چند صباحی است که حضور مردم کشورشان به ویژه آن دسته از هوادارانی که در سال‌های نه چندان ورزشگاه‌های‌مان را برای تماشای هر مسابقه پُر می‌کردند، کم‌رنگ شده است. مسابقات فصل گذشته لیگ برتر ایران و حتی نیم‌فصل اول کنونی‌مان نشان داده که دیگر مثل گذشته تماشاگران فوتبالی برای آنکه خودشان را به ورزشگاه‌ها برسانند سر و دست نمی‌شکنند در حالی که آمار تماشاگران در فوتبال جهان چیز دیگری را به ما نشان می‌دهد.
آمار منفی تماشاگران در ورزشگاه برای مردم سرزمینی ثبت شده که عاشقانه فوتبال را دوست دارند اما فوتبالی با جنس ناب.
در ماه‌های اخیر کارشناسان متعددی درباره علت کاهش فاحش تماشاگران در ورزشگاه سخن گفته‌اند و تحلیل‌های گوناگونی هم در این زمینه داشته‌اند. این بار؟؟
در مسابقه روز گذشته پرسپولیس و سپاهان یک باره شرایط تغییر کرد. 75 هزار تماشاگر به ورزشگاه آزادی آمد شاید طبقه دوم به خاطر رایگان بودن مسابقه و طبقه اول همان علاقمندان واقعی بود که هواداران برای تماشای این دیدار حساس خودشان را به آزادی رسانده بودند.
از حضور 75 هزار نفری تماشاگری در مسابقه روز گذشته می‌توان در‌س‌های خوبی گرفت یا مسابقه‌ای که نه پرسپولیس برنده آن شد نه سپاهان.
4 گل رد و بدل شد و اما از این تساوی برانکو خوشحال بود و نه استیماچ. بلکه این فوتبال و لیگ ایران بود که به نظر می‌رسید برنده شده است. بله فوتبال ایران در این مسابقه لیگ پیروز شد و در کنارش هواداران و علاقمندان به فوتبال کشورمان از تماشای یک مسابقه جذاب لذت بردند شاید به خاطر همین فوتبال جذاب بود که در پایان مسابقه با وجود برنده نداشتن خبری از شعار و حاشیه نبود.
برای برگزاری مسابقه پرسپولیس و سپاهان همه چیز دست به دست هم داد تا بازی تماشایی رقم بخورد که می‌توان در چند بند این موارد را خلاصه کرد:
1-برانکو و استیماچ
حضور برانکو روی نیمکت پرسولیس و استیماچ روی نیمکت سپاهان نقش اصلی و کلیدی برای جذاب شدن این مسابقه را ایفا کرد. تصمیماتی که در جریان بازی گرفته شد نشان داد که این دو کروات برای نباختن نیامده بودند بلکه می‌خواستند ببرند. وقتی در بین دو نیمه برانکو تصمیم می‌گیرد که احمد نورالهی را تعویض کند و علی علیپور را به میدان بفرستد یعنی اینکه بهترین بازیکن نیم فصل تیمش در این مسابقه حساس قادر نیست که تیمش را رو به جلو حرکت دهد تعویضی که تاثیرش را با گلزنی نشان می‌دهد و هواداران جشن گل می‌گیرند.
استیماچ که مثل برانکو نشان می‌دهد که در یکی از حساس‌ترین مسابقات لیگ برتر ایران صرفا اسم‌ها نمی‌توانند نقش اصلی را ایفا کند شاید به همین دلیل است که او محرم نویدکیا را بیرون می‌کشد و آبرمیچ را راهی میدان می‌کند. جالب اینکه همین بازیکن بوسنیایی نیز در بدو ورود پاس گل می‌دهد تا این بار زردپوستان اصفهانی در آزادی جشن گل بگیرند.
روز گذشته برانکو و استیماچ چون توجهی به آمار نداشتند و چون به دنبال فلسفه فوتبال بودند توانستند خالق یک فوتبال تماشایی در لیگ برتر ایران باشند. گل‌ها -تعویض‌ها- جابجایی‌ها و حتی درگیری‌های فنی بازیکنان در داخل زمین علاقمندان به فوتبال وطنی و مسابقات لیگ را به آینده امیدوار کرد و نوید داد که امسال تا پایان فصل شاهد دیدارهای جذابی باشیم.
2-داور مسابقه
بیژن حیدری،داور مسابقه یکی دیگر از عوامل مهم در جذاب شدن این مسابقه بود .اگرچه درگیری‌های غیرفنی برخی بازیکنان از جمله رضا نورمحمدی و محمدرضا خلعتبری تا حدودی در تلاش بودند تا بازی به حاشیه بکشانند. اما داور این مسابقه خلاف جریان داوری موجود در فوتبال کشورمان حرکت کرد. فوتبال ورزش پربرخوردی است و به همین دلیل است که در یک مسابقه وطنی به کرات شاهدیم که داوران ما در مسابقه مدام سوت بر دهان می‌شوند که همین سوت‌ها از سرعت و روانی فوتبال لیگ ما می‌کاهد اما روز گذشته حیدری خلاف این جریان حرکت کرد و برای خطاهای کوچک، سوت خود را هزینه نکرد. او اجازه داد که سرعت بازی تا پایان مسابقه ادامه داشته باشد و امید است که در مسابقات آتی نیز چنین تدبیری از سوی داوران کشورمان برای مسابقات لیگ وجود داشته باشد.
3-کارلوس کی‌روش
همانطور که اشاره شد همه چیز برای جذاب شدن مسابقه پرسپولیس و سپاهان جور شد و پس از مدت‌ها کارلوس کی‌روش سرمربی تیم ملی فوتبال ایران به همراه دستیارانش به ورزشگاه آزادی آمد و از نزدیک این مسابقه را تا آخر تماشا کرد.
کی‌روش که بارها به نقد مسابقات لیگ پرداخته این بار به دلیل سرعت بالای مسابقه و گل‌های فنی که رد و بدل شد شاید با خرسندی آزادی را ترک کرده باشد. او برخلاف گذشته دیگر برای تماشای یک مسابقه لیگ چرت نزد و نه تنها خوابش نگرفت بلکه تا دقایق پایانی هم نظاره‌گر بازی بود.
شاید آمدن کی‌روش به ورزشگاه نیروی انگیزشی را میان برخی بازیکنان سپاهان و پرسپولیس افزایش داده بود. به ویژه جوانانی که می‌خواستند مقابل چشمان سرمربی تیم ملی کشورمان هنرشان را نشان دهند.
بله به قول «آلبر کامو» داستان فوتبال همان داستان عشق و زندگی است که میلیون‌ها نفر با آن زندگی می‌کنند و همین عشق و زندگی می‌تواند در کشورمان عینیت پیدا می‌کند.برای آنکه بخواهیم ثابت کنیم این فوتبال فاسد نیست باید از این دست مسابقات به وفور برگزار کنیم تا هم از این رشته ورزشی لذت ببرند. در روزی که هم سپاهان و هم پرسپولیس به دنبال پیروزی بودند و نیاز مبرمی به 3 امتیاز داشتند امتیازها تقسیم شد اما فوتبال برد همان روایت عشق و زندگی؛ زندگی که برای هر دو تیم ادامه دارد.
