شخصیت کودکان در سال های اول زندگی، از بدو تولد تا پیش از هفت سالگی، شکل می گیرد. رشد کودک در سال های ابتدایی زندگی ، از عوامل بسیاری تأثیر می پذیرد. فعالیت و بازی ، یکی از ارکان اصلی رشد و یادگیری هر کودک است که در ارتباط با فضا و محیط ، رشد شخصیتی و اجتماعی او را شکل می دهد. فضاهای مرتبط با فعالیت کودکان ، می بایست دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد جسمی، ذهنی ، عاطفی و اجتماعی آنان باشد. از این رو در طراحی فضاهای مناسب برای کودکان ، از جمله اتاق آنان ، شناخت روحیات و علاقه مندی های نونهالان اهمیتی خاص پیدا می کند. برای دستیابی به این امر باید از طرح هایی استفاده کرد که منطبق با شرایط جسمی و روانی کودک باشد. خانواده های عزیز می دانند که کودکان دنیایی تخیلی برای خویش می سازند ، و در سنین کم تر از هفت سالگی ، دنیا را آن طور که دلشان می خواهد باشد ، مجسم می کنند و نه آن گونه که در واقع هست. بسیاری از بچه ها ، از طریق همین فرآیند عواطف و احساسات خود را نیز بیان می کنند. بنابراین ، لازم است پدر و مادر در طراحی اتاق کودک خردسال شان نکاتی را رعایت کنند. داخل کردن عناصر تخیلی به اتاق کودکان راهکار خوبی است ، اما می بایست با شرایط جسمی و سن کودکان تطبیق داشته باشد.
به همین ترتیب، چیدن میز و صندلی های سبک چوبی یا پلاستیکی ، برای بازی چند کودک هم سن و سال احساس نزدیکی با بزرگ ترها را در کودکان تقویت می کند.
اگر قصد دارید برای فرزند خردسال خود شرایط مطلوبی فراهم آورید، به نیازهای آینده ی او نیز توجه نشان دهید. اگر فرزندتان کوچک است، اتاقش باید به گونه ای طراحی شود که کودک بتواند از مبلمان و تخت و کمدش تا هنگام مدرسه رفتن استفاده کند. با یک برنامه ریزی صحیح، رسیدن به هدف های بلند مدت نیز امکان پذیر است.
