فضای آنها چه در طول و چه در ارتفاع بدون استفاده می ماند. این در حالی است كه با اندكی دقت در نیازهای خانواده و امكانات فضایی كمدها می توان هم بیشترین استفاده را از فضا كرد و هم جذابیت دكوراسیون و معماری داخلی خانه را افزایش داد.
آنچه در پی می آید راهكارهایی است برای دستیابی به این هدف.
- افزایش تعداد طبقات در ارتفاع كمد سطح استفاده از آن را افزایش می دهد، ارتفاع (قد) لباس ها و حجم و تعداد آنها را باید برای این كار در نظر گرفت. بلندترین لباس ، مانتوی خانمهاست و حداكثر به 5/1 متر طول برای آن در كمد نیاز است. بقیه فضای كمد در طول و ارتفاع می تواند مجدداً طبقه بندی شود.
- در تقسیم بندی مجدد كمد برای وسایل مختلف نظیر كفش های خارج از فصل، چمدان و اشیای غیر ضروری ارتفاع های متنوع در نظر بگیرید.
- بهتر است برخی از طبقات به صورت كشویی در نظر گرفته شوند. این كشوها استفاده مطلوبی برای خرده‌ریزهای خیاطی ، لباس های خارج از فصل و... دارند.
- كمدی به طول یك متر و عمق 90 سانتیمتر برای رختخواب های اضافی یك خانواده كافی است.
- نیاز به كمدهای مناسب با كوچكتر شدن خانه بیشتر می شود.كوچك شدن محل زندگی نباید به بهای از دست دادن كمدها در آن تمام شود. اگر اتاق كوچك است و بدون كمد، می توان كمدی به عمق 50 سانتیمتر در آن تعبیه كرد. الزاماً نباید تمام طول دیوار را به كمد اختصاص داد. از بقیه سطح دیوار می توان برای قرار دادن میز آرایش، میز تحریر یا تختخواب استفاده كرد.
- اگر اتاق های خواب به اندازه كافی كمد دارند، اما باز هم برای خرده ریزها، وسایل خانه و رختخواب ها فضا كم است، می توان بخشی از سالن را برای این كار در نظر گرفت؛ در این موقعیت با استفاده از عمق های متفاوت در قسمت های مختلف كمد ، می توان آن را با میز تلویزیون، بوفه ، دكور و... تركیب كرد. تغییر دادن ابعاد درهای كمد همراه با قاب بندی آن و رنگ آمیزی باعث می شود كه وجود كمد نه تنها مزاحمتی برای دكوراسیون و جذابیت سالن ایجاد نكند بلكه آن را تكمیل نماید. فراموش نكنیم كه كاستن حدود 60 سانتیمتر از عمق سالن تأثیرات حسی و روحی كمتری را نسبت به كاستن همین میزان از اتاق خواب ایجاد می كند.
گوشه‌ها و كنج های قناس در منزل محل مناسبی برای تعبیه كمد، بوفه و قفسه بندی در عمق های مختلف (بیش از 20 سانتیمتر) است. این راهكار به ترمیم تناسبات درون فضا نیز كمك می كند.
- در صورتی كه امكان نصب كمد ثابت در اتاق یا سالن وجود ندارد، از كمدهای قابل حركت چند تكه در ابعاد گوناگون استفاده كنید. تقریباً در هر فضایی می توان تركیب مناسب را پیدا كرد.
- تركیب كمد با بوفه یا كتابخانه فرزندان، ایجاد تنوع در رنگ قاب و دستگیره كمد نسبت به درهای آن، در نظر گرفتن آیینه با قاب بندی مناسب در بخش ثابت كمد و تغییر بافت و تناسب درهای ، آن راهكارهایی است كه از كمد یك عنصر تزیینی می سازد.
- اگر فضای سالن خانه نیز كوچك است، می توان تمام درها و قسمت های ثابت كمد را با قاب بندی نسبتاً ضخیم چوبی و آیینه های سراسری داخل آنها در نظر گرفت و از این طریق فضای حسی سالن را افزایش داد.
