در ابتدای قرن بیست و یکم بخش زیادی از نوشتههای اغلب جوامع به موضوعات مربوط به پایداری می پرداخت. طراحی، مبلمان اداری ،اجرا و نگهداری همگی تاثیری زیاد بر محیط ما و منابع طبیعی دارند. تقریباً یک سوم انرژی مصرف شده در جهان صرف دوره بهره برداری از ساختمانها می شود. به علاوه، ساختمانها منبع اصلی آلودگیهایی هستند که باعث پیدایش مشکلات کیفیت هوای شهری شده و آلایندهه ایی را تولید می کنند که موجب تغییرات آب و هوایی هستند. در جهان تقریباً نیمی از دی اکسید سولفور منتشر شده توسط ساختمانها تولید می شوند. آنها در حدود ۳۵ درصد دی اکسید کربن منتشر شده را به وجود میاورند - اصلی ترین الاینده ای که باعث تغییرات آب و هوایی میشود. گرم شدن زمین موجب گردیده است که یکی از مهم ترین وظایف پیش روی معماران و طراحان ایجاد تحول در شیوه های ساختمان ها باشد. ابتکارات طراحانه بسیاری برای کاستن از این تاثیر به وجود آمده است

ساختمان های با مصرف انرژی صفر معمولا با ویژگیهای مهم صرفه جویی در مصرف انرژی، عایق بندی اضافه، پنجره هایی با کارآمدی بالا، تهویه طبیعی هوا و سایر تکنیک هایی که به شدت بارگرمایشی و سرمایشی ساختمان را پایین می آورند ساخته می شود؛ استاندارد R2000 کانادا و استاندارد خانه بهره مند از سامانه های انرژی غیرفعال آلمان به عنوان آیین نامه های تاثیرگذار در جهان شناخته می شوند. پروژههای نمونه ای که با همکاری دولت اجرا می شوند نظیر خانه کاملاً عایق بندی شده ساسکاتچوان در کانادا، و آیین نامه شماره 13آژانس بین المللی انرژی در باب حفاظت از انرژی نیز تاثیرگذار می باشند. تا سال ۲۰۱۶ تمام ساختمان های جدید ساز انگلستان می بایست میزان کربن تولید شده خود را به صفر برسانند.یکی از نمونه های خوب ساختمان های اداری با مصرف انرژی صفر ، برج هفتاد و یک طبقه رودخانه پرل در گوانجو چین است . این ساختمان توسط شرکت اسکیدمور ، اوینگ و مریل به عنوان دفتر مرکزی شرکت گوآنگدونگ ساخته شده است

احداث یک ساختمان جدید  و یا بازسازی نیازمند صرف انرژی بسیاری است و در آن از انرژی تجدیدپذیر تولید شده از خورشید و باد و نیز از کارآمدی انرژی بالا استفاده شده است. است؛ برای تهیه و تولید مصالح، انرژی مصرف میشود و این عناصر جدید دارای انرژیهای مصرف شده مستتری می باشند. آن انرژیهایی که در فرآیند عمل آوری، تولید، انتقال به سایت و اجرا صرفا استحصال مواد خام می شوند تجدید ناپذیرند. استفاده مجدد از یک ساختمان برای جایگیری کاربری جدید، رویکردی بسیار پایدار برای خلق فضاهای تازه می باشد. از طریق سازگار نمودن یک ساختمان موجود، مقدار منابع طبیعی که برای احداث یک ساختمان بکار می رود به شدت کاهش می یابد. سازه ساختمان وجود دارد و بسیاری از خدمات نیز ممکن است در سایت وجود ایفا می نمایند موجب می گردد تا استفاده مجدد پایدار از ساختمانها یکی از مهمترین موضوعات قرن بیستو یکم باشد. طراح هنگام بازسازی یک ساختمان فرصت دارد تا این رویکرد پایدار را از طریق انتخاب عناصر و مصالحی که دوستدار محیط زیست هستند تقویت نماید. بهره گیری از مصالح محلی می تواند در حمل و نقل صرفه جویی نماید، و استفاده از مصالح طبیعی و غیر سمی می تواند فضای مطبوع تری را در ساختمان موجود پدید آورد. مصالح بازیافت شده نظیر چوب ها و فلزهای بازیابی شده قابلیت آن را دارند که ویژگیهای خاصی را به فضا بیافزایند. هم پای اجرای یک ساختمان یافضای داخلی به شیوهای پایدار، طراح می تواند فضای داخلی ای را خلق نماید که به گونه ای پایدار قابل سکونت گردیده است. به عنوان مثال آب باران و پسابها می تواند بازیافت شود و عایق کاری می تواند مقدار زیادی از سرمایشی و گرمایشی مورد نیاز را کاهش دهد. روش های غیر فعال گرمایشی و سرمایشی می توانند شرایط اقلیمی را به گونهای مهار نمایند که به نفع ساکنان ساختمان باشد. این فرآیند دربردارنده جهت گیری فضای داخلی به سوی نور و تهویه طبیعی می باشد. وارد کردن نور طبیعی به فضای داخلی می تواند در میزان استفاده از نور مصنوعی صرفه جویی نموده و همچنین بین افرادی که در ساختمان حضور دارند با محوطه بیرونی ساختمان ارتباطی را پدید آورند. استفاده از نور خورشید می تواند در گرمایشی صرفه جویی نماید، در حالیکه تهویه طبیعی می تواند یک فضا را خنک کرده و نیاز به استفاده از  یستمهای تهویه مطبوع را به استفاده مجدد از ساختمان، غایت یک کار پایدار است، و بهره گیری از یک رویکرد دوستدار محیط برای استفاده مجدد از ساختمانهای موجود می تواند به ایجاد هویتی خاص برای یک ساختمان و فضای داخلی آن بیانجامد.

داشته باشد. بنابراین انرژیهایی که صرف احداث این بخش ها گردیده در حین بهروزرسانی و استفاده مجدد از ساختمان ذخیره می گردد. خانه های نقاط مختلف جهان می توانند از عایق کاری بهتر، پنجرهها و درهایی کارآمدتر و سیستمهای گرمایشی بهروز بهره ببرند. هر چند ساختمان های بازسازی شده به کارآیی ساختمان های جدید نمی رسند، اما حجم گسترده ساختمانهای موجود و اهمیت نقشی که این بناها در ایجاد خاطره جمعی در طی هزاران سال رابطه میان فرم و اقلیم توسعه می شود. قلمرو معماری و طراحی سرشار از ایدهها و انرژی یکی از مهم ترین دل مشغولیهای قرن بوده و نگرش اتخاذ شده توسط طراح می تواند بر این 

بحث موثرواقع شود.