رقابت برای دستیابی به جایگاه برتر سیاسی و کسب منافع فردی و گروهی چنان انگیزه یی در میان برخی چهره ها و تشکل های افراطی ایجاد کرده که از هر ابزاری حتی هزینه کردن سرمایه های ارزشمند نظام بهره می جویند. یکی از مهمترین این سرمایه ها ولایت پذیری و نیز مشروعیت آفرینی و الهام بخشی جایگاه قانونی و معنوی رهبری است. این تندروان اقلیت که بیش از همه ادعای ولایت پذیری دارند، در مسیر تامین خواسته های خود در برهه هایی نه تنها کنشی خلاف نظر صریح رهبری از خود بروز می دهند بلکه گستاخی را تا بدانجا پیش برده اند که گاه پشت رهبری پنهان می شوند و با نسبت دادن نظر خود به ایشان، در صدد تخطئه ی مخالفان برمی آیند. عملکرد این افراد و گروه ها اگرچه نمی تواند اعتماد عمومی به رهبری و نظام را خدشه دار کند اما چالشی مهم برای بازآفرینی و تعمیق آن به ویژه در نسل های نو به شمار می رود. از این رو مدیریت و کنترل پدیده ی انتساب دیدگاه ها و مواضع دروغین به رهبری لازم و ضروری است. در ارتباط با این مساله چند نکته لازم به ذکر است: 1- نسبت دادن سخنان و اظهارنظرهای غیرواقعی به رهبر انقلاب اسلامی در مورد مهمترین مسایل سیاسی و اجتماعی روز، مساله ی تازه یی نیست. افراطیان هر وقت در تنگنای ضعف منطق و استدلال گرفتار می شوند از اعتبار رهبری خرج می کنند و سخن خود را به ایشان نسبت می دهند تا به هر قیمتی حرف خود را به کرسی بنشانند حتی اگر رهبری بارها تاکید کرده باشد که «حرف من را از خود من بشنوید.» رهبری در میان جمعی از دانشجویان در بیستم تیرماه سال 1394 در مورد سخن کسانی به عنوان نماینده ی رهبری از زبان ایشان حرف می زنند، تصریح کرد: « من خودم هنوز که الحمّدلله زبانم از کار نیفتاده؛ حرف خود من که مقدّم به حرف آن ها است. آنچه من می گویم، حرف من آن است.» اطلاع رسانی به مردم در مورد دریافت خبرهای مرتبط با نظر و رای رهبری از منبع های خبری معتبر، آسیب چنین سوء استفاده هایی را کاهش می دهد. رسانه های راست گفتار هم می توانند با افشاسازی دروغ پراکنی بنگاه های غیرمعتبر، فرصت های سوء استفاده در این زمینه را از بین ببرند. 2- نمونه ی آشکار انتساب ناروای اظهارنظرهایی خاص به رهبر انقلاب در جریان گفت وگوهای هسته یی ایران و کشورهای عضو گروه 1+5 و پس از جمع بندی هسته یی در 23 تیرماه بروز پیدا کرد. رسانه ها و شخصیت های تندرو با استنباط های نادرست و منفعت جویانه از سخنان رهبری و بهره جویی از چینش های گزینشی سخنان ایشان، عملکرد و نتایج جمع بندی هسته یی را زیر سوال برده و مخالفت با نتیجه ی به دست آمده را به رهبری نسبت می دهند. در حالی که بر کسی پوشیده نیست رهبری بر مسایل حساس سیاست خارجی چون موضوع هسته یی به طور کامل نظارت دارد و از این رو دستیابی به توافق با 1+5 بدون اعمال نظر مستقیم ایشان هرگز امکان پذیر نبود. لغو تحریم ها و تداوم برنامه های هسته یی کشورمان یکی از اصلی ترین هدف های مذاکرات بود که رهبری بارها در سخنانش آشکارا از آن سخن گفت و سرانجام در نتیجه ی حمایت ایشان و تلاش مذاکره کنندگان هسته یی، مقرر شد تحریم های بین المللی برداشته شود و برنامه های هسته یی کشورمان در چارچوب توافق ادامه یابد. این در حالی است که برخی تندروها که خود را نزدیک به رهبری می دانند، حامیان لغو تحریم ها را «غارتگران بیت المال» می نامند. 3- اقلیت تندرو برای دستیابی به منافع خود حتی از مبانی فکری و سخنان صریح بنیانگذار انقلاب اسلامی و بنیان ها و اصول نظام جمهوری اسلامی هم گذر می کنند و آن را نادیده می انگارند. این رویکرد در تلاش برای کم اهمیت جلوه دادن «رای مردم» در صحنه های گوناگون سیاسی از جمله در آستانه ی انتخابات دهم مجلس شورای اسلامی بیشتر از همیشه هویدا است. این دسته که در مشروعیت بخش بودن رای مردم تردید وارد می کنند، به سخن امام خمینی (ره) مبنی بر اینکه «میزان رای ملت است» پشت کرده اند یا اینکه شناخت درستی از اصول و مبانی انقلاب اسلامی ندارند که اصل «دفاع از ولایت» را در مقابل «رای مردم» قرار می دهند. این در حالی است که رهبری بارها مشارکت مردم در عرصه های سیاسی به ویژه انتخابات را ضامن قوام و دوام انقلاب و نظام جمهوری دانسته از جمله در مراسم تنفیذ حکم رییس جمهوری (دوازدهم مردادماه 1392) فرموده است: «کار دست مردم است، انتخاب در اختیار مردم است و محور و مدار کارها هم اسلام عزیز است؛ مردمسالاری اسلامی». تاکیدهایی از این دست در کنار حق الناس خواندن رای و نظر مردم نشان دهنده ی دیدگاه رهبری در مورد مشارکت عمومی در زمینه های گوناگون است؛ مشارکتی که گسترش آن به دلیل تعارض با منافع و مواضع عده یی خاص زیر تیغ نفی و تردید آنان قرار می گیرد. 4- همچنان که گفته شد دژ اعتماد عمومی به نظام و رهبری بلندتر از آن است که از گفته ها و رفتارهای ناصواب و ناشایست افراطی ها آسیب ببیند. با این حال نسبت دادن سخنان و مواضع ناگفته به رهبری همچون پاشیدن رنگ تردید و دروغ بر دیوار این دژ، امری غیرقابل دفاع و لازم به پاسخگویی است. از این رو است که هر کس باید از جایگاه و از زبان خود و به قول رییس جمهوری با شناسنامه و مستند سخن بگوید تا شفافیت در عرصه ی سیاسی افزایش یابد و سره از ناسره مشخص شود. بدیهی است که این توصیه به مذاق کسانی که از اعتبار رهبری برای تقویت مواضع خود خرج می کنند، خوش نمی آید.