مزیت استفاده از سقف کاذب در  ساختمان

اجرای صحیح سقف کاذب در ساختمانها می  تواند به میزان قابل توجهی مصرف سوخت را کاهش دهد.

سقف کاذب با حذف بخشی از فضای مورد سرمایش و گرمایش میزان مصرف انرژی را که برای  این منظور به کار می رود، کاهش می دهد.

سقف کاذب در طبقات فوقانی می تواند  از انتقال حرارت بین فضای داخلی و فضای خارج ساختمان بکاهد.

استفاده از عایقهای حرارتی در سقفهای کاذب  و اجرای صحیح و بدون درز اینگونه سقفها تبادل حرارتی را کاهش می دهد.

  مهمترین دلایل استفاده از سیستم سقف کاذب  را می‌توان به ترتیب زیر برشمرد:

الف: ایجاد رویه‌ای برای پوشش قسمت  زیرین سقف ساختمان

ب: ایجاد فضایی برای جاسازی تأسیسات  و تجهیزات سبک وزن

پ: بهبود عایقبندی صوتی و یا حرارتی  سقف هر طبقه از ساختمان

ج: ایجاد سقفی کوتاه‌تر برای فضاهای داخلی  ساختمان

د:زیبائی و استحکام فوق العاده سقفهای  کاذب P.V.C

اجرای سقف های کاذب

اجرای سقف های کاذبسقفهای کاذب از آویزهای  فلزی قائم، پروفیلهای اصلی افقی و در برخی از موارد پروفیلهای فرعی افقی و  پوشش زیرین تشکیل می‌شود که این پوشش می‌تواند از یک نوع مصالح مانند لمبه  چوبی و یا دو نوع مختلف مانند رابیتس و اندود گچ ساخته شده باشد. آویزها در  سقفهای با اسکلت فلزی اعم از خرپا، طاق ضربی و یا غیر از اینها به سازه اصلی  ساختمان متصل می‌گردند.

  در مورد سقفهای بتن‌آرمه باید در  موقع بتن‌ریزی پیش‌بینیهای لازم برای جاگذاری آویزها صورت پذیرد. در سقفهای  بتنی چنانچه هنگام بتن‌ریزی آویزهای قائم تعبیه نشده باشند، می‌توان از چکشهای  فشنگی برای نصب آویزها استفاده نمود. در این صورت باید نحوه عمل و نوع فشنگ  مورد استفاده به تصویب دستگاه نظارت برسد.

  ۱- آویزهایی که بموقع پیش‌بینی  شده‌اند: برای آویزهای قائم می‌توان از مصالح زیر استفاده  کرد: الف: میلگردهای فولادی (آرماتور) به قطر حداقل ۶  میلیمتر ب: سیمهای فولادی گالوانیزه که قطر آنها حداقل ۱/۳  میلیمتر باشد. پ: تسمه‌های فولادی زنگ ‌نزن که سطح مقطع آنها حداقل  ۱۰ میلیمترمربع و ضخامت آنها حداقل ۵/۱میلیمتر باشد.

ت: اگر از آویزهای فلزی دیگری به جز  آویزهای مذکور در فوق استفاده شود، این آویزها از لحاظ مقاومت و ضد زنگ بودن،  باید مشابه آویزهای مذکور در بندهای الف و ب و پ باشند. تعداد آویزهای قائم  در هر مترمربع و فاصله آنها از یکدیگر بستگی به نوع پوشش سقف کاذب بخصوص  قابلیت تحمل و تغییر شکل آنها دارد. تعداد این آویزها متناسب با نوع سقف مشخص  خواهد شد. آویزها حتی‌المقدور باید به فواصل مساوی از یکدیگر قرار گرفته،  شاقولی و صاف باشند. برای اتصال آویزها به سقفهای با اسکلت فلزی، باید از پیچ  و مهره یا جوش استفاده شود. اتصال به غیر از پیچ و مهره یا جوش، موقعی قابل  قبول است که به تأیید دستگاه نظارت برسد. پس از جوشکاری، محل جوش باید به  وسیله مواد ضد زنگ پوشانیده شود.

در سقفهایی که اسکلت چوبی دارند،  اتصال آویزهای قائم به وسیله پیچ یا قلاب انجام می‌شود. پیچ و قلاب باید  حداقل ۵۰ میلیمتر در چوب وارد شوند. از وارد کردن پیچها با ضربه چکش،  باید خودداری گردد.

۲- آویزهایی که پس از ساختن سقف بتن  فولادی به وسیله اتصالات فلزی یا مفتولهای فلزی به سقف متصل  می‌شوند.

رعایت نکات زیر در مورد این آویزها الزامی  است:

الف: مقاومت ۲۸ روزه بتن باید حداقل برابر ۳۰ مگاپاسکال و ضخامت آن دست کم یکصد میلیمتر باشد.

ب: بارهای وارد بر سقف بتن‌آرمه نباید از بارمجازی که سقف بر اساس آن محاسبه و اجرا شده  است، تجاوز نماید.

پ: قطر میله‌هایی که به کار می‌روند، باید حداقل ۴/۳ میلیمتر باشد و آویزها حداقل ۲۵میلیمتر در بتن وارد شوند. ت: تمام اتصالات باید مورد بازرسی واقع شوند تا از  استحکام آنها اطمینان حاصل شود. ث: حداقل تعداد آویزها برای هر نوع سقف کاذب مطابق  نقشه‌های اجرایی و توضیحات بعدی این فصل خواهد آمد.

ج: در تیرهای باربر بتنی، اتصالات باید در  سطوح جانبی و حداقل در فاصله ۱۲ سانتیمتر از ضلع زیرین تیر، کار گذاشته شوند.

چ: در مورد استفاده از چکشهای فشنگی (تپانچه)  برای اتصال آویزها، باید از دستورات کارخانه سازنده چکشها تبعیت نمود و بخصوص  این نکته را در نظر داشت که تحت هیچ شرایطی، نباید از فشنگهای مخصوص یک نوع  چکش برای چکشهای دیگر استفاده شود. ح: فشنگها نباید در داخل سوراخهای موجود شلیک  شوند. خ: هنگام استفاده از چکشهای فشنگی برای نصب آویز، حداقل فاصله تا لبه قطعات بتنی به نوع تپانچه و دستورات دستگاه نظارت بستگی  دارد. د: به هنگام شلیک، ابزار را باید عمود بر سطح کار نگاه داشت. ذ: چون فشنگ تپانچه‌ها توسط رنگ آنها از یکدیگر  متمایز می‌شوند، باید افرادی که این ابزارآلات را مورد استفاده قرار می‌دهند،  به بیماری کوررنگی مبتلا نباشند. ر: به افراد کمتر از ۱۸ سال، نباید اجازه استفاده از این ابزارها داده شود. ز: در موقع کار برای اجتناب از حوادث ناشی از  کمانه کردن یا شکستن و یا برگشت میخها، به جز فرد مسئول و کمک او، نباید افراد  دیگری در محدوده شلیک حضور داشته باشند. این افراد باید به وسایل ایمنی مجهز  باشند.