داریوش نسبی تهرانی در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان اظهارداشت: افراد مبتلا به بیماری صرع نسبت به دیگران در برابر حوادث آسیب‌پذیرتر هستند و این مشکل هنگام اشتغال نیز وجود دارد که با تدابیر قبلی و واگذاری مشاغل مناسب، این آسیب‌پذیری و حادثه‌زایی را می‌توان در محیط کار کاهش داد.

رئیس هیأت مدیره انجمن صرع افزود: توصیه می‌شود بیماران مبتلا به صرع حتماً تحت درمان درآیند و حتی پس از کنترل بیماری از اشتغال به مشاغل حساس و خطرزا مانند کار در ارتفاعات و کنار پرتگاه، کار در کنار دستگاه‌ها و ماشین‌های خطرناک یا اشتغال در جوار آب، آتش، برق و مواد شیمیایی خودداری کنند.

وی افزود: پژوهش‌ها نشان داده است زمانی که بیماری افراد مبتلا به صرع تحت کنترل است فعالیت‌هایشان قابل رقابت با افراد عادی بوده و این افراد در کارهایشان توجه و مراقبت‌های لازم را نشان می‌دهند.

نسبی‌تهرانی در مورد انواع صرع گفت: کاهش هوشیاری خفیف و موقتی بدون افتادن و دست و پا زدن، حمله ساده کاهش هوشیاری همراه حرکت اندام‌ها از جمله نشانه‌های صرع به شمار رفته و در مواردی نیز بیماران قبل از تشنج از شرایط خود برای تشنج با خبر می‌شود، که این افراد می‌توانند کار خود را متوقف، بنشینند و خود را به جای مناسب منتقل دهند.

رئیس هیأت مدیره انجمن صرع تصریح کرد: اکثر بیمارانی که دچار حمله تشنجی می‌شوند با درمان کنترل شده و می‌توانند به کار مناسب اشتغال یابند و تنها افراد کمی باقی می‌مانند که با وجود درمان دچار حمله‌های مکرر می‌شوند که اگر این گروه نتوانند به همه کارها بپردازند باید فقط در مشاغل ساده، کارگاه و محیط‌های خاص محافظت شده مشغول شوند.

وی گفت: این تفکر غیرواقعی است که تصور کنیم صرع هیچ مشکلی را در شغل فرد ایجاد نمی‌کند اما حتی در صرع‌های شدید نیاز به مخفی کردن آن نیست بر اساس مطالعات از هر 200 نفر مردم عادی شاغل یک نفر درجاتی از صرع را داشته و بسیاری از آنها مسئولیت‌های شغلی مختلفی را در انواع مشاغل پذیرفته‌اند گاهی بسیاری از این افراد هیچ علائمی از بیماری ندارند چرا که حمله‌های آنها به خوبی کنترل شده است.

نسبی‌تهرانی گفت: آموزش و راهنمایی درمورد طبیعت حمله‌ها، تعداد و مدت آنها، نشانه‌های اعلام قبلی، اثرات بعدی همچنین شغل مناسب فرد می‌تواند امنیت و سلامت بیمار مبتلا به صرع و همکاران او را در محیط کار تأمین کند.

رئیس هیأت مدیره انجمن صرع اظهارکرد: اغلب اوقات مشکل صرع را پیش از آنکه یک خطر فیزیکی تشدید کند، درک اشتباه و نداشتن دانش اطرافیان آن را شدت می‌بخشد. بنابراین آموزش مردم و جلوگیری از مداخله بی‌مورد، کمک خوبی به بیمار می‌کند.