راهبرد: فضاهای داخلی فرهنگی پاسخده

توسعه ی یک ساختمان موجود برای بازسازی به عنوان محلی برای هنرها می تواند فضای نامتعارف و جالبی را پدید آورد. ایجاد هویت یا جوی جدید در یک فضای موجود فرآیندی است که با تولید یک معماری و دکوراسیون داخلی در یک ساختمان تازه ساز کاملا متفاوت است. تنوع بنای اصلی به فضای داخلی یک حسی منحصر بفرد القا می کند؛ بازسازی از یک بنای تاریخی می تواند هویت و شخصیت جدیدی را به یک شرکت باسابقه ببخشد. از آنجاییکه هر پروژهای متفاوت بوده و هر ساختمان موجودی متمایز از بقیه بناها و منحصر بفرد می باشد؛ وظیفه طراح است که شخصیت این بنا و پروژه را تشخیص داده و مقدار تاثیر ان بر طرح جدید خود را تنظیم کند. این تحلیل باید با شناخت خوبی از نیازهای کارفرما ترکیب شود. فضاهای فرهنگی مانند فضاهای نمایش می تواند تحت تاثیر صدا، ساختار و شکل بنایی که در آن قرار گرفته است باشند؛ طراحی تئاترها می تواند متاثر از سازماندهی اتاق های داخلی باشند. بنابراین بازسازی از یک ساختمان موجود برای کاربری فرهنگی می تواند موجب ارتباطی نزدیک بین بنای میزبان و فضای داخلی جدید باشد. طراحی تئاتر یانگ ویک در لندن که توسط بیل هاول در ۱۹۷۰ به انجام رسید بازتابی از طبیعت پرجرات این شرکت بود. ایده این طرح بر اساس قرارگیری یک سری از فضاهای موقت حول یک تئاتر شکل گرفته است،تئاتری که تماشاگران آن دور تا دور صحنه می نشینند

در ابتدا این تئاتر برای پنج سال استفاده طراحی شده بود. ولی بیست و پنج سال بعد، این مجموعه با رشد سریع برنامه های هنری و از کارافتادگی بنای خود مواجه شد. در سال - - ۲۰00 مدیران شرکت یانگ ویک، هاورث تا تامیکینز را برای طراحی مجدد این بنا انتخاب نمودند. آنها همواره این پروژه را به عنوان یک تغییر کاربری تطبیقی می دیدند، همانطور که دیوید لن یکی از این مدیران بیانکرد: «ساختمال تئاترهای جدید معمولازشت هستند.»

این سالن تئاتر همیشه به خاطر ویژگی و محیط صمیمانه اش شناخته شده بود؛ و در حقیقت سایت کوچک این ساختمان باعث شده بود که ارتباط نزدیکی بین جلو و عقب ساختمان به وجود بیاید. این محدودیتها جزو شخصیت تئاتر یانگ ویک بودند و به این دلیل می بایستی حفظ می شدند. طراحان این پروژه نمی خواستند که یک فضای یکپارچه بزرگی طراحی کنند، بلکه آنها می خواستند فضاهای مختلف موجود را دوباره سازماندهی نمایند. این تئاتر اکنون به سه قسمت متفاوت تقسیم شده، سالن اصلی، فضاهای تمرین، و فضای جلویی ساختمان، فضای جلویی ساختمان از یک قصابی قدیمی تشکیل شده که همیشه آنجا بوده و الان مرکز ترکیب بندی طرح شده است. این تئاتر، در ورودی مشخصی برای سن ندارد و تماشاگران و بازیگران هر دو از طریق فضای این قصابی قدیمی وارد ساختمان می شوند. سالن اصلی از فضای موقتی که در دهه ۷۰ ساخته شده بود درست شده و کمی به ارتفاع آن اضافه شده است. طراحان یک فضای حرکتی دور این فضا درست کردند که توسط تخته سیمانی رنگ شده و شبکه های فولادی ساخته شده بود. این مسیر در شب از پایین نورپردازی شده است. حساسیت این پروژه نسبت به سایتش را می توان از عکس العمل فضاهای جدید نسبت به فضاهای قدیم شناخت.

فضای یک نمایشگاه می تواند برای تالیف چگونگی قرار گرفتن یک سری مبلمان اداری طراحی شود. در جشن دویستمین سالگرد مجسمه ساز معروف ایتالیایی آنتونیو کانووا، کارلو اسکارپا' مسئوليت توسعه فضاى گالری موزه جیپسوتکا پوسانیو در ایتالیا را بر عهده گرفت. این گالری فضای کافی برای ارائه تمام آثار گچی، مرمرین و آثار نیمه تمام این مجسمه ساز را نداشت و به همین خاطر اسکارپا گالری جدیدی را برای افزایش فضای این نمایشگاه طراحی نمود. گالری قدیمی دارای یک سقف قوس دار و با ابهت بود و در آن اشیاء به صورت خیلی رسمی قرار گرفته بودند و به همین دلیل فضای این گالری بسیار با شکوه به نظر میرسید. گالری جدید اسکارپا ضمن حفظ ویژگی های اصلی فضا، از جمله نور و تناسبات و نحوه قرارگیری اشیاء، توانست مشکل تراکم فضای قدیمی را حل کند. این گالری جدید از دو عنصر متصل تشکیل شده است.اول یک حجم مکعبی است که از بالا توسط پنجره های منشوری شکل نور می گیرد، و دومی یک عنصر گوه ای شکل است که در راستای شیب سایت قرار گرفته است.با توجه به اینکه زبان معماری این فضاهای جدید با فضاهای ساختمان اصلی تفاوت زیادی دارد ولی یک رابطه مستقیم میان آنها قدیمی را برای طراحی فضاهای حرکتی بخشی جدید ساختمان بکار می گیرد. او همواره چشم بیننده را تشویق به حرکت از یک ساختمان به دیگری می کند. وی بدین ترتیب یک مسیر تفرجی را در داخل فضاهای ثابت خود به وجود آورده و در این فضاها مجسمهها را طوری قرار میدهد که به جای اینکه مرکز توجه بشوند بیننده را به گردش حول خود تشویق می کنند. یکی از کاربریهای فرهنگی دیگری که به خوبی می تواند در یک ساختمان موجود قرار گیرد هنرستان می باشد. مدرسه رقص شوبان دیویسی در یک مدرسه قدیمی در لندن جای گرفته است. کلاسهای اصلی و فضاهای اجتماعی دوباره مورد استفاده قرار گرفته و به صورت  خیلی ساده و با کمترین مداخله تبدیل به فضاهای تمرین و تدریسی شدهاند. ولى طراح این پروژه سارا ویگلزوورث یک فضای جدید منحنی شکل در بالای ساختمان طراحی کرده است. این سازه چوبی آبی رنگ و منحنی شکل به یک عنصر تاثیر گذار در خط آسمان تبدیل شده و معرف کاربری جدیدساختمان می باشد. دانشجویان تشویق می شوند که نسبت به فضایی که در آن هستند عکس العمل نشان دهند؛ این بخش جدید، فضای موزونی ,| در معماری داخلی ساختمان به وجود آورده است.