خیلی وقت است که دیگر خبری از خانه های بزرگ نیست؛ خانه هایی با حیاط بزرگ و دلباز و تراسی که حتما به اندازه یکی از اتاق ها بود. این روزها دیگر خانه ها کوچک شده اند؛ آن قدر کوچک که هر وجب شان برای صاحبخانه اهمیت دارد.
مساله بزرگ در خانه های امروزی فقط داستان متراژ و سانتی مترهای طلایی نیست؛ ماجرا بیشتر انتخاب نادرست اسباب و لوازم و خطاهای کوچک در طراحی داخلی است که خانه ۶۰ متری را به اندازه یک سوئیت ۳۰ متری تنگ و تاریک می کند. برای داشتن یک خانه دلباز مهم نیست خانه تان چند متر باشد؛ مهم این است که شما چقدر جلوی اشتباه را گرفته باشید.
دیوار و سقف را دو رنگ نکنید
در خانه ما ایرانی ها هر وقت صحبت از رنگ در میان باشد، یک سطل رنگ استخوانی به دست نقاش می دهیم و می گوییم در و دیوار و سقف را یک دست کند. تا اینجای کار درست اما وقتی صحبت از رنگ دیواری متفاوت به میان می آید، چه؟ آیا هیچ کدام از ما جرات آن را داریم که سقف را هم به رنگ دیوارها کنیم؛ یعنی اگر دیوارها آبی باشند جرات آبی کردن سقف را هم داریم؟ شاید درصد کمی این جسارت را به خودشان داده باشند.
مساله این است که در اتاق های کوچک یک دست رنگ زدن سقف و دیوارها یکی از مهم ترین راه های بزرگ نمایی است که کمتر کسی شجاعتش را پیدا می کند. یک دست کردن سقف و دیوار جلوی به هم ریختگی و شلوغی را می گیرد و اتاق را منسجم تر و بهتر نشان می دهد.
فضای پشت در را فراموش نکنید
همه ما از بی نظمی بیزار هستیم اما باید یادمان باشد که هر شلوغی به معنای بی نظمی نیست. این روزها استفاده از وسایلی خاص که امکان به کار بردن فضاهای غیر قابل استفاده را می دهد بیشتر از قبل شده است؛ مانند رخت آویزهای پشت در یا وسایلی که مواد شوینده و. . . را در حمام و دستشویی جاسازی می کند.
درست است که هیچ کسی دوست ندارد از این وسایل در خانه اش استفاده کند اما اگر کل فضای خانه روی هم رفته ۵۰ مترمربع باشد، چطور؟ این جور وقت ها بهترین کار به جای تلنبار کردن لوازم در کابینت ها یا انباری چیدن آنها در قفسه های خاص پشت درهاست. درواقع پشت درها می تواند با فضای خالی مناسب شان راه خوبی برای نظم بخشیدن به خانه باشد. یادتان باشد نظم بخشیدن نه بی نظم کردن!
بیش از حد کوتاه نکنید
برای ما در نصب پرده یک قانون وجود دارد؛ اینکه حتما پرده ها باید از بالای پنجره ها شروع شوند و به اندازه ارتفاع پنجره ها پایین بیایند. این قانون در اتاق های کوچک هیچ وقت صادق نیست. در اتاق هایی که فضای کوچکی دارند بهترین کار آویزان کردن پرده ها از سقف تا روی زمین است؛ بی خیال اینکه اندازه پنجره ها چقدر است و قدی هستند یا کوتاه. مهم این است که پرده ها از جایی در نزدیکی سقف شروع شوند و تا روی زمین بیایند و حتی دو، سه سانتی متری روی آن ریخته شوند. بهترین رنگ هم برای شان رنگ های ساده و خنثی است و یک دست بدون هیچ نقش و نگار اضافی.
شلوغ نکنید
راهروها در خانه های امروزی استفاده چندانی ندارند. بیشتر اوقات صاحبخانه با انداختن یک قالی بلند و قرار دادن یک کنسول آینه همه سعی خودش را برای زیبایی این محیط بدون استفاده خانه می کند اما مساله این است که نباید از پتانسیل این قسمت خانه غافل شد. اصلا هیچ جای کتاب قانون طراحی داخلی نیامده که از فضای راهروها نباید استفاده کرد. پس تا جایی که می توانید از راهروها استفاده کنید اما با نظم و ترتیب آن هم با به کار بردن طاقچه های دکوری یا کمدهای دیواری چون هیچ چیزی نمی تواند بدتر از یک ورودی به هم ریخته باشد.
دنبال ماجراجویی بیش از حد نباشید
در یک اتاق کوچک نباید دنبال ایده های زیاد بود. درست است که برای دکوراسیون خانه هر کسی ممکن است ایده های زیادی در سرش داشته باشد اما این وسط نباید از مساله محدود بودن فضا غافل شد. اشتباه بزرگ بیشتر ما در خانه های کوچک امروزی مان در پیاده کردن همه ایده های طراحی است. اگر اتاق تان کوچک است، نباید از تنوع رنگ و نقش های زیاد در زمینه پارچه مبل، پرده و حتی کوسن ها استفاده کنید. بهترین کار این است که اول رنگ دلخواه تان را در مورد کاناپه اتاق انتخاب کنید و بعد باقی لوازم را در دو رنگ همخوان و بدون نقشه و طرح بچینید.
از آویزان کردن میزها نترسید
در اتاق های کوچک مهم ترین فضای مورد استفاده که همیشه به بدترین شکل ممکن استفاده می شود، دیوارها هستند. معمولا استفاده از دیوارها همیشه یک جور است؛ فرقی هم به بزرگی یا کوچکی اتاق ندارد. همه ما از دیوار فقط برای آویزان کردن تابلوها استفاده می کنیم یا در نهایت دو، سه عدد طاقچه روی آن نصب می کنیم اما آیا تا به حال به قابلیت دیوارها برای آویزان کردن میزهای تاشو فکر کرده اید؟ دیوارها می توانند بهترین مکان برای میزها و کتابخانه های تاشوی جادار باشند.
زیر پله فضای بیهوده نیست
در آپارتمان های امروزی بزرگ ترین مشکل ساکنان مساله جا دادن کفش هاست. این وسط هم جاکفشی هایی که در بیرون واحدها قرار داده می شوند مساله است و هم آنهایی که به داخل برده می شوند و در گوشه ای از ورودی خانه جاخوش می کنند. این مشکل به راحتی قابل حل است اگر فقط اهالی خانه کمی ایده به خرج دهند و به فکر سر و سامان دادن زیرپله ها باشند. با دکور زدن در پله های داخل یا خارج خانه می شود فضایی مناسب برای کفش ها پیدا کرد؛ ضمن اینکه اگر این طبقه ها در داخل خانه جا بگیرند می توانند جای خوبی برای قرار دادن همه جور وسیله ای باشند.
به چراغ مطالعه و قاب نه بگویید
در خانه های کوچک میز تحریر یا میز کار از مهم ترین دغدغه هاست. داشتن فضایی مناسب برای کار در هر خانه ای به دست نمی آید. می دانید چرا؟ برای اینکه همه ما دوست داریم یک میز تحریر بزرگ در خانه داشته باشیم با کلی قاب عکس و لوازم اضافی و البته چراغ مطالعه. این وسط راهکارهای ساده زیاد است که مهم ترین شان بی خیال قاب عکس ها و چراغ مطالعه شدن است. اگر اینها را فراموش کنید آن وقت هر تکه چوب ساده ای در کنار دیوار می تواند برای تان حکم میز را داشته باشد. در این حالت روشنایی می تواند لامپ های رشته ای آویزان از سقف باشد و یک عکس بزرگ روی دیوار هم جایگزینی برای همه قاب عکس ها.
یک دست مبل کامل نخرید
معلوم نیست چرا خیلی از ما فکر می کنیم باید همیشه مبل ها را به صورت یک دست و کامل تهیه کنیم؛ غافل از اینکه هر مبلی برای نمای بهتر نیاز به فضا و مکان مناسبی دارد. در خانه های بیشتر ما یک دست مبل کامل شش نفره حتما پیدا می شود در حالی که شاید مساحت خانه بیشتر از ۸۰ متر نباشد. این اشتباهی است که این روزها خیلی ها ناخواسته به آن دست می زنند در حالی که یک مبل راحتی به تنهایی می تواند خانه را بسیار زیباتر کند. نگران مهمان ها نباشید؛ آنها جای خودشان را پیدا می کنند.
طاقچه ها را از یاد نبرید
خانه های قدیمی یک نشانه بارز داشتند؛ طاقچه های بالای بخاری یا طاق های کوتاهی که گوشه و کنار خانه ساخته می شدند. این طاقچه ها نه تنها فضای اندرونی را بزرگ تر نشان می دادند که کلی هم به طراحی داخلی کمک می کردند. پس در خانه کوچک تان از نصب کردن طاقچه روی دیوار یا قرار دادن میزهای گرد کوچک در کنج ها فرار نکنید؛بدون اینکه روی آنها را از قاب عکس پر کنید یا آباژور بگذارید. روی میز را خالی کنید و فقط یک دیوار کوب روی دیوار بزنید. آن وقت به معجزه زیبایی در خانه کوچک تان پی می برید.
