«ابوالمشاغل» یکی از کتاب‌های بسیار خواندنی نادر ابراهیمی است که در این کتاب او، خود و زندگی خود را با زبانی بسیار زیبا و در قالب کارها و شغل‌هایی که داشته، معرفی کرده است.

جالب است بدانید ابراهیمی علاوه بر اینکه نویسنده بسیار توانمندی است، مهارت بسیار بالایی هم در سرودن شعر و ترانه داشته است. از ترانه‌های بسیار معروف ابراهیمی «ای وطن» و «سفر» است که بارها و بارها آنها را با صدای محمد نوری شنیده‌اید.

اینک به مناسبت دهه مبارک فجر مروری داریم بر ماجرای سرودن این دو شعر و نظر ابراهیمی درباره آنها که در کتاب ابوامشاغل آمده است: 

و آنگاه، در «سفرهای دور و دراز» که قدری پیر شده‌ام و آن صدای دلنشین و ملکوتی و خوش طنین دوران جوانی را -آه... جوانی! - از دست داده‌ام، قناعت می‌کنم به ترانه سرایی، و همه‌ی ترانه‌های سفرها را می‌سازم...

دو ترانه از «سفرها» هنوز هم گهگاه، با صدای به راستی صدای محمد نوری - به راستی نافذ و مغلوب کننده - شنیده می‌شود. آهنگهای بسیار زیبا و ماندنی این ترانه‌ها از برادرم فریدون شهبازیان است - که اگر بخواهد، و حوصله داشته باشد، و سرحال باشد، به واقع که معرکه می‌کند.

این دو ترانه را که بارها و بارها، در طول این سال‌ها از من خواسته‌اند، در پایان همین فصل می‌آورم و پیشکش می‌کنم به همه‌ی آن دلاورانی که مؤمنانه در این خاگ مانده‌اند و مؤمنانه به خاطرش می‌جنگند و در اوج اقتدار روح، در راه آرمانهای متعالی شان مظلومانه شهید می‌شوند؛ ہی پروا می‌گویم: بیزارم، بیزارم از آنها که این دو ترانه را، در سرزمین‌های بیگانه، از فرستنده‌هایی که بیگانه به ایشان واسپرده است، برای پنهان داشتن بیگانه پرستی‌های خویش پخش می‌کنند.

ابن مشغله گفته است: سخن من، هرگز، سپری برای ستر خیانت آنها که از وطن، تنها چند شعر و ترانه می‌دانند و می‌شناسند، نمی‌تواند باشد. سخن من، مزه‌ی میخوارگان کافه نشین غرب نیست؛ و حرام باد بر ایشان!