«حمله و توهین به فاطمه معتمدآریا» خبری یود که در روزهای گذشته در بسیاری از پایگاه های خبری بازتاب یافت و همچنین بسیاری از اهالی هنر و سینماگران با انتشار عکس هایی از این بازیگر موفق و سرشناس کشورمان، به این حرکت واکنش نشان دادند و آن را محکوم کردند.
طبق خبرهای منتشر شده در پایگاه های مختلف، معتمدآریا که برای حضور در جلسه نمایش و نقد فیلم «یحیی سکوت نکرد»، آخرین پروژه سینمایی «کاوه ابراهیم پور» مهمان کاشان، دیار ادیبان و شاعران بلندآوازه ایران بود، با اعتراض نامتعارف و خشونت عده ای خودسر روبرو شد و این افراد ضمن روا داشتن توهین هایی ناشایست و وقیحانه به این بازیگر، به خودروی حامل او حمله کردند و قصد آسیب رساندن به وی را داشتند.
در ادامه به چند نکته در خصوص این رخداد قابل تامل اشاره خواهیم کرد:
1. هنرمندان در همه جا از احترام و محبوبیت بالایی برخوردار هستند و استفاده از چهره و موقعیت آن ها در کمپین های خیرخواهانه و حقوق بشری که اتفاقا معتمدآریا نیز مدت ها است به عنوان هنرمندی فعال در این عرصه حضور دارد، اثباتی بر این محبوبیت و مقبولیت است. حال چگونه است که هنرمندی در این سطح که رفتار حرفه ای و شخصی او طی سال های اخیر از او چهره ای محبوب و قابل احترام نزد مردم ساخته با چنین برخوردی روبرو می شود و عجیب تر اینکه عده ای مدعی هستند او اجازه ورود به شهر کاشان را نداشته است؟ این افراد بر اساس کدام قانون نانوشته، حضور هنرمندی بزرگ و در راس آن یک انسان آزاد را در این شهر ممنوع می کنند و در مقابل، زشت ترین و ناپاک ترین توهین ها را بر او روا می دارند؟
2. رفتار سرکوبگرانه و امنیتی با اهالی فرهنگ و هنر طی سال های اخیر رواج فزاینده ای داشته و متاسفانه این رویه، طی ماه های اخیر نیز ادامه پیدا کرده است؛ این در حالی است که در دو سال و اندی که از عمر دولت یازدهم می گذرد مسوولان فرهنگی کشور تمام تلاش خود را برای بهبود وضعیت فرهنگ و هنری در کشور صرف کرده اند. اما به نظر می رسد برخی از قانون شکنان و نیروهای تندرو، توسعه فرهنگی و هنری را برنمی تابند و تنها به دنبال طرح سخنان خود و افکارشان در فضاهای فرهنگی هستند. نکته تلخ تر اینکه خودسرها در این راه از بهانه هایی همچون 'حفظ ارزش های دینی، مبارزه با اقدامات خلاف عفت و البته حفظ قانون' بهره می گیرند و تاسف بار اینکه آن ها در راه حفظ آنچه عفت عمومی و قانون می پندارند، از هیچ اقدام خلاف عرف و عفت و قانون شکنی فروگذار نمی کنند.
ادامه چنین رفتارهایی این تصور را برای عده ای بوجود خواهد آورد که استفاده از بهانه های شرعی، بلیت برنده آن ها در همه منازعه ها است؛ تصوری خطرناک که طی ماه های اخیر خود گشاینده راه قانون شکنی بوده است. 
3. تامل برانگیزتر اینکه این افراد در حالی خود را نمایندگان حقیقی قانون و عاملان آن معرفی می کنند که در بیشتر موردها برای اجرای قانون های خودساخته شان با نهادهایی همچون نیروی انتظامی درگیر می شوند. در حمله به فاطمه معتمدآریا در کاشان نیز همچون حمله به «علی مطهری» نماینده ی اعتدالگرای تهران در شیراز، این پلیس بود که جلوی حمله خودسرها به معتمدآریا را گرفت.
در اینجا باید ضمن تحسین اقدامات قانونی در برخورد با متخلفان و قانون شکنان، بر این مساله تاکید کرد که باید این اقدامات و برخوردها جدی تر باشد تا جنبه بازدارنده پیدا کند. پرواضح است که اقدامات خودسرانه در ماه های اخیر آسیب های زیادی به کشور و روند قانون مداری ایجاد کرده است.
4. نکته پایانی و آنچه باید بسیاری از افرادی که با سازماندهی حرکت هایی از این دست می پندارند ذره ای از ارزش هنر و هنرمند را کم و تصویر همیشه زنده آن ها را در ذهن ها مخدوش می کنند، بدانند این است که قضاوت در خصوص هنرمندان که در چارچوب محبوبیت و مقبولیت یا طرد شدن و انتقاد از آن ها مصداق پیدا می کند، تنها از سوی مردم صورت می گیرد و نه فرد دیگر.
چگونه می توان چنین بیرحمانه و وقیحانه به هنرمندی که نزدیک به سی سال است به هنر کشور خدمت کرده است و با گذشت سال ها، نقش های ماندگار او در سریال و فیلم هایی همچون «گیلانه»، «روسری آبی»، «گل پامچال»، «زیر تیغ» و ده ها پروژه دیگر همچنان در ذهن مردم ایران زنده است تاخت؟ 
تندروها با تنگ کردن عرصه بر فرهنگ و هنر و نمایندگان و فعالان آن ها در تلاش هستند تا هنرمندان و بویژه مردم را از بهبود شرایط این حوزه ناامید کنند؛ این در حالی است که تشت رسوایی این افراد مدت ها است که از بام نابخردی و غوغاسالاری سقوط کرده است و امروز، مردم خود بزرگ ترین منتقدان آن ها هستند.