تحریم ها اگر برای ما آب نداشت، برای برخی نان داشت؛ برای آنهایی که منافعشان با تعداد قطعنامه ها و طولانی تر شدن سیاهه تحریم ها گره خورده بود؛ برای کاسبان تحریم. «حسن روحانی» رییس جمهوری در آخرین گفت و گوی رادیو و تلویزیونی خود با تاکید بر این که پس از اجرای توافق وین تمام تحریم های اقتصادی اعم از تحریم مالی، بانکی، بیمه، حمل و نقل و پتروشیمی لغو می شود، به ابعادی از تحریم ها و آنچه به دنبال اعمال تحریم ها در این سالها بر مردم و اقتصاد ما تحمیل شد، پرداخت؛ اینکه در این دوران، واردات کالاهای ضروری برای ما گران تمام می شد؛ اینکه بیشترین فشارهای ناشی از افزایش قیمت تمام شده کالاها بر مردم تحمیل می شد و بالاخره اینکه در این شرایط، برخی از تحریم ها منتفع می شدند و سود می بردند. روحانی این افراد را کاسبان تحریم توصیف کرد که در این سالها در دوبی، اروپا، چین و ایران حضور داشتند. پرواضح است که تحریم های اقتصادی دست اندازهایی متفاوت برای کشوری که تحت تحریم قرار می گیرد ایجاد می کند؛ بستن راه ها و قطع روابط تجاری کشور تحت تحریم، مهمترین هدفی است که اعمال کنندگان تحریم دنبال می کنند؛ این بسته شدن راه ها در ظاهر تنها از روابط تجاری کشور زیر تحریم جلوگیری می کند اما در واقع مشکل بزرگتری نیز برای آن کشور ایجاد می کند؛ افتادن در دام واسطه ها. در ارتباط با حضور واسطه ها و دلالان و به تعبیر رییس جمهوری کاسبان تحریم در سالهای اخیر، نکاتی قابل توجه است: 1- وقتی راه اصلی بسته باشد، لاجرم ناگزیر به انتخاب بیراهه می شویم؛ وقتی تحریم راه های روابط تجاری ما را مسدود می کند، مجبور به دور زدن آن می شویم؛ اینجاست که پای واسطه ها به فروش نفت و میعانات گازی باز و سهم خواهی کاسبان در واردات کالاهای ضروری آغاز می شود. پرونده «بابک زنجانی» بعنوان متهم بزرگترین پرونده فساد مالی کشور، به دنبال دور زدن تحریم های بین المللی شکل گرفت؛ زمانی که صادرات نفت و میعانات گازی با محدودیت مواجه شده بود و ما برای رویارویی با این محدودیت ها به هر کاری دست زدیم و اینگونه شد که بیش از 2.5 میلیارد یورو منابع وزارت نفت و بانک مرکزی از دست رفت. ماجرای گم شدن دکل نفتی، مساله دیگری است که در اثر اعمال تحریم ها اتفاق افتاد؛ مالکان دکل های حفاری خارجی، شرکت های داخلی را تهدید به خارج شدن از آب های ایران می کردند و شرکت های داخلی که از طرفی هر روز شاهد تهدید مالکان دکل های حفاری خارجی و از طرفی دیگر، به دنبال گسترش فعالیت های حفاری در میدان پارس جنوبی بودند، تصمیم گرفتند که به واسطه ها اعتماد و یک دکل دریایی را با کمک آنها از یک شرکت خارجی خریداری کنند؛ در نتیجه این پرونده نیز امروز حدود 87 میلیون دلار پول از دست رفته و ما مانده ایم و یک دعوای حقوقی بین المللی که به لیست دعواهای بین المللی تاریخیمان اضافه شده است. 2- دومین مساله که اقتصاد ما در این سالها با آن روبرو بوده است، نگاه کاسبکارانه چینی ها، هندی ها، ترک ها و برخی از دیگر کشورها به شرایط جدید بود؛ آنچه که با عنوان تهاتر نفتی از آن یاد می شود؛ تهاتر نفت با برنج، نفت با طلا و از آن بدتر، نفت با کالاهای بی کیفیت و بی مشتری. از این طریق، برخی کشورها و شرکت های به اصطلاح دوست- که گفته می شد هوای ما را دارند و با تحریم ها همراهی نکرده اند- با روشهای مختلف نفت و میعانات گازی را می بردند و به جای پول، کالاهای بدون متقاضی در بازارهای بین المللی را آن هم با قیمت های 20 تا 40 درصد بیشتر، به ما عرضه می کردند. تهاتر نفت، آن هم در شرایط تحریم، موجب می شد که نخست منابع هیدروکربوری به ازای واردات کالاهای غیرضروری و غالبا بی کیفیت عرضه شود و دوم به دنبال واردات بی رویه و گسترده اقلام خارجی، تولیدکنندگان داخلی متضرر شوند. 3- علاوه بر بروز فسادهایی که دو مورد از آن در بند نخست ذکر شد و همچنین سودمندی برخی کشورها از تهاتر نفت با کالا، می توان به واسطه گری دلالان و کاسبان تحریم در تامین کالاهای مورد نیاز نیز اشاره کرد. به این ترتیب، کالایی که طرف ایرانی قصد داشت خریداری کند، واسطه الف، درصدی به قیمت کالا اضافه می کرد، واسطه ب درصد دیگری و به این ترتیب اصطلاحا یک کالا چند دست می چرخید و هر بار هزینه ای به خریدار تحمیل می شد. روشن است که این افزایش قیمت ها نیز در نهایت از جیب مصرف کنندگان - که همانا مردم بودند - هزینه می شد. این موارد تنها بخشی از فشارهایی است که در شرایط تحریم توسط واسطه ها، دلالان و کاسبان بر اقتصاد ما تحمیل شده است؛ فشارهایی که با بی مدیریتی برخی مسوولان همراه شد و اقتصاد ایران باید تا سالها تاوان آن را پس بدهد. اینک اما با توافق نهایی هسته یی و عادی شدن روند ارتباطات بین المللی ایران، کاسبان تحریم موقعیت خود را از دست رفته می بینند. شاید برخی از قیل و قال های سیاسی علیه توافق هسته یی نیز ریشه در همین خشم و یاس از شرایط جدید و از دست رفتن منافع کاسبان تحریم باشد.

انتخابات به عنوان یکی از عرصه های اصلی حضور و بروز افکار، آرا و سلیقه های گوناگون مردم، مهمترین شکل مشارکت سیاسی در هر کشوری است. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان نظامی مردمسالار، انتخابات را مسیری برای تحقق جمهوریت نظام شناسایی کرده است. 
طی این روزها که دوره تبلیغ نامزدها است، در فرایندهایی چون برگزاری گردهمایی و سخنرانی ها، پخش آگهی و نصب برنوشته ها، تکاپوی تبلیغاتی در شبکه های مجازی و دیگر فعالیت های انتخاباتی، آسیب هایی نظیر تخریب، بداخلاقی، ریخت و پاش های گوناگون و سردادن شعارها و ارایه وعده های غیرقابل تحقق در رفتارهای انتخاباتی برخی نامزدها به چشم می آید و لزوم نظارت قانونی بر این رفتارها بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. بدون شک نکته ای که در کشاکش این موضوع اهمیت می یابد، قانونگرایی است.
بر همین پایه و همچنین بر اساس رهنمودهای رهبری و توصیه های رییس جمهوری، باید توجه به «مرّ قانون» الگوی رفتارهای سیاسی قرار گیرد. در این زمینه بیان چند نکته لازم است:
1- مرّ قانون معیاری بود که شورای نگهبان بر اساس آن وظیفه احراز صلاحیت نامزدهای نمایندگی مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری را بر عهده گرفت و پس از بررسی های شورای نگهبان، شماری از نامزدها و جریان های سیاسی توانستند وارد عرصه رقابت های انتخاباتی شوند. در این میان بسیاری از کسانی که رد صلاحیت شده اند نیز مردم را به شرکت در انتخابات و مشارکت در آن تشویق می کنند که این امر مصداق مشخص قانونگرایی و تمکین به آن است. در این مسیر، تا موعد هفتم اسفندماه برای آن که شاهد بی اخلاقی ها، تخریب نامزدها و دیگر آسیب های رفتار انتخاباتی نباشیم باید فعالیت همه نامزدها و طرفداران آنان در انتخابات در چارچوب های قانونی صورت گیرد چرا که بی توجهی به قانون نوعی فضای تخریب را می پروراند که نه تنها نامزدها نمی توانند برنامه های خود را به درستی در معرض انتخاب مردم قرار دهند بلکه دشواری های انتخاب نامزد اصلح در این فضا فزونی می یابد.
به عبارتی، در فضای سیاه نمایی و گریز از قانون، شفاف سازی در زمینه شناخت بهتر برنامه ها و هدف های مورد نظر نامزدها صورت نمی پذیرد و در این شرایط توان تشخیص رای دهندگان برای شناسایی نامزدهای شایسته به نوعی دچار خدشه می شود.
2- در قانون انتخابات به شکل شفافی به مسیر و چارچوب های تایید صلاحیت ها اشاره شده است که باید از ابتدا از صافی چهار مرجع دارای صلاحیت (قوه قضاییه، نیروی انتظامی، سازمان ثبت احوال و وزارت اطلاعات) عبور کند. این چهار مرجع باید استدلال های خود مبنی بر تایید یا رد صلاحیت نامزدها را به هیات های اجرایی و نظارت جهت تصمیم گیری ارجاع دهند. نامزدهای انتخاباتیِ تایید صلاحیت شده پس از دریافت مهر تاییدِ این چهار مرجع، بر اساس قانون در هیات های نظارت و شورای نگهبان باید احراز صلاحیت شوند. به بیان دیگر، افرادی که وارد گود رقابت انتخاباتی می شوند از نظر قانون، شرع و سابقه سیاسی مورد تایید شورای نگهبان قرار می گیرند.
از این رو می توان نامزدهای تایید شده را اشخاصی دانست که از صافی های مراجع دارای صلاحیت عبور کرده اند پس بر همین اساس تخریب آنان بر خلاف قانون و تشکیک در فرایندهای قانونی است. در واقع نمی توان خود را به صورت ظاهری قانون مدار نامید اما در عرصه عمل، منافع فردی و گروهی را بر هر چیز دیگر اولویت داد.
3- انتقاد کردن و تضارب دیدگاه ها و شعارها در رقابت های انتخاباتی در صورتی که در چارچوب قانون صورت گیرد دارای ایراد نیست اما تخریب نامزدها به نوعی تضعیف قانون و نهادهای تایید صلاحیت کننده به ویژه شورای نگهبان است به شمار می رود. بر همین اساس برخی تندروها که بارها مخالفان خود را به دلیل طرح دیدگاه هایشان درباره عملکرد قانونی شورای نگهبان در زمینه احراز صلاحیت ها به باد انتقاد گرفته و آنان را به قانونشکنی متهم ساخته اند، اینک به دلیل تاختن بر رقیبانِ تایید صلاحیت شده، خود به ورطه قانونشکنی افتاده اند.
این در حالی است که قانون نه تنها در فرایند تایید صلاحیت ها بلکه در همه ی مراحل انتخاباتی باید چارچوب عمل رفتار انتخاباتی قرار گیرد و از هرگونه اتهام زنی بر رقیبان و نهادهای نظام پرهیز شود.

اتاق کار: کار کردن در خانه حتی برای چند ساعت کم در هفته بیش از پیش رایج شده و این یعنی در نظر گرفتن یک فضای کار، هرچند کوچک و جمع و جور به یک نیاز ضروری در خانه های امروزی تبدیل شده است. اما اگر نمی توانید یک اتاق جدا را به این منظور در نظر بگیرید و از طرف دیگر دوست ندارید میز کار تان با تمام مخلفات روی آن در آشپزخانه یا نشیمن جلوی چشم تان باشد و به شما استرس وارد کند، تصور می کنید بهترین راه حل چیست؟
پیشنهاد ما به شما این است که فضای کار کوچک خود را به درون کمد انتقال دهید. شاید با خود فکر کنید چگونه؟ ما در این مطلب ۱۰ نمونه را به شما نشان می دهیم که می توانند الهام بخش تان باشند. با این ایده ها هر زمان که خواستید به کار می پردازید و پس از آن با بستن درب های کمد، به زندگی عادی و بی تشویش خود باز می گردید. پس با ما همراه باشید...

۱. از هر فضایی می توانید به عنوان فضای کار استفاده کنید!

شاید تعجب کنید که برای یک فضای کار خانگی به چه فضای کمی نیاز است؛ تنها فضایی به اندازه ی ابعاد میز کاری که یک لپ تاپ را روی خود جای دهد کافی است تا به عنوان مکانی برای کار کردن شما باشد.
برای مثال نمونه ای که در تصویر می بینید بسیار کوچک است اما برای لپ تاپ، چراغ مطالعه و جایی برای نگهداری فایل ها و مدارک، فضای کافی دارد. شلف عمدا در بالا قرار گرفته است تا فضای میز زیادی تنگ به نظر نرسد.

۲. طراحی هوشمندانه فضای کار خانگی

در این نمونه نیز می توانید کاملا درک کنید که یک فضای کوچک چه امکانات فوق العاده ای می تواند به شما دهد. در این نمونه فضای کمی اشغال شده اما دارای یک میز تحریر و قفسه ها و کشوهای کاربردی است. تدبیر تجهیزاتی مانند پریز برق در این فضاها از ریخت و پاش و شلوغی سیم ها جلوگیری می کند. ضمن اینکه نورپردازی زیر شلف، نیاز به چراغ مطالعه را از بین برده و فضا را حفظ نموده است.

۳. میز کار مستقل در فضای کار کوچک شما

با وجودی که یک میز توکار گزینه ای کارآمدتر برای ایجاد فضای کار در کمد است، اگر فضا به شما اجازه می دهد، میزی مستقل در آن در نظر بگیرید تا فضای کار دنج تری داشته باشید.
در این نمونه، فضای کار با شلف های دیواری تکمیل شده است و میز پایه دار کم حجم محیط را بزرگ تر و منظم تر نشان می دهد.

۴. طراحی هوشمندانه کمد و میز کار

در این نمونه کمد و میز کار به صورت هوشمندانه ای در فضای نشیمن که اکنون فضایی چند منظوره است، طراحی شده اند. میز شامل یک کشو در زیرش و شلف هایی در بالای آن است. به جای استفاده از یک صنلی حجیم، صندلی کوچکی در نظر گرفته شده که در مواقع غیر لازم در زیر میز جای می گیرد.

۵. استفاده از انعکاس برای عمق بیشتر در فضای کار کوچک

برای بزرگ تر نشان دادن فضا، به دیوار پشتی فضای کار آینه نصب کنید. با این راه حل فضای فشرده ی کار، بازتر، روشن تر و بزرگ تر به نظر می رسد.
اگر هنگام کار کردن، در روبروی چشم خود آینه دارید، برای جلوگیری از حواس پرتی به دلیل انعکاس، بهتر است از مانیتورهای بزرگ استفاده کنید.

۶. درب های کمد فضای کار کوچک خود را تزیین کنید!

با انتخاب رنگ های برجسته یا پرداخت های بسیار براق برای درب های تاشویی که میز کار تان را پنهان می کنند، آن ها را به یک عنصر شاخص در فضا تبدیل کنید. این درب ها وقتی گشوده هستند، فضای کار را با انرژی و رنگ قاب می کنند و نشستن در آن فضا را پویاتر و لذت بخش تر می سازند.
اگر درب های کمدتان به جای تا شدن مانند این نمونه، معمولی و رو به بیرون باز شود، می توانید درون آن ها را با رنگی متمایز رنگ آمیزی کنید.

طراحی فضای کار خانگی

۷. برای ایجاد فضای کار در کمد می توانید بزرگ فکر کنید!

شاید تصور کنید تعبیه ی فضای کار در کمد تنها راه حلی برای فضاهای کوچک است، اما واقعیت این است که این راه حل برای هر فضایی – چه کوچک و چه بزرگ – می تواند به کار رود. ایده ی اصلی این راه حل، پنهان کردن فضای کار و شلوغی های نگران کننده ی آن از فضای زندگی روزانه می باشد.

۸. ایده های طراحی کابینت آشپزخانه برای طراحی فضای کار

این محل کار جذاب و شسته رفته، از یونیت هایی مشابه آشپزخانه ی همین خانه استفاده کرده است تا ظاهری یکدست ایجاد شود. درب غلتکی در مواقع غیر لازم فضای میز را می پوشاند.

۹. میز کار جک دار در طراحی فضای کار کوچک خانگی

ساده ترین فضای کار در کمد می تواند با صفحه ای که محتویات درون یک تورفتگی را می پوشاند و وقتی باز می شود به عنوان میز استفاده می شود، به وجود آید. تنها به یک صنلی جمع و جور نیاز است.

۱۰. درب های کشویی برای پوشاندن فضای کار در خانه

اغلب از درب های تاشو برای پوشاندن چنین فضاهایی در دکوراسیون منزل استفاده می شود