همه چیز درباره پارکت :

پارکت در کنار  دیگر مصالح مرسوم از قبیل در کف سازی ساختمان از قبیل سنگ و سراميک، از رايج‌ترين کف‌پوش‌هاي خانه ما ايراني‌ها است. احتمالا جالب است  که بدانيد زادگاه اين کف‌پوش کشورهاي آلمان و سوئيس است تاریخ ورود پارکت به ایران به سال ۱۳۳۹ بازمی گردد زمانی که مهندسان آلمانی و سویسی برای اجرای پروژه های خود این محصول را به ایران وارد کردند.

در همان سال‌ها، به تعدادي از کارگران سنگ‌كار ايراني، چگونگي نصب آن آموخته شد. پارکت ابتدا به برخي از ساختمان‌هاي بزرگ کشوري بعد به خانه‌هاي اشرافي و کم‌کم به خانه مردم عادي ايران راه يافت. موزه سعدآباد، کاخ مرمر، کاخ گلستان، شرکت نفت آبادان و هتل رامسر، اولين مکان‌هايي بودند که براي پوشش کفشان از پارکت استفاده شد. بد نيست بدانيد که قدمت پارکت‌هاي موزه سعدآباد به 50بیش از سال پيش، يعني درست يک سال پس از ورود پارکت به ايران برمي‌گردد!

اولين پارکت‌هايي که به ايران وارد شدند، 2سانتي‌متر عرض ، 10 سانتي‌متر طول و 1 سانتي‌متر ارتفاع داشتند اما امروزه با عرض 5 سانتي‌متر، طول 20 تا 30 سانتي‌متر و ارتفاع 2 سانتي‌متر در بازار ايران وجود دارند. البته پارکت‌هايي با ابعاد بزرگ‌تر، بيشتر براي سالن‌هاي آمفي تئاتر، بسکتبال يا واليبال استفاده مي‌شوند و پارکت‌هايي با ابعاد کوچک‌تر براي منزل‌هاي مسکوني. ناگفته نماند استفاده از پارکت‌هايي با ابعاد بزرگ در منازل مسکوني، به دليل زيبايي بيشتر کار، اين روزها رواج پيدا کرده است و ناخودآگاه از الگوهاي غربي تقليد مي‌کنيم چون اين روزها بيشتر خانه‌هاي اروپايي با پارکت‌هاي بزرگ‌تر فرش مي‌شوند. مهندسان طراحي داخلي معتقدند پارکت‌هايي با ابعاد بزرگ‌تر، خانه‌ها را بزرگ‌تر و دلبازتر نشان مي‌دهد