انسان ها آپارتمان نشین نیستند. یعنی ذات آنها این طور نیست. انسان باید در طبیعت بزرگ شود. بچه انسان دوست دارد این ور و آن ور برود، بازی کند، کشف کند، بدود و هزارتا کار دیگر که برای رشدش لازم است اما در آپارتمان های امروزی امکانش نیست. زمان بچگی پدر و مادرهای ما، خانه ها بزرگ بود، حوض داشت، حیاط داشت و بعضی از آنها مرغی و خروسی و شاید گوسفندی هم داشتند. خانه های بچگی ما کوچک تر بود اما بعضی از آنها حیاط داشت و اگر نداشت کوچه بود که بتوانیم زیر آسمان بازی کنیم.
در جایی که نه گلدانی روی میز بود که بشکند و نه میز و مبلی بود که پایمان به آن گیر کند یا جلوی دویدنمان را بگیرد. اما بچه های امروز هیچکدام از این ها را ندارند. در خانه های نقلی زندگی می کنند و باید به چیزی دست نزنند. تمام سهم آنها از دنیایی که در آن هستند پلی استیشن پرتابل شان است و بعضی از ساعت ها استفاده از کامپیوتر برای بازی. فکر کردن به آینده بچه های امروز هر پدر و مادری را ناراحت می کند. برای آنها باید کاری کرد. می شود با چند روش ساده، خانه های نقلی امروزی را به جایی تبدیل کرد تا بزرگ ترهای فردا چیزی برای تعریف کردن از کودکی شان داشته باشند.
- فضایی را در خانه برای کودک در نظر بگیرید
بچه ها باید جایی برای خودشان داشته باشند. جایی که بتوانند در آن هر طور که دوست دارند بازی کنند. این مکان هم به آنها استقلال می دهد، هم اجازه تصمیم گیری و به دنبال هر دوی این ها اعتماد به نفس به دست می آورند. اگر خانه شما امکانش را دارد که بتوانید برای کودک اتاق جداگانه ای در نظر بگیرید، سعی کنید این امکان را برای او فراهم کنید. اگر منزل کوچکی دارید و امکان اختصاص یک اتاق جداگانه برای کودک فراهم نیست باید جایی را برای او در نظر بگیرید. این جا حتما لازم نیست بزرگ باشد. می توانید گوشه ای از اتاق نشیمنمنزلتان را برای بچه در نظر بگیرید و وسایلش را آن جا بچینید. از کودک بخواهید اگر می خواهد بازی کند در همان بخش خانه باشد و برایش توضیح دهید، می تواند اسباب بازی هایش را فقط در آن بخش از خانه به هم بریزد. با این روش هم استقلال را به کودک تان داده اید و هم از به هم ریختگی بقیه جاهای خانه جلوگیری کرده اید.
- به کودک حق انتخاب بدهید
اتاق کودک نباید آنطوری باشد که شما می خواهید بلکه باید آن طوری باشد که او می خواهد. شیکی و نظم وسایل شاید برای شما جالب باشد اما باید قبول کنید که این اتاق، اتاق شما نیست و نظمی که شما دوست دارید شاید مورد پسند فرزندتان نباشد. اگر کودک شما به سنی رسیده که بتواند خودش تصمیم بگیرد، می توانید دکور کردن و چیدمان اتاقش را به خودش واگذار کنید. با این روش کودک در قبال اتاقش احساس مسوولیت می کند، از بودن در آن لذت می برد و همیشه مرتب نگاهش می دارد. فقط امکاناتی که می توانید در اختیار او قرار دهید را از همان ابتدای کار به او بگویید. مثلا وسایلی که برای اتاق او می خرید را برایش مشخص کنید. اگر توصیه ای درباره چیدمان دارید را فقط در قالب توصیه بگویید. تصمیم نهایی درباره اتاق کودک به عهده خود اوست.
- از دیوارها استفاده کنید
یکی از چیزهایی که می توانید مطمئن باشید کودک را خوشحال می کند نقاشی روی دیوار است. البته قرار نیست در و دیوارهای خانه شما پر از نقاشی های بچگانه باشد. برای اینکه به کودک اجازه چنین کاری را بدهید می توانید کاغذهای متری بزرگ از بازار بخرید و با پونز روی دیوار محکم کنید. اندازه این کاغذها باید از ۲۰ سانتی متر پایین دیوار شروع شود و حداقل تا قد کودک ادامه پیدا کند. کاغذها را متناسب با ابزاری که کودک برای نقاشی دارد، انتخاب کنید. اگر گواش در اختیارش می گذارید باید کاغذ ضخیم بخرید. اما از همه بهتر ماژیک و مداد رنگی است. چون روی فرش نمی ریزد و کمتر از رنگ های مایع خانه را کثیف می کند. می توانید نقاشی هایی که کودک کشیده را جمع کنید و در جایی نگه دارید. این روش هم اتاق کودک را زیبا می کند هم باعث می شود خلاقیت او افزایش پیدا کند و هیچ محدودیتی جلوی رشد هنری او را نگیرد.
- نقشه ها را فراموش نکنید
بچه ها عاشق کشف کردن هستند. یک بار که به شهر کتاب سر بزنید، می توانید با کمک یکی از متصدیان، کلی طرح و نقشه جالب برای دیوارهای اتاق فرزندتان بخرید و روی آن نصب کنید. برای مثال نقشه جهان از آن چیزهایی است که برای بچه های کنجکاو همیشه جالب است. مخصوصا اگر درباره آن با کودک حرف بزنید و مکان های ناشناخته و اعجاب انگیز مثل مثلث برمودا یا جنگل های آمازون را برای او توضیح دهید. مطمئن باشید با این روش کودک شما روزها با این نقشه مشغول خواهد بود و کلی اطلاعات جالب از آن به دست خواهد آورد. نقشه هایی در مورد ایران هم در بازار وجود دارد. مثلا چند وقت پیش نقشه ای به بازار آمده بود که در آن تمام مکان های باستانی ایران، قومیت های مختلف و حتی حیوانات بومی هر منطقه با توضیح مشخص شده بود. هر چند وقت یک بار هم نقشه های اتاق کودک را عوض کنید تا برای او تکراری نشوند.
- اهمیت کف پوش
یکی از مهم ترین بخش های اتاق کودک کف پوش آن است. مخصوصا برای بچه های کوچک این موضوع مهم تر است. آنها عادت دارند چهاردست و پا روی زمین راه بروند و هر چیزی را به دهان بگذارند. اگر فرزند شما تازه به راه رفتن افتاده بهتر است برای کف اتاق او از فرش های پرزدار ضخیم استفاده کنید. کف پوش های بهتر برای کودکان در این سن، کف پوش های ابری است که در خیابان بهار می توانید پیدا کنید. این کف پوش ها درست شبیه همان کف پوش هایی هستند که در زمین های بازی بچه ها نصب شده. می توانید چند رنگ مختلف و شاد بخرید و کنار هم بچینید تا هم کودک زمین نخورد و هم اتاقش به اندازه کافی شاد باشد. کمی که کودک بزرگتر شد، می توانید از فرش هایی با طرح ایرانی برای کف پوش اتاقش استفاده کنید. این طرح و رنگ ها هم باعث افزایش هوش و خلاقیت کودک می شود و هم او را با فرهنگ سرزمین مادری پیوند می دهد.
- کودک به حریم خصوصی نیاز دارد
هر چه بچه ها بیشتر بزرگ می شوند تمایل آنها به داشتن فضاهای خصوصی بیشتر می شود. بچه های دبستانی حتما به داشتن فضایی مثل کمد نیاز دارند. حتی اگر نمی توانید اتاق خصوصی برای کودک تان داشته باشید یا اگر چند فرزند دارید که به طور مشترک از یک اتاق استفاده می کنند، بهتر است کمدهای آنها را جدا کنید و برای هر کدام کمد یا گنجه ای اختصاصی در نظر بگیرید. به کودک تان اطمینان دهید که این گنجه مال خود اوست و شما تحت هیچ شرایطی به آن سرک نخواهید کشید. برای بچه های کوچکتر فضای خصوصی زیاد مهم نیست اما برای آنها هم بهتر است سبدهایی تهیه کنید و در اتاق بگذارید و از آنها بخواهید بعد از بازی وسایل و اسباب بازی هایشان را در این سبدها بریزند. زیاد سخت گیری نکنید. هیچ بچه ای جمع کردن هر روزه اسباب بازی ها و چیدن آنها در کمد را دوست ندارد. اگر فرزند شما بتواند راحت وسایلش را جمع و پهن کند، خوشحال تر خواهد بود و اتاقش همیشه مرتب است.
- اسباب بازی هایش را از او دریغ نکنید
بدترین چیز برای یک کودک این است که چیزهایی داشته باشد اما اجازه دست زدن به آنها را نداشته باشد. روانشناس ها می گویند: هیچ اسباب بازی برای کودک نخرید مگر اینکه به او اجازه دهید هر طوری دوست دارد با آن رفتار کند. نگران نباشید. کودک شما با چند بار خراب کردن و فهمیدن اینکه با این کار دیگر آن اسباب بازی را نخواهد داشت، یاد می گیرد که نباید اسباب بازی اش را خراب کند. میزان علاقه کودک شما به اسباب بازی هیچ ربطی به قیمت آن اسباب بازی ندارد. کودک می تواند از بازی یک اسباب بازی های کوچک و بی خطر همان قدر لذت ببرد که از یک اسباب بازی گران. اسباب بازی های کودک تان را بدون توجه به قیمت آنها همیشه در دسترس اش بگذارید.
- اتاق را شلوغ نکنید
اتاق کودک شما باید خلوت باشد. تا جایی که می توانید از قرار دادن وسایل پرحجم و دست و پاگیر در اتاق کودک خودداری کنید. شاید واقعا کودک شما به داشتن یک میز تحریر بزرگ در اتاقش نیاز نداشته باشد. شما به جای آن می توانید برای بازی فضای بیشتری در اختیار کودک قرار دهید. وسایل شکستنی و خطرناک را در اتاق کودک نگذارید. کودک باید بتواند حتی در اتاقش توپ بازی کند بدون اینکه نگران این باشد که شما جلویش را بگیرید. اتاقی به این شکل شاید با سلیقه شما زیاد جور در نیاید اما مطمئن باشید فرزند شما از داشتن چنین اتاقی لذت خواهد برد. با فضای کافی برای بازی، کودک شما حتی می تواند دوستانش را به خانه بیاورد و با آنها بازی کند. با این کار شما فرزندتان را از یکی بزرگ ترین مشکلات کودکان امروزی که کمبود روابط انسانی است، نجات خواهید داد.
